***
გაკვირვებულმა ახედა ბიჭის სილუეტს და მისი დანახვისას გაშრა და გაფითრდა,მაგრამ ბიჭს სახეზე აღელვება დიდად არ ეტყობოდა,აშკარა იყო რომ გონებამ ვერ იცნო,ხოლო გულს კი წამიც არ დასჭირვებია
-უკაცრავად-უთხრა ბიჭმა და გზა განაგრძო,ლილე კი გაშტერებული აყოლებდა თავს და ნელ-ნელა თვალები უცრემლიანდებოდა
-ლილე,ლილე რა გჭირს?-მივარდა უცბად ლუკა-გამოფხიზლდი ლილე გესმიის?
-ლუკა..ის..ის იყო...ერეკლე იყო-თქვა,ლუკას მაგრად მოხვია ხელები და აქვითინდა-ვერც მიცნო ხედავ?რეაქცია არ ქონია-თქვა და ტირილი განაგრძო,ამის გაგონებაზე ლუკა საშინლად დაიძაბა და გაბრაზდპა უნდოდა გაკიდებოდა და მაგრად ეცემა,მაგრამ ხვდებოდა რომ ლილეს ახლა მარტო ვერ დატოვებდა.დიდი წვალების შემდეგ ლილე რომ დამმშვიდდა,ლუკამ უცებ ააფრიალა ხელში და ასე ხელშიაყვანილი სახლისაკენ წაიყვანა,სადარბაზოსთან მისულმა ლუკამ დაინახა სამი ბიჭი კედელს მიყრდნობოდა და სიგარეტს ეწეოდა ლუკამ მათში ერეკლე რომ დაინახა ძალიან გაბრაზდა მაგრამ არ შეიმჩნია, არ უნდოდა ლილეს ისევ დაენახა და კიდევ ცუდად გამხდარიყო,მაგრამ ძალიან გაუჭირდა სიმშვიდის შენარჩუნება როცა დსინახა როგორ გააყოლა თვალი ეკემ გოგონას,სახლში რომ ავიდს ლილეს უკვე ეძინა,ამიტომაც საწოლზე მიაწვინა საბანი გადააფარა შუბლზე აკოცა და დასჩურჩულა
-როგორ დამეტანჯე ჩემი გოგო-უთხრა და მისი მეგობრის უბედურებით დამწუხრებილმა გაიკეტა კარი.
შემდეგი დღეც სახლში გაატარეს ლილე ტელევიზორთან იჯდა და უცბად ძალიან მოუნდა შოკოლადი,წამოდგა აბაზანაში მყოფ ლუკას შესძახა მაღაზიაში ჩავდივარო საფულე აიღო და კიბეები სწრაფად ჩაირბინა,გარეთ გასულმა სადარბაზოს გვერდით შეამჩნია"ბირჟაზე" მდგომი ბიჭები,მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევია და პირდაპირ მაღაზიისაკენ წავიდა,ბევრი შოკოლადები და წვენი იყიდა და უკან გამობრუნდა,იქიდან გამოსულმა დაინახა რომ ბიჭები მას გაყურებდნენ,განსაკუთრებით კი ეკე მიშტერებოდა და იღიმოდა,გოგოს მის დანახვაზე თვალებში უდიდესი ტკივილი გამოესახა და შეეცადა ტირილი არ დაეწყო,მშვიდად წავიდა სადარბაზისაკენ მაგრამ ეკე წინ გადაუდგა
-ეკე წერეთრლი შენ?-უთხრა ინგლისურად,მაგრამ გოგონამ ის უბრალოდ დააიგნორა და გზა გააგრძელა,უნდოდა მალე მისულიყო სახლში რათა ეკეს არ დაენახა რომ მის გამო ასე იტანჯებოდა,მაგრამ ეკემ უცებ მოუჭირა ხელი და შემოატრილა,მის თვალში აკიაფებილი ცრემლი რომ დაინახა ძალიან გაუკვირდა
