როგორც წესი ადამიანები ასე იწყებენ საკუთარი ბიოგრაფიის წერას ან მოყოლას - დავიბადე........
მე კი ასე დავიწყებდი -ნეტა
არასოდეს დავბადებულიყავი.
როგორ შევცოდო უფალს და სიცოცხლე დავძრახო?სიცოცხლე,რომელიც დაბადებიდან
მძულს.გაყინული მივლასლასებ ჩამობნელებულ ქუჩაში და მხოლოდ ერთი ოცნება
მაქვსმოვკვდე.
იქნებ გაიღოს ბუნებამ მოწყალება და ამ ძლიერმა ქარმა ან ხე წააქციოს, დამეცეს და
გამსრისოს ან მინა ჩამომემსხვრეს.ერთი ფიქრი გავივლე მანქანას ჩავვარდნოდი ბორბლებში
მაგრამ ჩემი უბედურება არ კმარა?ახლა სხვაც უნდა გავამწარო.
საცოდავად ვიფშვნეტ გაყინულ თითებს ხელის კანკალით ვიცილებ ღაწვებზე ჩამოგორებულ
ცრე4მლებს.ისე მივბარბაცებ გამვლელს მთვრალი ვეგონები.ჩემი გრძელი წაბლისფერი თმა
უწესრიგო მაყრია მხრებზე,ქარი კი უმოწყალოდ მიცვლიდა წამდაუწუმ ვარცხნილობას.მარტი
იწურებოდა,საშინლად ციოდა,ქარი ძვალსა და რბილში ატანდა.ჟაკეტს ორივე ორივე ხელით
ვებღაუჭებოდი და ჭიდროდ ვიხვევდი გაყინულ სხეულზე,შიგნით მხოლოდ თხელი სარაფანი მეცვა
ფეხზე კი ოთახის ჩუსტები.უაზროდ მაკანკალებდა,ვიყინებოდი,ისედაც სუსტი და ძალაგამოცლილი
სხეული მთალდ მომეკუნტა,მარჯვნა ფეხმა მტკივნეულად გამწვა,თიტებით დავიზილე ბარძაყი,მეტი
აღარ შემეძლო სადმე უნდა დამესვენა,მახლობლად სკამი შევნიშნე,ძლივს მივლასლასდი და
მოწყვეტით დავეცი,შევიკუმშე,ემბრიონის ფორმა მივიღე,მინდოდა სითბო არ გამეფანტა და გზის
გაგრძელება შემძლებოდა.
ფეხის ტკივილი არადა არ მიჩერდებოდა,საშინლად მტეხავდა.ყველაფერი ამის ბრალი
იყო,სწორედ,რომ ამ ფეხის.დედა ჩემზე მშობიარობას გადაყვა,ოჯახში მესამე შვილი ვიყავი ,მამას
და ძმებს იმ დრესვე შევძულდი,რომელ დრესაც დავიბადე.თითქოს ის არ კმაროდა ჩემს
საძულველად,რომ მათ დედა და ცოლი წავართვი,ექიმმა დანანებით აცნობა,რომ თანდაყოლილი
დეფექტი მქონდა და მარჯვენა ფეხი მაეორეზე 2 სანტიმეტრით მოკლე მქონდა.სულ
ამითვალწუნეს,შემიძულეს,შემიზიზღეს.
მე არასოდეს გამომიცდია ამიტომ არ ვიცი ამ სიტყვების მნიშვნელობა
"ტკბილი ბავშვობა"
"მოსიყვარულე მამა"
"მზრუნველობა"
"დედმამიშვილი"
დაბადებიდან მონა ვარ,მამის ,ძმების მერე კი რძლების.სახლში ყველა გომბიოს მეძახდა,არადა
დედას ისეთი ლამაზი სახელი ჰქონდა შეჩეული ჩემთვის,დამარქვეს კიდეცმაიამაგრამ
ამ სახელით
მარტო ჭიშკრის იქეთ მომმართავდნენ,სახლში კი მხოლოდ გომბიო ვიყავი.თავიდან მწყინდა,სულ
ვტიროდი,ხშირად ვდგებოდი სარკის წინ და ჩემს თავს ვაკვირდებოდი,ნუთუ ასეთი მახინჯი
ვარ?არადა არ ვარ,ძალიან ვგავდი დედას,ლია ლამაზი ქალი იყო,მასავით დიდრონი ცისფერი
თვალები,თელი პატარა ცხვირი და წითელი ხორციანი ტუჩები მქონდა.ალბათ ეს გარეგნობაც იყო
ჩემი სიძულვილის მიზეზი,მე ხომ გაჭრილი ვაშლივით ვგავდი დედას.
ჩემი ყოფა სოფლად ჩვეულებრივი იყობოსელი,
ბაღი,ეზო,ბოსელი,ძილი.პერიოდულაც
ცემახელით,
ფეხით,ჯოხით,ქამრითმამისგან,
ძმებისგან.რისთვის?
საქმის უგულოდ გაკეტებისათვის
ცუდად დაგვილი იატაკისათვის
საჭმელს მარილი აკლდა
და რა მოთვლის.
23 წლისას არაფერი გამაჩნდა საკუთარი და ახალი,სულ სხვისი ნახმარი მობეზრებული მეცვა
ყველაფერი.კოსმეტიკა ან ტექნიკა ჩემთვის რაღაც სხვა სამყარო იყო ხელმიუწვდომელი.
სამწუხარო ის იყო,რომ ვერავინ მესარჩლებოდა,მტელ სოფელში ჩემს ნოზაძეების ოჯახს ერთ
თავქარიან და მყრალ ხალხად იცნობდნენ,ასე რომ ჭიათურის ერთ მთიან სოფელში ჩემი
გულისათვის არავინ ჩაიგდებდა თავს საფრთხეში.
ყველაფერს ვუძლებდი და ალბათ გავუძლებდი,რომ არა გუშინდელი საღამო,როცა დაღლილი ჯერ
კიდევ ჩაცმული საწოლზე მიყრდნობილი წიგნს ვკითულობდი და უცაბედან ოთახში გალეშილი
მამაჩემი შემომივარდა.შიშისაგან საზურგეს ავეკარი და წიგნის ფურცლებს დაძაბული
ჩავებღაუჭე,დავინახე ქამარს ,როგორ იხსნიდ შარვალზე და მტელმა დრემ გადამირბინა"
რა
გავაფუჭე?"
რას
აკეთებ მამა?სიმწრით
ამოვიხავლე და ცრემლები თავისით წამსკდა
ფუ
ამის დედაც.....საშინლად გავხარ დედაშენს,გაიხადემიღლიალა
და შარვლის შეხსნა
გააგრძელა,წამში მოვედი გონს ,ლოგინიდან ჩამოვხტი ჩუსტებში ფეხები გავყავი და ოთახს თვალი
მოვავლე,რომ დამეყვირა ვიცოდი არავინ გამომესარჩლებოდა,უეცრად შევამჩნიე,რომ ფანჯარა ია
იყო,მართალია მეორე სრთულზე ვიყავი მაგრამ,ჯანდაბას,ადგილიდან მოვწყდი და თავის
დასაღწევად გავიბრძოლე,მამაჩემს შარვალი გაეხადა უკვე,მკლავში ხელი მწვდა და მისკენ
მომაბრუნა,გამწარებულამ ორივე ხელის მტევანით ძლიერ ვუბიძგე,შებარბაცდა საწოლის კიდეს
თავი ჩამოარტა და უგონოდ დაეცა ძირს,დარჩენა აღარ შეიძლებოდა,გონს,რომ
მოვიდოდა,მომკლავდა,ფანჯრის რაფაზე შევდექი ღრმად ჩავისუნთქა და სიბნელეში გადავხტი.
მთელი ღამე ვიარე,მერე როგორღც მოვახერხე და მარშუტიტ დედაქალაქამდე ჩამოვაღწიე ამ
დილითუსაბუთოდ,
უფულოდ,უმისამართოდთუმცა
მე ესენი არცერთი აღარ მჭდებოდა უკვე,მე ხომ
მოსიარულე გვამი ვარ,რომელაც სიკვდილი სწყურია და ეძებს სად განისვენოს მშვიდა,სიკვდილი
მაინც დააცადონ მშვიდად.
სკამიდან ზლაზვნით წამოვდექი,კაბა შევისწორე,ქალი ნელდელა ჩადგა და სახეზე ვიგრძენი,როგორ
ჩამოცვივდა ციდან წვიმის წვეთები,დაღამდა.ვიწრო ქუჩას კოჭლობით მივუყვებოდი და თვალებს
უსიცოცხლოდ აქეთიქეთ
ვაცეცებდი,მეტი აღარ შემძლო,რკინის ცხაურს მოვეჭიდე და
ვიგრძენი,როგორ მეკეცებოდა მუხლები,ნელნელა თვალებში სიბნელე ჩამოწვა და გავითიშე.
................................................
სოფო
შემოგევლე მამი ნელა ჭამე,ნაზად,გოგო ხარ,იმხელა ლუკმა გავქს პირში ვერარ ღეჭავუჩა
მისი გაბერილი ლოყებისკენ თითს იშვერდა და ხითხითებდასოფო
კი ჯინზე ბევრავდა გამოვსებულ
ლოყებს და წარბებს ათამაშებდა
მე
ხომ კარგი ბიჭი ვარ მა?თავმომწონედ
გაიჯგიმა დაჩი და მის დაკოს ენა გამოუყო
ჩემი
მერცხლები ხართსიყვარულით
მოავლო თვალი ორივეს კაცმა და ქერა თავბზე ნაზად
გადაუსვა ხელი,მერე უცებ დასერიოზულდა
შეპირება
შეპირებაა,მე ჩემი პირობა შევასრულე,ხომ წამოგიყვანეთ მაკდონალში?ორივეს
გამომცდელად მოავლო თვალი
კითანხმობის
ნიშნათ ტყუპებმა ერთდოულად დაუქნიეს თავი
ამიტომ
ხვალ ბარში,რომ მიხვალთ ხათუნა მასწავლებელს ეტყვით,რომ თანახმა ხართ
საგაზაფხულო ზეიმში მონაწილეობა მიიღოთუჩა
ცდილობდა კატეგორიული ყოფილიყო
კარგი
რა მაააისევ
ერტდოულად დაიღრიჯნენ
ვინ
ვარ მე?მკაცრად
აზიდა წარბები თაფლისფერი თვალები მოჭუტა
მამიკოფხუკუნი
აუტყდათ
თქვენ?
შვილები
რამდენი
წლის ხართ?დაკითვა
გრძელდებოდა
5
წლის
მე?
30
ასე,
რომ ვინაა აქ უფროსი?
შენერთბასად
ამოიხვნეშესკარგი
კარგი მივიღებთ მონაწილეობასდანანებით
ამოიბურტყუნა
დაჩიმ.
ნუ
ბუზღუნებთღიმილი
შეეპარა ხმაში უჩას,პატარებს ხელით ნაზად უბიძგა კარისაკენ და
წასასვლელად მოემსადნენ.ტყუბები ხტუნვა ხტუნვით გაექანენ მანქანისაკენ და უკანა სავარძლებზე
მოკალათდნენ
ღვედები
შეიკარით,ღამეა და წვიმსსარკეში
გახედა პატარებს და გააფრთხილა
10 წუთში თავიანთი ქუჩის კუთხეში იყვნენ,უჩამ ჯიბიდან მობილური ამოაძვრინა და ზარი გაუშვა
თენგო
შემოვუხვიეთ ქუჩაზე,ჭიშკარი გაგვიძე ძმურად
ახლავე
ბატონო უჩაიყო
პასუხი
პატარებმა სახლტან დაიგულეს თავი და ღვედები სასწრაფოდ შეიხსნენ და ფანჯრებს აეწეპნენ,უჩამ
სვლა შეანელა და ჭიშკრის ბოლომდე გარებას დაელოდა.
მამა,
მამა შეხედესოფოს
გაოცებულმა ხმად უჩას თავი მისკენ შეატრიალებინა,პატარა ხელებით
ეჭიდებოდა მის ლოყებს ,რომ მამას იქეთ გაეხედა საითაც თავად იშვერდა თითებს
რა
არის საყვარელო?
მამა
იქ ვიღაც წევსსოფო
მათი ეზოს ღობისკენ იშვერდა პატარა თითებს
მამა
ქალიადაჩიც
ჩაერთო საუბარში
უჩამ მანქნის საქარე მინა ჩამოწია ,თვალები მოჭუტა და ინტერესით დააკვირდა,მერე ბავშვებს
მოუბრუნდა
მე
ჩავალ,თქვენ აქ დარჩითძირს
ჩავიდა და ჩქარი ნაბიჯით ძირს მისვენებულ ქალს
მიუახლოვდა,ჩაიმუხლა,ფრთხილად სეახო ბეჭზე ხელიი და მძლავრად შეანჯღრია,ქალი
შეტორტმანდა,ზურგზე უგონოდ გადაწვა ხელები განდიგან გადაუცვივდა,სახე კი ცას მიაშვირა,წვიმა
მის ლამაზ სახეს უმოწყალოდ ასველებდნენ.
ფრთხილად გადაუსვა სველ სახეზე თიტები ლოყებზე მიწებებული თმები,რომ გადაეწია და მისი სახე
უფრო გარკვევით დაენახა.ისეთი ფერმკთალი იყო ქალი უჩა წამიერად შეკრთა,დაეწვდა
მკვდარი,ხომ არ არისო,უფრო ახლოს დაიხარა,მისი სუსტი მაჯა ფართო ხელის მტევანში მოიქცია და
პულსი გაუსინჯა
ცოცხალიაშვებით
ამოისუნთქა
მამა
ვინაა?დაჩის
დაიკოსთვის მკლავი შემოეხვია და მანქანის ფანჯარიდან დაზაფრულები
იყურებოდნენ.
ნუ
გეშინიათ ბავშვებო,ცოცხალია,ყველაფერი კარგადაა,დაჩი მამი,სიგნალი მიეცი თენგო ძია
გამოგვხედავსბავშვაც
დაუჯერა,წინა სავარძელზე გადაბობღდა და ორივე ხელით დააწვა
სიგნალს,მართლაც გამოიხედა თენგომ და იქეთ გაიხედა საითაც მანქანის ფარების შუქი
ანათებდნენ.უჩას ქალის ტავი კალთაში ჩაედო და მის გამოფხიზლებას ცდილობდა.
რა
ხდება ბატონო უჩა?გაკვირვებული
მიიჭრა მასთან
ბავშვებმა
დაინახეს თენგო შემოსვლისას,სულ სველია,გაყინული,უგონოდ ეგდოუყვებოდა
და თან
ცდილობდა ქალი ფრთხილად აეყვანა ხელში.
ახლავე
გამოვიძახებ სასწრაფოსთქვა
თენგომ და ჯიბეებს ქექვა დაუწყო მობილურის ძებნაში
არ
გინდა იყოს,სახლში შევიყვანოთ,ჩვენ მივხედავთ
კარგით
მაშინ მოგეხმარებითთქვა
და ხელი გაუწოდა მისაშველებლად
არა,
არ მინდა,მარტოც მოვერევი,შენ მანქანა შეაყენე ეზოში და ბავშვები ნანის მიუყვანე,მეც ახლავე
მოვალ
თენგომ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და მანქანისაკენ უთქმელად გაბრუნდა.უჩა ისევ ქალისკენ
დაიხარა,ამჯერად უფრო ძლიერად აზიდა,მჭიდროდ მიიკრა მკერდზე და ფეხზე წამოდგა,გოგონა მის
მკლავებს ჩვარივით გადაეკიდა,სველი თმა ჩამოეშალა სიარულისას ქანაობდნენ.უჩა წამით
შედგა,მის სახეს ცნობისმოყვარედ დააცქერდა,გოგონას საშინლად ტანჯული სახე
ჰქონდა,მიუხედავად იმისა,რომ გონდაკარგული იყო მისი სახე ტანჯვის მეტს არაფერს
ასხივებდნენ.რაღაცნაირად შეეკუმშა გული,წვიმამ უმატა,ამ ნიაღვარისათვის ვერ გაიმეტა სახე მის
მკერდში ჩაუმალა და სირბილით წავიდა სახლისაკენ.ადამიანების დაცვა და ზრუნვა მისი
პროფესიული და უკვე ბუნების ნაწილი იყო,ის ხომ ქალაქის ცნობილი გამომძიებელიუჩა
მეტრეველი
გახლდათ.სახლის კარი თენგოს ღია დაეტოვებინა,კაცი ჩქარი ნაბიჯით შევიდა მისაღებში,სადაც
აფორიაქებული 60 წლამდე ფუმფულა შავგვრემანი ქალი დახვდა.
სად
დავაწვინო ნელი?ქოშინით
ჰკითხა
მეორეზე
აიყვანეთ ბატონო უჩა,სტუმრების საძინებელშიქალს
სიტყვა დამთავრებული არც ჰქონდა
უჩა უკვე კიბეს სირბილით მიუყვებოდა თან ქალს ჩამოსძახაბავშვები
სად არიან?
თავიანთ
ოთახებში დასაძინებლად ემზადებიანიყო
პასუხი
ძალიან
კარგითქვა
და ფეხით მიაწვა სტუმრების საძინებლის კარს,რომ შეეღო,მარცხენა ხელით
გაჭირვებით მოძებნა ჩამრთველი და ოთახი გაანათა,ნელი ფეხდაფეხ მოყვა.
ნელი
სულ სველია,მოუძებნე მშრალი ტანსაცმელი,გამოუცვალე,მე წავალ წამლებს მოვუტანკიდევ
ერთხელ სიბრალულით შეავლო თვალი საწოლზე მისვენებულ ქალს და იმ წამს მიხვდა,რომ მისი
ტანჯული სახის დანახვა მეტი აღარ შეეძლო,მკვეთრად შებრუნდა და დერეფანში გაუჩინარდა.ისე
მოიარა აფთიაქი,ქალის სახე თვალებიდან არ ამოსდიოდა.პროფესიული და ადამიანური
ცნობისმოყვარეობა არ ასვენებდა.
"
ვინაა?საიდან მოვიდა?რა დაემართა?"კითხევი
არ ასვენებდნენ,გონრბა პასუხს ითხოვდა მაგრამ
პასუხის გაცემა მხოლოდ იმ გოგონას შეეძლო,რადგან იმისათვის,რომ დაედგინა მისი ვინაოდა,თან
არაფერი არ გააჩნდა.
სახლში მისულს "სტუმარი " მოწესრიგებული დაახვედრა ნელიმ,იწვა მაგრამ ჯერ კიდევ უგონოდ.უჩა
მიუახლოვდა,კიდევ ერთხელ ახლოდან დააცქერდა,მერე კი ნელის გადაულაპარაკა ჩურჩულით:
სიცხე გაუზომე?
კი
მაღალი აქვს 39დანანებით
გადააქნია ქალმა თავი
უჩამ ფრთხილად წაიღო ხელი ავადმყოფის შუბლისაკენ და ნაზად შეახო ხელისგული,ქალი იწვოდა.
აი
ამ პარკში წამლებიცაა და ნევსებიც,გთხოვ მიხედე,მე ცოტა ხნით გავალ ბავშვებს დავხედავ და
ისევ მოვალთქა
წამლების პარკი მიაწოდა და ისევ სწრაფი ნაბიჯებით დატოვა ოთახი
ნამდვილად არ იყო უგულო მამაკაცი,ასეტ და უარეს დრეში ბევრჯერ უნახავს ქალიც,ბავშვიც და
მოხუციც,ყველას გასაჭირი გულტან მიჰქონდა,ამიტომაც იყო,რომ მისი განყოფილება ორმაგად
აფასებდა და პატივს სცემდა მას.მაგრამ ამ ქალის შემყურე რაღაც საშინელ დაძაბულობას და
ტკივილს გრძნობდა,ვერ უძლებდა მისი სახის ყურებას.დერეფანს ბოლომდე ჩაუყვა ,ტყუპების
საძინებლის კარი ფრთხილად შეაღო,პატარებს უკვე ჩასძინებოდათ,კარი იმავე სიფრთხილით
გამოხურა და იქვე ფანჯარასთან ახლოს დადგა,ფიქრებში ჩაიძირა და როგორც ჩვევია ხოლმე ამ
დროს ოდნავ წამოზრდილ წვერზე ხელს მონოტორულად ისმევდა.ალაბთ ერთ საათამდე ასე იდგა
ჩაფიქრებულიმანამ,სანამ ნელის არ დაუძახა,რომ მისულიყო.ფრთხილად შეაღო საძინებლის კარი და
საწოლტან ჩამომჯდარ ნელის მიუახლოვდა.
რა
ხდება,როგორაა?ჰკითა
მაგრამ საწოლში მწოლიარესათვის არ გაუხედავს,უბრალოდ არ
შეეძლო
ბოდავს
ბატონო უჩა,ისეთ რამეებს ამბობს ლამის გული გამისკდესქალმა
ტირილით
ამოიოხრა,პირზე ხელი აიფარა და თავი სინანულით გადააქნია.
მაინც
რას ამბობს ასეთს?კვლავ
ჯიუტად არ იხედებოდა სტუმრისაკენ
მოიცადეთ
და თავად მოისმენთამის
თქმა იყო და ავადმყოფმაც ბორგვა
დაიწყო,შფოთავდა,რაღაცას გაურკვევლად ბუტბუტებდა.უჩამ ღრამ ჩაისუნთქა ძალა მოიკრიბა და
მისკენ შებრუნდა,ქალი საშინლად გამოიყურებოდა,ვერარ უძლებდა მის ცქერას.გასვლა დააპირა
მაგრამ,მანაც მაშინ დაიწყო გაურკვეველი ფრაზების წარმოთქმა:
გთხოვთ
მეტი არა.....მეტს აღარ ვიზამ.....მტკივა.....გთხოვთ ქამარი არა.....მაპატიე....მტკივა....
უჩა ადგილზე გაქვავდა,გაოგნებული უსმებდა,წამიერად სუნთქვაც კი შეეკრა,მისმა გონებამ უცებ
გაანალიზა მისი სიტყვები და ყველაფერი ცუდი წარმოიდგინა,რაცას შეიძლება ეს ქალი ასეტ დრეში
ჩაეგდო.გული მტკივნეულად შეეკუმშა,გაოგნებულმა ჯერ წვერზე ჩამოისვა ხელი მერე კი უკან
გადავარცხნილ თმაზე,კარისკენ შებრუნდა,რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა,მერე ისევ საწოლისკენ
შემობრუნდა.ქალი აღარ ლაპარაკობდა მაგრამ შფოთავდა.
რა
ვქნათ ბატონო უჩა,სასწრაფო ხომ არ გამოვიძახოთ?შიშნარევი
ხმით კითა ნელიმ
არა,
არა ჩვენ მოვუვლით,არსად არ წავამტკიცე
და შეუვალი იყო მისი სიტყვებიშენ
წადი მე
დავრჩები მასთან
ხომ
მაგრამ.....
გთხოვ
ნელი დამიჯერე
აღარ შეწინააღმდეგებია მორჩილად წამოდგა და ოთახიდან გავიდა.მამაკაცმა სავარძელი საწოლტან
ახლოს მიაჩოჩა და შიგნით კომფორტულად მოკალათდა,საზურგეს თავი მიაყრდნო,რაღაც პერიოდი
ჭერს მისჩერებოდა,ფიქრებით კი სტუმრის ირგვლივ ტრიალებდა.უამრავი კითვა ჰქონდა,პასუხი კი
არცერთზე..თუმცა ახლა არაფერ შუაში იყო პროფესია,უბრალოდ ადამიანურად შესტკიოდა გული
უმწეო ქალზე,რომლის ტანჯული სახე გულს უფორიაქებდა.მოდინდა,მოეშვა კვლავ გადაიხარა
საწოლისაკენ,დააცქერდა,ქალი ისევ ბორგავდა და შფოთდა,ოღონდ ისე ძალიან აღარ და არც
ლაპარაკობდა.ისევ შეამოწმა ხელისგულით მისი ტემპერატულა,აღარ იწვოდა,სიცხე ჰქონდა მაგრამ
მაღალი არა.ისევ საწყის მდგომარეობას დაუბრუნდა და თვალები დახუჭა,თუმცა მის ფიქრები ისევ
სტუმრის ირგვლის დაფარფატებდნენ.მალე ჩაეძინა.
.............................................................................................
გონებით გამოვფხიზლდი,მაგრამ თვალებს გასახელად ვერ ვერეოდი,შევიშმუშნე,ყველაფერი
ამტკივდა,ერთმანეთზე მძიმედ მიწყობილი ქუთუთოები ძალისძალად დავაშორე ერთმანეთს და ჯერ
ბუნდოვნად ,მერე კი გარკვევით დავინახე ჩემს ირგვლივ არსებული სივრცე.დავიბენი.მივხვდი,რომ
საწოლში ვიწექი,ზამბარასავით დავიჭიმე,შიშისაგან თვალები ძლიერ მოვჭუტე,წამის მერე ისევ
გავახილე,ეს არც საავადმყოფო იყო ,არც საკანი და არც ჩემი სახლი.
"
სად ვარ?"ფიქრებით
გუშინდელი დღის ქექვა დავიწყე,უცებ ამომიტივტივდა გონებაში ის ,რაც
ბოლოს დამამახსოვრდაცხაურზე
მოჭიდებული,როგორ ვიკეცებოდი გულშეწუხებული ერთიანად
სველი.
დავიბენი,ხელისგულებით საწოლს დავეყრდენი სიმწრით მაგრამ მაინც ავზიდე სხეული,საწოლის
საზურგეს მივეყრდენი და საბანი ყელამდე ავიქაჩე.ახლა უფრო ნათლად ვხედავდი გარემოს,თავი
მარცნიდან მარჯვნივ შემოვატრიალე და უცებ სუნთქვა შემეკრა,ჩემს საწოლთან სავარძელში ვიღაც
მამაკაცს ეძინა.
შიშისაგან ავცახცახდი,მძულს კაცები,მძულს ,,მძულს,საშინლად მომინდა მეკივლა,მეყვირა,მაგრამ
ამისიც შემეშინდა,საბნის კიდეები მუჭში მოვიქციე და ამჯერად თვალებამდე ავიტანე.
"
ვინაა?სად ვარ?რა უნდა?"უამრავმა
კითევმა გადმირბინეს გონებაში
გამბედაობა მოვიკრიბე და ოდნავ მისკენ გადავიხარე,მაინტერესებდა ვინ იყო.თავი სავარძლის
საზურგეზე გადაეგდო,მოგრძო მაგრამ უკან გადავარცხნილი წაბლისმფერი თმა ჰქონდა,ოდნავ
წამოზრდილი წვერი,პატარა ბუთქუნა ცხვირი და მსხვილი ტუჩები,საკმაოდ მარალი და მხარბეჭიანი
იყო.თითქოს ერთი შეხევით სანდო და მშვიდი გამომეტყველება ჰქონდა,მაგრამ არა ყველა კაცი
ერთნაირიან,ვისაც კი აქამდე ვიცნობდი ყველა სასტიკია.გამაკანკალა,მინდოდა უეცრად
ავორთქლებულიყავიმძულს
კაცების მოდგმა,ეს კაცის შემძულდა,მიზეზი არ მოუცია მაგრამ არ
მომწონდა უკვე.
საწოლიდან ფრთხილად გადმოვალაგე ფეხები და საბანი გადავიძვრე,იქვე მიფენილ ხალათს
დავწვდი,მხრებზე მოვისხი და წამოვდექი,მინდოდა ჩუმად გავპარულიყავი.გადავდგი ერტი,ორი
ნაბიჯი და წავბორძიკდი.ფეხები სიგრძეზე გაეჭიმა და წამოვედე,ვერ დავინახე.ძლიერად
შევტორტმანდი,მაგრამ მისმა სწრაფმა რეაქციამ დაცემისგან მიხსნა,ორივე ხელი წამიერად
შემაშველა და ასე აღმოვშნდი მასზე მიხუტებული.ერთბაშად დამიარა ზიზღისა და გულისრევის
შეგრძნებამ,თვალთ დამიბნელდა,გამაკანკალა,სიმწრით მაგრამ დამარცვლით მაინც ამოვთქვი ორი
სიტყვა
ხელი
გამიშვიბეჭებში
ავიწურე და ორივე ხელი მაღლა ავწიე
მე
უბრალოდ მინდოდა არ.....
გამიშვიუკვე
ვედრებაზე გადავედი
ახლავეცივად
გამაცილა მისი ხელები და ჩემგან მოშორებით დადგა,თავბრუ დამეხვა ,ისევ
საწოლის კიდეზე ჩამოვჯექი,ის კი შორიახლოს იდგა და ჩემს მოძრაობებს აკვირდებოდა.
არ
მინდოდა შემეშინებინეხმა
ამოიღოწუხელ
ჩემს ჭიშკართან უგონო მდგომარეობაში გიპოვეთ მე
და ჩემმა შვილებმა,ეს ჩემი სახლია,ნუ გეშინია აქ უაფრთხოდ ხარ,არაფერს დაგიშავებ,ყველაფერი
რიგზეა,გაგეცნობი,მე უჩა მეტრეველი ვარმითხრა
და მარჯვენა გამომიწოდა,ნდობის
გასაძლიერებლად ოდნავ გამიღიმა.
თითები ერთმანეტში მქონდა გადახლართული,დაძაბული შიშნარევი თვალებით ავხედე,ისეტი
სანდომიანი გამომეტყველება ჰქონდა,მაგრამ....არა ყველა კაცი ერთია.... თუმცა წამში გამახსენდა
მისი სიტყვები "ჩემმა შვილებმა",ამან ნდობის ნაპერწკალი გამიჩინა გულში,ე.ი. ცოლი და შვილები
ჰყავს,ანუ მისი არ უნდა მეშინოდეს.ფეხზე ბორძიკით დავდექი და მის მარჯვენას მორიდებით
შევაგებე ჩემი მარჯვენა
მაია
ნოზაძეწარვუდგინე
ჩემი თავი.
მკვეთრი მოძრაობით გავაცილე ჩემი მარჯვენა მის ხელს და მკლავები ერთმანეთზე გადავიდე ჩემი
დაძაბულობის დასაფარად.იმ წუთას არ ვიცოდი ან რა მეთქვა ან რა გამეკეთებია.
მაიაუხერხული
სიჩუმე მან დაარღვიამე
ახლა დერეფანში გავალ,შენ კი მოწესრიგდი,აბაზანა აი იმ
კარის მიღმაატანსაცმელი სუფთაა უკვე აი აქ დევსდა
ხელით ტუმბოზე დაკეცილი ჩემი სარაფანი და
ჟაკეტი მიჩვენაპირველ
სართულზე სასადილო ოთახია ჩამოდი,მოშიებული იქნები
მე....
მე....მირჩევნია წავიდედაბნეულმა
ამოვღერღე სათქმელი მაგრამ მისთვის არც კი
შემიხედავს,ისევ მობუზული ვიდექი და იატაკს ჩავჩერებოდი.
კეთილი,
ჯერ ვჭამოთ და მერე მითხარი და მე მიგიყვან სადაც მოინდომებ
მისმა ამ შემოთავაზებამ ჩემი დაწყევლილი ოჯახი და სახლი გამახსენდა
"არა,არა,იქ არასოდეს დავბრუნდები,მოვკვდები და არ დავბრუნდები"წამიერად
გამიელვა
ფიქრებმა.
მადლობა
დახმარებისათვის,მირჩევნია მარტო წავიდეგავბედე
და შევეწინააღმდეგეეს
პირველად
ხდებოდა ჩემს ცხოვრებაში,როცა სხვისი აზრის საპირისპიროს ვამბობდი და შიშით დავიჭიმე,მეგონა
ყველაზე ცოტა დამიყვირებდა,მაგრამ ჩემდა გასაკვირად მშვიდად მომიგო:
კარგი,
როგორც გსურს,ახლა კი დაგტოვებ,ქვემოთ დაგელოდებითთქვა
და კარში გავიდა.
მოწყვეტიდ დავეცი საწოლის კიდეზე,ღრმად ამოვისუნთქე ,დანამულ შუბლზე ხელისგული გადავისვი
და მობეზრებულად გავხედე ჩემს ძონძებს.ვიცმევდი და თან კითხვები არ მასვენებდ"
შვილებიო?ნეტა
რამდენი შვილი ყავს?რა ხნისები არიან?საკმაოდ სანდომიანი და მშვიდი სახე აქვს,ალბათ მისი
მეუღლეც ასეთივე კარგი ადამიანია,მაგრამ...... შეიძლება იმის ნდობა ვისაც კაცი ჰქვია?"ზიზღით
ძველებურად გამაკანკალა,არასასურველი ფიქრების გასაფანტად თავი გავაქნიე,თვალები ყოჩაღად
დავაფახურე და ფეხზე წამოვდექი,რომ ტანსაცმელი ჩამეცვა.სანამ გავიდოდი ოთახს კიდევ ერთხელ
მოვავლე ინტერესით თვალი,საკმაოდ დახვეწილი ,სუფთა და კომფორტული იყო.ასეთები მხოლოდ
ტელევიზორში მქონდა ნანახი( ესეც მეზობელთან თუ მოვკრავდი ხოლმე თვალს ,თორე სახლში ვინ
მაცქერინებდა).ფრთხილად გამოვხურე კარი და კიბეებს ნელი სვლით ჩავუყევი,თან არემარეს
ვათვალიერებდი,ძალიან მომეწონა აქაურობა.სიმყუდროვე და სიმშვიდე იგრძნობოდა ამ
სახლში.გეზი იქით ავიღე საიდანაც ხმები მოდიოდა,მორიდებით შევყავი თავი
სამზარეულოში.მაგიდას სულ 5 ადამიანი მისხდომოდა.აქედან მხოლოდ უჩას ვიცნობდი,კიდევ ერთი
ფუმფულა ქალი,მამაკაცი და ორი პატარა ლამაზი ბარტყი,რომლებიც გაჭრილი ვაშლებივით ჰგავდნენ
ერთმანეთს,ერთი გოგონა იყო მეორე კი ვაჟი.
დილამშვიდობისმორიდებით
ჩავილაპარაკე და მორცხვად გავიღიმე
მოდი
საყვარელო მოდიმაშინვე
ფეხზე წამოდგა ფუმფულა ქალი და შემომეგებამე
ნელი ვარდა
ხელი გამომიწოდა
მაიამივესალმე
და მიტითებულ სკამზე ჩამოვჯექი
თენგოახლა
მეორე მამაკაცმა დამიკრა თავი გაცნობის ნიშნად,სანაცვლოდ გავუღიმე
ესენი
კი ჩემი შვილები დაჩი და სოფო არიანპატარები
უჩამ წარმიდგინა,ბიჭი დინჯად ჭამდა
გოგონას კი ლოყები საჭმლით ჰქონდა გამოვსებული და საყვარელ ზაზუნას ჰგავდა,ამიტომ დაჩი
სიტყვიერად მომესალმა,ხოლო სოფომ მხოლოდ გამიღიმა.
რას
მიირთმევ?მკითხა
უჩამ და სუფრას ხელი გადაატარა
ჩაი
თუ შეიძლება
ახლავენელი
მაშინვე დატრიალდა
მაია
დეიდა გუშინ რატომ გეძინათ ჩენს ჭიშკართან?უცებ
უხერხული კითვა დამისვა დაჩიმ
დაჩიოთახში
მამაკაცის მკაცრი ხმა გაისმაეს
რა კითხვაა?ახლავე ბოდიში მოიხადე
მაპატიეგაბუსულმა
თავი დახარა
არაუშავსვეცადე
სიტუაცია განმემუხტაარ
მეძინა პატარავ,უბრალოდ ცუდად გავხდი და გული
წამივიდა
რატომ
ავადა ხართ?ახლა
სოფო ჩაერთო
სოფოახლა
საყვედური მისთვის იყო განკუთვნილი,პატარა ცნობისმოყვარეები
ვიყავი,
მაგრამ აი თქვენი მზურველობით უკვე კარგად ვარ
ეს იყო ბოლო რაც ჭამის დროს ითქვა,მერე ყველა ჩუმად შევექცეოდით ჩვენსჩვენ
ულუფას.რომ
მოვრჩით მაშინვე წამოვდექი,ჩვეულება რჯულზე უმტკიცესიაო და დასვრი ჭურჭელს ხელი
წავავლე,რომ ნიჟარაში ჩამედო მაგრამ ნელიმ არაფრის დიდებით არ დამანება
რას
აკეთებ შვილო,შენ სტუმარი ხარ,ამას მე მივხედავმითხრა
და ხელიდან ამაცალა ჭიქები
დავიბენი,ასეთი მოპყრობა ჩემთვის ძალიან უჩვეულო და უცხო იყო.უცებ ვიგრძენი,რომ უკვე
საკმარისი იყო ჩემი აქ ყოფნა,კაბის კალტაზე ნერვიულად დავისვი ხელი და უჩას მივუახლოვდი
ძალიან
დიდი მადლობა დახმარებისათვის და მზრუნველობისათვის,აღარ შეგაწუხებთ მე წავალ
ნუ
იჩქარებ,ჯერ კიდევ სუსტად ხარ
არა,
არა,უნდა წავიდევიუარე
კარგით,
როგორც გსურსარ
შემეწინააღმდეგა
სამზარეულოსკენ შევბრუნდი და ყველას ერთბაშად დავემშვიდობე და მადლობა
გადავუხადე,პატარებმა ღიმილით დამიქნიეს ხელი.უჩამ კარამდე მიმაცილა.
მეუხერხულება
ამის თქმა,მაგრამ ხელთ არაფერი გქონდა,იქნებ თანხა გჭირდება
არა,
არა გმადლობთ,შორს არ მივდივარასე
შევაწუხე და ფულს ნამდვილად ვერ
გამოვართმევდი,ანდა რაში მჭიდებოდა მე ცოცხალ გვამს.კიდევ ერთხელ გადავუხადე მადლობა და
ჭიშრისაკენ წავედი .
.....
აშკარად სუსტად იყო,ფერმკთალი,ნაბიჯებს ისე ზერელედ ადგამდა,რომ ჭიშკრამდე სანამ მივიდა
ლამის ორჯერ წაიქცა,უჩას საშინელმა სურვილმა დაუარა,რომ იმ წამსვე მისულიყო და ხელი
შეეშველებინა მაგრამ თავი ხელში აიყვანა და სახლის კარი მიხურა.
თენგოსამზარეულოში
დარაჯს გასძახა
გისმენთ
ბატონო უჩამაშივე
მის წინ აესვეტა
დღეს
პოსტიდან გათავისუფლებ,გაყევი იმ გოგონას უკან,ოღონდ ისე,რომ არ შეგამჩნიოს,არც ფული
აქვს არ წასასვლელი,გაყევი სანამდე წავა,დრო და დრო შეგეხმიანები
კარგი
ახლავეთქვა
და მაშივე უკან აედევნა ახლახან გასულ სტუმარს
ნელი
მე წავედი სამსახურში,ბავშვებს მძღოლი მოაკითხავს და ის წაიყვანს ბარშიპასუხს
არ
დალოდებია იქვე სკამზე დადებულ პორთფელიეს ხელი დაავლო და ისიც გარეთ გავიდა.
სამსახურში გულს ვერაფერს უდებდა,ფიქრები და გული მაიას გააყოლა,საშინლად აინტერესებდა
მის ამბავი,ვინ იყო,საიდან მოდიოდა და სად მიდიოდა.მას შემდეგ რაც სახლიდან წავიდა და თენგო
მიუჩინა სამი საათი იყო გასული,უკვე დღის პირველი სრულდებოდა.ტელეფონს დაწვდა და ნომერი
აკრიფა
აბა
როგორაა საქმე?
არ
ვიცი უფროსო,უაზროდ დაეხეტება,გვერდითაც,რომ გავყვე ალბათ ვერ
შემამჩნევს,თავჩაქინდრული გათიშული მიაბიჟებს,რა გავაკეთო?
არაფერი,
უბრალოდ უკან გაყევი და თვალი ადევნე ხიფათს არ გადაეყაროს,დაგირეკავ კიდე
საქმეს ვეღარ დაუდო გული წინ დახვავებული საქაღალდეები ერრთი ხელის მოსმით გვერდზე
გააჩოჩა.იდაყვებით სამუშაო მაგიდას დაეყრდნოდა თითები თმებში შეიცურა,კარგა ხანს ასე
თავჩაღუნული იყო და ფიქრებს მისცემოდა.ყველგან იხეტიალა გონებით,მის
წარსულში,აწმყოში,მომავალში,ბავშვებთან,მაიასთან ყველასტან ვინც იმ წუტას მისი საფიქრალი და
დარდი იყო.
საშინელმა ხმაურმა გამოაფხიზლა.თვალები გაახილა და ფანჯარას გახედა,გარეთ კოკისპირულად
წვიმდა და გრუხუნებდა.სააათს დახედა ხუთი დაწყებულიყო,მაშივე დაწვდა მაგიდაზე მიგდებულ
მობილურს და ისევ ტენგოს დაურეკა.
სად
ხარ?
მუშტაიდის
ბაღში ზის სკამზე,მე კი ვარ შეფარებული მაგრამ ის სულ სველია,გაუნძრევლად ზის,რა
გავაკეთო?აშკარა
იყო თენგო წუხდა ქალის მდდგომარეობაზე
არაფერი,
ახლავე მოვდივარტელეფონი
გათიშა და სწრაფად მოკრიფა მისი ნივტები მაგიდაზე
"ჯიუტი და ამაყი,ასეც ვიცოდი,რომ წასასვლელი არსად ჰქონდა,კიდევ კარგი ,რომ თენგო
გავაყოლე"მისი
დილანდელი გადაწყვეტილებით კმაყოფილი იყო.მაგრამ წამიერად წარმოიდგინა თუ
როგორი მობუსული ზის ერთიანად სველი და აცახცახებული მაია ბაღში სკამზე და გული
მოეწურა,გაახსენდა,როგორი უმწეო და ტანჯული იყო წინა ღამით,როცა იპოვა და მანქანას
ბოლომდე მისცა გაზი.
აი
ხედავთ იმ ჯიხურთან სკამს?აი იქ ზისხელით
ანიშნა თენგომ უჩას.ისიც მაშინვე მისკენ
გაემართა,სშინლად წვიმდა და ელავდა,ისე ჩამობნელდა,რომ 4:30 წუთი კი არა ღამის 9:00 საათი
გეგონებოდათ,თუმცა ქალი გაუნძრევლად ქანდაკებასავით იჯდა და საერთოდ არ რეაგირებდა მის
მხრებზე ნიაღვარად,რომ ედინებოდა წვიმის ნაკადი.
...
მთელი დღე უაზრო ხეტიალის მერე დაღლილი და მისავათებული მივესვენე ბარში ერთერთ
სკამზე.წარმოდგენა არ მაქვს სად ვარ,ან რა აზრი აქვს,ან რაში მაინტერესებს.ვივარ და ისით
სურვილი და თავი არ მაქვს ,რომ საკუთარი უბედურება ვიტირო.ალბათ იმიტომ,რომ მე კარგა ხნის
წინ დავიტირე ის და ახლა ძალა აღარ მქონდა.
"დედა ნეტა ცოცხალი იყო,ასეთი უმწეო და უსარგებლო,ხომ აღარ ვიქნებოდი,რა დაგიშავე ღმერთო
ასეთი რა?რატომ მტანჯავ?ვედრებით ცრმელებჩამდგარი თვალებით ავხედე ცას და თიტქოს
უფალმაც მიპასუხა,საშინლად დასჭექა და წვიმის წვეთები გამეტებით დაეშვნენ
დედამიწაზე.ვგრძნობდი,თუ როგორ გავიჟღინთე ერთიანად წვიმისაგან,ვიჯექი სველი,უპატრონო და
გაუბედურებული და ბოლო იმედირა მქონდა ბუნების,იქნებ გაიღოს მოწყალება და მეხი დამეცეს,აქვე
გამაფრთხობინოს სული.მაგრამ უცებ ნაცნობი ხმა შემომესმა
როგორ
ფიქრობ დიდხანს იწვიმებს?
ავხედე უჩა ჩემს გვერდით სკამზე ჩამომჯდარიყო,ერთიანად სველი და მე მიყურებდა
არ
ვიციანგარიშმიუცემლად
ვუპასუხე
რას
აპირებ?
არ
ვიცი
აქ
როდემდე აპირებდი ყოფნას?
არ
ვიცი
კარგითქვა
ფეხზე წამოდგა და მარჯვენა ხელი ჩემს სველ თითებს დაავლო და მისკენ
მიბიძგაადექი
სახლში წავიდეთ
სასწრაფოდ გამოვაცურე მისი ხელის მტევანიდან ჩემი თითები,რარაც წამით გაკვირვებული
შევცქეროდი და ვცდილობდი მისი ნათქვამი გამეაზრებინა,ის კი მოთმინებით იდგა ამ წვიმაში და
ჩემს გადაწყვეტილებას ელოდა.
კარგივთქვი
და გვერდით ამოვუდექი.
მთელი დღის სიარულისა და სიცივისაგან ფეხი ამტკივდა,მძლავრად მოვისრისე ბარძაყი და ოდნავ
შესამჩნევი კოჭლობით ჩემს მხსნელს უკან ავედევნე.საშინლად წვიმდა და ქუხდა.როგორ მეშინოდა
ასეთი ამინდის.გზადაგზა უკან გამოიხედავდა,ალბათ ამოწმებდა მივყვებოდი თუ არა.
სახლში ისე მივედით არცერთს არ ამოგვიღია ხმა.მთელი გზა ვფიქრობდი ჩემს ამ
გადაწყვეტილებაზე.
_"რატომ დავთანხმდი? რა იქნება აწი?" _ ფიქრები ტვინს მიბურღავდნენ და უფრო ვიძაბებოდი
გაურკვეველი მომავლის მოლოდინში.შიგადაშიგ ჩუმად ვაპარებდი თვალს უჩასკენ,რომელიც
მძღოლის გვერდით მოკალათებულიყო და ფანჯრიდან უსასრულო სივრცეში ჩაფიქრებული
იყურებოდა.არ ვიცი რატომ ვენდე?გავრისკე,ან უბრლოდ მინდა,რომ ვიცოცხლო და ვინმეს
ვაღელვებდე.სიცივე ძვსლსა და რბილში გამიჯდა,უკვე ვეღარ ვთოკავდი თავს ისე
მაკანკალებდა.უკანა სავარძელზე შეშინებული ლეკვივით მოკუნტული ვიყავი გაურკვეველი
მომავლის მოლოდინით.
სახლში,როგორც კი შევაბიჯეთ მაშინვე შემოგვეგება ნელი დეიდა,შემომხედა თუ არა უცებ
შეკრთა,მერე შევამჩნიე როგორ აუწყლიანდა ლამაზი თაფლისფერი თვალები და სახეზე გაშლილი
ხელი ჩამოისვა.
_ ნელი გთხოვ მიხედე_ჩემზე მიუთითა უჩამ და თავად სირბილით აუყვა მეორე სართულის კიბეებს.
_ საბრალო გოგო,არ უნდა წასულიყავი,წამოდი შვილო სასწრაფოდ ცხელი აბაზანა და თბილი
ტანსაცმელი გჭირდება_თქვა და იმ ოთახისაკენ გამიძღვა ,რომელიც გუშინ მე მქონდა
დაკავებული.მეც მორჩილად კოჭლობითა და კანკალით ყკან გავყევი.
