ტელეფონს დავწვდი დრო ,რომ გამეგო.დილის რვის ნახევარი იყო უკვე.
მაშინვე ზარი შემოვიდა.გული გადამიქანდა,მამაჩემი იყო.ძალები მოვიკრიბე,ხმა დავიწმინდე და ვუპასუხე.
_ გისმენ
_ ემზადები ხვალისათვის?
_ არჩევანი მაქვს?
_ არა,რომელზე მოხვალ?
_ შენ მითხარი დრო_ როგორ მინდოდა ახლა უჩა ჩემს გვერდით ყოფილიყო,სად წავიდა ეს ბიჭი?
_ სამზე მოდი,ისევ იმ ადგილას,არაფერი დაგავიწყდეს და არც კუდი აიკიდო_ აუტანლად ქირქილებდა,გამახსენდა,როგორი სიბოროტით უკვესავდა ხოლმე ამ დროს თვალები და საშინელი ზიზღის გრძნობა დამეუფლა.
_ მარტო იქნები?
_ აბა ვის ელოდები კიდე?
_ შენს საამაყო შვილებს
_ არ იქნებიან და საერთოდ,ენა დაიმოკლე,ხომ არ გავიწყდება ვინ ვარ ან რა შემიძლია?_ შემომიღრინა
_ ხვალამდე_ სწრაფად მივაყარე და გათიშვის ღილაკს დავაწექი თითით,მისი ხმის გაგონება აღარ მინდოდა.
სტრესის მოსაშორებლად და გამოსაცოცხლებლად ახლა დილის პროცედურები მისწრება იყო.საწოლის კიდეზე მიფენილ ხალათს ხელი დავავლე და აბაზანაში შევედი.ნახევარ საათში უკვე კიბეებს პირველი სართულისაკენ მივუყვებოდი და სამზარეულოდან გამომავალი სიცილ_ კისკისით მივხვდი,რომ ჩემი ქმარ_ შვილი იქ იყო.მეც გაღიმებულმა შევაბიჯე და ჩემსკენ გამოქანებული სოფო ხელში ავიტაცე,ლოყები დავუკოცნე და ყველას ხმამაღლა მივესალმე.
_ რას აკეთებ? გაზქურასთან მოფუსფუსე ქმარს თავზე დავადექი და კისერზე გემრიელად ვაკოცე.
_ ერბო კვერცხს_ მიპასუხა და გვერდულად ამომხედა,მიყვარდა მისი თბილი თვალები.
_ გვემსახურები?_ სიცილით ვუპასუხე და მაგიდასთან დაჩის გვერდით მოვკალათდი,მკერდზე მივიხუტე და პაწაწუნა ცხვირზე ვაკოცე,სოფოც იქვე დავსვი.
_ მუდამ თქვენს სამსახურში_ და ხელით რაღაც მოძრაობა მოხაზა ჰაერში,რაღაც რაინდული ჟესტი.
მშვენივრად დავნაყრდით მისი მომზადებული კერძით,უკვე ცხრის ნახევარი იყო.პატარებს ჩავაცვი,მოვაწესრიგე,მერე ჩემს თავს და უჩას მივხედე და ყველანი მანქანაში ჩავჯექით.ჯერ უმცროსი მეტრეველები მივიყვანეთ ბაღში,მერე კი გეზი საავადმყოფოსაკენ ავიღეთ.დღეს რამოდენიმე გამოკვლევა და ანალიზი უნდა ჩამეტარებინა.
პატარებს ხელი დავუქნიე და ღვედი მჭიდროდ გადავიკარი.თითები ერთმანეთში გადავხლართე ნერვიულად და ნახევარი სხეულით უჩასკენ შევბრუნდი.
_ ამ დილით მამაჩემმა დამირეკა.
_ რაო?_ ინტერესით გამომხედა
_ ხვალ დამიბარა
_ კარგია,რომელზე?
_ სამ საათზე იგივე ადგილზე
_ ნერვიულობ ტკბილო?
_ ძალიან_ რაღაც ისტერიულად გამეცინა.
_ არ დაიძაბო,ყველაფერი კარგად იქნება,მე შენ გვერდით ვიქნები ხომ იცი,არავის მივცემ უფლებას რამე დაგიშავოს, შემოგევლე მშვიდად იყავი და მომენდე,კარგი?_ აკანკაკებულ ხელებზე მისი მარჯვენა მომიჭირა,თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.
