ესე მიდიოდა დრო...
თიკა უკვე გაიბერა და დამრგვარლა, ისეთი საყვარელი ორსული იყო რომ ფუმფულა დათუნია გეგონებოდათ.მეცხრე თვეში იყო, დამხმარე გოგონა აუყვანა ლადომ, ლადოს და თიკას ურთიერთობა ისევ ისე გრძელდებოდა...
შუაღამისას ლადო ტელეფონის ხმამ გამოაღვიძა, ხელს კომოდზე ვარაუდით აცეცებდა თვალდახუჭული და ტელეფონს ეძებდა, არც კი დაუხედავს უპასუხა და თან გამოფხიზლება სცადა
-გისმენთ (ლადო)
-ლადო, ძმაო შეგიძლია გამოხვიდე? ხიპიში მაქვს (რეზი) აქოშინებული ესაუბრებოდა ძმაკაცს
-კი ძმაო ეხლავე რაზეა ბაზარი, სად ხარ? (ლადო)
-შენს სახლთან ვარ ეხლა, აქ გელოდები (რეზი)
-ეხლავე გამოვალ (ლადო) საწოლიდან წამოხტა, სპორტულები გადაიცვა და ოთახიდან გავარდა, წამით შეჩერდა თიკას ვეტყვიო მაგრამ გადაიფიქრა და სახლიდან გავარდა, რეზი იქვე ელოდებოდა ძმაკაცს ხელი ჩამოართვა და გიოც მალევე მოვიდა
-ჰა რა ხდება ტო არიტყვი? (გიო)
-რადა ერთი გოგო გავიცანი და იმის ბიძაშვილები მებაზრებიან ეხლა, ხოდა ეგ პონტია რა (რეზი)
-აუ ჩემი, მეთქი რამე სერიოზულია (ლადო) ძლივს ამოისუნთქა ჩაიფხუკუნა
-რას დაფეთიანდი მერე ხელი ხოარუნდა თხოვო ... (გიო)
-აუ შენ ტვინი ნუ მ..... რა (რეზი)
ამ დროს 5 ტანში ჩადგმული ახმახი ბიჭები გამოჩნდნენ.მათ შორის სანდროც იყო, ძმაკაცს გამოჰყოლოდა ‘’რაზბორკაზე’’ ლადოს სახე შეეცვალა მის დანახვაზე
-ზდაროვა (რეზი)
-შენ ხარ რეზი ? (იკითხა ერთერთმა და წინ გამოიწია ბლატნოი ნაბიჯებით)
-მე ვარ, რა პრობლემაა აბა გისმენთ (რეზი)
-ვა შენ რა დიდ გულზე ხარ ტო. (საუბარში ჩაერია შავგვრემანი და ირონიულად გაუღიმა)
-დიდ გულზე ყოფნა შენ უფრო გეტყობა, მე აქ საქმის გასარკვევად მოვედი და მაინტერესებს რა პრობლემაა ასერომ დაიწყეთ, მაგრად მეძინება (რეზი) წინ მდგომმა ბიჭებმა ერთმანეთს გადახედეს და გაეცინათ
-ბიჭს ეძინება ძმაო მალე ავუხსნათ, მოკლედ იმ გოგოს აღარ გაეკარები, პრობლემაც ესარის და პრობლემის პრობლემაც.
