-ლექსო?(ნამძინარევი ხმით ვკითხე) მოხდა რამე?
თავიდან ხელი ჩამოიღო და ჩაწითლებული თვალებით გამომხედა, დიდხანს მიყურა, ნამდვილად შემეშინდა ვერ გაიგე რა დაემართა ამ ბიჭს. შემდეგ ჩაეღიმა, მაგრამ არა ისე როგორც იღიმის ხოლმე
-შენ ხარ, ის ხარრ, ხოო შენნ ხარრრ (ლექსო)
დავიბენი, ვერ გავიგე რა მოუვიდა,
-შენ ხარ ხომ შენ ხარ მარიამ ის გოგო? აიი თურმე რაც მემართება(ისევ გიჟივით გაეცინა)
-ლექსო რა დაგემართა?(ხელი წავიღე მისკენ, მაგრამ უხეშად მოიცილა)
-რა დამემართა? იცი იცი მაინც თითქმის 4წელია რომ გეძებ?(ხმას აუწია)
-ლექსოო მეე.....(მე)
-ხო აღიარე, რომ შენ ხარ ის გოგო, არ დამალო ვიცი.....ვიცი რომ გახსოვარ, მაშინ გულ წასული რომ გამოგიყვანე, წამით თვალები გაახილე და როგორც წეღან ზუსტად ისე მომაშტერდი(ლექსო)
-არ გინდაა.... (მე)
-მარიამ გესმის მაინც ის გოგო ხარ რომელიც 4წელია მიყვარს გაიიგეე (ლექსო)
არ ვიცი რა დამემართა თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა და ლექსოს მივაშტერდი, როგორ მეთქვა რომ მეც მიყვარდა
-წეღან ჩეზე ლაპარაკოობდი?(ლექსო)
-მე.. მეე.. მახსოვხარ (მე)
-ვიცი რომ გახსოვარ მარიამ, მაგრამ აქამდე რატომ არ თქვი? ხომ ხედავდი როგორც ვიყავი?(ლექსო) მაგრამ სასაცილო იცი რა არის? ხელახლა შემიყვარდი, ხო შემიყვარდი, თან მწარედ შემიყვარდი(მითხრა და ოთახი დატოვა, ქვევით ჩავიდა, შემდეგ კი მანქნის ხმაა გავიგე და მივხვდი, რომ წავიდა)
საწოლზე ჩავემხე და ტირილიდავიწყე, ვერაფრით დავწყნარდი. მაგრამ გამიხარდა, რომ მიცნო გვიან მაგრამ მაინც მიცნო, თან თან ვუყვარვარრრ. დიდიხანი ვტიროდი შემდეგ ავდექი და ცრემლები მოვიწმინდე, დაღამდა, ბავშვებიც გამოჩნდენნ და სახში შემოვიდნენ, მეც კოჭლობით ჩვედი კიბეეებზე და მივეგება ბავშვებს, შემდეგ ოთხში დავსხედით
-ფეხი როგორ გაქვს?(ლუკა)
-უკეთესად(მე)
-თვალებზე რა გჭირს ?(ნინამ შენიშნა რომ დასიებული მქონდა)
-კარგად ხარ მარიამ ?(გაბო)
-კი კი, უბრალოდ დიდი ხანი მეძინა დაა (ვიცრუეე)
-ლექსო სად არის?(ლუკამ იკითხა. მე კიდევ გული შემეკუმშა მის სახელზე
-არ ვიცი (მე)
-როგორ თუ არ იცი?(ბექა)
-მანქანით წასულა (გაბო)
-არაფერი უთქვამს?(ლუკა)
-არა (მე)
-მარიამ ხო არ იჩხუბეთ ან ვინმემ ხომ არ დაურეკა (ლუკა)