ვიბანავე,ჩავიცვი,ნელიმ თბილი ბულიონი ოთახში ამომიტანა,მერე კი დაღლილს სავარძელზე
მჯდომს მიმეძინა.
..........
საღამოს 8 საათი ხდებოდა უჩა ტელევიზორის წინ მდივანზე მიწოლილიყო და ლეპტოპში რაღაც
საქაღალდეს ჩაჰკირკიტებდა.პატარები იქვე ხალიჩაზე მოკალათებულიყვნენ და ასაწყობი კუბიკებით
თამაშობდნენ.
_ ბატონო უჩა ისევ მამათქვენი რეკავს,დღეს მეოთხე ზარია რა ვუპასუხო?_ სამზარეულოდან თავი
შემოყო ნელიმ,თან ცალ ხელს ყურმილს ადებდა.
უჩას წამიერად შეეცვალა მშვიდი სახე,მრისხანებამ გადაურბინა სახეზე,ღრმად ამოიოხრა და ფეხზე
წამოდგა.ტელეფონის ყურმილი გამოართვა და მშვიდად უპასუხა
_ გისმენთ ბატონო მერაბ
_ რა საჭიროა ეს ოფიციალურობა_ იყო პასუხი
_ არის,მითუმეტეს თქვენთან
_ შვილო გთხოვ დამღალა ამ კამათმა ,გაუგებრობამ და პრობლემებმა.
_ სხვათაშორის ამ გაუგებრობას და პრობლემებს დაჩი და სოფო ჰქვია და სანამ მათ ამად თვლი
იცოდე შენ ჩემთვის არაფერს წარმოადგენ და გთხოვ აღარ დამირეკო არც აქ და არც მობილურზე._
თქვა და ყურმილი ბრეკეტზე მთელი ძალით დაახეთქა.რამოდენიმე წამი გაქვავებული იდგა და
როგორც კორიდაზე გაავებული ხარი სიბრაზისგან ქშინავდა.ნელი იქვე დაძაბული ადევნებდა თვალს
სიტუაციას.
_ იქნებ შეურიგდე შვილო_ მორიდებით შეაპარა მისი აზრი,თუმცა უკვე იცოდა,რაც იქნებოდა მისი
პასუხი
_ არასოდეს,სანამ დაჩის და სოფოს არ აღიარებს_ ისეთი მრისხანებას და ბრაზს აფრქვევდა მისი
თვალები შეპასუხება ვეღარ გაბედა და გაეცალა.
უჩამ თვალი სიყვარულით მოავლო პატარებს,რომლებიც აინუნშიც კი არ იყვნენ რა ხდებოდა მათ
გარშემო ან რისი ატანა უხდებოდა მათ გამო მას.ახლოს მივიდა,მუხლებზე დადგა და ორივე
ერთდროულად ჩაიკრა გულში.
_ მიყვარხარ ჩემო ბარტყებო_ თან ორთავეს მონაცვლეობით ლოყებს უკოცნიდა
_ ჩვენც გვიყვარხარ მამიკო_ ორ ხმაში ატიტინდნენ.
მათი მოფერებით გული,რომ იჯერა მერე ნელის მიუბრუნდა.
_ როგორ ფიქრობ არ გაიღვიძებდა?
_ არ ვიცი ბატონო უკვე სამ საათზე მეტია გასული თუ გნებავთ შევაკითხავ და შევამოწმებ
_ არა იყოს მე თვითონ ავალ_ თქვა,ფეხზე წამოდგა და კიბეებს მეორე სართულისაკენ აუყვა.
.......
თვალები ნებიერად გავახილე,მშვიდად და უშფოთველად მიძინია,მგონი ჩვილობის მერე არ მქონია
მსგავსი შემთხვევა.საწოლში შევირხიე და ხელფეხი
გავჭიმე.თვალები გემრიელად
მოვიფშვნიტე,საწოლიდან მკვირცხლად წამოვხტი,ხალათს ხელი დავავლე და აბაზანაში
შევედი.წყალი გადავივლე,ტანსაცმელი ჩავიცვი და საწოლის კიდეზე მოკალათებული ვფიქრობდი რა
გამეკეთებინა.მინდოდა დაბლა ჩავსულიყავი,მაგრამ მერიდებოდა.ასე გაურკვეველ მდგომარეობაში
მეორე დღე ღამდებოდა და მერიდებოდა ჩემი მასპინძლების.ამ ფიქრებში ვიყავი კარზე ფრთხილი
კაკუნი,რომ შემომესმა.
_ მობრძანდით_ ვიფიქრე,რომ ნელი იქნებოდა,მაგრამ არა,შევცდი,ღია კარში უჩამ შემოყო თავი
_შეიძლება?
_ რათქმაუნდა_ მაშინვე წამოვდექი საწოლიდან და ოროსანი ბავშვივით შუა ოთახში უხერხულად
ავისვეტე.
ისიც შემოვიდა და კარი მიხურა
_ რატომ ადექი? ნუ დაიძაბები,ნუ გერიდება,ჩამოჯექი,მე კი აქ დავჯდები_ ხელით სავარძელი
მანიშნა და დაჯდა.მეხ საწოლისკენ წავედი და მოვკალათდი.
_ მგონი დროა ცოტა რამ ვიცოდეთ ერთმანეთზე,რას იტყვი?_ მკითხა და გამომცდელად
დამაკვირდა,ალბათ სახეზე უნდოდა ამოეკითხა პასუხი.
_ მეც ვაპირებდი....._ ენა ამება
_ ძალიან კარგი,მაია,შეგამჩნიე,რომ სიარული გიჭირს,რამე დაიზიანე? ექიმს ხომ არ ვანახოთ?
_ არა,არა,იცით..... ეს.... თანდაყოლილია_ ძალიან შემრცხვა ჩემს ნაკლზე,რომ მიწევდა საუბარი
_ უკაცრავად,მაპატიე,ცუდად გამომივიდა,ვიფიქრე ახლა ხომ არ დაიშავათქო,არ უნდა მეკითხა_
აშკარა იყო ნანობდა მის დასმულ შეკითხვას
_ არაუშავს,ეს დიდი ხნის წინ გადავიტანე და გადავხარშე
წამიერად უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა ჩვენს შორის,ეს მყუდროება მე დავარღვიე
_ თქენი მეუღლე არ არის სახლში? გავიცნობდი
_ დაოჯახებული არ ვარ
რს ამბავი რაღაცნაირად არ მესიამოვნა,ძლივს მოკოწიწებულ მისადმი ნდობას საძირკველი შეერყა
_ ვიფიქრე....ბავშვები რომ.....
_ გასაგებია,ბავშვები ჩემთან ცხოვრობენ,დედა დაეღუპათ
_ ძალიან ვწუხვარ_ მართლა განვიცადე პატარების უდედობა
_ მოდი ახლა შენზე ვილაპარაკოთ,ანუ მაია ნოზაძე,.... სხვა?სხვას რას იტყვი?
_ ჭიათურიდან ვარ სოფელ ნიგოზეთიდან
_ ვიცი ეგ სოფელი,ვყოფილვარ ადრე....კარგი.... აქ როგორ აღმოჩნდი,თან ასე...._ ალბათ
შესაფერის სიტყვას ეძებდა ჩემი იმდღევანდელი მდგომარეობის აღსაწერად.
_ სახლიდან გამოვიქეცი_ ვთქვი და საშინელი მოგონებები ამომიტივტივდა თავში
_ შეიძლება გავიგო მიზეზი?_ მორიდებით მკითხა
_ იცით,მე....._ დავიძაბე,სიტყვები გამეფანტა
_ თუ გინდა ამაზე ახლა ნუ ვილაპარაკებთ,როცა მზად იქნები მოგისმენ,იქნებ დაგეხმარო კიდეც.
_ მადლობა_ ახლა ნამდვილად არ შემწევდა ძალა მომეყოლა ჩემს უბედურებაზე,მითუმეტეს 2 დღის
გაცნობილთან
_ წასასვლელი გაქვს სადმე?_ აშკარა გულწრფელი და მზრუნველობით სავსე იყო ეს კითხვა
_ არა_ დამნაშავედ ჩავილაპარაკე და თავი დავხარე
_ მოდი ასე მოვიქცეთ,დარჩი ჩვენთან,აქ იცხოვრე,სანამ შენი პრობლემები არ მოგვარდება.
_ არა,არ შემიძლია,შეგაწუხებთ_ ასეთ შემოთავაზებას არ ველოდი
_ მოდი ამაზე ნუ ვიკამათებთ,ეს გადაწყვეტილია,ახლა კი წავიდეთ ნელი ვახშამს გაამზადებდა_ თქვა
და ოთახიდან გავიდა,ჩემს პასუხს არც კი დალოდებია.
ვახშამზე მის განცხადებას,რომ ამ სახლში ვრჩებოდი საცხოვრებლად გარკვეული დროის მანძილზე
საკმაოდ მშვიდი და დადებითი რეაქცია მოჰყვა ყველასაგან,განსაკუთრებით კი ტყუპებისაგან.ამან
თითქოს დაძაბულობა და ნერვიულობა მომიხსნა და შემიმსუბუქა,ამ სახლში არ ვიყავი
არასასურველი სტუმარი და ეს კარგი იყო,მითუმეტეს თუ გავითვალისწინებდი ჩემს წარსულ ყოფას
საკუთარ სახლში.
მალევე ავბრუნდი ჩემს ოთახში.ჯერ კიდევ მეუხერხულებოდა მათი.საწოლზე წამოწოლილი
რეალობის აღქმას და გაანალიზებას ვხვდებოდი.მიკვირდა საკუთარი თავის,ისეთი
უუფლებო,უსუსური და უბედურ როგორცი მე ვარ როგორ გავბედე და გავრისკე ამდენი?გამოვიქეცი
სახლიდან,ახლა კ სრულიად უცხო ადამიანის ჭერ ქვეშ ვათევდი ღამეს და ეს როდემდე
გაგრძელდებოდა ჯერ კიდევ არ ვიცოდი.
არასოდეს მიოცნებია თავისუფლებაზე,რაიმე საკუთარზე და პირადზე,ალბათ იმიტომ,რომ არ ვიცოდი
მისი მნიშვნელობა ან პატარაობიდანვე გაცნობიერებული მქონდა ჩემი ადგილი ამ
ცხოვრებაში.რამდენჯერ უთქვამთ მამაჩემისათვის მეზობლებს ვისაც ოდნავ შესტკიოდა ჩემზე გული
მაგრამ ვერ მეხმარებოდნენ
ჯაბა
უკვე დიდია მაიკო,დროა ოჯახი შექმნას ,იფიქრე აწი მის გათხოვებაზეო
რას
ამბობ ადამიანო,ამდენი საქმეა სახლში,ბაღი,საქონელი ჩვენ მის გარეშე ამას როგორ
აუვალთმას
ყოვველთვის ერთიდაიგივე პასუხი ჰქონდა და კვლავდაკვლავ ვრწმუნდებოდი,რომ მე
უუფლებო ვიყავი,მონა საკუთარი ოჯახისა.
და ამ ორმა დღემ, რაღაც გარდატეხა მოახდინა ჩემს ცხოვრებაში,ადამიანები პატივისცემით
მექცეოდნენ,ზრუნავდნენ ჩემზე,მივლიდნენ,მისმენდნენ,ეს უცხო იყო ჩემთვის.გადავწყვიტე
დამეფასებინა მათი ჩემდანი დამოკიდებულება და ხვალიდანვე მაქსიმალურად შემეტანა წვლილი ამ
სახლის და მისი ბინადრების კეთილდღეობაში.
დილით 7 საათზე წამოვხტი ფეხზე,უკვე აღარც სიცხე მქონდა და აღარც მამცივნებდა,სწრაფად
გადავიცვი ჩემი სარაფანი და ჯაკეტი მოვისხი,კიბეებს სირბილით ჩავუყევი და სამზარეულოში
მოფუსფუსე ნელის დავადექი თავზე
ასე
ადრიანად რამ აგაყენა შვილო?შეიცხადა
მიჩვეული
ვარ ნელი დეიდა,გთხოვ რამით დამასაქმე,რამეში მოგეხმარები,არ მინდა ტყუილა ყოფნა
რას
ამბობ შვილო ხომ მომკლა უჩამ
გევედრებით,
მინდა ჩემი წვილი შევიტანო,არ მინდა სტუმარივით მექცეოდეთ,არ ვარ
მიჩვეული,მესიამოვნება და გამახარებს თუ რამეს მანდობთ და გამაკეტებინებთ
არა,
არა უჩა გაგიჟდებამაინც
ქოთქოთებდა
ძალიან
გთხოვთყელი
მოვიღერე და ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე,ამას არ ელოდა მაგრამ აშკარად
ესიამოვნა ჩემი ეს საქციელი,თბილად გამიღიმა სახეზე ნაზად მომისვა ხელი( ღმერთო რა თბილი და
სასიამოვნო იყო)მაშინ
ბლინები გამოაცხვე,.....ხომ....
კი
კი ვიცისიხარულით
დავტრიალდი და უკვე კარგად შეთვალიერებული მქონდა სამზარეულოს
აღწურვილობა და განლაგება და დავიწყე საჭირო ნივთების თუ მასალების მოძიება
ნელი თვალს არ მაშორებდა,ეღიმებოდა ჩემს ენთუზიაზმზე.ერთ საათში ბლინებიც გამოცხობილი
მქონდა და გაზქურაზე ჩაისათვის ჩაიდანიც შემოვდგი,მე და ნელიმ ცოტა ხნით შევისვენეთ და
მაგიდასთან ჩამოვჯექით.
რამდენი
წლისა ხარ შვილო?
23
განათლება
?
მხოლოდ
სკოლარაღაცნაირად
შემცხვა
ოჯახი
გყავს მაია?
ოჯახი?
კითხვა
გავიმეორე და წამიერად ჩავფიქრდიმამა
და ორი ძმა დაოჯახებულები,ძმიშვილებიც
კარგია
ბევრი დედმამიშვილი
ალბათვეცადე
სახეზე მღელვარება არ შემტყობოდა,აღარ მინდოდა ამ თემაზე ლაპარაკინელი
დეიდა ბავშვები შორს დადიან ბაღში?
არა
აქვეა 10 ჭუთის სავალზე,მაგრამ მაინც მძღოლს დაყავს
რატომ?
აბა
მე სად მცალია,ბატონი უჩა კი სულ მუშაობს ,ზეგ უმთავრდება შვებულება და მერე ალბათ სულ
ვეღარ ვნახავთ
შინაგანად ავფორიაქდი ამის მოსმენაზე.ანუ აწი იშვიათად იქნება სახლში?არ მესიამოვნა,თიტქოს
რაღაც ჩამწყდა შინაგანად.ვერ მივხვდი რატომ,ალბათ ისაა მიზეზი,რომ მან გამომიწოდა პირველმა
დახმარების ხელი და ვენდობი?ალბათ...არ ვიცი....
მე
ვატარებ პატარებს ბაღში,ხომ შეიძლება?არაჩვეულებრივი
აზრი მომივიდა თავში
რატომაც
არა,მაგრამ ჯერ ბატონ უჩას უნდა დაეკითხო
ვკითხავ....
და უჩას არავინ ყავს?ცნობისმოყვარეობა
მძლია
კი
ჰყავს მამა მაგრამ აქ არ ცხოვრობს,4 წელია მასთან ურთიერთობა გაწყვიტა
სამწუხაროა?
და მეუღლე რითი გარდაეცვალა?
მეუღლე?
აშკარად
გააკვირვა ჩემმა კითხვამვისი
მეუღლე?
უჩას
მეუღლე,მითხრა,რომ ბავშვების დედა გარდაცვლილიაო
ააააუცებ
გაერკვა რას ვეკითებოდიიცით
ბავშვების დედა.....
უცებ ჩახველების ხმა შემოგვესმა,შევკრთი ,მთელი სხმეულით სკამზევე შემოვტრიალდი
სამზარეულოს კარისაკენ და უჩა ჩვენ ორს გვიყურებდა.ავილეწე,ღმერთო გვისმენდა?ძალიან
ავნერვიულდი,თითქოს დანაშაულზე წამასწრეს,შეშინებულმა თავი ჩავღუნე,მერე წამიერად
გავაცნობიერე,რომ ასეთი უტაქტობა არ შეიძლებოდა,მორიდებით ავხედე და მივესალმე
დილამშვიდობისა
ბატონო უჩა
დილამშვიდობის
მაია,ოღონდ უჩა,ბატონო არა,მხოლოდ უჩა
კარგიმორცხვად
გავუღიმე,მერე უცებ გამახსენდაბატო....
უჩა შეიძლება ბავშვები დღეიდან
მევატარო საბავშვო ბაღში?გთხოვთ უარი არ მითრათ მინდა რამეში მეც წაგადგეთ,თან პატარებს
უკეთ გავიცნობ.
და
შეძლებ?ისეთი
სერიოზული იყო
რათქმაუნდა
შევძლებაბსოლუტურად
დარწმუნებული ვიყავი
კეთილიგამიღიმა
და მაგიდას მიუჯდა.ძალიან გამახარა ამ ამბავმა,ე.ი. მენდობა,მან მისი შვილები
მანდო.კმაყოფილი ვიყავი.
ნელის ხელი არაფერზე გავანძრევინე,პატარებიც მალე ჩამოცუნცულდნენ,ყველას მოვემსახურე,ჩემი
გამომცხვარი ბლინები ძალიან მოეწონათ.რატომღაც მომეჩვენა,რომ უჩა მაკვირდებოდა,თითქოს
ჩემს მოძრაობებს ,სწავლობდა,ამან ცოტა შემბოჭა.როცა პატარებმა გაიგეს რომ ამ დღიდან მე
წავიყვანდი და მოვიყვანდი ბაღში ჩემდა გასაკვირად ძალიან გაუხარდათ.
ფეხით
წავალთ ხოლმე?ღიმილით
შემომციცინა სოფომ
როცა
კარგი ამინდი იქნება კივუთხარი
და ბუთქუნა ლოყაზე ნაზად ვუჩქმიტე
იესსსსიხარულის
ყიჟინა შემოსცხო ორივე დაძმამ.
მა
კიკინა გამიკეთე რასარჭი
მაჯაზე შემოეხვია და მამას წინ აეტუზა,უჩაც უთქმელად ჩაიმუხლა და
მისი თმები თიტებში მოიქცია
გინდა
ლამაზი ნაწნავი გაგიკეთო?უცებ
შევთავაზე
იცი?
მართლა გამიკეთებ?სოფოს
სიხარულისაგან თვალები გაუცისკროვნდა
კი
ვიცი თან ძალიან ბევრნაირი,გინდა ყოველდრე სხვადახვანაირად გაგიკეთო?
კი,
კი მინდასიხარულით
შესძახა და ჩემსკენ გამოქანდა
კალთაში ჩავისვი და მის ფაფუკ თმებში თითები შევაცურე.ამ ყველაფერს უჩა ისევ იმ
პოზაში,ჩამუხლული ღიმილიანი სახით ადევნებდა თვალს.ხან სოფოს უყურებდა ხან მე.როგორ
მინდოდა გამეგო თუ რას ფიქრობდა იმ წამს.
..................
უყურებდა თუ რა ლაღად მოკალათებულიყო მაიას კალთაში მისი გოგონა და უდარდელად
აქანავებდა პატარა ფეხებს,ძალიან ბედნიერი იყო.ერთი სიამოვნება იყო ამ კადრების ცქერა,უჩაც
ჩამუხლული თვალს არ აცილებდა ამ მომენტებს და ხვდებოდა თუ რამდენს ნიშნავს პატარებისათვის
სრულფასოვანი ოჯახი.არ უნდოდა ეს ყველაფერი დამთავრებულიყო,მაგრამ მაინც წამოდგა,მის
პორფელიოს ხელი დაავლო კიდევ ერთხელ შეავლო თვალი ამ სასიამოვნო სცენას და კარში
გაუჩნიარდა.
ცნობისმოყვარეობა არ ასვენებდა,საშინლად აინტერესებდა მაიას წარსული.ხელტ ყველაფრი
ჰქონდა,სახელი გვარი და მისამართი მაგრამ მაინც თავს იკავებდა პირადი გამოძიებისაგან.უნოდა
სიმართლე გოგონას პირიდან მოესმინა.თუმცა ერთი რამ მაინც გააკეთა.
მიუხედავად იმისა,რომ შვებულებაში იყო,სასახურში მაინც მიდიოდა ხოლმე,ურეჟიმოთ მანგრამ
მაინც.კაბინეტში შესვლისთანავე დაურეკა მის თანაშემწეს და მოსვლა სთხოვა.
ლაშა
რაღაც უნდა დაგავალო
გისმენ
ბატონო უჩა
გთხოვ
გადაამოწმე მთელი საქართველოს მასშტაბით,ხომ არ შესულა,რომელიმე განყოფილებაში
განცხადება გოგონას დაკარგვის თაობაზე
სახელი
და გვარი ვიცით?
კი
მაია ნოზაძე,გადაამოწმე ბოლო ორი დღის განცხადებები
როდისთვის
გინდათ პასუხი?
რაც
მალე უკეთესი
დღესვე
მოგაწვდით
...............
ბავშვები ბარში მივიყვანე,სახლში მალე დავბრუნდი.ნელიმ ბევრი იუარა მაგრამ იმ დღის სამყოფი
საჭმელი მე გავაკეტე,დესერტად ტორტიც გამოვუცხვე ბავშვებს.
ამდენ
რამეს როგორ ასწრებ შვილო,რა სწრაფი ხარქალი
გაოგნებული იყო,აჰ მას მე რომ ვენახე
დღის მანძილზე რამდენ რამეს ვასწრებდი სოფელში,ეს ტორტის გამოცხობა და საჭმლის კეთებდა
ჩემთვის დასვენება იყო.
საყვარელო
სულ მინდა გკითხო,ფეხს რატომ ითხრევ?რაზე იტკინე?ექიმს ხომ არ აჩვენებ?უკვე
მეორედ მისვამდნენ ამ კითხვას ამ სახლში
არ
ინერვიულო ნელი დეიდა ეს თანდაყოლილიავეცადე
გამეღიმა,რომ მისი მოსალოდნელი
ნერვიულობა შემემსუბუქებინა,მაგრამ არ გამომივიდა,ჩემდა გასაკვირად ქალმა ცხარე ცრემლებით
იტირა.გაოგნებული ვუყურებდი,ჩემი გულისათვის ტიროდა სრულიად უცხო ადამიანი,გულმა ვერ
გაუძლო და მეც ავტირდი,ფუმფულა საყვარელი ნელი გულში ჩავიკარი და ორივე ავტირდით.სწორედ
ასეთ ვითარებაში შემოგვისწრო უჩამ.გაკვირვებული შემოგვცქეროდა.
მოხდა
რამე?ისეთი
შეშინებული ხმა ჰქონდა,სახეზე არაადამიანური ფერი ედო
არაფერი,
არაფერი,ყველაფერი კარგადაანელის
მკლავებიდან თავი გავითავსუფლე და ვეცადე
გამეღიმა
აბა
რატომ ტირით?რა ხდება?უჩა
მაინც არ გვიჯერებდა და უფრო აილეწა სახეზე
უბრალოდ...
ნელი დეიდამ გაიგო,რომ .....ისა.....რომ კოჭლი ვარროგორ
ვერ ვიტან ამ სიტყვას
უჩას სახე არ შეცვლია,იმ წამს მის სახეზე სიბრალული,ტკივილი და თანაგრძნობა იხატებოდა,რაღაც
წამით ჩემს მტკივან ფეხს დახედა ,მერე ჩვენ ორივეს გამოგვხედა,ვერ დავიჩემებ მაგრამ შკარად
შევამჩნიე მის თვალებში ჩამდგარი ცრემლები,უცებ შებრუნდა და კიბეებზე აირბინა.მე და ნელიმ კი
გაოცებულებმა შევხედეთ ერთმანეთს.
...............
მეტი აღარ შეეძლო ამის ყურება.მისი ცრემლები,რომ არავის შეემჩნია წამიერად შეაბრუნა თავი და
კიბეებს სირბილით აუყვა.ოთახში შევიდა თუ არა ჩანთა უხესად მიაგდო საწოლზე,ჰალსტუხი
უხეიროდ მოიგრიხა და ფანჯრის რაფას ხელისმტევნებით დააწვა,შუბლი კი ცივ მინას მიადო
"
როგორ შეუძლია ასეთ დროსაც გაიღიმოს?ღმერთო ვეღარ ვუძლებ მის სახეს,მის თვალებს"
ჩვეულებისამებრ ჯერ წვერზე ჩამოისვა ხელი მერე კი თმაზე გადაისვა.თავი გაააქნია,თითქოს
ფიქრები გაფანტა,მერე სასწრაფოდ გამოიცვალა და ისევ პირველ სართულზე ჩავიდა.
მაია
შეიძლება ერთი წუთით?სამზარეულოში
შეიხება და ონკანთან ჭურჭლის რეცხვით გართულ
ქალს შესძახა
მე?
ერთი
წუთითხელით
ანიშნა გაჰყოლოდა,გოგონამ ქაფიანი ხელები გადაიბაბა და მისაღებში გავიდა
გისმენთმის
წინ მორიდებით დადგა
რაღაცს
გეტყვი და გთხოვ არ შემეწინააღმდეგო
გისმენასეთი
შესავლის მერე დაიძაბა
მინდა
მაღაზიებში გავიაროთ,მხოლოდ ეგ სარაფანი,ჟაკეტი და ოთახის ჩუსტები გაქვს,ორი სამი
ხელი რამ იყიდე,გთხოვ უარი არ მითხრა
მე,
მე ფული არ მაქვს ,არც ის მინდა,რომ თქვენ მოგხარჯოთძალიან
ეუხერხულა ეს
შემოთავაზება,თუმცა მზურნელობას მიუჩვეველს ეს ყურადრება ესიამოვნა
კარგი
არ მოვიხარჯები,ჩათვალე,რომ ვალად გაძლევ,როცა შენი ფული გექნება გამისტუმრე,ასე
გაწყობს?თქვა
და გაუღიმა,თავი ოდნავ გვერდზე გადახარა და მოლოდინით დაიძაბა
ასე
მაწყობსქალმაც
გაუღიმა
კარგი,
მაშინ ცოტა ხნით ნელის ტუფლები ინათხოვრე და მერე დავუბრუნოთმის
ნათქვამზევე
გაეღიმა,მერე კი ეზოში მოფუსფუსე დარაჯს გასძახათენგო
ბავშვები დრეს ძოლმა მოიყვანოს რა?
კარგი
ბატონო უჩა ახლავე დავურეკავ.
მე
მანქანაში დაგელოდებიმაიას
გასძახა და ეზოში გავიდა
მანქანის კარი გააღო და ჩაჯდა თუ არა ტელეფონმა დაურეკა
გისმენ
ლაშასიახლის
მოლოდინით დაიძაბა
ბატონო
უჩა,თქვენ რომ მთხოვეთ იმ საკითხთან დაკავშირებით გირეკავთ
რა
გაარკვიე?
გუშინ
შევიდა განცხადება ჭიათურის მესამე განყოფილებაში,რომ დაიკარგა 23 წლის ვინმე მაია
ნოზაძე სოფელ ნიგოზეთიდან
და
რას ამბობს ოჯახი?რა ეჭვი აქვთ?ან რა მიზეზით შეიძლება,რომ დაკარგულიყო?
განცხადებაში
წერია,რომ გოგონა გონებრივად შეზღუდულია და ალბათ სადმე გაიბნა და სახლს
ვერ აგნებსო
მადლობა
ლაშასასწრაფოდ
გაუთიშა და გაოცებულმა საზურგეს მიაწვა.
"გიჟი?რა სისულელეა,აშკარაა,რომ აბსოლუტურად ჯამრთელია,რაღაც ხდება,უნდა გავიგო,უნდა
ვკითხო"ამ
ფიქრებში იყო რომ მაიამ მანქანის უკანა კარი გააღო და სავარძელზე მოკალათდა.უჩამ
ერთი შეავლო თვალი ,ტუჩის კუთხე ჩაუტყდა,ჩუმად გაეღიმა მის საქციელზე"
როგორი
მორცხვია"თუმცა
ესიამოვნა მაინც მისი ეს საქციელი და თავმდაბლობა.
გადაწყვიტა სანამ მაღაზიებს არ მოივლიდნენ მისთვის არაფერი ეთქვა და ასეც გააკეთა,თითო ხელი
შარვალი და კაბა იყიდეს,ორი ზედატანი,ფეხსაცმელები,შიდა თეთრეული,პირადი ჰიგიენის საჭირო
ნივთები.მაია უცნაურად ლაღი და ბედნიერი იყო,მტელი ეს ხანი ღიმილი არ მოშორებია სახიდან,უჩა
თვალს ვერ აცილებდა"როგორ უხდება ღიმილი"გაიფიქრა
და თავადაც გაეღიმა
უღმრესი
მადლობა უჩა,იცი დღემდე არაფერი მქონია ახალი,პირველად ვიყიდე,დიდი
მადლობა,მართლა დაგიბრუნებ ამ ვალს იცოდეისეთი
ბედნიერი იყო იმ წუთას და სწორედ ეს იყო
მის მიერ გადაახდილი ვალი უჩასთვის,ასეთ ბედნიერს რომ ხედავდა მას.
მოდი
სადმე დავსხდეთ ძალიან მშია,ალბათ შენც რას იტყვი?უჩას
არ სურდა იმ საკითხზე რაც
რამოდენიმე საათის უკან ლასაგან შეიტყო მასთან სახლში ესაუბრა.
კარგი
წავიდეთმორიდებით
თქვა ქალმა
ახლომდებარე კაფეში შევიდნენ.ერთმანეთის პირისპირ ჩამოსხდნენ.ხაჭაპური და ფორთოხლის
წვენი შეუკვეთეს.ათასი ვარიანტი გადაამუშავა გონებაში უჩამ თუ როგორ დაეწყო საუბარი მაგრამ
ბოლოს მაინც პირდაპირ თქვა ამჯობინა.
გეძებენ
ვინ
მეძებს?მოულოდნელობისაგან
შეკრთა ქალი
შენი
ოჯახი,გუშინ შეუტანიათ განცხადება
იმედია
არ....ცრემლიანი
თვალებით გახედა
არა
რათქმაუნდა არაფერი მითქვამს შენს შესახებ არსად,მაგრამ ერთი გარემოებაა
რა
გარემოება?
განცხადებაში
წერია,რომ ფსიქიკურად ავადმყოფი ხარ და შესაძლოა დაიკარგე და სახლს ვერ
აგნებძალიან
გაუჭირდა ამ სიტყვების გამეორება,უხერხულობის დასაფარად საფერფლეს დაუწყო
წვალება.
და
დაიჯერე?მაის
ხმაში სინანული შეეტყო
შენ
როგორ ფიქრობ დავიჯერე?თვალი
თვალში გაუყარა
და
ალბათ სიმართლე გაინტერესებს თუ რატომ წამოვედი სინამდვილეში?
ვფიქრობ
ამის უფლება ცოტათი მაინც მაქვს,ჩემს სახლში ცხოვრობ,ჩემი შვილები განდეცოტა
ხნით
შეყოვნდაარ
იფიქრო,რომ რამეს გამადლი,ან გაყვედრი,მე უბრალოდ გუმწრფელად მაინტერესებს
და მაჯავრებს შენი ამბავი,უბრალოდ მინდა,რომ მენდო,იქნებ შევძლო და დაგეხმარო
უკვე
იმაზე მეტიც დამეხმარე რამდენიც მეკუთვნოდა ან ველოდიდა
ყველაფერი მოუყევა,ყველაფერი
დაწყევლილი დაბადების დღიდან იმ დღემდე სანამ მის ჭიშკართან უგონო მდგომარეობაში არ
იპოვა.დროდადრო სიბრაზისაგან სახეზე წამოწითლდებოდა კაცი,ნერვიულად გაშლილ მტევანს ხან
წვერზე ჩამოისვამდა,ხან კი თმაზე გადაისმევდა,ადგილზე ვეღარ ისვენებდა,მუშტებს ისე კრავდა
მაჯებზე ძარღვები დახეთქვაზე ჰქონდა.ქალი ხმადაბლა ყვებოდა მის ამბავს და ტან ცრემლებად
ირვრებოდა,უჩას არ შეეძლო უკვე გამოცდილი ჰქონდა საკუტარ თავზე თუ რა ემარტებოდა მისი
ტანჯული სახის შემხედვარეს,და არ შეელო ეყურებინა იმისათვის თუ რა დრეში იყო მაია.მტელ
სხეულში,სიბრაზე,მრისხანება,სიბრალული,თანაგრძნობა ერთად დათარეშობდა.
მაია
ხომ იცი რომ მე გამომძიებელი ვარ?
კინამტირალები
ხმით უპასუხა
ხომ
იცი რომ კანონს ვემსახურები?
კი
და
მე არ შემიძლია დიდხანს შეგიფარო ასეთ სიტუციაში,ვიცოდე გეძებენ და მე გმალავდე,გაგიშვა
და ასეც ვერ დაგიცავ
და
რა ვქნა?სასოწარკვეთილმა
ჰკითხა
მხოლოდ
ერთი რამ შემიძლია ,მაგრამ არ ვიცი შენ რას იტყვიუჭირდა
სიტყვის თქმა უჩას
რა?
მოლოდინით
დაიძაბა
ცოლად
უნდა გამომყვე.
მოულოდნელობისაგან საკუთარმა ნერწყვმა ლამის დაახრჩო ქალი.ცივმა ოფლმა დამასხვა,ხელის
მტევნები ერთმანეთზე ნერვიულად გადავისრისე,მძიმედ გადავყლაპე ნერწყვი და უჩას გავხედე,მის
სახეზე იკითხებოდა,რომ მისი შემოთავაზება აბსოლუტურად სერიოზული იყო,მსშვიდად იჯდა და
ჩემს პასუხს მოთმინებით ელოდებოდა.
ალბათ
დამცინიიმ
მომენტში საშინლად მინდოდა გადამეხარხარა,რატომ?არ ვიცი... არ ვიცი ვის
დავცინოდისაკუთარ
თავს თუ ამ შემოთავაზებას
როგორ
ფიქრობ ასეთი ვარ?უჩა
ისევ ისეთი სახით მიყურებდა
არა,
შენ არა ......მე ვარ ასეთი.....ან ისეთი.....არ ვიცი....უბრალოდ...აკანკალებული ხელები სახეზე
ავიფარე და უფრო ვუმატე ტირილს,მცხვენოდა მისი მზერის მისი გულკეთილობის მისი
მზრუნველობის,მისი თვალების და გამოხედვისმე
არ ვარ ამის ღირსი,მე....არ მინდა პრობლემად
ვიქცე ....
ასე
ნუ ფიქრობწამიერად
დაუტკბა და შეეცვალა ხმა ,ფრთხილად შემახო თავზე ხელი და ნაზად
ჩამომისვა,შევკრთი ,უკან დავიხიე,თავადაც დაიბნა,უცებ წაიღო ხელი უკანმაპატიე
არა,
არა მე მაპატიე,არ ვარ მიჩვეული ასეთ მოპყრობასცრემლები
უხეიროდ მოვიწმინდე
ლოყებიდანვერ
დაგთანხმდები ამ წინადადებაზე,იმიტომ კი არა,რომ შენი დახმარება არაფრად
მიმაჩნია ან შენ გაკნინებ,უბრალოდ ......გამიგე არ შემიძლია,მე...... არ ვარ ასეთი მზრუნველობის
და ყურადრების ღირსი
არაფერი მიპასუხა,ღრმად ამოისუნთქა,ჯერ წვერზე მერე კი თმაზე გადაისვა მისი განიერი ხელის
მტევანი,ფანჯარაში ,სადღაც უსასრულო სივრცეში გაიხედა,რაღაც დრო ასე იყო
გარინდული,მხოლოდ მისი სუნთქვით და სხვეულის დაჭიმულობით ვხვდებოდი,რომ დაძაბული და
ანერვიულებული იყო.საკუთარ თავსა და ემოციებს თოკავდა.მერე ჩემკენ მობრუნდა,მაგიდაზე
მძიმედ დააწყო ხელები და თვალებში ჩამაცქერდა.ისე მიყურებდა თითქოს ჩემში სურდა
შეძრომა,სული ამიფორიაქა ამ გამოხედვამ,თავი დავხარე.
ახლა
კარგად მისმინე,სრულწლოვანი ხარ ,შეგიძლია სახლში დაბრუნდე ან სადაც გსურს იქ
წახვიდე და იცხოვრო.თუმცა მე როგორც კანონის დამცველს მევალება განვაცხადო,რომ გიპოვე და
ეს ოჯახს შევატყობინო.მერე რა მოხდება შენ უკეთ იცი,ნათესავი არ გყავს,არც განათლება
გაქვს,არც წასასვლელი,იძულებული იქნები უკან დაბრუნდე,რაც ვფიქრობ ნაკლებად გინდა.დაგტოვო
ჩემს სახლში ან ძიძად ან დამლაგებლად რათქმაუნდა შემიძლია,თუმცა ეს არ მაძლევს უფლებას
კანონით დაგიცვა,იმიტომ რომ მე და შენ დამსაქმებელი და დასაქმებული ვიქნებით და მაინც შენს
ოჯახს უფრო მეტი უფლება ექნება ასეთ შემთხვევაშიც.მეორე ვარიანტითუ
ჩემს წინადადებას
მიიღებ,გპირდები აბსოლუტურ მფარველობას,უსაფრთხოებას და სიმშვიდეს.თუ თანახმა იქნები შენი
ოჯახი მე ვიქნები,ასე,რომ როცა განვაცხადებთ ცოცხალი ხარ და ჩემი მეუღლე, ვერც მამაშენი და
ვერც შენი ძმები ვერაფერს დაგიშავბენ და გაიძულებენ,რადგან კანონი ჩვენს მხარეზე იქნება,იმიტომ
რომ შენ ჩემი მეუღლე იქნები.ასე,რომ თავად გადაწყვიტე რა და როგორ გირჩევნია.და იცოდე
ცოლობას ყველას არ ვთხოვ ხოლმე,ამას შენთვის ვაკეთებთითოეული
სიტყვა მკაფიოდ და
გარკვევით დამიმარცვლა.
მე
არ მინდა....უფრო სწორად მინდა,რომ მფარველობდე და მიცავდე მაგრამ არ მინდა..... არა ეს
ცუდად ჟღერს ....მე არ შემიძლია ვიყო შენი მეუღლევთქვი
და სირცხვილისაგან ლოყები
ამეფაკლა,მინდოდა მაგიდის ქვეშ ჩამძვრალიყავი.ჩემმა სიტყვებმა უჩა გაამხიარულეს,ჯერ გაეღიმა
,მერე კი გულიანად გაიცინა
რა
გულუბრყვილო და მიამიტი ხარ მაიკოსიცილს
არ წყვეტდა,მე კი მისმა ერთმა წარმოთქმულმა
სიტყვამ რეტი დამასხა.რა მიწოდა?მაიკო?მოფერებით მომმართა,ღმერთო ჩამტვის მაიაც კი არ
დაუძახებია ვინმეს,მთელი 23 წელი მხოლოდ გომბიო ვიყავი,ეს ადამიანი კი .....მაიკო,რაღაც
სასიამოვნოდ მომედო გულზე და ტბილმა ტალღებმა დამიარა
რატომ?
მორიდებით
ვკითხე
ჩვენ
მხოლოდ ფურცელზე ვიქნებით ცოლქმარი,
ფიქტიური ცოლქმარიღიმილით
მითხრა და ჩემს
რეაქციას დაელოდა
მართლა?
გულზე
ლოდი მომეხსნა
დამშვიდდი?
ისევ
იღიმოდა
ვერ
წარმოიდგენ როგორგულწრფელად
ვუპასუხე
აბა
რას იტყვი ახლა,თანახმა ხარ თუ არა?
სანამ
გიპასუხებ ,რაღაც კითხვა მაქვს
გისმენისევ
მაგიდისკენ გადმოიწია და იდაყვები მაგიდაზე შემოაწყო
პირველი
ცოლი..... რითი გარდაიცვალა?
ცოლი?
ვისი პირველი ცოლი?გააკვირვა
ჩემმა კითხვამ
შენი...
ბავშვების დედა
ის
არ იყო ჩემი ცოლიუცებ
გაერკვა ,რასაც ვეკითხებოდი
ჰოოო?
ვიფიქრე რომ....ბავშვები მამას გეძახიან და.....
ისინი
არ არიან ჩემი შვილები
რაა?
გაოგნებისაგან
პირი დავაღეეს
როგორ?
ჩვეულებრივად,
რადგან მამას მეძახიან მე კი მათ შვილებს ამან დაგაბნია ეტყობა
ჰო.
კი ასეა ნამდვილად.აბა ვინ არიან?
ჩემი
და და ძმა
რაა?
ეს
მეორე შოკი მივიღე
ჰორაღაცნაირად
გაეღიმადედაჩემი
8 წლის უკან გარდაიცვალა მკერდის კიბო ჰქონდა,გარკვეული
დროის მერე მამამ სხვადასხვა ქალთან დაიწყო სიარული,თუმცა ერთი მუდმივი ყოველთვის
ყავდა.მამამ,რომ გაიგო,რომ მისგან ორსულად იყო მიატოვა.არც ეს ქალი გამოკიდებია.თუმცა ერთი
წლის მერე ეს ქალი ავარიაში მოყვა.საავადმყოფოში სიცოცხლის ბოლო საათებს,რომ ითვლიდა მე
დამირეკა და მისვლა მთხოვა.იმ დღემდე არც იმ ქალზე და არც მის შვილებზე არაფერი
ვიცოდი.მითხრა რომ მერაბისაგან ტყუპები ჰყავდა და მთხოვა მამაჩემისთვის მათი პატრონობა
მეთხოვა.თუმცა მამამ უარი თქვა.ბავშვები არ აღიარა,ის ქალი მესამე დღეს მოკვდა,ერთი წლის
სოფო და დაჩი კი უდედოდ დარჩნენ და თავშესაფარში უპირებდნენ ჩაბარებას.მე ეს არ
შემეძლო,ჩემი სისხლიდა ხორცი იყვნენ,ჰოდა ვიშვილე ორივე,მეურვეობა ჩემს თავზე ავიღე,დნმ
ანალიზებიც ჩავიტარე,ნამდვილად ჩემი დაძმანი
არიან.მას შემდეგ მხოლოდ ისინი მყავს,მამაჩემთან
არ ვურთიერთობს.მიუხედავად ამ ყველაფრისა ის მაინც არ აღიარებს მათ,ჩემთვის კი ისინი უფრო
ძვირფასები არიან ვიდრე ჯიუტი და ამაყი მამაჩემი.
ვუსმენდი და ვრწმუნდებოდი თუ რამდენად დიდსულოვანი და კეთილი იყო ეს
ადამიანი.ვიგრძენი,რომ მე ღმერთმა მაკურთხა ასეთ ადამიანს,რომ შემახვედრა,ალბათ მთელი
ცხოვრება მასზე ვილოცებ.
იმისათვის
რაც მე გამიკეთე ხომ უდიდეს პატივს გცემ,მაგრამ ახლა არ ვიცი რა ვთქვა,როგორ
შეგაფასო,უფალს ყოველდღე შენს სოციცხლეს და ჯამრთელობას შევავედრებმართლა
აღფრთოვანებული ვიყავი მისით და ვერ ვფარავდი
ამდენ
პატივსაც არ ვიმსახურებალალად
გამიღიმა და საათზე დაიხედაუკვე
ბინდდება,ბავშვები
უკვე სახლში იქნებიან,მგონი ჩვენც შეგვიძლია წავიდეთ,თმცა პასუხი ჯერ არ გითქვამს.
თანახმა
ვარვერ
გადმოვცემ რა ვიგრძენი ამ სიტყვების წარმოთქმისას.რაღაც
ამოუცნობისიხარული,
შიში,გაურკვევლობა,სიმშვიდეყველაფერი
ერთად.
ძალიან
კარგი,ხვალ უკვე ოფიციალურად შეგვიძლია ეს დავადასტუროთუჩვეულოდ
ლაღი და
ბედნიერი მომეჩვენა იმ მომენტსი უჩა,თვალები საოცრად უბრწყინავდა
კარგი
და
ჩემი ცოლი და ტყუპების დედა გახდებიტქვა
და მის სიტყვებზე თავად გაეღიმა
ჰო
ცოლი და დედა კანონის გარეშე
დროებით
როგორ?
ვერ
გავარჩიე თუ რა ჩაიჩურჩულა
არაფერი
სახლში წავიდეთ დროა უკვე
ისევ უკანა სავარძელზე მოვკალათდი.კაფეში ჩვენი საუბრის მერე მისთვის თვალებში შეხედვის და
დალაპარაკების მერიდებოდა.თავადაც არ შევუწუხებივარ,მთელი გზა ჩუმად ვიმგზავრეთ,მხოლოდ
ეზოში შესვლისას მომიბრუნდა და მითხრა
ხვალიდან
ჩემს გვერდით დაჯდებიდა
თვალით მის გვერდზე სავარძელი მანიშნა.ხმა არ ამომიღია
ისე დავუქნიე თავი.
ყველაზე უხერხული მომენტი წინ მელოდებოდა.რა რეაქცია ექნებოდათ ამ სიახლეზე ნელისა და
პატარებს.
...........................
ყველანი მისაღებ ოთახში იყვნენ და მაიას ნაყიდ ტანსაცმელს ათვალიერებდნენ.
ძალიან
გიხდება საყვარელოგაცისკროვნებული
თვალებით შესციცინებდა გოგონას ნელი და
კმაყოფილმა თავი გააქნია
მადლობამორიდებულად
გაიღიმა და დივანზე ჩამოჯდა.დაძაბული იყო,მორცხვად გააპარა თვალი
უჩასკენ,მანაც თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და ჩაახველა
რაღაც
მინდა გითხრათ ყველასმხრებში
გაიშალა და ხელები მუხლებზე დაიდომაია
ცოლად
მომყავს
ოთახში სამარისებული სიჩუმე ჩამოვარდა,მოულოდნელი იყო ეს ამბავი ყველასათვის.მხოლოდ მაია
იჯდა დაჭიმული ზამბარასავით,გული გამალებით ბაგიბუგობდა,სირცხვილით თავს ზემოთ ვერ
სწევდა.უჩა?მის სახეზე კმაყოფილება და ბედნიერება იკითხებოდა.
ისეთი ბუნების და ავტორიტეტის მქონე კაცისათვის ,როგორიც უჩა იყო ალბათ საკმაოდ სპონტანური
და ნაჩქარევი შეიძლება მოსჩვენებოდა ვინმეს ეს ნაბიჟი,მაგრამ მხოლოდ უფალმა იცოდა თუ რა
კმაყოფილი და უზომოდ გახარებული იყო მისი არჩევნით ის.გადაწყვეტილებაში 100%
დარწმუნებული იყო და შინაგანად ბორგავდა.შეუძლებებლი იყო ამ განცდისათვის სახელი
დაგერქმია და ვერც უჩა არქმევდა,მხოლოდ ერთ რამეში იყო დარწმუნებულირასაც
ახლა აკეთებდა
ამას არასოდეს ინანებდა.