-მორჩით? (რეზი)
-ძაან ხოარ გვებლატავები ბიჭო? (ამჯერად სანდრო გამოუდგა წინ)
გიო რეზის გვერდით იდგა და ანიშნებდა ოღონდ ეხლა შარი არ აიკიდო ძალით, როგორც ყოველთვის აკეთებო, ლადო კი გულზე ხელებ გადაჯვარედინებული უყურებდა და იღიმოდა, შემდეგ რეზი გაწია და სანდროს წინ დაუდგა
-აშკარად ძაან გებლატავებათ და მერე? (ლადო)
-შენ რა ჩემი ფეხები გინდა ვაფშე? (სანდრო)
-რომელი შენი ფეხები? ეხლა რომ მოგამტვრევ და ტრ**** რომ გაგიკეთებ ეგ შენი ფეხები? (ლადო) ირონიული ღიმილით უყურებდა სანდროს და ბიჭებს რომლებიც ცოფებს ყრიდნენ ბრაზისგან, სანდრო დასარტყამად წამოიწია მაგრამ ლადოს მოქნეული მუშტი დახვდა და ადგილზევე ჩაიკეცა
ამას დიდი ალიაქოთი, გინება და ერთმანეთის ძვლების მტვრევა მოყვა, რეზი და გიო უცებ მოიშორა სამმა, ხოლო სანდრო და მისი ერთერთი ძმაკაცი ლადოსთან ჩხუბოდა, შემდეგ ის სამიც ლადოს დაუბრუნდა და ხუთი-ერთზე სამკვდრო სასიცოცხლო ბრძოლა წავიდა, სანდრომ უცებ დანა ამოიღო და მუცელში ატაკა
ლადოს წამით თვალებში დაუბნელდა, შემდეგ კი გონება დაკარგა
რეზი როცა გონს მოვიდა ირგვლივ სიჩუმე იყო, როგორც ჩანს წასულიყვნენ, გიოს გაკრა მხარი, ისიც წამოიწია და სისხლის გუბეს გაუშტერეს თვალი, სადაც ლადო იწვა. წამოცვივდნენ და ძმაკაცთან ჩაიკეცნენ
-ლადო, ბიჭოო (რეზი)
-დაჭრილია, ჩქარა მანქანაში ჩავსვათ (გიო)
გაგიჟებულებმა ძმაკაცი მანქანაში ჩასვევ და ელვის სისწრაფით გააქანეს საავადმყოფოსკენ
***
-ლადო აბრამიშვილთან თქვენ ხართ? სასწრაფო ოპერაციის შემდეგ ექიმი გამოვიდა, ბიჭები წამოხტნენ და ექიმთან მივარდნენ.
-დიახ (გიო)
-ძალიან ცუდი მდგომარეობაა, 50-50ზეა არვიცით, ჩვენ ამჯერად ვერაფერს დაგპირდებით, ეხლა მასზე და მის ორგანიზმზეა დამოკიდებული, დაჭრის შემდეგ ძალიან არის ნაცემი (ექიმი)
ბიჭებმა ყველაფერი მოაგვარეს რომ პოლიცია არ ჩარეულიყო საქმეში და საქმის გამოძიეება არ დაწყებულიყო. რადგან ამითი ყველა შარში გაეხვეოდა.
ბიჭებს ხმა აღარ ამოუღიათ, ექიმი პალატაში შებრუნდა, ბიჭები კი იქვე დასხდნენ
-თიკას რა ვუთხრათ? (რეზი)
-არვიცი, შენ მისი და წადი ეხლა თიკასთან, არვიცი ძმაო რამე მოიფიქრე, გოგო ორსულადაა ნუ ანერვიულებ ოღონს, მე აქ ვიქნები და თუ რამეა დაგირეკავ (გიო)
-ხო ჯობია წავიდე, გზაში მოვიფიქრებ რამეს (რეზი)
გიომ ძმაკაცს მხარზე ხელი დაარტყა გამხნევების ნიშნად, რეზი ადგა და საავადმყოფოდან წავიდა, მთელი გზა ფიქრობდა რა ეთქვა თიკასთვის რომ არ ენერვიულა, მაგრამ ვერ მოიფიქრა...
***
-შენ სულ გამოს**** ბიჭო? (ბაჩო)უყვიროდა სანდროს ერთერთი ბიჭი რომელსაც ბაჩო ერქვა
-მაგას აბლატავებდი? ჩემთან რა გინდა ძმაო რაც დაიმსახურა ის მიიღო (სანდრო)
-აუუ კაროჩე რა, აზრი არააქ რამე რო აგიხსნა ტო პროსტა იცოდე მაგარ შარში ხარ (ბაჩო)
-კაი შეეშვი რა. რა ს***ც იყო ის დარჩა ბოლომდე (ლაშა) ეხლა ხუჭუჭთმიანი ჩაერთო და სანროს წინ გადააფურთხა, სანდრო მისკენ წაიწია მაგრამ ბიჭებმა სტაცეს ხელი
-ეე წყნარად არაფერი შეგეშალოს (ბაჩო)
-მე თქვენი გულისთვის რა გავაკეთე და ამით მიხდით მადლობას? (სანდრო)
-რა გააკეთე კაცი დაჭერი? და მადლობა უნდა გადაგიხადოთ? კაი ბაზარი არაა, მადლობა ! მარა მაგარი ყ** ხარ! (ბაჩო)
სანდროს ხმა აღარ ამოუღია, ბიჭებმა კი იქვე ქვაზე ჩამომჯდარი დატოვეს და წავიდნენ.
