დილით რომ გავიღვიძე რაილი დავინახე .რა თქმა უნდა გამიხარდა.ის გაკვირვებული იყო.ალბათ საშინელი სანახავი ვიყავი.მე ჩავეხუტე მანაც მომხვია ხელები.
-ცოცხალი ხარ?? (ქეითი)
-ცოცხალი ვარ რა თქმა უნდა.
-მომენატრე
-მეც მომენატრე თუმცა მეგონა ვერ გნახავდი.იცი საშინელ დღეში ხარ
-შენ აქამდე უნდა გენახე.არა აქამდე რომ გენახე საშინელება იქნებოდა.
-ნუთუ??რა დღეში ჩაუგდიხარ.
ცოტა ხანს გავჩუმდით.სიჩუმე რაილიმ დაარღვია
-გიყვარვარ??
-არ ვიცი
-მე მეგონა მხოლოდ ვერთობოდით თუმცა ახლა აღმოვაჩინე რომ არა.
-მართალი ხარ.
დამიანი შემოვიდა.მე დამიანსაც გადავეხვიე რაც არ უნდა იყო ის ხომ მიყვარს მართალია არც ისე მაგრამ.
-შენი დღიური წავიკითხე.(დამიანი)
-არ უნდა გაგეკეთებინა (ქეითი)
-სამაგიეროდ შენს ცხოვრებას გავეცანი
-მე მოგიყვებოდი(ქეითი)
-შენს გრძნობებს არ გადმომცემდი.
-გამომიჭირე (ქეითი)
ვუყურებდი რაილის და დამიანს ვხედავდი ორივე როგორ მიყვარდა.მაგრამ იმასაც ვამჩნევდი რომ ლამის ერთმანეთი დახოცეს.
ოთახში სრლი სიჩუმე ჩამოვარდა.არავინ ვლაპარაკობდით.შემდეგ ჯანჯარა ჩაიმსხვრა ვიღაც გოგო შემოვარდა და დამიანი გათიშა მე შეწინააღმდეგება მინდოდა მაგრამ კედელს შემანარცხა გონება დავკარგე.რომ გამოვფხიზლდი დამიანი აღარ იყო.
-სად არის დამიანი (ქეითი)
-ნუუ არ ვიცით ეს მისაღები პასუხია ?? (ალეკი)
-უნდა ვიპოვოთ შეიძლება რამე უჭირს.(ქეითი)
-სრულიად გეთანხმები მაგრამ როგორ?? (ალეკი)
-ტელეფონი თან ჰქონდა??(რაილი)
-რაში გაინტერესებს??(ალეკი)
-ნუუ მე უქმად არ ვმჯდარვარ და შევისწავლე ტექნიკასთან დაკავშირებული რაღაცეეები და ვიცი როგორ დავადგინო ადგილსამყოფელი (რაილი)
-შესანიშნავია(ქეითი)
-რა გჭირდება ?/ (ქეთნისი)
-ჰმმ ერთი წამით
ხელი ასწია სეთმა რომელიც თურმე აქ ყოფილა.ჰმმ ვერც კი დავინახე.
-რა მოხდა?? (ალეკი)
-მეც გამეგება ეგეთი რაღაცეები.გასაგებად რომ ვთქვათ ჰაკერობა შემიძლია.
ვიშოვეთ ლეპტოპები და ასე შემდეგ. და დაიწყეს მისამართის დადგენა.თურმე სადღაც მიყრუებულ ძველ ქარხანაში ყოფილა.
სასწრაფოდ დავიძარით.
იქ მისულებს საოცარი სანახაობა დაგვხვდა.თვალები გამიფართოვდა როცა ერთ საწოლში მყოფი დამიანი და ვიღაც გოგო დავინახე.
-ეს ვინ არის დამიან??
ვუყვირე მძინარეს და ისიც წამოხტა
--რაა???ვინ??
-ნეტა ვინ?
-ხო ისა ეს???არავინ.ბრია გაიცანი.
-შენ რა დამცინი??
-არა მართლა.
-ის ხომ მოკვდა.
-არა ცოცხლაი ყოფილა.
-ხოო და ახლა ბედნიერი ხარ?? იცხოვრებ მასთან ერთად დიდხანს და ბედნიერად.
-რას ამბობ რა...
