"ისტორიაა პატარა 15-ი წლის გოგონაზე, რომელსაც აქამდე არავინ ჰყვარებია, არავის არ უთქვამს "ნიაკო მიყვარხარ", იყო ერთი ბიჭი ვინც ნიას ოდესმე მოსწონდა თუმცა არაფერი გამოვიდა... არც კი დალაპარაკებია ბიჭი, იმდენად მობეზრდა გოგონას ეს სიტუაცია რომ სკოლა გამოიცვალა, ეხლა ნიაკო სხვა სკოლაში სწავლობს, სადაც ყველას ძალიან მოსწონს, ნიას მოსაწონი კი არავინ გამოჩენილა... დილით ნიას, დედის ხმა ჩაესმა ყურში და თავი წამოსწია, მას ძალიან უყვარდა დილის ძილი, მუსიკების მოსმენა და ბავშვები."
-ნია დედიი ადექი... გვეჩქარება, სალი მანქანაშია, გელოდება (მაკა)
-ვდგები დეე (ნიაკო) ადგა, მოწესრიგდა, ქვევით ჩავიდა და დედამისს გაუღიმა
-ეს პაკეტი გამომართვი და შენ და სალიმ ჭამეთ, მაქდონალდიდან მოვატანინე, ვეღარ ვიცლი, ხვალ სახლში რომ მოვალ მთელი 2 დღე მოგეფერები და გულში ჩაგიკრავ (მაკა) ხელები მოხვია და მიიხუტა
-მამა მოვა? (ნიაკო)
-არ ვიცი დეე, ჯანდაბამდე გზა ჰქონია, ფულს მაინც არ გაძლევს, მე რითი გაგზარდე არ ესმის! (მაკა) თქვა და ნიაკოს თავზე აკოცა
-მიდი გამოეწყე და წავედით (მაკა)
-კარგი დეე მოვდივარ (ნიაკო) ჩანთა აიღო, გარეთ გავარდა და მანქანაში ჩახტა, იქ კი სალი ელოდა, სალომე გადაკოცნა და ჰამბურგერი გაუწოდა
-მმმ... შენ არ იცი როგორ მშიაა (სალი) გემრიელად ჩაკბიჩა და დააგემოვნა
-სალი დეეე რამე არ გინდა? (მაკა) უთხრა ნიაკოს დედამ და მანქანაში ჩაჯდა
-არა მაკა დედიკო (სალი) ნიაკოს გაეცინა მათ ურთიერთობაზე, მისი საუკეთესო მეგობარი და დედამისი ისე საუბრობდნენ თითქოს ნიაკოს და ჰყოლოდა და თან სალომე!
-აბა მოყევი რა არი ახალი სკოლაში, ნია სულ არაფერს მიყვება (მაკა) ნაწყენად თქვა მაკა დედიკომ და ნიაკოს გახედა
-რა დაა დღეს მეორე სემესტრი დაიწყო, ოთხი ბიჭი გადმოდის სკოლაში, დაჟე სახელები გავიგე, გიორგი, სანდრო, თორნიკე დაა დემეტრე... გიორგი და სანდრო მე-12-ე კლასელები არიან და დანარჩენები მე-11-ეში (სალი)
-კარგია, ნია იმედია ვინმეს გაიცნობ, იქნებ შენი მოსაწონია რომელიმე (მაკა) გაუცინა დედამ და თვალი ჩაუკრა
-არამგონია, მაინც ვნახავ... ისე რატომ გინდა ვინმე მყავდეს, ჯერ მხოლოდ 15-ის ვარ, 16-ის ვხდები.. თან 3 დღეში (ნიაკო)
-16-ისებს ბავშვები ჰყავთ ნია, არაფერი მოხდება თუ ვინმე მოგეწონება, ნუ იმედია ბიჭებს მოეწონები, ყველას ევასები სკოლაში, გავიცნობ და ყველაზე კარგას გაგაცნობ... (სალი)
-ეგრე ქენი (ნიაკო) გაუცინა და თმა აუჩეჩა
-ინანებ (სალი)
-მაინც როგორ? (ნიაკო)
-მოვიფიქრო დაიცაა! (სალი)
-მიდი იფიქრე (ნიაკო)

...........................................................

-აი ახლებიც (სალი) გახედა ოთხ მაგარ ჩაცმულ ბიჭს, სკოლის წინ საუბრობდნენ, იღიმოდნენ მაგრამ მაინც იმჩნეოდა მათი რაღაც ძველი ბიჭური ქცევა, ეს ნიაკოს უფრო აბნევდა და აბედნიერებდა
-ჰოო მაგრამ აზრი? ვერ გავიცნობთ! აი საბა (ნიაკო) ნიაკომ თვალი ბიჭისკენ გააპარა, ბიჭმა უცნაური მზერა იგრძნო და გოგონას გაუღიმა, გიორგი უღიმოდა და ეს ღიმილი პირდაპირ ნიაკოს მისამართზე მიდიოდა, ნიასაც ჩაეღიმა და ისევ საბას გახედა
-ნიიიააა (საბა) გაუღიმა და ტელეფონი გამოართვა
-მესამე ჩემი ფლეილისტიდან (ნიაკო)
"საბა დილით სკოლის დაწყებამდე სიმღერებს უკრავდა, ამით სკოლასა და ბავშვებს ამხნევებდა, ნია და სალი კი ცეკვავდნენ ხოლმე, სალი ნიას მაინც აიყოლიებდა ხოლმე, სულაც არ იყო ძნელი!"
-ჰეიი როგორ ხართ? (ლუკა)
"ლუკაც ნიაკოს კლასელი იყო რომელიც ყველაზე შეშლილად ითვლებოდა სკოლაში, ერთერთი არანორმალური... ნიაკოს ის ძალიან უყვარდა ამიტომ ეგრევე მოეხვია"
-ჩემი ციცქნა (ლუკა) ლუკას ნიაკო ისე უყვარდა, როგორც მისი პატარა და თუმცა, ისინი კლასელები იყვნენ რათქმაუნდა...
-მომენატრე ძალიან (ნიაკო)
-მეც ჩემო ლამაზო, მაგრამ მერე ნახავ რომ მეტყვი მომცილდი ნერვებს ნუ მიწამლავო (ლუკა) ლოყაზე უჩქმიტა და გაუღიმა
"ეს არც გიორგის გამორჩენია, უკვე დააწყო გეგმა თუ როგორ დაეშორებინა ნიაკო და ლუკა, მას ეგონა ისინი ერთად იყვნენ, ნიაკო ხომ ლუკას წამითაც არ მოშორებია..."
-მე მაგას არასდროს გეტყვი, როდის მითქვამს? (ნიაკო) ნაწყენი სახე მიიღო და ტუჩი გადმოაგდო
-არასდროს ჩემო ციცქნა, ზდაროვა საბუნ (ლუკა) ლუკამ და საბამ ხელი ჩამოართვეს და ერთმანეთი გადაკოცნეს
-ზდაროვა ლუკა, რა ხდება ახალი? (საბა)
-რავი ტოო, აი ნია მომეკრო ტკიპასავით და ვერ ვიგლიჯავ (ლუკა)
-კარგი ჰოო (ნიაკო)
"მოცილდა და სკოლისკენ წავიდა, მისი ბოლო ნიშანი, 1-იანი იყო, ნანა მასწავლებელმა (ინგლისურისამ) საკონტროლოში საშინლად დაბალი ნიშანი უთხრა, არადა ჭეიშვილი მისგან იწერდა, ჭეიშვილი ნანას შვილია და ნიაკოს კლასელი... ის კი ვახო მასწავლებელთან მიდიოდა, რომ გაერკვია რაში იყო საქმე, ამ დროს კარის სახელურზე უნდა დაედო რომ სხვამ დაადო, თავი კი მის თავს მიარტყა, გოგონამ ახედა და ზუსტად მაშინ გამოიხედა ბიჭმაც"
-მაპატიე... (უცნობი)
-არაუშავს (ნიაკო) გაუღიმა თუ არა ნიაკოს სხეულში აპოკალიფსი (ზომბების შემოტევა) დაიწყო... ბიჭმა კატის სახელური ჩამოსწია და ანიშნა შესულიყო
-მიდი! (უცნობი)
-მადლობ (ნიაკო) თავი დაუკრა და შევიდა, გაუკვირდა როდესაც ბიჭი ვახოს სადამრიგებლო კლასში შეყვა, თუმცა როგორც კი თვალი გააყოლა, გიორგიმ ჩანთა მერხზე დადო და ჩამოჯდა
-ძვირფასო, მოხვედი? როგორ დაისვენე? (ვახო) შეეგება საყვარელი მასწავლებელი
-მადლობთ, ვახო მას! თქვენ? (ნიაკო) მივიდა და მოხუცს ლოყაზე აკოცა, ნერე კი ჩაეხუტა
-მადლობ შვილო, ვბერდები ვბერდები (ვახო)
"ვახო უკვე 60-ი წლის იყო, მუხლები აწუხებდა, თავიც, ამ ყველაფერს კი სიბერეს აბრალებდა..."
-კარგით რა მას რადროს თქვენი სიბერეა, ჯერ კიდევ ჯანზე ხართ! (უცნობი) კლასში გიორგის მეგობარი შემოვიდა... გიორგის ხელი დაადო და გაუღიმა-არა გიო?
-სანდრო შენ გგონია მასე შვილო (ვახო)
-მეც ვეთანხმები სანდროს მას, ძალიან კარგ ფორმაში ხართ (გიორგი)
"აი ნიაკომ გიორგის სახელიც გაიგო, მისი მეგობრისაც რომელიც გიორგის მსგავსად საშინლად სიმპათიურო იყო... "მალე ჩემი გახდები ციცქნა" გაიფიქრა გიორგიმ და ნიაკოს მომღიმარ სახეს გახედა"
-ამჯერად ბიჭებს ვეთანხმები... ისე მასს, ნანამ ინგლისურის მეორე მასწმა ბოლოს საკონტროლოში 1-იანი გამიფორმა, მაგის შვილი ჩემგან იწერდა და ისე ქნა ვითომ მე ვიწერდი მაგისგან... თან არც თქვენ იყავით... ჭეიშვილი სულ მამცირებს, რაღაცნაირად მექცევა, არაფერუ დამიშავებია თქვენს გაკვეთილზე ხომ საერთოდ (ნიაკო)
-რას ქვია ეგ? მაგ ქალმა ეს წლები გამიმწარა, ეხლავე მოვალ მე 10-იანი ვუთხარი ჩაუწერეთქო, ამან კიდე... უხ ნანა რას ვუზავ...(ვახო) ვახო კლასიდან გავიდა ნიაკოს გიორგი მიუახლოვდა
-ბიჭია თუ გოგო? (გიორგი)
-ვინ? (ნიაკო)
-ეგ ჭეიშვილიო თუ ვიღაც (გიორგი)
-ბიჭია, რა იყო? (ნიაკო)
-არაფერი... მე გიორგი ვარ (გიორგი)
-ნი... (ნიაკო) უნდა ეთქვა როცა ნანა და ვახო შემოვიდნენ
-ნანა რას ქვია 1-იანი ჩაუწერე? შენი ბიჭი მისგან იწერდა (ვახო) ნანა განცვირფრდა თუმცა ნიაკოს რომ გახედა გაუღიმა
-მე? 1-იანი? ალბათ 0-იანის მიწერა დამავიწყდა (ნანა)
-თუ ვერ ხედავ, მასწავლებელი არ უნდა იყო (ვახო) ჟურნალი ამოიღო და ნიაკოს გრაფაში 0-იანი მიაწერა, მშვენივრად ჩაატია
-ჩემი ბიჭი არ იწერდა ვახო, მან თქვა რომ... (ნანა)
-რასაც თქვენი ბიჭი იძახის ტყუილია... აქ რაც ხდება ყველაფერი გარეთ გააქვს ნანა მასს (გიორგი) ბოლო სიტყვები გაამახვილა
-ახალი ხარ? (ნანა)
-დიახ! (გიორგი)
-რა გქვია? (ნანა)
-გიორგი... (გიორგი)
-გასაგებია, ნია ძვირფასო, თვალებს ძალიან აცეცებ (ნანა) მისი სიტყვები ნიას ძალიან ეწყინა, ნანა ისე გავიდა ერთი არ მოუბოდიშებია, ნია გასვლას აპირებდა, ცრემლები ნელა მოასგა თვალებზე, როდესაც სანდრომ გააჩერა
-არ წახვიდე მოიცა (სანდრო)
-ბოდიში მაგრამ უნდა გავიდე (ნიაკო)
-ნიაკო? (სალი) სალომე შემოვიდა და ნიას მოეხვია
-წამიყვანე აქედან (ნიაკო)
-ვახოს ვნახავ მოიცა (სალი) ვახოს მოეხვია
-როგორ ხარ სალი? (ვახო)
-არაგვიშავს მას, რა მოუვიდა? (სალი)
-ნანა... (ვახო)
-ძუკნა (სალი)
-სალიი! (ნიაკო) გაეცინა, ცრემლები მოიწმინდა და სალის დაუბღვირა
-მე მაპატიე! (სალი) სალიმ ხელი მოხვია და ერთად შევიდნენ გაკვეთილზე...
-ჭეიშვილიო არა? (გიორგი) გაუღიმა სანდროს
-ზუსტად (სანდრო) მანაც არ დააკლო ღიმილი
............................................................

"სანდრო და გიოს პირველი გაკვეთილი მოურჩათ, გარეთ გამოვიდნენ და თოკოსთან მივიდნენ, თოკოს კლასი ნიაკოს კლასის გვერდით იყო..."
- ვინმე ჭეიშვილი არ გაიცანი? (გიორგი) კითხა გიორგიმ და თოკოს თმა აუჩეჩა
-რავი ტოო, ორნი არიან, ტყუპები, ბიჭი იმენა სისხლის გამშრობია, გოგო ნორმალური ჩანს! (თოკო)
-გოგო დამევასა, აწუხებს ტოო, იმენა ატირა და თან პატარაა, ნიაკო ქვია, ბიჭი გამომიყვანე რა, კლასთან ვიქნები (გიორგი) თოკომ თავი სიცილით დაუქნია და კლასში შეიხედა
-ჭეიშვილი რომელია აქ? (თოკო)
-მე ვარ (თიკა) თიკა მიუახლოვდა
-არა შენი ძმა (თოკო)
-აი იქაა (თიკა) თიკამ ნიაკოსკენ გაიშვირა ხელი, თოკო მივიდა და ჭეიშვილი მოაცილა
-ჭეიშვილი ხარ? (თოკო)
-არა ბაბუაჩემი (თენგო)
-ნუ სირობ და გამომყევი... ნიაკო რომელია? (თოკო)
-მე (ნიაკო) თქვა თბილი ხმით და თოკოს მადლობის მეტყველი თვალებიტ გახედა
-სასიამოვნოა, მე თორნიკე ვარ, გინდა თოკო დამიძახე გინდა თოკა, თუ რამე დაგჭირდა, არ მოგერიდოს, შენს გვერდით კლასში ვარ! (თოკო) თვალი ჩაუკრა და ჭეიშვილი გაიყვანა
-სად მიგყავარ? (თენგო)
-ნახავ (თოკო) თოკომ გიორგისთან მიიყვანა და სიციკით გავიდა
-თქვენ ვინღა ხართ? აა ახლები? სასიამოვნოა ბრატცი (თენგო) სანდროს გაეცინა და გიორგის გახედა
-შიგ აქვს (სანდრო)
-რა გინდოდათ? (თენგო) დაუსერიოზულა და გიორგის გახედა
-ნიაკოს ხელი აღარ დააკარო, არ მიეკარო, სახელითაც კი აღარ მიმართო, გასაგებია? რომ გავიგო მიეკარე დაბადების დღეს გაწყევლინებ გაიგე? (გიორგი)
-არც ნიაკოს და არც მეორე გოგოს (სანდრო) შეუსწორა სანდრომ
-ვინ მეორეს? ან თქვენი რა საქმეა? სულ არ გკიდიათ რას ვეტყვი? (თენგო)
-ეეე , გიორგის გოგოა ნია და არ ევასება ვიღაც კო ბალანჩივაძე რო აწუხებს, გაიგე? (სანდრო)
-შენი გოგოა? არ ვიცოდი შეყვარებული თუ ყავდა (თენგო) გაეცინა და თმა უკან გადაიყარა
"თენგოს საშინელი გამოხედვა, დიდი წამწამები და საყვარელი ღიმილი ჰქონდა, ამის გამო ნიაკო უფრო ბრაზდებოდა, რატომ შეეძლო დაემცირებინა, თენგო ჭეიშვილს ხომ შეეძლო მოეწონებინა თავი მასთან! მაგრამმმ არააა!"
-ეხლა ხომ გაიგე, არ მიეკარო თორე განანებ, ისე მოგივლი რომ საავანდმყოფოში დაგაწვინონ ხომ გაიგე? (გიორგი) თენგომ თავი დაუქნია და წავიდა...
-ქვეშაფსია ლაწირაკი, რამდენს ბედავს! (სანდრო) გაეცინა და გიოს ანიშნა შესულიყვნენ
-კიდევ გამიბედავს და 32-ივე კბილს ჩამოვუცვენ! თან ერთი დარტყმით! (გიორგი)
............................................................

