მალე გავმხიარულდით და თომას ჩემს სახლში დაბინავების აბავის აღნიშნა განვაგრძეთ. ღამის 3 საათი იქნებოდა მე და თომამ სტუმრები რომ გავაცილეთ
-რა სიწყნარეა.დაღლილმა ამოვიოხრე და მდივანზე დავესვენე.
-ხოო დავიღალე.ისიც გვერდით მომიჯდა.
-მეც. ღრმად ჩავისუნთქე და თავით მის მხარს შევეხე.
-გეძინება?.
-ჰო. მთქნარებით ვთქვი და ახლა უფრო გავთამამდი თავი მკერდზე დავადე.
-კარგი წამოდი ოთახში წაგიყვან. ხელში ბრთხილად ამიტაცა და ოთახში შემიყვანა შემდეგ კი საწოლზე დამაწვინა, ბოლოს დაიხარა და შუბლზე სველი კოცნა დამიტოვა, ყოველთვის როცა ის მეხება ტანშიი ჟრუანტელი მივლის მუცელში პეპლები კი არა პატარა სპილოების გუნდი დაბაჯბაჯებს ახლაც ასეა, ყოველთვის ცხელია როცა მისი თლილი თითები მეხება მთელს სითბოს ტანში გადაცემს და ცეცხლს მიკიდებს. იქნებ მე მეჩვენება ასეთი თუმცა არა ეს ყოველ ჯერზე ასე ხდება და ეჭვვი მეპარება ყოველდდღე ერთიდაიგივე მოჩვენებით სითბოს ვგრძნიბდე... მეგონა ოთახიდან გავიდოდა მაგრამ საწოლის კიდეზე დაჯდა და ჩემი ხელი მის ტორებში მოაქცია, მეც მინდოდა თვალები გამეხილა თუმცა ისე მეძინებოდა ვერ ვახელლდი.-როგორ მინდა მაგრად ჩაგეხუტო მმაგრამ მეშინია რამე არ გატკინო.ჩუმად ჩაილაპარაკა და ხელზე მეამბორა.
-მაშინ ჩამეხუტე.სურვილმა წამძლია და თავს ძალა დავატანე წამომჯდარიყავი და მისთვის ეს მეთქვა.
-მართლა?.თვალებამღვრეულმა დამხედა და გამიღიმა მიუხედავად იმისა რომ მთვრალი იყო უფლება მივეცი ჩემთან უფრო ახლოს მოსულიყო.
-მართლა.დარწმუნებით ვთქვი და მისკენ გადავიწიე მანაც ხელები მომხვა და მის მკლავებში კონფორტულად მომათავსა.
-აღარ გაგიშვებ.ჩუმად მიჩურჩულა და ყელში მაკოცა ვიგრძენი სიამოვნებისგან როგორ გააჟრჟოლა და გამეღიმა.
-კარგი. მისი სიახლოვე ისე მესიამოვნა როგორც არასროს არ ვიცი იმ მომენტში რას ვგრძნობდი. იმ წუთას მხოლოდ ის მინდოდა რომ მუდამ ისე ვყოფილიყავით ერთმანეთზე ჩაფსკვნიელბი.
-სულ შენთან მინდა.(თომა)
-მერე სულ ჩემთან იყავი. მაღლა ავიხედე და თვალებში ჩავხედე.
-მათრობ.თავი დაბლა დახარა ისე რომ თითქმის ტუჩებს მიუახლოვდა, დარწმუნებული ვიყავი რომ მის ღვინისფერ ბაგეებს ახლა შემახებდა ტუჩებზე თუმცა ტუჩების მაგივრად ლოყას აეკრო და მიჩურჩულა.-ამას ვერ ვიზავ ახლა მითუმეტეს ვერ გაკადრებ.(თომა)
-უბრალოდ დავიძინოთ.ჩუმად ვუჩურჩულე მოვცილდი და საწოლზე მივწექი.
