მეორე დილით თვალები გავახილე თუ არა ვიგრძენი რომ ვიღაც თავზე რიტმულად მისვამდა ხელს, წამწამები ავაფახურე და ოთახი მოვათვალიერე-ჩემს ოთახში ვიწექი, ზემოთ ავიხედე და დემე დავინახე ნაღვლიანი სახლით მიყურებდა.
-დემე შენ როდის შემოხვედი?
-მთელი ღამე აქ ვიყავი
-მთელი ღამეეე?-გამიკვირდა
-ხო, მთელი ღამე
-მთელი ღამე აქ რას აკეთებდი არ გეძინებოდა?
-შენს სუნთქვას ვითვლიდი-თქვა, ნაღვლიანად გამიღიმა და ფეხზე წამოდგა, კარებისკენ დაიძრა, სანამ გავიდოდა ერთხელ შემობრუნდა და თბილი ტონით მომიგო-საუზმეს გავაკეთებ, შენ მოწესრიგდი და ჩამოდი თუ გესურვება თუარადა აქ ამოგიტან.
-ჩამოვალ, ახლავე ჩამოვალ და მეც მოგეხმარები-ვუთხარი და გავუღიმე, მანაც გამიღიმა და უხმოდ გაიხურა კარი. სასწრაფოდ მოვიწესრიგე თავი უბრალო სპორტული შარვალი და მისივე მაიკა ჩავიცვი და კისრისტეხით დავეშვი კიბეებზე. სამზარეულოში ჩავედი და დემეს დავეხმარე საუზმის მომზადებაში. მაგიდა გავაწყვეთ და საუზმობა დავიწყეთ. ბევრი ვისაუბრეთ და საკმაოდ ბევრი ვიცინეთ. ერთმანეთს კარგად შევეწყვეთ და ურთიერთობაც საკმაოდ დაგვითბა. ახლა კი ვზივარ და ტელევიზორში რაღაც უაზრო ფილმს მივშტერებივარ, დემე უკვე სამსახურში გავაცილე.
ვფიქრობ... ვფიქრობ და ვხვდები რომ ძალიან მომწონს დემე. ძალიან... ანუ ასე მოკლე ხანში მის მიმართ სიმპატიები გამიჩნდა? არაა შეუძლებელია, ასეე... ასე, არ შეიძლება. როგორ შეიძლება 2 დღეში ადამიანის მიმართ სიმპატიები გაგიჩნდეს. ისეთი ადამიანის მიმართ რომელმაც იძულებით მოგიყვანა ცოლად მაგრამ, მაგრამ რას ვიზავთ გულს ვერ უბრძანებ... ეჰჰჰ.... ცუდ დღეში ხარ ჩემო თავო ესე თუ გააგრძელე მალე შეგიყვარდება. არააააა..... ჩემს გოგოებს მოვუყვები ამ ყველაფერს, აუცილებლად. ნინის ნომერი ავკრიფე რამდენიმე წამის შემდეგ მიპასუხა.
-გისმენ ააანნ....-გაწელა სიტყვა საყვარლად
-ნიიი.... ჩემთან მოდიიით რაააა შენ მარი და ლიზიი რაა სალაპარაკომაქ...-ვთქვი და ტუჩები დავბრიცე
-კარგი ანნ მოეშვი ტუჩების ბრიცვას მოვალთ მალე დავურეკავ და გამოვალთ
-კარგი კარგი გელოდებით-ვუთხარი სიცილნარევი ტონით და გავიფიქრე 'ღმერთო რაკარგად მიცნობს ეს ბავშვი უკვე მიმიკებსაც ხვდება როდი როგორ ვიჯღანები, მაგრამ ჩემ შემთხვევაშიც ხომ ასე იყო' ჩემ ფიქრებეზე მეთითონვე გადავიხარხარე გიჟივით.
ერთი საათი არ იყო გასული რომ გოგოები მოვიდნენ. ტკბილეულობა და ყავა გამოვიტანე და ჭორაობა დავიწყეთ ცოტა ხანში ისევ მე დავიწყე ჩემი გაჭირვების მოყოლა.