"მეოთხე გაკვეთილზე, ნიაკოს დაურეკეს და უთხრეს რომ პატარა ვანიკოს ბატონები ჩამოუბრძანდნენ, ვანიკო კი ნიას ელოდებოდა, ესეც მასწავლებელთან მივიდა და უთხრა, ნიაკომ ქვევით ჩაირბინა, ამ დროს 12-ე კლასელები მიდიოდნენ, გიორგისთან მოერიდა და თოკოს მიუახლოვდა, ეს გიომაც შენიშნა"
-თოკო რაღაც უნდა გთხოვო (ნიაკო)
-გისმენ, მთხოვე (თოკო) თორნიკემ დაამშვიდა და ხელი მხარზე დაადო-ჯერ ამოისუნთქე, მითხარი!
-მანქანა გყავს? (ნიაკო)
-კი რა იყო? (თოკო)
-შეგიძლია სადღავ მიმიყვანო? (ნიაკო)
-რამე მოხდა? (თოკო)
-კი, მანქანაში გეტყვი (ნიაკო)
"ნიამ ხელი მოკიდა და მანქანამდე მივიდნენ, თოკომ კარი გაუღო, ჩასვა, უკან მიტრიალდა და გიოს უთხრა "არ ვიცი რა სჭირს... მერე გეტყვი"-ო, მოუარა და ჩაჯდა, ნია უკვე აფორიაქებული იყო, ეშინოდა ბავშვს არ ეტირა და სიცხე უარესად არ აწეულიყო..."
-ეხლა მეტყვი სად მივდივართ? (თოკო)
-კეემ! (ნიაკო)
-სად? (თოკო) გაუცინა და საჭესმიუბრუნდა
-ბავშვთა სახლში, მე და სალი მოხალისეები ვართ, ბავშვებს ვუვლით, იცი როგორ უხარიათ? მივდივართ თუ არა გვახტებიან (ნიაკო) თოკოს გაეღიმა
-შეიძლება შემოგიერთდეთ? (თოკო) ნიას გაეღიმა და თავი დაუქნია
-მართლა გინდა? დრო გაქვს? (ნიაკო)
-დროს ყოველთვის გამონახავ საყვარელი ადამიანებისთვის, შენ უკვე ერთერთი მათგანი ხარ, მე კი ბავშვებზე ვგიჟდები (თოკო) ნიას ისე ესიამოვნა ეს სიტყვები რომ გაუღიმა და ლოყაზე აკოცა, თოკოს გაეცინა და ხელზე აკოცა
-მორცხვი გოგო (თოკო)
-სულაც არ ვარ მორცხვი (ნიაკო)
-ხარ ხარ! (თოკო)
-არა არ ვარ! (ნიაკო)
-კითქო (თოკო)
-ჰოო კაი... (ნიაკო)
"თოკომ გამარჯვებული ღიმილი აიკრა და მანქანა შენობასთან გააჩერა"
-აქ რა გვინდა? (ნიაკო)
-ბავშვებს ტკბილეული ვუყიდოთ, მოვალ ეხლავე (თოკო)
-კარგი (ნიაკო)
"თოკო 15-წუთში გატენილი პარკებით გამოვიდა, საბარგულში ჩატენა და მანქანას მიუჯდა, დაქოქა და ისევ ბავშვთა სახლისკენ წავიდა, როგორც კი მივიდნენ, დედა მარია (მარიამი) გამოვიდა და შეეგება გოგონას"
-ნიაკო ჩემო გოგო მოხვედი მაინც? (მარია)
-კი დედაო, ეს თორნიკეა, მოხალისეა, ჩენთან და სალისთან ერთად იქნებახოლმე (ნიაკო)
-მადლობ შვილო, ღმერთი იყოს შენი მფარველი (მარია)
-მადლობა თქვენ, აი ესენი სად შევიტანო? (თოკო)
-ლადო, ლექსოო მოდით აქ (მარია)
"ბიჭები ასევე მოხალისეები იყვნენ, ლადო 19-ის ხოლო, ლექსო 22-ის, ორივე მოეხვია ნიაკოს და თავზე აკოცეს, ნიას ყველა ბავშვად თვლიდა და ცუდი თვალით არავინ უყურებდა, მათთვის პატარა და იყო რომელიც არცერთს არ ჰყავდა..."
-ბიჭებო, ეს თოკოა, თოკო ეს ლადოა, ეს ლექსო (ნიაკო) გააცნო როცა პარკების შეტანას მორჩნენ
-სასიამოვნოა... (თოკო)
-ჩვენთვისაც (ლადო და ლექსო)
-ჩვენ ვანიკოს ვნახავთ (ნიაკო) გაუღიმა და გავიდა, თოკოც მიყვა, როდესაც ოთახში შევიდა, ისიც შეყვა და პატარა ვანიკო დაინახა
-ნიაა, მოქვედი? გეოდებოდი (ვანიკო) პატარა საყვარელი ბავშვი ნელა ჩამობობღდა და ნიაკოს მოეხვია, მანაც აიყვანა და ლოყები ჩაუკოცნა
"ვანიკო 4 წლის ბავშვი იყო? მას არც ლაპარაკი უჭირდა, არც სიარული, ძალიან უყვარდა ნიაკო და მას ისე უყურებდა როგორც დედამისს, ეს ნიას უფრო ასევდიანებდა"
-ჩემო სიცოხლე, ჩემო თბილო (ნიაკო) ჩაუკოცნა ლოყები და მოეხვია
-მე და სენ ნანა უნდა ვქლათ? (ვანიკო)
-არა ჯერ ჩემო ბიჭო, ჯერ მოდი თორნიკე გავიცნოთ! (ნიაკო)
-თოლნიკე სენი სეკვალებულია? (ვანიკო)
-რამდენი ცოდნია ამ პატარა ბიჭს? (თოკო)
-მე დიდი ბიწი ვალ (ვანიკო)
-მაგაში ეჭვიც არ მეპარება... აბა დაარტყი ხელი (თოკო) ვანიკომ ხელი ჩამოართვა და ტაში დაუკრა, თოკოს ნიას ბავშვურ სიცილზე ჩაეცინა და თმა აუჩეჩა
-გაზღვევინებ (ნიაკო)
-უეჭველი (თოკო)
-თოლნიკე, ნიაკოს ბიწი ქალ? (ვანიკო)
-არა არ ვარ, მეგობარი ვარ, ნიაკოს სხვა მოსწონს, მე სხვა... (თოკო)
-მელე ალ გინდა ცემი მამიკო გაქდე? (ვანიკო) ნია მიხვდა ბავშვს რისი თქმაც უნდოდა, თვალები აუცრემლიანდა და საფეთქელზე ნაზი კოცნა დაუტოვა, თორნიკეც მიუხვდა
-ნიაკო შენი ვინაა ვანიკო? (თოკო) უთხრა შეპარვით რომ პასუხზე დარწმუნებული ყოფილიყო
-თემი დედიკოა, მე ნიაკო დედიკო მიკვალს (ვანიკო) ვანო ნიას ჩაეხუტა და თმაზე მოეფერა-მე ნია ალ მიმატოვებს ქო?
-არა ჩემო სიცოცხლე, არ მიგატოვებ (ნიაკო)
-მამიკო? (ვანიკო)
-მოდი რას იტყვი ჯერ-ჯერობით რომ მე მერქვას მამიკო? რადგან ნიაკოს ჯერ არავინ ჰყავს, მე ხომ მისი მეგობარი ვარ, მე მოგივლიხოლმე (თოკო) თოკომ ბავშვი გამოართვა და თვალი ჩაუკრა, ვანოს ბედნიერ ღიმილმა გადაურბინა სახეზე და თავი დაუქნია, თოკომ ნიაკოს გაუღიმა, ნიას უხაროდა ასეთი მეგობარი რომ იპოვა, თორნიკეს არ უნდოდა ბავშვისთვის უარი ეთქვა, თან ბატონებიან ბავშვს...
-მე მომწონს ეგ აზრი (ნიაკო)
-მეეეცც (ვანიკო) ვანიკო თოკოს მოეხვია და გარეთ გასვლა სთხოვა, მალე ყველა ბავშვს გარეთ მოეყარა თავი და ნიას და თოკოს ფეხბურთს ეთამაშებოდნენ... თოკომ კარგად იმხიარულა ნიასთან, თითქოს ნართლაც მისი პატარა და იყო, რომელიც პატარა ასაკში გარდაეცვალა... ნიაში პატარა ქეთა იპოვა...
............................................................

"თოკომ ნია სახლში მიაცილა, უკვე ღამე იყო, იცოდა სანდრო გიოსთან იქნებოდა და თვითონაც იქ მივიდა, კარი სანდრომ გაუღო, უთხრა გიო აბაზანაშიაო, თოკოც შევიდა"
-ნია სად მიიყვანე? ან ეხლა რატო მოხვედი? (სანდრო) მიაყარა ერთიანად და ჩამოჯდომა არ აცალა
-იცი რა საყვარელია? აიი უსაყვარლესი, ყველაზე მაგარი გოგოა, ეგეც და სალიც, მაგრამ ნიაა? ის არაჩვეულებრივია (თოკო) თქვა თოკომ და ამოისუნთქა
- გიოს გოგოა ეგ! (სანდრო)
-ვინ არ თნევს მერე, აუუ აი ახლოს რომ გაიცნო, მტელი დღე რომ მასთან გაატარო, ყველაზე მაგრად გაგრძნობისნებს თავს, თითქოს ქეთასთან ვერთობოდი, მეგონა ისევ 8 წლია ბიჭი ვიყავი, ქეთა კი 7-ის და მე მას ვწუწავდი, სულ გარბოდა როცა ფეხბურთს ვთამაშობდით, ნიაკოც გაიქცა, აი მაშინ გავიფიქრე, ნიას ისე დავიცავ როგორც ჩემს დას ვიცავდი ყველასგან, არ მინდა გიორგიმ გამოიყენოს (თოკო)
-არ იყენებს, მოსწონს და უნდა დაუახლოვდეს (სანდრო)
-ვაა თოკა მოხვედი? (გიორგი)
-ჰოო, აუუ რა ბავშვი გიყვარს იცი? (თოკო)
-მე არავინ მიყვარს (გიორგი) ჩამოუჯდა დაბნეული
-ნია ხომ მოგწონს? (თოკო)
-კი, მერე? (გიორგი)
-ძალიან მაგარი გოგოა, ბავშვთა სახლში მოხალისეა, იცი რა მაგრა უყვართ ბავშვებს? ერთს განსაკუთრებულად, ისე უყვარს ნიას რომ რავი, სულ ეფერებოდა, თან ბავშვს ბატონები აქ, ყველა თხოვნას ვუსრულებდით, ყველაზე მაგრად მაგრძნობინა თავი! (თოკო)
-კარგია (გიორგი)
-რამე არ იგრძენი? როცა ეს ყველაფერი გითხარი? (თოკო)
-არა, რავი (გიორგი)
-შიგ ხო არ გაქვს? ან გრძნობები ხომ არ გამოგეცალა? (თოკო)
-არამგონია (გიორგი)
-რამე შეიცვალა? (თოკო)
-კი! ეხლა უფრო მეტად მინდა ჩემი იყოს ვიდრე აქამდე, უფრო მომწონს, ასეთი თბილია, პატარა, დაუცველი... ჭეიშვილი რომ გაეკაროს მოვკლავ! (გიორგი)
-სალიც ძალიან საყვარელია (სანდრო) ყველამ მას გახედა-არ შემიძლია გოგოზე რამე ვთქვა? არა?! კაი!
-ოჰჰჰ სანდრო, სანდრო, მოკლედ კლუბში წამოხვალ? (გიორგი) თოკოს გახედა
-მე მოვდივარ! თოკოც წამოვა (სანდრო)
-შენ 17-ის ხარ, თოკო გახდა! (გიორგი) გაუცინა და წამოდგა
-არა, 18-ისაც ვარ (სანდრო) ყალბი პირადობა ამოიღო და ანახა
-მაშინ რაღას ვუცდით? წავედით ცოტა განტვირთვა გვინდა (თოკო)
"ბიჭები კლუბში წავიდნენ, ამ დროს ნია მამიდის კლუბში მიდიოდა, იქ მამიდამისი ნუშაობდა, ისე დამეთხვა რომ ბიჭებიც ამ კლუბში აპირებდნენ მისვლას, კლუბში გოგოებს შეეძლოთ სახის დაფარვა რომ არავის ეცნო ისინი, სალიმაც და ნიამაც ასე გააკეთეს, შიგნით მასკებით შევიდნენ!"
-ნია მამიდაშენი სად ვიპოვოთ? (სალი)
-რავი აბა, მენეჯერია ანუ კლუბის ზევით! გამარჯობა ხვიჩა, მამიდასთან ვართ! (ნიაკო)
-შედით, მაგრამ კლუბს აუარეთ მხარე ბევრი მთვრალი ბიჭია (ხვიჩა)
-კარგიიი (ნიაკო) გაეკრიჭა და კლუბში მაინც შეიხედეს
-რა მაგარია, მოდი რა 15 წუთით შევტანტალდეთ (სალი)
-წამო მაგის დედაც... (ნიაკო) შეყვა, კიდევ კაი კარგად ეცვათ თორემ ყველა დებილივით შეხედავდა მათ, მასკები ამოიღეს და მოირგეს, მერე კი ხალხს გაერივნენ და სიმღერაზე ცეკვა დაიწყეს...
"როდესაც სიმღერა მორჩა და ახალი დაიწყო, ის სიმღერა რომელიც ნიაკომ შეარჩია სკოლის ეზოში, მაშინ შემოვიდნენ ბიჭებიც... (Lenka-Blue Skies (Revoke Remix)-ჩართეთ და თან წაიკითხეთ...) ნიამ უკვე ცეკვა დაიწყო, ძალიან სიამოვნებდა როცა ის იყო ვინც ყველაზე მეტად უნდოდა ყოფილიყო, ნია-ჩვეულებრივი გოგონა რომელსაც უნდა გაერთოს და ცხოვრებით დატკბეს, როგორც ამას ღამღამობით გიორგი აკეთებს!"
-ეს გოგო ვინაა? (სანდრო) ნიას გახედა და დაიბნა, გიორგის ძალიან მოეწონა გოგონას ტანის რხევა, ეგრევე გაიფიქრა, "ჩემია, ახალია და ტკბილი იქნება"-ო
-მოვალ (გიორგი)
"გიორგი ნიას მიუახლოვდა და უკნიდან წელზე ხელები მოხვია, ნიას სუნთქვა შეეკრა, ეგონა მალე მოკვდებოდა, ბიჭის ხელები იმდენად ესიამოვნა მზად იყო მოეთმინა ეს გრძნობები, ფიქრები და ამ მომენტით დამტკბარიყო, მიუბრუნდა და იქვე გაშეშდა, "გიორგი, აქ რას აკეთებს? ჯანდაბა რა კარგია მისი ხელები, მისი სუნთქვა რომელსაც ეხლა ვგრძნობ ჩემს სახეზე... ეს აღარასდროს მოხდება ამიტომ უნდა ვცადო" ნია მიიწია და აკოცა, ეს ისეთი მოულოდნელი იყო ბიჭისთვის რომ გაუკვირდა, მაგრამ გონს მოეგო და კოცნას კოცნითვე უპასუხა, ნია უკვე ჩაღვრილი იყო, როგორც სანთელი..."
-ეს რა იყო? (გიორგი) ნია ხმას ვერ იღებდა, რომ ეცნო? ახლოს მიიწია და ყურში ჩასჩურჩულა
-ჩემი ღამის სიზმარი... (ნიაკო) ჩასჩურჩულა და ადგილს მოწყდა, სალი დაინახა რომელიც სანდროს ეცეკვებოდა, ნეტავ იცოდა ვინ იყო? ნიამ ხელი მოკიდა და კოცნის საშვალებაც არ მისცა ისე გაიყვანა კლუბიდან
-გააფრინე? სანდრო იყო (სალი)
-ვიცი და გიოს ვაკოცე, იმას ნუ გააკეთებ და ნუ მიისაკუთრებ რაც შენი არასდროს იქნება სალი! (ნიაკო)
-ჯანდაბა რაზე ვფიქრობდი, სანდრო იყო, მაკოცებდა, არამგონია სკოლაში განარჯობა ეთქვა, ჩამხუტებოდა და გაეთბო ჩემი გაყინული სხეული (სალი)
-არც კი იოცნებო მაგაზე, ჯანდაბა გიომ რომ ჩემი ხმა იცნოს? მოვკვდები, თავის არიდება მომიწევს (ნიაკო)
-ჰოო მეც, თვალებში კაი ხანი მუყურაა, ეს ნიღაბი კარგამიფარავს ნაკვთებს მაგრამ ის კი არაა კონკიას სულელურ ზღაპარში რომაა, სულელი პრინცი, გოგო ვერ იცნო, აი ეგ საქმეაა! (სალი)
-ჩქარა წამოდი, მამიდის ნახვა დიდად არ მინდოდა, ვერც მაგ ქალს და ვერც მამაჩემს ვერ ვიტან (ნიაკო)
-ჰო წამო! ტაქსიიი! (სალი)
-ჰეი მოიცა (გიორგი)
-მაპატიე (ნიაკო) უთხრა და მანქანაში ჩაჯდა
-წადით მალე (სალი) მანქანა ადგილს მოწყდა
"ამ დროს სანდრო გიოს გამოჰყვა და თავი გააქნია"
-ჯანდაბა რა გოგო დავკარგე (სანდრო)
-აუუუ ამის დედაც კი მოვტ*ან მე! ფუიი, გამექცა, იცი რა მითხრა? ღამის სიზმარი ხარო... ვითომ მოვწონვარ? და არ ვიცი ვინაა? (გიორგი)
-ეგრე გამოდის, ალბათ ძველი სკოლიდან, მაგრამ ასეთ სილამაზეს რომ ვერ დავინახავდი, ანუ მეც მაგრად მიჭერს ტვინში (სანდრო) "გაბრაზებული უკან დაბრუნდა, გიოც შეჰყვა და გართობა ცადა თუმცა ყველა გოგო მოიცილა, თოკო ვერ ხვდებოდა რა სჭირდათ თუმცა იმ გოგოებმა რომ მათზე დიდი გავლენა მოახდინეს ამას ამჩნევდა..."
..........................................................