-მეც მოგიწვები ოღონდ მიიწიე.გვერდით გამწია და ზურგზე მომეხუტა.-ძილინებისა.ყურთან დაბოხებული ხმით მითხრა და თავი ჩემს კისერში ჩარგო.
-ძილინებისა.თვი ბალიშზე მოვათავსე და დავიძინე.დილას ადრე გავიღვიძე, თვალები რომ გავახილე თომა დავინახე რომელსაც ისე საყვარლად ეძინა თავი ძლივს შევიკავე ლოყები რომ არ დამეკოცნა. მარჯვენა ხელი წელზე ჰქონდა შემოხვეული მარცხენა ხელით კი მხარზე იყო ჩაბღაუჭებული, ფეხები ერთმანეთში იყო ახლართული ამის გამო კი ცეცხლი მეკიდაა. თავს ისე ბედნიერად ვგრძნობდი როგორც არასდროს. ეს ყველაფერი ისეთი გრანდიოზული იყო აღტაცებული მინდოდა მთელი ხმით მეყვირა რომ გვერდით მყავს ისეთი ადამიანი რომელიც ჩემზე ზრუნავს. მაბედნიერებდა მისი სიახლოვე, მისი ღიმილი და თვითონ თომა.
-გაიღვიძე?.საამოდ მოსასმენმა ბოხმა თუმცა ამავდროულად თბილმა ხმამ გამომარკივია და გული ამიჩქარა.
-ხო გავიღვიძე.თავი უხერხულად რომ ვიგრძენი ფართხალი დავიწყე.-შეგიძლია გამიშვა?.მორცხვად ვკითხე და ისევ ფართხალი დავიწყე.
-მოიცა რა. ისევ დაბოხებული ხმით თქვა და ხელები უფრო მჭიდროდ მომხვია.
-აუ გამიშვი რაა. ახლა წუწუნი დავიწყე თუმცა შენცარმომიკვდე არც შეტოკებულა.
-არა!.უცებ წამოიძახა და ჩემს მაღლა მოექცა.-არ გაგიშვებ!.მკაცრად ჩაილაპარაკა და ლოყაზე ცერა თითი გადამისვა. ამ ქმედების გამო მთელს ტანში ჟრუანტელმა დამიარა ერთიანად ავცახცახდი როცა თომას აალებული თვალები და საოცრად შეცვლილი გამომეტყველება დავინახე და კინაღამ ტირილი დავიწყე.
-რის გაკეთებას აპირებ?.ხმააკანკალებულმა ვთქვი და თვალებში დაჟინებბით ჩავაჩერდი.
-არაფრის, ისეთს არაფერს გავაკეთებ რაც შენ თავს ცუდად გაგრძნობინებს.თქვა და ფეხზე წამოხტა კარი უცებ გააღო და ოთახიდან გავიდა.საწოლში გაუნძრევლად ვიწექი და დებილივით ვიღრიჭებოდი ნეტა რა მაცინედა თუმცა რატომაც არა მის გვერდით თავს ისე კარგად ვგრძნობ რომ ყველა ცუდი მოვლენა რაც გონებაში მაქვს ქარწყლდება და ახალი ფაქტები იწყევენ მათ ჩანაცვლებას.
-დადგა დრო ბედნიერი ვიყო.ჩემთვის ვთქვი და საწოლზე ხტუნაობა დავიწყე.როდესაც მივხვდი რომ საწოლი ჩამტვრევის პირას იყო ჩამოვედი და შორტი ჩავიცვი ზემოდან კი შავი უბრალო ბრეტელიანი მაისური გადავიცვი თმა კი მაღლა ავიკოსე და ჩუსტების ფრატუნით გავედი სამზარეულოში.
-გშია??. სამზარეულოში შესულს მკითხა მაცივრის კარი გამოაღო და კვერცხი გამოიღო.