-არაფერი ვიც ი(მე)
ცრემლები ჩამიდგა თვალებში და სამზარეულოში გავედი წყლის დასალევად. ჭიქა ავიღე და ისიც ხელიდან დამივარდა, გავტეხე. ამ ხმაზე ნინა და ლუკა შემოვიდნენ
-მარიამ რა გჭირს?(ლუკა)
-ნინა ჩანთაში წამალი მაქვს გთხოვ მომიტანე(ისევ უჰაერობა დამეწყო)
-მოდი დაჯექი (მითხრა ლუკამ და ნინა წამლის მოსატანად წავიდა)
-წყალი გინდა>/(ლუკა)
-აჰა(თავი დავუქნიეე )
-ღრმად ისუნთქე თუ შეგიძლია (არ შემეძლო და თავი გავაქნიე, ნინამ წამალი ჩამომიტანა. მეც დავლიე და რამდენიმე წუთში კარგად გავხვდი
-რა დაგემართა?(შეშინებულმა ლუკამ მკითხა)
-კარგად ხარ ?(ნინამ მიმიხუტა გულზე)
-არ ვარ კარგად ნინა, ცუდად ვარ ძალიან ცუდად (მე)
-მარიამ რა გჭირს?(ნინა)
-ლექსოო...... ლექსომმ.......... ნინაა(ტირილი ამიტყდა)
-რა მოხდა რამე დაგიშავა?(ლუკა)
-რა მოხდა? მარიამ დამშვიდდი ისევ ცუდად არ გახდე(ნინა)
-რატო? რა ემართება?(ლუკა)
ნინამ ამოისუნთქა და გამომხედა მეც თავი დავუქნიე
-ყველაფერი გაიგო (მე)
-ვინ?(ლუკა)
-ლუკა მომისმინე, იმ ხანძარზე რომ ლაპარაკობდით დღეს შუადღისას გახსოვს?(ნინა)
-კიი მახსოვს (ლუკა)
-მაგ ხანძრის დროს დაიღუპა მამაჩემი (ნინა)
-ვერ გავიგე (აშკარად დაიბნა ლუკა)
-მარიამი იმ დღეს ვერ გამოვიდა, რადგან მამაჩემის გადარჩენას ცდილობდა, სახლის ნაწილი ჩამოინგრა და მარიამი შიგნით დარჩა. კვამლმა ფილტვებში ჩააღწია და რომ არა ლექსო მთლიაად დაფარავდა მას(ნინა)
-არა (გაეღიმე ლუკას)
-ხო (ნინა)
-შენ ? შენ ხარ ის გოგო რომელიც ლექსოს უყვარს?(ლუკა)
- აჰაჰჰ(თავი დავუქნიე
-მერე შენ,.. შენნ(დაიბნა)
-და ლექსო ის ბიჭი რომელიც მარიამს 4წელია უყვარს, პირველი დანახვისას იცნო (ნინა)
-რატომ არ თქვი?(ლუკა)
-არ ვიცი (მე)
-ხომ გიყვარდა და მასაც ხომ... რატომ არ თქვი მარიამ, ან ნინა შენ რატომ არ მითხარი?(ლლუკა)
-მე ვთხოვე რომ არ ეთქვა)
-კაი ეხლა დამშვიდდი, (მომიტრიალდა) ნინა ხვდები ეხლა რამოხდება?(ლუკა)
-აჰაჰჰ კი (ნინა)
მათთვის ყურადღება არ მიმიქცევია
-ანუ ლექსო არ იცი სად წავიდა?(ლუკა)
-არა (მე/
-კაი წამო ბავშვებთან გავიდეთ (ლუკა)
ავდექით და გავედით ბავშვებთან. თაკომ ნინის თვალებით რაღაც ანიშნა, ამანაც თავი დაუქნია
-ეხლა რა მოხდება?(თაკო/0
-თვითონ გაარკვევენ.