***
თიკა დილით ოთახიდან გამოვიდა და როგორც ყოველთვის კარი ხმაურიანად მიკეტა, ცოტარიყოს გაუკვირდა რომ ლადო არ გამოვიდა და არ გაყვა უკან... მაგრამ იფიქრა ალბათ ძინავსო და უფრო მაგრად უნდა დამეკეტა კარიო, თავის ეშმაკურ ფიქრებზე თვითონაც გაეცინა და ნანის დაუძახა
-ნანიიი (თიკა)
-ხო თიკა (ნანი)
-თუარ შეწუხდები ტელევიზორის პულტი მომე რა, საამ მე იქ მივალ პულტს ავიღებ და მერე ისევ აქ მოვალ დაღამდება (თიკა) გადაიხარხარა და დივანზე ჩამოჯდა
-კი თიკა, რა შეწუხებაა ეს ჩემი საქმეა (ნანი) გაუღიმა და პულტი წუთში მოუტანა
ვერაფერს ვერ უყურებდა, მხოლოდ გადამრთველის ღილაკზე ეჭირა ხელი, ლამის ტელევიზორი გადაიწვა, ამ დროს კარზე ზარიც გაისმა
-ეხლავე გავაღებ (ნანი) ნანიმ კარი გააღო და რეზი შემოვიდა
-ვა რეზიი როგორ ხარ? (თიკა) თიკამ რეზის ლურჯ მაისურზე მოწითალო ლაქა შენიშნა და მიუნიშნა , რეზის უცებ დენის დარტყმასავით გაუარა გულში ნერვიულობამ
-კარგად თიკუნა შენ? (რეზი) გოგონა გადაკოცნა და გვერდით მიუჯდა
-ჩვენ კარგად ვართ (თიკა) გაუღიმა და მუცელზე ხელი დაიდო -ლადო ჯერ არ ამდგარა მიდი დაადექი (თიკა) გაიცინა და ტელევიზორს გახედა
-თიკუნა, ლადო ცოტა შეუძლოდ გახდა (რეზი) უცებ თქვა და გაჩუმდა შემდეგ გააგრძელა
-სიცხე ქონდა, სერიოზული არაფერი (რეზი)
-სად ბრძანდება? (თიკა) ცოტათი ანერვიულება დაეტყო გოგონას
-საავადმყოფოში (რეზი) ნერვიულად მოისრისა შუბლი
-სიცხის გამო? (თიკა) გაკვირვება დაეტყო და მიხვდა რომ რაღაცას უმალავდა რეზი
-რეზი რას მიმალავ პირდაპირ მითხარი მირჩევნია სიმართლე ვიცოდე ვიდრე ტყუილი (თიკა)
-აუ კაროჩე არც გამომდის ტყუილი, ლადო დაჭრეს და ეხლა საავადმყოფოშია, მალე კარგად იქნება (ნერვიულად გაუღიმა და თავი დახარა)
-დაჭრეს? (თიკა) სახეწაშლილმა კითხა და რეზის მიაშტერდა
-აუ არინერვიულო რაა (რეზი)
გოგონამ არიცოდა რა გაეკეთებინა, თუმცა გულქვა არიყო რომ ამ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი არ შეცოდებოდა
-პოლიციას შეატყობინეთ? ვინც დაჭრა ხომ უნდა დაისაჯოს! (თიკა) ნერვიულად დაიწყო ნელ-ნელა ნაბიჟების დგმა
-თიკა შენ არ ინერვიულო ლადო კარგად იქნება (რეზი)
-წავიდეთ (თიკა)
-არა შენ სად უნდა წამოხვიდე, თუ რამეა მე და გიო იქ ვიქნებით, არ არის საჭირო პანიკები არ გინდა თქმა მისიანებზე, გამოკეთდება მალე შენ არინერვიულო (რეზი) მხარზე ხელი დაუსვა გოგონას და სახლიდან გავიდა