-აჰამ.თავი დავუქნიე და წამოვხტი რომ მივხმარებოდი.
-მე გავაკეთებ. ხელით გვერძე გამწია და ომლეტის მომზადება დაიწყო.
-აუ როგორ ცხელა ეე.შუბლზე ჩამოშლილი თმა გადავიწიე და დასიცხული წყალს დავწვდი.
-ბათუმში წავიდეთ.ერთი წამით გადმომხედა და ტაფაზე ზეთი მოასხა.
-ვინ ჩვენ?.
-ხო მე შენ გოგოები შაკო აკო გუჯა და მათე.
-ეე კაი აზრია მარა როდის ზაფხული თითქმის მთავრდება.
-ხვალ წავიდეთ.
-კარგი მაშინ მე ჩემებს დავურეკავ და ვეტყვი.
-კაი მე გუჯას და მათეს ვეტყვი.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
-პლიაჟზე წამოპლაკვა და ზაგრის მიღება არ გინდა ელეჯან?.საღამოს გოგოები დავიბარე და ჩვენი იდეა გავაცანი.
-რავა არ მინდა დავემსგავსე ფიფქს.(ელენე)
-დედა მაგაზე უარს ვიტყვი? ჩემს იდეალურ სხეულს რუჯი დაამშვენებდა. ნუკიმ კაბა აიწია და თავისი „იდეალური“ სხეულის შეთვალიერება დაიწყო.
-ხოდა ხვალ ბათუმში დავტყდეთ ბიჭებიც მოდიან.(მე)
-გუჯაც?.(ელენე)
-ხო ელენე გუჯაც და მათეც ნუკიი.(მე)
-მოვდივართ. ორივემ ერთხმად დაიყვირეს და სახლში გაიქცნენ.
დილას ყველანი ავტომობილებში ვისხედით და ბათუმისკენ მივდიოდით. მე გუჯა და მათე თომას მანქანით მივდიოდით ხოლო ელენე ნუკი და აკო შაკოს მანქანით. 5 საათიანი მგზავრობის შემდეგ თავი ბათუმში ამოვყავით სასტუმროში ნომრები დავიქირაეთ და ზღვაზე გავვარდით.
-ზღვაში არ ჩამოხვალთ?.(მათე)
-მოიცა რაა ახლა რუჯის დროა.წუწუნით ვთქვი და „შეზლონგზე“ კონფორტულად მოვთავსდი.
-კაით რა გოგო ხო იცით მარტო ვერ დაგტოვებთ.(გუჯა)
-რატომ?.(ელენე)
-ვერ ხედავთ ის ნაბიჭვრები რა თვალებით გიყურებენ? ადექით ახლა.(გუჯა(
-მერე რა გვიყურონ. ნუკიმ თავი მომწონედ გადააქნია და მზისგან დამცავის წასმა დაიწყო.
-თომა მოდი ბიჭო 1 წუთით.მათემ თომას შესძახა და ისეც წამებში გაჩნდა ჩვენთან.“ო ღმერთო რა სიმპათიურია უნაკლო სხეული აქვს, სადაცაა დავდნები ასეთი კარგი არავინ მინახავს თუმცა შაკო აკო გუჯა და მათეც ძალიან სიმპათიურები არიან არა რაა საძმო მყავს ბარეორ გოგოს რო შეშურდება“.
-რაიყო ბიჭო?.გუჯამ თომას ჩუმად რაღაც უთხრა და მანაც თითები აატკაცუნა.
-აუ გაიწიეთ რაა მზეს გვიჩრდილავთ.დავიწუწუნე და სათვალე მოვიხსენი მეტი დამაჯერებლობისთვის.
-ერთი ორი და სამი. ბიჭებმა დაიძახეს და სამივე დოდო მხარზე გადაგვიკიდეს.