_ ყველაფერს წაიღებ ,რაც მოგთხოვა,გვინდა ფაქტზე დავიჭიროთ.
_ კარგი_ მორჩილად ვუქნევდი თავს
_ მაგრამ ტკბილო შენ თუ ნერვიულობ ან გეშინია,თუ გინდა არ შეხვდე,ამის გარეშეც საკმარისი სამხილები გვაქვს_ ჩემს დამშვიდებას და გადარწმუნებას ისევ აგრძელებდა.
_ არა სიყვარულო იქ მინდა ვიყო,მინდა ჩემი თვალით ვნახო ყველაფერი ,იქ უნდა ვიყო_ მტკიცრ ხმით ჩავილაპარაკე და მხრებში გავიშალე მეტი თავდაჯერებულობისათვის.
აღარ შემეპასუხა,ისევ გზისკენ გაიხედა და ასე მშვიდად ვიარეთ საავადმყოფომდე.
დამღლელი იყო ყველა პროცედურა და მტკივნეული,სიმწრით ვიკავებდი ცრემლებს,იმის იმედით,რომ ეს მხოლოდ ჩემდა სასიკეთოდ ხდებოდა.უჩას თითებზე ჩაფრენილი თვალებმოჭუტული ვუძლებდი თუ როგორ მიჭიმავდნენ ფეხს,ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და მის მკერდზე ავქვითინდი.
_ ცოტაც მოითმინე ტკბილო,ცოტაც_ თმებზე მეალერსებოდა და მამშვიდებდა.
ოპერაცია ზუსტად ერთი კვირის თავზე დამინიშნეს.შვებით ამოვისუნთქეთ ორივემ,ბედნიერმა მივესვენე მის მხარს და სიხარულისაგან თან ვტიროდი და თან ვიცინოდი.
საღამოს 6 საათისათვის უკვე თავისუფალი ვიყავით,ისეთი დაღლილი და ენერგია
გამოცლილი მოვლასლასდი სახლში,რომ არა უჩას შემოხვეული ძლიერი მკლავები ალბათ კიბეებიდან დავგორდებოდი.ერთიანად მოვეყდი,ამდენი სტრესისაგან,თავადვე გამომიცვალა და ჩამაწვონა ლოგინში,შუბლზე პატარა ბავშვივით მაკოცა.
_ დაისვენე საყვარელო,ტკბილად იძინე,ნელის და ბავშვებს გავაფრთხილებ,რომ არ იხმაურონ,მე ცოტა ხნით გავალ და მალე დავბრუნდები,ხომ არაფერი გინდა?
_ არა,უბრალოდ მეძინება ძალიან_ ამოვილუღლუღე თვალებ მილულულმა.
ნახევრად მძინარემ ვიგრძენი მისი თბილი ტუჩების შეხება ჩემს ბაგეზე და ამ სასიამოვნო შეგრძნებით გადავეშვი ძილის სამყაროში.
…….
ჩქარი ნაბიჯებით აუყვა სამმართველოს კიბეებს,ყავისფერ კარზე ,სადაც ეწერა “ პროკურორი__ გია მაჩაბელი” ფრთხილად დააკაკუნა.
_ მობრძანდით_ იყო პასუხი
_ სალამი ბატონო გია_ კარი შეაღო თუ არა მოწიწებით დაუკრა თავი და მითითებულ სავარძელში ჩაჯდა.
_ როგორ მიდის საქმე ბატონო უჩა,როგორც მახსოვს ხვალ აპირებთ მათ აყვანას_ საუბარი მან წამოიწყო
_ დიახ ,ასე ვგეგმავთ,რაღაც დეტალების შეთანხმება გვსურდა თქვენთან მე და ბატონ ლაშას_ საათზე დაიხება_ ცოტა აგვიანდება,მალე მოვა.
_ არაუშავს დაველოდოთ_ მაგიდაზე დინჯად დააკაკუნა რამოდენინრ თითი მონაცვლეობით,მერე ისევ უჩას ამოხედა_ რაღაც მინდა გკითხოთ.
_ გისმენთ_ დაიძაბა
_ იქნებ სჯობდეს ხვალინდელ ოპერაციაში მონაწილეობა არ მიიღოთ,ამას იმიტომ გეუბნებით,რომ საქმე თქვენს სიმამრს ეხება და მოგვიანებით კი მამათქვენს,და არა იმიტომ ,რომ თქვენს პროფესიონალიზს ვაყენებ ეჭქვეშ.
