ბერდიას ძლიერ მკლავებში მოექცია გონება დაკარგული სიფრიფანა სხეული და მთელი ძალით მიქროდა საავადმყოფოს დერეფანში გოგონა მკერდზე ყავდა აკრული და თავი ყველაზე უსუსური არსება ეგონა.ათასი ფიქრი და აზრო უტრიალებდა თავში პირვეკ რიფში ის რომ მისმკლავებში 18 წლის ულამაზესი ბავაშვი იყო მოქცეული რომელსაც სახეზე არაამქვეყნიური ტკივილი აღბეჭდვოდა.
-ექიმი დროზე_იღრიალა დერეფანში და ნიას დახედა_ცოტჩ გაუძელი ნია.ექიმი მეთქი_არ წყვეტდა ყვირილს
-ღმერთო ჩემო_შეკივლა კაბინეტიდანგამოსულმა გოგინამ რომელიც სავარაუდოდ სტაჟიორი უნდა ყოფილიყო რადგან როდესაც გულწასული ნია დაინახა მანაც ფერი დაკარგა და ხელები აუკანკალდა
-პაციენტი საკაცეზე დააწვინეთ მე კი ექიმს გამოვიძახებ_უთხრა ბერდიას მერე კანკალით დასწვდა ტელეფონს და სადღაც გადარეკა
-ბატონო დავით სასწრაფოდ მიმღებში გამოცხადდით აქ უგონო კაციენტი გვყავს_ყურმილი დაკიდა და ბერდიას გახედა რომელიც ხან საკაცეზე დაწოლილ ნიას გახედავდა ხან კი ბოლთას სცემდა.გულში ნამდვილი ცეცხლი ენთო არ იცოდა რა გაეკეთებინას გოგონას რით დახმარებოდა.ფიქრებდდან ექთნის შეკივლებამ გამოიყვანა
-ღმერთო ჩემო_ცრემლები გადმოღვარა გოგონამ_არ სუნთქავს პულსიც არარის ღმერთო
-ფუ ამის დედა შე*ეცი მიმიშვი_უღრიალა ექთანს_რაო პატარა ქალბატონო სიკვდილი გადაწყვიტე არა?? და ვინ მოგცა ამის უფლება??გინდა პირობა დამარღვევინო ხო?ასე არ გამოვაა_ცინიკურად დაყურებდა ბერდია ნიას თან ორივე ხელით ჩაფრენოდა საკაცეს სადაც იყო ხელში შემოატყდებოდა
-ახლა ასე მოვიქცევით მე მას გულის მასაჟს გავუკეთებ შენ კი პულსს გააკონტროლებ გასაგებია??_დაარიგა დაბნეული ექთანი
-დიახ_თავი დაუქნია გოგონამ და ნიას მარცხენა ხელი თავის ხელებში მოიქცია
-აბა ნია ისუნთქე_უთხრა ბერდიამ და სამჯერ ძლიერად დააწვა მკერდზე.
-პულსი არარის
-ვიცი_უღრიალა ბერდიამ_ხელს ნუ მიშლი_აჰა პატარა ქალბატონო ჯიუტიც ყოფილხარ.ამისთვის დაგსჯი აუცილებლად დაგსჯი_ეუბნებოდა ბერდია და მკერდზე აწვებოდა მერე ნატიფ ცხვირზე ხელი მოუჭირა მისი ტუჩები ნიას ღვინისფერ ბაგეებს შეახო და ძლიერად ჩაბერა.დღეს პირველად შეეხო ნიას ბაგეებს.უნდა აღიაროს რომ ამის სურვილი მისი დანახვისთანავე გაუჩნდა.ტანში დავლილი სასიამოვნო ჟრუანტელი დააიგნორა და ერთხელ კიდევ ძლიერად ჩაბერა.