-რას აკეთებთ სულ გადაირიეთ?. გოგოები დანწირული ხმით ვყვიროდით ბიჭები კი მთელი ხმით იცინოდნენ პლიაჟზე ვინც იყო ყველა ჩვენ გვიყურებდა და ამ სასაცილო სანახაობით მაგრად ერთობოდნენ. მე თომამ მომიგდო მხარზე გუჯამ ელენე მათემ კი ნუკი აი რამდენიმე წამში კი თავი ზღვაში ამოვყავით.
-ვაა გოგოებიც მოსულანნ.(შაკო)
-მოსულან არა მოგვათრიეს.(ელენე)
-აუ აქ გასარუჯად ჩამოვედი წყალში დაჭყუმპალაოდ კი არა.(ნუკი)
-ნუ წუწუნებ გოგო.(აკო)
მოსაღამოვდა ყველანი სასტუმროში დავბრუნდით და დაღლილები საწოლებში დავესვენეთ. გოგონებს ცალკე გვქონდა ოთახი ბიჭებს კი ცალკე.
-წამოდით გოგოებო ვჭამოთ. აკომ ოთახის კარი შემოგლიჯა უცებ გვითრა და ისევ მთელი ძალით გაიხურა, ჩვენც მოვემზადეთ და ჰოლში ჩავედით.
-ახლა ვჭამოთ და მერე კლუბში დავგაზოთ.(მათე)
-აუ კაიაა არაა პრობლემა.(ნუკი)
ბევრი ჭამის შემდეგ დადგა მომზადების დროც მე შავი მოკლე მთლიანი კაბა ჩავიცვი და თმა გავიშალე ფეხზე კი მაღლები მოვირგე. ეს კაბა ისეთი ლამაზი იყო კარგად კვეთავდა ჩემს საჯდომსა და მკერდს ამიტომ ცოტაარიყოს გამომწვევად მეცვა მაგრამ ეგ არაფერი ნუკი და ელენე რომ დაგენახათ მე მაგატთან ანგელოზი ვიყავი. ჰოლში მალევე ჩავედით და პირდაღებულ ბიჭებს წინ ავესვეტეთ. ნეტავ თომას სახე დაგანახათ კინაღამ დორბლები წამოუვიდა პირიდან.
-ბიჭებო ჯობია იარაღი წამოვიღოთ და ჯანზე ვიყოთ თორემ ამათ შემხედვარე ნწნწ არ ვიცი რა მოხვდება.(აკო)
-მე ისედაც მომაქვს.(გუჯა)
-ჰე იდექით ახლა ქათმებივით წავიდეთ კაცო.(ელენე)
-როგორც თქვენ იტყვით ქალბატონო მაპატიეთ საქალბატონე ელენე.(შაკო)
-ნეტა რა გეშველება.(ელენე)
-არც არაფერი.(შაკო)
ყველანი ავტომობილებში მოვთავსდით და კლუბში წავედით იქ ჩვენი ადგილები დავიკავეთ და სასმელი შევუკვეთეთ.
-მე ცოტახანი გავიგულავებ.(აკო)
-ოჰ შენ რომ რომელიმე გოგოს ხელი არ გამოკრა არ შეგიძლია ხო?. სასაცილოდ ვუთხარი და ჩემი საყვარელი სასმელის მოჰიტოს დაგემოვნება დავიწყე.
-ახტით ახლა ვიცეკვოთ.(შაკო)
-ხო აბა რა აქ ჯდომას ხო არ აპირებთ.(მათე)
-არა მოვდივართ.(ნუკი)
ყველანი საცეკვაოდ გავედით და ერთ ამბებში ვიყავით. იმდენად ვიყავი ცეკვით გართული რომ ვერც კი შევამჩნიე როგორ გამოვეყე ჩემს სასტავს და ჩემთვის ცეკვა დავიწყე. უცებ უკნიდან ვიღაც მომიახლოვდა და მისკენ შემატრიალა მეც შევშინდი რადგან სრულიად უცხო მთვრალი მამაკაცი ხელებს მიფათურებდა.
