- მარიამ
- გისმენ
- არაფრის თქმა არ გინდა?
- არა.
- მოდი დავსხდეთ
- გიორგი სახლში მალე უნდა მივიდე
- ორი წუთი არაფერი მოდიაქ
სკამზე ჩამოვჯექით და სიგარეტს მოუკიდა
- ნუ ეწევი
- რაათქვი ტოო?
- ნუ ეწევითქო..
- შენ რას გიშლის ჩემი მოწევა ტოო
- არშეიძლება მოწევა
- ანუ ნერვიულობ ჩემზე?
- ეგ რაშუუაშია.. ვინც ეწევა ჩემგარშემო ყველას ვეტყვი რო არშეილება მოწევა
- ანუ ნერვიულობ ჩემზე?
- რა ხისთავიანიხარ რა !
- მარიამმ.. ესეე გაგარძელებას.. არგინდა რო გავარკვიოთ ყველაფერი??
ასე ხოვერგაგრძელდება ტოო.. რაღაც უნდა დავარქვათ ამ ჩვენ ურთიერთობას.. ან ვაბშე დავამთავროთ მულტფილმი..
ასეთი ურთიერთობის დედა ვატირე მე ხოო.. ერთი კვირაა დაგსდევ.. ბაზარია არაა არმომბეზრდება შენი კუდში დევნა, მარა ვჭედავ იმაზე რო არაფერ მეუბნები.. გავარკვიოთ ყველაფერი.. არცერთ გოგოსთან არვყოფილვარ ესეე.. ყველა გოგო მეკიდა, ერთი დღე გავერთობოდი და ნა*უი მერე..
დალშეე მე გითხარი რა და ეხა შენ გადაწყვიტე..
- გიორგი არვიცი რაგითხრა.. დაბნეულივარ.. და არც დავფიქრებულვარ მაგაზე..
ჯერ არმცალია მასეთი რაღაცეებისთვის.. სწავლასუნდა მივხედო, გამოცდებიმაქვს..
კარგი ბიჭიიხარ..
არვიციი რაა.. ჯობია რო დავამთავროთ არც დაწყებული ურთიერთობა..


***
არაფერი მითხრა.. სახლამდე მიმაცილა და მერე წავიდა.. აღარც გამოჩენილა.. რამდენიმე დღე არც მინახავს, არც მოუწერია თითქოს გაქრა..
არვფიქრობდი გიორგიზე, ყურადღების გადატანას ვახერხებდი სხვათემაზე.. თუმცა საღამოობით მარტო დარჩენილსა და სევდით გაბრუებულს გამახსენდებოდა ხოლმე..
ისევ ხუთშაბათი იყო ახალი კვირის, ისევ ფიზიკიდან ვბრუნდებოდი, ისევ დაღლილი.. სახლის გზას დავადექი, უკნიდან რომ მომესმა ნაცნობი ბარიტონი და ადგილს შევეყინე
- იმედი ბოლოს კვდება.
ნელა შევტრიალდი გიირგისკე
გონებამ გულს იმპულსებიგადასცა დ აგულიც აჩქარდა..
- ვიცი..
დაბალი, ცივი ბარიტონით ვუთხარი და შევხედე..
ჩემკენ წამოვიდა და ერთი ნაბიჯის მოშორებით გაჩერდა
- როგორ ხარ?
- არამიშავს შენ?
- ნარმანლა..
- ჰო
- კარგია ხო მარტო სიარულიი.. როარავინ გაკონტროლებს და გაწუხებს.
- არისრა..
- მაშინ აღარ ვიჩხუბოთ ტოო
- აღარ ვიჩხუბოთ..
სწრაფად ვუთხარი და ჩემი სიტყვებით გაკვირვებულმა თავი დავხარე, იმ წუთებში ძალიან საინტერესოდ მეჩვენა ასფალტის ყურება..
მერე უცბად ჩამეხუტა.. და სამყარომ შეწყვიტა არსებობა, ყველაფერი გაჩერდა და გაიწელა დროც..
ჩემი პირველი ჩახუტება იყო.. უკეთესს ვერც ვინატრებდი.. მართალი ყოფილა " მონატრებულზე ჩახუტებას ვერაფერი შეედრებაო"..
მაშინ მივხვდი, რო მომნატრებია გიორგი, მისი ჟარგონებით საუბარი, "ქუჩური" მანერებიც კი.. და სუნამოს სუნი...
" რა საყვარლობაა" - გაიფიქრა ალტერეგომ..

