-მალე გამოდი თორემ მოგკლავ
-მაცადე სოფო გამოვდივარ უკვე
-ნახევარი საათია გელოდები იდიოტო!!
არაფერი მითქვია ტელეფონი ისე გავთიშე
სარკეში ჩემი თავი შევათვალიერი და კმაყოფილად გავიღიმე
ოდნავ თმა შევისწორე და სოფოსთნ ჩავედი რომელიც მანქანასთან იდგა და დაბღვერილი მოყურებდა
-აჰაჰაჰჰ რომ იცოდე რა სახე გაქ
-დაგვაგვიანდა სულ შენს გამო
-კარგი რა დაბადების დღე არსად არ გაგვექცევა
-ორჯერ დამირეკა სალომემ და ვეუბნებოდი გზაში ვართ-თქო
-ჰოდა გზაში ვართ! - გავიღიმე და სიმღერას ხმა ავუწიე
*********
ჩემი სოფიკო ეს ისეთი გადარეული მყავს რომ 10წუთში დანიშნულების ადგილზე ვიყავით... თურმე იუბილარი ჩვენ გველოდებოდა და როგორც კი კარი შევაღე სალომე ჩვენსკენ გამოქანდა...
-ჩაგეძინათ გზაში ხო? - ნაწყენმა გვითხრა სალომ
-ამას კითხე - ხელი ჩემსკენ გამოიშვირა და ბიჭებისკენ წავიდა
-გილოცავ ჩემოოოსიცოცხლეეე - ხელი გადავხვიე და ბიჭებისკენ წავიყვანე - ბაროო სასტავ ბაროო
-კარგ ხასითზე ხარ რაღაც შენ ხო? - სიცილით გადმომხედა ძიმკამ
-დაქალის დაბადებისდღეა ძიმკუ - ენა გამოვუყავი
-ხო მაგიტომ დააგვიანეთ - საუბარში ჩაერია შაკო
-ჩემი ლუკა სადაა?- ვიკითხე საცოდავად
-არვიცით - მითხრა სალომ
-ვიღაც ძმაკაცი უნდა მოიყვანოს რა (ძიმკა)
-ვინ ძმაკაცი ეე? (სოფო)
-არვიცი დღეს ჩამოსულა საქართველოში (ძიმკა)
-ჩვენ არ ვიცით? - ვიკითხე ინტერესით
-მარიამ რომ ვიცოდე არ გეტყოდი? (ძიმკა)
-ხელი არ გამარტა - ვუთხარი ოდნავ ნაწყენმა
-აუ აბა ნუ იცი ესე თავის გასულელება რა - გადმომხედა შაკომ
-ჰო კაი - გამეცინა და ბიჭებს გვერდით მივუჯექი
************************
მგონი დროა ჩემი თავი გაგაცნოთ არა? მე მარიამ ანჯაფარიძე ვარ 19 წლის , ვცხოვრობ საბურთალოზე ჯერ-ჯერობით მშობლებთან ერთად რადგან ჩემი ბინა რემონტს ექვემდებარება და ახლო მომავალში გადასვლას ვაპირებ , კატო ლომია - დედაჩემი ამჟამად დიასახლისია მაგრამ პროფსიით არის ადვოკატი , ცოტნე ანჯაფარიძე - მამაჩემი ცნობილი ბიზნესმენია აქვს თავისი კომპანია და მეც მის კვალს მივყვები ვსწავლობ ჯიპაში ბიზნესზე რადგან მიწევს მომავალში ამ კომპანიის მართვა , კიდევ კარგი დედის ერთა ვარ თორემ სხვა შემთხვევაში მამაჩემი კომპანიას არ მანდობდა , არა ეს იმას არ ნიშნავს რომ ჭკვიანი არ ვარ უბრალოდ ძალიან ზარმაცი ვარ და ხშირად ვიცი საქმეების გადადება მაგრამ მონდიმებული ვარ და თუ რამეს ხელი მივკიდე აუცილებლად ბოლომდე მივიყვან...
მყავს საუკეთესო სამეგობრო წრე.. საუკეთესო! არ ვგავართ სხვებს სასტავშუ ვართ ექვსნი : მე , სოფო ჟორჟოლიანი , სალომე ბაქრაძე , ძიმკა (დიმიტრი) ახვლედიანი , შაკო გაგუა და ლუკა რამიშვილი... პატარობიდან ერთად ვარ და აი ვწრ დაგვშალეს ბიჭები ერთ დროს უცხოეთში იყვნენ ყველას ეგონა რომ ეს სასტავი დაიშალა მაგრამ ეხლაც ერთად ვართ და ბოლომდე ერთად ვიქნებით , ყველა მნიშვნელოვანია ჩემს ცხოვრებაში მაგრამ განსაკუთრებული ადგილი ლუკას უჭირავს , სულ ჩემს სახლში "აგდია" და ალბათ ამიტომ არ შემიძლია მის გარეშე დიდი ხნით გაძლება... ესენი ჩემი დიდი ოჯახია
******************
-ლუკაც მოვიდა - წამოიძახა სალომემ და თვალებით ლუკას ძებნა დავიწყე
ვიპოვე მაგრამ მზერა მის გვერდით მდგომ არსებაზე შევაჩერე
მაღალი , შავგვრემანი , კუნთიანი ოღონს ისეთი არა კუნთები რომ აქვთ ხორცის მაგივრად , ნუ კაი ტიპია , კაი არა ასეთზე უფრო "სასწაულად მაგარს" იტყვიან...
