იმ საღამოს შემდეგ დაახლოები 4-5 დღე გავიდა მაჩაბელი თითქმის ყოველ დღე ცხდილობა ჩემ ნახვას და დალარაკებას
მე მას თავს ვარიდებდი ყველანაირად ვცდილობდი არ მენახა არ დავლაპარაკებოდი არმინდოა იმის გახსნება რომ მას ჩავეხუტე არც იმის გახსნება აარმინდოდა რაც იმ საღამოს გამიკეთეს იმ იდიპტებმა
დილით ავდექი სკოლაში როგორც ყოველთვის ხუთივნი ერთად წავედით დედაჩემის მანქანით და რასაც ქვია ჩატენილები ვისხედით
სკოლაში არაფერი განსაკუთრებული არ ხდებობდა ისე უაზროდ გავიდა 3 გაკვეთილი ვერცგავიგე მეოთხე ჩემი დამრიგებელის გაკვეთილი გვქონდა რაღაცეებს ვგეგმავდით ამიტომ დრო მალე გადიდოა უცცებ კლასის კარი გაიღო და რთული მისახვედრი არაა ჩემი დამრგიბელის გაკვეთილზ ვინ შემოვარდებოდა თუარა მაჩაბელი
-გამარჯობათ მას
-მაჩაბელი გაეთრიე კლასიდან დაუღრიალა ნანა მასწავლებელმა
-კაი მას მაარა მიაც უნდა გამატანოთ ცოტა ხნით რაა
-კიდევ რაგინდა რაგაკვეთილი გაქვს ახლა ასე რომ დაბოდიალობ
-ეგ მევიცი მას მია უნდა გამატანოთ
-მია გაყევი დროზე!!!
-არმინდა მას
-მემინდა გამოყევი-გამიღიმა მაჩაბელმა
მე ავდექი და გავედი ყველა გაოცნებული სახით მიყურებდა ნანას გარდა რომლიც გაცოფებული იყო
-მია როგორ ხარ?
-გაკვეთლიიდან ამის საკითხავად გამომიყვანე?
-არა რათქმაუნდა მაგრამ ჯერ მითხარი როგორ ხარ
-კარგად ვარ
-კარგია
-ახლა ლაპარაკი მინდა ჩვენ ურთიერთობაზე
გულისცემა ამიჩქარდა და გავხურდი
-რა ურთიერთობაზე? ჩვენ ურთიერთობა გვააქ?
-ზუსტადც იმ ურთიერთობაზე გელაპრაკები რომელიც არგვაქ და მალე გვექნება
-მე შენთან არანაირი ურთიერთიბა არმექნება-გამოვრუნდი და წასვლა დავაპირე
-იმდღეს კარგად მეხუტებოდი
ამ სიტყვების გაგონეაბზე შევჩერდი
-იმ დღეს ცუდათ ვიყავი და ჩემთან მოსვლა მე არ დამივალებია- და წავედი
-მია გაჩერდი თორე გაკვეთილზე შემოგივარრდები და აღარ გავალ
-კიბატონო შენ გეჩხუბებიან
-შენც ჩემ ბედს ეწევი
-მაჩაბელო შემვები ოდესმე?
-არა რათქმაუნდა,არასოდეს
და ზარი დაირეკა მაჩაბელმა ხელი მომკიდა და პირველ კლასლების კლასში შემათრია რომელიც ცარიელი იყო
-მაჩაბელო აქ რაღატო შემომათრიე?
-გარეთ ხელ შეგვიშლიდნენ ლაპრაკში
-ვაა ჩვენ ვლაპარაკობდით?
-მია მაგიჟებ
-ჰოო?
-ჰო მაგიჟებ ჭკუდან მშლი
-შენ კიდე ჭკუიდან შეშლა ნაღდად არგინდა შეუბედურო
-შენი თვალები, ისინი არვიცი თვალებში რომ გიყურებ მთელ სამყაროს ვხედავ
-კაი ჰოო გეყოო გამიშვი
-არგაგიშვებ -თავისკენ მიმწია მაჩაბელმა
-ჩემგან შორს თუ შეიძლება
-არ შეიძლება
-მიყვარხარ მია
-ოკ უეჭველი რამდენ გოგოს ეუბნევი ამ სიტყვებს?
-ყველას!
-ყველას?
-ჰო ყველას ვეუბნევი რომ მიყვარხარ
-არმჯერა შენი! რადენ გოგოს დააჯერე რომ გიყვარს რამდეს გაუტეხე გული?
-ისინი არ მყვარებია
-ჰო და არც მე არ გიყვარვარ უბრალოდ ერთობი ჩემითაც და სხვებითაც და მერე ძმაკაცებში ბლატაობ
-მია მიყვარხარ თქო როგეუბნები უნდა დამიჯერო
-არა მაჩაბელო! არასოდეს არ დაგიჯერებ! შენ მახეზე არ წამოვეგები! შენი ნაშების და გასართოების სიაში არ ჩავეწერები ეს არმოხდება
-მია! ასე ნუ იძახი შენ სხვებივით არ მოგექცევი და არც ჩემი გასართობი არ ხარ შეიგნე!
