ვტიროდიი.არა უფრო სწორად მივტიროდი,ჩემს სიყვარულს.უეცრად გავიგონე როგორ გაიღო ჩემი სახლის კარები და როგორ უთხრა მამჩემმა დედაჩემს.
-მგონი ის ტუტუცი კიდევ არ მოსულა.ჩემზე იყო საუბარი
-რა დაგემართა? ასეთი გაღიზიანებული რატომ ხარ?რას ერჩი ლიზას?ჰკითხა დედამ მამჩემს.
-რას ვერჩიი?
-ხო რას ერჩი?ასე დაუნდობლად რატომ ექცევი?რატომ ათხოვებ იმ ადამიანზე ვისაც არც კი იცნობს?მამართლებდა დედაჩემი.
-ის ჩემი შვილია და რასაც მინდა იმას ვუზამ.
ახლა უფრო დავრწმუნდი რომ,ვერ გადავრჩებოდი იმ წამებას,რაც აწი მიწევდა.არ მინდოდა მათ ეკემათათ და გადავწყვიტე ოთახიდან გავსულიყავი.
-აქ ვარ მამჩემო.მიუგე მე მამაჩემს
-ძალიან კარგი.ახლავე მოეხმარე დედაშენ და სუფრა გააწყვეთ.
წამოდი ლიზა!-მითხრა დედაჩემმა და სამზარეულოში გავიდა,მეც უკან მივყევი.
-დედა არ მინდა გათხოვება.რამე მიშველე გთხოვ.
-მე ვერაფერს ვიზამ,ადრე თუ გვიან მაინც,უნდა გათხოვდე.
-ხო მაგრამ....
-არანაირი მაგრამ,შენ გათხოვდები და მორჩა.მითხრა დედაჩემმა
ყველა გზა გადაკეტილი იყო ჩემთვის.სიცოცხლის სურვილი მქონდა დაკარგული,ისიც არ ვიცოდი ვის მივყვებოდი ცოლად,იქნებ ვინმეე ნარკომანია,ან კიდევ მოძალადე.ღმეთო რა დავუშავე მამაჩემს ასეთი?ასე რომ მიმეტებს .არც დედა მშველის რამით.
-დიახ,დიახ მანდ შემოუხვევთ და უკვე მოსული ხართ.გავიგონე როგორ ელაპარაკებოდა მამაჩემი ვიღაცას ტელეფონზე.
1 საათში აქ იქნებიან და ცოტა მოუჩქარეთ,მოგვაძახა მამამ მე და დედას..ყველაფრის გაკეთება უკვე დავამთავრეთ,ოთახში შევედი ტანსაცმელი გამოვიცვალე და გამოვედი.იმათმაც არ დააყოვნეს მოსვლა..დავინახე როგორ გაჩერდა ჩვენს სხლის წნ მანქანა,გული გაგლეჯაზე მქონდა.იმ წუთას შემძულდა ყველა.მთელ სამყაროს დავუსპირისპირდებოდი ისეთ ხასიათზე დავდექი.მძულდა მამა,დედა,ჩემი თავი,ის ბიჭი ვისაც ცოლად მივყვებოდი და საერთოდ ყველა ვინც ამ საქმეში იყო გარეული.მანქანიდან ყველა გადმოვიდა(დედამთილი,მამამთილი.უფროსი მული და უმცროსი მული) სასიძო კი არსად ჩანდა.
-აქეთ მობრძანდით.ეპატიჟებოდა მაამჩემი სტუმრებს.
სახლში შემოვიდნე.
-გამარჯობა ლიზა როგორ ხარ?(სადედამთილო)
მე არაფერი ვუპასუხეეე.
-შენ რა მუნჯი ხარ?გამიარა გვერდი და ისე ჩამძახა ყურში.
-ჩათვალე რომ ასეა.მივაძახე მე.
-დე რა ლამაზი გოგოა.ლევანიკოს შესაფერისია>გაიძახოდა პატარა სამულე.
-ნინიკო ენა გააჩერე და ერთ ადგლზე გაჩერდი,უთხრა დედამისმა...აქ მივხვდი რა ბედიც მელოდა, საშინელი დედამთილი მხვდებოდა ბედად.
-ლიზა ერთი წუთით აქ მოდი.დამიძახა მამამ.
-გისმენ.
-ლიზა ეს შენი სამამათილოა.შენთან რაღაცის თქმა უნდა.მე მართო დაგტოვებთ.
იმ კაცის წინ გასეშებული ვიდექი.
-ლიზა,ჩემო საყვარელო გგოგო,სახეზე გეტყობა როგორი უმანკო სულიც გაქვს,ისიც გეტყობა, როგორ არ გინდა ეს მოხდეს,დამიჯერე მე არაფერ შუაში ვარ.ეს ამბავი გუშინ გავიგე.მინდა როგორც მამა ისე მიმიღო,მე ყოველთვის დაგიცავ,ჩემი იმედი გქონდეს.