-გამიშვით.მის მკლავებში მოქცეული ავფართხალდი და მის მკერდზე მუშტების რტყმევა დავიწყე.
-რატო? მე არ მინდა რომ ხელი გაგიშვა.ვიგრძენი ხელი საჯდომისკენ როგო ჩააცურა და ყვირილი დავიწყე თუმცა ვერავინ გაიგონა რადგან მუსიკა ისე ხმამაღლა იყო ჩართული ჩემი ყვირილი ყრუდ გაისმა.
-გამიშვი მეთქი.სახეში სილა გავაწანი და ტირილი დავიწყე. მანაც არ დააყოვნა სახე გამიკავა და კოცნა დააპირა თუმცა ვვიღაცამ მომაცილა და რტყმევა დაიწყო ეს კი თომა იყო მეც მასთან მივედი და ვთხოვდი რომ გაჩერებულიყო მანაც ხელი გაუშვა და ჩემსკენ გამოიწია მეც აღარ დავაყოვნე და გარეთ გავვარდი ისიც უკან გამომყვა და შემაჩერა.
-კარგად ხარ?.მშვიდი ხმით მითხრა და სკამზე დამსვა.
-არა არ ვარ კარგად. ატირებულმა წამოვიკნავლე და თავი ხელებში ჩავრგე.
-დაწყნარდი მე შენთან ვარ. გვერდით მომიჯდა და თავი გულზე დამადებინა.
-რამოხვდა ანაბელ კარგად ხარ?. კლუბიდან ჩემები გამოვიდნენ და ჩემთან მოიყარეს თავი.
-სასტუმროში წამიყვანეთ.მუჭებით ცრემლები მოვიწმინდე და ავდექი.
-როგორ ხარ ანაბელ?.(ელენე)
-სასტუმროში წამიყვანეთმეთქი. დავიყვირე და გაცოფებული გზას გავუყევი.
-ჰეი მოიცა. თომა დამეწია და მანქანაში ჩამსვა. ყველანი სასტუმროში დავბრუნდით, მე პირდაპირ ჩემს ნომერში ავედი და წყალი გადავივლე, მინდოდა ის ჭუჭყი ჩამომერეცხა. როცა იმ არაკაცის თითოეული შეხება მახსენდებოდა ცუდად ვხდებოდი გული მერეოდა მის სახეს როდესაც წარმოვიდგენდი. თითქოს გონებამ დაიმახსოვრა ყველა ის შეხება და ნათითურად დაემჩნა მისი ხელები ჩემს სხეულს მაგრამ ამას მხოლოდ მე ვამჩნევდი. 1 საათიანი განტვირთვის შემდეგ მეგობრებს შევუერთდი.
-ახლა კარგად ვარ.შვებით ამოვისუნთქე და მდივანზე დავჯექი.-მადლობა თომა.სახეალეწილ თომას გავხედე და შეძლებისდაგვარად გავიღიმე.
-არაფრის რა მადლობა იმ ნაბიჭვარს სადაც ვნახავ იქვე მოვკლავ. სიმწრისგან კვილებში გამოსცრა და ძარღვები შესამჩნევად დაებერა.
-ამაზე ნუღარ ვილაპარაკებთ გთხოვ.შევეცადე ცოტა მშვიდად მეთქვა მაგრამ ვის ვატყუებ ჩემს მეგობრებს უკვე ამდენი ხანია ვიცნობ და ისინი უკვე კარგად მიცნობბენ იციან რა დროს ვიტყუები და რა დროს არა.
დღეები გადიოდა ძალიან კარგად ვერთობოდით ცოტახანში თბილისში დავბრუნდით და ცხოვრება ჩვეულ რითმში გავაგრძელეთ. დილას ტელეფონის წკრიალმა გამაღვიძა არც კი შემიხედავს ისე ვიპასუხე.