-რა გჭირს?რა გატირებს?-კითხა შეშფოთებულმა და მის სიტყვებზე ძმაკაცებიც გვერდით ამოუდგნენ
-ისე რა სასიამოვნოა რამაა ზოგისთვის შურიძიება არა?-კითხა და ახლა მან ჩამოართვა ხელი-სწორედ მიხვდი ერეკლე ლილე იაშვილი, სასიამოვნოა-უთხრა და მშვიდად გააბიჯა სადარბაზოსაკენ,თვითონაც ვერ ხვდებოდა რამ მისცა იმდენი ძალა რომ ბიჭების წინ არ ატირებულიყო,თვითონაც არ იცოდა,მაგრამ ამ მომენტში ისეთი ძლიერი იყო როგორც არასდროს,სახლში წყნარად შევიდა და ლუკასთან არაფერი შეიმჩნია არ უნდოდა მეგობარი უფრო დაეძაბა
-ვააა რამდენი შოკოლადი გიყიდია გოგო სუ შენ უნდა ჭამოო?-უთხრა და პარკს ეშმაკურად დახედა
-კი და არც გაბედო და არაფერი მოიმოქმედო-უცბად მიუხვდა გოგონა,მაგრამ ბიჭს ყურიც არ შეუფერთხია ისე გაეკიდა გოგოს პარკიდან ორიცალი პლიტკა ამოაცალა და გაიქცა,თავის ოთახში შევარდა კარი ჩაკეტა უცბად გახსნა ორივე ჩაკბიჩა და მშვიდად გავიდა გარეთ
-ვსო ორივე ჩემი ჩაკბეჩილია ეხლა ხომ ვერ წამართმევ-უთხრა და გაბრაზებულს ლოყაზე აკოცა.
მეორე დღეს გადაწყვიტეს ქალაქი დაეთვალიერებინათ,დილიდანვე გაემზადნენ და დაიწყეს ქუჩებში ბოდიალი,ლილემ ლუკა მაღაზიებშიც ატარა და რამოდენიმე ნივთიც შეიძინა,საღამოს კი წავიდნენ და კაფეში დასხდნენ,ბევრი იცინეს და იმხიარულეს ასეთ გახარებულ ლილეს ბოლო დროის განმავლობაში პირველად ხედავდა ლუკა და ძალიან უხაროდა.
სახლში მისულ ლილეს მალე ჩაეძინა და ლუკამაც გადაწყვიტა ცოტნეს დალაპარაკებოდა.
***
ლაზარე გიორგი ცოტნე ალექსანდრე გიგა და ლუკა ერთად იჯდნენ და მხიარულად საუბრობდნენ,მაგრამ ყველას ეტყობოდა თვალებში სევდის კვალი,ამ დროს ცოტნეს ტელეფონი აზუზუნდა და როცა დაინახა რომ ლუკა იყო უცბად უპასუხა,ორ წუთში უკვე ყველაფერი იცოდა ერეკლეს იქ ყოფნასა და მათი შეხვედრის შესახებ
-არ დაგინახოთ მანდ გაჩერებულები პირველივე რეისით გამოფრინდით,არც ერთი წამით დარჩეთ თორე იცოდე მე ჩამოვალ და შუაზე გავგლეჯ ხო იცი-იღრიალა ბოლო ხმაზე და პასუხიც არ დააცალა ისე გათიშა.
ბიჭები გაკვირვებულები უყურებდნენ ბიჭს და ვერ ხვდებოდნენ თუ რა შეიძლებოდა მომხდარიყო ისეთი რასაც ცოტნეს ასეთი გაღიზიანება მოყვებოდა
-რა გჭირს ბიჭო რა მოხდა?-იკითხა უცებ ალექსანდრემ
-იქ ყოფილა ერეკლე ამის დ...შ.... ლილეს დაუნახია და კიდე ცუდად გამხდარა მოვკლავ კიდე ერთხელ რომ ატკინოს გული ჩემი ხელით მივახრჩობ-თქვა და გარეთ გავარდა.
