როგორც იქნა გათენდა ეს დღეც.მე ბარბარე ჯავახშვილი ვარ,17 წლის.დღეს 15 სექტემბერია რაც იმას ნიშნავს, რომ დღეიდან ჩემი ტანჯვა იწყება.სამწუხაროდ,თუ საბედნიეროდ მე-12 კლასში ვარ და როგორც იქნა დღეს ვნახავ მონატრებულ კლასელებს.მთელი ერთი კვირაა ამ დღისთვის ვემზადები ,იმის და მიუხედავად რომ არ მიხარია სკოლის დაწყება,მაგრამ მიხარია ბავშვების ნახვა.როგორც მჩვევია ახლაც 2 საათი მეძნა,რადგანაც როცა ვიცი, რომ შემდეგ დღეს რამე მნიშვნელოვანი უნდა მოხდეს, ვერ ვიძინებ.ახლა კი ვდგავარ სარკის წინ და ვცდილობ როგორმე თავი მოვიწესრიგო,რაც არც თუ ისე კარგად გამომდის.მე ამერიკულ სკოლაში ვსწავლობ ამიტომ სკოლაში ფორმით მიწევს სიარული.თავიდან არავის არ მოგვწონდა ეს ,მაგრამ დროთა განმავლობაში შევეჩვიეთ.ჩავიცვი წინასწარ გამზადებული მოკლე ქვედაბოლო,თეთრი პერანგი,ფეხზე ბალეტკები ჩავიცვი და ჰალსტუხიც მოვირგე.ნორმალურად ჩაცმული ადამიანს მაინც ვგავდი.სამზარეულოში გავედი ,ვისაუზმე,თმები დავივარცხნე,ტელეფონი და საფულე ავიღე და წავედი მანქანისკენ.ძალიან განსხვავებული ვარ ჩემს კლასელებთან შედარებით,მაგრამ ძალიან მრავალფეროვანიც.შემიძლია მოვიხდინო კლასიკური სტილიც,სპორტული სტილიც და თანამედროვე სტილიც.გარეგნობას ნამდვილად არ ვუჩივი ,მაგრამ არ დაგიწყებთ ჩემს აღწერას,ეს ჩემში არ ჯდება.მოკლედ უკვე მიხვდით ალბათ ,რომ კომუნიკაბელური ვარ და ძალიან ბევრს ვლაპარაკობ.მოკლედ მოვემზადე და გავუარე ჩემს ერთადერთ საუკეთესო დაქალს-ელიზაბეთს.მეგობრები ძალიან ბევრი მყავს ,მაგრამ ელიზაბეთია ის ერთადერთი ადამიანი, რომელიც ყველა გასაჭირსა და ლხინში ჩემს გვერდითაა.გზაში ბევრი ვილაპარაკეთ,შემდეგ შევედით სკოლაში და ბავშვები ვნახეთ.მთელი დღე ერთმანეთს ველაპარაკებოდით სხვადასხვა თემებზე.დიდ დასვენებაზე ჩვენმა კლასელმა თქვა,რომ დღეს მასთან წვეულება იმართებოდა.ასეთი საღამოები დიდად არ მხიბლავს,მაგრამ ელის ძალიან უყვარს და მისი დაჟინებული თხოვნით წავედი იქ.თმები გავიშალე,თეთრი კაბა ჩავიცვი,ფეხზე ჩემი საყვარელი მარტენსები მოვირგედა ჯინსის ქურთუკი მოვიცვი.ძალიან კარგად ვერთობოდით,სანამ კარი არ გაიღო და ერთი უსიმპატიურესი ბიჭი არ გამოჩნდა.საერთოდ ბიჭებზე ესე არ მემართება ,მაგრამ აი ის იყო რაც იყო.შემოვიდა და შემოყვა ბიჭების ხროვა.უცებ ელი მოვარდა ჩემთან და ერთერთ ახლამოსულ ბიჭზე დამიწყო საუბარი.აშკარად მოეწონა,რაც საერთოდაც არ გამკვირვებია.როგორც მივხვდი იმ ბიჭსაც მოეწონა და მგონი ახლა ერთმანეთს ეცნობიან.უკვე ვხვდები რა ხდება ელას გულში და წინასწარ ვემზადები ღამის გათენებისთვის,რადგანაც დარწმუნებული ვარ მთელი ღამე მასზე გამიბავს ბაასს.მოვათვალიერე გარემო და ოო არა,ღმერთო გთხოვ არა რა.გავიხედე და ის ბიჭი მოდის ჩემსკენ.მე უცებ გავაგრძელე გზა და ბართან მივედი ფორთოხლის წვენი შევუკვეთე,ის ჩემს გვერდით დადგა და ვისკი შეუკვეთა.ჩემი შეკვეთა ავიღე ,გავუღიმე და წამოსვლას ვაპირებდი ,როცა ხელი დამიჭირა.ოო კინაღამ დავდნი ისეთი დაკუნთული სხეული აქ,თან გარუჯულ,შიშველ სხეულზე მხოლოდ ტყავი ქონდა შემოცმული.თავის კონტროლი კარგად მეხერხება ამიტომაც უცებ ავარიდე მზერა.
-რაო ლამაზო არ მოგეწონე ???(ბიჭი)
-კი ძალიან.ვუთხარი დამცინავი ტონით.
-თორნიკე.ხელი გამომიწოდა და გამიღიმა.
ღმერთო რა გიმილი აქ.ორივე ლოყა სასტიკად ეჩუტება.წარმომიდგენია რა სიცილი ექნება.სპეციალურად ხმა არ გავეცი და გამოვედი,როდესაც უცებ ფეხებში მიწა წამერთვა და დაჭიმული მკლავი სხეულზე ვიგრძენი.ოოჰ ,არც პეპლებს დაუწყია ფრენა და არც სპილოებს სირბილი ,მაგრამ სუნთქვა კი შემეკრა და გულმა ფართხალი დაიწყო.გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი წყალში,კიდევ კაი ცურვა ვიცი.უცებ ამოვედი და გაბრაზებლმა დავუყვირე.
-ეს ხომ ჩემი საყვარელი კაბაა!!!
-არაუშავს ასე უფრო სექსუალური ხარ.(თორნიკე)და თვალი ჩამიკრა.წამით ვერ მივხვდი რაზე ამბობდა ,მაგრამ როცა ტანზე დავიხედე და დავინახე სიცილი ამიტყდა.50-მდე ბიჭის წინ ვიდექი სველი,თეთრი კაბით,რომელიც კარგად გამოკვეთდა ჩემს შავ საცვლებს .ეს ალბათ სიმწრის სიცილი იყო.
ხალხო გამარჯობა.მე ახალი ვარ და ეს ჩემი პირველი ნაწარმოებია და იმედია მოგეწონებათ.შენიშვნებს ვიღებ ყველანაირს.შეფასებები არ დაიშუროთ არც ცუდი და არც კარგი.იმედია მოგეწონებათ.ველი თქვენ შეფასებას,მაინტერესებს ღიირს გაგრძელებად ??