მთელი ღამე ვწრიალებდი ვარ ვიძინებდი, რა მჭირდა ვერ გამეგო, მეძინებოდა თან არა, ფიქრები ხან თორნიკეზე მიმახეთქებდა ხან ლადოზე მაგრამ ვერ გამეგო რა შუაში იყო ის, თორნიკესთან სხვა ურთიერთობა მქონდა და ლოგიკურიც იყო მასზე მეფიქრა, მაგრამ ლადო თუმცა არც ეს იყო ურიგო ბიჭი. ჩემ თავზე გამეცინა და ნატას ოთახში შვიპარე, ისე საყვარლად ეძინა, გამობზეკილი ტუჩები, ფრთხილად ვაკოცე ლოყაზე რომ არ გაეღვიძა და ლოგინში შევუწექი, ისეთი თბილი იყო, სითბომ მომთენთა და მაშინვე ჩმეძინა...

***
ახალი წლის ღამე იყო, ლადო ჩემთან ამოვიდა და წამიყვანა, ძალიან კი მინდოდა ოჯახთან ერთად შეხვედრა მაგრამ, ვინ გაცდის, მეგობრები ვიკრიბებით და მინდა იქ იყო როგორც ჩემი მეწყვილე ერთი დღითო, მეც ჩემს გადამრჩენს უარს ხომ არ ვეტყოდი და გავყევი, სულ 4 იყვნენ ჩვენი დამატებით ექვსი, რომელიღაცა რესტორანში გადაწყვიტეს წასვლა, მე მანიკენივით გვერდით ვუდექი, წამოსვლაც არ მინდოდა ლადოს ეწყინებოდა, მხოლოდ გამარჯობით და გაცნობით შემოიფარგლა ჩევენი დიალოგი
-მოიწყინე?- ჩემკენ გადმოიხარა და ყურში ჩამჩურჩულა
-რავი ცოტა მაგრამ არაუშავს, მტავარი ახლა იწყება 10 წუთში 1 იანვარია.- წარბების თამაშით გავხედე
-კარგი, თუ მასეა ველოდები შენს გამხიარულებას
-და რა ვქნა წამოვხტე და ცეკვა-თამაში დავიწყო?- ისეთი დაჟინებით იყო მისი ნათქვამი, მეც სერიოზულად ვუპასუხე
-ეგ არ მიგულისხმია უბრალოდ, მინდა გამხიარულდე და არ მინდა ჩემს გამო ახალი წელი ჩაგხშამდეშ
-შენ გამო არაფერი ჩმშხამდება ამიტომ დაწყნარდი
-ოჰო, ნუთუ?
-დიხა არაფერი
-დარწმუნებული ხარ?
-სრულებით.- თვალები დავუელმე ამხელა პედაგოგმა ქალმა კი არადა რაც ვარ და ღვინით ნახევრად სავსე ჭიქას დავწვდი, მთლიანად ჩამოვცალე, ისეთი რაღაცნაირი იყო გემო არ მესიამოვნა და გემრიელადაც შემაკანკალა
-ბევრიც არ გინდა
-ჯერ მხოლოდ პირველი ჭიქა.-თითით ვაჩვენე თან
-ოჰო, გვრიტებო რაზე ჭუკჭუკებთ ჩუმად.- ჩვენს ლაპარაკში ლადოს ძმაკაცი ჩერთო
-შენ ბიჭო სიტყვები აკონტროლე.- სიცილით გახედა გიოს და ხელსახოცი ესროლა
-კარგი შე**მა ვღადაობ, უბრალოდ ყურადღებას აღარ გვაქცევთ რას ვიძახით და თქვენი აზრი გვაინტერესებს
-ახლა მკითხე?
