- მოდი შენც ჩვენთან ერთად , არ გინდა? - მკითხა სანდრომ და ბალიშზე მიმითითა
- არა იყოს არ მინდა - ვუთხარი და თბილად გავუღიმე
- არ ეკადრება ჩვენთან ერთად თამაში შე*ემა - უთხრა გაბრიელმა სანდროს
- ზრდილობა თავზე გადმოგდის გეტყობა - ვუთხარი გაბრიელს და თვალი ჩავუკარი
- შენგან ზრდილობა ნამდვილად არ მესწავლება და შენ დილით გითხრეს , რაც უნდა გექნა ტო - მითხრა სიბრაზისგან ანთებული თვალებით.
-გეტყობა , როგორც იცი. სად რა უნდა თქვა შენთვის არ უსწავლიათ ეტყობა, და მეც გაგეცი პასუხი დღეს იმაზე - ვუთხარი და სავარძელში მოხერხებულად მოვკალათდი
- ეს რა შეუგნებელია ამის - თქვა უკვე გაცეცხლებულმა
- თქვა ნერვოზიანმა - ირონიით ვუპასუხე
- შეგიძლია უბრალოდ გაჩუმდე და ერთი სიტყვა დამითმო? თუ სულ უნდა გიღრიალო რამე , რომ გაიგო?
- ეგღა მაკლია , რამე დაგითმო და შენი ღრიალით ვერავის ვერაფერს ვერ დააკლებ- ვუთხარი თავდაჯერებულმა.
რაღაცის თქმას აპირებდა , მაგრამ ნანამ დაგვიძახა საჭმელი მზადააო
- ამდენ ტლიკინს ჯობდა შენ და ბელი ნანას დახმარებოდით - თქვა ბოლოს გაბრიელმა
- მერე შენ აქ რას მიკეთებ? - უთხრა ანამ და თავში ხელი წამოარტყა
- მართალია ბელი - თქვა სანდრომ და მანაც თავში წამოარტყა გაბრიელს ხელი .
უკვე ვეღარ მოვითმინე და ისტერიკული სიცილი ამიტყდა , მაგრამ გაბრიელის დაჭიმულ ძარღვებს, და სიბრაზისგან ჩაშავებულ თვალებს, რომ შევხედე სიცილი სულ დამავიწყდა. თვალები უცებ ავარიდე სამზარეულოში გავედი და მაგიდას მივჯექი.
ისე ბავშვებო სურვილი არ გკლავთ ხვალე ტბაზე წავიდეთ? - სიმართლე გითხრათ თქვენი აზრი არ მაინტერესებს მაინც მივდივართ ოთხივე - თქვა სანდრომ და ყურებამდე გაიღიმა
- პირდაპირობას სხლავ . თათია თუ წამოვა მეც წამოვალ , თორე თქვენ მე ისე გადამრევთ
- უპასუხა ანაბელმა
- ნუ თუ ჩემზეა დამოკიდებული შენი წამოსვლა მაშინ შენი ხათრით წამოვალ - ვუთხარი ანას
- რა წესია ბიჭებს გვჩაგრავ? - მკითხა პირგამოტენილმა სანდრომ
- არა , სანდრო როგორ გეკადრება ? საერთოდ მარტო შენ გამო ვაპირებდი წამოსვლას , მაგრამ სიმართლეს ხო არ გამოვააშკარავებდი - ვუთხარი და გავუცინე , ჩემ წინ მჯდომ გაბრიელს გავხედე , რომელსაც ხელები მომუშტული ქონდა,
მაგრამ უცებვე გავაბი ლაპარაკი სანდროსთან და ანასთან . საჭმელი უცებ დავამთავრეთ და როგორც გუშინ დღესაც სამზარეულოდან გამოგვაგდო , დაღლილმა მეც ჩემ ოთახში ავედი და ტანსაცმლიანად დავიძინე.
- თათი თათი , ადე თი არ გინდა , რომ სახლში დავტოვოთ - მითხრა ანაბელმა და ლოგინიდან წამოვხტი , ისევ ის შორტი ჩავიცვი და ნაცრისფერი ტოპი , ქვემოთ ჩავედი და გაბრიელი დავინახე , რომელსაც კალათა ეჭირა
- ბავშვები სად არიან? - ვკითხე გაბრიელს
- აი მოდიან - მითხრა და ხელი უკან გაიშვირა
- საერთოდ რას ვიძახდი რამეს გუშინ ტბაზე რა უფ - საყვარლად წუწუნებდა სანდრო
- წავედით - თქვა გაბრიელმა და სახლიდან გავედით .
გზაში მე სანდრო და ანა ვცანცარებდით , სანდროს მხრებზე ვყავდი შემოსული ანა კიდე ხელში ყავდა აყვანილი
- გაბრიელ შე*ჩემა მიდი ჩემი ტელეფონით ფოტო გადაგვიღე რა - გაბრო შემოტრიალდა ტელეფონით და ფოტო გადაგვიღო . მალე მივედით ტბასთან ჩვენ გარდა კიდევ 4 ბავშვი იყო სამი ბიჭი და ერთი გოგო . სანდრომ იკადრა დ ძალით ჩაგვაგდო მე და ანა წყალში . წყლიდან როცა ამოვდიოდი ბურთი ჩემკენ გამოექანა საიდანღაც
-ფრთხილად! დაიხარე! - მიყვირა ვიღაცამ
ქვემოთ დავიხარე და დავინახე ბურთმა როგორ გადამიფრინა, ვიღაცამ სწრაფად ჩამიქროლა კიდეც მაგრამ ყურადღება აღარ მიმიქცევია . გაბრიელთან მივედი და მის გვერდით დავჯექი , ცოტახანში კიდე ვიღაც ბიჭი მომიახლოვდა
- ისე წეღან ბოდიში არ მომიხდია ლამისაა ბურთი მოგარტყი თავში - მითხრა და მომხიბვლელად გამიღიმა.
- არაუშავს , ძალით ხო არ გინდოდა - ვუთხარი და ძალაუნებურად გამეცინა
- საყვარელი სიცილი გაქვს , ისე მე დათა მქვია - მითხრა და ხელი გამომიწოდა
- თათია - ვუთხარი და გაბრიელს გავხედე , რომელიც მკვლელის თვალებით უყურებდა დათას.
- წამო გინდა ფრენბურთი ვითამაშოთ? - პასუხის გაცემა დავაპირე , მაგრამ გაბრიელის ცივმა და ბოხმა ხმამ დამასწრო - არსად არ წამოვა .
- და რატო - თვალებმოჭუტულმა კითხა დათამ
- იმიტომ , რომ მივდივართ - მოუჭრა მოკლედ.