ამას
მის საკეთილდღეოდ ვაკეთებ,რომ დავიცვა,თუ რისგან მოგვიანებით აგიხსნითსაუბარი
კვლავ
მან განაგრძო,მერე კი იქვე სავარზელში მოკალატებულ ცნობისმოყვარე თვალებით მომზირალ
ტყუპებს გახედამამას
სიხარულებო თქვენ რას იტყვით წინააღმდეგი ხომ არ ხართ დედიკო
გყავდეთ?
პატარებმა ერთ ხანს მამას მიაქცერდნენ,მერე მაიას,სახე კმაყოფილებს გაებადრათ და თანხმობის
ნიშნათ თავი დააქნიეს.
შვებით ამოისუნთქვა ქალმა.პატარების აზრი მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო.არანაკლებ
ბედნიერი იყო უჩა,რომ მის შვილებს საწინააღმდეგო არაფერი ჰქონდათ.მერე მაიასკენ შებრუნდა
ასე
მოვიქცეთ,დილით იუსტიციის სახლში მივიდეთ ხელი მოვაწეროთ,მერე კი
განყოფილებაში,თანახმა ხარ?
კარგითანხმობის
ნიშნად თავი დაუქნია.
დღევანდელი დღე ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო ორივესთვის,ცხოვრებაში ერთერთ მნიშვნელოვან
ნაბიჯს დგამდნენ.თუმცა საქორწინო სამზადისი არაფრით არ ეტყობოდა ამ სახლს.
უჩა ადრიანად ადგა,ჯერ კიდევ დილის 6 საათი იყო,ვერ ისვენებდა,აბაზანის დილის პროცედურების
მერე ხან ლეპტოპს მიუჟდებოდა,ხან ფანჯარაში უმისნოდ იცქირებოდა.მის ჩვეულებას ახლაც არ
ღალატობდა.გაშლილ ხელის მტევანს ხან წვერზე ჩამოისმევდა ხან კი თმაზე .შინაგანად
აჟიტირებული უჩვეულო ღიმილს ვერ იშორებდა ბაგიდან.უკვირდა საკუთარი სილაღის,კაცი 30 წლის
იყო და გრძნობებს და ემოციებს ვერც თოკავდა და ვერც აკონტროლებდა.
არანაკლებ ღელავდა მაია.უკვე ჩაცმული სავარძელში მოკალატებული,მხრებში გამართული,
მუხლებზე ხელებდაწყობილი გარინდული იჯდა და ელოდა.რამდენჯერ უოცნებია მის სიმწრით
მოკოწიწებულ და მოპარულ ფიქრებში თუ როგორი იქნებოდა მისი ქორწილილამაზი
,ზღაპრული
თეთრი კაბითა და ფატითმიუხედავად
იმისა,რომ დრეს მისი ოცნებიდან არცერთი არ სრულდებოდა
მაინც კმაყოფილი იყო და თავს მშვიდად გრძნობდა.საათს გახედა ცხრის ნახევარი იყო
უკვე,ცხრისათვის იუსტიციის სახლში უნდა ყოფილიყვნენ.ფეხზე წამოდგა და ღრმად ჩაისუნთქა,კარი
გამოაღო და კიბეებს პირველი სართულისაკენ დაუყვა.მისაღებში ნელი და ბავშვები
გამოპრანჭულები ელოდნენ.
რა
ლამაზები ხართ ბარტყებომათ
წინ ჩაიმუხლა და ორივეს მონაცვეობით დაუკოცნა ლოყები.დაჩის
კლასიკურად შარვალკოსტუმში
გამოწყობილიყო,სოფო კი ვარდისფერ ფუშფუშა კაბაში ფერიას
გავდა
შენ
უფრო ლამაზი ხარ დედოფალოსაყვარლად
გაიკრიჭა სოფო
დედოფალოგაიმეორა
და გულიანად გაეცინა მის სიტყვაზეარა
დრეს შენ მჯობნიორივე
გულში
ჩაიკრა და ფეხზე წამოდგა.
მართლა
ლამაზი ხარ მაიაღიმილით
კმაყოფილი მზერა შეავლო ნელიმ,თან ხელით ანიშნა
დატრიალდიო,ქალიც არ დაზარდა და დატრიალდა,მისი რძისფერი ჰაეროვანი კაბა ქოლგასავით
გაიშალა.თმა ლამაზად ჩამოშლოდა მხრებზე,მსუბუქი მაკიაჟი ძალიან უხდებოდა მის ზღვასავით
ლურჯ თვალებს.
მანქანა
გამოვიყვანეთ წასვლის....სიტყვა
შუა გზაში გაუწყდა კარში შემოსულ უჩას მაიას
შემხედვარე,ქალი ისეთი ლაღი იყო,რომ იღიმოდა და თან ტრიალებდა,კაცი მონუსხული
იდგა,სუნთქვაც კი დაავიწყდა,მთელ სხეულში წამიერად აუგიზგისდა ცეცხლი და მისი ალი სუნთქვას
უკრავდა,მეტყველებას ართმევდა,თვალებს უბრმავებდა.მაშინ დაუბრუნდა რეალობაც,როცა მის
შარვლის ტოტს მომღიმარმა დაჩიმ ჩამოქაჩა და უთხრა
ხომ
ლამაზია მა?
ძალიანისე
თქვა ქალისათვის თვალი არ მოუცილებია,არც კი დაუხამხამებია,არ სურდა ამ
სილამაზის ტკბობას წამიერ სიბნელეს ხელი შეეშალა.
ასეთმა დაჟინებულმა მზერამ ქალს გული აუფორიაქა,უცებ შეწყვიტა ტრიალი და აფრიალებულ კაბაზე
ჩქარი მოძრაობით ჩამოისვა ხელები
მე
მზად ვარსიმორცხისაგან
ლოყები ვაშლებივით აბრაწვოდა.
თენგო სამწუხაროდ ვერ მოდიოდა,სახლს ვერ დატოვებდა სულ ცარიელს.თუმცა წყვილის
შეთვალიერება და კომპლიმენტის თქმა მაინც არ დავიწყნია,ამან კიდე უფრო დააკომპლექსა
მაია.მიუჩვეველი იყო ამდენ ქებას.ნელიმ მანქანის უკანა კარი გამოაღო და ჯერ პატარები
შეატარა,მერე ტანად მიუჯდა მათ გვერდით
მეც
დავჯდებითქვა
და ანიშნა ჩაწეულიყო,თუმცა უცებ შედგა,როცა მამაკაცის მკაცრი ბარიტონი
გაიგონა
მაიაგამოსძახა
და თვალით წინა სავარძელი ანიშნა,უცებ გაახსენდა მათი წინანდღელი
საუბარი,უცებ შეუშვა კარის სახელურს ხელი და მითითებას დაემორჩილა.სწრაფად მოკალათდა
მისთვის მიჩენილ ადგილზე და ღვედი გადაიჭირა.საშინლად აინტერესებდა უჩას სახე ამ
წუთებში,მორიდებით გააპარა მისკენ მზერა,მას არ უყურებდა,მაგრამ აშკარად შეამჩნია ღიმილი მის
სახეზე,ასე საგულდაგულოდ,რომ მალავდა.მაიასაც გაეღიმა ჩუმად,მისთვის.
საქორწილო რიტუალებმა ყოველგვარი ოვაციებისა და აჟიტირების გარეშე
ჩაიარა,მშვიდად,მოკრძალებულად.მხოლოდ მაშინა აუფრთხიალდა გული უცნაურად,როცა უჩამ
მარჯვენა არათითზე ქორწინების ბეჭედი წამოაცვა.ნერვიულობისაგან ხელები აუკანკალდა.უცებ
მიუხვდა მეტრეველი და ქალის ორივე ხელის მტევანი მუჭში მოიქცია,ნაზად მოუჭირა თითები ,მერე
თვალებში ჩახედა და თბილად გაუღიმა,თანხმობის ნიშნად ფრთხილად დაუქნია თავი,ისევ
გაანთავისუფლა მისი ხელები და მეორე ბეჭები ჩაუდო ხელისგულზე,რომ ახლა მისთვის გაეკეთებინა
ის.ეს არ იყო იოლი მისთვის,მაგრამ გააკეთა.
გილოცავთ,
გილოცავთნელი
და პატარები ხან მაიას ხან კი უჩას ეხვეოდნენ.რამოდენიმე
სამახსოვრო ფოტო გადაირეს.ნელის დაჟინებული თხოვნით სიძეპატარძალმაც
გადაიღო საერთო
ფოტო,თუმცა ისეთი კადრი გამოვიდა ცოლქმარს
კი არა მომდურავ მეზობლებს უფრო ჰგავდნენ.
ნელი
ტაქსს გამოვიძახებ და სახლში გაგშვებთ შენ და ბავშვებს ,მე და მაიას კი საქმე გვაქვს
,განყოფილებაში უნდა მივიდეთსულსწრაფი
იყო,ყველაფრის დროზე მოგვარება და სახლში
მშვიდობით დაბრუნება სურდა,იმის რწმენით და იმედით,რომ მაიას არავითარი სსაფრთე აღარ
ემუქრებოდა და მის მფარველობაში ჰყოლოდა
ასეც მოიქცენ,სამივენი სახლში გაამგზავრეს თავად კი უჩას განყოფილებისაკენ აიღეს გეზი.
უჩა
რას იტყვიან შენი თანამშრომლები?მორიდებით
შეაპარა მისი ნერვიულობის მიზეზი
რაზე?
გაოცებულმა
გამოხედა,თან გზისკენაც ეჭირა თვალი
ამ
ქორწინებაზე
და
რა უნდა თქვან?
რომ.....
კოჭლი ვარ....უატრონო.....გაუნათლებელი
ვერავინ
ვერაფერს ვერ იტყვის,იმიტომ,რომ ამის უფლებას არავის მივცემ და თუ გაბედავს და
იტყვიან საკადრისსაც მიიღებენ.ეს მე და შენ ვიცით რატომ და რისთვის მოხდა ასე,და საერთოდ ეს
ჩემი არჩევანია,სწორედ ისეა ყველაფერი რაც მინდოდა,როგორც მინდოდა და ვინც
მინდოდა.დაიმახსოვრე,დრეიდან ჩემი ცოლი ხარ,შენ დგახარ ყველაზე და ყველაფერზე
მაღლა,არავის აზრი არ მაინტერესებს,ასე,რომ ყოფილიყო დრეს მხოლოდ სამი ადამიანი არ
იქნებოდა ჩვენს გვერდით.დღეიდან მხოლოდ პატარები და შენ ხარ მნიშვნელოვანი ჩემთვის.მთელი
ეს დრო,რაც ამ სიტყვებს ამბობდა თვალებიდან სიბრაზის ნაპერწკლებს ყრიდა,თავს ვერ
ერეოდა,მძიმედ სუნთქავდა.
არ
ვიცი.....მე ამას არ ვიმსახურებცრემლები
მოადგა თვალებზე
გევედრები,
აღარასოდეს,გესმის?აღარასოდეს არ თქვა,რომ რამეს არ იმსახურებ,შენ ყველაფერს
იმსახურებ,სამწუხაროდ ამის ნახევრის მოცემაც კი არ შემიძლია,თუმცა ჩემს მაქსიმუმს
გავაკეთებ,გთხოვ აღარასოდეს თქვამუდარით
სავსე თვალებით შესციცინებდა.
აღარასოდესმაიამ
ოდნავ გაუღიმა,ცრემლიანი ლოყები თითებით შეიმშრალა და ფანჯარას მიადო
თავი
მალე განყოფილებაშიც მივიდნენ.უჩა დაწინაურდა,საფეხურებს დინჯი ნაბიჟებით
აუყვა,მაია,მორიდებით მისდევდა უკან.შენობის კარს,რომ მიუახლოვდნენ,მეტრეველი შედგა,ქალს
მოუბრუნდა,სახეზე ეტყობა რაღაცას ორჭოფობდა,რაღაც ვერ გადაეწყვიტა,მერე მკვეთრი
მოძრაობით მოძებნა მაიას თითები და მის მარჯვენაში საიმედოდ ჩაბღუჯა,ისევ კარისაკენ
შებრუნდა და მეორე ხელით გასარებად მიაწვა.ქალი ამას არ ელოდა,წამიერად შედრკა,რომ იგრძნო
მის ნაზ თხელ თითებზე ძლიერი ფართხე ხელი როგორ ებღაუჭებოდა,გაუძალიანდა,ხელის უკან
წაღება სურდა,კიდევ ერთელ გამოქაჩა უკან მაგრამ ვერაფერს გახდა,უჩას მთელი მონდომებით
ჰქონდა მომწყვდეული მისი თითები მუჭში და მის გაშვებას არაფრის დიდებით აპირებდა,არც ქალის
გაძალიანებისათვის მიუქც3ევია ყურადრება და ჯიქურ მიაბიჯებდა დერეფანში.მაიაც დაყვა,გვერდით
ამოუდგა.
მათი ეს გადაჯაჭვულობა არ გამორჩენიათ იმ თვალთა წყვილებს,რომლებთაც გზადაგზა უჩა
ესალმებოდა.ერტერთი კაბინეტის კარი შეაღო და ფართე მაგიდის წინ სკამზე მოკალათდა,მაიასაც
ანიშნა,რომ მასაც იგივე გაეკეთებინა.მაგიდის მეორე მხარეს შუახნის სანდომიანი გარეგნობის
ჭაღარა მამაკაცი იჯდა.
სალამი
თამაზ
ოოო,
სალამი უჩა,როგორ ხარ,ჯერ არ გელოდი,დაგიმთავრდა შვებულება?ეტყობოდა
ერთმანეთთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდათ
ჯერ
არა ორ დღეში გამოვალ
ძალიან
კარგითქვა
და მაიას გახედა ინტერესით,მერე ისევ უჩას მიუბრუნდარამ
შეგაწუხა,ეს
ქალბატონი ვინაა?
ეს
ჩემი მეუღლეაწარუდგინა
მისი თავი,ქალს კი ამ სიტყვის გაგონებაზე ელეთმელეთი
მოუვიდა,გული ლამის ყელში ამოებჯინა.
რას
ამბობ?აშკარად
გაოცებული დარჩა როდის
დაქორწინდი?
ამ
დილითუჩა
სერიოზული სახით იჯდა მის წინ და მოკლემოკლე
პასუხებს სცემდა
რა
უცნაური კაცი ხარ უჩა რაგაიღიმა
და წინ გადმოიწია ,მეტრეველს ბეჭზე მეგობრულად ხელი
შემოჰკრაგილოცავ
,ჰოდა გამაცანი შენი მეუღეახლა
ქალისაკენ შებრუნდა და ინტერესით
მიაცქერდაღმერთო
რა ლამაზია,ცას მოწყვეტილ ვარსკვლავს ჰგავს
ჩემს
მეუღლეს მაია ჰქვია,მაია ნოზაძე
სასიამოვნოა
თქვენი გაცნობახელი
გაუწოდა ჩამოსართმევად და მეგობრულად გაუღიმა,ქალმაც
შეაგება მისი მარჯვენა,საპასუხო ღიმილითბიჭო
დღეს თუ დაქორწინდით აქ რა
მოგარბენინებდათ?ეშმაკურად
ჩაუკრა თვალი "სიძეს" და ახარხარდა
გვინდა
განცხადებას გამოვეხმაუროთ,მაიას მისი ოჯახი დაკარგულად მიიჩნევს და ეძებს,ორი დღის
უკან ჭიათურის განყოფილებში მისულან,ჰოდა გვინდა შევატყობინოთ,რომ ცოცხალია ჯამრთელია
და უსაფრთოდააუჩა
ისევ სერიოზული სახით აგრძელებდა საუბარს
ჰოო?
გასაგებია მაგრამ შეგეძლოთ თვ ვენ დაგერეკათ მათთვის ,არ იყო საჭირო
განცხადებაზე განცხადებითვე პასუხის გაცემა
იცი
თამაზ საქმე ცოტა სხვაგვარადაათქვა
და მაის გადახედა,ქალი მიხვდა,რომ თამაზსათვის
ყველაფრის ახსნას აპირებდა და მისი გამოხედვა იმას ნიშნავდა,რომ მისგან თანხმობის ღება
სურდა.
მე
ცოტა ხნით გავალ,საპირფარეშო სად არის?იკითა
და ფეხზე წამოდგა,ეს თანხმობის ნიშანი იყო
დერეფანს
ბოლომდე ჩაუყევი და მარჯვენა კარია,მეც მალე გამოვალუპასუხა
უჩამ და ოთახის კარი
გაუღო.
.....................
როგორც კი შევედი ტუალეტში,კაბინის კარი შევაღე უნიტაზზე ჩამოვჯექი და სახე ხელებში
შავმალე,მთელი დღის ნაგროვები ემოცია ერთიანად ამოვცალე,ვტიროდი ჩუმად და
ყრუდ,ბედნერებისაგან და უბედურებისაგან,სიხარულისა და მწუხარებისაგან.მალევე გავიგე კარის
ხმა ,საპირფარეშოში კიდევ შემოვიდნენ სხვები.
დაინახე
გოგო უჩას გოგო,რომ ახლდა?თქვა
ერთმა,ცოტა წიკვინა ხმა ჰქონდა
კი
დავინახე,ბორძიკით რომ მოდიოდასიცილი
ატეხა
იცი
ვინ იყო?გაგიჟდები,რომ გაიგებსიტუაცია
დაძაბა
ვინ?
მანაც
არ დაკლო ცნობისმოყვარეობა
ცოლი,...
გესმის ცოლი მოუყვანია...
რაა?
ის ცოლი იყო?
არადა
შეხედავ თვალი მასზე დაგრჩება,რა კაცია,მგონი მთელი განყოფილების გოგოები მაგაზე
ოცნებობნენ,ამაგნ კი ვინ მოიყვანა?დაინახე მგონი კოჭლია
ჰო
დავინახე,ფუ უგემოვნო და ხეპრე,ეგ რამ მოაყვანინადა
აღარ დასრულდა ჩემი სალანძღავი
სიტყვები,ბოღმა მახრჩობდა,სიმწრისაგან პირზე მოვიჭირემთელი ძალით ხელი და ყრუდ
ავბღავლდი,ჩემტვის გულში,უხმოდ ვკიოდი,ვტიროდი ქვეყანას ვაქცევდი.მალე გავიდნენ ,მეც
სასწრაფოდ გამოვედი კაბინიდან,სახეზე ცივი წყალი შევისხი,სალფეთქით შევიმშრალე,ღრმად
ჩავისუნთქე და ოთახი დავტოვე.უჩა დერეფანში მელოდა.ვეცადე გამეღიმა და მისთვის არაფერი
მეთქვა.უხმოდ დავტოვეთ იქაურობა,ისევ ძლიერად მუჭში ჰქონდა მოქცეული ჩემი თითები და ისევ
არ გვცილდებოდა ცნობისმოყვარე წყვილწყვილი თვალები.ჩავჯექით თუ არა მანქანაში მაშინვე
მომიბრუნდა
თვალებზე
რა დაგემართა?
არაფერინაძალადევად
გავიღიმე
იტირე?
არა
რატომ
იტირე?არ
მეშვებოდა
გთხოვ....
რატომ
იტირე მაია?კაცი
შეუვალი იყო
მე
არ ვარ შენი შასაფერისი.....დამცინეს....მე კოჭლი ვარ....შენ....ავზლუქუნდი
რა
მე?
შენ
კარგი ხარ,ძალიან კარგი,ამას ყველა ხედავს და ფიქრობენ,რომ შეცდი,
მე
რა გითხარი სანამ აქ მოვიდოდით?
რომ...
არავის სიტყვებზე მიმექცია ყურადღება
და
ახლა რას აკეთებ?მე ხომ გითხარი ვინაა ჩემთვის მნიშვნელოვანი?ბოლოჯერ გაფრთილებ და
დამიჯერე,არავის აზრი მაინტერესებს,მხოლოდ შენ და ბაშვვები ხართ ჩემთვის მნიშვნელოვანი.აქ
მოკვდეს ამაზე ლაპარაკი კარგი?
კარგიმორჩილად
დავუქნიე თავი
მანქანა დაქოქა და სახლისკენ ავირეთ გეზი
ყველაფერი
მოუყევი?თავად
არ დაიწყო ამაზე ლაპარაკი და ამიტომ მე ჩავეძიე
კი,
ყველაფერი,დაგვეხმარება,ასე რომ აწი არც ამაზე ინერვიულო კარგი?მუდარით
მთხოვა და
გამიღიმა
აღარაფერზე
აღარ ვინერვიულებამ
წუთას უჩვეულოდ თავისუფლად ვგრძნობდი თავს,თითქოს
ფრთები გამომესხა,თავს სასწაულად მშვიდად ვგრძნოდი
მე
შენთვის საჩუქარი მაქვსმითხრა
და პატარა კოლოფი გამომიწოდა,გაოცებული გავხედე,ის კი
გზისკენ იცქირებოდა და იღიმოდა
რა
არის?ცნობისმოყვარეობისაგან
თვალებში ჭიკები ამიცეკვდნენ
ნახე
უცებ შემოვაცალე ბანტი და კრიჭინა ქაღალდი,კოლოფს თავი გადავუხსენი და ხელსი ტელეფონი
შემრჩა
დღეიდან
ყოველთვის გეცოდინება სად ვიქნები და მე შენ სად იქნები
და
მე რომ მისი გამოყენება არ ვიცი?უხერხულად
შევიშმუშნე,არასოდეს მქონია ტელეფონი
არაუშავს
მე გასწავლისვლა
შეანელა და გზის პირას გააჩერა მანქანააი
ნახე აქ ნომრებს
ჩაიწერ,ახლობლების,ოჯახის წევრების,ნაცნობების,ვისაც გსურს დაურეკო ხოლმე,აბა დააჭირე
ხელი,ერთი ნომერი ჩაგიწერე უკვე
მეც დავაჭირე ხელი და უცებ გაიხსნა ფანჯარა ,რომელსაც ეწერა კონტაქტები,შიგნით კი მხოლოდ
ერთი ნომერი ეწერა
ჩ
ე მ ი ქ მ ა რ ი.
დავიძაბე,ამ ორმა ამოკითხულმა სიტყვამ თითქოს უფრო ცდადად დამანახა ის რეალობა ,რომელშიც
რამოდენიმე საათის უკან ამოვყავი თავი.შევიშმუშნე და უფრო ძლიერად ავეკარი ფანჯარას,რომ
დისტანცია გამეზარდა ჩემსა გა უჩას შორის,რომელიც ჩემკენ გადმოხრილიყო და ტელეფონში
რაღაცეებს მიხსნიდა.სიმართლე ვთქვა იმ წამის მერე აღარაფერი გამიგონია,უჩა კი კვლავ ხსნიდა
ტელეფონში სხვადასხვა ფაილებს და განმიმარტავდა.მე კი ისევ იმ ორ სიტყვაზე ვიყავი
დაპაუზებული_ ჩემი ქმარი_.
_ მგონი რთული გასაგები არაა,ნელნელა აუღებ ალღოს_ მისმა სიტყვებმა რეალობაში დამაბუნა
_ კი,კი ყველაფერი გავიგე_ მკვირცხლად ვუპასუხე
_ შენ თუ ასე გააგრძელებ განზე დგომას, სანამ სახლში მივალთ ძირს მოადენ ზღართანს_ მითხრა
და თვალებით მანქანის კარი მიჩვენა.
მივხვდი ჩემი დაძაბულობა შეუმჩნეველი არ დარჩენია,ვეცადე მოვდუნებულიყავი.საწყის პოზიცის
დავუბრუნდი.
_ შეგვიძლია წავიდეთ
_ წავიდეთ _ თქვა და მანქანა სიჩქარეში ჩააგდო.
სახლში ნახევარ საათში მივედით,მე ტელეფონს ჩავკირკიტებდი,დაძაბული ვიყავი და ასე
ვცდილობდი თავის დაძვრენას.არც უჩას შევუწუხებივარ,მთელი გზა ჩუმად ვიყავით.
_ ძილინებისა_ შესვლისთანავე დავიძახე და უკანმოუხედავად ავირბინე კიბეები,მაშინვე თავი უკვე
ჩემად მითვისებულ საძინებელს შევაფარე დს როგორც კი მივხურე კარი ისეთი გრძნობა დამეუფლა
,რომ ბეწვზე გადავრჩი,ურჩხულს შევასწარი ჩემს ბუდეში.გავაცნობიერე ჩემი იმწამინდელი
გრძნობები და საკუთარ თავზე საშინლად გავბრაზდი ,უჩა ჩემგან ასეთ დამოკიდებულებას არ
იმსახურებდა.
სასწრაფოდ გადავშალე ლოგინი და თავზე ბალიში დავიმხე,თითქოს ჩემს არასწორ,არასამართლიან
ფიქრებს დავემალე.
............
ერთ ხანს გაუნძრევლად იდგა და უთქმელად გააყოლა თვალი კიბეებზე ასულ ქალს,თავი ოდნავ
შეარხია აქეთ_იქეთ,ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა და მისაღებში გავიდა სადაც ნელი და ბავშვები
ელოდნენ.
_ მამა მოსულა_ ყიჟინით შეახტნენ ყელზე ტყუპები
_ როგორ ხართ ჩემო ბარტყებო? _ მოუალერსა შვილებს და სათითაოდ დაუკოცნა ლოყები.
_ კარგად,მამა დედოფალი სადაა?_ ცნობისმოყვარე თვალები ჯერ ოთახს მოავლო მერე კი
დერეფანში გაიჭყიტა სოფომ
_ დაღლილი იყო მამი და დაიძინებს,თქვენც ხომ დაიღალეთ ხო,ამიტომ უნდს დაიძინოთ
_ ზღაპარი წაგვიკითხე და კი_ პირობა წამოაყენა დაჩიმ
_ კარგი,სიამოვნებით_ თქვა და ორივე ხელში აიყვანა,ერთი ერთ მხარეს,მეორე კი მეორე მხარეს
შემოისვა დს მკლავები მოხვია.
_ მამი აბა რა ხდება ბაღში,როდისაა ზეიმი?
_ მალე მა 15 აპრილს გვაქვს,მე ბალი ვარ_ თავმომწონედ გაიჯგიმა ბიჭი
_ მე კი მარწყვი
_ რა ზუსტად გამოუცვნიათ,ჩემი ბარტყები ხომ ბალივით და მარწყვივით გემრიელები არიან.
სამივენი სიცილ_ სიცილით მიუყვებოდნენ საძინებლისაკენ.
ერთ საათში უკვე ბავშვების ღრმა ძილით ეძინათ.უჩა ისევ მისაღებში ჩამობრუნდა.
_ ნელი გთხოვ თენგოს გასძახე ცოტა ხნით შემოვიდეს საქმე მაქვს თქვენთან ორივესთან
წალიც უთქმელად ადგა,ცოტა ხანში თენგოსთან ერთად მობრუნდა.
_ გისმენთ ბატონო უჩა_ სმენად იქცა თენგოც და ნელიც
_ ჩამოჯექით_ ისინიც დაყვნენ მის მითითებას
_ ახლა რასაც გეტყვით ძალიან მნიშვნელოვანია,ჩემთვის და ჩემი ოჯახისათვის_ და მოუყვა ის ,რაც
მას სურდა ,რომ სცოდნოდა მათ მაიაზე და მის წარსულზე,ბოლოს კი დაამატა_ ეს ყველაფერი
იმიტომ მოგიყევით,რომ დღეიდან სიფრთხილეს გამოიჩენთ,შენ ნელი ღუ ვინ დარეკავს
სახლში,განსაკუთრევით უცხო და შენ თენგო თუ ვინმე მოვა,იკითხავს მაიას ან მე და ვერ იცნობ ან
არ გეტყვის ვინაობას და საეჭვოდ მოგეჩვენება ჩაინიშნე ყველაფერი.ხომ ყველაფერი გასაგებია? _
ორივეს მოავლო თვალი
_ კი,კი _ ერთხმად დაემოწმნენ.
_ კარგი ძილინებისა _ თქვა ,თავი დაუკრა და კიბეებისკენ გაემართა
........
დილით ადრიანად წამოვდექი,მინდოდა ჩემი სიტყვა არ დამვიწყნოდა და შემესრულებინა,მე
მეტარებინა პატარები ბაღში.
_ დილამშვიდობის _ სამზარეულოში მოფუსფუსე ნელის თავზე წამოვადექი და ლოყაზე ხმაურით
ვაკოცე,ქალს შეეშინდს და შეხტა
_ შვილო შენ მე გულს გამიხეთქავ_ გამიღიმა და თბილი ხელები ლოყაზე დამისვა_ მაია დღეიდან ამ
სახლის დიასახლისი ხარ წესი ასეთია ქალბატონო უნდა დაგიძახო
_ გაგიჟდი?_ შევიცხადე_ თუ ოდნავ მაიც მაფასებ გთხოვ ნუ იქნები ოფიციალური ჩემთან,შენში
იმნდედას ვხედავ,რომელიც არ მყოლია და გთხოვ ნუ გააფუჭებ ამ დამოკიდებულებას ამ
წესებით.მომმართე ისე როგორც აქამდე.მე ქალბატონობას მიჩვეული არ ვარ
_ კარგი გენაცვალე,იყოს ისე,როგორც იტყვი_ სიყვარულით გამიღიმა_ მაგრამ ასე ადრე რატო
ადექი? მე მივხედავ ყველაფერს
_ მოდი დღეიდან არც ამაზე ვიკამათოთ კარგი? მე მიყვარს სამზარეულოში ფუსფუსი_ კიდევ ერხელ
ვაკოცე მის ფუმფულა ლოყებს.
აღარ შემწინააღმდეგებია.ბლინები გამოვაცხვე,სუფრა გავშალე.გადავწყვიტე,რომ პატარები მე
გამეღვიძებინა და გამემზადებინა.ფეხაკრებით შევიპარე მათ საძინებელში.ისე ლამაზად და
საყვარლად ეძინათ.ლოყები ვარდისფრად აღაჟღაჟებოდათ,წითელუ ტუჩები გაბუტვოდათ ,საშინლად
მომინდა მათი მოფერება დს კოცნა.ფრთხილად დავიხარე,ჯერ ერთს წავეთამაშე კულულებზე,მერე
მეორეს და მონაცვლეობით დავუკოცნე ლოყები.ჩემმა ქმედებამ ორივრ გამოაფხიზლა.
_ დედოფალო_ნაზად გამიღიმა და თვალები მოიფშვნიტა სოფომ.
ორივე წამოხტა ფეხზე და მათ ეინ ჩამუხლულს მომეხვივნენ.საშინლად მეტკინა გული,ვიგრძენი თუ
როგორ აკლდათ ამ პატარებს დედის სითბო,მეც ძლიერად მოვხვიე მკლავები და მთელი ძალითა დს
მონდომებით ვუკოცნიდი მათ ხან ლოყებს ხან კი ყელს.
ორივეს ჩავაცვი,ის რასაც თავად დაადეს ხელი და მოსწონდათ.
ამ გაწამაწიაში ვიყავით უჩა რომ წამოგვადგა თავს.კარში იდგა ჩარჩოზე მიყრდნობილი,ხელები
გადაეჭდო და ფეხებიც ერთმანეთზე გადაეხლართა,სახეზე კმაყოფილების ღიმილი დასთამაშებდა.
_ როგორც ვხედავ ჩემს ყოველდღიურ საქმიანობაში კონკუტრენტი გამომიჩნდა_ ღიმილით
მითხრა,როგორ უხდებოდა ის მის ბაგეს და ჩაწიკწიკებულ კბილებს.
_ თუ წინააღმდეგი არ იქნები,რატომღაც გავთამამდი და მეც ღიმილით ვუპასუხე
_ რათქმაუნდა არა,თქვენ ბავშვებო?_ ახლა მათ მიუბრუნდა
_ მე მინდა დედოფალმა ჩამაცვას ხოლმე_ რა საყვარელი იყო სოფო
_ გენაცვალე დედოფალი მარტო გუშინ ვიყავი,ამიტომ აწი მაია დეიდა დამიძახე ხოლმე კარგი?_
გავუღიმე და ლამაზ ცხვირზე მსუბუქად მოვუჭირე თითები
_ დეიდა?_ წამით ჩაფიქრდა_ და დედა,რომ დაგიძახო შეიძლება?_ იმ წუთას ისეთი სევდიანი
ჰქონდა ორივეს ლამაზი თვალები.
წამიერად გამაშეშა მისმა სიტყვებმა,გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა და ამავდროულად რაღაც
ხანძარიც დაინთო,ჩემში ქალურმა საწყისმა იფეთწა,დედობრივმა ინსტიქტმა და ჩემდაუნებურად
წრემლი წამომივიდა.დავიბენი,შეშინებული თვალებით უჩას გავხედე,ვეკითხებოდი რა
მეწნა,ნებართვას ვითხოვდი.მან მადლიერი თვალევით შემომხედა,მშვიდად გამიღიმა და თანხმობის
ნიშნად თავი დამიქნია.ღრმად ჩავისუნთქე,პატარებისკენ შევტრიალდი,ორთავეს გავუღიმე და ახლა
მე დავუქნიე მათ თავი თანხმობის ნიშნად.
_ დედა_ ორივრმ ერთად დამიძახა და გულში ჩამეკონენ.
მრ იმ დღეს მეორედ დავიბადრ_ უფრო ღირსეული,ბედნიერი,მიზანდასახული და პასუხისმგებლობით
სავსე_ მე აღარ ვიყავი ძველი მაია ნოზაძე,მე უკვე სულ სხვა ვიყავი,მე _ დ ე დ ა _ გავხდი.
თითქოს შევისისხლხორცე ის პასუხისმგებლობა და ვალდებულება,რაც ასე მოულოდნელად
დამეკისრა პატარების წინაშე.მე,რომელიც უდედოდ გავიზარდე,რომელმაც არ ვიცოდი თუ რა იყო
დედობრივი სითბო,ალერსი და მზრუნველობა,ეს ყველაფერი უნდა მესწავლა,ამეთვისებინა და
გამომევლინა.ეს ძალიან ძნელი იყო ჩემთვის მაგრამ შეუძლებელი არა.მე უკვე მიყვარდა პატარები
და უზომოდ მსურდა მათგანაც ასეთი სიყვარული მეგრძნო და ვგრძნობდი კიდეც.თავიდან
მიძნელდებოდა თუმცა ორი დღის მერე უკვე თამამად და გაბედულად ვასრულებდი ჩემს
ყოველდღიურ დილის მოვალეობას,ვდგებოდი ავდრე,ვამზადებდი ბავშვებისათვის და უჩასთვის
ბლინებს და ჩაის ან რძეს,ვაღვიძებდი და ვაცმევდი დაჩის და სოფოს,თმებს ლამაზად ვუვარცნიდი და
ვუწნავდი და მინდა ვაღიარო,რომ ეს ენით აუწერელ სიამოვნებას მანიჭებდა,ეს იყო ის რისთვისაც
ღირდა და მინფოდა სიცოცხლე.უჩა მეორე დღეს გავიდა სამუშაოდ,ასე,რომ მხოლოდ დილით
ვხედავდი და საღამოს თუ ძალიან გვიან არ იყო მაშინ,თუმცა არ ვიცი რატომ,სანამ მის ფეხის ხმას
არ გავიგონებდი და არ დავრწმუნდებოდი,რომ უკვე შინ იყო რაც არ უნდა დიდი ხნის დაწოლილი
ვყოფილიყავი მაინც ველოდი და არ მეძინებოდა,მერრ კი დამშვიდებული წყნარად მივეცემოდი ძილს.
..........
ნერვიულობა,დაძაბულობა,სიხარული,მოულოდნელობა და მღელვარება ყველა ეს გრძნობა
ერთბაშად განიცადა კაცმა,როცა მისმა შვილებმა მაიას დედა დაუძახეს.წამიერად დაიბნა,მაგრამ
,როცა ქალის ამღვრეულ,სიყვარულით მომზირალ თვალებს გადააწყდა,რომელიც უთქმელად
ეალერსებოდა მის პატარებს მიხვდა,რომ იმაზე მეტ სიკეთეს ვერასოდეს ჩაიდენდა ვიდრე იმას,რომ
ეს ქალი ყოფილიყო მისი შვილების დედა და ამის უფლება ორივესთვის მიეცა.როცა მისკენ
მომზირალ მაიად თვალებს წააწყდა კითხვით თუ რა ექნა,ფიქრიც კი არ დასჭირვებია,ეამიერად
გააცნობიერა,რომ ყვდლაზე სწორ გადაწყვეტილებას იღებდა.
მთელმა კვირამ უცებ გაირბინა,ხშირად არ ჰქონდა ამის ბედნიერება მაგრამ დილაობით მაინც
ხედავდა თუ როგორი იდილია და სიყვარული ბუდობდა მის სახლში.უზომოდ მადლიერი იყო მისი
მეუღლის იმ ყოველი გაღიმებისათვის ,რომელიც სოფოს და დაჩის სახეს არ სცილდებოდა.როცა
ხედავდა თუ როგორ ფუსფუსებდნენ დედა_შვილივით სამივენი სურვილი უჩნდებოდა,მისულიყო და
ყველანი გულში ჩაეკრა და დაეკოცნა,თუმცა საბოლოოდ მხოლოდ შვილების მოსიყვარულებით
სჯერდებოდა.
.........
ჩვეულებისამებ დილით ავდექი და ჩემი ოჯახის წევრებს ! უცნაურად ჟღერს არა? საუზმე
გავუმზადე.პატარებს ჩავაცვი და ყველამ სამზარეულოში მოვიყარეთ თავი.სოფო რათქმაუნდა ისე
ილუკმებოდა ლოყები გამობერვოდა და ლუკმას ვეღარ ატრიალებდა პირში.რა საყვარელი იყო.
_ დედა რა გადაწყვიტე წამოხვალ ხვალ ჩვენს ზეიმზე?_ ვედრებით შემომანათა ლამაზი ცისფერი
თვალები დაჩიმ.
_ არ ვიცი საყვარელო_ უხერხულად შევიშმუშნე და თითქოს უკვე ჩვეულ ტრადიციად მექცა უჩასგან
ნებართვის აღება და მას გავხედე
_ რათქმაუნდა წამოვა მამიკო და მეც წამოვალ_თანხმობის ნიშნად გამიღიმა და ბედნიერ ბავშვებს
სიყვარულით მოავლო თვალი.
მაკვირვებდა მისი სიმშვიდე და გაწონასწორებულობა ყოველთვის.ყველასთვის ემეტებოდა
სიყვარული და ყურადღება.
_ მაია რაღაც წინადადება მაქვს შენთვის_ ახლა ჩემკენ შემობრუნდა და თან პირთან მიტანილი ჩემი
მომზადებული კაკაოს ჭიქა ფრთხილად მიიტანა,სასიამოვნო იყო ამის დანახვა
_ რა წინადადება?_ ცნობისმოყვარეობამ შემიპყრო
_ მინდა,რომ რამე პროფესიას დაეუფლო და მერე თუ სურვილი გექნება მუშაობასაც დაიწყებ_
მონდომებით და ინტერესით საუბრობდა
_ ხო მაგრამ მე მხოლოდ სკოლა მაქვს დამთავრებული,ალბათ არსად მიმიღებენ_ დანანებით
ჩავილაპარაკე და დაძაბულობის გადაფანტან თეფშის კიდეებზე წრეების ხაზვა დავიწყე
ბავშვები განაბული გვისმენდნენ,მხოლოდ ნელი ჩაგვერთო საუბარში,რომელიც იქვე ონკანთან იდგა
და ჭირჭელს რეცხავდა
_ შვილო კარგი რამ გითხრა უჩამ,აუცილებლად ისწავლე
_ და რაზე ვისწავლო?_ ინტერესით სავსე თვალებით მივაცქერდი " ჩემს ქმარს "
_ მინდა,რომ კომპიუტერული და სამდივნო კურსები გაიარო
_ უი რას ამბობ,ვერ შევძლებ,კომპიუტერს არასოდეს შევხებივარ,არაფერი ვიცი_ შევიცხადე
_ არაუშავს,შენ იარე კურსებზე და სახლში მეც დაგეხმარები,ჩვენს პერსონალურზე ვიმეცადინოთ
ხოლმე
_ არამგონია შევძლო_ კომპლექსებმა შემომიტია
_ შეძლებ,მე უკვე შევიტანე შენი საბუთები,სწავლა მომდევნო ორშაბათს იწყება,სამ თვიანია_
მითხრა და ფურცლებით სავსე ფაილი წინ დამიდო
მერე
ბავშვები?
_ არ იდარდო,სწავლა ყოველდღეა 10 საათიდან 1 საათამდე ასე,რომ ხელი არ შეგეშლება და
თუნდაც ასე იყოს ბავშვებს მომვლელს ავუყვან
_ არა,არა,პატარებს მე მივხედავ,არ უნდა მომვლელი,მეც გავამრთმევ თავს
_ კარგი ანუ შემთანხმდით?_აშკარა იყო ეს სიტუაცია ახარებდა და სახეზე კმაყოფილი ღიმილი
დასთამაშებდა.
_ სხვა რს გზაა_ გამეღიმა დს მომღიმარ დაჩის და სოფოს თვალი ჩავუკარი.
ესეც ასე,ჩემი ცხოვრება მთლიანად ამოყირავდა.ის,რაზეც ყველაზე ფრთხილ და სათუთ ოცნებებში
წარმოვსახავდი ჩემს მომავალს,ისიც კი არ იყო ასეთი ნათელი და ლაღი.თავი სიზმარში მეგონა და
საშინლად არ მინდოდა გამოფხიზლება.
ჩემს შვილებს,ღმერთო რა ტკბილია ამ სიტყვების წარმოთქმა და მით უფრო გააზრება.უკვე ორი
კვირაა აქ ვარ და ცხოვრებამ ფერები დაიბრუნა მე კი სიცოცხლის წყურვილი.ხო,ჩემს შვილებს
ჩავაცვი და ბაღის გზას გავუყევით.ჩვეულებისამებრ ბევრი ვილაპარაკეთ,ხან რაზე,ხან
ვისზე,ამათთან საუბარი და ყოფნა არასოდეს მომბეზრდებოდა.ორივრ რათქმაუნდა ერთ ჯგუფში
იყვნენ მასწავლებელს ჩავაბარე,ისე საოცრება იყო ,როცა წინა კვირაში ამ ქალს ბავშვებმა
უთხრეს,რომ მე მათი " დედიკო" ვიყავი,არასოდეს დამავიწყდება მისი გაოგნებული სახე.
ხო პატარები ბაღში დავტოვე და ფეხით ისევ უკან სახლის გზას გამოვყევი.უცებ ვიგრძენი შეხება
მარჯვენა იდაყვზე ვიღაცამ მომქაჩა და თან მომაძახა
_ უკაცრავად,მაია ბრძანდებით?
შეშინებული ადგილზე შევხტი და განზე გავდექი,წამში შემოვტრიალდი ხმის
პატრონისაკენ.დაახლოებით 55 _ 60 წლის მამაკაცი იყო შევერცხლილი თმით,საკმაოდ
სიმპატიური,ინტელიგენტურად გამოიყურებოდა,შავრვალ_ კოსტუმსა და ჰალსტუხში.
_ თქვენ მაია ბრძანდებით?_ისევ გამიმეორა კითხვა და ინტერესით შემომაცქერდა
_ დიახ_ დაბნეულმა და შეშინებულმა ვუპასუხე
_ მე მერაბი ვარ უჩას მამა_ წარმიდგინა მისი პიროვნება,უცებ აღვიდგინე ყველაფერი ,რაც ამ კაცის
შესახებ ჩემთვის ჰქონდა ნათქვამი უჩას
_ სასიამოვნოა_ მორიდებით გავუღიმე,ფაქტიურად ჩემი მამამთილი იყო
_ ორი დღის უკან გავიგე,რომ ჩემი შვილი დაქორწინებულა,ძალიან გავბრაზდი ,რომ არ გამაგებინა
და ასეთ მნიშვნელოვან დღეს გამომტოვა.ცნობისმოყვარეობამ მძლია და აქ დაგელოდე,გიყურებთ
და ახლა მივხვდი_ უცებ დააპაუზა და არასასიამოვნო მზერით ამათვალიერა
_ რას მიხვდით?_ ჩავეძიე
_ თუ რატომ არ დამპატიჟა
_ და რატომ?_ ვერ მივხვდი მის ქვეტექსტებს
_ ალბათ გაასაჯაროოს და საზოგადოებაში გამოაჩინოს ისეთი,უთვისტომო,გაუნათლებელი,ღარიბი
და რაც ყველაზე უარესია კოჭლი ცოლი ესირცხვილება და ალბათ იცოდა რა რეაქციაც მექნებოდა ამ
ყველაფერზე,თუმცა უჩასნაირ ჯიუტს ეკუთვნის შენნაირი და მეტი უარესიც,ახლა გიყურებ და
კმაყოფილი ვარ_ ერთი ამოსუნთქვით მომაყარა ეს სიტყვები და გაოგნებული დამტოვა,თავად უცებ
შებრუნდა და იქვე მდგომ ვერცხლისფერ მანქანაში ჩაჯდა.რაღაც დრო გაოცებული ურეაქციოდ
ვიდექი,ნელნელა დავიწყე იმ სიტყვების გაცნობიერება ,რაც მან მითხრა და ჩემდაუნებურად
სიმწრისაგან ცრემლები წამსკდა.თავს ვეღარ ვერეოდი,სახლისკენ მიმავალ გზას სულ ტირილ_
ტირილით დავუყევი.თავს არარაობად ვგრძნობდი და კიდევ ერთხელ მომიარა საშინელმა
სურვილმა_ მომკვდარიყავი,მაგრამ მერე გამახსენდა_ უჩა,დაჩი,სოფო,ნელი და თენგო_ ისინი
ჩემგან ამას არ იმსახურებდნენ.თუმცა თავს ვერ მოვერიე,ვტიროდი ხმით,შიგნეული მეწვოდა.ასე
განადგურებულმა შევაბიჯე სახლში.ჩემს დანახვაზე ნელის ელდა ეცა.
_ რა დაგემართა საყვარელო,რა გატირებს?_ კიბეებზე მიმავალს დამედევნა
_ გთხოვ ნელი ახლა სრ შემიძლია,ჩემს ოთახში მინდა_ სლუკუნით ამოვთქვი და ოთახის კარი
მივიხურე.
.........
_ უჩა ძმაო მეც უნდა მოვიყვანო ცოლი_ ფეხიფეხზე უდარდელად გადაეწყო მეტრეველის თანაშემწეს
და ეშმაკური ღიმილით შესცქეროდა ფანჯარაში მომზირალ უფროსს.
