ეს სიტყვები იყო და ტკბილად ჩამეძინა დემე ბაგრატიონის დიდ და თბილ მხრებში.უსაზღვროდ გადავეშვი ფანტაზიისა და წარმოსახვის სამყაროში.როგორ მიყვარს სიზმრები ,მათში ის ხდება რაც ჩვენ გვინდა და ყველაფერი ისეთი მარტივი და ლამაზია,რომ ოდნავი სურვილიც გიქრება რეალურ სამყაროში დაბრუნების.
დილას დიდად შეშინებულად გავიღვიძე,ვფხიზლდებოდი და ოჰ ამათ ვის ვხედავ გავხსენებივარ ვიღაცას.მთელი პალატა ბუშტებით იყო მორთული.ტასო,ბაკო,დედა,მამა,ლექსო,დემე და ნ ი კ ა ც აქ იყო. მისმა დანახვამ ისე გამაკვირვა ,რომ ვერც წარმოიდგენთ.
–ნუკკ ჩემო ლამაზოო როგორ მომენატრეე
–მეცც ტასიიიი.ბაკო მოდიი
–ჩემი მზეთუნახავი
–ნუ მაწითლებ ბიჭო
–სიმართლეს ვამბობ
–ოჰ გაგახსენდი ქალბატონო ანა,ბატონო ლექსო და გაგა? გუშინ სად იყავით?
–მაპატიე დაო ჩამეძინა
–მალადეც შენ ასე აფასებ ხო დას ? :დ მოდი აქ ჩაგეხუტო.–ნიკა ამ დროის განმავლობაში კარებში იდგა. არ მესმის რატომ მოვიდა მეც ვითომ არაფერი და ვუთხარი.
–ნიკა შემოდი კარებში რატომ დგახარ?–ჩემი ნათქვამი ისე გაუკვირდა ლამის უკან გაიხედა სხვას ხომ არ ელაპარაკებაო
–ა..მ.ე?
–ხო შენ სხვა ვინ? შემოდი–ვუთხარი.შემოვიდა თუ არა შევამჩნიე დემე როგორი ბრაზით უყურებდა სწორედ აქ მივხვდი რომ ყველაფერი იცოდა.ნიკა შემოვიდა და ყველა დადუმდა,არავის ხმა არ ამოუღია და სხვა თუ არა მე გადავწყვიტე ეს ყინული დამემსხვრია და ხმა ამომეღო.
-როდის გამწერენ?
-ხვალ
-რაა კიდევ ერთი ღამეეე?
-უარესს გეტყვი დაო
-ამაზე საშინელი რა უნდა იყოს?
-დღეს სოფელში მივდივართ ამიტომ კიდე დემე დარჩება შენთან
-რააააააა?კიდევ მიდიხარრთ?
-კი დედი აუცილებლად უნდა წავიდეთ ჩვენი ძალიან ახლობელი გარდაიცვალა
-ლექსო შენ მაინც დარჩი
-უF კიდე რა გინდა?
-მალადეც შენ რანაირი ძმა გგქვია ჰა?
-ჭრელი
-ტუტუცო. ეს ადამიანი მაინც არ გეცოდებათ?ორი დღე ჩემთან ერთადაა გამოკეტილი.
-მართალია,დემე შვილო სადმე გასვლა ხომ არ გჭირდება?
-არა რას ამბობთ გაგა ბიძია დავრჩები არ არის პრობლემა
-დღეს რომ გამწერონ რა მოხდება სახლში ცოტას მაინც გავერთობი
-კარგი მამი დაველაპარაკები ექიმს და ვთხოვ
-გთხოვ მაა მიდი-მამა და დედა გავიდა ახლა მხოლოდ ახალგაზრდები დავრჩით.როგორც ყოველთვის ლექსომ რაღაც წამოროშა თავისთვის
-ისე რა ბანდალა ხარ გოგო როგორ დაეცი-ამის თქმაზე დემეს ჩაეცინა ნიკა კი შეშინებული უყურებდა.