***
მეოთხე გაკვეთილიდან წამოვედით.. ელენე ჩემ მეზობლად ცხოვრობდა და ამიტომ ერთად მივდიოდით ..
შუა გზაში გიორგი შემხვდა
- დამელოდეო
მომაძახა და მეც გავჩერდი..
- ვინარი? (ელენე)
- მეგობარი (მე)
- რა საყვარელი ბიჭიიააა... ვაიმეეეეეეეეეეეეეე.... ( წამოიკნავლა შოკირებულმა ელენემ)
- არაფერიც.. (მე)
- შეყვარებულიი ყააავსსსს???? აუუ რაქვიააააა?? (ელენე)
- გამარჯობა ბავშვებო (გიორგი)
- გამარჯობაა... მე ელენე ვარ.. ( ხელი გაუწოდა ელენემ)
- გიორგი.. ( იგივე ჟეშტიგაიმეორა გიორგიმაც)
- ძალიან სასიამოვნოა ( ელენე)
- ჩემთვისაც.. მარიი ჯერ ადრე ხოარარის სკოლიდან წამოსვლისთვის? ( გიორგი)
- მთელი კლასი წამოვიდა. ( მე)
- წამო გაგაცილებ (გიორგი)
- არმინდა.. ჩვენით წავალთ.. (მე)
- არიქნება პრობლემა.. ( ელენე)
- ადგან ასეა მაშიინ წავიდეთ ტოო (გიორგი)

ნახევარი გზააა, გიორგის და ელენეს საუბარს ვუსმენდი.. ისე საუბრობდნენ თითქოს იქ არც ვიყავი..
მეკიდე ცოტაც და ავფეთქდებოდი..
საბედნიეროდ ძმაკაცმა დაურეკა და სწრაფად უნდა წავიდეო..
რო მიფიოდა მობრუნდა და ჩამეხუტა " ჭკვიანად იყავიო " მითხრა და წავიდა..
მეკიდე გაბრაზებული ავრდი სახლში, პარასკები დღეიყო და ლიკუნამ მთხოვა ჩემთან გამოდიო..


ქურთუკი მოვიცვი და სადარბაზოში გავედი.. ბიჭების ხროვა იდგა სადარბაზოსთან დაა ჯერ არ გასულს უკვე მესიკვდილებოდა იქ გავლა.. კაპიუშონი წამოვიმხე და კიარ გავიარე გავირბინე..
უკან მაღალი სილიეტი წამომეწია და ნაბიჯებს ვუმატე..
- რას მირბიხარ გოგო დავიღალე გაჩერდი..
ნაცნობი ხმა, რომ შემომესმა გულზე მომეშვა თუმცა მერე გამახსენდა რომ გაბრაზებული ვიყავი და კვლავ გზა გავაგრძელე..
- მარიამ ნუგარბიხარ რა
ხელი მომკიდა და გამაჩერა..
- რაგინდა?
- რაიყო გოგო
- გინდა რამე?
იმწამს სიუხეშის განსახიერება ვიყავი..
- რაუნდა მინდოდეს
- კაი კარგად მაშინ.
- რაგჭირს ტოო??
- არაფერი. მეჩქარება. კარგად
- სად მიდიხარ?
- არაა შენისაქმე
- ჩემ მოთმინებას ნუცდი და როგეკითხები პასუხი გამეცი
- გაგეცი უკვე
- მარიაამმ !!! ნერვებზე მეთამაშებიი
- ხოდა წადი
- რას ბავშვოობ ტოო.. ამის დედას შევ*** როგეუბნები პასუხი გამეცი
- რაშიგაინტერესებს
- მაინტერესებს
- ლიკასთან.. კმაყოფილი ხარ?
- კი ძალიან.. წამო წავიდეთ
- არა
- მიგიყვან წამო
- არა
- წამოთქო გოგოო.. რაგჭირს ეე??
- წადიი და ელენე გააცილე ხოლმე !
ის არგეტყვის კუდში ნუ დამსდევო.. მე შემეშვიი !
ხოგაიგე ეხლა რამჭირს.
ხუთი წუთი აესე დებილივით იდგა და იცინოდა.. მეც დებილივით ვიდექი და გაბრაზებული და გაკვირვებული ვუყურებდი.
- იეჭვიანე გოგო?
მკითხა, როცა სიცილს მორჩა..
- არა ! რამაქვს შენზე საეჭვიანო??!
- რა სულელი ხარ ტოო
- მადლობა
- პროსტა რადებილი მყვხარრ.. მამენტ მართალიცხარ..
აუუ ტოო რასაყვარელიხარრ... კაროჩერააა.. მაგრად მევასება გოგო რო საყვარლად ეჭვიანობს
- ოოო..
- ჩაგეხუტები რაააააა
- რ..
სიტყვის დასრულებაც ვერ მოვასწარი, უკვე მის სუნს, რომ ვგრძნობდი..

----
ბავშვებო ძალიან დიდი ბოდიში ამდენ ხანს რომ გალოდინეთ და ასეთი პატარა თავი დავდე.. ამ სკოლის და მასწავლებლების გადამკიდე ვერვახერხებ კარგადვწერო და დიდი თავები..
შევეცდები შემდეგში ამდენხანს არ დავაგვიანო და დიდითავი დაგიწეროთ..
უღრმესი მადლობა ვინც კითხულობთ და მოგწონთ <3