***
-ლილეეე გაიღვიძე რა მალე გვეჩქარება-თქვა ლუკამ და ლილეს გაღვიძება განაგრძო
-რა მოხდა ამ შუაღამეს რაზე მაღვიძებ?-კითხა ნახევრად მძინარემ
-მიდი მალე ადე და გეტყვი-უთხრა და ოთახიდან გავიდა,თხუთმედ წუთში ოთახიდან ჩაცმული გამობაჯბაჯდა ლილე
-რა ხდება აბა ლუკიტო სად გეჩქარება ეგრე-თქვა და სავარძელში მოკალათადა
-თბილოსში სასწრაფო საქმე გამომიჩნდა და ბარგი მაინც არ ამოგილაგებია და წავიდეთ, ბილეთები უკვე ნაყიდი მაქვს გადავცვალე-უთხრა ფეხზე წამოდგა და სამზარეულოსაკენ წავიდა რათა მათთვის ყავა მოემზადებინა,მაგრამ ლილეს ხმამ შეაჩერა
-შემთხვევით მაგ საქმეს ცოტნე ხო არ ქვია?-უთხრა უკვე შემობრუნებულს
-კაი რა ლილე ხო იცი რო ნერვიულობს არ უნდა რო ისევ იმდღეში ჩავარდე,გახსოვს როგორ ცუდად იყავი?ვიცი რომ ძალიან იტანჯებოდი, მაგრამ ისიც ძალიან იტანჯებოდა,ცალკე დაკარგულ ძმაკაცზე იტანჯებოდა ცალკე შენზე,შენ ხომ არ იცი როგორ ცუდად იყო,შენ ვერ ამჩნევდი იმიტომ რომ შენთან ის სულ ძლიერი იყო,მაგრამ ისიც სუსტია როცა საქმე შენ გეხება,ვერ გიყურებს ასეთს ამიტომ ახლა გთხოვ პრობლემების გარეშე შედი და გამოიცვალე მე კი მაქამდე ჩვენთვის ყავას გავაკეთებ.
გამთენიისას უკვე სახლში შედიოდა ლილე იქ შესულს ძირს დაგდებული ცოტნე რომ დახვდა გაგიჟდა,იფიქრა ცუდად არისო მივარდა და სახეში დაუწყო ხელების რტყმა
-ააააა მომშორდი გოგო რამ გაგაგიჟა-უთხრა გაბრაზებულმა
-შე დეგენერატო რა ძირს გაწოლილხარ ვიფიქრე მკვდარია თქო და ამას თურმე ძინავს-უყვურა ლილემ
-ოოო დავთვერი გიშინ და ჩამეძინა-უთხრა მობეზრებულად,კიდე აპირებდა ლილე გაგრძელებას მაგრამ ცოტნემ არ აცალა-მოდი ეხა მთელი სამი დღეა არ მინახიხარ ჩაგეხუტო-უთხრა და მაგრამ მოეხვიცნენ ერთმანეთს.
***
დიდხანს აკაკუნებდა ერეკლე კარებზე,მაგრამ არავინ აღებდა ამიტომაც მეზობელს დაუკაკუნა იქიდან კი მოხუცი ქალბატონი გამოვიდა
-ქალბატონო აქ რომ გოგო და ბიჭი იყვნენ სად არიან ხომ არ იცით?-კოთხა ინგლისურად
-ისინი გუშინ ღამით წავიდნენ
-სად წავიდნენ ხომ არ იცით?
-ბიჭმა დამიბარა და მთხოვა სანამ ჩამოვალ სახლს მიმოხედე გთხოვ მე საქართველოში უნდა დავბრუნდეო
-მადლობა-თქვა მოწყენილმა მაგრამ უცბად თავში რაღაცამ დაარტყა და გადაწყვიტა რომ სამშობლოში დაბრუნდებოდა ამდენი ხნის შემდეგ და ლილესა და მეგობრებისათვის იბრძოლებდა.