მისი ცხოვრება ერთ დღეში შეიცვალა.თუ ადრე ერთი უბრალო ჯეირანი იყო,ახლა ტყვეა,დადიანის ტყვე.მიუხედავად იმისა რომ ესე ექცევიან,არშეუძლია არ ეშინოდეს.რატომ?იმიტომ რომ ვიღაც უბრალოს კიარა,ცოტნე დადიანის ტყვეა.იცის ასეთი ადამიანების ამბავი,მოგექცევიან კარგად,თბილად,მეგობრულად შემდეგ კი,როცა თქვენც ოდნავ მოლბებით,ცხელი ტყვია მოგხვდებათ შუბლში."იქნებ ასეთი არარის" ესეც კი გაიფიქრა,მაგრამ მალევე უარყო ეს მოსაზრება.ყველაზე მეტად მისი ნარკომანობის ეშინია.ხომ შეიძლება,კაიფში მყოფმა მას რამე დაუშაოს?ესფიქრები უფრო აშინებს.სინს ხელი მოჰკიდა და კარებთან მივიდა.კარის სახელურთან მიტანილი ხელი გაუშეშდა,რაუნდა ექნა?გამბედაობა მოიკრიბა,აკანკალებულ სხეულს ყურადღება არ მიაქცია და სახელური ჩამოსწია.ფრთხილად ჩაუყვა კიბეებს,პირველ სართულზე ჩავიდა და რომელიღაც კარში შევიდა.იქკი...ნეტავ არ შესულიყო.კაიფში მყოფი დადიანი,ხელებგადმოყრილი იჯდა სკამზე,თავი უკან ჰქობდა გადაწეული და ღრმად სუნთქავდა.ფეხები აუკანკალდა,ოთახიდან გამოვარდა,სინი პირველ საფეხურზე დადო და კიბეებს აუყვა.ისისიყო კიბეებს დაამთავრებდა რომ მკლავში ვიღაც წვდა,შემდეგ კი ძლიერ სხეულს შეასკდა.ესსურნელი.
-მაკრინე-ტაომ დაუარა-მაკრინე-წელზე ხელი შეუცურა,სხეულზე უფრო მიიკრა აკანკალებული გოგონა და კისერზე ცხელი კოცნა დაუტოვა.-ოთახში შედი,კარი ჩაკეტე-არეთმობოდა მამაკაცს,არუნდოდა მისი გაშვება,მაგრამ ხელი გაუშვა.მაკრინე ოთახში გაიქცა და კარი ჩაკეტა.გაშეშებული უყურებდა გოგონას ოთახის კარს,არეთმობოდა მისი სუსტი სხეული,არუნდოდა მისი გაშვება.თავს ძალა დაატანა და ქვემოთ ჩავიდა.ვინიცის როგორ იტანჯებოდა,როგორ ებრძოდა მისთავს,როგორ უჭირდა,როგორ ეწინააღმდეგებოდა სურვილს...მაკრინემ კი ისიც იფიქრა,ჩავალ და ვნახავ იქნებ დავეხმაროო-მაგრამ ვერ გაბედა...შეეშინდა.ყველას შეეშინდებოდა.კისერზე ხელი მოისვა,იმ ადგილას სადაც დადიანმა აკოცა.წამით თვალები დახუჭა,შემდეგ კი როცა გაიაზრა რასაც აკეთებდა ხელი მოიშორა და ოთახში ნერვიულად დაიწყო სიარული.
-ცოტნე-მაკრინემაც გაიგონა გიგას მხიარული ხმა,სიხარულიაგან კინაღამ მეცხრე ცაზე ავიდა.მოეშვა"ესეიგი კარგად იქნება" -ოოჰ მაკრინე,ისკი არიფიქრა"მეშველა"-ო ან "ვეღარაფერს დამიშავებს"-ო.თვითონაც გამოიჭირა თავისი თავი და თვალები ნერვიულად გადაატრიალა."იცოდე მაგთვალებს ამოგთხრი"-გაახსნენდა გცანცას ფრაზა და იგრძნო საშინელი მონატრება.ფიქრებიდან კარზე კაკუნმა გამოაფხიზლა.შეხტა.კაკუნი განმეორდა.გაშეშებული იდგა.
-მაკრინე,მევარ-გიგას ხმის გაგონებისთანავე კარი მოეშვა და კარი გააღო
-როგორ არის?-აჯახა პირდაპირ ნერვიულად.გიგამ გაიღიმა.-მიმიკებით საუბარი არვიცი-მამაკაცმა ისევ გაიღიმა.მაკრინე თვალები გადაატრიალა.