-პულსი არის სუსტი მაგრამ მაინც არის
-აი ასე პატარავ_სახეზე ღილილი მოეფინა ბერდიას როდესაც იგრძნი რომ ნიამ მსუბუქად ამოისუნთქა_ისუნთქე.მაგრამ რომ გაიღვიძებ ცუდ დღეში ჩაგაგდებ ასე რომ შემაშინე ამხელა კაცი_ღიმილით დახედა ჯერ კიდევ უგონოდ მყოფ გოგონას და თითები ლოყაზე ჩამოუსვა.დერეფანში თმაშიჭაღარაშეპარული წარმოსადეგი კაცი გამოჩნდა რომელსაც თეთრი ხალათი მოერგო და ნიასკენ მოიწევდა
-თამთა რა ხდება_კითხა გაფითრებულ ექთანს
-ამ ბატონმა გოგონა უგონო მდგომარეობაში მოიყვანა ჩვენთან მერე გკგონამ სუნთქვა შეწყვიტა მერე გულის მასაჟიი.._არეულად ყვებოდა გოგონა და სადაცაა ტირილს დაიწყებდა
-კარგი დამშვიდდი და მომისმინე ეხლა გოგონას საპროცედუროში აიყვანენ შენ წხვალ და ნუნუს მოძებნი ეტყვი გოგონას წვეთოვანი დაუდგას და სისხლის ანალიზი აუღოს მე კი მანამდე ამ ახალგაზრდას დაველაპარაკები გასაგებია??_დაარიგა ექიმაა
-დიახ
-ხოდა წადი.თქვენი სახელი?_ახლა ბერდიას მოუბრუნდა
-ბერდია
-მე დავით დადიანი ვარ თუ წინააღმდეგი ად იქნებით რამდენიმე კითხვას დაგისვამთ..
-რათქმაუნდა
-გოგონას ასაკი და ოჯახური მდგომარეობა მაინტერესებს
-18 წელი დასაოჯახებელი_რატომღაც სიხარულითა და სიამაყით წარმოთქვა ბერდიამ
-გასაგებია რა მდგომარეობაში იყო როდესაც გონება დაკარგა?
-არაფერზე რეაგირებდა კანკალებდა და გაფითრებული იყო
-დედამისი სადაა?
-არვიცი სანამ გონებას დაკარგავდა მითხრა დედა გარდაიცვალაო.
-თქვენ ვინ ბრძანდებით პაციენტის
-მე ოჯახის მეგობარი ვარ_ურცხვად იცრუა ბერდიამ
-კარგით მე დაგტოვებთ გოგობას გამოკვლევებს ჩავუტარებთ და პასუხს შეგატყობინებთ
-თქვენი აზრით რამე საგანგაშოა??
-წინასწარ ვერაფერს გეტყვით მაგრამ მე მაინც მგონია რომ ნერვების ბრალი უნდა იყოს.ახლა დაგტოვებთ მელოდებიან

**************

უკვე ორი საათი იყო რაც ბერდია ნიას პალატის კართან ბოლთას სცემდა შიგნიფ არ უშვებდნენ ჯერჯერობით და გიჟს გავდა.სულ ნიას სიტყვები უტრიალებდა თავში"მე დედა მოვკალი"ეს რას უნდა ნიშნავდეს.მერე შემთხვევით ტუჩებზე გადაისვა ხელი და წამში ღიმილი მოეფინა სახეზე.მერე თავი გაკიცხა რა დროს ეს იყო ის ბავშვი რომელიც უკვე ჭკუას აკარგვინებდა ახლა პალატაში იწვა და ღმერთმა იცის რა აჭირდა.ფიქრებიდან პალატის კარის გაღების ხმამ გამოიყვანა.იქიდან ექიმი გამოდიოდა არც თუ ისე კარგი გამომეტყველებით
-ექიმო რაშია საქმე?_ამოსინთქვაც კი არ აცადა ექიმს
-საქმე იმაზე სერიოზულადაა ვიდრე მეგონა.დავიწყოდ იქიდან რომ გოგონას ნერვული სისტემა საერთოდმოშლილი აქვს მაგრამ ამაზე სერიოზული პრობლემაც არსებობს გოგონას გულის სარქველი აქვს დაზიანებული ამაჟამად ეს საგანგაშო არ არის მაგრამ მისთვის ყველანაირი ნერვიულობა და დატვირთვა შეიძლება ფატალური აღმოჩნდეს.ახლა მას ყურადღება დაკარგი მოვლა სჭირდება.თქვენის ნებართვით ახლა დაგტოვებთ სხვა პაციენტებიც მელიან_უთხრა და გაეცალა
ბერდიას ელდა ეცა ასდ ეგონა სულის ნაწილს კარგავდა ეს რა იყოო??რახდებოდა მის თავს_რასმიშვები პატარა ლაწირაკო_ჩაიბურტყუნა და გაეცინა_ამის დედა მოვ**ან ბერდია პატარა გოგომ გაგაბა_სიმწრით გაეცინა და მუშტი კედელს მისცხო.მერე გაახსენდა ნიას ნათქვამი სიტვები და ტელეფონი მოიმარჯვა ნომერი აკრიფა და დაელოდა სანამ უპასუხებდნენ
-ალო_გაისმა ყურმილს იქიდან ნამძინარები ხმა
-ნოდარ შენი დახმარება მჭირდება_ჩასძახა ყურმილში აღელვებულმა
-ბერდია ძმაო ხო მშვიდობაა??