_ მესმის ბატონო გია მაგრამ ჩემი ნათესაური კავშირი დამდრწმუნეთ არანაირ დაბრკოლებას არ შენიქმნის და ასევე არც საქმეს წაახდენს.
_ თქვენ უკეთ იცით_ თქვა თუ არა კარზე კაკუნი გაისმა,ლაშა იყო.
…….
ოდნავ შევტოკდი,სხეული გავარხიე,ვცდილობდი გამოვფხიზლებულიყავი მაგრამ თვალების გახელა ჯერ კიდევ მიჭირდა.კიდევ ერთხელ შევირხიე და თვალებს ძალა დავატანე,ოთახაში მკრთალი შუქი იყო,თავი მარჯვნივ მივატრიალე,უჩა სავარძელში მოკალათებული ინტერესით ჩაჰკირკიტებდა მუხლებზე დადებულს სქელ საქაღალდეს.მისი დანახვისას სხეულში სასიამოვნო ტალღამ დამიარა,თითქოს სითბო ჩამეღვარა სულში,თავი ფრთხილად წამოვწიე და კედლის საათს გავხედე,საღამოს 10 აჩნევებდა,რა ხანი მძინებია.იდაყვებით საწოლს დავეყრდენი და საზურგეს მივაწექი.ეს მოძრაობა ცოტა ხმაურიანი გამომივიდა და უჩაც გამოვარკვიე ფიქრებიდან.
_ გაიღვიძე ტკბილო?_ როგორ შეეძლო ასეთი კარგი ყოფილიყო სულ
თვალები მივლულე და ისე გავუღიმე,თან ხელით ჩემს გვერდით ადგილზე ხელით ვანიშნე მოსვლა და ოდნავ ჩავიჩოჩე.ისიც უხმოდ წამოდგა და გვერდით მომიჯდა.მისი ძლიერი მკლავი შემომხვია,მე კი კნუტივით ავეკარი და კომფორტულად მოვეწყვე მის მკერდზე.
_ ბავშვებმა დაიძინეს?
_ რა ხანია
_ დღეს მათთვის ვერ მოვიცალე,ვერ მოვისიყვარულე
_ არაუშავს,შენ როგორ ხარ,გამოიძინე? თავი ისევ გტკივა?
_ ახლა ბევრად უკეთ ვარ,ხვალინდელზე ვნერვიულობ ძალიან
_ არაფერია სანერვიულო დამიჯერე,მამაშენი მაპატიე და არიფია , როგორც ჩანს ასეთ საქმეებში იოტისოდენა გამოცდილებაც კი არა აქვს,ასე,რომ მისი ხელში მოგდება ისეთივე ადვილია,როგორც ახალფეხადგმული ლეკვის.
_ შენ ხომ იქ იქნები? _ მუდარის თვალებით ავხედე
_ რათქმაუნდა ტკბილო
_ ნეტა ახლა ყველაფერი უკან იყოს მოტოვებული და ასე ვიყო.
_ აი ნახავ ხვალ საღამოსაც ასე ვიქნებით.
_ მპირდები ?
_ გპირდები.
_ უჰ იმდენი ვიძინე,მგონი ამ ღამით აღარ დამეძინება_ ამოვიხვნეშე
_ ჰოო?_ თავი მაღლა ამაწევინა და თვალებში ჩამაცქერდა_ გინდა სასარგებლო საქმით დაგაკავო?_ ტუჩის კუთხე ეშმაკურად ჩატეხა
_ ანუ სასარგებლო_ გავიმეორე
_ დიახ,ნერვებისათვის,გულისათვის,განეყობისათვის,ენერგიისათვის
_ ნუთუ?_ თავს ვიშტერებდი
_ და რაც ყველაზე მთავარია_ თქვა და მრავალმნიშვნელოვნად აწია საჩვენებელი თითი
_ რა?
ჩემსკენ რაც შეიძლება ახლოს დაიხარა,ჯერ ცხვირზე მაკოცა,მერე თბილი და ტკბილი ბაგეები ჩემს ტუჩებს შეახო,მერე კი ყურში სანატრელი და დაუჯერებელი სიტყვები მიჩურჩულა
_ შენგან შვილი მინდა
…
P.s.
მიყვარხართ