-ეგრე აღარ გააკეთო-ცოტნეს ხმამ თითქოს კედლები გააპო,იატაკი შეარხია,თვალები მისკენ გაექცა.ფერი დაჰკარგვოდა,თმაც არეოდა,მხოლოდ თვალები უგავდა ცოტნეს,ტკივილით სავსე,იდუმალი,საშიში შავი თვალები.-კალამი და რვეული-დადიანმა რვეული და კალამი გაუწოდა.და წამით მათი თითები შეეხო ერთმანეთს,მხოლოდ წამით,მაგრამ შეძლო მაკრინეს აფორიაქება და დადიანის აღგზნება.მაკრინე სასწრაფოდ შევარდა ოთახში და კარები დაკეტა.
-რაჯანდაბაა-ჩაიჩურჩულა გაფითრებულმა და ლოგინზე სახით დაემხო.-არა რა სულელიხარ,რა ჟრუანტელები აგიტყდა.სულელივარ აბა რა,არა არა....რაგეშველება მაკრინე-ბუტბუტებდა ბალიშში სახე ჩარგული და თავს აქეთ იქით ახვევდა.დენდარტყმულივით წამოფრინდა როცა ზურგსუკან ჩახველების ხნა გაიგო.გაბრაზებული თვალები მიაპყრო გაღიმებულ გიგას და აწეწილი თმა გაისწორა.
-რააა?-შეუბღვირა მაკრინემ
-ყავა გინდა?- ესბიჭი თავს მოაკვლევინებს აშკარად,გაბრაზებისგან თვალები გაუფართოვდა.
-ოთახიდან გადი-მხოლოდ ესუთხრა,საწოლზე დაწვა და ზურგი აქცია.-მესამე დღეა რაც აქ ვარ...მესამე დღეა რაც ტყვედ ვცხოვრობ...მესამე დღეა რაც გარეთ არ გავსულვარ...მესამე დღეა რაც გვანცა არ მინახავს...იმ მამაკაცს ჩემი მოკვლა უნდა...წეხან კი...კაიფში იყო...მინდა თუ არა ყავა?ამას მეკითხები?შენი აზრით კარგად ვარ?ვცდილობ...ვცდილობ მყარად ვიდგე...მაგრამ...გადიგთხოვ-ხმა აუთრთოლდა მაკრინეს და ბალიშში თავი ჩარგო.ცდილობდა...ცდილობდა ძლიერი ყოფილიყო,ცდილობდა შიში ჩაეცხრო მაგრამ,დღევანდელნა ცოტნეს საქციელმა უმეტესად შეაშინა,უმეტესად დათრგუნა.მეტისმეტია ეს მისთვის.გაუმართლა რომ უნივერსიტეტში მხოლოდ 1დღე იყო დარჩენილი,და ცეკვაც დაასრულა.ამაში მაინც გაუმართლა.
-ასეთი რადავაშავე,ღმერტო-ჩაიბუტბუტა და თვალები მაგრად დახუჭა.
**********
-რაშვები?- მაშინვე კითხა ცოტნემ,რაწამს გიგამ კარი შემოაღო.
-ტირის- სევდიანი ხმით თქვა გიგამ.შეამჩნია როგორ მოექუფრა დადიანს სახე,ერთი ხელი ნერვიულად გადაისვა თავზე და ერთ ადგილზე გაშეშებულ გიგას ახედა.
-ეშინია რომ მოკლავ
-რა სისულელეა,საიდან მოიტანა!-აღმოხდა დადიანს
-საიდან მოიტანა?აუხსენი რატომ არის აქ?აუხსენი რაგინდა მისგან?ან შენ საერთოდ იცი რატომარის აქ?-ოდნავ ხმამაღალი მაგრამ ყინულივით ცივი ხმით იკითხა გიგამ.
-მინდა-მხოლოდ ესთქვა.საუბარი დასრულდა.
**************
კალამს ფურცელზე ნაზად ამოძრავებდა.ხატავდა.გამოიყვანა ლამაზი ნაკვთები.თვალებთან შეჩერდა.იყოყმანა.შემდეგ ნელა შეარხია კალამაი.თვალის გუგებთან ისევ შეჩერდა.შემდეგ კვლავ განაგრძო.ნახატს დახედა.არმოეწონა.არმოეწონა ისრომ დადიანის სახე უმზერდა ფურცლიდან,არმოეწონა ისრომ ყველაფრის შემდეგ,მას ხატავს.არმოეწონა ის რომ მოუნდა მამაკაცის მოზრდილ წვერს შეხებოდა.გარეთ მზე კაშკაშებდა.
-სასაცილო არაფერია-შეუღრინა მაკრინემ მზეს და სურათს ხელი გადაუსვა.არცეს მოეწონა.