-ამნაირი მშვიდობის დადაც მოვ**ტყან მე_თავს ვეღარ აკონტროლებდა უკვე
-ებიჯო ამოღერღე გავთავდი კაცი
-მე შენ მონაცემებს გადმოგიგზავნი გოგონაზე რომელიც ამტკიცებს რომ დედა მოკლა ყველა დეტალი მაინტერესევს რა როგორ მოხდა რა მოტივით ყველაფერი გაიგე?
-მონაცემები გადმომიგზავნე და თხუთმეტ წუთში დაგირეკავ
-გელოდები_უთხრა ბერდიამ და გათიშა
ის თხუთმეტი წუთიც არ მოუსვენია ბოლთას ცემდა და ათას რამეზე ფიქრობდა .ტელეფონმა რომ დარეკა სასწრაფოდ უპასუხა და გაჩუმდა ნოდარი სწრაფად და დეტალურად უხსნიდა ყველაფერს შიგაგაშიგ ბერდია სიბრაზისგან კოპებს შეკრავდა და ძარღვები ებერებოდა ნოდარი რომ ლაპარაკს მორჩა ერთი მაგრად შეიკურთხა სბოგამო ნოდარის უსურვა და ტელეფონი გათიშა.ნიას პალატის კარი დაუკაკუნებლად შეაღო და შიგნით შეაბიჯა

*********ნიასთან*********

მეგონაწყვდიადში ჩავიძირებოდი და ქუთუთოებზე ლოდები მეკიდებოდა.თქვს ძალა დავატანე და თვალები იმ იმედით გავახილე რომ ეს ტკივილი გაქრებოდა რომ ყველაფერი კოშმარი აღმოჩნდებოდა.გავახილე თვალები და სასტიკ რეალობას გადავაეყდი არაფერი მომჩვენებია არც კოშმარი ყოფილა მე მარტო ვიყავი დედამიწის ზურგზე აღარავინ გამაჩნდა"შენ დედაშენი მოკალი " ჩამძახა მეორე მემ და საშინელი ხარხარი ატეხა.მერე ოთახის თეთრ კედლებს მოვავლე თვალი და წვეთოვანის მილს გავაყოლე თვალი რომელუც ჩემი ვენისკენ მიიკვლევდა გზას.თითები წავაშველე მინდოდა მომეძრო მაგრამ მაშინვე ათბილი შეხება ვიგრძენი რომელმაც ხელი გსმიკავა
-არ მოიძრო_ისევ ის ბარიტონი მისკენ გავიხედე ისევ ის გამოხედვა ისევ ის უძირო თვალები დაჟინებით მაკვირდებოდა.იდაყვებით საწოლს ეყრდნობოდა .ვიგრძენი როგორ ძლიერად აუდ ჩაუდიოდა მკერდი რაც იმაზე მიანიშნებდა რომ ღელავდა
-შენ..შენ აქ რას აკეთებ?_სიტყვებს ძლივს მოვაბი თავი
-აბა გერჩივნა ქუჩაში დამეტოვებინე გულწასული??_გაღიზიანდა
-იქნებ უკეთესიც კი ყოფილიყო_ამოვიჩურჩულე ჩემთვის_მოვკვდებოდი და დავისვენებდი
-ნია სისულელეებს ნუ ამბობ გთხოვ რა დროს შენი სიკვდილია მთელი ცხოვრეა წინ გაქვს
-ჩემი ცხოვრება მაშინ დამთავრდა როცა დედა მოვკალი_თვალზე მომდგარ ცრემლებს გზა მივეცი
-ჩშ ნია შენ არავინ მოგიკლავს თავს ნუ იდანაშაულებ დამშვიდდი გთხოვ
-მე დედა მოვკალი_უკვე გულამომჯდარმა ამოვთქვი და ვიგრძენი როგორ გამიორმაგდა გულისცემა ეს მარტო მე კი არა იმ აპარატმაც იგრძნო თავთან რომ იდგა და მაშინვე საგანგაშო სიგნალი ჩაირთო
-სუუ პატარავ ჩშშ_ჩემი ხელიში მოიქცია და მხურვალე კოცნა დამიტოვა თითებზე_დამშვიდი რა ახლა შენთვის ნერვიულობა აღარ შეიძლება
-მე აღარავინ მყავს ობოლი ვარ ბერდია_უკვე სულს ვეღარ ვითქვამდი ტირილით_დედასთან მინდა_სიტყვა დამთავრებული არ მქონდა აპარატი ორმაგად რომ აწრიპინდა
-ნია შემომხედე_თითები ძლიერად მომიჭირა_ნია შემომხედე გესმის მე აქ ვარ არ დავუშვებ რომ სანამ ჩემთან ხარ რამე მოგივიდეს გესმის?
