ტელეფონზე.მაცივრის კარი გამოვაღე და ჩემი შავი ტორტი აღარ დამხდა.იმედგაცრუებულმა დავხურე მაცივარი და პიცის გამოცხობა გადავწყვიტე.თან ნინისთან საუბრით ვირთობდი თავს თან ღუმელში შედგმულ პიცას ვყარაულობდი.საღამოს კი რამე გემრიელს გოვაცხობდი.
-მშია-სამზარეულოში ნიკა შემოვიდა რამაც ჩემი ელეთ-მელეთი გამოიწვია.
-ფაფა?-ვკითხე ინტერესით თან თავს ძლივს ვიკავებდი არ გამცინებოდა.
-არა იმედია პიცას გამინაწილებს კეთილი ძიძა-თვალი ჩამიკრა და მაცივრიდან ფორთოხლის წვენი გამოიტანა.
-მხოლოდ ერთი პირობით-გავეკრიჭე მე.
-აბა რაპირობით?-
-ჭურჭელს შენ რეცხავ-
-აუ .....-დაიწყო ბუზღუნი.
-მაშინ არ შეჭამ!-წარბები შევკარი და გაბრაზების ნიშნად ხელები გადავაჯვარედინე.
-მაშინ პირდაპირ დესერტზე გადავალ-მაცდურად ჩამიკრა ნიკამ თვალი და ჩემსკენ დაიძრა.ყოველი მისი გადადგმული ნაბიჯით მიახლოვდებოდა,ხოლო ჩემი გულისცემა უფრო და უფრო ჩქარდებოდა...დემონსტრირებულივით ვიხევდი უკან სანამ საბოლოოდ არ დავეჯახე კარადას.ნიკა კი ისევ მაცდურად და თვალისმომჭრელად მიღიმოდა.
ის ისე ახლოს იყო ჩემთან რომ,მე ვგრძნობდი მისი გულის ცემას,ვგრძნობდი მისი სუნამოს სურნელს და უფრო ვიძირებოდი მასში...ნიკაპზე ხელი მომკიდა და თავი მაღლა აწევინა.მისი ასეთი თვალები ჯერ არასოდეს მენახა,მისი მუქი ფერის თვალები სადღაც გამქრალიყო ახლა კი ზღვისფერ მომნუსხველ თვალებს ვუცქერდი და სულ არვცდილობდი დავსხლტომოდი ხელიდან პირიქით მის შემდეგ ნაბიჯს ველოდი...
ერთხანს თვალებში მიყურებდა,არვიცი,რის პასუხს ეძებთა მათში.ნელა დაიხარა და მისი თბილი ტუჩები ჩემსას შეახო...უნებურად მიმელულა თვალები,არვიცი ამდენი სითამამე საიდან მაგრამ გაუბედავად მოვხვიე ყელზე ხელები და კოცნაში ავყევი.ერთმანეთს სალომეს წიკვინმა ჩამოგვაშორა.რაღაცაზე ბრაზობდა აშკარად,ნიკამ ერთი შეიკურთხა მაგიდას ხელი დასცხო და სამზარეულოდან გავიდა.
-მერე ავანაზღაუროთ ტკბილო-გემრიელადაც დამიჟუჟუნა თვალები და თვალს მოეფარა.მეკი დამტოვა გაოცებული,გაურკვეველი და სულ არეული.სკამზე მოცელილივით დავეშვი და დაბჟუებულ ტუჩებზე თითები გადავატარე."საზიზღარი არამზადა ხარ ნიკოლოზ!როცა მოგინდება მკოცნი მერე სიტყვის უთელად მიდიხარ.რაწესია???მე შენ განახებ სეირსა!"ვიმუქრებოდი ჩემთვის გულში .
-რატომ გაქვს იდიოტის გამომეტყველება?-სზარეულოში შემოსულმა სალომემ ამრეზით ამათვალიერა.
-რატომ გაქვს ქვის გამომეტყველება?-ვკითხე მობეზრებულად და პიცის დასაჭრელად წამოვდექი.
-როგორ ბედავ ჩემზე ასე ლაპარაკს იდიოტო?-
-სულ ეს არის შენი სიტყვათა მარაგი?-ვკითხე მის ნერვებზე თამაშით კმაყოფილმა.
-შენ იცი მე ვინ ვარ?-აპილპილდა ლედი.
-როგორ არა თქვენ ბატონი ნიკას ხიზანი ხართ-გავუღიმე სარკასტულად და პიცის ერთი ნაჭერი თეფშზე გადმოვიღე.
-მე ამ სახლის დიასახლისი ვარ!-გაიჯგიმა სალომე.
-შესწორება იყავით!თქვენ ახლა ამ სახლში უბრალო სტუმარი ხართ-ვუთხარი მშვიდად და თეფში და კოკა
კოლით სავსე ჭიქა წინ დავიდი.
-ნაგავო მე შენ გასწავლი ჭკუას-კუდამოძუებულმა დატოვა ლედიმ სამზარეულო და მეც მშვიდად ვივახშმე.შემდეგ დემეს ავაკითხე მასაც ვაჭამე,ვაბანავე ცოტახანი ვათამაშე მერე პრინცსაც რული მოკიდა და ჩემს კალთაში ჩაეძინა.ფრთხილად ავიყვანე ხელში და საწოლში ჩავაწვინე,საბანი გავუაწორე და ფნჯარას ფარდები გადავუწიე.ამინდი მოულოდნელად შეიცალა და საშინელი წვიმა წამოვიდა,ამას თან ჭექა-ქუხილიც დაერთო.დემეს ოთახი დავტოვე და ქვევით ჩავედი დაღლილი ვიყავი ამიტომ დაძინება გადავწყვიტე.გარეთ გავედი რომ სინათლე გამომერთო და სულ ერთიამად გავილუმპე,სირბილით გავიქეცი სახლისკენ და კარის გაღება ვცადე თუმცა ამაოდ არგაიღო....ვიღაცას შინგნიდან ჩაუკეტავს....

---------
ბოდიში ასეთი თავისთვის მაგრამ რავქნა ვერმოვახერხე უფრო დიდის დაწერა...ხვალინდელი თავი კიიი ძალიან ძალიან საინტერესო იქნება მერწმუნეთ.კარგი იქნება თუ გამოხეტავთ თქვენს აზრს მხოლოდ ერთსა და ორს მოსწონს და ძალიან მწყინს რომ ასეთი ცოტა გამოხმაურება აქვს.ვფიქრობ, უინტერესოდ ვწერ ალბათ და შესაბამისად ისტორიაც ცუდია.