-გოგოებოოოო-სიტყვა გავწელე და ტუჩები გავბუსხე
-რაიყოოო?-მკითხა ლიზიმ
-აუ გოგოებო ამას ჩვენთვის რაღაც აქვს სათქმელი მაგიტომ დაგვიბარა ხომ გითხარით.-თქვა ნინიმ და თითით ჩემსკენ ანიშნა გოგონებს
-ოჰოოოოო აბა თქვიი დროზეეე-მითხრა აჟიტირებულმა მარიმ და თვალები გაუბრწყინდა
-მისმინეთ ეს მთლად ის არ არის რაც თქვენ გგონიათ მაგრამ თუ ასე გაგრძელდა მალე ის იქნება რაც თქვენ გგონიათ-ვთქვი და პაუზა გავაკეთე პარალელურად ღრმად ჩავისუნთქე
-ჰეე ახლა ამოღერღაააავ?-მკითხა მოუთმენელმა ლიზიმ
-მოკლეეედდ..... მე და დემეს ისე დაგვითბა ურთიერთობააა...
-არაააა.... შეგიყვარდააა??-წამოიყვირა არტაცებულმა ნინიმ
-ღმერთო დამასრულებინებთ ამ საუკუნეში?
-მიდი მიდი მოყევი ამათ ნუ უსმენ. თქვენკიდე გაჩუმდით და დაამთავრებინეთ რა გეტაკათ?-თვალები დაუბრიალა მარიმ გოგოებს და ისევ მე მომაბყრო მზერა და ხელით მანიშნა განაგრძე მოყოლაო
-ჰოდა მოკლედ ვგრძნობ რომ სიმპატიები მაქვს მის მიმართ მაგრამ ჯერ არ ვარ დარწმუნებული რომ მიყვარს მაგრამ ალბათ მალე ესეცც მოხდება ხოდა არმინდა რომ ჩემი გრძნობა ცალმხრივი იყოს და დავიტანჯო-ვთქვი უკვე ისეთი ხმით გეგონებოდათ ტირისო, გეგონებოდათ კიარა ცრემლები მახრჩობდა მართლა არ მინდოდა დავტანჯულიყავი.
-ვიცოოოდიიიი..... ვიცოდი რომ ერთმანეთი შეგიყვარდებოდათ და აღარ დაშორდებოდით-თქვა გახარებულმა მარიმ.
-მართალია ახლა უფრო მეტად უნდა იზრუნო ურთიერთობის დათბობაზე და დამიჯერე ყველაფერი კარგად იქნება-დამაიმედებლად მითხრა ნინიმაც
-ანიიი.... დემესაც მოსწონხარ ეს მის თვალებში ამოვიკითხე რომ იცოდე როგორ გიყურებს შენც დარწმუნდებოდი, დააკვირდი მის ქცევებს გამოიწვიე და თბილად მოექეცი დამიჯერე ყველაფერი უკვე კარგადაა უბრალოდ რამდენიმე ნაბიჯის გადადგმა დაგრჩათ-მომიგო ლიზიმ ღიმილით და წარბები სასაცილოდ აათამაშა.
-მადლობა გოგოებოოო-ვთქვი მხიარულად-ახლა კი ამ ორის დროა ლიზოო მივადგეეთ?!-ხელით ვანიშნე ლიზის მარისკენ და ნინისკენ
-უიი ჰოოო როგორ ვუჟუჟუნებდითო დემეს მეგობრებსო თვალებსოოოოო-თქვა სიცილით ლიზიმ-ჰაა ახლა დაფრქვიით
-აუუუ დიდი არაფერი უბრალოდ მაგარი ტიპია ეს ლუკა და რავქნააა-ტუჩები სასაცილოდ დაბრიცა მარიმ-აუუუ მომეწონა რაა უნდა მიმაჭანკლოთ შეძლებისდაგვარად რააა
-ვუჰუჰუჰჰჰ ვიცოდი რააა ვიცოოდიიი-ვთქვი სიცილით-აბა ნინი შენ რას გვეტყვი მარისგან განსხვავებულს?!-მივუგე და წარბები და ტუჩები ერთდროულად ავათამაშე
-არაფრერსაც... ნორმალური ბიჭები არიან არაფერი განსაკუთრებული ყველა მაინც ერთნაირი იდიოტია მოწონებად არღირს-თქვა და ცხვირი აიბზუა.