-რეზი დამირეკე ხოლმე და გამაგებინე ყველაფერი (თიკა) ანერვიულებულმა მიაძახა კარში გასულს და სკამზე ჩამოჯდა
-ლადო... ჩემმა ცოდვამ გიწია, მაგრამ მაინც მეცოდები, შენ რომ რამე დაგემართოს... (თიკა) უცებ დაფიქრდა რა თქვა მაგრამ მიზეზი ვერ ახსნა თუ რატომ თქვა ეს. შემდეგ მუცელზე ხელი დაიდო და გაიღიმა
-ჩვენი შვილიც შფოთავს უკვე, დამშვიდდი დე მამიკო კარგად იქნება, არ მიგატოვებს, არც მე არ მიმატოვებს.. (ბოლო სიტყვები ჩურჩულით ჩაილაპარაკა და თვალიდან ობლად ჩამოგორებული ცრემლი მაჯით მოიწმინდა.

***
-რა ლამაზი ხარ თიკა! რა მშვენიერი. მინდოდა, ოხ როგორ ძლიერად მინდოდა ჩემი ყოფილიყავი და ამისთვის რა ჩავიდინე, მინდოდა გამომესწორებინა მაგრამ ვერ მოვასწარი ჩემო ანგელოზო, არ დამცალდა, ნეტავ გეპატიებინა მაინც, ნეტავ... მე სამუდამოდ მეყვარები, მაგრამ იქნებდა ეს სამუდამო მალევე შეწყდეს, არა ჩემო სიცოცხლე, მარადიულად მეყვარები, ნეტავ შემეძლოს შეგეხო, შემეძლოს შეგიგრძნო, ჩემო პატარა,როგორ მიყვარხარ, შენი ყველაფერი მიყვარს, მე შენი ცრემლიც კი მიყვარს, თვალებს საყვარლად რომ აგიმღვრევს ხოლმე, მაშინ პატარა ბავშვს გევხარ, სულ პატარას ჩემო თიკა.მაპატიე,ვიცი რომ შეიყვარებ, ვიცი რომ ეხლაც გიყვარს ჩვენი შვილი,მაგრამ ამ ცხოვრებას რა ვუთხარი ჩემო პატარა, ისე გადამიბრუნა ფეხი რომ დღემდე კოჭლობით დავდიოდი შენთან მიმართებაში, ეხლა კი საერთოდ გამომეცალა მიწა თითქოს... გიყურებ, მაგრამ ვერ გეხები, არადა შენი სურვილი მკლავს, ჩემო თიკა თუ ოდესმე მაპატიებ, უბრალოდ თქვი, თუნდაც ჩურჩულით რომ მაპატიე და ვიცი, მე შენს ხმას გავიგებ, შენს წკრიალა ხმას ჩემო უნაზესო, ეხლა ვგრძნობ ქარი დაუბერავს და მეც მის მიმართულებას გავყვები...შენთან მინდა მაგრამ ვერ მოვდივარ, როგორც გხედავ მაგრამ ვერ გეხები,სიგიჟემდე მიყვარხარ ჩემო აუხდენელო ნატვრავ, ჩემო ფერია... ჩემო ფერია......

ძალიან პატარა თავია ვიცი, მაგრამ ოჯახში ძაან სიცხიანობა გვქონდა მე და ჩემს ქმარს :( არ მინდოდა იმედგაცრუებულები დამეტოვებინეთ, ამიტომ ცოტა მაინც მოვახერხე და რა მოვახერხე და რა გამოვიდა ამას უკვე დიდი იმედი მაქვს თქვენ მეტყვით ჩემო საყვარლებო რაც შეეხება ლადოს და სანდროს, წინ ძალიან დაძაბული თავები გელოდებათ ძალიაან მიყვარხართ <3აბა გელოდებით