-ბავშვობიდან მიცნობ და ეგ ვეღარ იისწავლე?
-ისე ხო შენ სულ ასეთი ბლაგუნა იყავი.-დედა და მამა შემოვიდნენ
-მამი ექიმს ველაპარაკე და გაგწერენ შეგიძლია ნივთები მოაგროვოო
-უჰუუ მაგარიაა.
-ნიკა შვილო ერთი წამი დარჩი თუ შეგიძლია ჩვენ ცოტა ხნით გავალთ.-ყველა გავიდა პალატაში მხოლოდ ნიკა და დემე დარჩნენ.რა საშინელიმომენტია ვერც წარმოიდგენთ მინდოდა უცებ გავმქრალიყავი იმ ადგილიდან.
-ესეიგი დაეცი ხო?
-დემე არ გინდა
-არა ნუკა უბრალოდ კითხვაზე მიპასუხოს.რაში დაგჭირდა ეს ყველაფერი?
-ნუკა გთხოვ მაპატიე მივხვდი რომ საშინელება გავაკეთე და ერთხელ და სამუდამოდ გადავწყვიტე ბექას და საბას ჩამოვშორდე.-ვინ გააცდა პასუხი რომ გამეცა
-უბრალოდ ახსენი რა გინდოდათ ამ გოგოსთან?როცაა მოვალ ყველაფერი დალაგდება
-რააა? სად მოხვალ?
-ხო ნუკა მე შენ სკოლაში ვარ-ჰააა მაგარიაა თან საშინელება უამრავი გოგოს ზიზღის გამოხედვა,შური
-კარგი მორჩა და დამთავრდა არავინ არავს საქმეს აღარ გაურჩევს ეს ამბავი მოგვარდა და ნიკა კარგად მოიქეცი მათ რომ ჩამოშორდი.ისინი არარაობები არიან
-მადლობა რომ გამიგე ნუკ წავედი იმედია მაპატიე
-რა თქმა უნდა,კარგად-ნიკა წავიდა
-ასე ადვილად როგორ პატიობ?
-პატიება? ეს ერთ-ერთი საუკეთესო თვისებაა ადამიანისა.მის გარეშე იგი ღრმა ნაბიჯს დგამს ცოდვით დაცემულ სამყაროში.
ნახევარი საათის შემდეგ
-მამი წავედით მანქანაში ჩაჯექი.
-უჰუუ სახლი როგორ მომენატრაა.
-ჯერ კიდევ ბავშვი ხარ-დაასკვნა ლექსომ ახალი ამბავი.მართლაც ბავშვი ვარ და ამას საერთოდ არ ვთვლი ცუდ თვისებად.ბევრი ოცნებობს გაზრდაზე მე კი მინდა ეს დრო დაუვიწყარი და ლამაზი გავხადო.
-მა მუსიკები გამოუშვიიი,ყველა ვცეკვავთთ
-როდის დასერიოზულდები?-ეს კითხვა ბევრჯერ დაუსვამთ ჩემთვის პასუხი კი ყოველთვის ერთია და არ იცვლება
-არასდროს!
-დემე კარგად მიხედე შენ თავს ეს ისეთი გიჟია რაღაც არ დაგიშავოს ფრთხილად იყავი.
-არამგონია.მგონი საკმაოდ გავიცანი.-ამ სიტყვებზე წინ გამიელვა გუშინდელმა ლამაზმა ღამემ რომელმაც უდიდესი ადგილი დაიკავა ჩემში ეს კი მშვენივრად იცოდა მანაც.
-ვგუგუნებთ ყველაა Tancuyut Loktyami-მიუხედავად წვიმისა უაღრესად კარგ განწყობაზე ვიყავი,რადგან მე მიყვარს წვიმა.
-არა ეს ჩემზე მეტი გიჟი ყოფილა-მომესმა ბაგრატიონის სიტყვები ბოლოს კი თბილად დააბოლოვა.
-და მე მომწონს ეს.