-ჰოოოო?? დარწმუნებულიხაარ? გულს რო ვერ უბრძანებოო ეგ დაგავიწყდაოოო?-უთხრა ლიზიმ და თითი აუქნია წინ
-ეეეე.... მე ვიცი ამას რაც სჭირსს-თქვა ცოტა ხნიანი პაუზის შემდეგ მარიმ და ნინისკენ გვანიშნა თავით-ამა გონია რომ ყველა ერთნაირია და ეხლაც იმედები გაუცრუვდება როგორც მაშინ ბაჩოსთან მაგრამ დამიჯერე საყვარელო ეს ისეთი ბიჭი არ არის როგორიცბაჩო იყო შეგიძლია ნელ-ნელა დაუახლოვდე და დარწმუნდები კარგი? უკვე 2 წელი გავიდა და უნდა დაივიწყო მისი საქციელი, თანაც მაგ იდიოტის გამო ისე ხოარ დარჩები უნდა მიხვდეე რომ ყველა ერთნაირი არაააა-უთხრა უკვე დასერიოზულებულმა მარიმ
-ღმერთოოოო ნინიიიი გცეეემ ამოიგდე ის იდიოტი და მისი შენს კლასელთან ღალატი ამოიგდე რა ბოლოსდაბოლოოოსს-ვუთხარი უკვე მართლა გაბრაებულმა
-კარგით კარგით ჰოო ვეცდები ისე კი მართლა კაი ტიპია-თქვა და უკვე სხვანაირად აუკიაფდა თაფლისფერი ულამაზესი თვალები
-კიდევკაი აღიარაა-თქვა ლიზიმ და ამოიოხრა-ეჰჰ ჩემი ნიკო წავედი შევხვდე თორე მომენატრა ის დამპალი ეხლა მწერდა წამო სადმე წავიდეთო და რავი არგინდათ თქვენც წამოხვიდეთ? სადმე კაფეში დავლიოთ გავერთოთ ბიჭებსაც უტხარით.
-აუუუ რავი არვიცი დემეტრეს სცალია თუ არა...-ვთქვი რარაცნაირი დაღონებული ტონით
-მერე მიდი და გადაურეკე-მითხრა ლიზიმ-მაგდენი ვერ მოგიფიქრებია თუ დაგავიწყდა ამ სიყვარულობანას გადამკიდე რო კომუნიკაციის საშუალებები გამოგონებული აქვთ მეცნიერებს-თქვა და ახლა ხმამაღლა გადაიხარხარა, გოგოებიც აყვნენ მე კი ტელეფონი მოვიმარჯვე, იქით ოთახში გავედი და დემეს დავურეკე რამდენიმე ზარის გასვლის შემდეგ მიპასუხა.
-გისმენ ანი..-აშკარად დაღლილი ხმა ქონდა აბა რაიქნებოდა მთელი ღამის უძინარი პლიუს რო იმუშავებ დილიდან მოყოლებული
-დემეეე... გოგოებმა თქვეს სადმე კაფეში წავიდეთო ლიზის შეყვარებული ნიკაც იქ იქნება და ბიჭებსაც თუ ეცლებათ ყველა ერთად წავიდეთო და გცალიათ წამოხვალთ?
-რომელი საათისთვის?
-რავი ესე ნახევარ საათში
-ანი ეხლა არ მცალია სხვა დროს იყოს.
-კარგი მაშინ გოგოები და ნიკა წავალთ არც ლუკას და ერეკლეს არ სცალიათ?
-არა არსცალიათ
-კარგი მაშინ ჩვენ წავალთ
-არა!-გაისმა დემეს მკაცრი ხმა ტელეფონში უკვე ყვრილამდე მისული.
-რა არა?!-ვკითხე უკვე შეშინებულმა დემეს ასეთი გამოხტომით და ტირილნარევი ხმით
-არ წახვალ და ის!
-რაა? კიმაგრამ რატომ?-ვუთხარი და უკვე ერთი ობოლი ცრემლი ჩამომიგორდა ლოყაზე.
-ანიი.. მისმინე არ წახვალ ჩე, გარეშეთქო და ის! ვერ გაიგე რა გითხარი? არ წახვალ და ვსო! მე როცა მეცლება წამოგყვებით და შენც მაშინ წახვალ!-ახლა უკვე დნავ დამთბარი მაგრამ მაინც მკაცრი ხმით მითხრა
-არ მაინტერესებს გასაგებია? შენ სულ რომ ვერ მოიცალო სახლში ვიჯდე ბუსავით და გელოდო დილიდან დაღამებამდე? ხალში არარ გავიდე? ვერ ამიკრძალავ-ვთქვი უკვე წყობილებიდან გამოსულმა და ტელეფონი გავუთიშე. თვალები ცრემლებისგან გავინთავისუფლე და გოგონებთან გავედი.
