-მადლობა თეკლა...
მითხრა ლევანმა და ხელსახოცი გამომართვა, სისხლიანი სახე მოიწმინდა და ნიკას გახედა
-აშკარად ვერივიწყებ წარსულს ძმობილო(ლევანი)
-ხო, განსაკუთრებული არაკაცები განსაკუთრებით მრჩებიან გონებაში(ნიკა)
-აჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰ(ლევანი)
-იცინე, იცინე (ნიკა)
ნიკა ისე უბღვერდა ესე მეგონა ცოტაცდა გაგლეჯსთქო, და მართლაც ყველაფერი კრახით დასრულდებოდა რომ არა ლუკაჩო
-ოუოუოუოუ კაით ბიჭო რა ბავშვებივით იქცევით ტო(ლუკაჩო)
-ამ *ირთან რამაქ ბიჭო სალაპარაკო(ნიკა)
-ეხლა მართლა ზედმეტი ნუმოგივა, ამდენსაც კიარმოგითმენ(ლევანი)
-ხოო?(ნიკა)
-აჰაამ სიცოცხლევ(ლევანი) თქვა და სიცილი ატეხა
-ფუი ამისი, ლუკა ძმა წავედი მე საქმემაქვს და შეგეხმიანები მერე, გამიხარდა შენინახვა(ნიკა)
-კაი ძმა იმედია აღარ დაიკარგები ასე(ლუკა)
უთხრა და ძმურად გადაეხვია, უკვე წასვლას აპირებდა უცებ რო მოტრიალდა მეც რატომღაც თვალს ვერ ვწყვეტდი, ეს შკარად იგრძნო, სახე მოატრიალა ოდნავ ჩაეღიმა და თალი ჩამიკრა, ოხ არადა როგორ ვერვიტან, ყველაზე მეტად მეზიზღება თვალს რომ მიკრავენ, ისკიარა თვალის ჩაკვრის სამილსაცკი ვერვიტან
-კეკე, კეკე რაზეფიქრობ ქალბატონო(ლუკა)
-რომ გავტხოვდები პირველ გამეს რაჩავიცვა. მივუგე სახე დაღმენჭილმა და ამაზე ორივეს გაგვეცინა..
-ისკიარა აშკარად მოციბლული დარჩი ჩვენი ხევსურით(ლუკა)
- ვის გულისხმობ ვაჟკაც?(მე)
-შნემ მეზობელ ნატელას ბიჭს რამაზის, ვისუნდა ვგულისხმობდე ნიკას(ლუკა)
-კაი ღადაობ? გაუთლელი ხეპრეა(მე)
-ხო გეტყობა, თვალს ვერ წყვეტდი(ლუკა) და ხარხარი ატეხა
-ნეტა შენ შენს მაკუნას მიხედო(მე) და ახლა მე ავტეხე ხარხარი ლუკას დაბღვერილ სახესრო გავხედე
-წამო სახლში გამიყვანე რაა, დებილობაა აქ ვითომ სადმე წასვლას ვაპირებდით მარა შტერობაა, თან მეზარება(ნანკა) (ნანკა გოგრიჩიძე ლუკას ბიძაშვილი და ჩვენი სასტავის სტარიკი, ყველაზე დიდი ესგვყავს)
-ხო კაი წამო(მე)
- აუ ეგ კიარა წამო თაღლაურაში მე გეპატიჟებით(ბექა) (ბექა არაბული, ლუკას და ჩემი ბავშობის მეგობარი, ტრუსიკის ძმაკაცებივართ რა)
-აუ ხო რა წამო ბიჭო მეც მაგრად მშა(ლაზარე) (ლაზარე ლაგვილავა, ლუკას და აწ ჩვენი ძმაკაცი უკვე 2 წელია, აუ ეს ნერვოზაგვყავს მტრისას ისეთი)
-კაით ხო წამო ჩემი მანქანით წავიდეთ ოღონდ(მე)
- კაი წავიდეთ თან გზაში მოგიყვეთ რაბიჭი გავიცანი გუშინ(ნინა) (ნინა ნუცუბიძე, სასტავის ყველაზე ლამაზად წოდებული)
-აუ ამანხო შეგვიკლა ტავისი ბჭებით ბო**შვილი ვიყო რა (ლაზარე)
-აუ ნეტა შენ თავი მოიკლა რაა(ნინა)
-კაიკაი(ლაზარე) ეს თქვა თუ არა გამწარებულმა გამოაღო მანქანის კარები