-მაჩაბელო არმოგბეზრდი?
-მია რას იძახი აზზრზე თუხარ
-ვარ!
-შენ ხო არ გგონია ორი დღით მიყვარხარ ვიღაც ვიღაცეებივით ცოტა მოტვინე რა!
-მოტვინულიც მაქ და გატავინულიც შემეშვი!!- და წავედი ჩემ კლასში დავრუნდი
-მია გნახავ
-კაი მასე ქენი-და ცინიკურად გავუღიმე

დარჩენილი 2 გაკვეთილი მაჩაბელის გარდა ვერაფერზე ვერ ვფიქრობდი მერე ნუკის ძმამ წაგვიყვანა სახში
სახლში მივედი ჩანთა დავაგდე მაშინვე მათმატიკის მასწავლებელთან გავარრდი არმინდოდა პირველივე გაკვეთილზე დამეგვიანებინა დედა და მამა სახლში არ იყვნენ
იქ წასვლა ტაქსით მომიწია მეტროს დრო არმქონდა ჩემი ბევრი ზოზინის გამო
ტაქსით შედარებით მალე მივედი ტაქსიდან გადომევდი და სრაფი ნაბიჯით სადარბაზოზ ავუყევი ავედი მეორე სართულზე
და კარზე დავაკაკუნე.კარი გაიღო და ოღონდ ეს არა ღმერთო გთხოვ ოღონდ ეს არა.კარი მაჩაბელმა გააღო
-შენივე ფეხით მოხვედი ხო ჩემამდე პატარა
-შენ მოიცა მოიცა მარინა მასწავლებელი აქ ცხოვრობს? ალბათ კარი შემეშალა ან სართული
-არაფერიც არ შეგშლია მია დედაჩემია შენი მასწავლებელი
-კარგი-ვიტომ კარი ფართოდ გააღო და შემიპატიჟა
-მოდი რა გარეთ დგახარ მია-
-ხო ხო-და შინგნით შევედი როგორ არმინდა იქ შესვლა როგორ მაგრამ
-გამარჯობათ მარინა მას
-მოდი მია დაჯექი
დავჯექი და მეცადინებოდა დავიეყეთ ვფიქრობდი როგორ არმინდოა აქ მევლო მაგრამ ყველაზე კარგი ის იყო რომ მარტო არ ვიჯექი ჩემთან ერთად ივლიდა ჩემი პარალელური კლასელი აკო,არვიცი ამაში კარგი რაიყო მაგრამ იყო რაღაც კარგი :დდ
-მია ზეგ 6 საათზე
-კარგით ნახვამდის
-აკო შენ სად ცხოვრობ?კითხა მარინა მასწავლებელმა
-წერეთელზე პოლიციასთან
-ძალიან კარგი მარიამი მარტო არ ივლის
აკოს რრომმ მოვწონდი ალბათ ეს არ მითქვამს ახლა ხომ გითხარით და ეს მაჩაბელმაც კარგად იცოდა მეკი ზუსტად ეს მინდოდა ენახა მაჩაბელს როგორ ვივლიდი აკოსთან ერთად და როგორ ბევრს ვიცინებდით გზაში.
-არაა აკო საჭირო მე გავაცილებ-შემოყო ვიტომ თავი
-არა იყოს
-აკო ნახვამდის-თვა ვიტომ და თვალებით ანიშნა წადიო

მერე მეც წავედი და ვიტოც გამოგყვა
-მაჩაბელო ჩემითაც წავალ ან კიდევ აკოც მშვენივრად გამაცილებდა
-აკო და გიო და მასეთი დებილი როჟები დავივიწყე
-ბატონო?
ვიტომ ხელი გადამხვია და სიარული განვაგრძეთ
-ვიტო ხელი
-ხელი გტკივა
-არა შენი ხელი
-ა მე მტკვია ხელი
-ვიტოო
-ხელს არ გაგიჩვებ
-მე გაგაშვებინებ-გვერძე გავიწიე და ხელი გავაშვებინე
მერე ჩემკენ მოიწია ხელი მაინც გადამხვია მეც აღარ შევეწინააღმდეგე და სვლა ასე განვაგრძეთ გზაში ბევრი მაცინა დრო მალე გავიდა გზაში არც დავღლირვარ ჩემ კორპუსთან რომ მივედით ჩამეხუტა და მითხრა ჭკვიანად იყავიო თავზე მაკოცა და წავიდა
გამარჯობათ ბავშვებოოო ბოდიშით დაგვიანებისათვის
იმედია მოგეწონებათ