-აბაა მივდივართ?-იკითხა მხიარულად ლიზიმ და ტაში შემოჰკრა
-ბიჭებს არ სცალიათ და ვერ მოდიან მეც ცოტა სეუზლოდვარ-მართლა წამერთვა ძალა ფეხებში და თავბრუ მეხვეოდა-ტან დემემ მთხოვა ჩემ გარეშე არ წახვიდეო და ჩვენ სხვა დროს წამოვალთ ახლა თქვენ გაერთეთ
-აუუუუუ... შენგარეშეეეე?!!-იკითხა დაღონებულმა მარიმ
-წადით ჩემზე არ იდარდოთ მიდით მეც წამოვალ სხვა დროს მაგრამ დღეს ვერა
-კარგი კარგი მაგრამ ურთიერთობა დაათბე ხომ გახსოვს?-მომიგო ნინიმ
-მახსოვს მაგას რა დამავიწყებს.
გოგონები წავიდნენ მე ახლა ლეპტოპს მივუჯექი და ფილმის არცევა დავიწყე. ბოლოს არჩევანი ერთ-ერთ ფილმზე შევაჩერე რომელიც ადრე უნდა მეყურებინა და ვეღარ ვუყურე სახელწოდებით "უკანასკნელი გოგონა". ჩავრთე... ჩავრტე მაგრამ ღატ გინდა დემეზე ფიქრებში გავერთე და ეკრანს რო ავხედე უკვე წარწერებღა იყო, მთავრდებოდა ფილმი.
დაახლოებით სარამოს ცხრა საათი იყო ან ათის ნახევარი დემემ სახლის კარები რომ შემოაღო. ღიმილიანი გამომეტყველებით წამოვიდა ჩემსკენ და დივანზე ჩემს გვერდით მოთავსდა.
-რას შვრები?-მკითხა და ლოყაზე მაკოცა. "ღმერთო გამაგიჟებს ესბიჭიი" გავიფიქრე გონებაში და ნერვიულად ჩამეღიმა. დახორკლილ კანზე ხელი გავისვი და მზერა დემეს მივაბყრე.
-ჩემმა ბოროტმა ქმარმა მეგობრებში არ გამიშვა და რაუნდამექნა ვიყავი მთელიდღე უაზროდ შენ?
-მე კიდე ჩემი ლამაზი ცოლი მეგობრებში არ გავუშვი ხოდა თან ვმუშაობდი და თან ვდიქრობდი დანაშაული როგორ გამომესყიდა...
-მერე რამოიფიქრე?
-ერთი სიტყვის თქმა..-მითხრა და თმა ყურს უკან ნაზად გადამიწია.
-აბა რა სიტყვაა?!-ვკითხე და ქვედა ტუცს კბილები მოვდე
-მიყვარხარ!-მიხრა და ნაზად შემეხო ბაგეებზე.
ამ დროს რა ვიგრძენი? მთელ ტანზე ტაომ დამაყარა და ჟრუანტელმა განუწყვეტლივ დაიწყო სვლა ჩემ სხეულში. ნაზად ავყევი მეც კოცნაში, მკოცნიდა ნაზად და რაც შეეძლო ფრთხილად. მეც ნაზად ვკოცნიდი ცოტა ხანში კი ჩემითვე გავხადე კოცნა ოდნავ უფრო მომთხოვნი, ჩემსმკლავებს მის მხრებზე მივუჩინე დაგილი და მის კალთაში გადავჯექი. მანდ ჩემს თმებში ხელები ახლართა და ნელ ნელა ქვემოთ ჩამოიტანა, წელზე ნაზად, ძალიან ნაზად მეფერებოდა, შემდეგ ეხები თავის წელზე შემომაწყობინდა და ხელში ამიყვანა.
-სად?-ვკითხე ვნებამორეულმა
-შენ სად გინდა?-მკითხა მან ისე რომ არ მოშორებია ჩემს ბაგეებს
-ჩვენს საძინებელში-ვუთხარი და კისერში სველი კოცნა დავუტოვე.
-ჩვენს?-მკითხ და მისი ბაგეები ჩემი კისრისკენ ჩააცოცა.
-ჩვენს!-ვუტხარი და ვნება მოერეული წავეტანე მის ბაგეებს.

________________________________________________

ბავშვებო ბოდიში დაგვიანებისთვის ესეც ახალი თავი ველოდები კომენტარებს მიყვარხართ <3