-რათქმა უნდა(თაკო)
იმისთვის რომ გული გადამეყოლებია ლუკამ ათასი თამაში მოიგონა და ათამაშა ბავშვები., მხოლოდ ტასო იჯდა დაბღვერილი. 2იყოო საათი და ლექსო ისევ არ ჩანდა, უკვე ყველა ვნერვიულობდით
-სად არის ამდენი ხანი?(ბექა’
-აზრზე არ ვარ (გაბო)
-ტელესაც არ იღებს (ლუკა)
ტელეფონი ავიღე და ეხლა მე ვცადე დარეკვა, ამათგან განსხვავებით მე გამომირთო, მთავარია რომ რამე არ მოსვლია. სახლის კარები გაიღო და ლექსო შემოვიდა. არ ვიცი რა დამემართა, მაგრამ იმდენად გამიხარდა მისი დანახვა, რომ გავიქეცი და ჩავეხუტე, გული სწრაფად მიცემდა და მეშინოდა არ ამომვარდნოდა, ლექსომაც ხელები წელზე შემომხვია და ცხვირი ჩემს კისერში ჩაყო, სველი კოცნა დამიტოვა და გამიშვა
-სად იყავი?(ბექა)
-გავისეირნე (ლექსო)
-რას გევხარ?(თმები აჩეჩილი და თვალებ ჩაწითლებული იყო) დალიე?(ბექა)“
-არა (ლექსო)’
-კარგად ხარ ბრატ?(გაბომ ხელი წამოარტყა)
-არვიცი გაბო, ვერ ვხვდები როგორ ვარ(თქვა და კიბეებზე ავიდა)
-რა ჭირს ამას?(ბექა)
ლუკამ უბრალოდ გამომხედა და გამიღიმა
-სიყვარულო ძალსა შენსა?(ბექამ თვალები ააათამაშა და მე გამომხედა)
-წამო წავიდეთ დავიძინოთ და მოგიყვებით (ლუკა)
-თუ დავიძინეთ რანაირად მეტყვი ?(გაეცინა ბექას)
-წავედით აბა დავწექით ყველა გვიანია უკვე(თაკო)
წავიდნენ
-მარიამ არ წვები?(გაბო)
-კარს გადავკეტავ, შუქებს ჩავაქრობ და დავწვები(მე)
-მიდი მე გავაკეთებ მაგას (გაბო)
-იყოს გაბო (სინამდვილეში მაღლა ასვლა არ მინდოდა, მაგრამ ვიცოდი ვერსად გავექცეოდი. შუქები ჩავაქრე და ტახტზე მოვთავსდი, ლექსოს ჩაეძინებოდა და მეე ავიდოდი. გარედან შუქი კარგად ანათებდა. საათს შევხედე და ოთხი იწყებოდა. ვიჯექი ესე და როგორც ჩანს ჩამეძინა. ვიგრძენი ვიღაცის ცხელი მკლავები ჩემს წელზე და მაშინვე გამეღვიძა. ლექსოს ვეჭირე ხელში
-ჩემს თრევაში წელი მოგტყდება (ამოვიბლუკუნე)
-არაუშავს (მითხრა და ოთახში შემიყვანა)
-გავალ მე და გამოიცვალე შენ (მითხრა და გავიდა, უცებ გამოვიცვალე და საწოლში შევწექი)
ლექსოც მალე შემოვიდა და გვერდით მომიწვა, ვერაფრით ვეღარ დავიძინე, ეს კიდევ იწვა უშფოთველად და მგონი ძინავდა კიდეც. წრიალი დავიწყე რომ ვეღარ დავიძინე
-უნდა გეთქვა (ლექსოს არ ეძინა როგორც ჩანს)
-ვერ გეუბნებოდი (მე)
არც კი გადმოტრიალებულა ისე მელაპარაკებოდა
-თან რავიცოდი რომ საერთოდ მიცნობდი ან გახსოვდი (მე)
-ხომ გაიგე რატომ არ თქვი (ლექსო)
-არ ვიცი (მე)
-ხოდა უნდა გცოდნოდა და მოისვენე ნუ წრიალებ თორემ .....(ლექსო)
-ვჩერდები (ხმადაბლა ვუთხარი და ცრემლები წამომივიდა, მართალი იყო უნდა მეთქვა, როცა გავიგე , მაგრამ როგორ? მის მხარეს ვიყავი გადატრიალებული,
-ტირი?(ლექსო) მარიამ ტირი?
