მთელი ღამის ნათენებს დილის რვაზე მომიწია ადგომა.დრეს ექვსი შემაჯამებელი მაქვს დასაწერი და ერთი ჩათვლა გუშინ მთელი ღამე სამსახურში ვმეცადინეობდი მაგრამ ახლა რომვუკვირდები აღარაფერი აღარ მახსოვს.არ ვიცი სკოლაში რის იმდეზე მივდივარ.
კლასში ტესტები შეომოიტანეს პირველი,მეორე ,მესამე,ბოლოს მეექვსებ ვწერ და საკითხები მაინც არ ილევა გვერრით მარი და მისი "უერთგულესი" ნიკა სხედან,მაგრამ ვერცერთის იმედი ვერ გექნება.ნიკამ მისთვის არაფერი იცის და მარი მაინც არაფერს გეტყვის.როგორც იქნა მოვრჩი ყველას,მაგრამ აზრზე არ ვარ როგორ დავწერე.
სკოლიდან პირდაპირ კაფეში უნდა გავიქცე,ოფიციანტიც მე ვარ და დამლაგებელიც.კაფეში ერთი ძალიან მაგარი მზარეულია ბატონი ალეკო.ისეთი პოზიტიური ადამიანი არსად არ მინახავს.და თან როგორი მზარეულიამის შედევრებზე ხალხი გიჟდება.კაფე გადატენილია მალე რესტორნად გადააკეთებენ,შესაბამისად ულევი სამუშაოა, კიდევ კარგი რომ რვაზე იხურება.რვიდან სავაჭრო ცენტრში მოლარედ ვმუშაობ დილის ექვსამდე.ექვსზე სახლში მივდივარ და ვიძინებ 2 საათის შემდეგ სკოლაში მივდივარ,და ასე გრძელდება კვირამდე კვირას მხოლოდ გაკვეთილებს ვაკეთებ და მთელი დღე მძინავს.უკვე დიდი ხანია რაც მეგობრებთან შესახვედრათ არ გავსულვარ,უკვე დიდი ხანია რაც სხვისთვის ვცხოვრობ.
ჩემს დას 2 კვირაში მოუწევს ბავშვის გაჩენა,მთელი მისი ექიმთან კონსულტაციის დანახარჯმა ჩემს მკლავებზე გადაიარა,მაგრამ ეს ალბათ ყველაზე მცირეა რასაც ჩემი დისთვის გავაკეთებდი,რადგან მისი ვალი ცხოვრების ბოლომდე გადაუხდელი დამრჩება.
დედა ალკოჰოლზე დამოკიდებული გახდა როდესაც მე 2 წლის ვიყავი,ამას მოჰყვა ფსიქიკური აშლილობა და მრავალი სვა პრობლემა.ამის გამო სამო წლის გოგონაში დიდ საფრთხეს ხედავდა და ჩემი სააბაზანოში დაგუდვა გადაწყვიტა.მართალია მე არაფერი მახსოვს მაგრამ სამაგიეროდჩემს დას ახსოვს როგორ გამომიყვანა ნახევრად მკვდარი სააბაზანოდან და როგორ მივყავდი ხელში აყვანილი საავადმყოფოში,ამ დროს ის მხოლოდ 10 წლის იყო.
ადრე ნორმალური ოჯახი ვყოფილვართ დედას და მამას ერთმანეთი უყვარდათ და ჩემს დასაც ყურადღებას არ აკლებდნენ.ჩემს თავს ვადანაშაულებ რომ ყველაფერი ეს ჩემი დაბადების შემდეგ მოხდა.მამამ საყვარელი გაიჩინა დედამ სმა დაიწყო.ძალიან მიკვირდა როგორ უნდა შემატებოდა ჩვენს ოჯახს ახალი წევრი.
მოდივა ის საბედისწორო დღე ჩემს დას მშობიარობა დაეწყო,საავადმყოფოში პოლიციის დახმარებით წავიყვანეთ დედა უფლებას არ მაძლევდა სახლიდან გამეყვანა.ჯანმრთელი ბიჭუნა დაიბადა.მისი სალში გამოწერა,საჭირო ნივთების ყიდვა რომ დავასრულეთ,ჩემი და მის ბიჭუნასთან ერთად ანტონის მშობლებმა გადაიყვანეს.მართალია ანტონი ცოცხალი აღარ იყო,მაგრამ მისი შვლი და საცოლე მაინც შეიფარეს.ამიერიდან მედა დედა მარტო ვცხოვრობდით,ახლა უფრო ხშირად ემართებოდა შეტევები.ხალ დანით მადგა თავზე როცა მეძინა ხან სახლის კარებზე მავთულხლართებს აბამდა და გარედ გასვლად მიკრძალავდა.ორ თვიანი წამების შემდებ მამა გამოცხადდა თავის ახალ მეუღლესთან ერთად და დედას საგიჟეში წაყვანა გადაწყვიტა.რათმაუნდა ვეწიინააღმდეგებოდი მაგრამ დედამ თვითონ მოინდომა წასვლა.მინდოდა რომ მისთვის აზრი შემეცვლევინებინა მაგრამ ერთადერთხელ მესაუბრა როგორც ადამიანს და მთხოვა რომ გამეშვა.მამადა მისი მეუღლე ჩვენს სახლში დასახლდნენ მე რათქმაუნდა იქ არ გავჩერდებოდი ამიტომ წამოვიღე ყველა ცემი ნივთი და ნაცნობებს გადავუნაწილე ზოგის შენახვა ვთხოვე ზოგი გავაჩუქე ზოგს ზურგჩანთით დავატარებდი,მაგრამ ასე უსახლკაროდ დიდხანს ვერ ვიქნებოდი ყველა ჩემი დანაზოგი დახარჯული მქონდა,ისევ თავიდან დავიწყე მუშაობა ახლა უკვე სკოლის მიტოვებაცმომიწია მაგრამ საცხოვრებელის საქირავებლად არ მყოფნიდა.ყველა ჩემი მეგობრის დედა მთხოვდა რომ მათთან წავსულიყავი მეპატიჟებოდნენ თვეებით,სანამ საცხოვრებელს არ ვიშოვნიდი და ასე შემდეგ მაგრამ მე რათქმაუნდა ვერავის ვერ შევაწუხებდი.რეზიმ რომელიც ჩვენი სკოლის დირექტორის შვილი იყო საქმე ჩამიწყო ისე რომ ყოველი თვის ბოლოს გამოცდებს ვაბარებდი სკოლაში გაკვეთილებს კი არ ვესწრებოდი,ამისიც დიდი მადლობელი ვიყავი.დიდხნიანი შრომის შემდეგ ვიქირავე ბინდა და ახლა უკვე არავის ვაწუხებდი,მაგრამ ჩემი ცხოვრება ისეთივე დაქანცული იყო ერთ დრესაც როდესაც გამოსაშვები საღამო ცხვირწინ მქონდა გადავწყვიტე რომ კმარა!