მე დიდად არვარ ბიჭების მოყვარული ამიტომ თვალის მოწყვეტა არ გამჭირვებია
გოგოებს გავხედე და სიცილი ამიტყდა
-რა გაცინებს ? - გავიგე ლუკას ხმა და მისკენ წავედი
მაგრად მომხვია ძმაკაცმა მკლავები
-ვერ გეტყვი - გამეცინა
-სად დაიკარგე ამდენი ხანი ტო? -იკითხა შაკომ
-მოკლედ - ხელი გამიშვა და შაკოსკენ წავედი - ეს ჩემი მეგობარია ნიკუშა ბურდული - გვითხრა და ნიკუშას ხელი გადახვია შემდეგ კი სათითაიდ გააცნო ჩვენი თავი
-სასიამოვოა - ჩავილაპარაკე ყველას მაგივრად
-ჩემთვისაც - გამიღიმა
ოჰო! კარგი ღიმილი აქვს
-ჩვენთან ერთად იქნება ნიკუშა სანამ წავა (ლუკა)
-როდის მოდიხარ? - ვკითხე ღიმილით
-ჯერ ნამდვილად არა - მანაც გამიღიმა
ბევრ რამეზე ვიააუბრეთ , კარგი ტიპი აღმოჩნდა ნიკუშა და სასიამივნო მოსაურე ასეც ჩემი ბიჭების ტოლია 24 წლისაა , პატარა იყო როდესაც საქართველოდან წავიდნენ მამამისის პრობლემების გამო , მამამისიც ბიზნესმენია და ბიზნესში ქონდა პრობლემა , იქ ისევ კარგად წასულა საქმე და საქართველოში დაბრუნება აღარ უცდიათ , ეხლა აქ ქონდა რაღაც საქმე და ამიტომ იყვნენ ჩამოსულები , მე და ნიკა რაღაცით ვგავდით ერთმანეთს , დამპირდა რომ სწავლაში დამეხმარებოდა რადგან თვითონაც ბიზნესმენია....
როდესაც ეს ცეკვა , სიმღერა , სასმლის სურნელი აუტანელი გახდა აივანზე გავედი
საღამო იყო და ციოდა უკვე
ეს ცივი ჰაერი საოცრად მესიამოვნა
მუსიკის ფონზე კი ყველაფერი მშვენიერი იყო
წყალი მოვსვი და კინაღამ გადამცდა როდესაც ნიკას ხმა გავიგე
-ზოგჯერ მოსაწყენია ამდენი ხმაური - მითხრა და გვერდით მომიდგა
-გეთანხმები , დავიღალე უკვე
-აი სალომე და სოფო მაგრად ერთობიან
-არასდროს ვყოფილვარ წყვეულებების მოყვარული გოგო , აქ ყოფნა უფრო მსიამოვნებს ვიდრე იმ ხმაურში
-აქაც ისმის ისე ხმა
-აბა ორი წუთი მოკეტე , მუსიკას უსმინე და იფიქრე , თან ვარსკვლევებს უყურე
ნიკუშამ ის გააკეთა რაც ვუთხარი
როდესაც ზემოთ იყურებოდა ისეთი საყვარელი იყო გამეღიმა
-კაი მართალი ხარ ეს სულ სხმა თემაა - აღიარა ნიკამ
მე არაფერი მითქვამს უბრალოდ გავუღიმე
-ეე რას აკეთებთ აქ? არ შემოდიხართ - თავი გამოყო ლუკამ და გულში მისი გინება დავიწყე
-კი შე*ემა მოვდივართ - გასცა პასუხი ნიკამ
-წამოდით რას განმარტივდით აქ - გაეცინა
-არ მოდიხარ? - მკითხა ნიკამ და შესასვლელისკენ წავიდა
-კი შემოვალ მალე - ვუთხარი და ორივე შევიდა
წყალი აივნიდან გადავასხი
შესვლას ვაპირებდი როდესაც ვიღაცის ბოხი ხმა მომესმა....


****************
შეაფასეთ... გავაგრძელო ?