არაფერი ვუთხარი, ლექსო გადმოტრიალდა და თავისი ტუჩები პირდაპირ ჩემსას მიაწება. არ ელოდა ასეე ახლოს თუ ვიქნებოდი, არც მე ველოდი და ვფიქრობდი ამას. თავი უკან გავწიე და ისიც გამოფხიზლდა
-რაგატირებს?(ლექსო) (არაფერი ვუთხარი) მარიამ (ხმას აუწია)
-რა დაგემართა(მე)
-მე რა დამემართა? რა დამემართა და ვერ ვიაზრებ რომ შენ ის მარიამი ხარ რომელიც მიყვარდა და... და ეხლა ისევ თავიდან შემიყვარდა , ხვდები რა მემართება ვერ ვიაზრებ ვერაფერს
-ნუ მიყვირი (მე)
-ბოდიში (ლექსო) არ მინდოდა. კაი გაჩერდი რა ისედაც დასიებული გქონდა წეღან თვალები (მითხრა და მიმიხუტა)
წინაააღმდეგობა მეც არ გამიწევია, კარგად მოვკალათდი და გავიტრუნე, მალე ჩამეძინა. დილით, ნუ რაღა დილით 2 იქნებოდა საათი მგონი,. გავიღვიძე : ლექსოს ჩემს ყელში თავი ქონდა ჩარგული და ხელები მუცელზე ქონდა მოხვეული, ისე რომ ვერ გავექანე . ვაიმე როგორ გინდა ადგე ეხლა
-ხომ გითხარი ნუ წრიალებ თქო (ცხვირი ყელზე გამიხახუნა, ტანში გამაჟრჟოლა)
-უნდა ავდგე (ძლივს ვთქვი)
-მარიამ მომასვენე (ლექსო)
-ლექსო გამიშვი რა (მე)
-ეხლა ნახავ რაც მოგივა ჩემი გაღვიძებისთვის (მითხრა და ჩემს ზემოდან მოექცა. სანამ რამეს გააკეთება გული ლამის ამომივარდა, შემდეგ ღუტუნი დამიწყო, ლამის გავიგუდე იმდენი ვიცინე, ისიც არ ჩერდებოდს, შემდეგ მხარზე ხელი მოვკიდე და გულამდე ჩამოვუცურე, ვერ ვხვედებოდი ასე რამ გამათამამა, ისიც გაჩერდა და დამაშტერდა. დავინახე როგორ გააჟრჟოლა მასაც,
-მაიმუნობ (მითხრა და დაიხარა, უბრალოდ მაკოცა და ისევ გასწორდა. მეც გავუღიმე, ამ სულელმა ალბათ თანხმობათ ჩათვალა და გიჟივით მეცა ტუჩებზე. სული ძლივს მოვითქვი და ბოლოს გამიშვა
-გააფრინე?(მე)
-არაუშავდა პირველი კოცნისთვის, შემდეგ დახვეწავ (ლექსო)
-გამასწარი თორემ გიკბენ )(მე)
-ლიზიკოზე უარესი კბენა არ გეცოდინება შენ (ლექსომ გამიღიმა)
-დამიჯერე უკეთესი ვიცი (მე)
-კაი გავდივარ, დამაცადე გამოვიცვალო (ლექსო)
გამოიცვალა და კარებთან მივიდა
-მარიამ (დამიძახა და კოცნა გამომიგზავნე, თავისი ბალიში ავიღე და გავუქანე, ისიც მობრუნდა, და ბალიში თავზე დამაფარა
-გავიგუდე იდიოტო (მე)
-ხო კაი რა მოხდა მერე (აწია და ისევ მაკოცა)
-ლექსო გადი თქო (მე)