_ ჰოო? მოხდა რამე ლაშა?_ ისევ იმ პოზაში იდგა
_ რა უნდა მომხდარიყო ამაზე მეტი,ორი კვირა არაა რაც დაოჯახდი და სულ იღიმი,თვალები
გიბრწყინავს
_ნუ აბუქებ,მიბრწყინავს არა ის_ წარბშეკრული მოუტრიაკდა მაგრამ ლაშა ისე ათამაშებდა წარბებს
ღიმილი მაინც ვერ შეიკავა
_ რა ტყუილია? ბედნიერებას ასხივებ,ხოდა გადავწყვიტე მეც უნდა მოვიყვანო ცოლი,მყავს ერთი
ორი კანდიდატურა._ თავისმა სიტყვებმა ჩააფიქრა
_ ოხ.ლაშა,ლაშა,შენი გამოსწორება ხომ....._ სიტყვა ტელეფონის ზარმა შეაწყვეტინა,დახედა უცხო
ნომერი იყო
_ გისმენთ
_ უჩა მეტრეველი ხარ?
_ დიახ,ვის ველაპარაკები? _ წარბები შეჭმუხნა და გაკვირვებული სახით დაელოდა პასუხს.
_ მე ჯაბა ვარ
_ ვინ ჯაბა?
_ სჯობდა ეს წინა კვირაში გეკითხა
_ ვერ მიგიხვდი?
_ მე მაიას მამა ვარ
ყველაფერს და ყველას ელოდა ახლა გარდა ამ კაცისა.ისეთი ხრინწიანი და ირონიით სავსე ხმა
ჰქონდა უკვე წარმოდგენილი ყავდა ვიზუალურად თუ რა აუტანელი კაცი იქნებოდა.
_ გასაგებია
_ რა არის გასაგები? ჩემს შვილზე ჩემს უკითხავად როგორ დაქორწინდი?
_ ვინ მოგცათ ჩემი ნომერი?
_ რა მნიშვნელობა აქვს,თუ მოვინდომე მისამართთ საც გავიგებ,შენ მე კითხვაზე მიპასუხე
_ ბატონო ჯაბა ხომ არ გავიწყდებათ,რომ თქვენი შვილი 23 წლისაა და სრულწლოვანი?
იმისათვის,რომ გათხოვილიყო არ სჭირდებოდა შენი ნებართვა,ის ახლა ჩემი ცოლია და
გაფრთხილებთ დღეიდან აღარ დამირეკოთ და მაიაც სრ მოძებნოთ_ უკვრ ხმის სიმაღლეს ვეღარ
აკონტროლებდა,ნერვიულობისაგან კისრის ძარღვები დახეთქვაზე ჰქონდა
_ მე რას და როგორ გავაკეთებ ეგ არაა არც შენი და არც იმ გომბიოს საქმე,უთხარი რომ მოვძევნი
და უკან სულ თმის თრევით დავაბრუნებ_ არანაკლები ღრიალი ისმოდა ტელეფონის მეორე მხრიდან
_ ჯერ ერთი ის ჩემი მეუღლეა და არა თქვენი საკუთრება და მეორე ის ვინც ჩემი ნომერი მოგცათ
იმასაც გეტყოდათ,რომ გამომძიებელი ვარ და გაფრთხილებთ თუ კიდევ დამირეკავთ ან ჩემს ცოლს
დაურეკავთ და შეაწუხებთ თქვენც და თქვენსავე ნაბიჭვარ
შვილებსაც თავი კაცად,რომ მოგაქვთ სამივეს ციხეში ჩაგაყუდებთ_ თქვა და ტელეფონი გათიშა.ისე
იყო აღელვებული და გაღიზიანებული თავს ვეღარ თოკავდა.სახეზე სიბრაზისაგან ერთიანად
ალეწილი და აწითლებული იყო.გამწარებულმა მუჭი ჯერ რაფას დაარტყა მერე კი კედელს
_ უხ ამის დ......._ ტელეფონმა ისევ დარეკა,გამწარებულმა არც კი დახრდა ნომერს იმის
ფიქრით,რომ ისევ მისი " სიმამრი " ეგონა
_ რა გინდა?_ უხეშად ჩასძახა
_ ბატონო უჩა მე ვარ ნელი_ ქალი მისმა ხმამ და უტაქტობამ დააბნია
_ აა,ნელი.....მაპატიე უხეშად გიპასუხე,სხვის ზარს ველოდი,რატომ მირეკავ ხომ მშვიდობაა?
_ იცით ბატონო უჩა მაია ბაღიდან ატირებული დაბრუნდა,მის მერე ოთახშია ჩაკეტილი,არაფერი
მითხრა,შემეშინდა და თქვენ დაგირეკეთ
_ სწორად მოქცეულხარ,ახლავე მოვდივარ_ სასწრაფოდ გათიშა და მაგიდაზე უწესრიგოდ მიყრილ
მის ნივთებს ერთად მოუყარა თავი და მის ჩანთაში უხეიროდ ჩაყარა,თან გაოგნებულ
ლაშას,რომელიც ჯერ ჯიდევ ვერ გარკვეულიყო რა მოხდა მიაძახა
_ წავედი,მე ხვალამდე არ მელოდო.
სანამ სახლში მივიდოდა ათასმა აზრმა გაუელვა თავში.აფორიაქებული მთელი ძალით უჭერდა საჭეს
მის ძლიერ ხელებს,ისეთი გამეტებით,რომ თითქოს ის უბრალოდ მანქანის ნაწილი კი არა ჯაბას
ყელი ყოფილიყო.ყველა სავარაუდო ვარიანტს გადახედა და დაასკვნა,რომ მაიას ცრემლების მიზეზი
ალბათ ჯაბას ზარი იყო.იმის წარმოდგენამ თუ რა შეიძლება ეთქვა და დამუქრებოდა მამამისი მას
სისხლს უდუღებდა,სიბრაზისაგან მთელი სხეული უცახცახებდა.
ისე დააყენა ეზოში მანქანა და სახლში შევიდა თენგო და ნელი არც კი შეუმჩნევია.კიბეები
ჩვეულებისამებრ სირბილით აიარა და მაიას საძინებლის კარზე ფრთხილად დააკაკუნა.პირველივე
ცდას არანაირი რეაგირება არ მოჰყოლია,ისევ დააკაკუნა.ფრთხილი ნაბიჯების ხმა გაისმა,კარში
გასაღების ჩხაკუნი და ხმა
_ შემოდი ნელი დეიდა_ ქალს აშკარად ნამტირალევი ხმა ჰქონდა.ალბათ ნელი ეგონა.მსუბუქად
უბიძგა კარს და ოთახში შეაბიჯა.მაია სქელ პლედში გახვეული ფანჯრის რაფაზე
შემომჯდარიყო,ფეხები მჭიდროდ ჰქონდა მკერდზე აკრული,თავი მუხლებზე ჩამოედო და ფანჯარაში
იყურებოდა.ასეთ მდგომარეობაში,რომ დაინახა გული საშინლად მოეწურა,სურვილმა მოუარა
მასთან მისულიყი მოფერებოდა და მისი აცახცახებული სხეული გულში ჩაეკრა,თუმცა ასე არ
გააკეთა ან ვერ გააკეთა.
_ შეიძლება?_ ხმადაბლა იკითხა
მისმა ხმამ მაია უცებ დააბრუნა რეალობაში,შეკრთა,პლედი შემოიხსნა და რაფიდან ჩამოხტა.
_ უკაცრავად....შემოდი_ ხელით იქვე მდგარ სავარძელზე ანიშნა.უჩაც მორჩილად დაყვა მის სიტყვას.
_ როგორ ხარ მაია?_ კითხა და ინტერესის თვალით გახედა იქვე საწოლის კიდეზე ჩამომჯდარ ქალს
_ კარგად,კარგად_ ნაძალადევად გაუღიმა_ გამიკვირდა ასე ადრე,რომ მოხვედი
_ ნელიმ დამირეკა
_ ჰოო?_ უცებ მიხვდა, რაც ხდებოდა
_ რა მოხდა მაია?
_ არაფერი
_ ვინმემ დაგირეკა თუ ნახე?_ დანებებას არ აპირებდა
_ არ მინდა ამაზე ლაპარაკი_ მუდარით გახედა
_ ვიცი,რაქმაუნდა ვიცი_ პაუზა გააკეთა,წინ გადმოიხარა და იდაყვებით მუხლებს დაეყრდნო_ იმიყომ
გეკითხები,რომ მეც ანერვიულებული და აფორიაქებული ვარ,მამაშენმა დამირეკა
_ რაა? როგორ? როდის?_ ელდანაკრავივით წამოხტა საწოლიდან და შეშინებულმა ორივე ხელი
გულთან ახლოს შეკრული მიიხუტა
_ დღეს,როგორ არ ვიცი,საიდანღაც გაიგო ნომერი,მუქარით დარეკა,მასთან,რომ მოვრჩი ლაპარაკს
ნელიმაც დამირეკა და შენზე მითხრა ატირებული მოვიდაო ამიტომ გეკითხები ვინმემ ხომ არ
დაგირეკა ან ხომ არ ნახე?
_მუქარით? რა უნდოდა? მეშინია_ უკვე მაია პანიკამ მოიცვა
_ დამშვიდდი კარგი? პირობას გაძლევ ვერავინ ვერასოდეს ვერაფერს დაგიშავებს,ამის უფლებას
არავის მივცემ,ხომ მენდობი?_ უფრო ახლოს მიიწია მისკენ
ქალი შიშისაგან აცახცახდა,თვალწინ ჩაურბინა მთელმა ტანჯულმა 23 წელმა და ესიკვდილებოდა
იმის გაფიქრებაც კი,რომ შეიძლება უკან დაებრუნებინათ.
_ მაია მენდობი?_ კითხვა გაუმეორა და მის აცახცახებულ შეკრულ ხელის მტევნებს მისი განიერი
თითები შემოაჭდო და მუჭში მოიქცია.ქალი შეხებამ შეაკრთო თუმცა ძველებურად თავის დახსნაზე
არც კი უფიქრია,ცრემლიანი თვალებით ახედა,თითქოს მათ ნაცვლად თვალები ამეტყველდნენ,რაღაც
დრო ასე გარინდული ჩასცქეროდნენ ერთმანეთს სულის სარკეში,მერე კი.... უჩამ ხელი შეუშვა მის
თითებს და მკლავები ძლიერ შემოხვია მხრებზე,გულზე მჭიდროდ ჩაიკრა,,აი ისე დიდი ხნის უნახავ
ამ მონატრებულ ადამიანს,რომ ჩაიხუტებ და არ გინდა ვინმეს გაუყო,შეისისლხორცო,შენად
იგულო.სწორედ ასე ჩაიკრა,თითქოს ასე სურდა მისი ყველა ტკივილი თუ დარდი დაეამევინა და
გაეზიარებია.წამიერად სუნთქვაც კი შეწყვიტა,მერე კი ღრმად შეისუნთქა მისი სურნელი.მაია
თავიდან დაჭიმული იდგა,თუმცა უჩას სითბოს და მზრუნველობას,იმ წამიერად მასში დატრიალებულ
ცეცხლს და გულის უჩვეულო ფრიალს ვერ გაუძლო და თავადაც მჭიდროდ შემოხვია მისი სუსტი
ხელები და ტირილს უმატა
_ გენდობი....გენდობი,მხოლოდ შენ გენდობი,მხოლოდ შენ....მხოლოდ შენ_ ტირილით ამბობდა და
თან უჩას ფართე მკერდში იმის შეგრძნებით,რომ უსაფრთხოდ იყო კმაყოფილი სახეს მალავდა
_ნუ გეშინია,მე დაგიცავ,ნუ გეშინია,არ იტირო,გთხოვ აწი აღარ იტირო_ ხმადაბლა ეჩურჩულებოდა
მის თმებში ჩამალული და თან ნაზად უსმევდა ცალ ხელს თავზე.
ასეთმა ყურადღებამ და მზრუნველობამ მალე დაამშვიდა ქალი,ცოტა,რომ დაწყნარდა,გააცნობიერა
თუ როგორ სიტუაციაში იყო და ფრთხილად მოსცილდა მეუღლის სხეულს,ისიც არ შეეწინააღმდეგა
და ხელი გაუშვა.
_ მაია გთხოვ მითხარი რატომ ტირი დღეს მთელი დღეა?_ საწოლზე ჩამოაჯინა და თავადსც
გვერდით მიუჯდა
_ დღეს ბაღთან ერთი კაცი მოვიდა ჩემთან
_ ვინ? ვინ იყო?_ დაიძაბა
_ მითხრა რომ მერაბი ჰქვიოდა ,უჩას მამა ვარო
_ რაა? მამაჩემი?_ ელდანაკრავივით წამოხტა ფეხზე_ რა უნდოდა?
_ ჩენი ნახვა
_ მხოლოდ ეს არ ენდომებოდა,რა გითხრა?
_ არაფერი
_ მაია_ ისეთი მკაცრი იყო ახლა მისი ხმა
_ საშინლად არ მოვეწონე
_ ასე კულტურულად არ იტყოდა ვიცნობ რა კაციცაა_ უჩა აბობოქრებული ოთახში ბოლთას სცემდა.
_ ხო კულტურულად არ უთქვამს მაგრამ გთხოვ არ ღირს ამაზე გამოკიდება
_ ეს მე და მას გვეხება_ გაბრაზებულმა ჩაულაპარაკა და ოთახიდან უკანმოუხედავად გავარდა,არც
მაიას დაძახებაზე მიუქცევია ყურადღება და არც ნელის.სწრაფად ჩაჯდა მანქანაში და ადგილს
მოწყდა.
.......
_ უკაცრავად ნესტან მამაჩემი კაბინეტშია?_ საბუთებში თავჩარგულ გოგონას მიუახლოვდა
_ გამარჯობათ ბატონო უჩა,კი კი კაბინეტშია_ ღიმილით მიუგო მდივანმა,
ხმაურით შეაღო ოთახის კარი და მთელი ძალით მიაჯახუნა.ხმაზე კომპიუტერში თავჩარგულმა
მერავმა მონიტორს ზემოთ აიხედა და ირონიულად ჩაიღიმა
_ ვიცოდი რომ მოხვიდოდი,ალბათ შენმა მზეთუნახავმა მოგახსენა ყველაფერი_ სათვალე მოიხსნა
და სკამიდან წამოდგა
_ შენ მამა კი არა მტერი ხარ ჩემი მტერი_ სიბრაზისაგან კისრის ძარღვები დახეთქვაზე ჰქონდა_ რა
ადამიანი ხარ რა ხარ?
_ სიტყვებს დაუკვირდი_ ისიც ბობოქრობდა
_ სატანა ხარ,სასჯელი,მოსისხლე მტერი არ მომექცევა ისე,შენ რომ მექცევი,ერთი თბილი სიტყვა და
მოფერება არ მაღირსე მთელი ბავშვობა,დედას საფლავზე პირველი ღამე არც იყო დამდგარი
საყვარელთან რომ გაიქეცი,არც მე გინდივარ არც სოფო და დაჩი,ახლა ჩემი ცოლიც.უკანასკნელად
გაფრთხილებ შემეშვი,შეგვეშვი,არ მაინტერესებ არც შენ და არც არაფერი რაც შენ გეხება,ჰოდა
შეიგნე ნურც ჩვენით დაინტერესდებით,ნული ხარ ჩემ თვის არარაობა
_ მამას ასე უნდა ელაპარაკო შე ნაგავო_ განწარებულმა ხელი მოუქნია სახეში გასარტყმელაად
მაგრამ უცებ გაუკავა უჩამ
_ ახლა იმის ღირსი ხარ რომ ამ მაგიდაზე თავი გარტყმევინო მაგრამ ჩემს თავს არ ვაკადრებ,აი შენ
კი ბევრი რამის ღირსი ხარ.ღმერთია მოწმე დედაზე უარესად დაიტანჯები,ისე მოკვდები შენი
გულისათვის ცრემლს არ დაღვრის ვინმე.დაიმახსოვრე,ჩემს ოჯახს_ მაიას და ბავშვებს არ
გაეკარო,არასოდეს თორემ ჩემი ხელით გამოგჭრი ყელს_ ბოლო ხმაზე დაუღრიალა და კაბინეტის
კარი გამეტევით მოიქნია.
......
ბავშვები ბაღიდან გამოვიყვანე,მოვაწესრიგე და ვამეცადინე მეორე დღისათვის და დავაწვინე
ადრიანად დასაძინებლად.უჩა კი კვლავაც არ ჩანდა.ძალიან ვნერვიულობდი,არ ვიცოდი სად წავიდა
და რატომ.უკვე ღამის 11 საათი სრულდებოდა.
_ ნელი დეიდა შენ დაიძინე კარგი?_ არ მინდოდა მთელი დღის საქმით დაღლილს კიდევ ჩემთან
ერთად გაეთენებინა ღამე
არ შემწინააღმდეგებია,მალევე გაუჩინარდა მის კუთვნილ ოთახში.მე კი კვლავ მოუსვენრად
დავაბიჯებდი სამზარეულოდან მისაღებში,მისაღებიდან დერეფანში და ასე.12 დაიწყო,იქვე მდივანზე
ჩამოვჯექი,ჯიბიდან ტელეფონი ამოვაცურე და დავაცქერდი.რაც უჩამ ეს მაჩუქა მგონი სულ ორჯერ
ვისარგებლე მისით,როცა ბავშვების მასწავლებელს დავურეკე ზეიმის საკითხებზე.კონტაქტები
გავხსენი და დაძაბულად დავაცქერდი სიტყვებს_ " ჩემი ქმარი ". ჯერ არ დამირეკია
მისთვის.შინაგანად ვბჭობდი რა მექნა დამერეკა თუ არა.თუმცა გული ვეღარ ითმენდა,ფრთხილად
დააჭირა თითი სენსორს იქ სადაც ნომერი ეწერა და ტელეფონი ყურთან მიიტანა.
,...........
მამამისის სამსახურიდან საშინლად აღელვებული გამოვიდა,საკუთარ თავს ვერ ერეოდა,რომ
ნერვები მოეთოკა.ასე გაღიზიანებულს სახლში მისვლს კი არ უნდოდა.საკუთარ თავთან და
გრძნობებთან უნდა გარკვეულიყო.ერთერთ კაფეში შევიდა დს ყველაზე წყნარი და მყუდრო ადგილი
შეარჩია.საკუთარ თავს ვერ ცნობდა.ადრე ამაზე უარესები გაუკეთებია მამამის მაგრამ ასე
წყობიდსნ არასოდეს გამოსულა,ახლა კი ,რიცს გაიგო თუ როგორ მოექცა მის ცოლს საშინლად
გაბრაზდა,ნერვები ისე დაეძაბა ლამის ხელზე გადაემტვრია ყველაფერი რასაც კი ეხებოდა.წინ
ვისკის ჭიქა ედგა ყინულით და ნელნელა წრუპავდა.გონებაში სულ ის სიტყვები უტრიალებდს თუ
როგორ ლანძღავდა მერაბი და ჯაბა მაიას და სიბრაზე ერთიანად ღრღნიდა შინაგანად.საათს
დახედა მაჯაზე უკვე ღამის 12 დაწყებულიყო.დააგვიანდა სახლში.ამ ფიქრებში იყო ტელეფონი
ახმაურდა მის ჯიბეში.ორი თითით ამოიღო და უინტერესოდ დააცქერდა ეკრანს,წამიერად სუნთქვა
შეეკრა,ნერვიულობისას როგორც სჩვევია ხოლმე ცალი ხელი ჯერ წვერზე ჩამოისვა მერე კი
თმაზე,წამიერად გაუბრწყინდა თვალები და სახეზე ღიმილი აუთამაშდა,ტელეფონის ეკრანზე კი
ეწერა_ ჩემი ცოლი
_ გისმენ მაიკო_ სითბოთი სავსე იყო მიდი ხმა
_ უჩა როგორ ხარ,ისე წახვედი არაფერი დაიბარე,ვნერვიულობ,გელოდები_ ხმაზე ეტყობოდა რომ
მართლა ღელავდა
_არ იდარდო ყველაფერი კარგადაა მალე მოვალ_ ეცადა დაემშვიდებინა
_ კარგი მაშინ დაგელოდები
_ იმედია ეჭვიანი ცოლივით ტაფით ხელში არ დამხვდები_ სიცილით უთხრა
_ თუ ძალიან დააგვიანებ მაშინ ქვაბს დავიჭერ_ პასუხიც სიცილით გასცეს
_ როგორ მიხარია რომ იცინი,შენ ვერ წარმოიდგენ მე....._ უცებ გაჩუმდა,ყელიდან მეტი სიტყვა
აღარ ამოუვიდა
_ რას ვერ წარმოვიდგენ?_ჩაეძია
_ არაფერი,მალე მოვალ_ მაშინვე გათიშა ტელეფონი და ღრმად ჩაისუნთქა.მიმტანს ხელით ანიშნა
ანგარიში მომიტანეო და ფეხზე წამოდგა.
ნახევარ საათში უკვე ფარეხში აყენებდა მანქანას და თან სახლის კარს თვალს არ აცილებდა,სადაც
მომლოდინე მაია იდგა.ამ ფაქტმა ძალიან გაახარა.მის მოსვლად ელოდნენ,და ეს მისი მეუღლე
იყო.ღიმილით გაუყვა ბილიკს.
_ თავდაცვისთვის მოვემზადო?_ სიცილით უთხრა თან კოსტუმი გაიძრო
_ დღეს პირველი შემთხვევაა და შეგიბრალებ_ გაუღიმა და კოსტუმი ჩამოართვა
_ გამიხარდა,რომ დამირეკე
_ შეგაგვიანდა და.....
_ კარგი,აწი ხშირად დავიგვიანებ,რომ დამირეკო_ უჩა უჩვეულოდ ბედნიერი იყო,მაიასაც ეტყობოდა
აღელვება
_ საჭმელი ხომ არ გინდა?_ უცებ შეცვალა საუბრის თემა
_ არა არ მინდა_ მიუხვდა მცდელობას,მაგრამ გაატარა,თითქოს ვერ გაიგო_ ძალიან მეძინება
_ კარგი მაშინ მეც წავალ_ თქვა და კიბეებს პირველი აუყვა
_ მაიკო_ მამაკაცის ხმამ შეაჩერა,მანაც ინტერესით მოიხედა უკან_ ხვალ ბავშვების ზეიმია ხომ
მოდიხარ?
_ რათქმაუნდა
_ კარგი ძილი ნებისა.....მეუღლევ_ ბოლო სიტყვები მკვეთრად და ხმამაღლა წარმოთქვა
მაიას სიხარულისაგან გააჟრჟოლა,გული ჩიტივით აუფრთხიალა ამ სიტყვებმა,მაგრამ ეცადა ეს
გარეგნულად არ შემჩნეოდა
_ძილი ნებისა_ ნაზად გაუღიმა და კიბეებს აუყვა.
დილით ადრიანად ავდექი,ჩვეულებისამებრ.რომ მახსენდება ყოველი დილის ნათება სოფელში
შიშისგან და ზიზღისაგან ჟრუანტელი მივლის.როგორ არ მინდოდა მომდევნო დღის გათენება
ხოლმე.ახლა?უბედნიერესი ვარ,მახარებს მზის სხივები ყოველ დილით,რომ იჭრება ჩემი ოთახის
ფანჯრებში და მეც სიცოცხლეს მოწყურებული ნიავივით დავფიალდები და ღიმილით ჩავდივარ
სამზარეულოში რომ ჩემს ოჯახს საუზმე მოვუმზადო.ვერასოდეს წარმოვიდგენდი,რომ სიტყვა ოჯახი
ამდენ კარგ ემოციას თუ გამოიწვევდა ჩემში,მხოლოდ გაფიქრებაც კი ენერგიით მმუხტავდა და მთელ
სხეულში სასიამოვნოდ დამივლიდა თბილი ტალღები.და ეს ოჯახი სოფოსაგან,დაჩისაგან
და.....უჩასაგან შედგებოდა.
_ აბა როგორ გრძნობს თავს დღეს ჩემი მარწყვი და ბალი?_ ღიმილით შევეგებე ბავშვებს
სამზარეულოს კარშივე და ორივეს გულიანად დავუკოცნე ლოყები
_ მე ძალიან კარგად,შენ სოფ?_ სკამზე შემოსკუპტდა და უკვე ლუკმით გამობერ ლოყებიან დაიკოს
გახედა,რომელმაც სიტყვიერად ვერ თქვა სათქმელი და თანხმობის ნიშნად თავი დაგვიქნია.
_ მასწავლებელმა თქვა 11 საათზე აქ უნდა იყოთო,ასე,რომ არ იჩქაროთ ნელა
ჭამეთ,განსაკუთთრებით შენ მარწყვო_ აბურდულ თმებში თითები შევუცურე და
შევუღიტინე.საყვარლად აკისკისდა,უცებ აიფარა პირზრ ხელი ლუკმა რომ არ გადმოვარდნოდა.მის
ამ საქციელზე კი მე,ნელის და დაჩის აგვიტყდა სიცილი.ასე ვჟრიამულობდით უჩაც მოვიდა.
...........
მათი კისკისი დერეფანშიც კი ისმოდა,კიბეზე ჩამომავალს ერთი სული ჰქონდა მალე შეეხედა
სამზარეულოში რომ გაეგო თუ რა იყო ამ მხიარულების მიზეზი.
მის თვალწინ სწორედ ის სანახაობა გადაიშალა რაზეც კარგა ხანია ოცნებობს,რაც გულს უთბობს და
აბედნიერებს.მაია და ბავშვები ჟრიამულობდნენ,სწორედ ისე,როგორც მოსიყვარულე დედა_ შვილნი
,საშინლად მოუარა სურვილმა მისულიყო და სამივესთვის დაეკოცნა გემრიელი ლოყები მაგრამ ეს
ჯერ შეუძლებელი იყო,ამიტომ ძველებურად ისევ მისი გვრიტების მოალერსებას დასჯერდებოდა.
_ მამა მოსულა_ ორივე ყიჭინით შეხვდა მის გამოჩენას.
_ დილა მშვიდობის_ ყველას მოავლო თვალი და მის კუთვნილ ადგილზე მოთავსდა,მერე კი მაიას
მიუბრუნდა_ ხომ არ ღელავ? დღეს პირველად გაგიცნობს ყველა მშობელი და მასწავლებელი,რომ ამ
ცუღლუტების დედა ხარ
_ არა არ ვღელავ,პირიქით სიხარულით ვარ სავსე
_ ძალიან კარგი,მინდა დღეს ძალიან ლამაზი იყო
ქალმა ვერაფერი უპასუხა,ასეთი თამამი და პირდაპირი აქამდე მასთან არ ყოფილა უჩა,უხერხულად
შეიშმუშნა.
_ ოთახში პატარა ჩანთა დავდე შენთან,საჩუქარია დღევანდელი დღისათვის_ თან ყავას სვამდა
მშვიდად თითქოს ვერც კი ამჩნევდა თუ როგორ ააფორიაქა მისმა სიტყვებმა,სინამდვილეში კი
თავადაც არანაკლებ ღელავდა,მაგრამ თავს ერეოდა.
_ საჩუქარი? ძალიან მანებივრებ_ გაიღიმა და თავი მორცხვად დახარა
_ რა საჩუქარია? მე მიყვარს საჩუქრები,წამო დე ვნახოთ,მიდი რა გავხსათ_ ახალი ამბით
აჟიტირებული სოფო მაიას ხელზე ექაჩებოდა და კარისკენ იწეოდა.
ყველამ მის საძინებელში მოიყარა თავი დს ინტერესით ადევნებდნენ თვალს მაის თუ როგორ
აცლიდა ყუთს კრიჭინა ქაღალდს.მხოლოდ უჩა იჯდა შორიახლოს მშვიდი მომღიმარი სახით და
ინტერესით აკვირდებოდა ოთახში არსებულ სიტუაციას.
_ რა ლამაზია_ პირველი ემოცია ნელისი იყო
_ დედა ამაში ფერიას დაემგვანები_ აღფრთოვანებული იყო დაჩი და თან ატმის ყვავილისფერ ნაზ
სარაფანს ნაზად უსმევდა თითებს.
_ უღრმესი მადლობა_ მადლიერი თვალები მიანათა მეუღლეს ქალმა_ ულამაზესია
_ დღეს ზეიმზე ეს ჩაიცვი.....გთხოვ
_ აუცილებლად
_ ჰო ფეხსაცმელიც დევს ჩანთაში,იმედია მოგეწონება ისიც, მგონი შევუხამე
ქალმა ჩანთიდან რძისფერი დაბალ ქუსლზე ღია სანდლები ამოიღო
_ ძალიან ლამაზია,კარგი გემოვნება მაქვს
_ ჰო,ამაში ორი კვირის წინ დავრწმუნდი_ უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა და გაიღიმა
_ როგორ უჩა? ვერ გავიგე?
_ არაფერი,დაგეთანხმე,მიხარია რომ მოგეწონა.
........
საბავშვო ბაღში გამართულმა ზეიმმა ძალიან ლამაზად და კარგად ჩაიარა.
უჩას გამოჩენა მაიასთან ერთად ერთგვარი შოკი და მოულოდნელობა იყო თუ არ ჩავთვლით ერთ
ორ მასწავლებელს,რომლებიც უკვე იცნობდნენ მაიას.
ქალი ისეთი ლამაზი,ნაზი და მომხიბვლელი იყო უჩა მის მეტს ვერავის ამჩნევდა ირგვლივ.
წვრილ თასმებზე,წელში გამოყვანილი და მუხლამდე ტალღოვნად დაშვებული ნაზი ატმისფერი
სარაფანი და რძისფერი სანდლები ისე უხდებოდა მაიას ოლიმპოს მთიდან ჩამოსულ ვენერას
ჰგავდა.არ გამოპარვია მის თვალს ქმრის დაჟინებული ინტერესით სავსე თვალები,ეს კი მას კიდევ
უფრო აფორიაქებდა და ძაბავდა.
ყურადღების ცენტრში სცენა კი არა უმეტესობისათვის მათი წყვილი აღმოჩნდა.
მარწყვი და ბალი შესანიშნავი და არაჩვეულებრივნი იყვნენ სცენაზე.დედიკოს და მამიკოს
ბედნიერები ხელს უქნევდნენ.ასეთი გახარებულები მგონი არც ახსოვს უჩას მისი შვილები.
ასეთი წუთების შემხედვარე რწმუნდება,რომ მაიას ცოლად მოყვანა მის ცხოვრებაში მეორე ყველაზე
მნიშვნელოვანი და სწორი საქციელი იყო,რომელსაც არასოდეს ინანებდა,პირველი კი რათქმაუნდა
ამ ანგელოზების შვილად აყვანა იყო.
_ ჩემო ლამაზებო,ჩემო სიცოცხლეებო რა კარგები იყავით,მოდით გაკოცოთ_ კულისებში
მუხლმოყრილი ხელგაშლილი ელოდა,როდის ჩაეხუტებოდა ორი ბარტყი ერთდროულად.
_ დედიკოო_ რა ტკბილი იყო ეს სიტყვები.
მერე მამას ჩაეხუტნენ და მოესიყვარულეს.
_ აბა რას იტყვით აქედან ჯერ მთაწმინდაზე მერე კი მაკდონალში რომ წავიდეთ?_ იდეა შესთავაზა
ბავშვებს
_იეს_ ერთხმად დაიყვირეს და ისევ მამას ჩაეხუტნენ.
.........
შეურაწყოფილი და დამცირებული ,როგორც ახლა იყო რაც თავი ახსოვს არასოდეს ყოფილა
,მითუმეტეს მისი ერთადერთი შვილისაგან,რომელიც გაჭრილი ვაშლივით ჰგავდა ბუნებით აწ
განსვენებულ მის მეუღლეს.ალბათ სწორედ ამიტომ ვერ იტანდა და არ უყვარდა საკუთარი სისხლი
და ხორცი,რომ მისი ბუნების თუ ხასიათის ერთი პროცენტიც კი არ იყო მასში.არადა ყოველთვის
იმაზე ოცნებობდა რომ მისი ერთადერთი მაში მისი გვარის გამგრძელებელი მისი ღირსეული
მემკვიდრე და მამის განმეორება იქნებოდა.მაგრამ ეს ასე არ მოხდა.სწორედ ეს აგიჟებდა
მერაბს,ამიტომ საშინლად სურდა,ყველანაირი მეთოდით თუ საშუალებით გაენადგურებინა ის.
ახლაც სამუშაო მაგიდასთან მოკალათებული იმაზე ფიქრობდა რა ეღონა მისი მიზნის
განსახორციელებლად.უცებ თვალები გაუბრწყინდა,სწორედ ისეთი იდეა დაებადა ,რაც მის გულს
გაახარებდა.მაგიდაზე მიგდებულ ტელეფონს დაწვდა და სწრაფი მოძრაობით და საშინლად
კმაყოფილი იერით ნომერი აკრიბა.
_ ნოდარ სალამი,როგორ ხარ?
_ ოოოო,მერაბს ვახლავარ,როგორ ხარ ძველო მეგობარო?_ იყი პასუხი
_ კარგად,კარგად,გაიხარე,შენ როგორ ხარ ციცო როგორაა ჯამრთელობით?
_ არაუშავს,სიბერე შემოეპარა,ხო მართლა გავიგე რძალი მოგიყვანია,გილოცავ,გამიხარდა
_ მადლობა,სწორედ მაგაზე გირეკავ ნოდარ,ცოტა გოგოს ოჯახთან გვაქვს პრობლემები,არ ვიცი
რატომ უჩა არ მოსწონდათ სიძეთ და ძალიან გაბრაზდნენ,რომ ჩუმად გამოიპარა და მაინც
გამოყვა,ცხელ გულზე დაკარგვის განცხადება შეიტანეს.კი გავაგებინეთ რომ მათი შვილი ჩვენთანაა
მაგრამ ქალიშვილს და სიძეს მაინც არ ურიგდებიან.მინდა დავეხმარო,კაცურად გამირკვიე იმ
განცხადებაში მამამისის ნომერი ან ოჯახის სხვა წევრის ნომერი იქნება მითითებული და გამიგრ,შენ
ვიცი ამის გაკეთება არ გაგიჭირდება.მინდა შევარიგო,სიურპრიზი მოვუწყო.აბა რას იტყვი
დამეხმარები?_ თავისი იდეით უაღრესად კმაყოფილი მაგიდაზე თითებს რითმულად აცეკვებდა.
_ რაზეა სააუბარი მერაბ,რათქმაუნდა დაგეხმარები.მაქსიმუმ ნახევარი საათი დამჭირდეს.ჩემს ზარს
დაელოდე.
_ დავალებული ვიქნები,
.........
_ მამა ,მამა ეშმაკის ბორბალზე დავჯდეთ რა_ ყვიროდა დაჩი და თან სირბილით წრეებს ხაზავდა.
_ მე ვერ დავჯდები_ ხელები გაასავსავა მაიამ
_ რატომ?_ თითებზე მოეჭიდა და მისკენ ჩამოქაჩა სოფომ
_ არასოდეს ვყოფილვარ,მეშინია_ ტუჩები სასაცილოდ დაბრიცა და თვალები ააფახურა.
_ ხოდა დღეს იქნება პირველი,აბა ყველა წავედით_ მხირულად შემოსძახს უჩამ და ერთიანად
მოავლო ხელი ოჯახს და ასასვლელისკენ უბიძგა.
_ ვაიმე უჩა მეშინია,იცოდე მოვკვდები_ წუწუნებდა და თან ვაგონის საფეხურზე შედგა.
_ დედიკო მშიშარა ყოფილა,რა დავუძახოთ?_ ეშმაკურად მოავლოთვალი უკვე სკამებზე
მოკალათებულ ბავშვებს თვალი დს ერთხმად აყიჟინდნენ_ მშიშარა,მშიშარა
_ დამცინით ხო? _ ვითომ გაიბუსა და მუშტები თვალებთან მიიტანა
_ ჩემი პატარა გოგო_ ღიმილით თქვა,გვერდით მიუჯდა და მკლავი მოხვია,გულში მთელი ძალით
ჩაიკრა და თავზე აკოცა.
ქალს თითქოს დენმა დაარტყა,სუნთქვა შეეკრა,გულმა ისეთი ბაგაბუგი დაიწყო,რომ ლამის ამოუხტა
მკერდიდან.სიამოვნებისაგან გააკანკალა.ერთიანად მოეშვა და დაძაბულობამ გაუარა.პატარები
ფანჯარაში იცქირებოდნენ და გარემოს ათვალიერებდნენ.რაღაც დრო ასე გატრუნული იყო მის
მკლავებში,მერე ფრთხილად აიხედა მაღლა,საშინლად აინტერესებდა ამ სიახლოვემ გამოიწვია თუ
არა მასშიც იგივე ქიმია და მღელვარება,როგორც მას დაემართა.უჩას ვნებით ამღვრეულ
სიყვარულით მოციმციმე თვალებს წააწყდა,რომელიც დაჟინებით დასცქეროდნენ მის ტუჩებს.უცებ
დაიბნა,ეცადა მისი მკლავებიდან თავი გაენთავისუფლებინა მაგრამ არ გამოუვიდა,რაც მეტს
იქაჩებოდა საპირისპირო მხარეს უჩა მით უფრო მჭიდროდ იკრავდა მის აცახცახებულ სხეულს.
_ უჩა გთხოვ გამიშვი_ ქალის ხმაში მუდარა იგრძნობოდა,თან ხმადაბლა ელაპარაკებოდა,რომ
ბავშვების ყურადღება არ მიექცია.კაცმა ერთხანს გარინდული უყურა მის სახეს,თითქოს ყველა მის
ნაკვთს სწავლობდა.მერე კი ფრთხილად შეუშვა ხელი.
_ მაპატიე მაიკო,ცუდად გამოვიდა,უფრო სწორად.... გულწრფელად ,რომ გითხრა,მეც არ ვიცი რა
მემართება,თავს ვერ ვერევი,როცა შენს თვალებს ვუყურებ,როცა გეხები_ აშკარა იყო მამაკაცს
უჭირდა იმის გადმოცემა, რასაც იმ წუთას გრძნობდა და განიცდიდა_ არ ვიცი,ვიბნევი, 18 წლის
ბიჭივით ვარ,არეული,მე მაია....იცი....
_ გთხოვ მეტი არ გააგრძელო,გთხოვ,ახლა არა_ აკანკანკალებული მისი სუსტი თითებით მის
ძლიერ ხელებს მოეჭიდა და თვალით ბავშვები ანიშნა.
_ ხო მართალი ხარ,მაპატიე,ახლა ამის დრო არაა_ მკვეთრი მოძრაობით მისი ხელები მის ფართე
მტევნებში მოიქცია და ნელი მოძრაობით ტუჩებთან მიიტანა,ნაზად აკოცა და თან მაიას თვალს არ
აცილებდა,ამიტომ არ გამოპარვია ,განცდილი ემოციისაგან,როგორ მილულა თვალები,სასიამოვნოდ
გააჟრჟოლა დს გაიღიმა.ისევ გადახვია ხელი და ახლოს მიიზიდა.
_ უბრალოდ ასე ვიყოთ_ ქალმაც თანხმობის ნიშნად გაუღიმა და თავი დაუქნია.
.......
_ გამარჯობათ ბატონი ჯაბა ბრძანდებით?_ მიღწეულით კმაყოფილი მაგიდაზე თითებს აცეკვებდა.
_ ვარ,და ვის ველაპარაკები?_ჩვეული უხეშობით გასცეს პასუხი
_ მე მერაბ მეტრეველი ვარ უჩა მეტრეველის მამა
_ ხოო?_ ალბათ ტრლეფონის მეორე მხარე მისი ნერწყვით იდორბლებიდა იმხელაზე ღრიალებდა_
თუ იმისთვის მირეკავთ,რომ თქვენი შვილი აქოთ და ადიდოთ ნე მხოლოდ ერთი პასუხი მაქვს
მისნაირებისათვის დს იმათთვის ვინც მისიანია იდი ნა........
_ბატონო ჯაბა_ მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი და შეურაწყოფაც მას ჩააყოლა_ პირიქიათ მე და თქვენ
ერთ მხარეს ვართ და თუ მომისმენთ ჩემს გეგმას გაგაცნობ.
ერთმა კვირამ თვალსა და ხელს შუა უცებ გაირბინა.უჩა დილიდან საღამომდე სამსახურში იყო.მაიას
სამდივნო კურსების გაკვწთილები დაეწყო.ჯერ ბავშვებს მიიყვანდა ბარში,მერე კი სასწავლებელში
მიდიოდა.მთელი კვირა მშვიდობიანი და წყნარი იყო.ისე მოხდა,რომ ამ კვირის მანძილზე
სალაპარაკო დრო ვერ გამონახეს,უფრო სწორად მაია არიდებდა თავს უჩასთან მარტო
დარჩენას.გუმანით გრძნობდა თუ როგორი საუბარი გაიმართებოდა მასსა და მის შორის და
წინასწარ იმდენად იძაბებოდა,რომ როგორც კი მეტრეველი სამუშაოდან ბრუნდებოდა ქალი ვახშმის
მერე ეგრევე საძინებელში იკეტებოდა.
საშინლად არ სურდა ასე მოქცევა მაგრამ სხვანაირად არ შეეძლო,უბრალოდ ის არ იყო მიჩვეული
ამდენ ყურადღებას და სიყვარულს.სურდა მის კომპლექსებს და შიშებს მორეოდა ,მაგრამ ასე
ერთბაშად,ერთი ხელის მოსმით არ გამოსდიოდა.ის ჯერ კიდევ პატარა ,უსუსური ,შუშის მსხვრევადი
თოჯინა იყო.ის იყო ქალი,რომელიც სულ რაღაც ერთი თვის წინ დაიბადა,რადგან მანამდე ის
მხოლოდ სხეული იყო უსქესო,უმიზნო და უსახელო.სწორედ აქ შეიძინა სამივე.ქალად უჩამ
აქცია,მიზანი ბავშვებმა ჩაუსახა და ყველაზე დიდი სტიმულით დაიწყეს,მას დედობა არგუნა უფალმა
და სახელიის
აღარ იყო უსახელო და უგვარო,ის მაია ნოზაძე იყო და ესეც უჩას დამსახურებათ
ითვლებოდა.
თავად უჩას ცხოვრებაშიც შეიტანა ამ უეცარმა სიახლემ ცვლილებები.ის არ იყო მარტოხელა მამა.მას
უკვე მეუღლე ჰყავდა,მის შვილებს კი დედა.მას უკვე სახლში ორი სიხარული და ბედნიერება კი არა
სამი ელოდა.უფრო მეტად ისწავლა გაღიმება,სიცილი,ოცნება და ეს ყველაფერი მისი მეუღლის
დამსახურება იყო.
.....................
მთელმა სოფელმა გაიგო ჯერ მაიას გაპარვა და მერე მისი უცნაური გათოვების ამბავი.უბანში ხმა
გავარდა,რომ ნოზაძეების სიძე საკმაოდ შეძლებული და ცნობილი გამომძიებელი იყო.ბევრს
გაუხარდათ მაიას კარგად ყოფნა ,იყო ისეთებიც,რომლებსაც შეშურდათ მისი.
მოდი
აქ შე ლონდრე სადაა შენი დებილი ძმა?აი
ასეთი კულტურული მიმართები ჰქონდა შვილებთან
ჯაბას
ყანაშიაუაპსუხა
და თან მტვერიან შარვალს იფერთხავდა
მიდი
დაუძახე მოეთრას
ისიც მორჩილად გავიდა სახლის უკან ნაკვეთში და მის ძმას გასძახა
გელა,
მოდი მამა გიძახის,რაღაც საქმე აქვსროგორც
კი ეს გაიგო ბარი გვერდზე მაიგდო და ჩქარი
ნაბიჭებით წამოვიდა
რაო
რა ხდება ჯემალ რა უნდა?
აბა
რა ვიცი,ვიღაცამ დაურეკა ტელეფონზე და მგონი მაგიტო გვიძახის
ამათი შემხედვარე მხოლოდ ერთ რამეს იფიქრებდით,ან დაბადებიდან იყვნენ ასეთი გაუთლელები და
უნიათოები ან აღზრდის დამსახურება იყო,თუმცა მეორე უფრო სარწმუნო იყო.
მოდი
აქ ჩამოჯექითუხეში
ტონით მიმართა შვილებს და იქვე გადაჭრილ ორ მორზე მიუთითადღეს
ერთმა კაცმა დამირეკა ,თქვენი გომბიო დის მამამთილი ყოფილა
რა
უნდოდა?ინტერესით
მიაცქერდა მამამის გელა
არც
ის არარის აღფრთოვანებული მისი შვილის საქციელით ,ამიტომ სურს,რომ ეს ოჯახი დაინგრეს
მერე
ჩვენ რატომ დაგვირკა?უკან უნდა შემოგვტენო ასე ცარიელტარიელი?
ვერ
მივართვი,მაგის ჩიტი ვარ ჯაბა ნოზაძე რომ ვიღაც ქალაქელ მეტიჩარას გავასულელებიო
თავი,მეც წავუყენე ჩემი პირობები
და
რა პირობები?
რა
და.....
........................
უკვე 11 საათი სრულდებოდა,ბავშვებს და ნელის უკვე ეძინათ,მხოლოდ მაია იყო ფხიზლად უჩას
მოლოდინით.მდივანზე ფეხმორთხმული მოკალათებულიყო და ტელევიზორს უინტერესოთ
მისცქეროდა.ქვე მაგიდაზე დადებულ მობილურს დაწვდა და ცოტა ხანი ორჭოფობდა თითებში
ატრიალებდა,მერე მოძებნა ნომერი და სმს აკრიბა.
უჩა
მალე მოხვალ?ნერვიულობისაგან
ხელები უკანკალებდა,მხოლოდ აუცილებელ საქმეზე
ურეკავდა ან უმესიჯებდა ხოლმე,ახლა იყო პირველი შემთხვევა,როცა ამას უმიზეზოდ საკუთარი
ინიციატივით აკეთებდა.მოლოდინით გაირინდა
ვეცდები,
ხომ მშვიდობაა მაიკო?იყო
პასუხი
არა
უბრალოდ მინდოდა დამედგინა რით მოვემზადო ქვაბით თუ ტაფით?თავისივე
ნაწერზე გაეცინა
ოოოო
ისეთივე მძიმე კითხვაა როგორც მისი შემადგენლობა.და ნახევარ საათში,რომ მოვიდე
ორივეს გადავრჩები?
ნახევარ
საათში კი
და
ჯილდოდ რას მივიღებ?
რასაც
ისურვებ
მაშინ.......
კოცნა......ლოყაზე
დღეს
ნელიმ ტაფა სარკესავით გააპრიალა
მდააა,
არ ღირს მისი დასვრა,ჯანდაბას ყავა იყოს
ახლა
მოვრიგდით
კარგი
გამოვდივარ
ტელეფონი ისევ მაგიდაზე დადო და ფეხზე წამოხტა,ერთ ადგილზე ვერ ისვენებდა,უცნაურად
გრძნობდა თავს,თიტქოს პეპლები დაფარფატებდენენ მის მუცელში და გონებაში,თავისით უმიზეზოთ
ეღიმებოდა.ნერვიულობისაგან სახე უხურდა.გაშლილი ხელის მტევნები ორივე ლოყაზე
დაიდო,ესიამოვნა სიგრილე.უცებ ყავა გაახსენდა და გეზი სამზარეულოსაკენ აიღო.ხელები
საშინლად უკანკალებდა.მადუღარაში ორი ულუფა ყავა ჩაყარა და გაზზე შემოდგა თუმცა ჯერ ანთება
ადრე იყო.