"მეორე დღეს, თავისით გაეღვიძა პატარა ნიას, წამოდგა და შხაპი მიიღო, მოუნდა და მოკლე შორტი ჩაიცვა, ღია ყავისფერი თმა უკან გადაიყარა და აიკეცა, მაისურიც ჩაიცვა, უკან სულ შეხსნილი იყო, მხოლოდ ძაფები იყო გაბმული მის ზურგზე, სალიმ გაიღვიძა, როდესაც ასეთი დაინახა სულ დაიბნა, ამას გიორგის აბრალებდა, ნია მთლიანად იყო შეცვლილი, სალომემ უხმოდ ჩაიცვა და ყავა გაიკეთა, ნიას წვენი დაუდგა და სოსისი შეუწვა... მერე სუფრა გაშალა და გვერდით მიუჯდა"
-ნია მოდი (სალი) ნია გამოვიდა და ჩამოუჯდა
-მადლობ, დღეს თავი არ მქონდა რომ გამეკეთებინა (ნიაკო)
-არაფრის, კარგად ხარ? (სალი)
-აუ გოგო სიცხე მაქვს... (ნიაკო)
-დარჩი სახლში... მეც დავრჩები და მოგივლი! (სალი)
-არა დღეს მეორე საკონტროლო გვაქვს, ვერ გავაცდენ (ნიაკო)
-კარგი (სალი)
"მალევე მიირთვეს, გაემზადნენ და ავრობუსით სკოლაში მივიდნენ, ნია ჩამოვიდა თუ არა ისევ ახალი ბიჭები დაინახა, გოგოები მათ უყურებდნენ და ტკბებოდნენ... ყველას ფიქრებს კითხულობდა ნია უბრალო მზერითაც კი "აუუ უნდა გავიცნო", "ნეტავ ამათ სასტავში შემიშვან", "ეს ბიჭები შეყვარებულს მართმევენ" ამ გამოხედვაზე გაეცინა, ლუკამ ნია დაინახა და მასთან მივიდა..."
-თვალები რას გიგავს? კიდევ გაათენე? (ლუკა)
-არა არ გაუთენებია სიცხე აქვს, ლუკ რამე სიცხის დამწევი და წყალი უშოვე რა (სალი) ლუკამ ნიას აკოცა, რაზეც ნიას გაეღიმა, ლუკა წავიდა და ამ დრო თოკომ შეამჩნია ნია და დაუძახა"
-ნიი, მოდი (თოკო) ნიამ გაუღიმა და მიუახლოვდა, სალიც მას მიჰყვა
-როგორ ხარ თოკო? ეს სალია, ჩემი საუკეთესო მეგობარი, სალი ეს თოკოა, 11-ე კლასელი (ნიაკო)
-სასიამოვნოა თორნიკე (სალი)
-ჩემთვისაც (თოკო) თოკომ შენიშნა ნიას ჩასიებული თვალები, მათ სხვები მიუახლოვდნენ, დემე რომ არა თოკო ნიას ჰკითხავდა თუ რა მოუვიდა
-შენ ის ერთადერთი და განუმეორებელი ნია ხარ? (დემე)
-დიახ (ნიაკო) გაუღიმა თავმომწონედ და გადაიკისკისა, გიორგი მის ბავშვურ სიცილზე ცუდად გახდა
-მოდი დალიე... უკეთ ხარ? (ლუკა) ლუკა ისეთი მზრუნველი და თბილი იყო მასთან...
-ჩემი მზრუნველი ბიჭი (ნიაკო) ნიამ ხელები წელზე მოხვია და თავი მკერდზე დაადო, ეს გიოს არ მოეწონა, ძარღვები მთელ კისერზე დაეჭიმა, ლუკამ ხელები მოხვია და თმაზე ხელი ჩამოუსვა
-დიდი ხანია ასეა? (ლუკა) სალიმ თავი გააქნია და ნიას შუბლზე ხელი მიადო
-იწვის, ალბათ გუშინ გაცივდა (სალი) არ უნდოდა რამე წამოცდენოდა, ამიტომ გაჩუმდა
-რა სჭირს? (სანდრო) შეშინებული მოირბინა და ნიას გაუღიმა
-კარგადაა? (გიორგი)
-არა სიცხე აქვს, იმიტომაა ასე... (სალი)
-რატომ არ დარჩი? (ლუკა)
-მართალია ეს ბიჭი, წამოდი სახლში მიგიყვან (თოკო)
-არა, არ მინდა, მეორეზე საკონტროლო გვაქვს და ვერ გავაცდენ, ეხლა ნიშანი მჭირდება (ნიაკო)
-ნიშანი? ნია საკუთარ თავს უნდა მიხედო, სწავლა რომ მოკვდები რაში გამოგადგება? (გიორგი)
-არ მინდა გიო, კარგად ვარ (ნიაკო) წამოიწია თუ არა თავბრუ დაეხვა და გიორგის მკლავებში ჩავარდა
-არ გინდა? ცუდად ხარ (გიორგი)
-წამიყვან? (ნიაკო)
-სანდრო ვახოს უთხარი რომ პრობლემა მაქვს პირადული, მე წავედი (გიორგი) სანდრომ თავი დაუქნია
-გაგვაგებინე როგორ იქნება, შენთან მიიყვანე (სანდრო)
-კარგი (გიორგი)
-მეც ხო არ წამოვიდე? (სალი)
-გიორგი მიხედავს სალი, შენ წამოდი (სანდრო) თავი დაუქნია, მერე კი ნიას შუბლზე აკოცა და სანდროს გაჰყვა, გიორგიმ ერთი ხელის მოსმით აიყვანა, ნიამ ხელები კისერზე შემოხვია, მარჯვენა ხელი კი მის მაისურს ჩასჭიდა და თავი ყელში ჩაუყო, მისი სუნი მთლიანად ათრობდა, აბნევდა და წამშივე ამშვიდებდა...
(Ti Moi Kosmos-ჩართეთ)
"მანქანაში ჩასვა, თავი უკან ნელა გადააწევინა და მანქანა უნდა დაეტოვებინა, როდესაც ხელი ვერ გააშცებინა მაისურიდან, გიორგის ჩაეღიმა, მაისურიდან ხელი ნაზად მოაცილებინა აკოცა და კალთაში ნელა ჩაუდო, მანქანას მოუარა და ჩაჯდა, დაქოქა, ეცადა მალე მისულიყო, მალეც მივიდა... მანქანა იქვე მიაყენა და ნია გადმოიყვანა, გოგონა ფეხზე ძლივს იდგა, ხელები გიორგის კისერზე ჰქონდა მოხვეული. გიომ მანქანა გადაკეტა და გასაღები ნიას გაუწოდა"
-დამიკავებ? (გიორგი) ნიამ გამოართვა და გაუღიმა, გიომ კი აიყვანა და სახლში შეიყვანა, დაცვა გარეთ იდგა, ამიტომ კარს ღიას ტოვებდა, შიგნით შეიყვანა, მის ოთახში აიყვანა და დააწვინა, ნიამ იგივე გააკეთა რაც აქამდე მანქანაში, ხელი ისე დაუბუჟდა რომ გიოს მაისურს ვერ უშვებდა ხელს! გიომ გოგონას გაუღიმა, ეგონა ეს დაბუჟების გამო სჭირდა, თუმცა შეცდა"
-არ წახვიდე, გთხოვ! (ნიაკო) "გიორგის ნიაკოს ეს საქციელი გაუკვირდა, თუმცა ესიამოვნა, გვერდით წამოუჯდა და სახეზე ხელი ჩამოუსვა, ეგრევე ის თვალები გაახსენდა რაც კლუბში და სხეული მოუდუნდა, მხოლოდ ნიაზე ფიქრობდა, იმ მომენტზე რაც რამოდენიმე წამის წინ მოხდა "არ წახვიდე, გთხოვ!" ისე სთხოვა თითქოს გიორგის მისი მიტოვება ჰქონდა განზრახული"
-მოდი ჩემთან (გიორგი) ხელი გაუშალა, ნიაკო მიბობღდა და ძლიერად მოეხვია, გიორგიმ ხელი შუბლზე მიადო, იწვოდა, ძალიან ცხელი იყო
-მცივა გიო (ნიაკო) ბიჭს ვერ წარმოიდგენთ როგორ სიამოვნებდა როცა ნია ასე მიმართავდა, "გიო"-თი!
-მოვალ ეხლავე (გიორგი)
-არ წახვიდე, ასე თბილად ვარ (ნიაკო)
-ჩემო ლამაზო, ძალიან ცხელი ხარ, წამალი გჭირდება (გიორგი)
"ნია ისეთ ტრანსში იყო, რომ გიორგის ერთი სიტყვაც ძლივს ესმოდა, თავი გააქნია და უფრო ჩაეხუტა"
-შენ ხარ ჩემი წამალი (ნიაკო) გიორგიმ ჩახედა და მის გაფითრებულ ტუჩებს შეხედა, თვალი მაინგაექცა "არა გიორგი, არ გაბედო, არ ქნა, ნუ გამოიყენებ მის მდგომარეობას"
-შეიძლება ხვალ არ გახსოვდეს, მაგრამ მაინც მინდა გკითხო (გიორგი)-პირველი კოცნა ჩემი იქნება?
-შენია (ნიაკო) ნიას ტუჩები აუფართხალდა სიცივისგან
-ჩემო ლამაზო, ჩემი ხარ მთლიანად, გესმის? (გიორგი) გიომ შუბლი მის შუბლს მიადო და თვალები ნიას მსგავსად დახუჭა
-მესმის და წინააღმდეგი არ ვარ (ნიაკო)
"ნელა მიუახლოვდა და მის ბაგეებს დამშვიდება დაუწყო, ისე ნაზად კოცნიდა, მასაც გაუკვირდა, თითქოს ეს გიორგი არ ყოფილიყო... ნელა მოცილდა მის უკვე თბილ ტუჩებს და შუბლზე აკოცა, მერე ცხვირზე და თვალებზე"
-როგორ მინდა ხვალ ეს ყველაფერი გახსოვდეს (გიორგი)
-თუ ვერ გავიხსენე, გამახსენე კარგი? მითხარი ის რაც წეღან თქვი... (ნიაკო) ნიას ამ დროის მანძილზე თვალები დახუჭული ჰქონდა, არ ახელდა, ან ვერ ახელდა
"გიორგიმ გოგონას შუბლზე აკოცა და წამალზე მანანასთან (გამზრდელთან) ჩავიდა"
-მანჩო, წამალი მინდა სიცხის დამწევი, დაახლოებით 40-ამდე აქვს მეშინია (გიორგი) მიაყარა უცებ და დაელოდა რეაქციას
-ვინ არის? (მანანა) "მანჩო" როგორც გიო ეძახდა, წამლების თაროს მიადგა და სიცხის დამწევი მისცა-ეს დაალევინე, 20 წუთში თუ არ დაუწია, მერე მეორეს მოგცემ, ვიპოვი
-მადლობ (გიორგი) სამზარეულოდან წყალი გამოიტანა, მეორეზე აირბინა და ნიას მიუახლოვდა
-სად იყავი? (ნიაკო) უფრო მშვიდად უთხრა და წამოჯდომა სცადა
-მოიცა დაგეხმარები (გიორგი) "ნელა წამოაჯინა, ნიამ სიცხისგან წონასწორობა ვერ შეიკავა და გიოს მხარზე ჩამოუვარდა თავი, გიომ ხელი თმაზე ჩამოუსვა და მის ცხელ ლოყას, ცივი ბაგეები შეახო, ნიას გაეღიმა და ყელში აკოცა, ბიჭი არ მოელოდა, ამიტომ მთელ სხეულში თითქოს დენმა გაიარა..."
-მოდი ეს დალიე (გიორგი) წამალი დალია და დაიჭყანა, გიორგის გაეცინა და მიაწვინა ისევ
-მადლობ (ნიაკო)
-არაფრის... (გიორგი)
"ნიას მალევე მიეძინა, გიორგიმ მთელი ღამე გაუთენა, სიცხემ მალევე გაუარა, გიორგი ძილში ეფერებოდა, არც იცოდა ამას რატომ აკეთებდა, სულ იმ გოგონას კოცნაზე ფიქრობდა, თუმცა ის ნიას ვერ შეედრებოდა, "გიორგი, მერე რა რომ ის გახსნილი გოგო იყო, ჩემი ნია მორცხვია და ბავშვური, მე ეს ნია უფრო მომწონს, ის ზედმეტად გაიხსნა, პირველი დღისთვის ზედმეტიც კი მოუვიდა... მორჩა მე ნია მიყვარს, რა? არა არ მიყვარს, მომწონს" ფიქრები გაფანტა და ნიას შეხედა"
-შენ არ იცი რა ლამაზი ხარ, ციცქნა ბავშვო (გიორგი) გაუცინა და აწითლებულ ლოყაზე აკოცა
...........................................................

"სალომე მთელი გაკვეთილები ნერვიულობდა, ლუკა კიდე ამშვიდებდა, მეოთხედან გაენთავისუფლა თუ არა სანდროს მიეჯახა"
-ჰეი წინ იყურე... სალო? (სანდრო)
-მაპატიე სანდრო, ვერ დაგინახე, მიდი რა გიორგის დაურეკე, ნია როგორაა კითხე (სალი) სანდრომ გაუცინა და მიიხუტა
-ჩემო სულელოო, დამშვიდდი კარგად იქნება (სანდრო)
-დამცინე რა გენაღვლება (სალი)
-არა ჩემო ფერია... (სანდრო)
"ტელეფონი ამოიღო და გიორგის დაურეკა, ჯერ არ იღებდა, სალიმ გააფრინა, მერე კიდევ სცადა, ამჯერად აიღო, გიოს ახალგაღვიძებულის ხმა ჰქოდა, სანდრომ ამოისუნთქა და ძლივს უთხრა სათქმელი"
-გიო ძმა ნია როგორაა? სალომე გიჟს გავს (სანდრო)
"არაუშავს უკეთაა, დაუწია სიცხემ (გიორგი)"
-კარგია, სალი დაუწიაო, კარგად არისო, დამშვიდდი? (სანდრო)
-კი... (სალი)
-მიხედე მაგ გოგოს შენ, მე მოგიგვარე საქმე, დარჩი და დაიკიდე ყველაფერი, ნიას სჭირდები (სანდრო)
"გავიგე, არ დავტოვებ მარტო, უკვე ვეღარასდროს დავტოვებ (გიორგი)"
-რა მოხდა? (სანდრო)
"ბიჭო მგონი შეყვარებული ვარ, პირველად შემიყვარდა, იცი რა ლამაზია? მთელ მსოფლიოს ბუნებას მირჩევნია, ჩემთვის უსასრულო ზღვაა, მის თვალებში იმ ჰორიზონტს ვხედავ, ვაკოცე, იცი რა თბილი რაღაც ჩამეღვარა სხეულსი? გამაკანკალა უცებ (გიორგი)"
-აუ რა კარგია ეეე (სანდრო)
"რა არის კარგი? რომ არ ვუყვარვარ? მეშინია რომ ხვალ არ ემახსოვრება... სანდრიკ ცუდ დღეში ვარ (გიორგი)"
-იგივე სიტუაციაა (სანდრო) სანდრომ სალის გახედა და ჩაეღიმა
"სალი? (გიორგი)"
-ჰო, ის! მერე ვილაპარაკოთ (სანდრო) გაუთიშა და სალის მიუახლოვდა
-მადლობ რომ დარეკე მასთან (სალი) გაუღიმა, ლოყაზე ნაზად აკოცა, თმა ყურს უკან გადაიწია და მორცხვად წავიდა, დაინახა როგორ ჩაჯდა ლუკას მანქანაში და საბა გადაკოცნა, სანდროს გაეღიმა, "რა ბავშვია" გაიფიქრა და მანქანაში ჩაჯდა...
............................................................