-ალოო....სიტყვა გავწელე და ბალიშს დავემხე.
-რავახარ ბებია? ხმაზე რა გჭირს?. შეშინებული ბებოს ხმა გავიგე ტელეფონში.
-არა ბები მეძინა შენ როგორ ხარ?
-მე კარგად ბებია რა მიჭირს ჩემი სიხარულის ხმის გაგონება მინდოდა და დაგირეკე.
-ბები იცი როგორ მომენატრე?.
-მეც ბებოს კუდრაჭა გოგო, თომა როგორაა? ხო არ აბრაზებ?.
-კაი რა ბებო პატარა კი არ ვარ რას ვაბრაზებ.
-კაი წავედი მე ეხლა მერე კიდე შეგეხმიანები.
-კაი ბეე მიყვარხარ.ტელეფონი მალევე გავთიშე ფეხზე წამოვხტი აბრეშუმის შავი ხალათი მოვიცვი და ჩუსტების ფრატუნით გავედი სამზარეულოში.-თომა არ გშია?. მაცივარი გამოვაღე და პროდუქტებს თვალი გადავავლე.-თომაა. ახლა უფრო ხმამაღლა დავიყვირე და მაცივრის კარი მივხურე აი მაშინღა შევამჩნიე მაგნიტით მიმაგრებული ფურცელი.“ანაბელ მე საქმე გამომიჩნდა საღამოს გვიან დავბრუნდები არ ინერვიულო“-ჰმმ ვერ გამაღვიძა?. ჩავიბურტყუნე და ხალათი გავიძრე შემდეგ კი ნუკის დავურეკე.-ნუკ გამო ჩამთან.
-აუ ვერა გოგო გავცივდი და სიცხე მაქვს.
-კაი ხო ეგდე სახლში და სვი ჩაი რო გამოკეთდე.
-კაი კაი ეხლა შენი ბუზღუნის მოსმენის თავი არ მაქ წავე.
-ეჰეე კაი ერთი, ხო კაი წავედი.ტელეფონი გავთიშე და მდივანზე გადავწექი. -აუ რა ვქნაა ელე სოფელშია ბიჭებს არ ცალიათ ამას კიდე ეხლა გამოუჩნდა საქმე .ჩემთვის ჩავიბუტბუტე და ფილმის ყურება დავიწყე. დღე ისე უაზროდ გადიოდა როგორც არასდროს ამ დროის განმავლობაში 5 ფილმს ვუყურე და წიგნი წავიკითხე. დაღამდა ღამის 1 საათი იყო მე მო მობუზული ვიჯექი ჩემს საწოლზე და თომას ველოდებოდი.უკვე ძალიან მეძინებოდა და თავს უაზროდ ვაქანავედი თუმცა ჩამეძინა. ცოტახანში კარის ჭრუალის ხმამ გამომაღვიძა თომა მეგონა ასერომ თვალები არ გავახილე, ვიგრძენი როგორ შემეხო მისი ბაგეები ლოყაზე და გამეღიმა თავი ნელ-ნელა გადახილე და ირაკლი დავინახე.
-რაა? შენ? აქ რას აკეთებ?.შეშინებული წამოვჯექი და ფართხალი დავიწყე.
-რა სხვას ელოდი?.ეშმაკურად გადმომხედა და ჩემსკენ გამოიწია.
-ხო უფრო სწორედ არა და საერთოდ აქ რა გინდა? გაოცებული ვყვიროდი და ბალიშს ვურტყავდი.
-აბა წავედით.მხარზე მოხერხებულად გადამიკიდა და ადგა.
-რაა? გამიშვი დამსვი შე იდიოტო დამსვი ჩქარა.პანიკებში ვიყავი ხელებს მხრებზე ვურტყავდი ის კი იცინოდა და აივნისკენ მიდიოდა.