-გცხვენია (გამიღიმა)
-გადიიი (დავიყვირე)
-რა არის ?(თავი შემოყო ლუკამ)
-მომაშორე ეს შენი ძმაკაცი (ზემოდან მეწვა ეს იდიოტი
-აიი რა უნდა ეხლა მითხარი რა (გახედა ლუკას ლექსომ)
-კაიი გამოდი შე*ემა გაიჭყლიტა საცოდავი (ლუკასსიცილი აუტყდა)
-წავედი მე (ლექსო მომიტრიალდა)
-მადლობა ღმერთს (მე)
-აღარ მივდივარ (ისევ ჩამოჯდა საწოლზე)
-აუუ ლუკაა გაათრიე ესს (მე)
-არ გავეთრევი (ლექსო)
-გიკბენ (მე)
-ჰმ იცი მერე რაც მოგივა (ლექსო)
-აუუ (მე)
-რა იყო?(ნინამ შემოაღო კარები და ლუკას კითხა )
-ამათ შეხედე (ლუკამ ჩვენზე ანიშნა)
-ნინა მომაშორე (მე)
-წამოდით პიცა გავაკეთე (ოჰჰ მადლობა ღმერთს ადგა და კარებთან მივიდა
-პიცაზე გამცვალეე ხომმ (მე)
-ვაიმე მოვდივარ (და ისევ მოტრიალდა)
-ვაიე ლექსო გადი, რომ გამოვიცვალო (მე)
-ხო კაი მივდივარ (თქვა და გავიდა)
-ეს მემგონი გაგიჟდა (ნინა)
-მემგონი?(ვუთხარი და გავუღიმე)
ავდექი, წყალი გადავივლე და ქვევით ჩავედი
-ვახხ რძალი მოსულა (ბექა)
-აუუ ამას ვცემ რა ეს ორი დღეა ნერვები დამაგლიჯა (მე)
-მოდი აქ (მითხრა ლექსომ და ერთი ხელის მოძრაობით კალთაში ჩამისვა
-შენ ზედმეტად არ გათამმამდე (მე)
-ჰაჰჰააჰჰ (გაიცინა გაბომ)
-რა?(მე)
-აზრზე ხარ ის გოგო ხარ რომლის გამოც ყველაფერზე იყო წამსვლელი
-რამდენი წლის იყავი მაშინ ?(ბექა)
-16ის (მე)
-ეხლა?(გაბო)
-20ის გავხდები მალე (მე)
-აუუ ძაან მაგარი ისტორიააა რა (ნინა)
-რას ლაპარაკობ (თაკო)
-ბოლოს ვნახოთ (ბექამ ჩამოიიდარდა)
-აუ მოდი რა გავარკვიოთ(დავიწყე მე) ხშირად გამიგონია თქვენსგან ეს ბოლოს ვნახო და რას ნიშნავს ეს ყველაფერი?(მე)
-ჰმ ვერ არიან ესენი მარიამ (ლექსო)
-შენ ხარ მარტო ჭკვიანი (გავუღიმე)-
-ეჭვი გეპარება ?(ლექსო’)
-კი რატომღაც (მე)
-ეხლა ნახე რა მოგივა (ლექსო)
-გეხვეწები გაჩერდი(მე)
-ხო კაი, ის უჰაერობა ხანძრის შემდეგ გაქვს?(ლექსო)
-ხო (მე)
-მერე არ მკურნალობ?(ლუკა)
-არაფერი არ ეშველება, წამლები დამინიშნეს და თვითონ უნდა გაიწოვოს(მე)
-3წელი ვერ გაიწოვა?(ლექსო0
-ზედმეტად ბევრი კვამლი ჩამეყლაპა, ერთ სიმპათიურ ბიჭს რომ არ ეშველა შეიძლებოდა საერთოდ მომკვდარიყავი (მე)
-ეგ აღარ თქვა, მთავარია რომ გიშველა(ნინა)

აი შემდეგი თავიც, იმედია მოგეწონათ