მალე შემოესმა ჭიშკრის გაღების ხმა,მიხვდა,რომ უჩას მანქანა შემოვიდა,მაშინვე გაზქურა აანთო
და ჭიქები გადმოალაგა კარადიდან.მალე სახლის კარიც გაიღო.
აბა
ჩემი ყავა მზადდება?სამზარეულოში
თავი შემოყო მეტრეველმა,კოსტუმის გახდა და ხელჩანთის
დადება მოესწრო უკვე.
კი
რათქმაუნდაღიმილით
შესციცინა
უჩა იქვე მაგიდასთან მოკალათდა,კმაყოფილი ღიმილით ადევნედა თვალს თუ როგორ ფუსფუსებდა
მის სახლში,მის სამზარეულოში, მისივე ცოლი და საკუთრად მისთვის ამზადებდა ყავას და
ტკბილეულს.ერთი ჭიქა მის წინ ჩამოდგა მეორე კი თავისთვის დაიდგა და მაგიდის მეორე მხარეს
დაჯდა.
როგორ
მიდის საქმე სასწავლებელში?საბრის
დაწყების ინიციატივა უჩამ აიღო საკუთარ თავზე და
თან ყავა მოსვაგემრიელიაშეუქო
ცოლს ნახელავი
მადლობაღიმილით
უპასუხა და თავადაც მოსვაკარგად
მიდის,მხოლოდ 6 გოგონა
ვართ,მასწავლებელიც კარგად და ადვილი ენით გვიხსნის ყველაფერს,კომპიუტერსაც ნელნელა
ავუღე ალღო.
ხო
სულ დამავიწყდა,რომ შეგპირდი გამეცადინებ ხოლმეთქო,ხვალიდან შევიყვან ძალაში კარგი?
კარგი.......
შენმა დღემ როგორ ჩაიარა?თავადაც
უკვე ძალიან სურდა მეტი სცოდნოდა მასზე და მის
საქმიანობაზე
კარგად,
წვირლწვრილი საქმეებია,ძალიან არ ვიღლები,ზოგჯერ კი სერიოზული საქმეებიცაა ხოლმე
აი მაშინ კი მართლა მიწევს სამსახურში გათენება და მგონი ტაფას და ქვაბს არ მაკმარებორივეს
გულინიანად გაეცინა
არ
ისეთი ანჩხლი ვარ
რათქმაუნდა
ვიცი მაიკო,შენ ყველაზე თბილი და საყვარელი ხართქვა
და მისი თითები ქალის
თითებისაკენ გააცურა,რომელიც მაგიდაზე ჩამოედო.როგორც კი იგრძნო მისი ხელის შეხება
ელდანაკრავივით უკან წაიღო და ფეხზე წამოხტა
თუ
დალიე წავიღებ ჭიქას,გავრეცხავთავი
არც კი აუწევია მაღლა ,სახეზე ერთიანად ალეწილი
იყო,აკანკალებული ხელი უცასკენ გაიშვირა,რომ ჭიქა გამ,ოერთვა,მაგრამ ჭიქის მაგივრად მის
თითებს ისევ მამაკაცის ხელი მოეჭიდა,მაგიდა მოატარა და ერთმანეთის წინ აღმოჩნდნენ.ქალი ისევ
თვდახრილი იდგა,მხოლოდ უჩას ფართო მკერდს ხედავდა,რომელიც გახშირებული სუნთქვის გამო
მაღლა ადიოდა და ჩამოდიოდა.დაძაბული,ათრთოლებული,გული ჩიტივით უფრთხიალებდა.
გეშინია
ჩემი?ყურთან
ახლოს გაისმა სასიამოვნო ბარიტონი,მისგან წამოსული თბილი ჰაერი
ღაწვებსა და ყელზე მოელამუნა,ქალმა ნებიერად მილულა თვალები
არაძლივს
ამოთქვა
აბა
რატომ იქცევი ასე?თან
თითები ნაზად შეაცურა მის ჩამოშლილ თმებში
როგორ
ასე?საშინლდ
აბნებდა მისი შეხება
აი
ასე,განზე დგები,ჩემი შეხება გაკრთობს
მე
.....მე მიუჩვეველი ვარ ყურადღებასენის
ბორძიკით ამოსთქვა,სუნთქვა საშინლად უჭირდა
დაძაბულობისაგან
ეს
წარსულში დავტოვოთ კარგი?შენ ჩემი ცოლი ხარ,ჩემი შვილების დედა
კანონის
გარეშე
და
როდემდე?ახლა
უფრო ახლოს მიიზიდა მისკენ ქალი
რა
როდემდე,რას გულისხმობ?სულ
აიბნა,აღრ იცოდა,დანებებოდა მის სურვილს და ჩახუტებოდა
თუ უფრო განზე გაქაჩულიყო
არაფერს
გთხოვ მაია,არც რამეს გაძალებ,არ მინდა შეშინდეისევ
რიტმულად დააცურებდა თითებს
მის თმებშიუბრალოდ
მინდა ერთმანეთის მიმართ შევიცვალოთ,აღარ ვიყოთ ასეთი
ოფიციალურები,დავთბეთ,მომავალი მივცეთ ჩვენს ურთიერთობას
მომავალი?
მონოტორულად
იმეორებდა მის სიტყვებს
კარგი,
ერთ კითხვას დაგისვამ,გინდა ხვალ ხელი გავაწეროთ?მისი
სახე ხელებში მოიქცია და თავი
მისკენ ააწევინა.უცებ აუწყლიანდა თვალები ქალს,ცრემლებმა პატარა გუბურები გააკეთეს მის ლამაზ
თვალის უპეებში
არა....
რათქმაუნდა არაშესინებული
უპასუხა
რატომ?
რატომ?
მე....მე აქ მინდა
რატომ?
გთხოვ
უჩა ......ეცადა
თავი გაენთავისუფლებინა მაგრამ არაფერი გამოუვიდა.
მაშინ
მე გეტყვი,მე არ მინდა შენთან ხელის გაწერა,მაგრამ არც ასე თი ცოლქმრობა
მინდა,არა
იმიტომ,რომ მოძლადა ან უგულო ვარ,არა,არამედ იმიტომ რომ მე ცხოვრება მიხარია,სიცოცხლე
მიხარია,სახლში დაბრუნება მიხარია,ვიცი,რომ ჩემი შვილების გარდა სახლშის ზღურბლზე ქალი
მელოდება,რომელსაც ვაღელვებ,არ ამბობ მაგრამ ვგრძნობ რომ ასეა,იმიტომ,რომ მე ამ ქალის
თითოელი ნაკვთი,ცრემლი,ღიმილი შევისისლხორცე,ჩემად დავიგულე,გულში ღრმად
ჩავიბეჭდე.სწორედ ამიტომ არ მინდა,რომ ესყ ველაფერი ასე გაგრძელდეს,ასე ცივად უგულოდ,როცა
მე არ შემიძლია ვიყო ცივი და უგულო,მე არ სემიძლია მოვიდე სახლში და მხოლოდ გაგიღიმო,ან
ხელი ჩამოგართვა.მე არ შემიძლია,როცა ტირი მხოლოდ თბილი სიტყვები გითხრა,მე არ
შემიძლია,როცა იღიმი მხოლოდ გაგიღიმო საპასუხოდ.მე მინდა,როცა ტირი გულში ჩაგიკრა სველი
თვალები კოცნით ამოგისრო,რო=ცა იღიმი მოვიდე და ეგ ლოყები რომ გეჩხვლიტება სულ კოცნით
დაგიფარო,მე მინდა,რომ როცა დაღლილი სახლში ვბრუნდები მხოლოდ კი არ
გაგიღიმო,ჩაგეხუტო,შენი სურნელი ვიგრძნო რადგან ვიცი,მხოლოდ ეს დამამშვიდებს და ეს მომცემს
ძალას მეორე დღეს იგივე საქმეს რომ შევეჭიდო.და არ გაინტერესებს რატომ მაია?არ
გაინტერესებს?მთელი
ეს დრო მისი სახე ხელებში ჰქონდა მოქცეული და ზემოდან
დასჩერებოდა,ქალს კი ტუჩები საყვარლად მოებუსა სივიწროვისაგან,ლოყებზე კი ცრემლები
ნიაღვარად მოედინებოდა
მაინტერესებს,
ძალიან მაინტერესებს მაგრამ ვიცი,ვგრძნობს რაცაა მიზეზი და მეშინია,შენი არა ამ
ცვლილების მეშინია,ჩემი თავის მეშინია,მაგრამ ქალი ვარ,გესმის ქალი ვარ და მინდა ცხოვრებაში
ერთხელ მაინც მოვისმინო ეს ,ამიტომ მაინტერესებს,.....მაინტერესებს რატომ უჩა რატომ?მისი
სუსტი თითები მის ლოყებზე მოჭიდებულ ძლიერ ხელებს შემოხვია
იმიტომ
,რომ მიყვარხარ,გესმის მიყვარხარ,თავდავიწყებით,უსაზღვროდ,შენ ხარ ჩემი მზე და ჩემი
სიცოცხლეთქვა
და მის ტუჩებს ფრთხილად შეხო მისი ტუჩები,ქალი არ შეწინააღმდეგებია,მანაც
უფრო მომთხოვნად და ვნებიანად დაუკოცნა თბილი და მხურვალე ბაგეები,ქალიც აყვა,ერთმანეთის
ხელები გაანთავისუფლეს,ამაკაცის ხელები მჭიდროდ შემოეხვია წელზე და მისკენ მიიზიდა,სხეულზე
აიკრა,ტუჩებიდან ცრემლიან ლოყებზე გადავიდა,მერე ლამაზად მორერებულ ყელზე,ქალს
სიამოვნებისაგან კვნესა აღმოხდა.უჩა ისევ მის ათრთოლებულ ბაგეებს დაუბრუნდა და ვნებით
დაცხრა,ისე იხუტებდა ქალს თითქოს მის სხეულსა და სულში სურდა შეძრომა,მინდოდა
შეესისხლორცებინა,მთლიანად ეგრძნო და განეცადა.წამით მოშორდა ,მის სახეს
დააცქერდა,დანამული თვალები ცერა თითებით ამოუმშრალა და გულში ჩაიკრა
შენ
ჩემი ხარ,მხოლოდ ჩემი,ჩემი ცოლი,კანონიერი ცოლი
ჰო
კანონიერი ცოლითქვა
და მის მკერდზე მშვიდად მიესვენა.ერთმა კვირამ თვალსა და ხელს შუა
უცებ გაირბინა.უჩა დილიდან საღამომდე სამსახურში იყო.მაიას სამდივნო კურსების გაკვწთილები
დაეწყო.ჯერ ბავშვებს მიიყვანდა ბარში,მერე კი სასწავლებელში მიდიოდა.მთელი კვირა
მშვიდობიანი და წყნარი იყო.ისე მოხდა,რომ ამ კვირის მანძილზე სალაპარაკო დრო ვერ
გამონახეს,უფრო სწორად მაია არიდებდა თავს უჩასთან მარტო დარჩენას.გუმანით გრძნობდა თუ
როგორი საუბარი გაიმართებოდა მასსა და მის შორის და წინასწარ იმდენად იძაბებოდა,რომ
როგორც კი მეტრეველი სამუშაოდან ბრუნდებოდა ქალი ვახშმის მერე ეგრევე საძინებელში
იკეტებოდა.
საშინლად არ სურდა ასე მოქცევა მაგრამ სხვანაირად არ შეეძლო,უბრალოდ ის არ იყო მიჩვეული
ამდენ ყურადღებას და სიყვარულს.სურდა მის კომპლექსებს და შიშებს მორეოდა ,მაგრამ ასე
ერთბაშად,ერთი ხელის მოსმით არ გამოსდიოდა.ის ჯერ კიდევ პატარა ,უსუსური ,შუშის მსხვრევადი
თოჯინა იყო.ის იყო ქალი,რომელიც სულ რაღაც ერთი თვის წინ დაიბადა,რადგან მანამდე ის
მხოლოდ სხეული იყო უსქესო,უმიზნო და უსახელო.სწორედ აქ შეიძინა სამივე.ქალად უჩამ
აქცია,მიზანი ბავშვებმა ჩაუსახა და ყველაზე დიდი სტიმულით დაიწყეს,მას დედობა არგუნა უფალმა
და სახელიის
აღარ იყო უსახელო და უგვარო,ის მაია ნოზაძე იყო და ესეც უჩას დამსახურებათ
ითვლებოდა.
თავად უჩას ცხოვრებაშიც შეიტანა ამ უეცარმა სიახლემ ცვლილებები.ის არ იყო მარტოხელა მამა.მას
უკვე მეუღლე ჰყავდა,მის შვილებს კი დედა.მას უკვე სახლში ორი სიხარული და ბედნიერება კი არა
სამი ელოდა.უფრო მეტად ისწავლა გაღიმება,სიცილი,ოცნება და ეს ყველაფერი მისი მეუღლის
დამსახურება იყო.
.....................
მთელმა სოფელმა გაიგო ჯერ მაიას გაპარვა და მერე მისი უცნაური გათოვების ამბავი.უბანში ხმა
გავარდა,რომ ნოზაძეების სიძე საკმაოდ შეძლებული და ცნობილი გამომძიებელი იყო.ბევრს
გაუხარდათ მაიას კარგად ყოფნა ,იყო ისეთებიც,რომლებსაც შეშურდათ მისი.
მოდი
აქ შე ლონდრე სადაა შენი დებილი ძმა?აი
ასეთი კულტურული მიმართები ჰქონდა შვილებთან
ჯაბას
ყანაშიაუაპსუხა
და თან მტვერიან შარვალს იფერთხავდა
მიდი
დაუძახე მოეთრას
ისიც მორჩილად გავიდა სახლის უკან ნაკვეთში და მის ძმას გასძახა
გელა,
მოდი მამა გიძახის,რაღაც საქმე აქვსროგორც
კი ეს გაიგო ბარი გვერდზე მაიგდო და ჩქარი
ნაბიჭებით წამოვიდა
რაო
რა ხდება ჯემალ რა უნდა?
აბა
რა ვიცი,ვიღაცამ დაურეკა ტელეფონზე და მგონი მაგიტო გვიძახის
ამათი შემხედვარე მხოლოდ ერთ რამეს იფიქრებდით,ან დაბადებიდან იყვნენ ასეთი გაუთლელები და
უნიათოები ან აღზრდის დამსახურება იყო,თუმცა მეორე უფრო სარწმუნო იყო.
მოდი
აქ ჩამოჯექითუხეში
ტონით მიმართა შვილებს და იქვე გადაჭრილ ორ მორზე მიუთითადღეს
ერთმა კაცმა დამირეკა ,თქვენი გომბიო დის მამამთილი ყოფილა
რა
უნდოდა?ინტერესით
მიაცქერდა მამამის გელა
არც
ის არარის აღფრთოვანებული მისი შვილის საქციელით ,ამიტომ სურს,რომ ეს ოჯახი დაინგრეს
მერე
ჩვენ რატომ დაგვირკა?უკან უნდა შემოგვტენო ასე ცარიელტარიელი?
ვერ
მივართვი,მაგის ჩიტი ვარ ჯაბა ნოზაძე რომ ვიღაც ქალაქელ მეტიჩარას გავასულელებიო
თავი,მეც წავუყენე ჩემი პირობები
და
რა პირობები?
რა
და.....
........................
უკვე 11 საათი სრულდებოდა,ბავშვებს და ნელის უკვე ეძინათ,მხოლოდ მაია იყო ფხიზლად უჩას
მოლოდინით.მდივანზე ფეხმორთხმული მოკალათებულიყო და ტელევიზორს უინტერესოთ
მისცქეროდა.ქვე მაგიდაზე დადებულ მობილურს დაწვდა და ცოტა ხანი ორჭოფობდა თითებში
ატრიალებდა,მერე მოძებნა ნომერი და სმს აკრიბა.
უჩა
მალე მოხვალ?ნერვიულობისაგან
ხელები უკანკალებდა,მხოლოდ აუცილებელ საქმეზე
ურეკავდა ან უმესიჯებდა ხოლმე,ახლა იყო პირველი შემთხვევა,როცა ამას უმიზეზოდ საკუთარი
ინიციატივით აკეთებდა.მოლოდინით გაირინდა
ვეცდები,
ხომ მშვიდობაა მაიკო?იყო
პასუხი
არა
უბრალოდ მინდოდა დამედგინა რით მოვემზადო ქვაბით თუ ტაფით?თავისივე
ნაწერზე გაეცინა
ოოოო
ისეთივე მძიმე კითხვაა როგორც მისი შემადგენლობა.და ნახევარ საათში,რომ მოვიდე
ორივეს გადავრჩები?
ნახევარ
საათში კი
და
ჯილდოდ რას მივიღებ?
რასაც
ისურვებ
მაშინ.......
კოცნა......ლოყაზე
დღეს
ნელიმ ტაფა სარკესავით გააპრიალა
მდააა,
არ ღირს მისი დასვრა,ჯანდაბას ყავა იყოს
ახლა
მოვრიგდით
კარგი
გამოვდივარ
ტელეფონი ისევ მაგიდაზე დადო და ფეხზე წამოხტა,ერთ ადგილზე ვერ ისვენებდა,უცნაურად
გრძნობდა თავს,თიტქოს პეპლები დაფარფატებდენენ მის მუცელში და გონებაში,თავისით უმიზეზოთ
ეღიმებოდა.ნერვიულობისაგან სახე უხურდა.გაშლილი ხელის მტევნები ორივე ლოყაზე
დაიდო,ესიამოვნა სიგრილე.უცებ ყავა გაახსენდა და გეზი სამზარეულოსაკენ აიღო.ხელები
საშინლად უკანკალებდა.მადუღარაში ორი ულუფა ყავა ჩაყარა და გაზზე შემოდგა თუმცა ჯერ ანთება
ადრე იყო.
მალე შემოესმა ჭიშკრის გაღების ხმა,მიხვდა,რომ უჩას მანქანა შემოვიდა,მაშინვე გაზქურა აანთო
და ჭიქები გადმოალაგა კარადიდან.მალე სახლის კარიც გაიღო.
აბა
ჩემი ყავა მზადდება?სამზარეულოში
თავი შემოყო მეტრეველმა,კოსტუმის გახდა და ხელჩანთის
დადება მოესწრო უკვე.
კი
რათქმაუნდაღიმილით
შესციცინა
უჩა იქვე მაგიდასთან მოკალათდა,კმაყოფილი ღიმილით ადევნედა თვალს თუ როგორ ფუსფუსებდა
მის სახლში,მის სამზარეულოში, მისივე ცოლი და საკუთრად მისთვის ამზადებდა ყავას და
ტკბილეულს.ერთი ჭიქა მის წინ ჩამოდგა მეორე კი თავისთვის დაიდგა და მაგიდის მეორე მხარეს
დაჯდა.
როგორ
მიდის საქმე სასწავლებელში?საბრის
დაწყების ინიციატივა უჩამ აიღო საკუთარ თავზე და
თან ყავა მოსვაგემრიელიაშეუქო
ცოლს ნახელავი
მადლობაღიმილით
უპასუხა და თავადაც მოსვაკარგად
მიდის,მხოლოდ 6 გოგონა
ვართ,მასწავლებელიც კარგად და ადვილი ენით გვიხსნის ყველაფერს,კომპიუტერსაც ნელნელა
ავუღე ალღო.
ხო
სულ დამავიწყდა,რომ შეგპირდი გამეცადინებ ხოლმეთქო,ხვალიდან შევიყვან ძალაში კარგი?
კარგი.......
შენმა დღემ როგორ ჩაიარა?თავადაც
უკვე ძალიან სურდა მეტი სცოდნოდა მასზე და მის
საქმიანობაზე
კარგად,
წვირლწვრილი საქმეებია,ძალიან არ ვიღლები,ზოგჯერ კი სერიოზული საქმეებიცაა ხოლმე
აი მაშინ კი მართლა მიწევს სამსახურში გათენება და მგონი ტაფას და ქვაბს არ მაკმარებორივეს
გულინიანად გაეცინა
არ
ისეთი ანჩხლი ვარ
რათქმაუნდა
ვიცი მაიკო,შენ ყველაზე თბილი და საყვარელი ხართქვა
და მისი თითები ქალის
თითებისაკენ გააცურა,რომელიც მაგიდაზე ჩამოედო.როგორც კი იგრძნო მისი ხელის შეხება
ელდანაკრავივით უკან წაიღო და ფეხზე წამოხტა
თუ
დალიე წავიღებ ჭიქას,გავრეცხავთავი
არც კი აუწევია მაღლა ,სახეზე ერთიანად ალეწილი
იყო,აკანკალებული ხელი უცასკენ გაიშვირა,რომ ჭიქა გამ,ოერთვა,მაგრამ ჭიქის მაგივრად მის
თითებს ისევ მამაკაცის ხელი მოეჭიდა,მაგიდა მოატარა და ერთმანეთის წინ აღმოჩნდნენ.ქალი ისევ
თვდახრილი იდგა,მხოლოდ უჩას ფართო მკერდს ხედავდა,რომელიც გახშირებული სუნთქვის გამო
მაღლა ადიოდა და ჩამოდიოდა.დაძაბული,ათრთოლებული,გული ჩიტივით უფრთხიალებდა.
გეშინია
ჩემი?ყურთან
ახლოს გაისმა სასიამოვნო ბარიტონი,მისგან წამოსული თბილი ჰაერი
ღაწვებსა და ყელზე მოელამუნა,ქალმა ნებიერად მილულა თვალები
არაძლივს
ამოთქვა
აბა
რატომ იქცევი ასე?თან
თითები ნაზად შეაცურა მის ჩამოშლილ თმებში
როგორ
ასე?საშინლდ
აბნებდა მისი შეხება
აი
ასე,განზე დგები,ჩემი შეხება გაკრთობს
მე
.....მე მიუჩვეველი ვარ ყურადღებასენის
ბორძიკით ამოსთქვა,სუნთქვა საშინლად უჭირდა
დაძაბულობისაგან
ეს
წარსულში დავტოვოთ კარგი?შენ ჩემი ცოლი ხარ,ჩემი შვილების დედა
კანონის
გარეშე
და
როდემდე?ახლა
უფრო ახლოს მიიზიდა მისკენ ქალი
რა
როდემდე,რას გულისხმობ?სულ
აიბნა,აღრ იცოდა,დანებებოდა მის სურვილს და ჩახუტებოდა
თუ უფრო განზე გაქაჩულიყო
არაფერს
გთხოვ მაია,არც რამეს გაძალებ,არ მინდა შეშინდეისევ
რიტმულად დააცურებდა თითებს
მის თმებშიუბრალოდ
მინდა ერთმანეთის მიმართ შევიცვალოთ,აღარ ვიყოთ ასეთი
ოფიციალურები,დავთბეთ,მომავალი მივცეთ ჩვენს ურთიერთობას
მომავალი?
მონოტორულად
იმეორებდა მის სიტყვებს
კარგი,
ერთ კითხვას დაგისვამ,გინდა ხვალ ხელი გავაწეროთ?მისი
სახე ხელებში მოიქცია და თავი
მისკენ ააწევინა.უცებ აუწყლიანდა თვალები ქალს,ცრემლებმა პატარა გუბურები გააკეთეს მის ლამაზ
თვალის უპეებში
არა....
რათქმაუნდა არაშესინებული
უპასუხა
რატომ?
რატომ?
მე....მე აქ მინდა
რატომ?
გთხოვ
უჩა ......ეცადა
თავი გაენთავისუფლებინა მაგრამ არაფერი გამოუვიდა.
მაშინ
მე გეტყვი,მე არ მინდა შენთან ხელის გაწერა,მაგრამ არც ასე თი ცოლქმრობა
მინდა,არა
იმიტომ,რომ მოძლადა ან უგულო ვარ,არა,არამედ იმიტომ რომ მე ცხოვრება მიხარია,სიცოცხლე
მიხარია,სახლში დაბრუნება მიხარია,ვიცი,რომ ჩემი შვილების გარდა სახლშის ზღურბლზე ქალი
მელოდება,რომელსაც ვაღელვებ,არ ამბობ მაგრამ ვგრძნობ რომ ასეა,იმიტომ,რომ მე ამ ქალის
თითოელი ნაკვთი,ცრემლი,ღიმილი შევისისლხორცე,ჩემად დავიგულე,გულში ღრმად
ჩავიბეჭდე.სწორედ ამიტომ არ მინდა,რომ ესყ ველაფერი ასე გაგრძელდეს,ასე ცივად უგულოდ,როცა
მე არ შემიძლია ვიყო ცივი და უგულო,მე არ სემიძლია მოვიდე სახლში და მხოლოდ გაგიღიმო,ან
ხელი ჩამოგართვა.მე არ შემიძლია,როცა ტირი მხოლოდ თბილი სიტყვები გითხრა,მე არ
შემიძლია,როცა იღიმი მხოლოდ გაგიღიმო საპასუხოდ.მე მინდა,როცა ტირი გულში ჩაგიკრა სველი
თვალები კოცნით ამოგისრო,რო=ცა იღიმი მოვიდე და ეგ ლოყები რომ გეჩხვლიტება სულ კოცნით
დაგიფარო,მე მინდა,რომ როცა დაღლილი სახლში ვბრუნდები მხოლოდ კი არ
გაგიღიმო,ჩაგეხუტო,შენი სურნელი ვიგრძნო რადგან ვიცი,მხოლოდ ეს დამამშვიდებს და ეს მომცემს
ძალას მეორე დღეს იგივე საქმეს რომ შევეჭიდო.და არ გაინტერესებს რატომ მაია?არ
გაინტერესებს?მთელი
ეს დრო მისი სახე ხელებში ჰქონდა მოქცეული და ზემოდან
დასჩერებოდა,ქალს კი ტუჩები საყვარლად მოებუსა სივიწროვისაგან,ლოყებზე კი ცრემლები
ნიაღვარად მოედინებოდა
მაინტერესებს,
ძალიან მაინტერესებს მაგრამ ვიცი,ვგრძნობს რაცაა მიზეზი და მეშინია,შენი არა ამ
ცვლილების მეშინია,ჩემი თავის მეშინია,მაგრამ ქალი ვარ,გესმის ქალი ვარ და მინდა ცხოვრებაში
ერთხელ მაინც მოვისმინო ეს ,ამიტომ მაინტერესებს,.....მაინტერესებს რატომ უჩა რატომ?მისი
სუსტი თითები მის ლოყებზე მოჭიდებულ ძლიერ ხელებს შემოხვია
იმიტომ
,რომ მიყვარხარ,გესმის მიყვარხარ,თავდავიწყებით,უსაზღვროდ,შენ ხარ ჩემი მზე და ჩემი
სიცოცხლეთქვა
და მის ტუჩებს ფრთხილად შეხო მისი ტუჩები,ქალი არ შეწინააღმდეგებია,მანაც
უფრო მომთხოვნად და ვნებიანად დაუკოცნა თბილი და მხურვალე ბაგეები,ქალიც აყვა,ერთმანეთის
ხელები გაანთავისუფლეს,ამაკაცის ხელები მჭიდროდ შემოეხვია წელზე და მისკენ მიიზიდა,სხეულზე
აიკრა,ტუჩებიდან ცრემლიან ლოყებზე გადავიდა,მერე ლამაზად მორერებულ ყელზე,ქალს
სიამოვნებისაგან კვნესა აღმოხდა.უჩა ისევ მის ათრთოლებულ ბაგეებს დაუბრუნდა და ვნებით
დაცხრა,ისე იხუტებდა ქალს თითქოს მის სხეულსა და სულში სურდა შეძრომა,მინდოდა
შეესისხლორცებინა,მთლიანად ეგრძნო და განეცადა.წამით მოშორდა ,მის სახეს
დააცქერდა,დანამული თვალები ცერა თითებით ამოუმშრალა და გულში ჩაიკრა
შენ
ჩემი ხარ,მხოლოდ ჩემი,ჩემი ცოლი,კანონიერი ცოლი
ჰო
კანონიერი ცოლითქვა
და მის მკერდზე მშვიდად მიესვენა.
მგონი ამაზე სასიამოვნო და ამაღელვებელი არაფერი განმიცდია ჩემს სიცოცხლეში როგორიც ეს
გრძნობაა_ გესმოდეს,როგორ ფეთქავს შენი სიყვარულით გაჯერებული სხვისი გული შენს გულთან
ერთად ბედნიერების რითმში.გრძნობდე,როგორი გახშირებული გაქვს სუნთქვა იმიტომ,რომ შენი
სული და სხეული გაერთიანებულია შენს მონათესავე სულსა და სხეულთან და გრძნობ როგორ
ერწყმის ერთმანეთს ჩვენ_ჩვენი სითბო და სურნელი.კიდევ ერთხელ კმაყოფილმა მივლულე თვალები
და ჩემად დასაკუთრებულ სხეუულს,რომელიც არც კი ვიცი როდის შემიყვარდა ასე თავდავიწყებით
უფრო მჭიდროდ შემოვხვიე ხელები და და კნუტივით ავეკარი.
_ დამშვიდდი?_ ყურთან საამურად გაისმა მისი ხავერდოვანი ბარიტონი და ცხელ ტალღასავით
დამიარა ისედაც ემოციებიდაგან კოცონივით ანთებულს.
_ აჰამ_ პირის გაუღებლად ამოვთქვი და სიამოვნებისაგან შევირხიე,აი ისე კნუტი რომ ააფუმფულებს
იმ ადგილს სადაც ძინავს და კიდევ უფრო კონფორტულად ,რომ მოკალათდება.
_ მიყვარხარ_ მითხრა,საჩვენებელი თითით თავი მაღლა ამაწევინა და კიდევ ერთხელ დავტკბი მისი
ვნებამორეული თბილი ბაგეებით.
_ უჩა ....... მე არ შემიძლია ერთბაშად შევცვალო ყველაფერი_ მორიდებით ვუთხარი და ცხვირი მის
ყელში ჩავრგე
_ ვიცი,ჩემო კარგო ვიცი და ყველაფერი ისე იქნება როგორც შენ გადაწყვეტ
_ ხომ არ მიწყენ? ხომ არ მიბრაზდები?_ ვგრძნობდი მეტად რთული იყო პასუხის გაცემა მისთვის.
_რათქმაუნდა არა ჩემო კარგო_ გამიღიმა და გულში კიდევ უფრო მჭიდროდ ჩამიკრა.ცოტა ხნით ასე
ვიყავით გარინდული ერთმანეთზე მიკრული.კედლის საათს გავხედე ღამის 2 აჩვენებდა.
_ უი როგორი გვიანი ყოფილა_ თავი ფრთხილად წამოვწიე მისი მკერდიდან_ ხვალ სასწავლებელი
მაქვს,მერე კი კაფეში დავჯდებით გოგოები,ალბათ შემაგვიანდება_ თითქოს ნებართვას ვიღებდი
მისგან.
_ ძალიან კარგი,მეგობრებსაც გაიჩენ,აღარ იქნები სახლში გამოკეტილი მიხარია.ჰო ფულიც
დაგჭირდება,ახლავე მოგცემ_ თქვა და ჯიბისკენ წაიღო ხელი
_ არ მინდა ფული,წინა კვირაში რომ მომეცი 200 ლარი ჯერ კიდევ მაქვს იქედან 180 ლარი
_ მოიცა ფულს არაფერში ხარჯავ? მხოლოდ ოცი ლარი როგორ იმყოფინე?_ გაოცებულმა
შემომხედა თან ეღიმებოდა.
_ მხოლოდ სამგზავრო_ დანაშაულზე წასწრებული ბავშვივით ავიჩეჩე მხრები.ჩემმა ამ
გამომეტყველებამ ძალიან გაამხიარულა უჩა.
_ ჩემი გოგო,ჩემი სულელი გოგო_ ისევ ჩემს ბაგეებს დაწვდა და კიდევ ერთხელ შეწყვიტა
სიამოვნებისაგან აჟიტირებულმა ჩემმა გულმა ფეთქვა და მთელი სხეული უცნაურმა სურვილმა
მოიცვა,წამიერად მივხვდი ეს ვნება იყო,სურვილი მეტისა და სწრაფად მოვცილდი
_ ძილი ნებისა_ სწრაფად მივაყარე ორი სიტყვა და კიბეებისკენ ჩქარი ნაბიჯებით წავედი.უჩა კი
იდგა და იღიმოდა,ჩვეულებისამებრ ჯერ წვერზე ჩამოისვა ხელი მერე კი თმაზე და ღიმილით გააქნია
თავი.
..........
დილით ჩვეულებისამებ სასიამოვნო რუტინით დაიწყო დილა.მერე ბაღი,მერე კი სასწავლებელი.ცოტა
დაძაბული ვიყავი გოგონებთან მაგრამ არ იყვნენ ძალიან მეტიჩრები,არც ის მიგვრძვნია მათგან,რომ
რამით განვსხვავდები( ჩემს ფეხს ვგულისხმობ)ჩემს გარდა 5 გოგო იყო_ თეონა,მარი,ნუცა,ლიკა და
ნინო,ყველანი დაახლოებით ერთი ასაკისანი ვიყავით.გოგოებმა მყუდრო კაფე შეარჩიეს,ნამცხვარი
და ყავა შევუკვეთეთ.ხუთივე ადგილობრივი იყო მხოლოდ მე ვიყავი ჩამოსული,ამიტომ მათ უფრო
მეტი სალაპარაკო ჰქონდათ ვიდრე მე.ამიტომ ჩუმად ვიჯექი.
_ შენ როგორი მორცხვი ხარ მაიკო_ ყავა მოსვა და მთელი სხეულით ჩემკენ შემობრუნდა
თეონა,რომელიც გვერდით მიჯდა.
_ გისმენთ,საინტერესოდ საუბრობთ_ მომწონდა ეს გოგო
_ შენს შესახებ არაფერს ყვები,გვითხარი რამე,ხო ხედავ მე ისიც კი მოვყევი თუ რომელ ბაღში
დავდიოდი_ გულიანად გაგვეცინა ყველას.
_ რა გითხრათ,მყავს მეუღლე და ორი შვილი
_ გოგონები? ბიჭები?_ ნინოც ჩაება საუბარში
_ გოგონა და ბიჭი ტყუპები არიან,აი ისინიც _ ვთქვი და. ტელეფონის ეკრანს თითი გადავუსვი,რომ
ფონად დაყენებული ჩემი ბარტყების ფოტო მენახვებინა მათთვის.
_ რა ლამაზები არიან.....რა კარგები არიან....ღმერთმა გაგიზარდოს_ ხუთივე ჩემს ტელეფონზე
დასცქეროდა ჩემს ანგელოზებს,მე კი კმაყოფილი ვიღიმოდი
_ რა ჰქვიათ ?
_ დაჩი და სოფო
_ ვაიმე რა ჩასაყლაპები არიან,შენს ქმარს?
_ უჩა
_ მისი ფოტოც გვანახე
_ არ მაქვს_ ვთქვი და გავაცნობიერე თუ რამხელა დანაშაული იყო საკუთარ თავთან,რომ ჩემთვის
ძვირფასი და საყვარელი ადამიანის ფოტო არ მქონდა ტელეფონში,ძალიან ვინანე_ ახალი ნაყიდი
მაქვს და ამიტომ..._ ვეცადე მათ წინაშე თავი გამემართლებინა.
გოგოებმა რაღაცის თქმა დააპირეს მაგრამ ლიკას ტელეფონის ზარმა მიიქცია ჩვენი ყურადღება
_ გისმენ საყვარელო_ ყურებამდე გაიბადრა,ცალი ხელი ყურმილს დააფარა და ჩუმად
გადმოგვილაპარაკა_ ჩემი შეყვარებულია
სიტუაციაში გარკვეულებმა თავი დავუქნიეთ
_ აქვე ყოფილხარ,შემოგვიარე_ უთხრა და გათიშა,მერე ჩვენ მოგვიბრუნდა__აქვე ახლოს
ყოფილა,სტუმრად მივდივართ და გამომივლის თან გაგაცნობთ
_ ვა რა მაგარია _ აცქმუტდა თეონა_ სიამოვნებით გავიცნობთ არა გოგოებო_ თვალი მოგვატარა,ამ
დროს ჩემმა ტელეფონმაც დარეკა,ეკრანს დავხედე_ " ჩემი ქმარი"_
_ გისმენ უჩა_ სინამდვილეში მინდოდა მეთქვა _ გისმენ საყვარელო,ან ტკბილო,ან გენაცვალე
მაგრამ შემრცხვა,ვერ გავბედე
_ როგორ ხარ ჩემო ტკბილო?_ აი მან კი გაბედა_საქმეს ადრიანად მოვრჩი და ვიფიქრე გავუვლი
სახლში ერთად წავალთთქო
_ სიამოვნებით,,გელოდები_ და გავთიშე
_ შენი ქმარიც მოვა?_ ინტერესის თვალებით შემომანათა ნუცამ,თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე
_ აუუუ,დღეს პირველად ვნანობ მგონი შეყვარებული რომ არ მყავს.რა ცანცარა იყო.
ჩემს ზურგს უკან. კარი გაიღო და თეო გაღიმებული წამოხტა
_ აი ჩემი ლევანიც_ მამაკაციც მოგვიახლოვდა და ერთობლივად მოგვესალმა ყველას
_ გამარჯობათ გოგოებო_ ხმა საშინლად მეცნო,მაღლა ავიხედე,ეს ხომ ჩემი თანასოფლელი,ლევან
გურგენიძე იყო,თან გამიხარდა და თანაც მეწყინა.
_ ვაიმე მაია_ დამინახა თუ არა შეიცხადა_ აქ არ გელოდი_ ფეხზე წამოვდექი და ერთმანეთი
გადავკოცნეთ_ როგორ ხარ?
_ მადლობა კარგად,შენ როგორ ხარ?_ როგორ არ მინდოდა ჩემს კურსელებს ჩემს წარსულზე რამე
გაეგოთ,ვინანე აქ ყოფნა,შინაგანად საშინლად ავფორიაქდი და დავიძაბე.
_ კარგად,კარგად,ამ სიტუაციაში ნამდვილად არ გელოდი_ გაკვირვებულმა გადახედა ლიკას
_ კურსელები ვართ სამდივნოზე სწავლობს ჩემთან ერთად_ სიტუაციაში უცებ გაარკვია
შეყვარებულმა_ და თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთს?
_ ერთი სოფლიდან ვართ_ აუხსნა ლევანმა
_ ააააა ძალიან კარგი,მოდი ცოტა ხნით ჩამოჯექი,მაიკოს მეუღლემ უნდა მოაკითხოს საშინლად
გვაინტერესებს მისი გაცნობაც და მერე დავიშალოთ
_ ჰოო? მეც სიამოვნებით გავიცნობდი_ არ მესიამოვნა მისი ხმის ტონი,დავიძაბე,ხელები ჩემდა
უნებურად ამიკანკალდა ხელები,უცებ მარის ხმამ გამომაფხიზლა
_ აუ გოგოებო ხედავთ იმ ბიჭს მანქანიდან ,რომ გადმოვიდა?
_ ჰოო,რა სიმპოა,ვინაა?_ ჩაეძია ნუცა
_ ეგ ერთერთი ცნობილი გამომძიებელია მთელ თბილისში_ ამ სიტყვებზე მეც გადავიხარე
ფანჯრისაკენ და უჩა დავინახე,გამეღიმა
_ ეს ჩემი ქმარია გოგოებო_ შინაგანად უზომოდ კმაყოფილმა და ბედნიერმა წარმოვთქვი
_ რაა? შენი ქმარია? როგორ არ თქვი ქალო ასეთი აპოლონი თუ იყო შენი ქმარი_ მიჩქმიტა თეომ
დს კსრისაკენ გაიხედა სადაც უჩა წუთი წუთზე შემოვიდოდა,მე კი ლევანს გავხედე არ ვიცი
რატომ,უჩვეულოდ ამაყი და გახარებული ვიყავი,მინდოდა მასაც დაენახა თუ ვინ მყავდა
გვერდით.ტუჩები გაკვირვების ნიშნად დაებრიცა და მანაც მომლოდინე თვალები კარს მიაპყრო.
ისეთი მძიმე და მტკიცე ნაბიჯით შემოვიდა უჩა,რომ სიამაყით ავივსე,ეს ჩემი ქმარი იყო.ყველას
სათითაოდ ხელი ჩამოართვა ,გაეცნო,თან ცალი ხელი ჩემს მხარზე ჰქონდა მოხვეული და მისკენ
მიზიდავდა.მე კი ლევანს არ ვაცილებდი თვალს,რომელსაც მოულოდნელობისაგან ხმის ამოღების
თავის კი არ ჰქონდა.
მალე დავტოვეთ იქაურობა.
..........
_ დაინახე რა ქმარი ყოლია?_ გაოცებას ვერ მალავდა თეონა
_ ძალიან კარგი გოგოა მაია დს იმსახურებს კიდეც_ ნუცას სიტყვას ყველა დაეთანხმა
_ უკაცრავად გოგონებო ერთი წუთით დაგტოვებთ_ სკამიდან წამოდგა და ტუალეტებისაკენ აიღო
გეზი ლევანმა და თან ჯიბიდან მობილური ამოაცურა
_ როგორ ხარ ჯემალ?
_ ოოო,შენ რავა ხარ ლეო? ჩამოხვედი სოფელში?
_ ჯერ არა,თბილისში ვარ ჯერ და ახლა რომ გეტყვი ვინ ვნახე დაიშოკები_ ისეთი აღფრთოვანევით
უყვებოდა რომ თვალები ლამის ბუდიდან გადმოუხტდა
_ ვინ ნახე ასეთი ბიჭო?_ ინტერესში ჩავარდა
_ შენი და და სიძე
_ რაა?_ ლამის ტელეფონში გამოძვრა_ სად,როგორ?
_ ჩემი შეყვარებულის კურსელია,სწავლა დაუწყია,მშვენიერი ქმარიც ყავს,როგორხ გავიგე
მდიდარიც
_ კაი,კაი,მადლობა რომ დამირეკე_ ახალი ამბით გაოცებულმა მალევე გაუთიშა ტელეფონი,ხოლო
ცხელცხელი ამბივ გამომცხობელი კმაყოფილი იერით დაბრუნდა თავის ტურფასთან.
.........
_ მოდი კინოში წავიდეთ_ გვერდით მჯდომ მეუღლეს გადაულაპარაკა და თან მის მარცენას
დაწვდა,ტუჩებთან მიიტანა და ხელისგულზე აკოცა.ქალმა კი იგივე ხელი ნაზად ჩამოუსვა ლოყაზე და
გაუღიმა
_ კარგი წავიდეთ_ თვალი იქვე უჯრაში ჩადებული ტელეფონისაკენ გაექცა,რომელიც ციმციმებდა_
უჩა გირეკავენ
_ ოო,უხმოზე დამრჩა_ უკმაყოფილოდ დაწვდა და ნომერს დახედა,აშკარა არ ესიამოვნა
_ სალამი ნანა როგორ ხარ?
.........
_ როდის ჩამოდიხარ?
.........
_ კარგი მეუღლესთან ერთად დაგხვდები
.........
_ ჰო ერთი თვის უკან დავქორწინდი
........
_ კარგი დროებით_ უღიმღამოდ მიაგდო ტელეფონი და ღრმად ამოისუნთქა.
ინტერესი კლავდა მაიას თუ ვინ იყო ამ ზარის ავტორი მაგრამ არ უნდოდა ზედმეტად
ცნობისმოყვარეობა გამოევლინა.
_ ჩემი ძველი მეგობარი და კურსელი იყო ნანა კილასონია.მშობლებთან ერთან რუსეთში
ცხოვრობს,ერთი კვირით საქმეზე ჩამოდის და მთხოვა რომ ბინად ჩვენთან დარჩება.წინააღმდეგი
ხომ არ იქნები?_ კითხა და პასუხის მოლოდინში გაირინდა
_ რათქმაუნდა არა_ ეს მხოლოდ ყელის ზემოთ,გულში კი საშინელი ეჭვიანობის ჭია აფუთფუთდდა.
მთელი ორი დღე აფორიაქებული იყო მაია ,საკუთარ თავთან და უჩასთან დანაშაულის გრძნობა
შინაგანად ღრღნიდა,რომ არ უნდა დაემალა ლევანთან ნაცნობობა.ამიტომ მესამე დღეს მას შემდეგ
რაც ბავშვები დაბანა დ დააძინა,ისევ მისაღებში ჩამობრუნდა,რომ ყველაფერი მოეყოლა მისთვის.
უჩას წინ რამოდენიმე შეკვრა ფაილი ედო და მთელი არებით მასში იყო გადავარდნილი,თუმცა
საყვარელი მეუღლის შემოსვლა არ გამოპარვია მის თვალს და ხელით მის გვერდით მდივანზე
ანიშნა,რომ გვერდით დასჯდომოდა.ქალიც სიამოვნებით დაჰყვა მის ნებას და კომფორტულად
მოკალათდა ქმრის მკლავებში.
_ როგორ ჩაიარა დღევანდელმა დღემ ხომ არ დაიღალე?_ ეს არ იყო მხოლოდ სიტყვები ან
მოვალეობით დასმული კითხვა,მისი ხმიდან და თვალებიდან გულწრფელი ინტერესი და სიყვარული
იღვრებოდა.
_ სულ ცოტათი_ ორი თითით მოკლე ტრაექტორია მოხაზა და განტვირთვის საუკეთესო საშუალებას
თბილ და გემრიელ ტუჩებს მიწვდა.უჩას ესიამოვნა ეს სითამამე და უფრო ძლიერ მიიზიდა.
_ რაღაც უნდა გითხრა ,იმედია არ გამინაწყენდები_ მორიდებით დაიწყო საუბარი სასიამოვნო და
სასარგებლო თერაპიის შემდეგ.
_ რა უნდა იყოს საინტერესოა,ასეთ შესავალს ,რომ უკეთებ_ ინტერესით წარბები მაღლა აზიდა დს
გაიღიმა
_ იმ დღეს კაფეში ლევანი,რომ გაიცანი ლიკას შეყვარებული,ჩემი სოფლელია,მეც იმ დღეს
ვნახე,ძალიან განვიცადე,არ მინდოდა გოგონების წინაშე ჩემზე რამე ეთქვა,საბედნიეროდ ხმა არ
ამოიღო,ამიტომ არ გითხარი
_ და შენ ფიქრობდი,რომ მე ამის გამო გაგიბრაზდებოდი? _ ღიმილი კვლავ არ შორდებოდა მის
სახეს
_ უბრალოდ არ ვენდობი იმ ბიჭს,მთელი ორი დღეა ვფიქრობ ვაი და ჩემებს უთხრას როგორ
მომაგნონ_ გაანდო მისი გულისტკივილი
_ ეგ ცუდი იქნება ნამდვილად.შენ ნუ შეშინდები,არავის,დაიმახსოვრე უჩა მეტრეველი არავის
მისცემს იმის უფლებას რომ მის ცოლს რამე დაუშაონ,იმიტომ,რომ შენ ჩემი განძი ხარ და ჩემს
სიმდიდრეს სიცოცხლესაც ვანაცვალებ.ეგ ლევანი შენი სადარდებელი არაა,თუ რამე მე მივხედავ
კარგი? მე მითხარი
_ კარგი_ თავს მშვიდად და უსაფრთხოდ გრძნობდა და კიდევ ერთხელ უზომოდ მადლიერი იყო
უფლის ამ კურთხევისათვის,რასაც უჩა ჰქვიოდა.