"ნიამ დილით ძალიან კარგად გაიღვიძა, მერე გაახსენდა სიცხიანი რომ სკოლაში წავიდა და ნელა წამოდგა, მერე რა მოხდა? არ ახსოვს, არაფერი ახსოვს, გიორგი მის ოთახში შევიდა და გაუღიმა"
-როგორ ხარ? (გიორგი)
-უკეთ, რა მომივიდა? (ნიაკო) გიო დაიძაბა და პირდაპირ უთხრა
-ბოლოს რა გახსოვს? (გიორგი)
-თავბრუ დამეხვა, მერე?! არ მახსოვს (ნიაკო) წამოდგა და გაიზმორა
-კარგი, იმედია გაიხსნებ, ისეთი არაფერი ყოფილა, თუ... არა არაფერი (გიორგი)
-რა მოხდა? რამე დამემართა? (ნიაკო)
-არა, არაფერი (გიორგი) მაისური გაუწოდა, გამოართვა და სააბაზანოში შევიდა, მალევე გამოვიდა და მაისურისთვის მადლობა გადაუხადა
-ვისია? თუ საიდუმლო არაა? (ნიაკო) გაუცინა და მაისურს დახედა
-გოგოსია რაც მთავარია (გიორგი) მიუგო და ოთახიდან გავიდა
-სახელი არ აქვს? ან რას წარმოადგენს? (ნიაკო)
-ეჭვიანობ? (გიორგი)
-სულაც არა! (ნიაკო)
-მითხარი რომ ეჭვიანობ და გეტყვი (გიორგი)
-ჰო შეიძლება ვეჭვიანობ კიდევაც (ნიაკო)
-მაშინ გეტყვი, ჩემი აღმზრდელის ქალიშვილისია, ასაკით შენზე ერთი წლით პატარაა, მე ისე ვუყურებ როგორც დას! ამიტომ არ იეჭვიანო ციცქნა (გიორგი)
-არც ვეჭვიანობ (ნიაკო)
-ჰო დაგიჯერე მეც უცებ (გიორგი)
-იდიოტო (ნიაკო)
-მაინც მოგწონს ეგ იდიოტი (გიორგი) მაგიდას მიუჯდა და მანჩოს დაელოდა
-მე არავინ მომწონს (ნიაკო)
-არც ლუკა? (გიორგი)
-ეგ მითუმეტეს, ჩემი ძმაა, ისევე როგორც თოკო, მე არავინ მომწონს! ჩემი მოსაწონი არავინაა (ნიაკო)
-როგორ ბიჭს ეძებ? (გიორგი)
-სიმპათიურს, შავგვრემანი უნდა იყოს, ჩემზე 2-3 წლით უფროსი, რომ დამიცვას, ძალიან უნდა ვუყვარდე, ჩემს თვალებში მოციმციმე ვარსკვლავები ან ზღვაუნდა დაინახოს, რომ მიხვდეს თუ როგორი ბედნიერი ვარ მასთან, მინდა საჩუქრებით ამავსოს, რამე სამუდამო მაჩუქოს, მაგალითად სათამაშო, მინდა ისე თბილად მაკოცოს, რომ ვეღარ მოვშორდე... სისულელეა არა? (ნიაკო)
-არა რას ამბობ, კარგია როდესაც სიყვარულის გჯერა, აბა ის გოგოები რა შესაყვარებლები არიან, ბიჭს რომ ყველაფერს უმალავენ? (გიორგი) ნიამ გაუღიმა და თავი დახარა
-არ წავიდეთ? დღეს ცხელა ძალიან (ნიაკო)
-ჰო, მანჩოოოო მშიააააა (გიორგი) საყვარლად დაიწუწუნა და თავი უკან გადააგდო
-მერე მოიყვანე შეყვარებული და გაგიკეთებს, ცუდო ბიჭო (მანანა) გამოუტანა და გოგონას მიესალმა
-გამარჯობა (ნიაკო)
-გაგიმარჯოს ახალგაზრდავ (მანანა)
-უბრალოდ ნია (ნიაკო)
-მანჩო! როგორც გიორგი მეძახის (მანანა)
-კარგი მანჩო (ნიაკო) გაუცინა და კრუასანი გადმოიღო
-ანგელოზი ხარ მანჩოუს, მოდი რა ჭამე შენც (გიორგი) ისე ესიამოვნა ნიას რომ მოსამსახურესავით არ ექცეოდა რომ გაეღიმა
-მე მერე შევჭამ, თქვენ ჭამეთ კრუასანები მე ჩაის მოგიტანთ! (მანანა)
-მადლობბ უსაყვარლესი ქალი მყავს, მანჩო ცოლად გამომყვები? (გიორგი) თავში წამოარტყა და გავიდა, ნია კი სიცილით უკვე ძირს ხოხავდა
-ბოდიში (ნიაკო) უთხრა როცა გიოს მზერას შეეჩეხა
-რა ვუთხარი ასეთი? (გიორგი) ნიამ მხრები აიჩეჩა და გაუცინა, გიოსაც გაეცინა და ჭამა განაგრძეს
...........................................................
"სალი დილით მარტო წავიდა, ნია გიორგის მანქანიდან გადახტა რასაც ქვია და სალის მიახტა"
-აეე ძროხა ვერ გაგიძლებს ჩემი ფეხები (სალი) გაუცინა და ჩამოსვა
-რა არის ასე უნდა შემეგებო? (ნიაკო) გიორგი გადმოვიდა და სალი გადაკოცნა
-როგორ ხარ? (სალი)
-არამიშავს, ნიას ხელში როგორ ვიქნები? (გიორგი)
-კარგად არის, ნუ ღელავ (ნიაკო) გაუცინა და ხელი მოხვია
-ჩემი თოჯინაა (ლუკა)
-ლუკკკიიი (ნიაკო) გაიქცა და შეახტა
-როგორ ხარ? ჩემი ციცქნაა (ლუკა)
-მადლობ უკეთ, გიორგის ხელში გამოვკეთდი! (ნიაკო)
-ჩამოხტი მივესალმო ყველას (ლუკა) გაეკრიჭა და ჩამოვიდა, საბა დაინახა და მასთან წავიდა
"ლუკა ყველას მიესალმა, გიო ისევ წუხანდელ ღამეზე ფიქრობდა, მთელი ღამე გაათენა და ნიას ლამაზ ბავშვურ სახეს უკოცნიდა, ეფერებოდა და მისი სიახლოვით ტკბებოდა... ბოლოს გიორგი სკოლაში შევიდა, ლუკაც შეყვა, სალის სანდროს გამოტეხვა უნდოდა ამიტომ არ შეუშვა"
-შეყვარებული გყავს? (სალი)
-შეიძლება, ეხლა გამიშვი (სანდრო)
-ნწუ (სალი) სალომეს ჩაეცინა და მაინც არ გაუშვა
-გამიშვი (სანდრო)
-ვინმე გყავს? (სალი)
-გამიშვი თორე... (სანდრო)
-თორე რა? (სალი)
-შენი ბრალი იქნება (სანდრო)
-რას გულისხმობ? (სალი) გაუცინა და თვალი ჩაუკრა, იწვევდა
-ვსო შენი ბრალია, უკვე ძალიან მომწონხარ, ეხლა გამატარე (სანდრო) გოგონა ხელში აიყვანა და სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით "გადადო"
-ჰა? (სალი) სალის ყბა ჩამოუვარდა, "რა თქვა? მომესმა?" გაიფიქრა სალიმ და სკოლაში შევიდა, ნია და საბა იპოვა და გვერდით მიუჯდა, დაიწყო მათემატიკის 45 წუთიანი გაკვეთილიც
"ბავშვებს ძალიან დაცხათ, მეოთხე გაკვეთილი დამთავრდა თუ არა მოშივდათ და საშინლად დაცხათ, უკვე ჩაიხარშნენ"
-მაასსს (ნიაკო)
-რა იყო ნია? (ლია)
-ლია მას ვკვდებიიიი (ნიაკო) ძირს გაწვა და ცივ მეტლახს ლოყა დაადო, ყველამ მას მიბაძა, არა გაწოლაში, არამედ სიცილში
-ბიჭებოოო (ლია) გოგოები წამოიშალნენ
-ლია მას დავიწყოთ? (ლუკა)
-მიდით, გოგოებო გაიქეცით (ლია)
-ააააააა (ნიაკო)
"ყველა ქვევით გაიქცა, ბიჭებმა დიდი პლასტმასის თოფები ამოიღეს და გოგოების გაწუწვა დაიწყეს, ნია მთელ ეზოში დარბოდა და კისკისებდა, სალი კი საბას ექცეოდა"
-სალი ჩქარა (ნიაკო) ამ დროს 12-ე კლასელებს დაუმთავრდათ გაკვეთილები, სანდრო და გიორგი დაინახეს, სალი სანდროს ამოეფარა და საბას მისვლას დაელოდა
-ეხლა შემასხი აბა (სალი) საბა გამოიწვია, საბამ სანდროს მომღიმარ სახეს შეხედა და სთხოვა
-გაიწიე ძმა (საბა)
-რატომ? ცოდოა შეეშვი (სანდრო)
-კარგი (საბა) სანდროს შეასხა და სალისაც მოხვდა წვეთებიი
-უიიი (სალი)
-სერიოზულად? (სანდრო) ნია მათ მიუახლოვდა თუ არა გაეცინა
-არაუშავს გაგრილდი, ჩემი გმირი ხარ (სალი) ლოყაზე აკოცა და გაუღიმა
-ჰმმ... კარგი (სანდრო)
-არაუშავს სანდრიკ, ხომ თქვი მცხელაო, აჰაა გაგრილდი უცებ (გიორგი)
-შენღა მაკლდი! (სანდრო)
"მალევე მორჩნენ მხიარულებადა ყველა სახლში წავიდა, ნიას დედა დახვდა, სალის კი მამა, სალის სახლში მისვლა მამამისის შეყვარებულის გამო არ უნდოდა, ვერ იტანდა, რადგან ზედმეტ ყურადღებას აქცევდა, არ სიამოვნებდა ნათ იურთიერთობა, ნიას მამას ცოლი ჰყავდა, მამა კი საშინლად ეჭვიანი იყო, ნიას შეყვარებულის ყოლას ყოველთვის უკრძალავდა... ჰერ ისედაც არ ჰყოლია და უკვე არ მოსწონდა არავინ! იმ ღამეს ამ ოთხს Facebook-ის ქსელში მთელი მიწერ მოწერა ჰქონდათ, სანდრო სალის ნაყინს დაპირდა რაც სალიმ "ჰო როგორ არა მომიტან"-ით უპასუხა, მერე კი გვიან ჩაეძინათ..."
...........................................................

"დილით ისევ დედის ხმამ წამოაგდო ნიაკო და ისიც ეგრევე წამოდგა "დამაგვიანდა, დამაგვიანდა" იმეორებდა და თან იცმევდა, მოკლე შავი ქვედაბოლო, თეთრი გრძელმკლავიანი, ღია კრემისფერი ზოლებით და შავი ჩანთა, ფეხზე შუზები ამოიცვა და მანქანაში ჩაჯდა, დილით დედამ სიამოვნებით შესთავაზა გოგონას სკოლაში მიყვანა, ალბათ სალი უკვე იქ იყო, მაკას კი მასწავლებლებთან შეხვედრა უნდოდა, ამიტომ გოგონა მიიყვანა"
-ვინმე ხომ არ მოგწონს? (მაკა)
-რავი (ნიაკო) გაუცინა მაკამ
-მითხარი ჰა რა ქვია (მაკა)
-გიორგი! (ნიაკო)
-ვაა, მერე? გაიცანი თუ ისევ შორიდან ეტრფი? (მაკა)
-ვიცნობ, თან კარგად (ნიაკო) დედამ გაუღიმა და შუბლზე აკოცა
-მიხარია, წავიდეთ, შენი ბიჭი უნდა ვნახო (მაკა)
-წამო, წამო გაგაცნო თორე მოკვდები შენ თუ არ ნახე (ნიაკო)
"მანქანიდან სიცილით გადავიდნენ, გიორგი და ბიჭები როგორც ყოველთვის არ ღალატობდნენ თავიანთ წესს, იქ კი სალიც იდგა, ახალგზარდა დედიკომ, მაკამ, გოგონას ხელი მოხვია, ნიამ კი წელზე შემოხვია და დაიძრნენ სკოლისკენ, გიოს გაეღიმა და გაიფიქრა "ეს ალბათ მისი დედაა, შთაბეჭდილება მჭირდება" სალიმ მაკა დაინახა თუ არა ბიჭებს მოცილდა და ჩაეხუტა"
-ჩემი მეორე დედიკოო (სალი)
-სალი, როგორ ხარ დე? (მაკა)
-კარგად მაკა დედიკო, შენ? (სალი) მაკას ყოველთვის ეცინებოდა სალის მიმართვაზე, ამჯერადაც გაეცინა
-როგორ ხართ მაკა დეიდა? როგორც ყოველთვის ულამაზესი ხართ (საბა) მივიდა და მოეხვია
-ნუ აჭარბებ (მაკა)
-მეც ვეთანხმები, არაჩვეულებრივად გამოიყურებით, როგორც თქვენ მის ნია (ლუკა)
-დიდი მადლობა (ნიაკო) ნიაკომ გადაიკისკისა, აი გიორგის ისევ ეს გრძნობა
-რა ხდება ახალი სალი? (მაკა)
-არაფერი ისეთი (სალი)
-თოკო, ბიჭებო მოდით (ნიაკო)
"ბიჭები მათკენ დაიძრნენ, მაკას ძალიან მოეწონა გიორგის და თორნიკეს აღნაგობა, ოცნებობდა რომ რომელიმე მოსწონებოდა მაგის შვილს!"
-ეს თორნიკეა, ეს გიორგი, ეს სანდროა და ეს დემეტრე (ნიაკო) გააცნო ყველა ღიმილით
-სასიამოვნოა, გიორგი არა? (მაკა)
-მაკა დეიდა მარტო გიორგი გაიგონეთ ამ 4 სახელიდან? (ლუკა) გაუცინა ლუკამ და თვალი ჩაუკრა
-ლუკა ლუკა (მაკა)
-დეეე (ნიაკო) დაუძახა ბავშვურად და ტუჩი გადმოაგდო, ამან ისევ მოახდინა ზეგავლენა პატარა ნიაზე
-რა გინდა? (მაკა) მიუხვდა დედა... ნიამ სალის ანიშნა სალიმ კი ლუკას და საბას
-მაკა დეიდა ნიას აგარაკზე გამოუშვებთ? ჩვენთან ერთად, ნუ ღელავთ მე და საბა არ მოვცილდებით (ლუკა)
-ნია ხომ იცი დეე, არ მომწონს მარტო რომ სადმე გიშვებ (მაკა)
-მარტო არ ვიქნებით, ლუკა და საბაც იქ იქმებიან, ჩვენი კლასელებიც (ნიაკო)
-ჭეიშვილიც! (მაკა)
-ოო მაგის გამო ეხლა ვეღარც გავერთო? ნახავ შევუყვარდები და პატიებას მთხოვს (ნიაკო)
-ნია შეიძლება დავილაპარაკოთ? (თენგო)
-ჰა? (ნიაკო)
-წამოდი (თენგო) განზე გაიყვანა და ხელები მოიფშვნიტა
-გისმენ (ნიაკო)
-შეგიძლია მაპატიო? ყველაფერი, მე... ნია მიყვარხარ! (თენგო) ეს ნიას ოცნება იყო, რომ მას ეს ეთქვა, მაგრამ არა ეხლა
-მაპატიე, უცებ დავიბენი, გიყვარვარ? (ნიაკო)
-ჰო! ვეცადე მეგრძნობინებინა რომ არ მიყვარდი და არც მომწონდი მაგრამ აი არ გამოვიდა (თენგო)
-არც კი ვიცი რა ვთქვა! შოკში ვარ არ დაგიმალავ (ნიაკო)
-იფიქრე (თემგო) ლოყაზე აკოცა და გაშეშებული დატოვა, მერე კი ისევ დედას მიუახლოვდა
-რაო რა მინდაო ვაჟბატონმა? (სალი)
-მიყვარხარო, მგონი მასთან ყოფნის წინადადება იყო (ნიაკო)
-მერე? (ლუკა)
-თანხმდები? (საბა) ნია რაღაცნაირად ჩაფიქრდა
-იცი? არა, რატომღაც არა! (ნიაკო)
-ჩემი გოგო (სალი) გიორგის ლოდი მოეხსნა ამის გაგონებაზე, ისევ ეს გრძნობა
-ნიაა (უცნობი) ნიამ უკან გაიხედა და გოგონა დაინახა მანქანიდან გადმოვიდა, სათვალე მოიხსნა და გაუღიმა-რაო? დედიკოს ვერ ცნობ?
-ანკააა (ნიაკო) ანკა ნიას კენ გაიქცა, ნიამ ჩანთა სალის მიაჩეჩა და ანკას შეახტა
-ჩემი ლამაზი, ჩემი სიყვარული, ჩემი ისარი ხარ! (ანკა) გაუცინა და ძლიერად მოხვია ხელები
-მომენატრეეე, ჩამოხვედი? სამუდამოდ? (ნიაკო)
-აბა როგორ! ბავშვებს ვერ მივატოვებდი, სალის და ვანიკოს თხოვნით ვარ აქ, დედამ სალი უნდა იშვილოს (ანკა)
-რა? გადაწყვიტეს? (ნიაკო)
-ჩემს ახალ მამიკოს პრობლემები აქვს ხომ ხვდები და ბავშვი არაოო, ჰო და აიყვანენ, თან ჯერ მხოლოდ 1 წლისაა, ვერ დავტოვებდი! (ანკა) ნია ჩამოვიდა და ხელი მოხვია
-Maybe This One is Broken (ნიაკო) წაიმღერა ნიამ და მოეხვია, ანკაც აყვა ღიღინში
-კარგად ვარ, ჩემს დაზე ნუ ღელავ, ეხლა ისევ დავინრუნე (ანკა)
-ანკაა (სალი) სალი ძლიერად მოეხვია და ჩაკოცნა
-ნუ გამჭყლიტე (ანკა) გადაიკისკისა და მაკასაც მოეხვია
-გილოცავ ჩემო ლამაზო (მაკა)
-მადლობ მაკა (ანკა)
"თორნიკემ ანკა აათვარიელა, ანკამაც დაუწყო მისი ყველა ნაწილის მოვლა თვალებით, მისმა ღიმილმა კი სულ ჭკუიდან გადაიყვანა"
-ეს გიორგია, ეს სანდრო, ეს ჩვენი თოკოა, ეს ლუკა და საბაა, საბა გემახსოვრება (ნიაკო) ჩაიხითხიტა ნიამ
-კეე, ის არ ხარ რო გამოტყვრი და საწოლში რო შემომიწექი? (ანკა) საბას გაეცინა
-კარგი მახსოვრობა გქონია (საბა)
-გოგო ნინი ჩამოდის მე მომყვება მერე ბავშვთა სახლში (ანკა)
-მე და სალიც მოვალთ, თოკო? (ნიაკო)
-მე უეჭველი (თოკო)
-ჩაეწერე? (ანკა)
-კი, ნიას დიდი მადლობა უნდა გადავუხადო მაგ დღისთვის, არაჩვეულებრივი ბავშვები არიან, სალი და ვანიკო განსაკუთრებით! (თოკო)
-მიხარია რომ მოგეწონა ჩემს დასთან (ანკა)
-სად დარჩები? (მაკა)
-აუ დეე გასაღები მიეცი და ჩვენთან დარჩება(ნიაკო) მაკამ გასაღები მისცა და შუბლზე აკოცა, ნიამ გაუღიმა, ანკამ თვალი ჩაუკრა და მანქანით ნიას სახლში წავიდა
-შევიდეთ? (ნიაკო)
-წამო წამო (მაკა)
"ყველა კლასში შევიდა, მაკამ მასწავლებელი ნახა თუ არა ნიააკოცა და ანკასთან წავიდა, იფიქრა მშიერი იქნება რამით გავუმასპინძლდეო... გიორგი კლასში შევიდა თუ არა სანდრომ ყველაფერი გამოკითხა და იმასაც მაგარი პასუხი ჰქონდა"
-კაი ტოო?! მართლა? (სანდრო)
-ჰოო, არ ახსოვს (გიორგი)
-გაახსენე (სანდრო)
-რანაირად ტო? (გიორგი)
-აკოცე! ანნ სადმე დაპატიჟე, აუხსენი (სანდრო) გიო ყველა ვარიანტზე თავს აქნევდა, არცერთი არ გამოადგა, მხოლოდ კოცნის აზრი მოეწონა
"პირველ გაკვეთილზე ერთი 10-ე კლასელი ბიჭი გადმოიყვანეს, ალექსანდრე ჩივაძე, ეგრევე შემოიყვანეს და ნიას უკან ადგილი მიუჩინეს, მასწავლებელმა ნია და ალექსი ერთად დააყენა და პროექტის სახელი უთხრა, სალიც მათთან ერთან იყო, მერე კი დამრიგებელმა მათ მიანდო ექსკურსიის ჩატარება, რომ ალექსს კარგად სცოდნოდა სად რისი ოთახსი იყო! ამ 1 გაკვეთილში ალექსი ორივეს დაუახლოვდა..."
-ეს ვინაა? (გიორგი) სანდროს ლექსოზე ანიშნა
-აზრზე არ ვარ ნია იცნობს როგორც ჩანს (სანდრო)
-სპეციალურად მიკეთებს ამის დედა მოვტ*ყან? მაეჭვიანებს ტოო (გიორგი)
-ამ პატარა გოგომ ძალიან შეგცვალა გიუუ (სანდრო)
-აუ დაახვიე (გიორგი) გაუცინე და ნიასთან მივიდა
-გიო? გაიცანი ეს ლექსოა, ლექსო ეს გიორგია, ის კი სანდრო (ნიაკო) გაუღიმა და გააცნო
-სასიამოვნოა (გიორგი)
-ჩემთვისაც! ნია ხვალ კინოში რომ დაგპატიჟო, მეგობრულად რათქმაუნდა, წამოხვალ? (ლექსო)
-რავი, პროექტი? (ნიაკო) თვალი მოჭუტა
-იფიქრე (ლექსო) ნიამ გაუღიმა და თავი დაუქნია, ლექსო ყველას დაემშვიდობა და სალისკენ წავიდა
-მეჩვენება თუ ორივეს ეფლირტავება? (სანდრო)
-არა არ გეჩვენება (გიორგი)
-რა? (ნიაკო)
-არაფერი არაფერი (გიორგი)
-კარგი (ნიაკო)
-სალი რომ დათანხმდეს მაგ გოგოს სამუდამოდ დავივიწყებ (სანდრო) დაინახა სალომემ როგორ დაუქნია თავი და გაუღიმა
-დაგერხა სანიი! (გიორგი) გაუცინა და კლასისკენ წავიდა
............................................................
"გოგოებს სკოლის დარბაზში ფეხბურთის თამაში მოუნდათ და ქვევით ჩავიდნენ, სალი ძალიან გაბრაზებული იყო, როცა სანდრო დაინახა როგორ ურტყავდა ბურთს ძლიერად! "ეს ხო ვერ მოვიშორე" გაიფიქრა და შიგნით შევიდა"
-სანდრო, დაგვითმე რა! (სალი)
-არა, სხვაგან ითამაშეთ (სანდრო) გაუღიმა და ისევ ბურთს დაარტყა, გოგოები ეგრევე გაცვივდნენ, ერთ-ერთი კარს მიეჯახა და ჩაიკეტა! თუმცა არავის ყურადღება არ მიუქცევია
-რატომ მაბრაზებ? (სალი)
-იმიტომ რომ უტვინო ხარ! (სანდრო)
-ჰა? რატომ ვითომ? მაგის დამადასტურებელი საბუთი გაქვს? (სალი)