მე კი უკვე აღარაფერი მესმოდა საკუთარი გულისცემის გარდა რომელიც საგულედან ამოვარდნას ლამობდა
-ნია... ნია.... ჯანდაბა ნია შემომხედე_მთხოვა და თან ტელეფონი მოიმარჯვა ისე რომ ჩემთვის ხელი არ გაუშვია ნომერი აკრიფა და დაელოდა_ბატონო დავით მგონი უმჯობესია თუ პაციენტს დამამშვიდებელს გავუკეთებთ მას დასვენება სჭირდება.... დიახ გელოდებით_გათიშა და მე გადმომხედა
-არა გთხოვ_საწყლად შევეხვეწე_ უფლება არ მისცე დამამშვიდებლები გამიკეთონ გთხოვ როგორც კი თვალებს დავხუჭავ ისევუამრავ კოშმარს ვნახავ_ღაპაღუპით მდიოდა ცრემლები და ძლიერად ვუჭერდი ჩემს თითებს მისას
-ძალიან გთხოვ დამშვიდდი_წმოიწია და ახლა შუბლზე დამიტოვა ცხელი ბაგეების კვალი_სანამ შენ გეძინება მე აქ ვიქნები და შენ სიზმრებს ვუდარაჯებბ.. გპირდებიი

ხმა აღარცეთს ამოიღუა ნია თვალმოუცილებლად აკვირდებოდა ბერდიას და თითქოს იმის იმის დამამტკიცებელ საბუთს ეძებდა რომ ბერდია მართლა მასთან დარჩებოდა.უხმოდ შემოვიდა ექთანი უხმოდვე გაუკეთა დამამშვიდებელი და ასევე მდუმარედ დატოვა პალატა. ნიას ისე ჩაეძინა ერთხელაც არ მოუცილებია თვალი მამაკაციათვის.ნელ_ნელა ბერდიას ძლიერ ხელში მოქცეული ნიას პაწაწინა თითები მოეშვნენ და მოდუნდნენ.გულისცემა მწყობრს დაუბრუნდა და ნიამაც თანაბრად დაიწყო სუნთქვა.არადა არ უშვებდა ბერდია გოგონას თითებს ხელს და დროდადრო მაალულად პულსსაც კი ამოწმებდა.სულ მისი სიტყვები უტრიალებდა თავში რომ გოგონა მარტო იყო და არავინ ყავდა. ბერდიამაც ხომ იცოდა ეს რა ტკივილი იყო მანაც ხომ დაკარგა მშობლები.იმასაც კარგად იაზრებდა რომნია მარტო ვერ შეძლებდა ამ ტკივილის მარტო გადატანას და ისიც ესმოდა რომ მას გვერდით უნდა დასდგომოდა და აი მაშინ ზუსტად მაშინ მიიღო გადაწყვეტილება რომელმაც შემდეგში მთელი მისი ცხოვრება შეცვალა.გოგონას ფრთხილად შეუშვა ხელი და პალატიდა გავიდა ტელეფონი მოიმარჯვა და სახში დარეკა თამილასთან ,ქალთან რომელმაც მთელი ცხოვრება მის გაზრდას და გზაზე დაყენებას შეალია.
-ალო თამრო რაშვები??
-შვილო როგორ ვინერვიულე ასე რატომ დააგვიანე?
-ყველაფერს მოგვიანებით აგიხსნი ახლა ერთი სურვილი შემისრულე სტუმრების ოთახი მოამზადე მალე ოჯახში ახალი წევრი გვეყოლება. ახლა კითხვებს ნუ დამაყრი სახში რომ მოვალ აგიხსნი ყველაფერს._ტელეფონი გათიშა და პალატაში დაბრუნდა


ხო ვიცი ვიცი რო საძაგელი გოგო ვარ (ვიცინი) ვიცი ამ ისტორიას ბევრი არ კითხულობდა მაგრამ მინდა მათ მოუხადო ბოდიში ვინც კითხულობდა და სულმოუთქმელად ელოდა ხოლმე ახალ თავს მიყვარხართ და გპირდებით აღარ დავგვიანებ იმედია ისიამოვნებთ