_ შენს ოთახში საწოლზე სიურპრიზია_ სასიამოვნო თემაზე გადაიტანა საუბარი
_ ნუ მანებივრებ ამდენი საჩუქრებით გავტუტუცდები_ აკისკისდა და ნაზად უჩქმიტა.როგორ
უხდებოდა მის სავსე ვარდისფერ ტუჩებს და მარგალიტივით კბილებს ეს ემოცია,კაცი მონუსხული
უყურებდა.
_ ჰოო? მე გატუტუცებული გოგონების დასჯის ერთი კარგი მეთოდი ვიცი_ თქვა და მის ბაგეს
დაეკონა
_ რას ნიშნავს გოგონები ? შენ რა ასე ყველას სჯი?_ გაინთავისუფლა თავი თუ არა კითხვა მიაყარა
_ ჯერ მხოლოდ თეორია მქონდა შემუშავებული,აი პრაქტიკაში შენთან განვახორციელე და შედეგით
აღფრთოვანებული ვარ
_ ბეწვზე გადარჩი,თორემ უკვე ვბჭობდი რა უკეთესი იყო ტაფა თუ ქვაბი_ ისევ გულიანად
კისკისებდა და თან მეუღლეს ლოყებს უკოცნიდა_ და რას ამბობდი რა სიურპრიზიო?
_რაც ყველაზე ძალინ გინდა და გჭირდება
_ კომპიუტერი?_ სიხარულისაგან დაიძაბა ისეთი სასაცილო სახე ჰქონდა
_ ლეპტოპია
_ ვაიმეეეეე_ ემოციებს ვეღარ აკონტროლებდა,ბედნიერმა ხელები აიქნია,რაღაც ცეკვის ილეთები
მოხაზა ჰაერში,მერე უჩას გემრიელად აკოცა ტუჩებში _ შენ ყველაზე საუკეთესო ხარ და მადლობა
ღმერთს რომ შენი თავი მაჩუქა,მთელი ცხოვრება მადლიერი ვიქნები ამისათვის
_ მე კი შენ გამო.......
........,.......
_ ლაშა ერთი თხოვნა მაქვს ძმაო რა შენთან,გთხოვ მომიტანე ამონაწერი ბოლო 5 დღის
სატელეფონო ზარებისა ვინმე ლევან ბორისის ძე გურგენიძისა,დაბადებული 1987 წლის 4
აპრილს.გამავალიც და შემომავალიც ორივე მაინტერესებს_ ჩვეულებისამებრ ფანჯარასთან იდგა და
ისე ელაპარაკებოდა მის თანაშემწეს,რომელსაც დავალ სკამზე არხეინად შემოეწყო ფეხები და
მესიჯობდა
_ როდის გინდა? _ თავაუღებლად უპასუხა
_ დღესვე
_ ოკ.იქნება დღესვე
_ ბიჭო რა გჭირს ტელეფონიდან თავი ვერ აგაწევინე_ მისი უყურადღებობა აშკარად არ მოეწონა
გამომძიებელს
_ აუ უჩა ძმა შენ დღეში ვარ რა
_ ეგ რას ნიშნავს?_ გაიკვირვა
_ შეყვარებული ვარ ბიჭო
_ ოოოო,მაგას რა სჯობს_ კმაყოფილმა ამოისუნთქა_ როგორც იქნა ეღირსა სამშობლოს და ლაშა
თურმანიძემ ერთ ქალზე გააკეთა არჩევანი
_ შენ შაყირობ და იმ კვირის ბოლოს ოჯახში დამპატიჟა მშობლების და ძმის გასაცნობათ,ხოდა
მარტო მეუხერხულება,ჩემებსაც ხო არ წავიყვან არა? კი არ ვნიშნავ და მიდი არ გამიტეხო და შენ და
მაიკო წამოდით
_ მაგაზე გაწყენინებ? წამოვალთ რათქმაუნდა ,მანამ კი ახლა წამოხტი და რაც გთხოვე ეგ გააკეთე_
ლაშაც მაშინვე წამოხტდა სკამიდან და წამში გაქრა ოთახიდან.
...........
აეროპორტში პირველდ ვარ,მოსაცდელ სკამზე ვზივარ და გარემოს ინტერესით ვავლებ
თვალს.მომწონს აქაურობა,ეს ხმაური და ჟრიამული.უჩაც მალე მოვა ყავას მოიტანს ორივესთის
აპარატიდან.ნელნელა უფრო თბება და ღრმავდება ჩვენ შორის ურთიერთობები.ნანას
ველოდებით,საშინლად ვნე ვნერვიულობ,თან შემცივდა,უკვე მაისია მაგრამ მაინც ცივა ღამით,კიდევ
კარგი ჟაკეტი წამოვიღე,მხრებზე მოვისხი და სარაფნის ბოლოები მუხლებზე შევისწორე.
აი უჩაც ყავის ორი ჭიქით,ისეთი აღნაგობა და ვიზუალი ჰქონდა,რომ ამდენ მილეთ ხალხში უცებ
მოგხვდებოდათ თვალში,თუ მე ვფიქრობდი შეყვარებული ქალის თვალებთ ასე? თუმცა არ
გამომრჩენია რამოდენიმე მანდილოსნის წყვილი მზერა,რომელიც მისკენ იყო მიმართული
ინტერესით,ავფორიაქდი,ეს ალბათ ეჭვიანობაა.
_ წუთიწუთზე
ჩამოფრინდება,ცოტაც და სახლში წავალთ_ ცხელი ყავა მომაწოდა და ჩემს გვერდით
სკამზე მოკალათდა
_ რამდენი დღით რჩება ნანა ჩვენთან?_ მე ფიქრებით ისევ იმ ქალის ირგვლივ ვტრიალებდი
_ თქვა 5 დღეო ,იმედია_ ღიმილით ჩამიკრა თვალი და მკლავი შემომხვია.
მალე გამოაცხადეს ჩვენთვის სასურველი( ნუ სასურველი ხმამაღალი ნათქვამია ჩემი მხრიდან)
რეისის ჩამოსვლა და მე და უჩა გასასვლეთან მივედით.ინტერესით ვათვალიერებდი ყველას ვინც ამ
ვიწრო კარიდან გამოდიდა და ნელნელა მიმძაფრდებიდა მესაკუთრეობის გრძნობა,არადა ამის
მიზეზი ჩემს ქმარს არ მოუცია მაგრამ მაინც საშინლად დაძაბული ვიყავი.მალე გამოჩნდა
სასიამოვნო გარეგნობის ქალი ,მაღალი,ტანადი,მშვენიერი ლურჯი თვალებით,ქეთა გრძელი თმითა
და მომაჯადოებელი ღიმილით,სწორედ ეს იყო ნანა,რომელიც ბედნიერი სახით და ხელის ქნევით
ჩვენსკენ მოემართებოდა.ეგრევე უჩას მიეჭრა და ფაქტიურად ზედ შეახტა და მოეხვია
_ როგორ ხარ უჩა რა ხანია არ მინახიხარ,როგორ შეცვლილხარ,კიდევ უფრო
გასიმპატიურებულხარ_ კომპლიმრნტებით ამკობდა ის კი ცდილობდა თავი დაეღწია მისი
მკლავებისაგან თან უხერხულად მე გამომხედა,სასაცილო სიტუაცია იყო მაგრამ მე არ მეცინებოდა
რატომღაც.
_გაიცანი ნანა ეს ჩემი მეუღლე მაია_ როგორც იქნა აიშვა თავი მისი მარწუხებიდან და ჩემსკენ
გამოახედა,მეც გავუღიმე სტუმარს
_ ეს? სასიამოვნოა_ აშკარად არ მოვეწონე,ცალი წარბი მაღლა აზიდა და შემათვალიერა,ალბათ
იოლად დასამარცხებელი მეტოქე არ დავხვდი და ამან გაუფუჭა ხასიათი,არადა როგორ უხდებოდა
ღიმილი.ახლა კი მანქანისაკენ ცხვირჩამოშვებული მოგვყვება და თვალს არ აცილებს ჩვენს თითებს
ერთმანეთში რომ გვაქვს გადაჭდობილი დ ისე მივდივართ მის წინ.
შორიდანვე მოხსნა ბლოკი მანქანას უჩამ,ნანა უცებ დაწინაურდა და მძღოლის გვერდით კარი
გამოაღო და მოკალათდა,მისი ეს გამოხტომა არ მესიამოვნა მაგრამ გადავწყვიტე არაფერი
მეთქვა,მაინც სტუმარი იყო.უჩამ ხელი შემიშვა,მანქანას ნანას მხრიდან მოუარა და კარი გამოაღო
_ უკაცრავდ ნანა ეს მაიკოს ადგილია_ ქალს საშინელმა სიბრაზემ დაუარა სახეზე მაგრამ ეცადა სრ
შეემჩნია,ისტერიულად გადაიკისკისა
_ ხო მართალი ხარ,ძველ ჩვევებს ვერ ვივიწყებ ხომ ხედავ,მოდი მაიკო _ და ცერემონიალურად
მანიშნა ხელით,მეც შევიფერე ღიმილით დავუკარი თავი და სავარძელზე კომფორტულად
მოვკალათდი.ჩემი თავის გამკვირვევია,როდის გავხდი ასეთი ეჭვიანი და მესაკუთრე? ყველაფერი
უჩას ბრალია.ჩემთვის ჩუმად გამეღიმა,მეტრეველს გავხედე და ტუჩების ჩუმი მოძრაობით კოცნა
გავუგზავნე,გაეღიმა.ნანა კი უკან დაჯდა.დავიძარით.ამ გოგოს რაღაც სჭირდა ენას არ აჩერებდა.
_ მაიკო იცი,როგორი კარგი მეგობრები ვიყავით მე და უჩა სტუდენტობისას? სულ ერთად
ვატარებდით დროს,დაქორწინებასაც კი ვგეგმავდით იცი?_ რა იყო ახლა ამის თქმა?
_ ჰო ახალგაზრდობაში ბევრს უოცნებია არარეალურ მომავალზე_ ეს მე ვიყავი? ღმერთო რა მჭირს?
უჩამ ღიმილნარევი გაოცებული სახით გამომხედა,მეც გამეღიმა და სახე ფანჯრისკენ შევაბრუნე.ნანა
კი ისე გაიბერა სახლამდე კრინტი აღარ დაუძრავს.
არასოდეს ვყოფილვარ თამამი,გაბედული და ენაკვიმატი ან ვიყავი და აქამდე ამის გამოვლენის
საშუალებას არ მაძლევდნენ? არ ვიცი,ფაქტი კი ერთია,შეყვარებული ქალი სულ სხვა ადამიანია
მთელი თავისი არსებით,ამის ნათელი მაგალითი კი მე ვიყავი.
უკვე საშინლად მაღიზიანებდა ნანას_ ეტყობა უკვე კარგად აპრობირებული მამაკაცის შებმის
მეთოდები,არადა არ იყო ცუდი გოგო.
აშკარად ნაწყენი იყო, ისე ვიგზავრეთ, შევედით სახლში,შევიტანეთ ბარგი ხმა არ
ამოუღია,წარბშეკრული დაკაკუნებდა ქუსლიანებით.
უჩამ თვალით მანიშნა ,რომ გვერდით ოთახში გავყოლოდი.
_მაიკო ერთი პრობლემა გვაქვს_ ყურთან ახლოს მიჩურჩულა
_ რა ხდება?_ მეც ახლოს მივიწიე და დაბალ ხმაზე ვკითხე
_ არ მინდა ნანამ გაიგოს,რომ ჩვენ ჯერ კიდევ ….. ანუ ის რომ ცალცალკე ვიძინებთ_ უხერხულად
შეიშმუშნა და წვერზე ხელი ჩამოისვა.
წარმოვიდგინე რა ბედნიერი იქნება ამას,რომ გაიგებს.გულში გამეღიმა,მაგრამ უცებ გონებამ
განგაში ატეხა და რას მთავაზობს?
_ და რა მოიფიქრე?
_ სანამ აქაა ჩემს ოთახში უნდა დაიძინო_ თქვა და დაბნეულმა შემომხედა
_ სხვა ვარიანტი?_ ხავს მოვეჭიდე
_ მხოლოდ ეს ვარიანტია_ იმედი გადამიწურა
_ ასე მარტივად?_ გაუკვირდა
_ აბა რას ელოდი?_ მისმა რეაქციამ მღელვარება მომიხსნა და გამეღიმა
_ ტაფას ან ქვაბს
_ საძინებლის კარზე მაქვს მიყუდებული შიგნიდან_ თვალი ჩავუკარი და მისაღებში ნანასთან
დავბრუნდი.
დივანზე მოკალათებულიყო,ძალიან ეძინებოდა.
_ მაპატიე ნანა გალოდინე,წამოდი შენს ოთახს გაჩვენებ,მოისვენე.ნაძალადევი ღიმილით დამიკრა
თავი და კიბეებს აუყვა.
ნანაც დავაბინავე და გულის ფანცქალით შევაღე უჩას საძინებლის კარი,აქამდე იმ ოთახში არასოდეს
შევსულვარ,ამიტომ მხოლოდ ერთი საწოლის დანახვა არ მესიამოვნა,არც სკამი,არც
სავარძელი,მხოლოდ საწოლი,კარადა და ტუმბო.ოთახს ინტერესით მოვავლე თვალი და მეტრეველს
მივუბრუნდი,რომელიც ფანჯარასთან ჯიბეში ხელჩაწყობილი იდგა.
_ როგორ ვნაწილდებით?_ ვეცადე მაქსიმალურად,რომ ხმაზე მღელვარება არ შემტყობოდა.
_ მე საწოლში, შენ კი იატაკზე_ მშვიდი სერიოზული ტონით მიპასუხა.ასეთი უგულობა მისი მხრიდან
ჩემთვის აღმოჩენა იყო,ჯერ რაღაცის თქმა დავაპირე მაგრამ თავი შევიკავე და მხოლოდ გავუღიმე
თანხმობის ნიშნად.
საწოლიდან ჩენი წილი ბალიში და პლედი ავიღე და იატაკზე დავჯექი,მთელი ეს დრო უჩა თვალს არ
მაშორებდა და თან ეღიმებოდა.ძირს ფეხმორთხმული რომ დამინახა თავი ვეღარ შეიკავა და
გულიანად გადაიხარხარა.
_ რა გაცინებს,რას ხედავ სასაცილოს?_ ვერ დავმალე წყენა
_შენ_ სულს ვერ ითქვამდა
_ მე?_ ვერ მივხვდი
_ მოდი აქ მოდი_ სიცილს უკლო და მარჯვენა გამომიწოდა.
_ არა_ გავჯიუტდი და თავი გვერდზე მივატრიალე
_ ჩემი ბუტია,როგორ დამიჯერე ჰა? როგორ იფიქრე,რომ იატაკზე დაგაწვენდი ?_ ჩაიმუხლა და ჩემი
სახე ხელებში მოიქცია_ ჩემი გულუბრყვილო გოგო,ჩემი სიცოცხლე_ ნაზად შემახო მისი ტუჩები.აი
ამ ცდუნებას კი ვერ გავუძელი და ჩემი ვითომ გაბუტვა შორს მოვისროლე,კისერზე შემოვხვიე
ხელები და რითმულად ავყევი,უცებ ხელში ამიზიდა და საწოლზე დამსვა.
_ შენ აქ დაიძინე ჩემო ბუტია და მე იატაკზე დავწვები_ ხელის ფრთხილი მოძრაობით გადამიწია
ყურებზე თმა.
_ მოდი ასე მოვიქცეთ,ნახევარი საწოლი შენ და ნახევარი მე_ შემებრალა ხმელი იატაკისათვის
_ დარწმუნებული ხარ?
_ სრულიად
_ მაშინ კარგი,იცოდე მძინარე დრაკონს ეთამაშები_ ამაზე ორივეს გულიანად გაგვეცინა.
იქვე აბანოს დიდი პირსახოცი იდო,რულონივით დავახვიე დს საწოლის შუაგულში ვერტიკალურად
ჩავდე და უჩას მივუბრუნდი
_ ახლა გადი,მე უნდა დავწვე,დაგიძახებ და მერე შემოდი,ეს კი იცოდე საზღვარია ჩვენს
შორის…..მძინარე დრაკონო_ ბოლო სიტყვებზე გამეღიმა
_ მიყვარხარ მაიკო_ თბილად გამიღიმა და ოთახიდან გავიდა,მინდოდა იგივე პასუხის დაბრუნება
მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ ვბედავდი.გავიდა თუ არა მაშინვე ფაცხაფუცხით გავიხადე და საბანში
გავეხვიე,მხოლოდ თვალები მიჩანდა,ისიც დახუჭული,ვითომ მეძინა,ამდენ ვითომ ვითომში უჩას
გამოჩენის მოლოდინით დაძაბულს და ღამე ნათევს მართლა ჩამეძინა და არც კი გამიგია,როდის
შემოვიდა.
დილით ტკბილ ძილს თვალების ფშვნეტით ვართმევ ხოლმე თავს,ამ დილასაც ასე დავაპირე მაგრამ
მხოლოდ მარცხენა ხელის გამოძრავება შევძელი,უცებ ვჭყიტე თვალები და სხეულით მაღლა
წამოვიწიე მაგრამ ესეც არ გამომივიდა,ნელი მოაძრაობით დავხარე თავი დს მკერდზე დავიხედე,უჩა
ჩემსკენ გადმობრუნებულიყო,მისი მკლავი,მარჯვენა ფეხი და თითქმის ნახევარი სხეული ჩემს
სხეულზე ჰქონდა შემოწყობილი და არხეინად ძინავდა.თავი ისე ედო ჩემს მხარზე,რომ მისგან
წამოსული თბილი სუნთქვა სასიამოვნოდ მეფინებოდა ყელზე,წამიერად სხეულში სასიამოვნო
ჟრუანტელმა დამიარა,თვალები მივლულე და ღრმად შევისუნთქე მისი სურნელი,თუმცა უცებ
დავბრუნდი რეალობაში და მთელი ძალით შევანჯღრიე
_ ეი,მძინარე დრაკონო
ჰმ_ თვალებგაუხელლად ამოიკრუსუნა
_ შენ იცი რა ემართებათ ადამიანებს ვინც სხვის ტერიტორიაზე იჭრება?
_ აბა სადაა სხვისი ტერიტორია?_ უკვე გამოფხიზლებულიყო და თვალს არ მაშორებდა,არც
თავს,არც ხელს და საერთოდ არ მშორდებოდა.
_ აი _ თავისუფალი ხელით ჩემი სხეული გადავზომე
_ ჰოო? მე რატომღაც მახსოვს,რომ 15 აპრილს ეს ტერიტორია პირად საკუთრებად გავიფორმე და
მას შემდეგ მისი კანონიერი მფლობელი ვარ,თუ სიტყვაზე არ მენდობით შემიძლია ამის იურიდიული
მტკიცებულება წარმოგიდგინოთ_ როგორ მაშაყირებს
_ უჩა,ხომ შემპირდი,მეც გამიგე,_ ლამის ტირილი დავიწყე,მიყვარდა უზომოდ მიყვარდა მაგრამ ჯერ
ამისთვის არ ვიყავი მზად,,მითუმეტეს ასე რომ მეხებოდა ჭკუიდან მაყენებდა
_ გეხუმრე ტკბილო გეხუმრე_ სიცილით მითხრა და ყელზე ხმაურით მაკოცა_ უბრალოდ ძილში
უნებურად მოხდა და არა გამიზნულად
_ მაპატიე_ თვალები ამიცრემლიანდა
_ შენ მაპატიე
რომ შემძლებოდა ამ წუთას საკუთარ თავს სილას გავაწნავდი იმისათვის რომ ვერ ვბედავდი
ვყოფილიყავი მისი და მთელი არსებით მეგრძნო მისი სხეული და სითბო
………
_ სალამი ბატონო მერაბ_ მის ხმაში ირონია იგრძნობოდა მაღალი დოზით
_ სალამი,სალამი,აღარ ველოდი თქვენს ზარს,ვიფიქრე ჩემი იდეა არ მოეწონათ და
გადაიფიქრესთქო_ ისიც არანეკლები
_ არა,არა რას ამბობთ,უბრალოდ მე და ჩემმა შვილებმა ვიფიქრეთ თქვენს შემოთავაზებაზე და
გადავწყვიტეთ,რომ არაა ურიგო იდეა
_ ძალიან კარგი და საიდან ვიწყებთ?_ ხმაში მოუთმენლობა დაეტყო
_ სანდო წყაროდან გავიგეთ სად სწავლობს და ასევე მისი ტელეფონის ნომერი,ჯერ ტელეფონზე
დავურეკავ და თუ ამან არ გაჭრა მერე პირადად ვნახავ,რაც შეეხება ჩვენს შეთანხმებას 50/50
სხვანაირად არ გამოვა
_ მთავარია გამოვიდეს ბატონო ჯაბა და არც ეგეთი მეწვრილმანე ვარ
_ კარგი შევთანხმდით,იმედია,როცა მეორედ დამირეკავთ კარგი ამბები გექნებათ ჩემთვის
_ მეც ამის იმედი მაქვს
…….
დილით ისე ვისაუზმეთ , ნანას ხმა არ ამოუღია აუცილებლის გარდა,არ მომწონდა ეს სიტუაცია,თავს
დამნაშავედ ვგრძნობდი მის წინაშე,ვაწყენინე,ასე უკმეხათ არ უნდა მეპასუხა.
ნელიმ 5 დღით შვებულება გვთხოვა მისი შვილი და შვილიშვილი დასასვენებლად მიდიოდნენ
სურამში და მასაც მათთან უნდოდა ყოფნა,თუმცა სურდა ტყუპებიც წაეყვანა,უჩს თავიდან უარზე იყო
მაგრამ პატარებს ისე უნდოდათ სულ მუჭისხელა ცრემლები ყარეს სანამ მამამისი არ
დაითანხმეს,ასე რომ დილითვე გავაცილე ნელი ბავშვებით სურამში,უჩა სამსახურში,ხოლო ნანა
თავისი ბიზნესის საქმეებზე.მე კი სასწავლებლისათვის დავიწყე მზადება.უკვე კარში გავდიოდი
მობილურმა ,რომ დამირეკა. დავხედე ნომერი არ მეცნო,ტუჩები გაკვირვების ნიშნად დავბრიცე და
მწვანე ნიშანს დავაჭირე თითი
_ გისმენთ
_ გამარჯობა
_ გაგიმარჯოს,ვინ ბრძანდებით?
_ რა იყო საკუთარ მამას ვერ სცნობ ?_ ამ სიტყვებზე ლამის გავიგუდე,ნერვიულობისაგან სუნთქვა
შემეკრა,ხელები ამიცახცახდა,თვალები უაზროდ მოვატარე ოთახს მშველელის იმედად მაგრამ
საუბედუროდ მარტო ვიყავი,ღრმად ჩავისუნქე და მიკნავებული ხმით ძლივს ამოვღერღე ორი სიტყვა
_რა გინდა?
_ აი ყველაზე სწორი და საინტერესო კითხვა,შენ როგორ ფიქრობ რა მენდომება? გავიგე ჩემი
ქალიშვილი პატივდებულ და შეძლებულ მამაკაცზე დაქორწინებულა,ყოჩაღ,არც ისეთი შტერი და
გომბიო ყოფილხარ როგორიც მეგონე,და თან ხეიბარიც,გამიკვირდა როგორ მოგიყვანა? თუმცა ეს
სულ ფეხზე ,ხო რა მკითხე? რა მინდა არა? ოოოოო რა მინდა……. აბსოლუტურად ყველაფერი რაც
კი გააჩნია შენ ქმარს და ამას შენ მომიტან_ ისე მშვიდად და ზიზღით ლაპარაკობდა მინდოდა ყელში
ვწვდომოდი და დამეხრჩო
_ გაგიჟდი?_ ლამის ვიღრიალე
_ მე არა მაგრამ აი შენ კი გაგიჟდები თუ ამას არ გააკეთებ_
_ რატომ?_ უკვე თავს ვეღარ ვერეოდი და ვტიროდი
_ იმიტომ,რომ შენს საყვარელ მეუღლეს ცხელი ტყვიით შუბლზე დიდი ნახვრეტი გაუჩნდება.
მისმა სიტყვებმა თავზარი დამცა,მივხვდი,რომ თუ ახლა არ ვიქნებოდი ძლიერი დავკარგავდი
ყველაფერს,რაც უფალმა მაჩუქა ამ ბოლო ორ თვეში,აი მაშინ კი მართლა აღარ მენდომებოდა
სიცოცხლე.ღრმად ჩავისუნთქე,ძალები მოვიკრიბე და ვუპასუხე
კარგი,
ოღონდ ჯერ შევხვდეთ და ვილაპარაკოთ
რატომ?
ასე არაა გასაგები შენთვის ჩემი მოთხოვნები?
არა,
მინდა საბოლოოდ გნახო და დავილაპარაკოთვცდილობდი
დამერწმუნებინათან
ამიხსნი რა
გინდა კონკრეტულად
კარგი
შევხვდეთდამეთანხმა,
გამიკვირდა
სად
ხარ?
აქ
დედაქალაქში
მაშინ
დღესვე შევხვდეთ,მე უკვე გამოვდივარ,მუშტაიდის ბაღში გელოდებიმის
პასუხს არ
დავლოდებივარ სწრაფად ავიღე ხელჩანთა და კარში გავვარდი.დღეს სასწავლებელში აღარ
მივდივარ,ერთ დღეს თუ გავაცდენ არაფერი დაშავდება,უფრო მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს.თენგოს
გავუღიმე,მივესალმე და ჭიშკარიც გამოვიხურე.
.....................
უჩა კაბინეტში წინ და უკან მოუსვენრად დააბიჯებდა,ცალი ხელი ჯიბეში ჩაეყო ცალით კი
ჩვეულებისამებრ ხან წვერს ეხებოდა ხან კი თმას.ანერვიულებული სულ კარისკენ იყურებოდა და
თან გაბრაზებული ბუტბუტებდა
რომ
კითხო 5 წუთში მოვალო,არადა უკვე ნახევარი საათია მალოდინებსთქვა
თუ არა კარიც
შემოაღო აქოშინებულმა ლაშამ,სულს ძლივს ითქვამდა.
ლაშა
სად ხარ აქამდე,მეორე დღეა შენგან სიახლეს ველოდები რა ვერ
გაარკვიე?შემოსვლისთანავე
საყვედური მიარტყა.
აუ
უფროსო,მაპატიე რა,სახლში პრობლემები მქონდა,ახლაც საცობში მოვყევი,ძლივს მოვაღწიე,კაი
რა ნუ იბღვირებისიცილი
აუტყდა მის შეკრულ კოპებზე
პრობლემები
აწი ნახე თუ კიდე არაფერი გაგირკვევიაჯერ
კიდევ ბრაზით იყურებოდა
გავარკვიე
და მგონი საინტერესოც,აი ამონაწერი მისი მობილური ტელეფონიდან
განხორციელებული ზარებისდა
მაგიდაზე ფარატინა ფურცელი დადო
და
ვის ურეკავდა?ამ ნომრების მფლობელებიც ხომ არ გაგიგია ვინაა?ხელში
აიღო და ინტერესით
დააცქერდა
რავი
დედას,შეყვარებულს,ერთი მისი კურსელია,და ყველაზე საინტერესო ,აი ამ ნომრის
მფლობელიდა
თითი გახაზულ ნომერთან მიიტანამისი
თანასოფლელია ,ზარი იმ დღესაა
განხორციელებული,როცა შენ მთხოვე გარკვევა,ნომრის მფლობელი კი ვინმე ჯემალ ჯაბას ძე
ნოზაძეა
ასეც
ვიფიქრეგანრისხებულმა
გაშლილი ხელი მაგიდას დასცხო ძლიერად,ნესტოები სიბრაზისაგან
დაებერა და სახეზე წამოწითლდა
ვინაა?
ცნობისმოყვარედ
მოჭუტა თვალები
ჩემი
ცოლისძმა...... კარგი დღეს მე ამას გავარკვევ და თუ რამე მერე აგიხსნი ხო?ძმურად ახლა
ამაზე ლაპარაკი არ მინდამობეზრებულად
აიქნია ხელი და ფანჯარას თავით მიეყრდნო,მძიმედ
ამოიხვნეშა და ქუჩას თვალი მოავლო.
...................
დაძაბული მივაბიჯებდი ბაღისკენ და თან გულში გამალებით ვლოცულობდი,უფალს გაბედულებას და
სიმხნევეს ვთხოვდი.არ მინდოდა სუსტი ვენახე,მაქსიმალურად ავიყვანე თავი ხელში,ღრმად
ჩავისუნთქე და იქეთკენ ავიღე გეზი ,სადაც მამაჩემი არხეინად ფეხიფეხზე გადადებული სიგარეტს
აბოლებდა.ჯიბიდან უკვე გამზადებული, კამერაზე ჩართული,უხმო რეჟიმზე გადაყვანილი,შუქ
გამორთული ტელეფონი ამოვიღე,კამერით მისკენ და ხელში თავისუფლად მოვმუჭე,ისე თითქოს
უბრალოდ მეჭირა,გული გამალებით მიცემდა.
გამარჯობახმამაღლა
ვთქვი და ჯიქურ მივაჩერდი
ოოოო
ქალბატონიც მობრძანებულაირონიულად
ამათვალიერადაჯექიხელით
მანიშნა ადგილი და
მეც ისე მოვკალათდი,რომ ტელეფონი სასურველ მდგომარეობაში მქონდა,მამაჩემი მოვლენების
ცენტრში იყო.
გისმენ,
რა გინდა?არავითარი,
შიში,არავითარი ცრემლი,ჩემს თავს ავუკრძალე
ხომ
გითხარი ტელეფონზე?
ახლა
უფრო კოკრეტულად ამიხსენი რას ითხოვ ჩემგან
ეგრევე
შეტევაზე რატომ გადმოდიხარ ჯერ მოგვიკითხე,როგორ ვართ უშენოდ?მთელი
არსებით
მძულდა ეს კაცი
აჰა,
მოგიკითხო,შემახსენე დღეს რა წელი,რიცხვი და თვეა?
რა
სკლეროზი გაქვს?2015 წლის 12 მაისია
კეთილი,
23 წელი შენს სახლში ვიცხოვრე ,როგორც მონამ და არარაობამ და არასოდეს
გესმის?არასოდეს გიკითხავს არც შენ და არც ჩემს ძმებს როგორ ვიყავი?რა მინდოდა?რა
მტკიოდა?მციოდა თუ მშიოდა?და ახლა ზუსტად 65 დღეა არ გინახივარ,რაც სახლიდან წამოვედი არც
შენ და არც ჩემს ნაგავ ძმებს და მირეკავ განა იმიტომ რომ მკითხო როგორ ვარ,ცოცხალი ვარ თუ
არა არამედ იმიტომ ,რომ საკუთარი თავი გადარდებს და აქეთ წამომიყენო მოთხოვნებიმთელი
ეს
დრო ხმა არც კი ამკანკალებია,შინაგანად ისეთი გაბედული ვიყავი,რომ ჩემი თავი მაკვირვებდა
შე
მართლა გომბიო და ,დედაშენის მუცელშივე უნდა გაგძრობოდა სული,იქვე უნდა ჩამეკალი,როცა
ექიმმა შენი დაბადება მახარა.მაგრამ რას ვიზამ დაიბადე და ჯანდაბას შენ თავს გაიზარდე კიდეც
,მთელი 23 წელი გაჭამე და აი ზუსტად ,შენ ჯაბა ნოზაძე დებილი ხომ არ გგონია,ამას
შეგარჩენ?ბოლო კაპიკამდე დამიბრუნებზიზღს
აფრქვევდა,ცდილობდა ხმადაბლა ელაპარაკა მაგრამ
მრისხანება და დორბლი ერთდროულად ასხამდა მისი სახიდან
რაც
გამიკეთე არ გეყო?შენ რა მამა ხარ საკუთარ შვილზე გინდოდა ძალადობა,რომ არ
გამოვქცეულიყავი
იმ
დღეს ძალიან მთვრალი ვიყავი და ასეც ნუ აბუქებ
და
როდის ხარ საერთოდ ფხიზელი?კარგი გისმენ მითხარი რა გინდა ბოლობოლო?
ყველაფერი,
ფული,ოქრო და ნებისმიერი ღირებული რამ, რაც კი გაგაჩნია,უძრავი თუ მოძრავი
ქონების საბუთები
და
ალბათ მერე არხეინად იცხოვრებთ შენ და შენი ღორი შვილები არა?
რატომაც
არა , რაღაცაში ხომ უნდა გამოგვადგე?ეს იდეა მათაც მოეწონათ
მათაც?
ე.ი.ამ საქმეში ისინიც არიან?თავს
ძლივს ვაკონტროლებდი
აბა
რა გეგონა?შენზე მზე და მთვარე ამოსდიოდათ?ისტერიულად
გადაიხარხარა
როგორ
შეიძლება საკუთარ მამას ასე სძულდე?ყოველ
წამს იზრდებოდა ჩემში მისადმი
ზიზღი,მთელი ეს ხანი ტელეფონი ჩანთასთან ერთად მობღაუჭებული მეჭირა,საბედნიეროდ არც კი
აქცევდა ყურადრებას,ალბათ ფიქრობდა,რომ მისი მრისხანება მაშინებდა და ამიტომ ვიყავი ასე
მონდომებით ჩაფრენილი ჩანთას და ტელეფონს.
და
არა მარტო შენ,ბედი გქონია რა,შენ მარტო არ ხარ ასე,ზუსტად შენნაირი გყავს ქმრად,
ვერ
გავიგე?დამაბნია
მისმა სიტყვებმა
შენნაირი
უვარგისია შენი ქმარიც და ისიც იმიტომ სძულს მამამისს
მამამის?
შენ საიდან იცნობ მამამის?უკვე
გონებაში განგაში ატყდა
რა
შენი საქმეაშემომიღრინა
მოიცა
ამ საქმეში ისიც მონაწილეობს?ვერ
ვიჯერებდი
ჰმ,
მონაწილეობს?მონაწილეობს კი არა ეს მისი იდეაა,აბა მე საიდან მეცოდინებოდა თუ რა ქონება
ჰქონდა შენ ქმარს?
მერაბმა
გითხრა ეს ყველაფერი?უბრალოდ
არ მინდოდა ამის დაჯერება
რა
გჭირს გოგო რა დებილი ხარ,აუუუუ,ასეთი დებილი ასეთ სიმდიდრეში როგორ აღმოჩნდი?დიახ
მერაბმა მითხრა,ასე,რომ ვიცი,ბანკში რამდენი გაქვთ,რამდენი სახლი და მანქანა,არაფერს
დააკლდეს გესმის?საჩველებელ
თითს ცხვირწინ მიტრიალებდა
მესმის,
და ვის უნდა მივცე შენ,შენს შვილებს თუ მერაბს?თავს
მაქსიმალურად ვთოკავდი,რომ
გამვლელების ყურადრება არ მიმექცია
მე
მომცემ და მერე ჩვენ თვითონ მივხედავთ საქმეს,თავად გავინაწილებთ
აჰა
,ანუ ინაწილებთ
სად
ისწავლე ასე მალე ენის ტლიკინი,?ჩაგაფარო ახლა სახეში,ხალხი არ იყოს აქ კი იცი რაც
დაგემართებოდა,გომბიო სიამოვნებით
ჩამოვხოკავდი ამ არსებას ამ წუთას სახელს
როდის
უნდა მოგიტანო?მის
დამცირებას არ ვიმჩნევდი და მგონი ეს უფრო აგიჟებდა
ერთ
კვირას გაძლევ,ვიცი რა უნიათო და უვარგისი ხარ,მეტი მალე ვერ მოაგვარებ,ზუსტად აქ
დაგხვდები ამავე დროს,ყველაფერ მოიტან გესმის?ბოლოს
სიტყვა ლამის ყურში ჩამყვირა,მისი
დორბლები ზიზღით მოვიწმინდე ლოყიდან
მესმისვთქვი
და ფეხზე წამოვდექი
ხოდა
წაეთრიე ახლამეც
უხმოდ გამოვბრუნდი ,უკვე ვეღავ ვმალავდი მღელვარებას,ხელები
მიკანკალებდა,კარგა დიდ მანძილზე რომ მოვშორდი ტელეფონი ამოვაბრუნე და გაჩერების ნიშანს
დავაწექი.გული გამალებით მიფართხალებდა მოლოდინისაგან.გალერეის საქაღალდე გავხსენი,მერე
ვიდეოების,თითი ჩართვას დავაჭირე,შვებით ამოვისუნთქე,კადრიც კარგად ჩანდა,ხმაც კარგად
ისმოდა,სიხარულისაგან შინაგანად ვცქუტავდი,საკუთარი თავით უზომოდ კმაყოფილი
ვიყავი.გამომივიდა.
მამაჩემო
დებილი მე კი არა შენ ხარჩემთვის
ჩავიბუტბუტე გახარებულმა და ტელეფონი მაგრამ
ჩავბღუჯე ორივე ხელში ეს ჩემი კოზირი იყო,იქვე ტაქსში ჩავხტი და ჩემი სახლის მისამართი
ვუკარნახე...
..............................
რაღაც საშინლად ბედნიერი და გახარებული ოთხიდან ოთახში დავდიოდი და მოსვენება დაკარგული
ვცქუმატავდი.ერთი სული მქონდა როდის მოვიდოდა უჩა სახლში.ტელეფონით ამაზე ლაპარაკი არ
მინდოდა,მითუმეტეს ვერც ავუხსნედი მომხდარს და ვერც ჩემს მოპოვებულ ვიდეომასალას
ვანახებდი,არადა ჯერ მხოლოდ სამი საათი იყო.
ტელეფონზე ნელის ნომერი ავკრიბე,ჩემი ბარტყები მომენატრნენ,მათი ხმის გაგონება ახლა
ყველანაირ სტრესს მომიხსნიდა და დამამშვიდებდა.
როგორ
ხარ ნელი?მხიარულად
ჩავძახე
კარგად
საყვარელო შენ როგორ ხარ?
მოვიწყინე
უთქვენოდ,განსაკუთრებით კი ჩემი მარწყვი და ბალის გარეშე,თუ მანდ არიან
დამალაპარაკე რათან
ვიღიმოდი ,თან მუდარით ველაპარაკებოდი
ახლავე
გენაცვალერამოდენიმე
წამში ჩემი ანგელოზების ხმა შემომესმადედიკოოოღმერთო
ამაზე
კარგი ჩემს ცხოვრებაში რა უნდა მომხდარიყო,ერთიანად მოვეშვი და გავიხარე,ეტყობა სპიკერით
მელაპარაკებოდნენ
შემოგევლოთ
თქვენი დედა,როგორ ხართ ჩემო სიყვარულებო?უბედნიერესი
ვიყავი მათი ხმის
გაგონების გამო
კარგად
დე,შენ როგორ ხარ,მამიკო როგორაა?ერთდროულად
ტიტინებდნენ
კარგად
ვართ დე,უკვე მოგვენატრეთ კიდე სამ დღეს რა გაძლებს უთქვენოთ?ლამის
ტირილი
დავიწყედე
კარგად ხომ ჭამთ?ნელი ბებო არ გააბრაზოთ, არც თიკო დეიდა გესმით?დარიგებაზე
გადავედი
არა
დე არავის ვაბრაზებთ,ჭკვიანად ვართ,მალე მოვალთ
კარგი
ჩემო ტკბილებო,ჭკუით იყავით,მიყვარხართ
ჩვენც
გვიყვარხარშემოვევლე
ამათ
თავს მათთან საუბრის მერე ბევრად უკეთ ვგრძნობდი,მხნედ და მშვიდად,ახლა მხოლოდ ერთი რამ
მინდოდა უჩა მალე მოსულიყო სახლში და ყველაფერი მომეყოლა.ჩემს ცხოვრებაში პირველად ჩემი
თავით კმაყოფილი და ამაყი ვიყავი.და ეს ყველაფერი სიყვარულის და სითბოს დამსახურება
იყო,რომელსაც ჩემი ქმარშვილი ავლენდა ჩემთვის და მე კი მათთვის.ენერგია მომეძალა,ამიტომ
სამზარეულოს მივაშურე,სასწრაფოდ რამე გემრიელი და კარგი უნდა გამეკეთებინა.ტორტისა და
საჭმელის კეთებაში სამი საათიც შემომელია,უკვე ექვსი იყო,დაღლილი და კმაყოფილი დივანზე
მივესვენე და ტელევიზორის პულტს დავწვდი,მუსიკების არხზე გავაჩერე და თვალები მივლულე.
ზარის ხმამ შემაფხიზლა,რა კარგად ჩამძინებია,კედლის საათს გავხედე უკვე რვა
სრულდებოდა.ზლაზვნით წამოვდექი ჯერ კიდე მოუფხიზლებელი,ალბათ ან უჩაა ან ნანა,გავიფიქრე
და კარისკენ წავედი.ნანა იყო.
საღამო
მშვიდობის ნანაგავუღიმე
და გზა დავუთმეროგორ
ჩაიარა დღევანდელმა დღემ?ვეცადე
თავაზიანი ვყოფილიყავი
გადასარევადერთი
სიტყვა მომიგდო და კიბეებს სირბილით აუყვა
ძალიან გავბრაზდი მასზეც და საკუთარ თავზეც,არ უნდა მეწყენინებინა მისთვის,სხვა თუ არაფერი
უჩას ნაცნობი და სტუმარია.გადავწყვიტე,რომ ჩამობრუნდებოდა დავლაპარაკებოდი.აწი მეტრეველიც
უნდა მოსულიყო.ლამის ერთი საათი ველოდე,როდის გამოჩნდებოდა ნანა მაგრამ ნურას
უკაცრავად,არ გვკადრულობს.როგორც ჩანს ძალიან ბრაზიანია და ადვილად არ ივიწყებს,ღრმად
ამოვიოხრე და გადავწყვიტე მე მიმეკითხა მისთვის,თუმცა არ დამცალდა,სახლის კარი გაიღო და
ჩემი ქმარიც შემოვიდა,თითქოს მზემ შემოანათა,შვებით ამოვისუნთქე.
მოხვედი
საყვა......სიტყვა
შუა გზაში გამიწყდაუხერხულად
შევიმშუშნე და გავიღიმე,შერმმრცხვა ამ
სიტყვის წარმოთქმა,არადა,როგორ მინდოდა
უჩამ ჩანთა იქვე სკამზე მიაგდო,ჩემსკენ წამოვიდა,ორივე ხელები მკლავებზე მომჭიდა და ნაზად
მაკოცა.
სა
ყვარელო,
დამიმარცვლააი
ასე,სულ არაა ძნელი სიტყვა ,აბა გაიმეორე?თან
ეღიმებოდა
საყვარელოგაუბედავად
ამოვთქვი და ოდნავ თავდახრილი დაძაბული ღიმილით ავხედე
აი
ასე კარგიალოყაზე
მიჩქმიტადღეს
ეს იყოს და ხვალ სხვა კარგ სიტყვას გასწავლი
მაგალითად?
მივუხვდი
ეშმაკობას
ძვირფასო,
ტკბილო,თბილო, გენაცვალე,ნუ ბევრი სიტყვაა ერთბაშად ვერ დაიმახსოვრებიცინოდა
და თან ჩემს მხარზე მკლავმოხვეული მისაღებისკენ მიდიოდა და მეც მივყავდი.
საშინლად
მშიამერე
ოთახს თვალი მოავლონანა
არ მოსულა?
მოვიდა
მაგრამ ოთახშია,არ ჩამოდის,მგონი იმ დღეს ძალიან ვაწყენინე,ვიფიქრე მივსულიყავი და
დავლაპარაკებოდი
დაივიწყეუდარდელად
აიქნია ხელი და სასადილო მაგიდას მიუჯდა.
ახლა არ ღირდა დალაპარაკება,ვაი და ნანა ჩამოსულიყო?არ მსურდა ჩვენს საუბარს
შესწრებოდა,ამიტომ მშვიდად ვივახშმეთ და დასაძინებლად წავედით,თუმცა დაძინება ჯერ არცერთს
არ გვქონდა გეგმაში,მე კარადას ვალაგებდი უჩა კი საქაღალდეებს აწესრიგებდა მის ლეპტოპში.
დღეს
პატარებს ველაპარაკევეცადე
საუბარი წამომეწყო
ჰოო?მეც ველაპარაკემაშინვე
გვერდზე გადადო კომპიუტერი და მტელი სხეულით ჩემსკენ
შემობრუნდა
ძალიან
მომენატრნენ,მათ გარეშე სახლი ცარიელიაგულწრფელად
ვთქვი თუ რას განვიცდიდი იმ
წუთას სინამვილეში
მიხარია
ამის მოსმენა შენგან,ვერ წარმოიდგენ,როგორ მიხარიათვალებით
მომეალერსა და
საწოლზე ჩაიჩოჩა,რაც იმას ნიშნავდა,რომ უნდა ჩამომჯდარიყავი,რატომაც არა სიამოვნებით.
სასწავლებელში
როგორ ჩაიარა დღემ,ლევანი ხომ არ მოსულა?საწოლის
თავს მიყრდნობილი
ჩემსკენ შემობრუნებული იჯდა და პასუხს ელოდა.
იცი
დღეს სასწავლებლში არ ვყოფილვარაი
ისე ვთქვი შატალოზე,რომ გამოიჭერენ მოსწავლეს.
რატომ?ავად ხომ არ ხარ რამე გტკივა?წარბები
შეჭმუხნა და ჩემი მარჯვენა ხელებში მოიქცია
არა
არაღრმად
ჩავისნთქე მოსალოდნელი დაძაბული საუბრის მოსამზადებლადდღეს
მამაჩემს
შევხვდივთქვი
და სუნთქვაც კი შემეკრა მისი რეაქციის მოლოდინში
რაა?
ჩემსკენ
გადმოიხარა და მხრებში ჩამავლო ხელები,შოკში ჩავაგდე მგონირას
ნიშნავს მაია
მამაჩემს შევხვდი?
გთხოვ
არ გამიბრაზდე,ახლავე ყველაფერს აგიხსნი,არაფრის დამალვას არ ვაპირებდი,უბრალოდ
......მე შენ გაგიფრთხილდი,შემეშინდა,.....არ მინდოდა გენახა......ცრემლები
ღაპაღუპით მდიოდა
თვალებიდანამ
დილით დამირეკა და .... არ ვიცი საიდან გაიგო ნომერი.......
მე
გავარკვიე,ლევანმა დაურეკა შენ ძმასმის
ხმაში სიბრაზე ვიგრძენი,მიბრაზდებოდა
ასეც
ვიფიქრე...ხელები
გავინთავისუფლე და ცრემლები შევიმშრალე,ვცდილობდი თავი მომეთოკა
მაგრამ არაფერი გამომდიოდა,.