-ანუ გადავწყვიტეთ ბაკურიანში ან ყაზბეგში წასვლა, მეც ერთკვირიან დასვენების დღეებს ვიღებ და ლაშაც შენღა დარჩი, ტან იმედია მონიკაც წამოვა
-ოო, მე რ ვიცი ჯერ.- წუწუნით წარმოვთქვი და მხრებში გასწორდი
-ეგ ლადოზეა დამოკიდებული ჩემო კარგო.- თვალი ჩამიკრა ლაშამ
-რაებს ბბოდიალობთ თქვენ? თუ წამოსვლა არ უნდა ვერ დავაძალებ, მე კი სიამოვნებით წამოვალ
-ლადო მე ვთქვი ჯერ არ ვიცი მეთქი და ჩემო კარგო ლაშა ლადო მე ვერაფერს მაიძულებს
-კარგი ბოდიში გეხუმრეთ
-ამ ბოლოდროს ძაან უაზროდ ხუმრობთ.- ნერვებმოშლილი წამოდგა ლადო და მეც ფეხზე წამომაყენა
-სად მიდიხართ?
-ფეიერვერკების საცქერად, გარეთ გავალთ.- ხელი მომხვია მხრებზე და ნელი ნაბიჯით წავიდა კარისკენ
-ბოდიში მათ ნაცვლად, ცოტა დალიეს და ასე იციან
-კარგი, არაუშავს მერე რა არც მწყენია.
-სახეზე შეგემჩნა, სულ გაწითლდი
-არა ეგ ღვინის ბრალია.- უცბად ბათქა-ბუთქი ატყდა და მეც ცისკენ გავიხედე, ისეთი ლამაზი იყო იქაურობა, ნეტავ ყოველი დღე ახალი წელი იყოს, პატარაობიდანვე მიყვარს ახალი წელი, ყველას სახე დიდის თუ პატარის ბედნიერებითაა სავსე, ყველა იღიმის ყველას რაღაცისთვის ეჩქარება, ყველა რაღაცას აკეთებს, და ეს ხედება არამარტო ქალაქში ან ქვეყანაში არამედ მთელ მსოფლიოში, ამ ღამეს ყველაფერი ბრწყინავს, ყველაფერი ანთებულია ყველა ბედნიერია და მეც მინდა დღეს ვიყო ბედნიერი, მეც მინდა ვიყო ბავშვი, მეც მინდა ვიყო დიდი ოღონდ მხიარული დიდი, მინდა ბევრი საჩუქრები და გოზინაყისგან მიკრული კბილები ერთმანეთზე.
-ლადო ძალიან მიხარია
-მეც, ყოველთვის მიყვარდა ახალიწელი , ყოველთვის მეყვარება და არამარტო ის მეყვარება ყოველთვის, არამდე არის კიდევ ერთი რამ...- თან თავი ჩხარა მერე ისევ ცას გახედა სადაც აქა-იქღა ჩნდა ფეიერვერკი
-და რა არის ეგ რაც ყოველთვის გეყვარება
-მოკლედ გეტყვი კაი, ბევრი ვიფიქრე დღეს მეთქვა თუ არა ეს შენთვის, მაგრამ შენს ასეთ ანთებულ თვალებს რომ ვხედავ, შენ ბავშურ ქცევებს და საერთოდ შენ.- ჩემსკენ სახით დადგა და ჯიბეში ჩაიცურა ხელი
-ვიცი შენ ასეთ ბანალურობას არ იმსახურებ მაგრამ გთხოვ გამომყევი ცოლად? მე შენ გულს არასდროს არ გატკენ.- მისი სიტყვები ზარივით გამესმა ყურებში დავიბენი რა უნდა მეთქვა ისიც არ ვიცოდი თუ ვუყვარდი და ახლა ასე უცბად
-ლადო, იცი მე
-ჰო ჰო ვიცი, ვიცი რომ სხვა გიყვარს და ვერ ივიწყებ, ვიცი რომ ასეთი მოულოდნელი იყო ყველაფერი მაგრამ,მოდი ორივე ვიყოთ ცოტა განსხვავებულები
-იცი, ვაიმე ყველაფერი ამერია თავში.- ნერვიულად ხან რესტორნისკენ გავიხედავდი ხან ისევ ცისკენ, თვალს ვერ ვუსწორებდი... ყველაფერზე ერთად ვფიქრობდი თან ვერც ვფიქრობდი, ბოლოს სახეზე ავიფარე ხელები, თითქოს მეშინოდა ამ სიტყვების წარმოთქმა და არ მინდოდა გამეგო რას ვიტყოდი...



-აჰა, ესეც ინტიგანული თავი
-მადლობაა ყველას რომ კითხულობთ <3