(Nightcore-This Little Girl)

-კი სალი მაქვს, ვერ ხვდები? მე ვარ ეგ საბუთი (სანდრო) ისევ ისე გაუღიმა და ამჯერად უფრო ძლიერად დაარტყა ბურთს!
-მე... რა? სანდრო მაბნევ! (სალი)
-ჯანდაბა სალი მომწონხარ გაიგე? ეხლა მიხვდი? შენ კიდე ვიღაც სირთად დადიხარ! არცერთი არაა შენი ცრემლის ღირსი, რამდენმა მიგატოვა? ლექსოც მასეთია, ჯერ ნიას ეკაჩავებოდა ის არ დათანხმდა, ეხლა შენ! (სანდრო) მაისური გაიხადა, ოფლი პირსახოცით შეიმშრალა და ახალი გადაიცვა
-მოგწონვარ? (სალი) გაუხარდა, ღიმილი მთლიან სახეზე დაეტყო, მიირბინა და ჩაეხუტა (შეახტას ვიტყოდი)
-რას აკეთებ? (სანდრო) გაეცინა და ძლივს დაიჭირა...
-იმას რაც აქამდე უნდა გამეკეთებინა... სანდრო მეც მომწონხარ (სალი) სანდროს გაეცინა და უკეთ მიიხუტა, ცხვირი ყელში ჩაუყო, თმა გადაუწია და უკეთ შეისუნთქა მისი სურნელი
-ღმერთო რამდენი ხანი გელოდებოდი, ისე მინდოდა ჩამხუტებოდი (სანდრო) სალიმ გადაიკისკისა და ლოყაზე აკოცა
-ამას? (სალი)
-უფრო მეტს! (სანდრო) სალის გაეღიმა, ოდნავ ჩასწია თავი და ცოტაც აკოცებდა რომ ბოლი ნელა შემოვიდა, სალიმ გაიხედა, სანდროსგან ჩამოვიდა და ბოლისკენ წავიდა
-სანდრო კარი არ იღება (სალი) თან ხველება აუტყდა
-არ ისუნთქო, სალი გამოდი (სანდრო) ძველი მაისური აიღო გახია, საპირფარეშოში დაასველა წყლით და მისცა-აიფარე, არ ისუნთქო მე გავაღებ
-კარგი (სალი) სანდრომ გამტვრევა სცადა, იქამდე კი ოთახი ბოლით გაივსო, უკვე სახანძრო განგაშიც ჩაირთო, მთელი სკოლა გარეთ გამოვარდა, ყველა გარეთ იყო, მხოლოდ რამოდენიმე დარჩა შიგნით! სალი ძირს დავარდა, ამ დროს სანდრომ გამოიხედა
-სალიი, ჯადაბა გაიღვიძე, არ გაბედო გესმის?... სალი ისუნთქე, გთხოვ გული ამუშავე, ძლიერი ხარ, არ დამტოვო, ჯანდაბა სალომე არ დამტოვო ამ დაწყევლილ სამყაროში (სანდრო) უცებ მთელი სიმწარე ფეხზე გადაიტანა და კარს მიარტყა, კარიც მოწყვეტით დაეცა მიწაზე, სანდრომ სველი პირსახოცი მოაფარა გოგონას, აიყვანა და გარეთ ნელა გაიარა, ცეცხლი ყველგან იყო, აბსოლიტურად ყველგან! გარეთ ხველებით გავიდა, იქ კი გიორგი დაინახა
-ნია სადაა? ვინმემ იცის ნიაკო სადაა? (გიორგი)
-გიო (სანდრო)
-რა მოხდა? (გიორგი)
-მოიყვანეთ საკაცეზე ჩქარა (ექიმი)
-ნია ვინმემ ნახა? (ლექსო)
-სად არის ნია? (გიორგი) ლექსოს მივარდა
-არ ვიცი ვაა (ლექსო)
-შენთან იყო ბოლოს შე ნაბი*ვარო, რამე რომ დაემართოს ჩემი ხელით მოგკლავ (გიორგი)
-გიორგი... ნია შიგნითაა ნიაა შიგნით (უცნობი)
-შიგნით? (გიორგი) სკოლისკენ გაიქცა
-მოიცა დაიწვები (ლექსო)
-გააჯვი, მირჩევნია მოვკვდე ვიდრე ის ვნახო რაც იქ მელოდება (გიორგი) სანდრომ ანიშნა შესულიყო, გიორგი მთელი ძალით გაიქცა მეხანძრეებმა ვერ შეაჩერეს, შიგნით შევარდა, ყველგან ცეცხლი იყო, ბოლოს სუსტი ხველების ხმა გაიგო
-მიშველეთ! (ნიაკო)
-ნიააა (გიორგი)
-გიოო! (ნიაკო)
"ნიას ხმას გაყვა და ბიბლიოთეკაში დაინახა, როგორ იყო მიყრდნობილი თაროს!"
-ნია (გიორგი) მივიდა და ძლიერად მოეხვია-მეგონა დაგკარგე, ნიაკო ჩემო პატარა
-გიო გამიყვანე, ვერ ვსუნთქავ! (ნიაკო)
-წამოდი (გიორგი) ხელი მოხვია და გასასვლელისკენ წაიყვანა... ნიას ტვინი გაეხსნა, ბოლმა სულ გახსნა მთლიანი სხეული
-თუ ვერ გავედით... მინდა იცოდე (ნიაკო)
-რა? ან ერთად გავალთ ან მეც შენთან ერთად... (გიორგი)
-არ დაამთავრო! არ მინდა რამე მოგივიდეს, მე... ვეღარ... ვსუნთქავ! (ნიაკო)
-არც კი გაბედო და თვალები არ დახუჭო გასაგებია? გიბრძანებ (გიორგი)
-მაკოცე, როგორც შენს სახლში ისე! (ნიაკო) გიორგის გაუკვირდა
-შენ... (გიორგი)
-გამახსენდა! ისიც რა მითხარი (ნიაკო)
-შენ არც კი იცი... (გიორგი)
-რა ლამაზი ხარ! (ნიაკო) გიორგიმ გაუღიმა და ნაზად აკოცა
-მითხარი გთხოვ (გიორგი)
-მიყვარხარ შე იდიოტო (ნიაკო) გიოს გაეცინა და შუბლზე აკოცა
-როცა ვიცი რას ვნიშნავ შენთვის, აქედან აუცილებლად გაგიყვან (გიორგი)
"შემოსაცმელი გაიხადა, თმაზე დააფარა რომ არ აკიდებულიყო და ნელა გაიყვანა, წინ ხე ჩამოვარდა, ნია უკან გასწია და თვითონაც გაიწია, ნიას გული მისდიოდა უკვე, გიორგიმ აიყვანა და ისე გაიქცა უცებ ორ კოლიდორში, ბოლოს კი გარეთაც გაახწია, ყველა მათ მივარდა, ნიას ბიჭის მაისურზე ხელი არ ეკიდა, ამაზე გაბრაზდა, სულ გაითიშა"
-ექიმი გვინდა არ სუნთქავს! (გიორგი)
-რა იცით? (უცნობი)
-ვიცი, ხელი მაისურზე არ აქვს მოკიდებული, ეს მისი "პრივიჩკაა" მიდით დამეხმარეთ ჩქარა (გიორგი)

(გამორთეთ სიმღერა)

"გოგონა დააწვინეს სალის მსგავსად და პულსი გაუსინჯეს, არ სუნთქავდა, რამდენიმეჯერ ხელოვნური სუნთქვა გაუკეთეს მერე კი მუხტი! მეორედ რომ ცადეს გიორგი უკვე მკვდარი იყო, ფიქრობდა დავკარგე, მოკვდა და მეც გამიყოლაო! ბოლოს მესამეზე პულსი გამოჩნდა, გიორგის ცრემლი გადმოსცვივდა და გოგონას შუბლზე აკოცა, სულ ის სიტყვები უტრიალებდა "მიყვარხარ შე იდიოტო" გაეცინა და ხელზე ნაზად აკოცა, მაკა უკვე გამივარდა სახლიდან და იქ მივარდა"
-ნიაა დეე (მაკა)
-ნია (ანკა) ორივე მიუახლოვდა მაგრამ ექიმებმა დააკავეს, სიტუაცია უთხრეს და ისიც აცნობეს ვინ გამოიყვანა და ვინ ნერვიულობდა მასზე, მაკამ გიორგის გაუღიმა და მოეხვია
-დიდი მადლობა შვილო, ძალიან დიდი მადლობა (მაკა)
-თქვენი ქალიშვილი მიყვარს! ყველაფერს ვიზავ მისთვის... (გიორგი) მაკამ მხარზე ხელი ჩამოადო და ქალიშვილს ხელზე აკოცა
-საავანდმყოფოში გადაგვყავს ეს ორი გოგონა (ექიმი)
-მე სალის გავყვები მანქანით (სანდრო)
-მოვდივარ (ანკა)
-წამოდი (სანდრო) ორივე ჩაჯდა და ასე წავიდნენ
-წამოდით მიგიყვანთ (გიორგი)
-მადლობ შვილო (მაკა) მაკა გიორგის ჩაუჯდა და ერთად გაყვნენ ორ სასწრაფოს მანქანას, მაკა ცრემლად იღვრებოდა, ნერვიულობდა ყველაფერზე, ამ ამბავმა ყველა ქსელი მოიცვა და ამბავმა ნიას მამამდე გაჟონა, ისიც გაემზადა საავანდმყოფოში მისვლას!
-ექიმო სალი როგორ იქნება? (სანდრო)
-ყველაფერი კარგადაა, მალე გონს მოვა (ექიმი)
-ნიაკო მოიყვანეს ექიმო? (ანკა)
-მოვედით (გიორგი)
-სადაა ჩემი გოგონა? (მაკა)
-ეხლა მოიყვანეს, კარგი სპეციალისტი სინჯავს, გაგაგებინებთ ყველაფერს! (ექიმი) გაუღიმა და გავიდა, ამ დროს კი ლევანი შემოვიდა თავის ცოლ შვილთან ერთად!
-მაკა!! (ლევანი)
-ლევან? (მაკა)
-ჩემს გოგოს რამე რომ დაემართოს გიჩივლებ! (ლევანი)
-დამშვიდდი მამა! მაკა ჩემი და როგორაა? (იკა) იკას ეტყობოდა თუ როგორ უყვარდა უნახავი და! ისინი ნახევარ და ძმა იყვნენ!
-მადლობ იკა უკეთაა, სპეციალისტი სინჯავს, გიორგი რომ არა არ ვიცი რა მოხდებოდა (მაკა)
-მადლობ ძმაო, კიდევ კაი ჩამოვედი იტალიიდან, ვერ დავუშვებდი რამე მომხდარიყო, ჯერ არც ვიცნობ (იკა)
-რა მადლობა, ნია მიყვარს, პატივს ვცემ! მისთვის სიცოცხლეს არ დავიშურებ (გიორგი) ლევანმა ბიჭი აათვარიელა, გიორგის რამოდენიმე ტატუ თვალში ცუდად მოხვდა და ცხვირი აიბზუა
-იმედია გამოჯანმრთელდება (ნენე) ნენე ლევანის მეორე ცოლია
"ისტორია ასეთია, ლევანი და მაკა როდესაც ცოლ-ქმარი იყვნენ, ლევანმა ნენესთან უღალატა, ნენე დაორსულდა, 2 წლის მერე მაკასთან პრობლემის გამო ლევანი მაკას დაცილდა, მაკამ მერე გაიგო რომ ორსულად იყო, ნია გააჩინა, მერე ლევანმა პატარა ნიას საჩუქარი უყიდა, გაიცნო და დაუახლოვდა, მერე კი ნენე გამოჩნდა და ლევანს შეუყვარდა, ისე მოხდა რომ იკა 2 წლის იყო! იკა სასწავლებლად იტალიაში გაუშვა, ნიას სულ კითხულობდა და ამბებს იგებდა, ნენეს კი ნია სულ ნახულობდა მამამისის სახლში, არ მოსწონდა ქალი ამხელა ყურადღებას რომ აქცევდა!"
-იმედია ნენე იმედია (მაკა)
-არ ინერვიულოთ ძლიერი გოგოა (გიორგი) მაკა გიორგის მოეხვია, არც ეს მოეწონა ლევანს
-მაკა, შეყვარებული სად ყავს ნიას? რატომ არ არის აქ? (ლევანი)
-მამა თუ მიხვდი გიორგია მისი შეყვარებული! შენ ეს მოგწონს თუ არა ნიას ვინც უნდა ის შეუყვარდება... ჩემს დას მე მივხედავ ამის მერე! რატომ მითხარი რომ არ ვჭირდებოდი? გოგო დაიტანჯა (იკა)
-ამის მერე აღარ მოცილდე (ნენე)
-არ ვაპირებ დედა! (იკა)
-მხოლოდ ერთს შეგიძლიათ შეხვიდეთ! (ექიმი)
-იკა შედი (გიორგი)
-მიდი შვილო (მაკა) იკამ გაუღიმა და შიგნით შევიდა, ნია უკვე აზრზე იყო!
-ნიაკო? (იკა)
-დიახ? (ნიაკო)
-მე იკა ვარ! შენი ძმა (იკა) ნიას გაეღიმა-მაპატიე, არ ვიცოდი როგორ მოვსულიყავი, ან რა უფლებით
-დიდი ხანია ჩამოხვედი? (ნიაკო)
-გუშინ და როდესაც ეს ამბავი გავიდა ეთერში და შენი ფოტო ანახეს, რამის მოვკვდი (იკა) გოგონას თვალებში ცრემლები ჩაუდგა, გაახსენდა მამის საფუკეში ფოტო და უარესად ატირდა
-ჩამეხუტე რა (ნიაკო) იკამ გაუღიმა და პატარა დას მოეხვია
-ძალიან მიყვარხარ ნია! (იკა)
-მეც! იცი? ეს მაქვს (ნიაკო)
"ნიამ ყელსაბამი მოიხსნა და ძმას ანახა, შიგნით კი პატარა იკას ფოტო იყო, იკას გაეცინა, არასდროს ენახა ეს ფოტო"
-ეს ნენემ მაჩუქა, ვუთხარი რომ არ ავიღებდი მაგრამ ჩუმად მაინც ჯიბეში ჩავიტენე (ნიაკო)
-სულელი ხარ (იკა)
-მადლობ რომ ჩამოხვედი (ნიაკო)
-მადლობ რომ მაპატიე! 18 წელი უშენოდ კატასტროფა იყო. (იკა)
-გახსოვს როგორ დავიბადე? (ნიაკო)
-კი! მე ორი წლის ვიყავი მაშინ! ისე პატარა დათვი ვაყიდინე დედაჩემს, გინდა თუ არა ნიაკოს ვარქმევ დათვსაც და ჩემს დასაც თქო (იკა)
-ნიაკოს? (ნიაკო)
-ჰო! ნია ისე არ მომწონს (იკა)
-არც მე (ნიაკო) გაუცინა და ჩაეხუტა
-შენი ბიჭი გელოდება გარეთ (იკა)
-გიო? (ნიაკო)
-ჰო, რაც აქ ხარ არ წასულა (იკა)
-შემოვიდეს რა! (ნიაკო)
-კარგი (იკა) შუბლზე აკოცა და გავიდა
-შეიძლება? (გიორგი)
-მოდი (ნიაკო)
-როგორ ხარ? (გიორგი) უთხრა როდესაც გვერდით მიუჯდა
-სერიოზულად? (ნიაკო) გაუცინა მისწია და ნაზად აკოცა, ბიჭს გაუკვირდა, მერეღა მოტვინა და სანამ ნია მოცილდებოდა კოცნაში აყვა
-ისე შემეშინდა! (გიორგი)
-მეც! მეგონა შენს კოცნას ამის მერე ვეღარ ვიგრძნობდი! (ნიაკო)
-ნია! (გიორგი)
-გისმენ... (ნიაკო)
-მიყვარხარ... ეხლა მივხვდი როცა შენი დაკარგვის სუნი ვიგრძენი! რომ ვერ მეთქვა? ვერ მომესწრო? აუცილებლად უნდა მეთქვა, ადამინი მხოლოდ ერთხელ ცოცხლობს! (გიორგი)
-მე ზევით დაგელოდებოდი! (ნიაკო)
-მალევე შემოგიერთდებოდი, თავს მოვიკლავდი! რა მიქენი პატარა ქალბატონო? (გიორგი) ნიაკომ გადაიკისკისა და ლოყაზე აკოცა
-თავი შეგაყვარე! (ნიაკო) თქვა თავ მომწონედ და ენა გამოუყო
-აი ამ ბავშვურობის გარეშე მართლა მოვკვდებოდი (გიორგი) ნიამ ეს ძალიან სერიოზულად მიიღო და თვალიდან ცრემლი გადმოსცვივდა
-არ მინდა სიკვდილი! ყველაზე საშინელებაა, თან სიკვდილის იმდენად აღარ მეშინია, როგორც შენი დაკარგვის... იცი სხივი დავინახე! მერე კი შენ, მეორე მხრიდან ხელი გამომიშვირე, რომ მომეკიდა, ვერ მოვდიოდი, მერე შენ ისე უცებ მომიახლოვდი, ხელი მოგკიდე, თუ არა თეთრი ფონი გაქრა და შავმა ჩაანაცვლა (ნიაკო)
-ჩემო ლამაზო (გიორგი) მოეხვია და ყელში აკოცა
-მჭირდები, მიყვარხარ, გენდობი, მთელი არსებით გენდობი! (ნიაკო)
-მეც მჭირდები ნია, ჰაერივით მჭირდები (გიორგი)
...........................................................
"ნიას პალატაში სულ ყველა შევიდა, სალი უფრო მძიმედ იყო, მაგრამ გონზე ისიც მოვიდა, სალის დედასთან კომფლიქტი ჰქონდა, ამიტომ დედამისს არცერთმა არ დაურეკა, მაკამაც არ დააძალა, ღამე სანდრომ გაუთენა, ნიას კი იკამ და გიორგიმ გაუთენეს, ორივეს ეშინოდა ჯერ კიდევ არ ყოფილიყო მის ორგანიზმში ის კვამლი და გული არ გაეჩერებინა, სანამ ბიჭებს ეძინათ, ღამე ექიმმა ნიას ტანისამოსი მოუტანა და მანაც ჩაიცვა, გიორგის გახედა, გაეღიმა მივიდა და ხელი ნაზად ჩამოუსვა სახეზე, ნიას გრძელი ფრჩხილები გიორგის წამოზრდილ წვერს ეხებოდა და ნიას მთელ სხეულში სიამოვნების ჟრუანტელი უვლიდა, დაიხარა და ყელზე ნაზად შეახო მისი ბაგეები, გიორგის გაეღიმა და თვალები გაახილა"
-რამე გაწუხებს? რატომ ადექი? (გიორგი) წამოდგა და ნიას ხელი მოკიდა
-კარგად ვარ, ექიმმა მზად ხარ წასასვლელადო! ხვალ მწერენ! იქამდე მინდოდა... (ნიაკო) ნიას შერცხვა ამ ყველაფრის თქმა, მას ხომ სულ რაღაც ერთი დღეა უკვე შეყვარებული ჰყავს, რომელსაც ნია უყვარს და თავს საფრთხეში ჩაიგდებს იმის გამო რომ თავის პატარა გოგოს დაეხმაროს
-გასაგებია გინდა ჩემით გაძღე (გიორგი) გაუცინა და ხელები სახეზე შეახო
-მე ეგრე არ მითქვამს! (ნიაკო)
-სამაგიეროდ ფიქრობდი ამაზე, ერთი სული გაქვს როდის გაკოცებ! შენ ვერ მიბედავ (გიორგი) მოსწია და შუბლზე აკოცა, ნიას თვალები დაეხუჭა, გული აუჩქარდა, ხელები მის ხელებს დაადო და ცერა თითით მოეფერა
-კიდევ (ნიაკო) ამჯერად ცხვირზე აკოცა, ამას ნიას ხითხითი მოჰყვა
-ჩემი პატარა ბავშვი ხარ! მარტო ჩემი... მეთანხმები? (გიორგი) ნიამ თავი სიცილით დაუქნია და ლოყაზე აკოცა
-ჰომ! (ნიაკო)
-აქ არა! აი აქ (გიორგი) ჩაიწია და ნიას ბაგეებს ნაზად შეახო მისი მომთხოვნი ტუჩები, ნიას სუნთქვა შეეკრა, სადაც იყო ჩაიკეცებოდა, რომ არა გიორგის ხელები
-ვჩქარობთ (ნიაკო) გაუცინა და თავი დახარა
-მე მხოლოდ გკოცნი ჩემო ტკბილო (გიორგი)
-მე მხოლოდ 3 დღის წინ გაგიცანი ჩემო იდიოტო (ნიაკო)
-მერე რა, არ შეიძლება შემიყვარდე? (გიორგი)
-მომწონს რომ გიყვარვარ (ნიაკო)
-ოჰჰ გვრიტებო, ეხლა ავტირდები (იკა)
-იკააა! გვისმენდი? (ნიაკო)
-არა არა "ჩემო ტკბილო!" (იკა)
-ვერ გიტან (ნიაკო)
-უკვე ამოგიყვანე მაზოლები თვალებში? უარესი გელის (იკა) წამოდგა და დას შუბლზე აკოცა
-როგორ დამამშვიდე (ნიაკო)
-ნია ჩემთან მივდივართ (ლევანი) კარი ლევანმა "შემოგლიჯა"
-მამა მაკასთან არ ჯობია? (იკა)
-არა! 4 დღე ჩვენთან იქნება (ლევანი) გიორგი აათვარიელა და ძარღვები დაეჭიმა
-გასაგებია, მოვალთ (იკა) ლევანი გავიდა
-არ მინდა ამ კაცთან (ნიაკო) გაბრაზდა და მდივანზე ჩამოჯდა
-არც მე მინდოდა მაგრამ მეც შენთან ვიქნები, ნუ ღელავ სიცოცხლეს არ გავამწარებინებ (იკა)
-მადლობ, გიო მოხვალ ხოლმე? (ნიაკო)
-ვნახოთ! (გიორგი)
-მოდი რაა (ნიაკო) წამოდგა და ხელები მოხვია-შენც თუ ვეღარ გნახავ იქიდან გიჟივით გამოვვარდები
-აჰაჰა! რა შეშლილი ხარ (იკა)
-გიჟი! (გიორგი) ნია მისწია, თავზე აკოცა და თბილად მიიხუტა!
............................................................