დამირეკა და მითხრა,რომ თუ ყველაფერს რაც შენ გაგაჩნია მას არ
მივცემდი,ფული,ძვირფასეულობა და ქონების საბუთები,შენ მოგკლავდა,შემეშინდა დავიზაფრე,ლამის
გული გამისკდა,მაგრამ მერე უცებ ერთი აზრი გამიჩნდა და შეხვედრა
ვთხოვე,დამთანხმდა,მუშტაიდის ბაღში შევხვდი,ჩვენი საუბარი კი ტელეფონზე გადავირე ისე,რომ მას
არაფერი უეჭვებია,...მინდოდა დამერეკა და მეთქვა მაგრამ ასე პირისპირ თქმა ვარჩიე,გთხოვ არ
გამიბრაზდე,შემეშინდა,შენ გამო შემეშინდა,ახლა შეგვიძლია ეს ვიდეო გამოიყენო მთავარ
მტკიცებულებად,აი ნახავ რომ ყველაფერი სწორად გავაკეთეთან
ტელეფონსი ხელისკანკალით
ვიდეოს ძებნა დავიწყემაგრამ
მინდა წინაწარ გაგაფრთილო აქ ისეთ რამეს მოესმენ რაც არ
მოგეწონება და გთხოვ გულთან ძალიან ნუ მიიტანმთელი
ეს დრო უჩა დაძაბული უხმოდ
მისმენდა,ტელეფონი მივაწოდე და ჩამრთველს თითი დავაჭირე.ვიდეო დაახლოებით 10 წუთიანი
იყო,მთელი ეს დრო უჩასთვის თვალი არ მომიცილებია,თუ როგორ ეცვლებოდა სახეზე
ნერვიულობისაგან ფერები,როგორ ებერებოდა ნესტოები და მთელი სხეული დაჭიმული და დაძაბული
ჰქონდა,ტელეფონს ისე უჭერდა ხელს ,რომ ლამის შემოეფშვნა,მე ისევ ვტიროდი,მორჩა ყურებას და
ტელეფონი საწოლზე დადო,ცოტა ხანს თავჩაღუნული იჯდა,მხოლოდ მისი გახშირებული სუნთქვა
მესმოდა და ვხედავდი შინაგანად ისე ბობოქრობდა მასში სიბრაზე და სიძულვილი,რომ მთელი
სხეული უკრთოდა,მკერდი ადიოდა და ჩამოდიოდა.ფრთხილად შევახე ხელი მის მომუშტულ ხელს
უჩა,
ამიტომ არ მინდოდა იქ ყოფილიყავიხმის
კანკალით ამოვთქვი
იქ,
რომ ვყოფილიყავი.....იქ ,რომ ვყოფილიყავი მაია შუაზე გავგლიჯავდი,ქათამივით წავაცლიდი იმ
თავსუჩა
თავს ვეღარ აკონტროლებდადა
ეს კაცი შენ 23 წელი აიტანე?და შენი ძმები?უბრალოდ ამ
ყველაფრის დაჯერება მიჭირს,მამაჩემიც ?ღმერთო რა დავაშავეთ ასეთი რა?
გთხოვ
უჩა ხმადაბლა,ნანამ არ გაიგოსხელებსა
და სახეზე ვეფერებოდი ,მინდოდა
დამემშვიდებინამტერის
ყოლა არც ისე ცუდია,ეს იმას ნიშნავს,რომ ცხოვრებაში რაღაცას
მიაღწიე,და შენ უჩა ბევრს რამეს მიაღწიე,განა ყველას მოეწონება ეს?ხომ ხედავ საკუთარ
მშობელსაც კი არ მოვწონვართ?გთხოვ ასე ნუ განიცდიხომ
სწორად მოვიქეცი უჩა?ჰა?უჩა ხომ
გამოგვადგება ეს ვიდეო?მე
ჩემს ბოლო იმედს ვებღაუჭებოდი და თან უჩას ხელებს გულში
ვიხუტებდი,ისეთი დაბნეული და წაშლილი სახე ჰქონდა თითქოს აქაურობას გამოთიშული იყო.მე
ბოლომდე ვიცნობდი მამაჩემს და ვიცოდი რა ნაგავიც იყო,აი უჩასთვის კი ახლარაც მოისმინე
აღმოჩენა იყო,ალბათ ვერ იჯერებდა მამას ასე რომ სძულდა.როგორ მესმოდა მისი.
უცებ შეირხა,რეალობას დაუბრუნდა თითქოს,თვალებში ჩამდგარი ცრემლი ხელის ერთი გაკვრით
მოიშორა და ჩემკენ დაიხარა
რათქმაუნდა
გამოგვადგება საყვარელო,ჭკვიანი გოგო ხარ,ძალიან ჭკვიანი,ამაზე უკეთეს
მტკიცებულებას ვერც მოვიპოვებდით,ჩემი ყოჩაღი ხარგულში
ჩამიხუტაეს
როგორ
მოიფიქრე?უჩემოდ ეს როგორ გააკეთე?ნუთუ არ შეგეშინდა?თმებზე
მეალერსებოდა და მკოცნიდა
შემეშინდა,
როგორ არ შემეშინდა.....შენი დაკარგვის....შენი დაკარგვის შემეშინდა,მაპატიე,რომ არ
გაგაფრთხილე,თუ არ გამომივიდოდა აუცილებლად გეტყოდი,მაგრამ მინდოდა ჯერ ჩემი ძალებით
მეღონა რამე,ხომ მაპატიებ,ხომ არ გამიბრზადები?ცრემლიანი
თვალებით ავხედე
გაპატიებ,
რათქმაუნდა გაპატიებ,ოღონდ ერთი პირობით,სხვა დროს ასე აღარ
მოიქცე,კარგი,უჩემოდ ასე აღარ მოიქცე,შენთვის,რომ რამე დაეშავებინაარც მას ვაცოცხლები და არ
თავს ვიცოცხლებდიშინაგანად
მართლა ვდარდობდი,რომ თავიდანვე არ ვუთხარი მაგრამ მაინც
კმაყოფილი ვიყავი ჩემი საქციელით.
უჩა
მე აღარ ვარ ის მშიშარა უსუსური მაია ,რომელიც თავის ოთახში აკანკალებული იმალებოდა
მამისა და ძმების შიშით,მე გავძლიერდი,მე ძლიერი ვარ,მე ეს მარტო უნდა გამეკეთებინა,ჩემი
თვისთვის და მათთვის უნდა დამემტკიცებინა,უნდა დამენახვებინა მამაჩემისათვის რომ მე მისი აღარ
მეშინია,მე აღარ ვკანკალებ,და მინდა ძალიან მინდა როცა დაიჭერენ მეც იქ ვიყო,თვალებში ჩავხედო
და სიმშვიდე ვიგრძნო,საკუთარ თავზე გავიმარჯვო,ეს ყველაფერი კი შენი დამსახურებაა ,შენ
შემაძლებინე გავმხდარიყავი ისეთი როგორიც დღეს ვარ,შენმა სიყვარულმა შემაძლებინა,მიყვარხარ
საყვარელოთვალებიდან
ცრემლები შეკრული მუჭით მოვიცილე და ჩემს წინ მჯდომ მომღიმარს
ტკბილ ტუჩებზე დავეკონე.
ყველაფერი ერთმანეთში აირია,ჩვენი_ ტკივილი,დარდი,სიყვარული,ცრემლი,ვნება,სურვილი და
თავდავიწყება.ჩემმა სიტყვებმა და სითამამემ წამიერად დააბნია უჩა,მაგრამ უცებ დააბრუნა
რეალობაში ჩემმა შეხებამ,თავადაც რითმულად ამყვა ქმედებაში,მჭიდროდ შემომხვია სხეულზე მისი
ძლიერი მკლავები და მკერდზე მიმიკრა,მეტი აღარ შემეძლო უმისობა,აღარ შეეძლო ,არც ჩემს
გულს,არც ჩემს გონებას და არც ჩემს სხეულს.ისე გაშმაგებით მიკოცნიდა ტუჩებსა და ყელს ,რომ
სიამოვნებისაგან ლამის გონება დამებინდა.ყრუდ ამოვიკვნესე და ჩურჩულით მხოლოდ ერთი სიტყვა
ამოვთქვი მხოლოდ მის გასაგონად.
_ მინდიხარ
ჩემმა სიტყვებმა თითქოს მისი ქმედებები დააპაუზა,ოდნავ მომშორდა ჩემი სახე ხელის მტევნებში
მოიქცია და ინტერესით დამაცქერდა,ეს ყველაფერი წამით გაგრძელდა მაგრამ მე მთელი საუკუნე
დავინახე მის თვალებში,მთელი სამყარო,რომელიც ჩემდამი სიყვარულით იყო
სავსე,ღიმილი,რომელიც მარტო მე მეკუთვნოდა და ვნება,რომელსაც მე ვასაზრდოებდი.ამ წამს
არავინ და არაფერი მაინტერესებდა,არც მერაბი,არც ჯაბა და მითუმეტეს არც ნანა, რომელსაც
გვერდით ოთახში ეძინა,ან არც ეძინა და შესაძლოა ჩემს ადგილზე ყოფნას ნატრობდა.ახლა მხოლოდ
ერთი რამ მინდოდა და არა მარტო მე,რომ ჩვენი სხეულები ისევე გაერთიანებულიყვნენ და
შესისხლხორცებოდნენ ერთმანეთს,როგორც ჩვენი სულები და გულები.ეს ყველაფერი იმ წამიერ
გაკრთობაში დავინახე,რომელიც მარტო მე მეკუთვნოდა და მჯერა იმ წამს მანაც იგივე დაინახა ჩემს
თვალებში.
ფრთხილად ჩამომიცურა ორივე მხრიდან სარაფნის სალტეები,კაბა ნარნარით ჩასრიალდა ჩემს
სხეულზე და ნებიერად მიეფინა იატაკს,მე კი ნეტარებით სავსე გადავყევი უჩას სხეულსა და
ხელებს,ჩემი გულისცემა მესმოდა და არა მარტო ჩემი,ის უჩას გულთან ერთად რითმულად,ძლიერად
და გამალებით ფეთქავდა,სხვა დროს ალბათ ეს შემაშინებდა მაგრამ ახლა ვიცოდი,ვიცოდი,რომ ეს
სიყვარული იყო,ეს ვნება იყო,ეს ჩვენი ერთობა იყო………
მხოლოდ ღამე,ფანჯრებში მომზირალი მთვარე და ჩვენს ოთახში მოფრიალე ფარდები გახდა ამ
ყველაფრის მომსწრე,თუ რა ტკბილი და თბილი გრძნობაა,როცა შენ მისი ხარ ის კი შენი……..
უჩვეულო დილა თენდებოდა ,გავიღვიძე სხვის საწოლში მამაკაცთან ერთად.თავი მის მკერდზე მედო
და ვუსმენდი მისი გულის ხმას.თითებს ნაზად დავაცურებდი მის მკლავებსა თუ მუცელზე და
მომწონდა ჯერ კიდევ მძინარეს ,როგორ ეღიმებოდა სიამოვნებისაგან.მაგრამ როგორ ჩანს
გამოფხიზლებას მაინც არ აპირებდა.ახლა ზემოთ ავუყევი,თითები ჯერ მის გაყოფილ ნიკაპზე
გადავატარე მერე კი მის გემრიელ ტუჩებს.
_ ამ_ უცებ დაიძახა და ჩემს თითებს მისი კბილები მოსდო,ისე შემეშინდა,რომ გულგახეთქილმა ჯერ
წამოვიკივლე,მერე კი, რომ დავინახე თუ რა გულიანად იცინოდა,მივხვდი ეს ხუმრობა იყო და სულ
გვერდები დავუჩქმიტე.
_ შემაშინე არა? აი შენ_ ვჩქმეტდი,მეც ავყევი და დილის ხუთ საათზე მგონი მთელ სახლში ისმოდა
ჩვენი სიცილი.წამიერი მოძრაობით მის ქვემოთ მომიქცია,ცალი ხელით გამაკავა ცალით კი
მიღუტუნებდა,სიცილისგან ლამის გავიგუდე,სულს ვეღარ ვითქვამდი,იმდენი ვიფართხალე,საბანი და
ბალიშები იატაკზე გადავარდა,უცებ გამიშვა ხელი უჩამ და მზერა გაეყინა,ჩემს თავს
დავხედე,მხოლოდ საცვლების ამარა ვიყავი
_ ნუ მიყურებ საბანი მომაწოდე_,მომერიდა და მკერდზე ხელები ავიფარე თან სიცილს
ვარეგულირებდი
_ აბა საბანი? რა საბანი?_ ვითომ ვერ მიხვდა_ გახსოვს მე შენ ორი დღის უკან რა გაგაფრთხილე?
_ რა? არ მახსოვს?_ ცნობისმოყვარედ ვჭყიტე თვალები
_ ნუ გააღვიძებ მძინარე დრაკონს_ დაბოხებული ხმით გამიმეორა და ტუჩებზე დამწვდა_ ჰმ? და ვინ
მისცა ამ დრაკონს დაძინების უფლება ნეტა?
_ მე ფხიზელი უფრო მომწონს_ ეშმაკურად ჩავუკარი თვალი და ისევ სიყვარულისა და
სიამოვნებისაკენ გავუყევით გზას………
……….
ნოზაძეების ოჯახში მამაკაცები უჩვეულოდ გახარებულები და ლაღები იყვნენ.რატომაც არა? ერთ
კვირაში ხომ გამდიდრებას აპირებდნენ.
ჯაბამ სიახლით გაახარა ვაჟები,ახლა კი მერაბის ჯერი იყო.
_ საღამო მშვიდობის ბატონო მერაბ_ რამხელა პროგრესი იყო მათ პირველ საუბარსა დს
ამჟამინდელ საუბარს შორის,გინებიდან პირდაპირ ბატონობაზე გადავიდნენ.როგორც იტყვიან ფულს
დიდი ძალა აქვს.
_ საღამო მშვიდობის,რადგან რეკავ ე.იმ კარგი სიახლეც გაქვს_კმაყოფილი იერით უპასუხა
_ რათქმაუნდა,ყველაფერი ისეა,როგორც გვინდოდა და ვგეგმავდით,იმ კვირაში ყველაფერს
მომიტანს უკლებლივ,დროზე და ადგილზე უკვე შევთანხმდით.
_ კეთილი,კეთილი,მანამდე კიდევ შევეხმიანოთ ერთმანეთს
_ რათქმაუნდა მძახალო_ ბოლო სიტყვა ირონიული ქირქილით ჩაილაპარაკა.
,.......
უჩამ პირველმა გაიღვიძა,საათს დახედა ჯერ მხოლოდ 8 საათი იყო,მერე მეუღლისაკენ
მობრუნდა,ისე მშვიდად ეძინა,ერთი სიამოვნება იყო მისი ცქერა.ლოყები ვარდისფრად
უღაჟღაჟებდა,ისედაც სავსე ტუჩები უფრო დაბერვოდა,თმები უწესრიგოდ ეფინა მხრებზე თუ
ყელზე.ისეთი ლამაზი იყო როგორც ალბათ აფროდიტა ან კლეოპატრა,თუმცა უჩას. მაია ერჩივნა
ორივეს.ფრთხილად გადააცალა ყელიდან ჩამოშლილი თმები და ნაზად აკოცა იქ სადაც პატარა
ციცქნა ხალი ჰქონდა.ქალი კრუსუნით შეიშმუშნა და სახეზე ღიმილი აუთამაშდა,თუმცს კმაყოფილნა
გვერდი იცვალა და მეორე მხარეს გადაბრუნდა.
უჩა ნელი მოძრაობით წამოდგა საწოლიდან,იქვე მიგდებულ შარვალს დაწვდა და ამოიცვა,ჯიბიდან
მობილური ამოიღო და სააბაზანოსკენ აიღო გეზი.
_ ალო ლაშა დულამშვიდობის_ ხმადაბლა ჩასძახა,როგორც კი კარი მიხურა
_ დილამშვიდობის უფროსო,ამ დილა ადრიან რამ შეგაწუხა?_ აშკარად გააღვიძა
_ თხოვნა მაქვს,წამოხტი ახლა ფეხზე და პროკურატურაში გავარდი
_ რა ხდება?
_ ორდენი მოითხოვე,მერაბ მეტრეველის დს ჯაბა ნოზაძის ტელეფონების მოსმენაზე,თუ კითხვები
დაგისვეს,უთხარი,რომ მე დაგავალე და მე შემეხმიანონ.
_ კარგი მივფრინავ ბატონო_ ლაშამ ეტყობა კარგად გამოიძინა უჩასგან განსხვავებით.
_ ნუ ცუღლუტობ შენ_ ვითომ გაუეყრა,თან ეღიმებოდს.კმაყოფილმა გათიშა ტელეფონი,ოთახში
ფეხაკრეფით შემობრუნდა,შარვალი იქვე მიაგდო,საწოლში შეწვა და ცოლს გემრიელად და ხმაურით
აკოცა,ახლა კი ნამდვილად სურდა მისი გაღვიძება.
უჩვეულოდ ბედნიერი ვიყავი,შინაგანად და ემოციურად მსუბუქად და ლაღად ვგრძნობდი
თავს,თითქოს უმძიმესი ტვირთი ჩამომხსნეს მხრებიდან და გულიდან.ყველა ჩემმა პრობლემამ ფერი
დაკარგა,გაუფერულდა.არაჩვეულებრივი გრძნობაა,როცა გიყვარს,უყვარხარ და ამას მხოლოდ
სიტყვებით არ ამტკიცებ,ამისათვის იხარჯები,მხარს უჭერ,უთანაგრძნობ და ათბობ.აი სწორედ ასე
ვიყავი ახლა.
დილით თვალი,რომ გავახილე უჩა წასული დამიხვდა თუმცა არა უკვალოდ,საწოლზე მის ბალიშზე
პატარა გულის ფორმად გამოჭრილ ქაღალდზე წერილი დამხვდა
_” მიყვარხარ სიცოცხლე,საღამომდე საათებს დავითვლი,გაკოცე გემრიელო”
ბედნიერმა თვალები კმაყოფილებით მოვლულე,წერილს ჯერ ფრთხილად ვაკოცე მერე კი გულში
ჩავიკარი.ეს მისი პირველი სასიყვარულო წერილია ჩემდამი,აუცილებლად შევინახავ.
10 საათი სრულდებოდა,ნანას საძინებლის კარზე ფრთხილად დავაკაკუნე,არავითარი რეაქცია,კიდევ
ერთხელ დავაკაკუნე,არც ახლა,ნელა შევაღე კარი და დავუძახე ,თვალი მოვავლე
იქაურობას,როგორც ჩანს ადრიანად გავიდა.
გაკვირვებულმა ტუჩები დავბრიცე,_ნეტა ამ გოგოს ან წასვლა ან მოსვლა ასეთი ფორმებით რას
ნიშნავს? იქნებ დღეს მაინც დაველაპარაკო_ ჩემს თავს ველაპარაკებოდი და თან სამზარეულოსკენ
მქონდა გეზი აღებული,დღეს ისეთ განწყობაზე ვარ, რამე გემრიელი უნდა გავაკეთო.ვიცი,რომ უჩას
ტორტი უყვარს ამიტომ დღეს ალუბლის ტორტს გავაკეთებ,სეზონია უკვე.თავს სრულფასოვან
დიასახლისად ვგრძნობდი,საქმეს სულ ღიღინით შევუდექი.ბისკვიტი შევდე თუ არს ღუმელში ჩემი
ტელეფონიც აწკრიალდა.დავხედე ლიკა იყო.
_ გისმენ ლიკა,როგორ ხარ?
_ შენ როგორ ხარ მაიკო? მეორე დღეა არ მოსულხარ და ვინერვიულეთ გოგოებმა,ახლა ყველანი
ჩემს გვერდითაა და მოგიკითხეს_ როგორ მესიამოვნა მათი ყურადღება
_ კარგად ვარ გენაცვალე,გოგოებსაც გადაეცი,რომ კარგად ვარ,ხვალაც ვერ მოვალ და აი ზეგიდან
კი თქვენს გვერდით მიგულეთ_ გოგოების ხმაური მესმოდა,როგორც ჩანს კაფეში ისხდნენ
_კარგი , მალე დაგვიბრუნდი იცოდე,გაკოცეთ_ კისკისებდნენ გოგოები და ისეთაც ბედნიერს
საუკეთესო განწყობა გადმომადეს.
ახლა სრული ბედნიერებისათვის ჩემი ბარტყების ხმის გაგონებაღა მაკლდა.უცებ მოვძებნე
ტელეფონში ნელის ნომერი და დავურეკე.
_ნელი დეიდა როგორ ხართ,როგორ მომენატრე_თან ველაპარაკებოდი და თან კრემის მალასას
მაგიდაზე ვალაგებდი
_ გენაცვალე ჩემო გოგო,შენ როგორ ხარ,უჩა როგორაა?_ მის ხმაშიც კი იგრძნობოდა ის სითბო
რასაც ჩემთვის იღებდა
_ კარგადაა,ძალიან კარგად,ჩემი ბარტყები სად არიან?_ ვეღარ ვითმენდი
_ სძინავთ შვილო_ დანანებით მითხრა
_ უი,მაგათ შემოვევლე,უზომოდ მომენატრნენ...იცი ხვალ ჩამოვალთ,სიურპრიზს გავუკეთებთ,ოღონდ
არ უთხრა კარგი?_ ეს იდეა უცრბ მომივიდა თავში და ძალიანაც მომეწონა
_ კარგს იზამთ,როგორ გაიხარებენ,ალბათ საღამოს ჩამოხვალთ ხო?
_ ჰო უჩა,რომ მოვა სამსახურიდან,კარგი აბა ხვალამდე ნელი დეიდა_ დავემშვიდობე და გონებაში
ხვალინდელი დღის დაგეგმვა დავიწყე,თან ტორტისათვის კრემს ვაკეთებდი.
დრო მალე შემომელია ხელში.სამზარეულო მივალაგე დს მისაღებში გავედი,თუმცა დივანზე
დაჯდომაც კი ვერ მოვასწარი კარზე ზარის ხმა ,რომ გაისმა.ნანა იყო. მაქსიმალურად ვეცადე
თავაზიანი ვყოფილიყავი,კარი ფართოდ გამოვაღე და ღიმილით ვანიშნე შემოსულიყო.არ ვიცი რატომ
მაგრამ დღეს უფრო მეტი ირონია იკითხებოდა მის სახეზე,ზემოდან გადმომხედა მისი გრძელი
ფეხებისა და ეიფელის კოშკივით მაღალი ფეხსაცმელების წყალობით,ტუჩი გვერდით ირონიული
ღიმილით ჩატეხა და კაკუნით სამზარეულოსკენ გასწია.გაკვირვებით ავიჩეჩე მხრები,ნამდვილად ვერ
ვხვდებოდი რა უნდოდა ან რას მერჩოდა.უკან გავყევი.
_ როგორ ჩაიარა დღემ ნანა? აგვარებ შენ საქმეებს?_ ნაძალადევად გავუღიმე და მის წინ
ჩამოვჯექი მაგიდასთან
_ არაჩვეულებრივად,ყველაფერი მოვაგვარე,უი იცი დღეს სხვათაშორის შენი მამამთილი ვნახე_
ბოლო სამი სიტყვა დამიმარცვლა
_ ჰოო? ძალიან კარგი_ წარმომიდგენია რაებს ეტყოდა ჩემზე და უჩაზე,აი რატომაა ასეთი
თვითკმაყოფილი გამომეტყველებით,რომ მიზის წინ და ერთმანეთზე გადადებულ ფეზებს წინ და უკან
აქანავებს.
_ ჰო,დიდი ხანია ვიცნობ ძია მერაბს,თბილი ურთიერთობა გვაქვს,გავიხსენეთ ძველი და კარგი
ამბები,ახალზეც ვისაუბრეთ,თუ რას არ კადრულობს ბევრი უთვისტომო ,გაუნათლებელი
იმისათვის,რომ კარგ და წარმატებულ მამაკაცს გაჰყვეს ცოლად_ საბრალო,მე მგულისხმობდა
აშკარად.მართლა შემეცოდა.
_ როცა ბატონი მერაბი გავიცანი მაშინვე მივხვდი,რომ მას ადამიანების ამოცნობის ნიჭი ჰქონდა
თუმცა არ მეგონა ასე პირდაპირ
თუ მოგახლიდათ მის შეხედულებას თქვენზე,სამწუხაროა,გითანაგრძნობთ_ არ მინდოდა ასეთი
უტაქტო ვყოფილიყავი მის მიმართ მაგრამ მეტი აღარ შემეძლო ამეტანა მისი დამამცირებელი მზერა
და ტონი.
_ ასე არა? _ ფეხზე წამოდგა მაგიდაზე ორივე ხელით დაეყრდნო და ზემოდან დამაცქერდა,ალქაჯს
ჰგავდა,ისეთი შეშლილი სახე ჰქონდა,მე მაქსიმალურად ვთოკავდი თავს,მოთმინების მეტი აბა რა
ვისწავლე მამაჩემთან და ჩემს ძმებთან? ჰოდა მშვიდი სახით ავხედე,არ ავმდგარვარ_ თვალში
მაშინვე არ მომეწონე როგორც კი დაგინახე შე დაფეხვილო,მას მერე, რაც მერაბმა მომიყვა ხო
საერთოდ წარმოდგენა დამეკარებრალები, .იმის იმედით ჩამოვედი,რომ ჩემსა და უჩას შორის
ურთიერთობას აღვადგენდი მაგრამ შენ გამომეჩხირე,შენ შენი პროვინციული ვიზუალით და და
მოკკე ფეხით,ვინ ხარ? საიდან მოხვედი? რატომ მეღობები გზაზე?
_ მე გეღობები?_ სიმშვიდეს არ ვკარგავდი_ მე? მისი ცოლი?
_ დიახ შენ,შენ ფიქრობ,რომ უყვარხარ? _ მისი ანგელოზივით სახე,როცა ასე კიოდა და
გაბრაზრბული იყო დემონს ემსგავსებოდა_არა ებრალები,შენნაირი საცოდავები სამწუხაროდ
ყოველთვის ეცოდებოდა ჩემს უჩას
_ უკაცრავად ვისას?_ მოულოდნელად გაისმა სამზარეულოს კარში მეტრეველის ხმა.ვერც კი
გავიგეთ ,როდის შემოვიდა,ხელები ერთმანეთზე გადაეჭდო და კოპებშეკრული კუშტად მისჩერებოდა
ნანას.ქალს ფერი ეცვალა,უცებ გაინაზა ხმა და ლაქუცით წავიდა მისკენ.
_ არასწორად გაიგე უჩა,მე სულ სხვა რამ ვიგულისხმე_ მიუახლოვდა და გადაჯაჭვულ ხელებს მისი
ხელი დაადო,ნელა დაუშვა მკლავები უჩამ,მაჯაში ჩაავლო ხელი და განზე გააწევინა_ ის ვინც არ
აფასებს და პატივს არ სცემს ჩემს ცოლს,აქ ამ სახლში არაფერი ესაქმება,შენ,რომ მამაკაცი იყო
ზუსტად ვიცი რა პასუხს გაგცემდი ამ საქციელისათვის მაგრამ ქალი ხარ და ამიტომ კეთილი ინებე
და შენი ნებით წადი
_ ხო მაგრამ უჩა…._ რაღაცის ახსნას აპირებდა
_ არ მაინტერესებს,ის რაც ჩვენს შორის იყო წარსულში დარჩა,ვეცადე კარგი ურთიერთობა
შეგვენარჩუნებინა,სწორედ ამიტომ არ გითხარი უარი,როცა ჩამოსვლა და ჩემს სახლში დაბინავება
გადაწყვიტე,სამი დღეა მე და ჩემი ცოლი შენს უპატივცემულობას ვითმენთ,მგონი დროა დაგვდო
პატივი და მშვიდოვიანად დავშორდეთ,ის ვინც მე მაბიჯებს და მამაჩემთან მიდის ჩემთვის
არარაობაა,ასე რომ …._ უთხრა და განზე გადგა რომ მისთვის გზა დაეთმო,ისიც თავაწეული
ცერემონიალურად გავიდა.
ძალიან დამძაბა ამ სიტუაციამ,როგორც კი ნანა მეორე სართულზე ავიდა მაშინვე უჩასთან მივედი.
_ უხერხულია,ლამის 10 საათია,ცოდვაა,ასე გვიან სად უნდა წავიდეს საყვარელო?_ გულწრფელად
მეცოდებოდა.
_ მოდი ამაზე ნუ ვილაპარაკებთ,არ დაიკარგება,ტაქსს გამოვიძახებ და რომელიმე სასტუმროში
მიიყვანს,თავიდანვე მივქარე,არ უნდა მომეყვანა,მაგრამ რაც იყო იყო,შენ როგორ ხარ?_ მკლავი
მომხვია და ცხვირზე მაკოცა.
_ კარგად,ძალიან კარგად,იცი ტორტი გამოგიცხვე_ ამის გახსემებაზე ისევ ღიმილი გადამეკრა
სახეზე
_ რა მაცდურად ჟღერს...ჩემი წერილი ნახე?_ უკვე ვცნობ ამ გამოხედვას.
_ კიიიი
_ იცი,რომ დრო იწურება?
_ დამატებითი დროის აღება მოგიწევს
_ ნუთუ?__ სხეულზე მომეკრა და მისი თბილი თითები ჩემს წელზე შეაცურა ზედის ქვემოთ
,სასიამოვნო ჟრუანტელმა დამიარა მთელ სხეულში.
_ უჩს უხერხულია_ მის თითებს მოვეჭიდე და სულ ძალად გავინთავოსუფლე თავი,თუმცა დანებებას
არც აპირებდა,ნაზად მიკოცნიდა ყელს და თან ბუტბუტებდა.
_ წუთებსაც კი ვითვლიდი,ნუ ხარ ასეთი შეუბრალებელი_ ხმაზე ეტყობოდა,რომ მისივე სიტყვები
აცინებდა
_ მე ვარ არა შეუბრალებელი? რაო რას ამბობ ხოლმე? ნუ გააღვიძებ მძინარე დრაკონს_
გავაჯავრე_ ნურც გაიღვიძებ გენაცვალე,მშვიდად იძინე
_ მაია ნოზაძე მეტრეველისა,ნუ აღიზიანებ ჩემს გულს, თვალს და სურვილებს, თორემ იცი შენ
როგორ ვსჯი გატუტუცებულ გოგონებს_ ზურგიდან მომეხუტა და მთელი ძალით მიმიკრა ,თან მის
თბილ ტუჩებს დააცურებდა ჩემს ყელსა თუ მხრებზე.
_ იცი საყვარელო ერთი კარგი იდეა მაქვს_მისი ვნებიანი შენოთავაზება ცოტა ხნით დავაიგნორე და
მისკენ შევბრუნდი მთელი სხეულით,მკკავები შემოვხვიე და მშვიდად დავადე თავი მკერდზე
_ აბა? გისმენ_ თითები ჩემს ჩამოშლილ თმებში ახლართა
_ მოდი ხვალ სურამში წავიდეთ ბავშვებთან,მომენატრნენ,თან სახლში ჩვენ წამოვიყვანთ
_ მშვენიერი აზრია,საღამოსკენ წავიდეთ კარგი?
_ კარგი,თან პატარებმა არ იციან სიურპრიზი გამოგვივა_ წინასწარ ვხარობდი მათი ბედნიერი
გამომეტყველება,რომ წარმოვიდგინე.სიტყვა დამთავრებული არ მქონდა,რომ ნანა გამოჩნდა კიბის
თავში სამგზავრო ჩანთასთან ერთად.
_ ასე მალე?_ მართლა გამიკვირდა
_ ტაქვს გამოვიძახებ_ მობილური ამოაცურა უჩსმ ჯიბიდან
_ გამოვიძახე უკვე ნუ შეწუხდები,შენ კი_ მე მომიბრუნდა_ როცა ამ ვაჟბატონს მოსწყინდება შენით
გართობა და გარეთ მოგისვრის დამირეკე იქნებ მეეზოვის ადგილი მაინც გიშოვო სადმე
მაინც დამგესლა წასვლის წინ,ხმა არ ამოვიღე,უჩამ რაღაცის თქმა დააპირა მაგრამ თითები მაგრამ
მოვიჭირე ხელზე,მიხვდა რისთვისაც და არც მან უპასუხა,ისიც მედიდურად კაკუნით გავიდა
სახლიდან.შვებით ამოვისუნთქე,ჩემზე ხელგადახვეულ უჩას ავხედე და გავუღიმე
_ რაო რას ამბობდი? საათებს ითვლიდი?
უჩას სიცილი აუტყდა,უცებ დაიხარა,ცალი ხელი მუხლებქვეშ ამომდო და მკერდზე ამიხუტა დს
სირბილით აუყვა კიბეებს
_ წამო მოგიყვები.
უკვე თითქმის ერთი საათია სათამაშოების მაღაზიაში წინ და უკან დავბორიალებთ და ვეძებთ,აი რა
ეს ჯერ ვერ შევათანხმეთ ერთმანეთთან.
_ დაჩის სპაიდერმენი ვუყიდოთ,ძალიან მოსწონდა_ სათამოშოს კოლოფს ხელში ინტერესით
ატრიალებდა.
_ მართალი ხარ საყვარელო,მოსწონდა,ახლა კი სულ მინიონებზე უყურებს მულტფილმებს,ეს უფრო
გაუხარდება_ ცხვირწინ ცალთვალა ფუმფულა მინიონი ავუფრიალე.
_ საოცარია პირდაპირ მგონი შენ უფრო მეტი იცი ბავშვებზე ვიდრე მე
_ აბა როგორ მე ხომ დედა ვარ?_ გავუღიმე და ხელჩაჭიდებული სალაროსაკენ წავიყვანე.
როგორც იქნა ,მოვრიგდით_ დაჩის ცალთვალა მინიონი და სოფო თოჯინა ელზა,პლიუს ბევრი
ტკბილეული.
უკვე 6 საათი სრულდებოდა ავტობანზე ,რომ გავედით.ტელეფონში ნელის ნომერი მოვძებნე.
_ ნელი დეიდა მოვდივართ უკვე საათნახევარში მანდ ვართ,არ დაიძინონ რა_ ლამის ყელი
მოვიღერე
_ არა არ დავაძინებ გენაცვალე,დღეს გინატრეს ორივე და როგორ გაუხარდებათ ნეტა იცოდე
_ ხოდა მოვქრივართ_ კმაყოფილმა ვუპასუხე და გავთიშე.
_ იცი ხვალ,რომ სტუმრად მივდივართ?_ ცალი ხელით საჭეს ატრიალებდა ცალს კი ჩემს თითებს
აწვალებდა
_ ჰოო სად?
_ ლაშას შეყვარებული ჰყავს,ოჯახში დაპატიჟა,მარტო მისვლა ეუხერხულება,ჩემიანებსაც ხომ არ
წავიყვან კი არ ვნიშნავო,ჰოდა მთხოვა ,რომ ჩვენ გავყვეთ
_ მშვენიერია,ძალიან კარგი_ კარგია ახალი ნაცნობები,გავიფიქრე და უჩას ხელს,რომელიც ჩემს
თითებს არ ეშვებოდა დავწვდი და ტუჩებთან მივიტანე,ხმაურით ვაკოცე ხელისგულზე.
_ მიყვარხარ_ ვთქვი და მისი გაშლილი ხელი ლოყაზე მივიდევი.
_ ჩემი სუნთქვა ხარ,როგორ ვარსებობდი უშენოდ?_ თვალებით მომელაერსა.
_ არა,მე როგორ ვარსებობდი უშენოდ ტკბილო
_ ოჰო ახალი სიტყვებიც გისწავლია.
_ ნუ დამცინი
_ მოიწი გაკოცო_ ზედატანზე მსუბუქად მომქაჩა და მისკენ მიმიზიდა,შეწინააღმდეგება არც კი
მიფიქრია.
…………..
კიბეებს ჩუმი ნაბიჯებით ავუყევით,როგორც ნელიმ გვითხრა ჩემი ბარტყები და მისი შვილიშვილი
ნატალი ტელევიზორს უცქეროდნენ,ასე,რომ ჩვენი შესვლა ოთახში არც კი გაუგიათ.
_ სიურპრიზი_ ხმამაღლა დაიყვირა უჩამ და ჩახუტების მოლოდინით ხელები განზე ფართოდ გაშალა.
_ მამიკო მოსულა,მამა,მამა_ ერთად აჟრიამულდნენ ჩემი გოჭუნიები და მამას ყელზე
ჩამოეკიდნენ.უჩა მონდომებით უკოცნიდა ორთავეს მონატრებულ დაბრაწულ ლოყებს,ისეთი
ამაღელვებელი და თბილი იყო ეს სცენა,რომ ემოციები ვეღარ მოვთოკე და ჩემდაუნებურად
ცრემლები წამსკდა.
_ დედიკო_ მეც დამინახეს,ჩემსკენ გამოქანდნენ და კიდევ კარგი ჩავიმუხლე თორე ეგრევე იატაკზე
მოვადენდი ზღართანს.
_ როგორ მოენატრეთ დედას ნეტა იცოდეთ_ ვბუტბუტებდი და ლოყებსა და ყელს ვუკოცნიდი
ორთავეს,მათი სუნიც კი მომნატრებია ,გემრიელი და ტკბილი.
ცოტა რომ ჩავწყნარდით საჩუქრების დროც მოვიდა.სამივეს შეხვდა თავთავისი წილი.უბედნიერესები
იყვნენ.ვივახშმეთ,ცოტაც ვისაუბრეთ და დაძინების დრო,რომ მოვიდა სოფომ გამოგვიცხადა:
_ მე მამასთან მინდა დაძინება
_ მე კი დედასთან_ დაჩიმაც წამოაყენა მისი მოთხოვნები
ასე და ამგვარად ნახევარ საათში ოთხივე ერთ საწოლში ვიწექით,მე და უჩა კიდეებში,ბავშვები
შუაში.ისინი განაბული უსმენდნენ თუ როგორ უყვებოდა მათ მამიკო სამი გოჭის ზღაპარს,მე კი
ბედნიერიებისაგან თან ვიღიმოდი და თან ვტიროდი.არ გამოპარვია ჩემი ემოციები მეტრეველს
მხედველობიდან.მისი ლამაზი თვალებით მომეალერსა და ტუჩების ნელი მოძრაობით იხმოდ მითხრა
_ მიყვარხარ
დავიფიცები,ის ღამე ყველაზე,თბილი,ტკბილი და ზღაპრული იყო.პატარებს ჩვენზე
მოხუტებულებს,ჩვენ კი მათ ზემოთ თითებგადაჭდობილებს მშვიდი ძილით გვეძინა და საერთოდ არ
გვაღელვებდა ამ ქვეყნად არაფერი და არავინ.
…..
ისე ტკბილად მეძინა ,რომ თვალების გახელა მენანებოდა.ძილბურანში ვიგრძები თუ როგორ
მეხებოდნენ მუცელზე პატარა თითები,,ისე საყვარლად მიცაცუნებდა თითებს რომ შემღიტონებოდა,მე
უფრო მისმა მცდელობამ გამაცინა ვიდრე შეგრძნებამ,თვალები გავახილე თუ არა თავთან ორი
ანგელოზი მისხდა და თვალებს საყვარლად აჟიჟუნებდნენ.
_ დილამშიდობის_ მთქნარებით მივესალმე პატარებს,მაგრამ ვინ მაცალა სიტყვის დამთავრება
ორივე ზედ დამახტა და არც მამამისმა დამაკლო.
_ სამი ერთის წინააღმდეგ არა?_ დავიყვირე და წამოდგომა ვცადე, მაგრამ ნურას უკაცრავად,რა
ძლიერები ყოფილან ეს პატარა მეტრეველები,არც მამა იკლებდა ჩემს წვალებას.
_ მიდით ბავშვებო დედა გამოვაფხიზლოთ_ შემართებას არ უკარგავდა პატარებს.
იმდენი ვიცინეთ და ვიხტუნავეთ ლამის საწოლი ვალად დაგვედო.
დღე არაჩვეულებრივად გავატარეთ.პარკში ბავშვებთან ერთად მე და უჩაც გავერთეთ,გავიხსენეთ
ბავშვობა და მათთან ერთად არც სასრიალო,არც აიწონა და არც საქანელა დაგვიკლია.ისეთი
ბედნიერი ვიყავი,რომ ცოტათი მაშინებდა კიდეც ეს ბედნიერება.ასე ლაღი და მხიარული მეც კი არ
მახსოვდა ჩემი თავი.გახარებული შევციცინებდი ჩემს პატარებს თუ როგორ ერთობოდნენ
მოედანზე,მე კი უჩას მხარზე მიყრდნობილი თვალს არ ვაცილებდი მათ.
_ მადლობა ამ ყველაფრისათვის_ ვთქვი და ყელზე ნაზად ვაკოცე,გადმომხედა,გამიღიმა და შუბლზე
შუბლი მომადო.
_ შენ კი იმისათვის,რომ ასეთი კარგი ცოლი და დედა ხარ.
2 საათი ხდებოდა სურამიდან რომ წამოვედით ყველა.ნელი მისი ქალიშვილის მანქანით წამოვიდა
შვილიშვილთან ერთად ,ჩვენ ოთხი კი ერთად.4 საათისთვის უკვე ჩვენს სახლში ვიყავით.დიახ
ჩვენს,ჩემს სახლში.ბარგი ამოვალაგეთ,ბავშვები ვაბანავე და სამზარეულოში მოვიყარეთ ყველამ
ერთად თავი საჭმელად.
_ დღეს მე მოგემსახურებით_ ხმამაღლა ვთქვი და ნელი სულ ძალად დავსვი სკამზე
დაჩის და სოფოს მთელი ეს პროცესი ენა არ გაუჩერებიათ,აღფრთოვანებულები ყვებოდნენ თავიანთი
დასვენების ამბებს,ჩვენ კი ინტერესით ვუსმენდით,რომ არა ზარი უჩას მობილურზე.
_ გისმენ ლაშა
_ აბა რას ვშვებით დღეს?
_ ეგ შენზე უკეთ ვინ უნდა იცოდეს_ ღიმილით უპასუხა
_::ჰოოო,ერთი სიტყვით 8 საათზე მზად იყავით ,ჩემი მანქანით წავიდეთ.
_ კარგი მასე იყოს.აბა შენ იცი არ ინერვიულო,გამოეწყვე
_ ეეე ნუ მაშაყირებ ,გამოვეწყო რა სიძე ვარ?
_ ნუ მინიმუმ სასიძო ხომ მაინც?
_ კაი,კაი დაგიჯერებ.
_ აბა დროებით_ ტელეფონი გათიშა და მე გადმომხედა_ რვისთვის უნდა ვიყოთ მზად
_ კარგი
_ საყვარელო,ამასწინ,რომ იასამნისფერი კაბა გიყიდე ის ჩაიცვი გთხოვ_ თვალებით მემუდარებოდა
_ სიამოვნებით_ გავუღიმე და ხელზე ჩემი ხელი მოვუჭირე.
როგორც იტყვიან გერმანული დროით მზად ვიყავით,საათი კი რვას უჩვენებდა.
_ ულამაზესი ხარ_ ხელი ჩამჭიდა მაღლა ასწია და დამატრიალა ,თან ნერწყვი ხმაურით გადაყლაპა
და თავისუფალი ხელი წვერზე ჩამოისვა
_ ვცნობ ამ გამომეტყველებას_ სიცილი ამიტყდა,
_ იქნებ დავრჩეთ ჰა? რას იტყვი_ ეშმაკურად ჩამიკრა თვალი,წელზე ხელი შემომხვია და მკერდზე
ამიკრა
_ უჩა_ გაბუტული ხმით ვუსაყვედურე,თუმცა გულწრფელი,რომ ვიყო საკუთარ თავთან მეც იგივე
გავიფიქრე გულში მისი შემხედვარე.ისეთი დახვეწილი და სიმპატიური იყო ამ შავ შარვალსა და
თეთრ პერანგში,რომლის ბოლო ორი ღილი გახსნილი ჰქონდა,სამკლაურები კი იდაყვამდე აკეცილი
,მისი შემხედვარე გული სიყვარულით და სიამაყით მევსებოდა._ ჰო კარგი ,მაშინ მალე წამოვიდეთ_
რა საყვარელი იყო ამ წუთას.
ლაშაც მალე მოვიდა.ძალიან ნერვიულობდა,ხუმრობა საქმე ხომ არ იყო პირველად უნდა ენახა
ძვირფასი ადამიანის დედას ,მამას და ძმას.
ძალინ თბილი ოჯახი აღმოჩნდა,კულტურული,თავაზიანი,ყურადღებიანი.კარგი სუფრა
დაგვახვედრეს.სასიძოც მოეწონათ.თიკოც ლამაზი.თავმდაბალი და განათლებული გოგონა
იყო.ძალიან კმაყოფილი წამოვედით მათგან,განსაკუთრებით კი ლაშა,სიხარულისაგან მეცხრე ცაზე
იყო.
სახლში,რომ მივედით 12 სრულდებოდა.ნელის და ბავშვებს რათქმაუნდა ეძინათ უკვე.
_ კარგი დღე იყო,თიკოს ოჯახი ძალიან მომეწონა,ყოჩაღ ლაშას_ კიბეებს მივუყვებოდით
ერთმანეთზე ხელგადახვეულები ლასლასით,საშინლად დაღლილები.
_ ჰო მეც ძალიან მომეწონა
_ დღეს მეყო ამდენი კარგი ემოციები_ ვთქვი და ჩვენი საძინებლის კარი შევაღე
_ არადა ,რაღაც საჩუქარი მქონდა შენთვის_ კარი მიხურა
_ ჰოო?_ ცნობისმოყვარედ ვჭყიტე თვალები და მისკენ შევბრუნდი ,თან ფეხსაცმელებზე თასმას
ვიხსნიდი
_ ეს შენ_ მითხრა და პატარა კონვერტი გამომიწოდა
_ ეს რა არის? _ მხრებში გავსწორდი და კონვერტს გაოცებულმა დავხედე
_ გახსენი_ საეჭვოდ იღიმოდა. თავი გადავხიე შიგნით მოთავსებული ფურცელი
ამოვაცურე,გადავშალე,სადღაც სამი აბზაცი მქონდა წაკითხული,რომ მოულოდნელობისაგან
დაბნეულმა ისევ მას ავხედე,ხმას ვერ ვიღებდი,უბრალოდ გაოგნებული თვალებით ვეკითხებოდი რა
იყო ეს.
_ ჰო,ჰო,ბოლოდმე წაიკითხე_ ჩემმა რეაქციამ გაამხიარულა
ისევ ქაღალდს დავხედე აცრემლებული და ხელები ისე ამიკანკალდა,რომ ძირს დამივარდა ,მაგრამ
მისი აღების თავი აღარ მქონდა,ისევ უჩას გავხედე,მასაც ცრემლები ჩასდგომოდა თვალებში.ახლოს
მივედი და მთელი ძალით და მონდომებით შემოვაჭდე ჩემი ხელები
_ მიყვარხარ,მიყვარხარ,მიყვარხარ_ ვეღარ ვჩერდებოდი,მთელი სხეული მიკანკალებდა
სიხარულისა და მღელვარებისაგან
_ შემოგევლე,უბედნიერესი ვარ ასე თუ გაგახარე_ თავადაც შემომხვია მისი ხელები,როგორ
მშვიდად და უსაფრთხოდ ვგრძნობდი თავს ასე.