-თავი გაანებე.უკნიდან ნაცნობმა ბარიტონმა გაიჟღერა და ირაკლიც გაჩერდა.
-შენ ის გამო*ირებული ხარ ტელეფონით რომ მელაპარაკე?.ირონიული სახით გახედა და გაიცინა.
-ხელი გაუშვი!.მთელი სიმკაცრით თქვა და მუშტი შეკრა.
-რატო? ვერ ხედავ ის უკვე ჩემთანაა.
-ხელი გაუშვი შე ახვარო. მოთმინებბის ფიალა რომ ამოეწურა უცებ გამხეცდა ჩემი თავი ხელიდან გამოწიწკნა და ძირს დაანარცხა შემდეგ კი მისი ცემა დაიწყო.
-გაჩერდი ასე ხომ მოკლავ.თომასთან გამწარებული მივარდი და გჩერება ვთხოვე.
-გადი ანაბელ.ხმამაღლა მიღრიალა და ირაკლის ცემა განაგრძო.
-გაჩერდი მეთქი!. ახლა მე ვუღრიალე მთელი ხმით და ისიც გაჩერდა.ირაკლი ფეხზე წამოხტა აივანზე გავიდა და გაუჩინარდა.
-ანაბელ რაგითხარი გადითქო, ვერ ხედავ ახლა უკვე გაიქცა.გაცოფებული ჩემსკენ გამოექანა და კუთხეში მიმამწყვიდა.
-მოკლავდი!.მეც არანაკლებ ხმადაბლა დავუყვირე.
-მერე რა სამაგიეროდ თავიდან მოგაცილებდი.ისეთი არაადამიანური სახე ქონდა ასე მეგონა დამარტყავდა.
-მერე ციხეში ჩაჯდებოდი ამას კი ვერ გადავიტანდი. ჩურჩულით ვთქვი და ხელისკვრით გავედი მისაღებში.ნახევარ საათში თომა გვერდით მომიჯდა და თავი ხელებში ჩარგო.
-მაპატიე. ჩაიბუტბუტა დაქვემოდან ამომხედა.
-თავი გამანებე.ფეხზე წამოვხტი და სამზაეულოში გავედი. მანაც არ დააყოვნა და უკან გამომყვა.
-მოიცადე.ბრაზმორეული ხმა შემომესმა თუმცა არ შევიმჩნიე.
-შემეშვი.შევუბღვირე მაგრამ უცებ ხელი დამავლო და კედელს ზურგით მიმანარცხა, ტკივილისგან კვნესა აღმომხვრა და თავი ძლივს შევიკავე რომ არ მეტირა.ხელები ოსტატურად მაღლა ამაწევინა და დამიჭირა.-გაჩერდი! რაგინდა?.(მე)
-ნუ მეწინააღმდეგები!.შემომიღრიალა და ხელები წელზე შემომხვია.
-არ გეწინააღმდეგები.ხმამაღლა დავუყვირე და ავფართხალდი.
-აბა ახლა რას შვები!.
-თავი გამანებე გთხოვ.ხმადაბლა ჩავიბუტბუტე ისე რომ ჩემი ხმა ძლივს გავიგე.
-რატომ ხარ ასეთი მითხარი რატომ მაგიჟებ.ყვირილით მითხრა და მუშტი კედელს ისე დაცხო ნაპრალი გაუჩინა.
-არ გაგიჟებ შენ მაგიჟე.შევუბღვირე და ცხვირი ავიბზუე.