"ნია მალევე მივიდა მამის სახლში, იკას არ შორდებოდა, მაკამ უარი ვერ უთხრა რადგან ბავშვს წაართმევდა, უნდა დაეთმო სანამ ნია 16-ის გახდებოდა, რომ ბავშვის არჩევანისთვის მოესმინათ მოსამართლეს და მართლმსაჯულეებს! სახლი საკმაოდ კარგი იყო, ნია შევიდა თუ არა ნენე შეეგება, არც სიამოვნებდა და არც წყინდა, თვითონაც არ იცოდა რატომ არ უყვარდა ნენე!"
-იმედია დავვახლოვდებით (ნენე) ნიამ თავი დაუქნია და გვერდით გაიყვანა
-გთხოვ თუ მართლა ძალიან გიყვარვარ, დამეხმარე (ნიაკო) ნენემ ხელი მოკიდა და ქმარს გაუღიმა
-ლევან მე და ნიაკო მოვამზადებთ რამეს (ნენე) ლევანმა თავი ღიმილით დაუქნია და იკასთან ერთად ტელევიზორს მიუჯდა-რა მოხდა?
-გიორგის, ჩემს შეყვარებულს არ უშვებს მამა, მანქანაში მითხრა რომ არ მოსწონს ტატუიანი და მოტოიანი ბიჭები, მე კიდე მიყვარს! (ნიაკო)
-რა შემიძლია გავაკეთო? (ნენე)
"ნიამ გაუღიმა და არც იცის რატომ მაგრამ მოეხვია"
............................................................

"დილით სუფრა ნენემ გააწყო, ისაუზმეს თუ არა იკამ ნიაკო თავის გემზე დაპატიჟა, ნიას დღეს დაბადების დღე ჰქონდა! იკას უნდოდა ნია მეგობრებთან ერთად ყოფილიყო ამ მშვენიერ დღეს, თან უნდოდა რომ ყველა უკეთ გაეცნო, ნიაკომ ეგრევე ტელეფონი აიღო და გიორგის გადაურეკა"
"გისმენ, ჩემო მზის სხივო (გიორგი)"
-რა მაგრად გაკლია, სულ გამოსულელდი ამხელა ბიჭი (ნიაკო)
"შენ გამომასულელე ჩემო ტკბილო (გიორგი)"
-ეხლა გავწითლდები და გავსკდები (ნიაკო)
"კარგი ჩუმად ვარ ჩემო პომიდორო (გიორგი)"
-გიო ჰო კარგად ხარ? (ნიაკო) გადაიკისკისა
"აჰაამ, ძალიან ძალიან კარგად! (გიორგი)"
-რა იყო რა ხმა გაქვს? (ნიაკო)
"არ მომაქციო ყურადღება! (გიორგი)"
-მითხარი რა ხდება (ნიაკო)
"არაფერი ნია ყველაფერი რიგზეა (გიორგი)" ცოტა უხეშად გამოუვიდა
-კარგი (ნიაკო) გაუთიშა, "მე კარგად ვიცი შენ რასაც აკეთებდი, ვერ გიტან!" თვალები აუცრემლიანდა, უნდა გასულიყო რომ კარის გაღების შემდეგ გაკვირვება გამოესახა სახეზე
-დაბადების დღეს გილოცავ! (გიორგი) ნიამ ცრემლები მოიწმინდა და ხელები გადააჯვარედინა
-შენ... იქ... წეღან! რატომ მაფიქრებინე ასე? იცი როგორ ვინერვიულე? გონებაში უკვე მოგკალი (ნიაკო)
-რა გაფიქრებინე? (გიორგი) გაეცინა და სახლში შევიდა
-მეგონა სხვასთან... ანუ... ის მეგონა რომ... (ნიაკო)
-აუუ სულ გამოსულელდი შენ ხო? მაგას რო არ ვიკადრებდი არ იცოდი? თან შენი საჩუქარი მლოკავდა, მე კი მსიამოვნებდა, აბა შენ მე არ მეფერები და... (გიორგი) გიორგიმ პატარა ჰასკი გაუწოდა ნიას და მანაც სიხარულით აღსავსე თვალებით გამოართვა
-ჰეიი... რა საყვარელი ხარ (ნიაკო) ნიას გაეცინა, გიორგი კი მის ბავშვობაზე უკვე გაგიჟებული იყო
-ლეკვზე ვიეჭვიანო? (გიორგი) ნიამ გაუცინა და ჩაეხუტა მის დიდ სხეულს, ნია გიოსთან შედარებით დაბალი და პატარა იყო, სიმაღლით გიოს ყელამდე წვდებოდა, ხოლო ისე გამხდარი და ძალიან სათუთი არსება იყო!
-მადლობ! ყველაზე მაგარი საჩუქარია (ნიაკო)
-დააა? (გიორგი)
-მიყვარხარ (ნიაკო) ნიაკომ მორცხვად უთხრა და მის ბაგეებს აკოცა, მაგრამ ეს წამიერი კოცნა იყო, არაფერი ზედმეტი
-აბა რა გეგმები გაქვს? რატომ დამირეკე? (გიორგი)
-შემოდი ჯერ, მოკლედ, იკას უნდა რომ მის გემზე გადავიხადო, მაგრამ დღეს არ მინდა, მოდი ხვალ წავიდეთ, სალის დღეს გამოწერენ, საავანდმყოფოში წამიყვან? (ნიაკო)
-მოტოთი ვარ (გიორგი)
-ოო ეგ ცუდია (ნიაკო)
-არაუშავს წამოდი წაგიყვან (გიორგი)
-არა იყოს! (ნიაკო)
-რატომ? (გიორგი) ნიას სცხვენოდა ამის თქმის ამიტომ საპირფარეშოში გავიდა და გადაამოწმა...
-უჰჰჰ წავიდეთ მაშინ! (ნიაკო)
-მოგირჩა ანუ? (გიორგი) ნია გაწითლდა
-რა? (ნიაკო)
-კარგი რა მოხდა, ყველას სჭირს, ნუ გრცხვენია, თუ გაქვს მაშინ სანდრო მოვა და წაგვიყვანს! (გიორგი)
-არა, მმ...მმომ..ირჩა (ნიაკო) ძლივს ამოღერღა და ლეკვი ძირს დასვა, ნენე გამოვიდა თუ არა ანიშნა გასულიყვნენ
-ჩქარა ნია ლევანი გამოდის (ნენე)
-მალე წამო (ნიაკო)
"ნიამ გიორგი სიცილით გააგდო და მოტომდე მიიყვანა, შემოსხდნენ და ასე წავიდნენ საავანდმყოფოში, ნიას მაინც მოსწონდა ბიჭები რომლებსაც მოტოები ჰყავდათ, თუმცა აღიარებს რომ მოტოსი ეშინია! საავანდმყოფოში მივიდნენ თუ არა სანდრო დაინახეს ყავას სვამდა, ახალ გაღვიძებულ გიჟს გავდა, თმა აწეწვოდა და მკლავები აწეული ჰქონდა სიცხისგან"
-სანდრო მიდი მოწესრიგდი მე დავრჩები სალისთან (ნიაკო)
-კარგი, მალე მოვალ! (სანდრო)
-სკოლა? (ნიაკო)
-სკოლა შეყვარებულს გადამირჩენს? (სანდრო) ნიას ფართო ღიმილი გადაეკრა და მომღიმარ სანდროს ჩაეხუტა
-ანუ? თქვენ? ძლივს? ერთად? (ნიაკო)
-ჰოოო ერთად! (სანდრო)
-გილოცავ ძმაო (გიორგი)
-გაიხარე, თქვენ? რაღაც ერად მოხვედით, ნია სულ იღიმის (სანდრო)
-ჰო ისაა რასაც შენ ფიქრობ (ნიაკო) გაუცინა და ჩაეხუტა
-რატო მეტენები? (სანდრო)
-მომწონხარ, არ შეიძლება? (ნიაკო)
-არაჰ! (სანდრო)
-ჟმოტო (ნიაკო) მოცილდა
-ნია (უცნობი) გაისმა გოგონას ხმა, რომელიც წითელ ქუდში, ჯინსის შარვალში და შავ მაისურში იდგა აცრემლიანებული თვალებით
...........................................................