_ გამახარე,კი არა შენ ყველა ჩემი ოცნება აასრულე_ სახე მის ყელში ჩავმალე,თან ვტიროდი და თან
ცრემლებით დანამული ტუჩებით ვკოცნიდი.მან მე სიცოცხლე
მაჩუქა,ოჯახი,შვილები,სიყვარული,თბილი სახლი,ახლა კი ჯამრთელობას მჩუქნიდა,მე მალე აღარ
ვიქნები ის ძველი მაია,რომელიც სიარულისას ცალ ფეხს დარცხცენილი,რომ მიაჩოჩებდა.
_ჩემო ცხოვრებავ,ჩემო ტკბილო,ხვალვე წავიდეთ კარგი? ხვალვე გავიაროთ კონსულტაცია_ ჩემი
სახე ხელებში მოიქცია და თანხმობის მოლოდინში თვალებში ჩამაცქერდა
_ აუცილებლად,აუცილებლად_ ვბუტბუტებდი და თან მის ბაგეს ვერ ვწყდებოდი.
სკამზე მოუსვენრად ვიჯექი,ფეხები მჭიდროდ მქონდა ერთმანეთზე მიტყუპებული და თითის წვერებზე
აზიდულს მაღლა და დაბლა ნერვიულად ვაქანავებდი.ხელის მტევნებით მუხლებს ჩაფრენილი ხან
დერეფნის მარჯვნივ გავიხედავდი და ხანაც მარცხნივ მაგრამ მხოლოდ მე და უჩა ვიყავით ამ
სართულზე მგონი.
_ დამშვიდდი ნუ ხარ დაძაბული_ მუხლებზე ნერვიულობისაგან აკანკაკებულ თითებზე მისი თითებით
შემეხო და ნაზად მომიჭირა,დაბნეულმა ავხედე,თბილად მიღომოდა.მისი სახის დანახვისას
ერთიანად სიმშვიდემ მომიცვა.
_ კარგი_ ჩავიბუტბუტე და თვალებით მოვეალერზე.
მალე გამოვიდა ჩვენს წინა პაციენტი კაბინეტიდან და ჩვენი რიგიც დადგა.გულმა ისეთი ბაგაბუგი
ატეხა,რომ ლამის მკერდიდან ამომიხტა,მძიმედ გადავყლაპე ნერწყვი და დასაკლავი ხარივით
მოვეჭიდე მეტრეველის ხელებს ,რომელიც კაბინეტისაკენ მიბიძგებდა.
_ მობრძანდით,გისმენთ რამ შეგაწუხათ?_ საკმაოდ თავაზიანი იყო ბატონი დავითი.( სახელი და
გვარი ბურჯანაძე,მის კარზე ამოვიკითხე)
_ მე_ ენის ბორძიკით დავიწყე და აქაც ავწრიალდი ჩემს კუთვნილ სკამზე,თან უჩას
გავხედე,რომელმაც სიმხნევისათვის გამიღიმა და თავი დამიქნია_ მე დაბადებიდან კოჭლი ვარ,ერთი
ფეხი მეორეზე 2 სანტიმეტრით მოკლე მაქვს და მაინტერესებს,გვაინტერესებს_ ისევ უჩას გავხედე_
მეშველება თუ არა რამე_ სულ სხაპასხუპით მივაყარე ჩემი საწუხარი და იმ დილით გადაღებული
რენდგენის ფურცლები მაგიდაზე დავაწყვე.
ორივე ხელით დაწვდა ფურცლებს მისკენ მიზიდა,ალბათ ათიოდე წუთი უხმოდ ათვალიერებდა,მე კი
უკვე ვეღარ ვისვენებდი,წუთი საათად გადამექცა.
_ როგორაა მდგომარეობა ბატონო დავით?_ უჩას ხმამ გამომარკვია ფიქრებიდან
_ერთი შეხედვით საგანგაშო არაფერია,ესაა რომ უკვე ასაკი აქვს,ძვლის ზრდა და გამაგრება
დასრულებულია,კარგი იქნებოდა ამ ყველაფრისათვის ჩვილობაშივე მიეხედათ_ დანანებით
გადააქნია თავი
_ და ახლა? ახლა არაფერი ეშველება?_ უჩას ხმაში სასოწარკვეთილება დავიჭირე
_ არ ინერვიულოთ,მოეშვით,ყველაფერს ეშველება,აბსოლუტურად ყველაფერს_ ამ სიტყვებმა
იმედით ამავსო,გახარებულმა ხარბად ჩავისუნთქე მთელი ოთახის ჰაერი და თვალებიდან
ჩამოგორებული ცრემლები ჩუმად მოვიწმინდე.
_ მაშინ დროის დაკარგვა არ გვინდა ექიმო_ უჩა ვეღარ ითმენდა
_ კარგი ხვალ მოდით გამოკვლევებზე და მერე მოვილაპარაკოთ ოპერაციის თარიღზე,ახლა კი
თქვენთან მაქვს რამოდენიმე პირადი კითხვა_ მე მომიბრუნდა.ამ დროს მეტრეველის ტელეფონმაც
დარეკა,ბოდიში მოგვიხადა და ოთახიდან გავიდა,მე და ბატონმა დავითმა კი საუბარი გავაგრძელეთ.
…….
_ გისმენ ლაშა?_ გავიდა თუ არა კარში მაშინვე უპასუხა.
_ როგორ ხარ ბატონო უჩა?
_ კარგად ვარ კარგად,შენ როგორ ხარ?ახალი ხომ არაფერია?
_ კი ,კი ამიტომაც გირეკავ,ორი ისეთი საუბარის ჩანაწერი გვაქვს მამაშენის და მაიას მამის რომ
,სხვა მტკიცებულება,რომც არ გაგვაჩნდეს,მხოლოდ ეგ ორიც საკმარისზე მეტიცაა.
_ მართლა?_ თან გაიხარდა,თან გული ჩაწყდა
_ საუბრის მაიას ძმებსაც მოიხსენიებენ,ასე რომ ვერც ისენი გადაურჩევიან კანონს
_ მე,როდის შევძლებ მის მოსმენას?_ ცნობისმოყვარეობა კლავდა და თან იცოდა ამითი თავს
,როგორ იტანჯავდა.
_ ძმაო მოდი რა,ნუ მოუსმენ,არ მოგეწონება,არ გესიამოვნება_ მუდარით სთხოვა
_ ლაშა,ვიცი რატომაც მეუბნები,ძმა ხარ,მაგრამ მაინც უნდა მოვუსმინო,აღარ ვარ პატარა,რეალობა
ესაა ამიტომ შევეგუე და თვალიც მინდა გავუსწორო.
_ მაშინ მოდი დღეს განყოფილებაში და მოუსმინე_ ცოტაოდები ყოყმანის შემდეგ უპასუხა
_ კარგი 1 საათში მანდ ვარ_ უთხრა და ტელეფონი მუჭში მჭიდროდ მოიქცია,თვალები მთელი ძალით
მოჭუტა და ღრმად ჩაისუნთქა.შინაგანად განეწყო უარესისაკენ ,რაც წინ ელოდა,მერე კი ისევ
გაიღიმა ,იძულებით და ექიმის კაბინეტის კარი შეაღო.
_ მაპატიეთ სასწრაფო საქმე იყო,როგორ მიდის საქმე?
_ ჩვენ მოვრჩით უკვე,ხვალ დილით გელოდებით_ საკმაოდ სანდომიანი გამომეტყველება ჰქონდა ამ
კაცს.მალევე დატოვეს იქაურობა.ცოლი სახლში მიიყვანა თუ არა მაშინვე უკან გაბრუნდა და გეზი
თავისი განყოფილებისაკენ აიღო.მოუთმენლობა,ზიზღი,ტკივილი და იმედგაცრუება _ ყველა ეს
გრძნობა ბუდობდა ამ წუთას მის გულში.შეაღო თუ არა მისი კაბინეტის კარი ლაშას დაადგა თავზე
,რომელიც უჯრაში იქექებოდა.
_ სად არის ჩანაწერები?_ მძიმედ დაეყრდნო მაგიდას ხელის მტევნებით.
_ ქვემოთ უფროსთან_ ამოხედა.
_ აქ ამოიტანე
_ არ შემიძლია უჩა,იქ უნდა მოუსმინო
_ მე კი იქ არ შემიძლია ჩავიდე,ნუთუ ამის გაგება ასეთი ძნელია?_ სიტყვებს კბილებიდან ცრიდა_ აქ
ამოვიტანოთ.სხვებთან ერთად არ შემიძლია მოვუსმინო
_ კარგი ჩავალ იქნებ შევძლო_ ზლაზვნით წამოდგა სავარძლიდან და ოთახი დატოვა.უჩა თავის
მაგიდასთან მივიდა კიდეზე ჩამოჯდა და როგორც სჩვევია ხოლმე ხელს ხან წვერზე ჩამოისვამდა ხან
კი თმაზე.ნახევარი საათი მოუწია ლოდინი.მოსვენება დაკარგული ჰქონდა.შინაგანად
დუღდა.კმაყოფილი იყო,რომ მაიას არაფერი უთხრა,თორემ ის ცალკე მოკვდებოდა დარდით.
ლაშაც შემოვიდა ოთახში sd დისკით ხელში და თვალით ანიშნა კომპიუტერის დისკეტა,რომ
გაეხსნა.ჩანაწერიც გაიხსნა.უჩას სუნთქვა შეეკრა მოლოდინისაგან.გული ყელში ამოებჯინა.
_ ჩავრთო?_ დაძაბული ხმით ჰკითხა ლაშამ და სახეზე დააცქერდა, თითქოს
პასუხს ასე გაიგებდა.
_ მიდი.
_ ერთი გამომატანეს,მეორე არა,ეს გუშინდელი ჩანაწერია_ გააფრთხილა და ჩართვის ღილაკთან
მაუსით ისარი მიიტანა
####
_როგორ ხართ ბატონო მერაბ?
_ კარგად,კარგად,თავად?
_ არაგვიშავს,მაინც მეფიქრება ვაიდა ამ ჩემმა ქალიშვილმა ვერ მოიხაბროს ამდენი და ეს ჩვენჯ
გეგმაც ჩაიშალოს?
_ასეთი უხაბროა კაცო? როდის უნდა შეხვდე?
_ ორი დღის მერე
_ კარგი,ვაი და მოხდეს ისე,რომ არ მოიტანოს,ან არ მოვიდეს,მე ვიცი სად ინახავს ჩემი შვილი
მნიშვნელოვან საბუთებს და ნივთებს
_ და რას მთავაზობ?
_ შენმა შვილებმა უნდა ივაჟკაცონ,როგორც უნდათ ან დააყაჩაღონ ან გაქურდონ,რომელი
შეუძლიათ?
_ მაგათ არცერთი შეეშლებათ,მაგის მეტი რა იციან.
_მაშინ დააყაჩაღონ , ცოტა შეშინდნენ,ბავშვებიც დაიზაფრებიან და თავისი ხელით მოგვცემენ
ყველაფერს.
_ ძალიან კარგი,დაველოდოთ,რას იზამს მაია ,თუ ეს არ გამოვა მაშინ მაგ გეგმაზე გადავიდეთ
_ ოკ.საქმის კურსში გყავდეთ
####
მოსმენილის გააზრება და დაჯერება ისე უძნელდებოდა უჩას,რომ სიმწრისაგან ხელში მოქცეული
ფანქარი შემოემტვრა.მთელ სახეზე ცეცხლი ეკიდა,მთელი სხეული ნერვიულობისაგან უცახცახებდა.
_ მხოლოდ ეს იყო?_ დამარცხვლით ამოთქვა
_ ჰო,მეორე კი არ მომცეს.
აღარაფერი უპასუხია,სკამზე მიფენილ კოსტუმს ხელი დაავლო და უთქმელად ჩქარი ნაბიჯებით
დატოვა იქაურობა.
……..
_ მთელი საღამოა დაძაბული ხარ,ხმაც კი არ ამოგიღია,მოხდა რამე ტკბილო?_ მის მკერდზე
მიყრდნობილი მშვიდად დავაცურებდი თითებს და თავაწეული მას მივცქეროდი,თან ჩაცურებულ
საბანს მაღლა ამოვექაჩე.
_ არაფერი გენაცვალე,უბრალოდ გადავიღალე,ხდება ხოლმე_ მკლავები უფრო მჭიდროდ
შემომხვია_ შენ როგორ ხარ,ნერვიულობ ხვალინდელ დღეზე?
_ ვნერვიულობდი მაგრამ,როგორც კი დაგინახავ და ჩაგეხუტები მაშინვე ვმშვიდდები ხოლმე_ ყელში
ვაკოცე და მოვეალერსე.
_ შემოგევლე,იცი,რომ ჩემზეც ასე მოქმედებ?
_ ჰოო?_ თვალები მოვჭუტე
_ ჰო განსაკუთრებით შენი თერაპიის შემდეგ_ თქვა და მადიანად გადაყლაპა ნერწყვი და ტუჩებზე
ენა გადაიტარა.
_ ანუ თერაპია_ ვცნობ ამ ტაქტიკას უკვე.
_ ჰო
_ანუ დრაკონმა გაიღვიძა?
_ კი
მე კი ხელი სანათის ღილაკისაკენ გავაცურე და ოთახში სიბნელე ჩამოწვა,უჩამ გულიანად გაიცინა
და ჩემს ტუჩებს დაწვდა.
დილით გავიღვიძე თუ არა,სანამ თვალს გავახელდი ხელი საწოლზე გადავაცურე,მაგრამ ამაოდ,ჩემ
ქმარს ადრიანად გაუღვიძია.ტელეფონს დავწვდი დრო ,რომ გამეგო.დილის რვის ნახევარი იყო უკვე.
მაშინვე ზარი შემოვიდა.გული გადამიქანდა,მამაჩემი იყო.ძალები მოვიკრიბე,ხმა დავიწმინდე და
ვუპასუხე.
_ გისმენ
_ ემზადები ხვალისათვის?
არჩევანი მაქვს?
_ არა,რომელზე მოხვალ?
_ შენ მითხარი დრო_ როგორ მინდოდა ახლა უჩა ჩემს გვერდით ყოფილიყო,სად წავიდა ეს ბიჭი?
_ სამზე მოდი,ისევ იმ ადგილას,არაფერი დაგავიწყდეს და არც კუდი აიკიდო_ აუტანლად
ქირქილებდა,გამახსენდა,როგორი სიბოროტით უკვესავდა ხოლმე ამ დროს თვალები და საშინელი
ზიზღის გრძნობა დამეუფლა.
_ მარტო იქნები?
_ აბა ვის ელოდები კიდე?
_ შენს საამაყო შვილებს
_ არ იქნებიან და საერთოდ,ენა დაიმოკლე,ხომ არ გავიწყდება ვინ ვარ ან რა შემიძლია?_
შემომიღრინა
_ ხვალამდე_ სწრაფად მივაყარე და გათიშვის ღილაკს დავაწექი თითით,მისი ხმის გაგონება აღარ
მინდოდა.
სტრესის მოსაშორებლად და გამოსაცოცხლებლად ახლა დილის პროცედურები მისწრება
იყო.საწოლის კიდეზე მიფენილ ხალათს ხელი დავავლე და აბაზანაში შევედი.ნახევარ საათში უკვე
კიბეებს პირველი სართულისაკენ მივუყვებოდი და სამზარეულოდან გამომავალი სიცილ_ კისკისით
მივხვდი,რომ ჩემი ქმარ_ შვილი იქ იყო.მეც გაღიმებულმა შევაბიჯე და ჩემსკენ გამოქანებული სოფო
ხელში ავიტაცე,ლოყები დავუკოცნე და ყველას ხმამაღლა მივესალმე.
_ რას აკეთებ? გაზქურასთან მოფუსფუსე ქმარს თავზე დავადექი და კისერზე გემრიელად ვაკოცე.
_ ერბო კვერცხს_ მიპასუხა და გვერდულად ამომხედა,მიყვარდა მისი თბილი თვალები.
_ გვემსახურები?_ სიცილით ვუპასუხე და მაგიდასთან დაჩის გვერდით მოვკალათდი,მკერდზე
მივიხუტე და პაწაწუნა ცხვირზე ვაკოცე,სოფოც იქვე დავსვი.
_ მუდამ თქვენს სამსახურში_ და ხელით რაღაც მოძრაობა მოხაზა ჰაერში,რაღაც რაინდული ჟესტი.
მშვენივრად დავნაყრდით მისი მომზადებული კერძით,უკვე ცხრის ნახევარი იყო.პატარებს
ჩავაცვი,მოვაწესრიგე,მერე ჩემს თავს და უჩას მივხედე და ყველანი მანქანაში ჩავჯექით.ჯერ
უმცროსი მეტრეველები მივიყვანეთ ბაღში,მერე კი გეზი საავადმყოფოსაკენ ავიღეთ.დღეს
რამოდენიმე გამოკვლევა და ანალიზი უნდა ჩამეტარებინა.
პატარებს ხელი დავუქნიე და ღვედი მჭიდროდ გადავიკარი.თითები ერთმანეთში გადავხლართე
ნერვიულად და ნახევარი სხეულით უჩასკენ შევბრუნდი.
_ ამ დილით მამაჩემმა დამირეკა.
_ რაო?_ ინტერესით გამომხედა
_ ხვალ დამიბარა
_ კარგია,რომელზე?
_ სამ საათზე იგივე ადგილზე
_ ნერვიულობ ტკბილო?
_ ძალიან_ რაღაც ისტერიულად გამეცინა.
_ არ დაიძაბო,ყველაფერი კარგად იქნება,მე შენ გვერდით ვიქნები ხომ იცი,არავის მივცემ უფლებას
რამე დაგიშავოს, შემოგევლე მშვიდად იყავი და მომენდე,კარგი?_ აკანკაკებულ ხელებზე მისი
მარჯვენა მომიჭირა,თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე.
_ ყველაფერს წაიღებ ,რაც მოგთხოვა,გვინდა ფაქტზე დავიჭიროთ.
_ კარგი_ მორჩილად ვუქნევდი თავს
_ მაგრამ ტკბილო შენ თუ ნერვიულობ ან გეშინია,თუ გინდა არ შეხვდე,ამის გარეშეც საკმარისი
სამხილები გვაქვს_ ჩემს დამშვიდებას და გადარწმუნებას ისევ აგრძელებდა.
_ არა სიყვარულო იქ მინდა ვიყო,მინდა ჩემი თვალით ვნახო ყველაფერი ,იქ უნდა ვიყო_ მტკიცრ
ხმით ჩავილაპარაკე და მხრებში გავიშალე მეტი თავდაჯერებულობისათვის.
აღარ შემეპასუხა,ისევ გზისკენ გაიხედა და ასე მშვიდად ვიარეთ საავადმყოფომდე.
დამღლელი იყო ყველა პროცედურა და მტკივნეული,სიმწრით ვიკავებდი ცრემლებს,იმის იმედით,რომ
ეს მხოლოდ ჩემდა სასიკეთოდ ხდებოდა.უჩას თითებზე ჩაფრენილი თვალებმოჭუტული ვუძლებდი თუ
როგორ მიჭიმავდნენ ფეხს,ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და მის მკერდზე ავქვითინდი.
_ ცოტაც მოითმინე ტკბილო,ცოტაც_ თმებზე მეალერსებოდა და მამშვიდებდა.
ოპერაცია ზუსტად ერთი კვირის თავზე დამინიშნეს.შვებით ამოვისუნთქეთ ორივემ,ბედნიერმა
მივესვენე მის მხარს და სიხარულისაგან თან ვტიროდი და თან ვიცინოდი.
საღამოს 6 საათისათვის უკვე თავისუფალი ვიყავით,ისეთი დაღლილი და ენერგია
გამოცლილი მოვლასლასდი სახლში,რომ არა უჩას შემოხვეული ძლიერი მკლავები ალბათ
კიბეებიდან დავგორდებოდი.ერთიანად მოვეყდი,ამდენი სტრესისაგან,თავადვე გამომიცვალა და
ჩამაწვონა ლოგინში,შუბლზე პატარა ბავშვივით მაკოცა.
_ დაისვენე საყვარელო,ტკბილად იძინე,ნელის და ბავშვებს გავაფრთხილებ,რომ არ იხმაურონ,მე
ცოტა ხნით გავალ და მალე დავბრუნდები,ხომ არაფერი გინდა?
_ არა,უბრალოდ მეძინება ძალიან_ ამოვილუღლუღე თვალებ მილულულმა.
ნახევრად მძინარემ ვიგრძენი მისი თბილი ტუჩების შეხება ჩემს ბაგეზე და ამ სასიამოვნო
შეგრძნებით გადავეშვი ძილის სამყაროში.
…….
ჩქარი ნაბიჯებით აუყვა სამმართველოს კიბეებს,ყავისფერ კარზე ,სადაც ეწერა “ პროკურორი__ გია
მაჩაბელი” ფრთხილად დააკაკუნა.
_ მობრძანდით_ იყო პასუხი
_ სალამი ბატონო გია_ კარი შეაღო თუ არა მოწიწებით დაუკრა თავი და მითითებულ სავარძელში
ჩაჯდა.
_ როგორ მიდის საქმე ბატონო უჩა,როგორც მახსოვს ხვალ აპირებთ მათ აყვანას_ საუბარი მან
წამოიწყო
_ დიახ ,ასე ვგეგმავთ,რაღაც დეტალების შეთანხმება გვსურდა თქვენთან მე და ბატონ ლაშას_
საათზე დაიხება_ ცოტა აგვიანდება,მალე მოვა.
_ არაუშავს დაველოდოთ_ მაგიდაზე დინჯად დააკაკუნა რამოდენინრ თითი მონაცვლეობით,მერე
ისევ უჩას ამოხედა_ რაღაც მინდა გკითხოთ.
_ გისმენთ_ დაიძაბა
_ იქნებ სჯობდეს ხვალინდელ ოპერაციაში მონაწილეობა არ მიიღოთ,ამას იმიტომ გეუბნებით,რომ
საქმე თქვენს სიმამრს ეხება და მოგვიანებით კი მამათქვენს,და არა იმიტომ ,რომ თქვენს
პროფესიონალიზს ვაყენებ ეჭქვეშ.
_ მესმის ბატონო გია მაგრამ ჩემი ნათესაური კავშირი დამდრწმუნეთ არანაირ დაბრკოლებას არ
შენიქმნის და ასევე არც საქმეს წაახდენს.
_ თქვენ უკეთ იცით_ თქვა თუ არა კარზე კაკუნი გაისმა,ლაშა იყო.
…….
ოდნავ შევტოკდი,სხეული გავარხიე,ვცდილობდი გამოვფხიზლებულიყავი მაგრამ თვალების გახელა
ჯერ კიდევ მიჭირდა.კიდევ ერთხელ შევირხიე და თვალებს ძალა დავატანე,ოთახაში მკრთალი შუქი
იყო,თავი მარჯვნივ მივატრიალე,უჩა სავარძელში მოკალათებული ინტერესით ჩაჰკირკიტებდა
მუხლებზე დადებულს სქელ საქაღალდეს.მისი დანახვისას სხეულში სასიამოვნო ტალღამ
დამიარა,თითქოს სითბო ჩამეღვარა სულში,თავი ფრთხილად წამოვწიე და კედლის საათს
გავხედე,საღამოს 10 აჩნევებდა,რა ხანი მძინებია.იდაყვებით საწოლს დავეყრდენი და საზურგეს
მივაწექი.ეს მოძრაობა ცოტა ხმაურიანი გამომივიდა და უჩაც გამოვარკვიე ფიქრებიდან.
_ გაიღვიძე ტკბილო?_ როგორ შეეძლო ასეთი კარგი ყოფილიყო სულ
თვალები მივლულე და ისე გავუღიმე,თან ხელით ჩემს გვერდით ადგილზე ხელით ვანიშნე მოსვლა და
ოდნავ ჩავიჩოჩე.ისიც უხმოდ წამოდგა და გვერდით მომიჯდა.მისი ძლიერი მკლავი შემომხვია,მე კი
კნუტივით ავეკარი და კომფორტულად მოვეწყვე მის მკერდზე.
_ ბავშვებმა დაიძინეს?
_ რა ხანია
_ დღეს მათთვის ვერ მოვიცალე,ვერ მოვისიყვარულე
_ არაუშავს,შენ როგორ ხარ,გამოიძინე? თავი ისევ გტკივა?
_ ახლა ბევრად უკეთ ვარ,ხვალინდელზე ვნერვიულობ ძალიან
_ არაფერია სანერვიულო დამიჯერე,მამაშენი მაპატიე და არიფია , როგორც ჩანს ასეთ საქმეებში
იოტისოდენა გამოცდილებაც კი არა აქვს,ასე,რომ მისი ხელში მოგდება ისეთივე ადვილია,როგორც
ახალფეხადგმული ლეკვის.
_ შენ ხომ იქ იქნები? _ მუდარის თვალებით ავხედე
_ რათქმაუნდა ტკბილო
_ ნეტა ახლა ყველაფერი უკან იყოს მოტოვებული და ასე ვიყო.
_ აი ნახავ ხვალ საღამოსაც ასე ვიქნებით.
_ მპირდები ?
_ გპირდები.
_ უჰ იმდენი ვიძინე,მგონი ამ ღამით აღარ დამეძინება_ ამოვიხვნეშე
_ ჰოო?_ თავი მაღლა ამაწევინა და თვალებში ჩამაცქერდა_ გინდა სასარგებლო საქმით
დაგაკავო?_ ტუჩის კუთხე ეშმაკურად ჩატეხა
_ ანუ სასარგებლო_ გავიმეორე
_ დიახ,ნერვებისათვის,გულისათვის,განეყობისათვის,ენერგიისათვის
_ ნუთუ?_ თავს ვიშტერებდი
_ და რაც ყველაზე მთავარია_ თქვა და მრავალმნიშვნელოვნად აწია საჩვენებელი თითი
_ რა?
ჩემსკენ რაც შეიძლება ახლოს დაიხარა,ჯერ ცხვირზე მაკოცა,მერე თბილი და ტკბილი ბაგეები ჩემს
ტუჩებს შეახო,მერე კი ყურში სანატრელი და დაუჯერებელი სიტყვები მიჩურჩულა
_ შენგან შვილი მინდა.
………
მანქანაში მხოლოდ მე და უჩა ვიჯექით.დაძაბულობისაგან და ნერვიულობისაგან სუნთქვა
მიჭირდა,მოუსვენრად ვიფშვნეტდი ხელის თითებს და გულდასმით ვუსმენდი მის დარიგებებს.
_ არ ინერვიულო,სიმშვიდე შეინარჩუნე,თვალების ცეცებას ნუ დაიწყებ აქეთიქეთ,
რომ რამე არ
იეჭვოს მაინც….მისმენ?_ ალბათ ჩემმა არეულმა გამომეტყველებამ დააეჭვა.
_ კი,კი გისმენ_ მკვირცხლად ვუპასუხე.
_ თუ რამე გითხრა გასაღიზიანებლად ნუ გამოყვები,როცა ამ დიპლომატს მიაწვდი ეცადე,რომ ეს
კარგად გამოჩნდეს აი იმ შენობის მხრიდან,ხომ იცი ფოტოები უნდა გადაიღონ_ ყავისფერი
დიპლომატი მომაწოდა_ აქ ყველა ის საბუთი და ნივთია,რომელიც მოითხოვა,ყოველი
შემთხვევისათვის,იქნებ შეამოწმოს.
_ კარგი_ დაძაბული მორჩილად ვუქნევდი თავს.
_ მზად ხარ?_ ჩემი თითები მის ძლიერ ხელის მტევნებში მოიმწყვდია და ტუჩებთან
მიიტანა,ფრთხილად მაკოცა.
_ მე შენი იმედი მაქვს.
_ გჯეროდეს ,რომ არასოდეს გაგიცრუებ იმედებს_ ხელი გამიშვა და მთელი ძალით მკერდზე
მიმიკრა,როგორ მჭირდებოდა ამ წუთას ეს სითბო და მზრუნველობა,ხელები მის მკერდზე მივაწყვე
და მივეხუტე,თავს ისე ვგრძნობდი,როგორც ჩვილი დედის მკლავებში.
_ რომელი საათია?_ თავაუღებლად ვკითხე.
_ ჯერ სამის ნახევარია.
_ რომელზე წავიდე?
_ ათი წუთი ,რომ დააკლდება.
_ მანამდე ასე ვიყოთ კარგი?
_ კარგი, ასე ვიყოთ ტკბილო_ თვალდახუჭულმა და მის მკერდზე მიკრულმაც კი ვიგრძენი თუ
როგორ გაეხსნა ბაგე ღიმილისაგან,მესმოდა თუ როგორი გამალებით ბაგიბუგობდა მისი გული,მისი
სიყვარული და სითბო უსიტყვოდ შეისმინა და მიიღო ჩემმა გულმა ,რადგან ესეც იმავე რითმში
ძგერდა მისი სიყვარულით და სითბოთი გაჯერებული.ენით აუწერელი სიმშვიდე და
თავდაჯერებულობა შემმატა ამ ჩახუტებამ,მთელი არსებით ვგრძნობდი ამ წუთას თუ რატომ მიღირდა
სიცოცხლე.
მაჯაზე დავიხედე უკვე სამს ათი წუთი აკლდა,ამ სასიამვნო და თბილ მომენტებში დრო,როგორ
სწრაფად მიჰქროდა.უთქმელად ავიღე თავი მისი მკერდიდან,რაღაც წამები მის თაფლისფერ სევდიან
თვალებს ჩავაცქერდი,ლოყაზე ნაზად ვაკოცე და მანქანიდან ისე გადმოვედი უკან აღარ მიმიხედავს.
გეზი ისევ იმ სკამისაკენ ავიღე,სადაც წინა კვირას შევხვდი.ჯერ არ მოსულიყო.პირველი ვიყავი.უჩამ
გამაფრთხილა კიდეც ამაზე,რომ სავარაუდოდ დაიგვიანებდა,იმის შესამოწმებლად მყავდა თუ არა
აკიდებული კუდი.
მშვიდად ჩამოვჯექი და ბავშვებისკენ გავიხედე ბურთით,რომ ერთობოდნენ.თან შეუმჩნევლად
გადავისვი ხელი პერანგზე მკერდთან,სადაც მინიატურული მიკროფონი,მქონდა
დამონტაჟებული.ამით ჩემსა და მამაჩემის საუბარს მოისმენდნენ და ჩაიწერდნენ.
შორიდანვე მოვკარი თვალი,როგორი მედიდური და კმაყოფილი სახით მოაბიჯებდა.სახეზე
ირონიითა და ზიზღით გაჯერებული ღიმილი ჰქონდა გადაკრული.მომიახლოვდა თუ არა მოწყვეტით
დაეხეთქა სკამზე,საზურგეს მიაწვა და მკლავები გარდიგარდმო
შაჰივით შემოაწყო,თავი ჩემკენ
მოატრიალა და აგდებით მკითხა.
_ როგორ არის საქმე ქალბატონო,მოიტანე ,რაც გითხარი?
_ კი.
_ ყოჩაღ,კარგად გიმუშავია_ მრავლისმეტყველად აქაჩა წარბები_ აბა სადაა?
_ აი აქ მაქვს ,რაც ითხოვე….. ნუ ითხოვე ცოტა გადაჭარბებული ნათქვამია_ თავი მაინც ვერ
შევიკავე ირონიისაგან.
_ თავს იმით ვიმშვიდებ,რომ ბოლოჯერ გხედავ,თორემ აქვე გაგიდებდი წიხლქვეშ მაგ ენის
ტლიკინისთვის_ სიბრაზისაგან თვალები უელავდა.
_ სად არიან ჩემი ძმები ან ჩემი მამამთილი?_ მისი აგრესი დავაიგნორე.
_ აწი შევხვდები,შენ ეგ არ ინერვიულო უშენოდაც მოვრიგდებით განაწილებაში.
_ კარგი_ ფეხზე წამოვდექი,ისიც მომყვა,ჩემოდანი წინ წამოვწიე,მაგრამ ჯერ არ ვაპირებდი
მიცემას,ჯერ კიდევ მწონდა სათქმელი მასთან_ მთელი ცხოვრება იმიტომ გძულდი,რომ დედას
ვგავდი,იმიტომ,რომ ჩემს სიცოცხლეს მისი სიცოცხლე შეეწირა,მაგრამ მე არცერთში არ ვარ
დამნაშავე,ჩემი წილი ბრალი არცერთ შემთხვევაში არ მიმიძღვის.როგორ ფიქრობ მე არ მაკლდა
დედა,როცა მცემდი? როცა მიყვიროდი? როცა მონასავით მამუშავებდი ბოსტანსა თუ ბოსელში?
როცა მტკიოდა,მშიოდა,მწყუროდა ან უბრალოდ სითბო და სიყვარული მინდოდა?_ მაქსიმალურად
ვცდილობდი,რომ თავი მომეთოკა და ისე მელაპარაკა_შენგან არასოდეს მღირსებია თბილი
მოპყრობა ან სიტყვა.ახლა არც კი გიკითხავს სად ვარ ან როგორ ვარ,მაგრამ მე
გეტყვი.არაჩვეულებრივად ვარ,მყავს ულამაზესი და უსაყვარლესი ორი ანგელოზი.გვერდით კი
მიდგას მამაკაცი,რომელსაც ვაღელვებ,ვადარდებ და ვუყვარვარ. მან მასწავლა სიცოცლის
სიყვარული და ფასი,მან დამიბრუნდა ღიმილი სახეზე,სიხარული კი გულში,მან მე ოჯახი
მაჩუქა,სითბო და მყუდროება და შენ მოდიხარ და მთხოვ მათ ვუღალატო? შენ გინდა მე,რომელსაც
მთელი სამყარო მაჩუქეს ვუღალატო და შენ გიერთგულო,რომელსაც ჩემი სუნთქვაც კი ტვირთად
გაწევს?_ გარეგნულად ვცდილობდი,რომ თავი მომეთოკა მაგრამ შინაგანად ვკანკალებდი,შიგნეული
მეწვოდა,ჩემდა უკითხავად წამსკდა ცრემლები,აქამდე,რომ უხმოდ მისმენდა მამაჩემი,ახლა გიჟივით
მეტაკა მარჯვენაში და ჩემოდანი გამომგლიჯა,იქვე ბორდიულზე შემოდგა ცალი ფეხი,ზედ დაიდო და
გადახსნა,ალბათ აინტერესებდა იყო თუ არა შიგნით რამე,მას მერე რაც ახლა ჩემგან
მოისმინა,თვალი მოავლო და ისტერიულად გადაიხარხარა,ჩემკენ შემობრუნდა და რაღაცის თქმა
დააპირა მაგრამ სწორედ ამ დროს იგრძნო კეფაზე ცივი იარაღის შეხედა და მის ზურგს უკან მოესმა
უჩას სიტყვები.
_ თქვენ ეჭვმიტანილი და დაკავებული ხართ შანტაჟისა და გამოძალვის ფაქტზე,თქვენ გაქვთ
დუმილისა და ადვოკატის აყვანის უფლებალ,დანარჩენს განყოფილებაში გაიგებთ.
უკან არც კი მიუხედავს მკვლელი მზერა მე დამასო და კბილებში გამოცრა
_ შენი დედა…… შე ჩა…..ო,.....
ორი ნაბიჯით მისკენ მივიწიე და ხელში ჩაბღაუჭებული ჩემოდანი გამოვგლიჯე.
_ მე არასოდეს ვუღალატებ მათ ვისაც ვუყვარვარ და ვინც მიყვარს,როგორ იფიქრე,რომ შენ
დაგაყენებდი ჩემს ოჯახზე წინ?არასოდეს,მშვიდობიანი მგზავრობა შენც,შენს ბიჭებსაც და ჩემს
მამამთილსაც,თქვენნაირებს განსაკუთრებულ დახვედრას უწყობენ ციხეში_ გამარჯვებული და
თავდაჯერებული გავეცალე გზიდან,რომ ორ პოლიციელს,რომელთაც უკვე ხელბორკილი დაედოთ
მისთვის
გზა დამეთმო და გამეტარებინა.მე გავიმარჯვე,ღმად ჩავისუნთქე,ვიგრძენი,როგორ შემომეხვია
წელზე ხელი,ეს უჩა იყო,უკვე აღარ მესმოდა მამაჩემის გინება და წყევლა,რომელიც მე
მეკუთვნოდა,ჩემთვის მთავარი აი ეს თვალები იყო,რომელსაც ბედნიერი ჩავცქეროდი და ჩემს ნათელ
მომავალს ვხედავდი მასთან ერთად.
……..
ის და მეორე დღე ყველაზე მძიმე იყო ჩვენს ცხოვრებაში,განსაკუთრებით კი უჩას ცხოვრებაში.მე
მეტნაკლებად შეგუებული ვიყავი ოჯახის ღალატს და გარიყვას,მაგრამ ჩემი ქმრისათვის ეს უდიდესი
დარტყმა იყო და ცდილობდა ეს ყველაფერი მედგრად გადაეტანა.
მეორე დილით დაურეკა ლაშამ ,რომ მამამისიც და ჩემი ძმებიც დაკავებულები იყვნენ.ამ ოპერაციაში
უჩას არ მიუღია მონაწილეობა,უბრალოდ არ შეეძლო.მაგრამ განყოფილებაში უნდა წასულუყო.
_ გინდა წამოხვიდე?_ განადგურებული სახე და ხმა ჰქონდა.
_ არა_ მტკიცედ გავაქნიე თავი_ იქნებ შენც არ წახვიდე_ შევევედრე და ხელები შემოვხვიე.
_ არ შეიძლება,მე იქ უნდა ვიყო.
_ შენ თუ გინდა და გჭირდება წამოვალ.
_ არა,არა,კარგად ვარ,არ იდარდო_ გამიღიმა თავზე ფრთხილად გადამისვა ხელი და
უკანმოუხედავად გავიდა ოთახიდან.
ვიცოდი,უკვე საკმაოდ კარგად ვიცნობდი საიმისოდ,რომ მიმხვდარიყავი,ეს მხოლოდ სიტყვები იყო
ჩემს დასამშვიდებლად.ვხედავდი,ვგრძნობდი თუ რა ცეცხლი ტრიალებდა მის გულში,მაგრამ ამას
მხოლოდ თავად უნდა გამკლავებოდა,რომ თავი უკეთ ეგრძნო და დამშვიდებულიყო.
…….
დღეს განსაკუთრებული დღე გამითენდა.უცნაურად აჟიტირებული ვიყავი,გულში და სულში ზეიმი
მქონდა მაგრამ გარეგნულად ვღელავდი,დაბდურასავით ყველაფერი ხელიდან
მივარდებოდა.სიხარულისათვის ორი მიზეზი მქონდა:
ერთი_ ყველა ვისაც ჩვენთვის ცუდი სურდა ციხეში იჯდა და სასამართლოს განაჩენს ელოდა,უჩას
თქმით ჯაბას 10 წელი ელოდა,ხოლო ჩემს ძმებს და მამამთილს 77.
მეორე_ დღეს ოპერაციას ვიკეთებდი.
ბავშვები ბაღში თენგომ წაიყვანა.ნელი საავადმყოფოსათვის საჭირო ნივთებს მიგროვებდა
ჩანთაში,მე კი უკვე გამზადებული და მოწესრიგებული მისაღებ ოთახში დივანზე მოკალათებული
ვიჯექი და ნერვიულად ვირწეოდი,თუმცა ეს სასიამოვნო,კარგის მოლოდინით განპირობებული
მღელვარება იყო.საათი დილის ცხრას უჩვენებდა.ტელეფონმა გამომარკვია ფიქრებიდან.
_ ჰო ლიკუ_ გამიხარდა მისი ზარი.
_ როგორ ხარ მეგობარო,ხომ არ ნერვიულობ?_ მის ცქრიალა ხმაში ულევი პოზიტივი იგრძნობოდა.
_ ცოტას ბევრს არა_ გადმომედო მისი დადებითი ემოციები.
_ ჩვენ უკვე საავადმყოფოში ვართ,ხუთივენი და გელოდებით.
_ ჰოო? რა კარგები ხართ,როგორ გამახარეთ.
_ აბა რა გეგონა ასეთ დროს მიგატოვებდით? მისაღებში ვზივართ.
_ ოკ.მეც მალე მოვალ_ სავსე ვიყავი ამდენი ყურადღებისა და სიყვარულისაგან.ბედნიერების
კურცხალი გადმომიგორდა თვალებიდან.
_ ყველაფერი მზადაა ტკბილო , წავიდეთ_ შემოსასვლელიდან გამომძახა უჩამ.
ღრმად ჩავისუნთქე,უმისამართოდ გავუღიმე ჩემს ტკბილ ცხოვრებას და ნათელ მომავალს,ფეხზე
მხნედ წამოვდექი და კარისკენ წავედი.
გოგოების დანახვამ უზომოდ გამახარა,წინასაოპერაციო სამზადისს ნახევარი საათი
დასჭირდა.ძალიან ვნერვიულობდი,მაგრამ იმაზე ფიქრი,რომ მალე უკეთ ვიქნებოდი მამხნევებდა და
რაც მთავარია უჩას მზრუნველობა და სიყვარული ყველაზე ძლიერი სტიმული იყო
ჩემთვის.გორგოლაჭებიან საწოლზე მოკალათებულს მინდოდა წასვლამდე მხოლოდ მისი სახე
დამენახს,მისი ნათელი თვალები და თბილი ღიმილი.
_ მე აი აქ კართან დაგელოდები ტკბილო,არ ინერვიულო,ყველაფერი კარგად იქნება_ მზრუნველად
მისმევდა თმასა და ყელზე თითებს და მიალერსებდა.
_ არ მეშინია,შენ როცა მყავხარ მაშინ არაფრის მეშინია_ მისი ხელები მჭიდროდ მქონდა მომუჭული
და მკერდში ჩაკრული.
_ მიყვარხარ_ ტუჩებში მთელი გრძნობით და ვნებით მაკოცა,ეს ყველა ტკივილგამაყუჩებელს
სჯობდა.ჩემი საწოლი ექთანმა საოპერაციო ბლოკისკენ გააგორა,ჩემი გონება,თვალები და გული კი
მეტრეველთან დარჩა,რომელიც ცრემლიანი თვალებით კედელზე მიყრდნობილი მზერით მაცილებდა.
……
ერთი კვირის თავზე უკვე სრულიად ჯამრთელი და საღსალამათი
გამომწერეს
საავადმყოფოდან.ამდენი სიხარული და ბედნიერება უკვე თავბრუს მახვევდა,თუმცა ყველაზე
მთავარი და მნიშვნელოვანი სიხარული და ბედნიერება წინ მელოდა,ზუსტად ორი თვის შემდეგ.
……
_ საყვარელო დღეს ,რომელ საათზე მოხვალ?_ მოულოდნელი სიახლისაგან ადგილს ვეღარ
ვპოულობდი და ხმაზეც მეტყობოდა მღელვარება.
_ მოხდა რამე ტკბილო?_ ჩემმა მოუთმენლობამ დააეჭვა.
_ რომ მოხვალ გეტყვი_ მაშინვე გავთიშე და იმაზე ფიქრი დავიწყე რა ფორმით მეთქვა მისთვის
ახალი ამბავი.ამისათვის კი ჩემი პატარა ანგელოზების დაჩისა და სოფოს დახმარება
დამჭირდებოდა.გეზი მათი საძინებლისკენ ავიღე.
……
დაახლოებით 1 საათში უჩამ უკვე სახლის კარი შემოაღო,როგორც ჩანს ჩემმა სიტყვებმა ინტერესში
ჩააგდო.
_ აბა რა უნდა მითხრა?_ შემოყო თუ არა სახლში თავი მაშინვე გამომძახა სამზარეულოში.
_ ასე მალე მოხვედი საყვარელო? _ მისმა მოსვლამ და მითუმეტეს ასეთმა ცნობისმოყვარეობად
ძალიან გამახალისა.
_ ისეთი ხმა გქონდა,რომ ინტერესმა მომკლა_ გამიღიმა და სამზარეულოს მაგიდას მიუჯდა.
_ მამიკო მოსულაა_ მის ხმას ჩვენი გიჟებიც შემოყვნენ,ალყაში მოიქციეს მამამისი და ბზიკებივით
შემოესივნენ,ისეთი ჟრიამული ატყდა ოთახში ,რომ ერთი სიამოვნება იყო ამ სანახაობის ხილვა.
_ მამიკო იცი დედამ დიდი ალბომი გვიყიდა მე და სოფოს,გინდა განახო?_ პასუხს არც დალოდებია
მკვირცხლად ჩამოხტა მამის კალთიდან და მისაღებ ოთახში თავქუდმოგლეჯილი გავარდა,წამში
მობრუნდა უკან დიდი წითელ ყდიანი ალბომით,ჩემსა და მამას შუაში ჩაეკვეხა და მაგიდაზე მძიმედ
დადო და გადაშალა.მე,უჩა და სოფო,რომელსაც ჩემს კალთაში მოეკალათებინა ინტერესით
ვადევნებდით თვალს თუ როგორ შლიდა სათითაოდ ფურცლებს და გვაჩვენებდა მისსა და სოფოს
ერთობლივ ფოტოებს.
_ ეს მე და სოფო საქანელაზე,ეს მე ბურთით,ეს მამიკო სურამში,რომ ვისრიალეთ გახსოვს?,ეს
დედიკო ფა სოფო ნაყინებს ,რომ ჭამენ_ ენას არ აჩერებდა დაჩი.
ბოლო გვერდზეც გადავშალეთ სადაც მხოლოდ ლამაზად გაფორმებული ჩარჩო იყო სურათის
გარეშე.
_ მხოლოდ ეს ადგილი რატომაა ცარიელი?,აღარ გქონდა ფოტო? _ გაკვირვებული შემოგვხედა.
_ არა მამიკო ეს სპეციალურად დავტოვეთ_ ეშმალურად აათამაშა წარბები სოფომ.
_ რატო?_ გაიკვირვა
_ პატარა ძამიკოსთვის ან დაიკოსთვის_ ახარა დაჩიმ.
_ რაა?_ გაოგნებისაგან ყბა ჩამოუვარდა_ რა თქვა მაიკო დაჩიმ?_ ჩემკენ შემობრუნდა მთელი
სხეულით,სახეზე თან აღფრთოვანება და თან გაოგნება ეწერა.
მე ემოციებს ვეღარ ვერეოდი,მხოლოდ ვიღიმოდი და ცრემლები მისდა უნებურად მეღვრებოდა
ღაწვებზე.თავი თანხმობის ნიშნად დავუქნიე.მერე? მერე იყო ემოციების
ზღვა,ჩახუტება,ცრემლები,ჩემს სხეულზე შემოჭდობილი პატარა და დიდი ხელები,ჩვენ ერთი ოჯახი
ვიყავით,ერთიანობა,მამა,დედა,ორი შვილი და მალე მესამეც….დიახ ჩემი და უჩას შვილი….
❤❤❤❤❤❤