-მორჩი. თქვა და ცხოველივით დაეწაფა ჩემს ტუჩებს. გაგიჟებული მიჭერდა თეძოზე ხელს და გაუჩერებლად მკოცნიდა ბოლოს ჰაერი რომ გამოელია ყელზე გადაინაცვლა. უმისამართოდ დააცოცებდა მის ღვინისფერ ტუჩებს ჩემს მოღეღილ ყელზე ხან ტუჩებს დაეწაფებოდა ხან კიდევ ისევ ყელზე გადაინაცვლებდა, საოცარი გრძნობა იყო თუმცა რაღაც მღრღნიდა შიგნიდან ვიცოდი რომ ეს არასწორი იყო თუმცა მაინც ვაძლევდი უფლებას ასე უხამსად შეესწავლა ჩემი თითოეული ნაკვთი. ბოლოს როდესაც ლავიწზე კბილი დამარსო გამოვფხიზლდი და მისი გაცხელებული სხეული ხელისკვირით მოვიცილე.
-გაჩერდი!. დავუყვირე და ჩემს ოთახში გავვარდი კუთხეში ცავიკეცე და მწარედ ავქვითინდი. რამოდენიმე საათის განმავლობაში გარეთ არ გავსულვარ ვიჯექი და უბრალოდ ვტიროდი არც მას უცდია შემოსვლა. ბოლოს როდესაც ემოციებისგან დავიცალე მისაღებში გავედი. თენდებოდა მზე მკრთალად იჭყიტებოდა და პატარ-პატარა სხივებს ისროდა ჩემი სახლის ფანჯარაში თუმცა ღრუბლებმა მაინც ამჯობინა და ის სხივებიც გააქრო რომელიც ადამინს ათბობს ასეთი ღრუბელია ჩემთანაც რათქმაუნდა სულ ღრუბელში ვცხოვრობ. ის ფარავს ყველაფერს კარგს და აბნელებს ჩემს ირგვლივ სიხარულს აი მაგალითად თომა, მისი საქციელით გადაფარა ბედნიერი წუთები და ჩემი ცხოვრება მართლაც რომ ჩააბნელა.უემოციოდ შევათვალიერე იქაურობა და ფანჯარასთან მდგარი თომა დავინახე ისევ თამბაქოს ეწეოდა უხმოდ დავავლე ტელეფონს ხელი და ოთახში შევედი ტანსაცმელი ჩავიცვი ჩანთას ხელი დავავლე და ისევ მისაღებში გავედი სახლის გასაღებს ხელი ვსტაცე და ჩანთაში ჩავდე.
-სად მიდიხარ?.ფანჯარასთან მდგარი ისევ ნერვიულად აბოლებდა სიგარეტს, ხმადაბოხებულმა მითხრა და გადმომხედა.
-გავივლი.არც კი შემიხედავს ისე ვუთხარი.
-ჯერ ძალიან ადრეა ქალაქში კი ბევრი ნაძირალა დადის ირაკლის ჩათვლით.კოპებშეკრული მიყურებდა და თითებს ფანჯრის რაფაზე ათამაშებდა.
-ერთ-ერთი კი ჩემს სახლშია.მამისმკვლელი მზერა ვესროლე და წასვლა დავაპირე.
-გინდა მითხრა რომ ნაძირელა ვარ?.ჩემთან მოვიდა და ხელი დამიკავა.
-ხო ნაძირალა და არაკაცი შეგიძლია შენს სახლში დაბრუნდე აღარ არის საჭირო ჩემი ძიძა იყო.თვალებაცრემლიანებულმა ვუთხარი და სალიდან გავედი. გასვლისთანავე ათას ნაგლეჯად დაიშალა ჩემი გული. ხო ის გული რომელიც მხოლოდ რამდენიმე ადამიანის გამო ცემდა, ის გული რომელიც წლებია იმ თეთრ ცხენზე ამხედრებულ პრინცს ელოდება, ის გული რომელიც დედის და მამის ლიკვდილმა გამოფიტა და ის გული რომელიც თომას ამ ქცევის გამო მოკვდა და არსებობა შეწყვიტა.


ბოდიშს გიხდით შეცდომებისთვის ასევე დაგვიანებისთვის იმედია მოგწონთ ჩემი მოთხრობა მიყვარხართ ძალიან..