-ნინნნ (ნია) ნია მივიდა და მოეხვია
-როგორ ხარ დაო? გავიგე რაც მოხდა, შენზე თქვეს ვერ იპოვესო და რამის მოვკვდი ბათუმიდან ეგრევე ჩამოვედი (ნინი)
-კარგად ვარ ხომ ხედავ? მეგობარია ცუდად... ისიც ჩემთან ერთად იყო სკოლაში! (ნია)
-რა მოხდა? ან სად იყავი? (ნინი)
-ბიბლიოთეკაში, მეგობარს ველოდებოდი, შემოვიდა, მერე ცეცხლი მოედო ყველაფერს, მან კი მარტო დამტოვა... (ნია)
-დედას მოვუტ*ნავ მაგ ნაბიჭვარს! სადმე შემეჩეხოს! რა ქვია? (ნინი)
-ლექსო (ნია)
-ჰო და ნახოს მაგან! გამარჯობა (ნინი) მიესალმა ბიჭებს
-გამარჯობა... მე სანდრო ვარ, ნიას და გიორგის მეგობარი და ასევე სალომეს შეყვარებული, რომელიც ეხლა აქ წევს უგონოდ! (სანდრო)
-ვწუხვარ! იმედია გამოჯანმრთელდება (ნინი)
-ეს გიორგია, ჩემი შეყვარებული, გიო ეს ნინია... ნინიკოს ვეძახი მოფერებით (ნია)
-ჰა? შეყვარებული? რა გამომატოვებინე? (ნინი)
-მერე მოგიყვები (ნია)
-კარგი... სასიამოვნოა გიორგი (ნინი)
-ჩემთვისაც! (გიორგი)
-მე წავედი და მოვალ (სანდრო)
-კარგი, გიო გაყევი (ნია)
-კარგი (გიორგი) შუბლზე აკოცა და გაყვა, სანდროს უჭირდა სალის ასე დანახვა, უსულოდ, მაგრამ უცებ ყველა ექიმი პალატაში შევარდა, სანდროც უკან მიბრუნდა
-რა ხდება? (სანდრო)
-მე გავიგებ ექიმი ვარ (ნინი)
"ნინი პალატაში შევიდა, ექიმებმა არ იცოდნენ რატომ გაუჩერდა სალის გული, თუმცა ნინიმ გაარკვია, ის რომ ჯერ კიდევ იყო კვამლი ფილტვის არტერიაში, რაც ვერ გამოდიოდა, ამიტომ სხვა წვეთოვანი დაუდგეს და გულმაც ჩვეულებრივ რიტმში დაიწყო მუშაობა... ნინი გამოვიდა თუ არა ნიას მიუახლოვდა"
-გული გაუჩერდა, მაგრამ აღვადგინე, ამ გოგონას, სალის ფილტვში კვამლი ჰქონდა, ეხლა ვცდი იქნებ გამოვდევნო! (ნინი)
-გთხოვ გადაარჩინე, რამე რომ... (სანდრო)
-კარგი დამშვიდდი ყველაფერი რიგზეა! (გიორგი)
-რა ხდება? არის რამე ახალი? (დემე) დემე შემოვიდა და თოკო შემოყვა
-გამარჯობა (ნინი)
-გამარჯობა, დემე, ეს თოკოა (დემე)
-სასიამოვნოა ნინი (ნინი)
-ჩვენთვისაც (თოკო)
-რა ხდება? (დემე)
-სალის გული გაუჩერდა (ნინი)
-რა?... გული გაუჩერდა? (დემე)
-ჰო, მაგრამ ყველაფერი რიგზეა, წვეთოვანი შევუცვალე (ნინი)
-აზრზე მოდის გოგონა (ექიმი)
-მოვდივარ (ნინი)
"ნინის თეთრი ხალათი მოაცვეს, არ ესმოდათ არაფერი, რატომ დაგროვდა იქ და არა სხვა მხარეს? თან აქამდე არასდროს ენახათ ეს მდგომარეობა... სალი ნინიმ გასინჯა, რაღაც ნემსი გაუკეთა, მერე ჩაასუნთქა და ისევ ამოასუნთქა, ისევ ერთი წამალი და გოგონას დაახველა, ამ დროს სისხლი წამოვიდა პირიდან, ეს კარგის ნიშანი იყო, შიგნით კვამლისგან ჩაეცვა, მერე კი სიგარეტისავით ამოაბოლა და დაახველა"
-როგორ ხარ? მე ნინი ვარ ნიას მეგობარი, სასიამოვნოა შენი გაცნობა ჩემი გესმის? (ნინი)
-მესმის (სალი) ამოახველა და გაუღიმა
-წყალი გინდა? (ნინი)
-თუ შეიძლება (სალი)
-ინებე! (ნინი)
"სულ რაღაც 1-2 საათში სანდრო შეუშვეს, რომ დაინახა კარგად იყო მივიდა და მოეხვია, იმხელა ემოცია ამოაფრქვია 15-ი წლის გოგონამ რომ ვერავინ შეძლებდა ამდენი ემოციების შიგნით მიმალვას"
-რამე რომ დაგმართნოდა რა მექნა? (სანდრო)
-არაფერი (სალი) გაეკრიჭა და ლოყაზე აკოცა
-არ მეცინება (სანდრო)
-ნუ სერიოზულობ რა, არ გიხდება, ხომ ხედავ კარგად ვარ! (სალი) წამოდგა და ამ დროს ექიმი და ნინიშემოვიდნენ
-ნინის სიყოჩაღე რომ არა ამ ამბავს კაი ხანი ვერ გახარებდი სალი! (ექიმი)
-დიახ? (სალი)
-გაგწერთ ხვალ დილით! (ექიმი)
-მადლობ ნინ (სალი) ნინი მოეხვია და გაუღიმა, ნიაც შემოვიდა ოთახში
-სალიიიოომეეეე (ნია)
-ნიიააკუუუ (სალი) მივიდა და მოეხვია
-ისე შემეშინდა (ნია)
-რა არი ადრე გამისტუმრე? (სალი)
-აჰაამ! (ნია) გაუცინა და ლოყაზე აკოცა
-დაბადების დღეს გილოცავ ცუნცულ (სალი და ნინი) ერთად თქვეს და გაეცინათ
-მადლობთ!!!!! მოკლედ ხვალინდელი გეგმა: სანდრო სალის წამოიყვან გემზე! მე და გიო მოვალთ და ანკას და უკვე ნინის გამოვიყოლებთ, იკა იქ იქნება, დემეს და თოკოს გააგებინე სანდრიკ, მე ლუკას და საბას ვეტყვი, გაზაფხულია და ეს დღეები ცხელა! კარგით? ხვალ იყოს ჩემი დღე... (ნია)
-კარგი ეგრე იყოს (სალი)
-დაისვენე ჩემო ლამაზო (ნია)
"ყველა დაიშალა, სანდრო სალისთან დარჩა, გიორგიმ ნია და ნინი სანდროს მანქანით სახლში მიიყვანა და დატოვა, ნია მამასთან, ნინი კი ანკასთან და ნიას დედასთან დემე და თოკოც წავიდნენ, ყველა თავის სახლში იყო, დრო გაჰყავდათ რომ ხვალინდელი დღე მალე გათენებულიყო, ნინის და ანკას ერთად ეძინათ ორსაწოლიანში, ნიას კი მამამისის სახლში თავის ახალ, პატარა და მოხერხებულ საწოლში... უცბათ გადაწვიტა დაეძინა, როდესაც ზარის ხმამ გამოაღვიძა"
-გისმენთ?!
"გაგაღვიძე ჩემო ტკბილო? (გიორგი)"
-შენწარმოიდგინე და კი! (ნია)
"ცუდი ბიჭი ვარ, რა გაცვია? (გიორგი)"
-რავი? მაისური და საცვალი, რა იყო? (ნია) გაუცინა
"არაფერი, იქნებ აივნის კარი გააღო? (გიორგი)" მერეღა მოტვინა და ფარდა გასწია, გიორგი იდგა და ხელს უქნევდა, ნიას გაეცინა და კარი გაუღო, ტელეფონი მიაგდო და გაკვირვებული გახედა
-ამმ... აქ რა გინდა? მამამ რო დაგინახოს მოგკლავს (ნია)
-შენ არ მოგაყოლებს? (გიორგი)
-ჰო შესაძლებელია, შემოდი (ნია)
-კლუბში არ წამოხვალ? (გიორგი)
-ეხლა? რავი, მაშინ ჩუმად გავდივართ, ვინები მოდიან? (ნია)
-მე, დემე და თოკო, წამო შენც (გიორგი)
-16-ის გავხდი გიო! ჯერ პატარა ვარ... (ნია)
-მე ვიზრუნებ შენს უსაფრთხოებაზე (გიორგი) "ხელები წელზე მოხვია და კისერში აკოცა, ნიამ კი ხელები მხრებზე შეახო და ნაზად მოეფერა, მანაც მიბაძა გიორგის და ყელში აკოცა, მის სურნელზე ნიას მთელ ტანში ტაომ დააყარა, გაეღიმა და მოეხვია"
-მოვდივარ! (ნია)
"ნიამ გამოიცვალა უცებ და მოკლე შავი ქვედა ბოლო ჩაიცვა, ლამაზი შავი ტოპი, გარედან წითელკლეტკებიანი საროჩკა და შავი მაღალქუსლიანი ტუფლები... თმა ჩამოიშალა და აივანზე გავიდა, გიორგი ჩავიდა და ანიშნა მოდიო"
-არა სიმაღლის შიში მაქვს! (ნია)
-ნია ჩამოდი და დაგიჭერ მერე (გიორგი) ნიამ ფეხი გადადგა, მერე მეორეც გადაადგა და ნელა ჩავიდა ქვევით, მერე კი გიოს ჩახედა
-დამიჭერ? (ნია)
-აბა რას ვიზავ (გიორგი) გაუცინა და თვალი ჩაუკრა, ნიამ ხელები გაუშვა და თვალები დახუჭა, ეგრევე ქვევით ჩაეშვა
-მოვკვდი? (ნია)
-არა! (გიორგი) გაუცინა და წამოაყენა
-კარგია (ნია)
-გითხარი რომ ლამაზი ხარ? თან ულამაზესი ხარ (გიორგი)
-რაღაც უნდა გითხრა (ნია)
-გისმენ (გიორგი)
-გახსოვს გოგონას რომ აკოცე? კლუბში! ის... მე ვიყავი (ნია)
-რა? შენ? აი რატომ მეცნო შენი თვალები (გიორგი)
-ჩემი პირველი კოცნა იყო (ნია)
-ისე მოვიქცეთ თითქოს ეხლა უნდა გაკოცო (გიორგი) დაიწია და ნაზად აკოცა
-მიყვარხარ (ნია)
-მეც! (გიორგი)
"მოტოზე შემოჯდნენ, კლუბისკენ წავიდნენ და მალევე უკვე მის წინ იდგნენ, გიორგიმ დაცვას ყურადღება გადაატანინა ვითომ დემე და თოკო ჩხუბობდნენ, ამ დროს შეიპარა ნია! კარგად იმხიარულეს, ბევრი დალიეს, იცეკვეს და ბოლოს სახლში მთვრალები დაბრუნდნენ, გიორგი ჩუმად ააპარა ოთახში და შეიყვანა სანამ ვინმე გაიგებდა... საწოლზე დააწვინა და ფეხსაცმელი გახადა, ნიას სახეზე ღიმილი არ წყდებოდა, გიომ თვალები გაახილა და უცებ მოექცა მის ზემოდან, ნიას კი სიცილი აუტყდა"
-კიდევ კაი ეს ოთახიხმას არ ატარებს (ნია)
-შენ ეგა თქვი, მაგრად დავლიეთ! იცი როგორ მინდიხარ პატარა ქალბატონო? (გიორგი)
-მაკოცე (ნია)
"ნია აიწია და ის შეეხო მის ბაგეებს, ეს ყველაფერი დაწერილ ლექსს გავდა, ფანჯრები ღია, თეთრ ფარდებს ქარი აფრიალებდა, ეს ლამაზი წყვილი ერთმანეთს ვნებიანად და ამავდროულად ნაზად კოცნიდნენ ერთმანეთს, გიორგიმ ერთი ხელის მოსმით გახადა ყველაფერი და საწოლში შეწვნენ, მალე ნია მთლიანად მისი იყო, დაიპყრო, ნიას ტკივილი სიამოვნებაში იზრდებოდა, გიორგის მოწონება, ნამდვილ წრფელ სიყვარულში! მხოლოდ ერთმანეთის ხმები ესმოდათ "გიოო... აჰ... მიყვარხარ" გიორგი ცდილობდა ყველაფერი ნაზად გაეკეთებინა, ნელა ორივე ფხიზლდებოდა, არც იცოდნენ რას და რატომ აკეთებდნენ "მეც მიყვარხარ ნია, ჩემო სათუთო, პატარავ, მაპატიე" უთხრა როცა ოდნავ ატკინა, იმდენად უყვარდა, ისე შეუყვარდა რომ ყველაფერს აჯობებდა მათი სიყვარული... მალევე მორჩა ყველაფერი და გიორგიმ ნიას ყელში თავი ჩარგო, ნიამ თმებზე მოფერება დაუწყო და შუბლზე აკოცა... მალევე ორივეს კარგად ჩაეძინათ"
............................................................
"დილით გიორგის პირველმა გაეღვიძა, წამოჯდა და თვალები მოისრისა, ოთახი ეცნო, ეხლა მიხვდა რაც მოხდა, გაეღიმა და უკან მიიხედა, პატარა ნიას მშვიდად ეძინა, გაეღიმა, უკან დაბრუნდა და ტუჩები მის ლოყას შეახო, ნია უდნავ შეირხა, თეთრი ზეწარი ქვევით ჩაეწია, მის სხეულს თვალი მოავლო, გაეღიმა და ისევ დააფარა, სააბაზანოში შევიდა და შხაპი მიიღო, ამ დროს ნიას გაეღვიძა და მიმოიხედა"
-რა? სად ვარ? (ნია)
"თვალი იქაურობას მოავლო, გაახსენდა გუშინდელი ღამე, თავი საშინლად იგრძნო, გიორგი რომ ვერ დაინახა, რომ ვერ იგრძნო მისი თბილი სხეული, უარესად ცუდად გახდა, თვალები უკვე მთლიანად ცრემლებს მოეცვა, ეგონა გიორგი წავიდა, რომ ამის მერე თავს აარიდებდა და მათ შორის ყველაფერი მორჩებოდა, თავი ფეხებში ჩარგო, ხელები ფეხებს მოხვია და აქვითინდა... ამ დროს გამოვიდა პირსახოც შემოხვეული გიორგი და გოგონას ატირებულ სხეულს შეეჩეხა, მასთან მივიდა და მოეხვია"
-რატომ ტირი? (გიორგი) გოგონამ ახედა, ძალიან დაიბნა, ბოლოს ცრემლები მოიწმინდა და თავი დახარა
-მაპატიე (ნია) უთხრა დაბალი ხმით
-კი მაგრამ რა გაპატიო ჩემო ტკბილო? (გიორგი) გაუცინა და ცხვირზე აკოცა
-არ ვიყავი მზად! შენთვის ყველაზე ცუდი... (ნია)
-არ თქვა მეორედ ეგეთი სისულელე, საუკეთესო იყავი, მიყვარხარ და ჩემთვის ეს ღამე ყველაზე გამორჩეული იყო ნიაკო... (გიორგი)
-შეცდომა დავუშვი არა? გავაფუჭე ყველაფერი (ნია)
-ღმერთო ნია, არ გაგიფუჭებია, იცი რამდენი ხანია ამ ყველაფერზე ვფიქრობ? ჩვენზე, ამ ურთიერთობაზე, შენს მშობლებზე! (გიორგი)
-არ მიმატოვებ? ის მიიღე რაც ყველას უნდოდა (ნია)
-ნიაკო, მე რომ მხოლოდ შენი სხეული მდომებოდა, ეხლა უკვე წასული ვიქნებოდი, დამშვიდდი პატარა, ყველაფერი კარგადაა, მე შენთან ვარ, ეს კი ყველაზე კარგი ღამე იყო ჩემთვის, საუკეთესო გესმის? (გიორგი) ნიამ ცრემლები მოიწმინდა და მიეხუტა, თავი მის მკერდზე დადო და ნელა ზევით აიწია, ყელში აკოცა და უკეთ ჩაეხუტა
-დედა მომკლავს (ნია)
-ნუ ვეტყვით! (გიორგი) გაეცინათ, გიორგიმ ხელში აიყვანა, სააბაზანოში შეიყვანა და იქ დატოვა, გიორგიმ უცებ ჩაიცვა და ისევ საწოლზე წამოგორდა, შემდეგ კარზე ბრახუნის ხმა გაისმა, წერილი დაუტოვა ბალიშის ქვეშ და გარეთ გავიდა, აივნიდან გადაძვრა და ჩახტა...
-ნიააა გამიღე მამაშენი ვარ (ლევანი)
-ერთი წუთით (ნია) გავიდა და ეგრევე მიხვდა რომ წავიდა, კარი გამოაღო და ლევანს გახედა
-რას შვებოდი? (ლევანი)
-ამმ... ვბანაოდი, რამე მოხდა? (ნია) (ჰოო ბანაობდიი კეეე :დ)
-არა არაფერი, ჩამოდი მერე (ლევანი)
-ჩამოვალ! (ნია)
"კარი მიუხურა, ზეწარი გადააძრო და დახია, მერე კი პარკში ჩატენა და იქვე მიაგდო, გახარებული საწოლზე წამოწვა და ხელი ბალიშის ქვეშ შეაცურა... იქ კი წერილი მოხვდა ხელში! "საუკეთესო ღამე საუკეთესო გოგოსთან! მიყვარხარ <3 Gio "
-შეშლილი (ნია) გაეღიმა და ტკბილად ჩაეძინა
............................................................
"ნიას ვიღაცის ხმამ გამოაღვიძა, ეს ლევანი იყო რათქმაუნდა, წამოდგა და ქვევით ჩავიდა, ნენე სუფრას აწყობდა, ნიას გაეღიმა მის მზრუნველობაზე, პირველად! მივიდა და ლოყაზე აკოცა"
-დილამშვიდობის (ნია) ნენეს გაუკვირდა ეს ქმედება, იკას კი ნიას ეს ქცევა მოეწონა
-დილამშვიდობის, როგორ გეძინა? (ნენე)
-გადასარევად, შესანიშნავად, უბრალოდ არ ვიცი... (ნია) ნია გრძნობებს ნენესთან ვერ მალავდა, ნენეც მზად იყო მის მოსასმენად
-გიორგი იყო არა? (ნენე) უთხრა ჩუმად და ღუმელში ნამცხვარი მოათავსა
-ჰომ... (ნია)
-კარგი ბიჭია! (ნენე)
-შეიძლება რაღაც გითხრა? დედას ვერ ვეტყვი და მინდა ვინმეს ვენდო! არ ვიცი როგორ გითხრა (ნია)
-პირდაპირ! ხომ იცი გაგიგებ (ნენე) მივიდა და წინ ჩამოუჯდა, მისი ხელი აიღო და მოეფერა, ნიას მისი ქცევა მოეწონა, როდეი იყო ნენეს მოფერება მოსწონდა? რავი ალბათ მოწონებას იწყებს!
-მე და გიორგი გუშინ კლუბში წავედით, გვიან დაა... იქიდან... მთვრალები აქ მოვედით... ჰომმ დაა... (ნია) ნენე უკვე მიხვდა რაც ინდა ეთქვა ამიტომ გააჩუმა
-ერთად იყავით? (ნენე)
-გთხოვ არ მიყვირო (ნია)
-არ ვყვირი (ნენე) გაეცინა, ნიამ ხელები სახედან მოიშორა და ნენეს გახედა
-არა? (ნია)
-არა, მთავარია მეორედ არ ქნათ, ჯერ პატარა ხარ, თავი მაინც დაიცავით? (ნენე)
-ამმ... არ ვიცი! არამგონია! ეგ როგორ უნდა მოხდეს? (ნია)
-არ იცი? (ნენე)
-ამმ... ეროტიულ ფილმებს არ ვუყურებ! დედამ ასე გამზარდა, გუშინ ისეთი რამ ვიგრძენი, თითქოს 5 წელი უცებ მომემატა, იცი რა ბედნიერი ვიყავი? ოდნავ ტკივილი ვიგრძენი, მაგრამ დანარჩენი სულ მესიამოვნა, ისეთი თბილი იყო, ნაზი, ხო მთვრალი ვიყავი? მაგრამ თითქოს ფხიზელი დავთანხმდი, ძალიან მიყვარს, რომ დავკარგო მოვკვდები! (ნია) ამ ყველაფერს ნენე ღიმილით პასუხობდა და თან სამზარეულოში კრუგებს არტყავდა, ხან ნიას გახედავდა და გაუცინებდა ხოლმე!
-მაგარი შეყვარებული ხარ, ჩემო ნიაკო! (ნენე)
-ვიცი! რა ვქნა დე? (ნია)
"ნიას უცებ წამოცდა, ნენეს კი თვალები აუცრემლიანდა, ძალიან უნდოდა საწყალ ქალს, რომ ნიას მისთვის სულ პატარა ადგილი დაეთმო თავის გულში, ოდნავი სითბო გამოეჩინა მის მიმართ... ნია კი ფიქრობდა რომ ამით გული ატკინა, თუმცა პირიქით გაახარა, ნიას უკვე შეუყვარდა ნენე და პატივს სცემდა, გულშიც მიუჩინა თავისი ადგილი!"
-ხომ არ ხარ წინააღმდეგი თუ დედა დამეძახება ხოლმე? შენ თითქმის დედად მეკუთვნი, არ მინდა ცუდი ურთიერთობა გვქონდეს, თან შენ ჩემი დღიური ხარ (ნია) ნიამ გადაიკისკისა, ეს ის სიცილი იყო რომელზეც გიორგის ჭკუა ეკეტებოდა...
-დღიური? (ნენე) გაუცინა ნენემ და თავი დაუქნია
-ჰო, ყოველდღე რაც მოხდება ჩემს თავს, შენ გიყვები და რაღატო ვწერო, შენ შემინახავ საიდუმლოს, ხომ შემიძლია გენდო? (ნია)
-ისეთი რაღაც მითხარი მაგაზე დიდი საიდუმლო რა უნდა მითხრა? (ნენე) ქალსაც გაუკვირდა
-ჰო მართალი ხარ, უკვე გენდობი, ნენე ნამცხვარი (ნია) დაიწივლა ნიამ და წამოხტა
-ჯანდაბა არ დაიწვას (ნენე) ნენე მივარდა და გამოიღო
-გადავარჩინეთ... მმმ რა კარგიააა (ნია)
-ჩემი ბავშვი (ნენე)
"ნენემ თავზე აკოცა და ბისკვიტს ნუტელა წაუსვა, მერე კი მეორე ბისკვიტი დაადო, სულ ნუტელათი დაფარა და გარედან დამწვარი ბისკვიტის ნაფლეთები მოაყარა, შემდეგ კი ყველამ ერთად მიირთვა... დადგა ის ნანატრი დღეც როცა სალის გამოწერდნენ"
...........................................................