ცრემლები წამომივიდა,დიდი სიყვარრული გამიჩნდა ამ კაცის მიმართ.
-შენც მამასავით არ მატკინო გული გემუდარები.ისე ვუთხარი თითქოს ჩემი დიდი ხნის მეგობარი ყოფილიყო
-არა ლიზა,მე შენი დამცველი ვიქნები.
-ამას რატომ მეუბნები?
-რას?
-შენი დამცველი ვიქნებიო.
-ლიზა მინდა აქეედანვე იცოდე რომ,ცოტა ავი ცოლი მყავს,არ გირჩევ მასთან რამეზე შეწინააღმდეგებას,მეც ისე ძალით მომაყვანინეს ცოლი,როგორც შენ გათხოვვებენ ახლა.
-დავიტანჯები?ვუთხარი და ცრემლები უფრო ჩქარი დინებით მომდიოდა.
-ნუ ტირი.მე არ მივცემ უფლებას ვინმეს დაგტანჯოს.თუ რამე დაგჩირდება მე მითხარი კარგი?
-კარგი.
-ახლა ცრემლები მოიწმინდე და სახლში შევიდეთ.
სახლში ორივენი ერთად შევედით,ცოლმა ქმარს ისეთი თვალებით მიაშტერდა მეგონა შეჩამდა.
-სასიძო სადაა?იკითხა მამა
-მალე მოვაა.
კარზე ზარი იყო
-აი ისიც მოვიდა.-დედამთილი
-ლიზა გააღე.-მამა
კარებისკენ წავედი,ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს გული წამივიდოდა მალე,ამდენს ვერარ ვუძლევბდი..კარები გავაღე და დავინახეე ის,კარებში გავშეშთი,ეს ის იყო სასტუმროში რომ შემხვდა.ოო ღმერთო ოღონ ეს არა.
-როგორ ხარ ცოლო?მკითხა მთელი ირონიით
-შენი ცოლი სულაც არ ვარ.
-მალე გახდები..გახსოვს რომ დაგპირდი კიდევ შევხვდებითქო?აი ჩვენი შეხვედრა,
-როგორ მძულხარ იმ დღიდან.ნეტა იცოდე
-არც მე ვარ შEნს მიმართ კეთილად განწყობილი.
-მაშინ ჩემგან რა გინდა?რატომ მექცევიასე?
-შენ მინდიხარ,შენი ჯიუტი ხასიათი უნდა მოვათვიინიეროო.აი რა მინდა.
-არ გინდა გთხოვ..უარი თქვი ჩემს ცოლად მოყვანაზე.
-გაგიჟდი?რამდენი ხანია ამაზე ვოცნებობ და ამ შანსს ხელიდან როგორ გაუშვებ.
-სადისტი ხარ და მეტი არაფერი.
-მასეთ ლაპარაკს მალე გადაგაჩვევ.
ლიზა შემოიყვანე სასიძო,სალაპარაკო დრო ბევრი გექნებათ.მომაძახა დედაჩემმა
ლევანი სუფრისკენ წავიდა.თავის მოსაწონად დედაჩემს თაიგული მიართვა,რათქმაუნდა მეც.არ ვიცცი ამდენი ნების ყოფა საიდან მქონდა მიკვირდა როგორ არ მოვკვდიი ამდენ ხანს.ლევანი სუფრასთან დაჯდა მეც მის გვერდით დამსვეს.მამამ ხელში ჭიქა აიტაცა და ჩვენი სადღეგრძელო შესვა.
-შესანიშნავი წყვილი ხართ.გვითხრა მამამ
-დიხ მართლაც რომ,დაემოწმა დედაჩემი
უცებ ვიგრძენი როგორ ამისვა ლევანმა ფეხსე ხელი.მე კი პირიქით პეხზე ფეხი დავადე და ვუთხხარი.
-ამას თუ კიდევ გაიმეორებ, მაგ ხელს მთლიანად მოგაწყვეტ
-ცოტა ჩუმად მაინც მითხარი,ხალხმა არ გაიგონოს.მითხრა სიცილით
-ლიზა ყურადღებით იყავი და სადღეგრძელოებს მუსმინე.მომცა შენიშვნა დედამ.ამ დროს ტეეფონი რეკავდა,ილია იყო.რა მომემოქმედა არ ვიცოდი.უცებ ფეხსე წამოვდექი სუფრასთან ბოდიში მოვიხადე და საპირფარეშოში გავედი.
-გისმენ ილია.
-რაშვები ჩემო სიყვარულო?
-სტუმრები მივიდნენ უკვე.შენ რაშვები?
-მე კაფეში ვზივარ ეულად,ძალიან მომენატე და დაგირეკე.
-მეც მომენატრე.
-ლიზა ვერ ვეგუები ამ ამბავს.უკვე მომენატრე და მერე რა იქნება?