წავედით თაღლაურაში და კარგად ვისმუსნავეთ, ბოლოს ყველა ჩამოვარიგე და სახლში ღამის ორზე მივედი, ჩემპატარებს უკვე ეძინათ შევედი ოთახში შუბლზე ვაკოცე და დასაძინებლად მოვემზადე, უკვე დაწოლილი ვიყავი ტელეპონი რომ აწკრიალდა უცხონომერი იყო და გადავწყვიტე არმეპასუხა, ტელეფონი კი რეკვას არწყვეტა, საბედნიეროდ ნახევარ საათში ტელეფონი თავისით გაითიშა და მშვიდად ამოვისუნთქე, უვე მილულული თვალები ვჭყიტე ჩემი აივნის კარები რომ გაიღო და არც მეტი არც ნაკლები ნიკა ამეტუზა, გაფართოვებული თალებით ვუყურებდი და უბრალოდ არვიცოდი რამეთქვა
-ტელეფონი სად გიგდია? მითხრა საუცრად სასტიკი ხმით
- მე აქ, მაგრამ დამიჯდა, ვუთხარი შეშინებული ხმით
-ამისმერე მიპასუხებ ყოველთვის როცა დაგირეკავ, მითხრა მკაცრი ტონით
მართალია შეშინებული ვიყავი მარა ამას რაუფლება ჰქონდა შემოსულიყო და ასე ელაპარაკა, თავი ვინ ეგონა ვერვხვდებოდი ხოდა ძალა მოვიკრიბე, ჩემთავს შევუძახე რისი სვანიხართქო და გაძლიერებული ხმით ვუთხარი
-და შენ ვინ გგონია შენითავი აქ რომ ამოდიხარ მალულად, და იმასაც კადრულობ ბრძანებლურად მელაპარაკო
-ვინვარ და შენი მომავალი მეუღლე(ნიკა) ჩაეცინა
-იოცნებე, ხეპრევ(მე)
-ლევანთან ახლოს მაინც დაგინახავ ამისმერე და დაისჯებ(ნიკა)
-ჰაჰჰ შენ ვინ გკითხავს ძაან მაინტერესებს ან აქ რასაკეთებ საერთოდ?!(მე)
- ვიფიქრე ჩემ გოგოს ტკბილძილს ვუსურვებთქო(ნიკა)
-მე შენი არვარ გასაგებია?! და გაეთრიე ეხლა აქედან დროზე(მე)
- წესივრად მელაპარაკე თორე მართლა დაისჯები ეხლა(ნიკა)
-ახლავე გაქრი ჩემი ოთახიდან და სახლიდანაც თორე მევიცი ვინც დაისჯება, ვეღარ მოვთოკე ნერვები და ფეხზე წამოვუხტი, მხოლოდ მაშინღა გავაანალიზე რამეცვა როცა პირღია ნიკას შევხედე, მის წინ მხოლოდ ქვედა საცვლით და თხელი ზედა საღამურით ვიდექი
-არცევანში არასდროს ვცდები, თქვა და ეშმაკურად ააცმაცუნა ტუჩები
-მოკეტე რაა, მის ამ საქციელზე საოცრად გავმწარდი სწრაფად შემოვიცვი თხელი ხალათი და წარბშეკრული ავესვეტე
- შენი თავი ვინ გგონია ძაან მაინტერესებს ამდენს რომ ბედავ? (მე)
-მემგონი წეღან გასაგებად გითხარი პატარავ(ნიკა) თქვა და იქვე კუთხეში მდგარ სავარძელში ჩაეშვა
- მომისმინე ქეთელაურო ეხლავე აბრძანდი და გადი აქედან(მე)
-როგორც ვატყობ შენი მორჯულება მომიწევს, ზედმეტად პრეტენზიულიხარ(ნიკა)
-გაეთრიემეთქი შენ არგესმის?(მე)
-ხო კარგი ვააააა(ნიკა) ეს თქვა და ისევ აივნისკენ წავიდა, მე გაკვირვებული ვუყურებდი, ისე უცებ გადახტა კიდევ კარგი მეორე სართულზე ვცხოვრობ თორე ალბათ მოტეხდა ყველაფერს ერთად, სწრაფად გამოვფხიზლდი უკვე სასტიკად მეძინებოდა, ხალათი გავიძრე და ჩავესვენე ჩემს სამყროში, ტკბილ ბალიშთან ერთად