-გაჩერდი შენ მიღალატე შენ ფაქტიურად შუა საუკუნეების აჩრდილთან იწექი და ახლა ურცხვად მიყურებ??. (ქეითი)
-შენც იწექი რაილისთან და არაფერი მითქვამს.
-იცი რაა?? შენი წამოსაყვდრებელი არაფერი მჭირს.
რაილისკენ და ალეკისკენ მივბრუნდი გაქვავებულები უყურებდნენ შუა საუკუნეების აჩრდილს.
-რაილი გთხოვ წამოდი.
მან ჩემი ხმის ცვლილებამ გამოარკვია.ვგრძნობდი რომ ტირილი მინდოდა და გარეთ გავვარდი.რაილიც გამოვიდა მასაც ამღვრეოდა თვალები.მანაც ვერ გაუძლო.
-გაიგე რა მითხრა?? გაიგე როგორ გაამართლა თავისი საქციელი??მინდა რომ ორივე დავკუწო დავახრცო ცეცხლსი დავწავ სხეული დავუმახინჯო,ვაწამო სანამ სული არ ამოხდებათ.
-იცი ასეთ რამეს რომ იტყოდი არ მოველოდი მე მეგონა ასეთი სიტყვით მე უნდა გამოვსულიყავი
და ნაღვლიანად ჩაიცინა.
მივხვდი მას გული ეტკინა იმის გამო რომ ამდენი ხანი ბრი ცოცხალი იყო და რაილი სულ ფეხებზე ეკიდა.და ახლაც მხოლოდ დამიანისთვის გამოჩნდა.
-ხოო ვიცი ჩემი ტკივლი შენთან რა მოსატანია (ქეითი)
ვხვდებოდი რომ ჩახუტება სჭირდებოდა მოვეხვიე.
ცოტა ხანს ასე ვისხედით.შემდეგ გადავწყვიტეთ შორს წავსულიყავით სადაც ვერ მოგვაგნებდნენ ჩვენ სუნსაც ვერ გამოყვებოდნენ.შემდეგ რაილიმ თავისი განცდები გამიზიარა,ახლა ჩემი ჯერი დადგა.
-მე ახლა თავს იცი როგორ ვგრძნობ?? თითქოს ძალიან ბევრი მარილი მაჭამეს და წყალს არ მასმევენ.საშინელებაა არც დედა მყავს რომ როგორც ხდება ხოლმე მანუგეშოს.თუმცა მე ბევრს ვწუწუნებ. შენ უფრო საშინლად ხარ.
-მიყვარხარ. მიყვარს შენი თავმბდაბლობა,თანაგრძნობის უნარი,მიყვარს შენი სუნი,თმა.მიყვარხარ შენი ხმის გაგონება მსიამოვნებს.მიხარია რომ შენი ჰაერით ვსუნთქავ მხოლოდ ახლა ვგრძნობ რა კარგი ყოფილა სუნთქვა.
-მეც მიყვარხარ.სამუდამოდ დავრწმუნდი.ამ მდგომარეობიდან შენი დახმარებით გამოვდივარ.იცი?მე მიყვარს შენი ცისფერი თვალები მიყვარს შენს თვალებში ასახული ზღვის და ცის ყურება.მიყვარს შენს გვერძე ჯდომა.
და ჩვენ ერთმანეთს ხელი ჩავკიდეთ.ძალიან რომანტიულ იყო ვუყურებდით მზის ჩასვლას და ეს მზეც მიყვარდა.ადრე ყოველთვის ტკივლის რომ მაყენებდა.
სახლში დავბრუნდი ჯეინთან ჩემი ბარგი ჩავალაგე და ისევ იმ სახლში გადავედი რაილისთან სადაც გატაცებული ვყავდი.
ეს დამიანმა რა თქმა უნდა გაიგო.
გადიოდა კვირები და ვგრძნობდი რაილი ისევ გაგიჯებით მიყვარდა.
დამიანის სახლში ქეთნისის და ალეკის სანახავად წავედი მომენატრნენ.
იქ მისულს ოჯახის ახალი წევრი დამხვდა.ბრი იყო რა თქმა უნდა.გამიკვირდა მაგრამ არ მიეჭვიანია.ის ხომ დამიანს გააბედნიერებდა