-სანდრო კარგად ვარ არ მინდა წამლები (სალი) უთხრა როცა მეათედ აიძულა დალევა
-გოგო მე კი არ დავწერე ეს რეცეფტი, აიღეთქო, გეფიცები ხმას არ გაგცემ და ცხოვრებაში აღასდროს ამოვიღებ ხმას (სანდრო) სალი ამაზე სულ მოიღუშა, თვალებში ცრემლები ჩაუდგა და სანდროს ახედა
-აღარ გამცემ ხმას? (სალი) სანდროს გაეღიმა და მოეხვია
-ჩემი სულელი ბავშვი... როგორ შემიძლია ხმა არ გაგცე? შესაშინებლად გითხარი (სანდრო)
-დამპალო (სალი)
-მოდი დალიე გთხოვ (სანდრო)
"სალომემ თავი გააქნია, მოწოდებულ აბებზე უარი თქვა, მისი ხელი სანდროსას მოკიდა, პირთან მიატანინა და მისი ხელითვე დალია წყალი"
-ამის შემდეგ დავლევ (სალი) სანდროს გაეღიმა მის ბავშვურ საქციელზე და მიუახლოვდა, ხელი სახეზე შეახო, შუბლი შუბლზე მიადო და ამოიგმინა
-სალი! (სანდრო) სალის მთელ სხეულში გააჟრჟოლა, ფეხები მოეკვეთა და მთლიანად მას მიეყრდნო
-გისმენ სანდრო (სალი) ოდნავ მოცილდა, გოგონას ტუჩებს დააკვირდა და ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა
-შეიძლება? (სანდრო) უკვე მიხვდა თუ რაზე სთხოვა ნებართვა... სალიმ გაუღიმა და თავი დაუქნია
-პირველია (სალი)
-რა არის პირველი? (სანდრო)
-კოცნა! (სალი)
"სანდრომ ფართოდ გაუღიმა და სულ ოდნავ შეეხო მის ბაგეებს, სანამ არ მიხვდებოდა რომ გოგონაც უნდა აყოლოდა, ძლივს სალიც მოეგო გონს და კოცნაში აყვა, ხელები კისერზე შემოხვია და მიეხუტა... ეს იყო საუბარი სიტყვების გარეშე, ერთმანეთს ჩახუტებით, სითბოთი და კოცნით აგებინებდნენ თუ რა უნდოდათ! სანდროს კი სალი საშინლად მოსწონდა, ეს მოწონებაზე უფრო მეტიც კი იყო, თუმცა სახელს ვერ არქმევდა, არ იყო სიგიჟე, არც ძალიან მომწონს ჭრიდა, ვერ ეტყოდა რომ უყვარდა, რადგან ამ სიტყვას ბანალურად თვლიდა, სალის კი დანახვისთანავე შეუყვარდა სანდრო, როდესაც ნაყინი მიუტანა, როცა მისი ღიმილი დაინახა, როცა ქსელში მიწერეს ერთმანეთს!"
-სანდრო მგონი ცუდადაა საქმე (სალი)
-რატომ? (სანდრო)
-თავს მაყვარებ (სალი) ეხლაღა მოტვინა თუ რა ერქვა ამ გრძნობას, თუმცა ამ ყველაფერში დარწმუნებული უნდა იყოს
-რა დამთხვევაა (სანდრო)
"სალის გაეცინა და ძალიან მაგრად მოეხვია... მთელი სხეული დაუთბა, გული აუფართხალდა და მთელ სხეულში ტაომ დააყარა, ასეთი რამ პირველად იგრძნო"
-იცი? არასდროს მყოლია შეყვარებული, შენ რომ მითხარი რამდენმა ბიჭმა მიგატოვაო, რამდენჯერ გიტირიაო, აქამდე არავის მივკარებივარ! (სალი) "სანდროს გაეღიმა, ისე ესიამოვნა ის ფაქტი, რომ ის მისთვის პირველი იყო, უნდა გაფრთხილებოდა, მასთან ყველაზე თბილი უნდა ყოფილიყო, ყველაზე სათუთი! ამაზე ფიქრობდა, მართლა ეშინოდა სალის დაკარგვის, შეიძლება კოცნაც კი ზედმეტი იყო დასაწყოსოსთვის, მას ხომ ჯერ არავინ მოფერებია! "ღმერთო სანდრო მიდი დაამშვიდე, უნდა გაუფრთხილდე, შეიყვარო, მოუარო, მოეფერო და თბილად ჩაეხუტო... რა ლამაზია, ყველაზე ლამაზია, ისე მაგრძნობისნებს თავს, მგონია რომ ჩემშია, ჩემი მეორე ვიპოვე!" ამის გაფიქრებაზე გაეღიმა, სალის შუბლზე აკოცა, შემდეგ ცხვირზე და ნაზად შეეხო მის პატარა და სათუთ ბაგეებზე, იმდენად ნაზი გამოუვიდა თვითონაც გაიკვირვა"
-სალომე ვარამაშვილო, უბრალოდ ძალიან მინდა ჩემი გოგო გერქვას! (სანდრო)
-მე ისედაც შენი მქვია... აქამდეც შენი მერქვა, მინდა მომავალშიც ასე იყოს (სალი)
-იქნება ჩემო პატარა სიყვარულო, აუცილებლად იქნება (სანდრო)
-ძალიან მიხარია რომ შენ მყევხარ, ჩემო თბილო ბიჭო (სალი)
............................................................

"მალევე შეიკრიბენ, იახტა გაივსო, ყველამ ერთმანეთი გადაკოცნა და მაისურების გახდა დაიწყეს, ბიჭებს შორტები და მაისურები ეცვათ, გოგოებს კი ბიკინზე ზევიდან ტანისამოსი, გოგოები ქვევით ჩავიდნენ ოთახებში და ზედმეტი მატერიისგან განთავისუფლდნენ შემდეგ კი გამოსულებმა ერთმანეთს გახედეს..."
-აუ არ ტეხავს ეხლა ასე გასვლა? (ნიაკო)
-არა მე არ მიტყდება (ანკა)
-არც მე! ნუ ცოტა შეიძლება (ნინიკო)
-მეც ნიასავით ვარ (სალი)
-ვაიმე სალიოომეეე (სანდრო) გაისმა სანდროს ხმა
-მოვდივარ სანიიი (სალი) უთხრა სიცილით
-გელიოოდებიი სალიოოომეე (სანდრო) მანაც სიცილით უპასუხა
-აუ რა საყვარელია (ანკა)
-ჰოო თან ძალიან (სალი)
-აბა ეხლა პირველი ვინ გავა? (ნიაკო)
-მეე (ანკა)
-მალე ოღონდ წამო (ნინიკო) ანკა და ნინი ერთად გავიდნენ, თორნიკეს თვალები შუბლზე აუვიდა, დემეტრეს ნინისთვის ცუდად არც შეუხედავს, მოეწონა მისი არაჩვეულებრივი ხასიათი და მისი ღვთაებრივი სილამაზეც!
-აბა ვინ დაასწრებს? (ნინი) ბიჭებს გულიანად გაეცინათ, გიორგი და დემე ნინისკენ იყვნენ, თოკო და საბა კი ანკასკენ! დანარჩენებმა იახტა გააჩერეს რომ მერე ამოსულიყვნენ...
-3 თვლაზე.... 1.... იცოდე მოგიგებ (ანკა)
-2.... იოცნებე! (ნინი)
-3... (ანკა) ორივე ქალთევზასავით გადაეშვა ზღვაში, თორნიკეს და დემეს თვალში, კადრი შენელდა, იმ წუთას ნინი ძალიან მოეწონა...
-მოგიგეეე (ნინი) გაიცინა ნინიმ როცა უფრო მალე ჩახტა
-ფუუ, მაინც კარგად გავერთე (ანკა) ორივეს სიცილი აუტყდა
-ამოდით ეხლა (სანდრო) სანდრო გამოვიდა და გოგოებს ხელი გაუწოდა, ჯერ ნინი ამოიყვანა, შემდეგ ანკა
-მადლოობ (ნინი და ანკა)
"ორივემ აქეთ-იქით ერთდროულად აკოცეს მზრუნველ სანდროს და ხითხითით ბიჭებისკენ წავიდნენ, თოკომ და დემემ უცებ პირსახოცები აიღეს და უკნიდან გოგოებს მოახვიეს, ანკა გაკვირვებული იყო მისი საქციელით! თოკომ შეუმჩნევლად, მოშიშვლებულ და სველ მხარზე აკოცა, მას კი გააჟრჟოლა მთელ სხეულში! ანკას გაეღიმა, მერე ნელა მოცილდა და გამშრალება დაიწყო, ამაზე თოკომ გაიცინა, "რა აცინებს? ის ხომ არ გრძნობს თავს სულელად! ღმერთო რატომ გამიკეთა ეს?" გაიფიქრა ანკამ და გიორგის წამოღებული რამდენიმე პერანგიდან ერთი აიღო და მოიცვა... ამ დროს ნია ამოვიდა და გიორგის გვერდით მჯდომი ანკა დაინახა... თითქოს არ ესიამოვნა, თუმცა მაინც დამშვიდდა, ის მაინც ანკა იყო თავისებურად ყველაფერში გაერევა, თუმცა არასდროს არავის არ დაუნგრევს ურთიერთობას"
-აი ნიაკოც მოვიდაა (სანდრო) "გავუღიმე, ეხლა ჩემი ჯერია გიორგი, ჩემს დაქალთან მაეჭვიანებ? ჰმმ!" ლუკასთან მივიდა, არაფერი მოუხურავს ისე ჩაჯდა მის და საბას შორის და თავი მხარზე ჩამოადო, ლუკამ ხელი გადახვია და თავზე აკოცა
-ჩემი ციცქნა (ლუკა)
"გიორგის ეს არ ესიამოვნა, პირიქით ოდნავ გაბრაზდა კიდევაც... "ის მხოლოდ ჩემი ციცქნაა ლუკა!" ფიქრობდა და ნელა მშვიდდებოდა, არ უნდა გაბრაზებულიყო, ხელი ქვევით ჩააცურა და ისე დამუშტა, რომ არავის ენახა... ნიას ლუკას სულელურ ქცევებზე ჩაეღიმა და ძალიან თბილად მხარი გაკრა რომ გაეჩუმებინა"
-ლუკა რა გეგმები გაქვთ? (ნინი) ეხლა ნინიც ჩაერთო
-ჩემი ბადადღუნა უნდა წავიყვანო აგარაკზე, ადრე ნიას დავპირდი, ცურვა უნდა გასწავლოთქო (ლუკა) იკას გაეცინა, არ იცოდა ასეთი კარგი მეგობრები რომ ჰყავდა, ძალიან უხაროდა ის ფაქტი რომ ძმის ფუნქციას ლუკა ასრულებდა ამ დროის მანძილზე!
-ჰო და მასწავლი, სირცხვილია ამხელა გოგომ რომ ცურვა არ ვიცი (ნიაკო)
-ამხელამ? მხოლოდ 16-ის ხარ (სანდრო)
-მაინც დიდი ვარ, ორი დღის წინ დიდი გავხდი (ნიაკო)
"გაიკრიჭა და გიოს გახედა, დასამშვიდებელი სიტყვებიიი! ეგრევე მოუშვა ხელი და ჩუმად გაიცინა, ნიაკო ადგა და ქვევით ჩასასვლელად მოემზადა, ყველამ რომ გააბეს საუბარი, ელოდებოდა ნია როდის გამოხედავდა გიორგი, მანაც გამოხედა დაბნეულმა, ნიამ გაუცინა და ანიშნა გაყოლოდა, გიოც წამოდგა და გაყვა, ქვევით ნიას მიყვა, უცებ ნია ოთახში შევიდა, ისიც შეყვა! ოთახში ვერავინ ნახა, ნიამ კარი მიხურა და უკნიდან მის შიშველ სხეულს მიეხუტა, მის ოდნავ დახორკლილ მხარს აკოცა, რაზეც გიო მთლიანად მოდუნდა? სულ არ ახსოვდა რამდენიმე წუთის წინ რაც მოხდა, ნია უფრო მოეხვია, მის ხელს მკერდზე ასრიალებდა და თან მხარზე კოცნას არ წყვეტდა, ოდნავ აიწია და ნაზად შეახო მისი ტუჩები ბიჭის კისერს, გიოს თვალები მიეხუჭა, ძალიან სიამოვნებდა ეს ქმედებები"
-იცი როგორ მიყვარხარ? (ნიაკო) გიო მიუბრუნდა და მის ტუჩებს დაეწაფა, უნდოდა ნაზი გამოსვლოდა მაგრამ გოგონას საქციელმა
მასში ყველაფერი აურია!
-ძალიან ძალიან მიყვარხარ, ყველაზე მეტად (გიორგი) ნიამ ინანა კიდევაც მისი საქციელი, არ უნდა გამოეწვია მაგრამ ისე სიამოვნებდა მისი ეჭვიანობა რომ მზად იყო გაერისკა
-ჩემი ყველაფერი ხარ (ნიაკო) "გიორგიმ გაუღიმა და ისევ აკოცა, ამჯერად სინაზე გამოიჩინა, ის ხომ მხოლოდ 16-ი წლის იყო, მისთვის ეს ყველაფერი ახალი დაგამოუცდელი ეგონა, არ უნდოდა თავი ცუდად ეგრძნობინებინა, რადგან გიორგი 19-ის ხდებოდა, ასაკი სულ ონავ ჰქონდა შეცვლილი რომ სკოლაში სანდროსთან ერთად დაბრუნებულიყო, უნდა ესწავლათ ერთად რომ მომავალში მამის კომპანია ემართათ... ნელა საწოლისკენ მიიყვანა და ნაზად გადააწვინა, ნიაც პასუხად სიამოვნებით უბრუნებდა კოცნას! იმდენად შეყვნენ ამ ვნებას რომ ვერც გაიაზრეს, თუ როგორ წაიღო ნიამ გიორგის შორტისკენ ხელი და თასმის გახსნა დაიწყო..."
-ვოუ ვოუ მაპატიეთ (სანდრო) ოთახში სანდრო შევიდა, გიომ გახედა, ნიას გაეცინა, მანაც სიცილით გახედა და ანიშნა კარი გაეხურა
-მალე ამოვალთ (გიორგი)
-გასაგებია, არ იჩქაროთ, რამე არ მოიწიოთ თქვენი ჭირიმე (სანდრო) ნიას გაეცინა, თავი საშინლად იგრძნო, პირველი ის აწუხებდა რომ რამის მისი თამაში რეალობაში გადავიდა და გიორგის მეორედ დანებდა, ამაზე უფრო გაეცინა, გიორგიმ ჩახედა და ლოყაზე აკოცა
-რა გაცინებს? (გიორგი) ნიამ თავი გააქნია და პირზე ხელი აიფარა
-ცუდად ვარ, ღმერთი რა სირცხვილია (ნიაკო)
-სულაც არაა სირცხვილი! მინდიხარ და თან ძალიან, ხელი შეგვიშალეს ამიტომ ეხლა კარს მივხურავ და მერე მოვალ (გიორგი)
-სხვა დროს იყოს (ნიაკო) გიორგიმ წარბები შეჭმუხნა და უცნაურად ჩახედა
-აღმაგზნე და ეხლა მტოვებ? მკლავ? რატომ? (გიორგი) გაეცინა
-არა არ გტოვებ, უბრალოდ ცოტახნით უნდა გადავდოთ ეგ საქმე (ნიაკო)
-ვერ გიტან!! (გიორგი) წამოდგომა ცადა, ნიაკომ დაიჭირა და უკან დააბრუნა
-აუუ გთხოვ მაპატიე რაა, უბრალოდ ვიეჭვიანე და გამოგიწვიე (ნიაკო)
-რა ქენი? (გიორგი) "ვაიმეე დამერხა" გაიფიქრა და აკოცა, გიორგი აღარ შეწინააღმდეგებია და ისიც სიამოვნებით აყვა
-მაპატიე ჩემო სიცოცხლე, უბრალოდ ყველაფერზე ვეჭვიანობ... (ნიაკო) ხელები წელზე მოხვია და ოდნავ აიწია, ცხვირი ცხვირზე გაუხახუნა და ნაზად აკოცა მის ტკბილ ტუჩებზე
-რატომ მაგიჟებ? ან რატომ ეჭვიანობ? (გიორგი) ხელი მის ქერა თმებზე წაიღო, ერთ ხელში მოიქცია და მხრებიდან გადაუყარა, შემდეგ კი იმავე მხრებზე დაუწყო კოცნა
-უბრალოდ ყურებამდე ვარ შენზე შეყვარებული (ნიაკო) გიომ გაუღიმა და გულში ჩაიკრა
-ჩემი ეჭვიანი გოგო, ჩემი სიხარული, სიცოცხლე და ბედნიერება ხარ! (გიორგი)
-არ მძინავს? შენ მართლა ჩემთან ხარ? გიყვარვარ? და ჩვენ? ერთად ვიყავით? სიყვარული მართლა შემოგფიცე? (ნიაკო)
-ჰო ჩემო ლამაზო, არც გძინავს, მე მართლა აქ ვარ და არსად წავალ სანამ არ გამაგდებ, იმის შემდეგაც დავბრუნდები და თავიდან შეგაყვარებ თავს! ისე როგორც მე მიყვარხარ! სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ ჩემო ციცქნა ბავშვო... რაც სიყვარულის ფიცს ეხება, კიი შემომფიცე და შენში ეჭვი არ მეპარება, მართალია ვეჭვიანობ როცა ჩემსას ეხებიან, მაგრამ მაგასაც ავიტან, თუ შენ გიყ...(გიორგი) ამ სიტყვების გაგონების მერე ნია სულ დაიბნა, გიოს შეახტა და ყელში აკოცა, მერე მთელი ლოყა მოიარა, ჩაკოცნა გემრიელად და მერეღა მოეხვია ძლიერად
-ჰო მიყვარხარ, მიყვარხარ, აიი უზომოდ მიყვარხარ, არ მომბეზრდება ამის თქმა, არასდროს! ჩემი დიდი ბიჭი ხარ შენ, ჩემი სიმპათიური, ჩემი ხარ და ისეთი ბედნიერი ვარ, თუ ვინმე მოგეკარება ალბათ მოვკლავ კიდევაც! (ნიაკო)
-შენ გენაცვალე მე, ჩემო ლამაზო, ჩემი დედოფალი ხარ (გიორგი)
-ძალიან გთხოვ ჩემი პირველი ხარ და მინდა უკანასკნელიც შენ იყო, გული არ მატკინო რაა (ნიაკო)
-არასდროს! მე სულ შენ მეყვარები, გეფიცები, დაგელოდები და მერე ცოლადაც მოგიყვან (გიორგი)
-ცოლად? ანუ გინდა შენი ცოლი ვიყო? (ნიაკო)
-მე მინდა ჩემს სამზარეულოში შენი ლამაზი სხეული დავინახო, რომელსაც ჩემი პერანგი ამშვენებს (გიორგი)
-იიი ჩემი ოცნება ხარ (ნიაკო)
-სულელი არსება ხარ! (გიორგი) ნიაკო გაეკრიჭა და აკოცა
-რომელიც სიგიჟემდე გიყვარს (ნიაკო)
-ზუსტად! (გიორგი) ძლიერად მოეხვია და მალევე სანდროსხმა გაისმა
-აეეე ჩემი ყველაზე ქუთე ქაფლ ამოდით ეხლა ნუ ჩაანგრიეთ საწიოლიი! (სანდრო)
-მოკეტეეე! (ნიაკო) გიოს გაეცინა და ნიაკო ჩამოსვა
-წამოო! (გიორგი) ხელი გადახვია და ორივე ზევით ავიდა...
............................................................

მადლობთ ვინც წინაზე შეცდომები დამანახეს
რადგან ჩემი პირველი ქართული მოთხრობა იყო,
არ ვიცი ამაზერას მეტყვით მაგრამ მადლობ ყველას ვინც
ჩათვალა რომ საშვალო დონემდე მიახწია... ეს პირველი ნაწილია
ასე რომ მაინტერესებს თქვენი აზრი...

სიყვარულით Lika Styles <3