-ხომ შევთანხმდით რასც ვიზამდით?
-კი შევთანხმდით მაგრამ..
-ნუ ართულებ გთხოვ ილია.
-კარგი.მითხარი როგორი ბიჭია?
ამის თქმაზე თითქოს გულში რაღაც ჩამწყდა.
-ილია რატომ მექცევი ასე?ხომ იცი რომ,ის არასოდეს არ მომეწონება.მე მხოლოდ შენ მიყვარხარ
-ვიცი მაგრამ,შენ რომ მიტხარი უფრო გამიხარდა.ხალხი როგორი ყავს?მინდა ყველაფერი ვიცოდე
-ძალიან კარგი მშობლები ყავს.რათქმაუნდა მოვატყუე რადგან დედამთილი საშინელი ვინმე იყო.
-კარგია მასე თუა ცოტა მშვიდათ ვიქნები.ნეტა იცოდე როგორ მიჭირს ლიზა.
-ვიცი ილია
,რადგან მეც ზუსტად ეგრე მიჭირს.
-ლიზა.მე შეგპირდი რომ ბოლოს ჩემი ცოლი გახდები და აუცილებლად შევასრულებ.მაგრამ რაღაც უნდა გითხრა,
-კარგი მითხარი.
-მე სანამ წამოგიყვან მაგ ბიჭიდან.მანმდე შეიძლება შვილი გეყოლოთ მინდა,ერთი სურვილი შემისრულო.თუ გოგო გეყოლება სესილი დაარქვი თუ ბიჭი იქნება ცოტნე.
-მე მისგან შვილი არ მეყოლება..მე მხოლოდ შენ შვილს ვატარებ მუცლით.
-რაიცი რა მოხდება,,ამიტომ ეს ჩემი სურვილია,იქნებ შემისრულო
-თუ ასე მოხდება,აუცილებლად შეგისრულებ.
-კარგი ჩემო სილამაზე.
-კარგი ილია ახლა წავალ და შემოგეხმიანები მერე.
-მიყვარხარ ლიზა მთელი არსებით.
-მეც მიყვარხარ.
-კარგი ახლა წადი..შენი ხმა რომ არ გამეგონა მოვკვდებბოდი
-დროებით ვუთხარი და ტელეფონი გავთიშე.
საპირფარეშოდან გამოვედი და სუფრას დავუბრუნდი.
-სად იყავი?მკითხა ლევანმა
-ეგეც შენ უნდა გითხრა, სად წავალ და სად მოვალ ჩემს სახლში?
-დღეიდან სხვა სახლში იცხოვრებ და მაშინ მოგიწევს მომიყვე ყველაფერი.
-როგორ?წამოვიყვირე ხმამაღლა
-რახდება ლიზა? მკითხა მამაჩემმა
-ამ სახლიდან დღესვე მივიდვარ.
-ხო რამე პრობლემაა?
-შენ გიჟი ხოარხარ?ლევანს წესიერად არც კი ვიცცცნობ და სახლში როგორ გავყვე?უფლება მომეციით გავიცნო მაინც
-ტონს დაუწიეე ტუტუცო.და ნუ ყვვირიხარ,,საკმარისი დრო გქონდათ დღეს ერთმანეთი გაგცენოთ.შენი ბარგი უკვე ჩაალაგეს და არ ინერვიულო.
-ისე მექცევით როგორც გერს.რა დავაშავეე? ტირილი ამიტყდა
-არა გერი ნამდვილად არ ხარ.მითხრა მამჩემმა დამცინავადა
-მაში რატომ მექცევით ასე?სიცოცხლეს რატომ მიმწარებთ.
-მათთან ბედნიერი იქნები/
-დიახ დიახ,ჩიტის რძესაც არ მოგაკლებთ.დააყოლა დედამთილმა
-თქვენთვის მიჩუქნია ეგ ჩიტის რძე ქალბატონო.ვუთხარი მე
-აი შენზე და შენს კაცობაზე კი მიმიფურთხებია მამაჩემო.
აიმის თქმაზე მამაჩემი ისე განრისხდა,ჩემსკენ დასარტყმელად წამოვიდა მაგრამ,ლევანის მამამ გააჩერა,
-გამოუშვი დამარტყას,მისგან უკვე საკმარისი ტკივილი მივიღე და ამასაც ავიტან რამენაირად.
-ახლავე ოთახში შეეთრიე და სანამ არ წავლენ გარეთ არ გამოხვიდე.მითხრა მამჩემმა
-არსადაც არ წავალ 2 წლის ბავშვი აღარ ვარ,თანაც სხვა სახლში უნდა გადავიდე დღეს.
იქნებ წავიდეთ ძლივს ამოიღო ხმა ლევანმა.
---------------------------------------
აბა როგორია?იმედია თავს არ გაბეზრებთ..
შეცდომებისთვის ბოდიში.და კიდევ იმისთვის რომ პატარა თავიაა