არ ვიცი რატო სამწუხაროდ გუშინ დავდე ეს თავი და წაშლილი დამხვდა დღეს გვერდიდან და თავიდან ავთვირთე ეხლა. ((
------------------------------

უკვე ერთი საათი იქნება რაც მგზავრობენ. ამ დროის განმავლობაში არცერთს დაუძრავს ხმა. თითქოს ზედმეტი იყო სიტყვები. ორივე გრძნობდა, რომ ყველაფერი შეიცვლებოდა. აღარ იქნებოდა მათი ცხოვრება ერთფეროვანი, რადგან ამ სასტიკი წუთისოფლის ყველაზე რთული დავალება ამოხსნენს! დიახ მათ სიყვარული იპოვეს.. იპოვეს ერთმანეთი ამ უზარმაზარ სამყაროში. სიმშვიდესა და ბედნიერებას დაესადგურა მათ სულში, თითქოს ძალა შეემატათ. გაქრა ყოველგვარი შიში მარტოობისა, შიში ყოველდღიურობისა, ერთმანეთი ეიმედებოდათ. მათი გულები უსიტყვოდ ავსებდნენ ერთმანეთს. იმდენად დიდი და ძლიერი იყო სანდროს გრძნობები მარიასადმი, რომ თავის სიტყვას გადააბიჯა. დიახ სანდრო ფილფანმა, რომელსაც სიტყვა არასოდეს გაუტეხავს აპატია თავის საყვარელ ქალს. უბრალოდ ვერ გაძლო მისი ალერსის გარეშე, მისი სურნელის გარეშე, ვერ გაძლო მისი აწითლებული ლოყების, მორცხვი ღიმილისა თუ დაბნეული თვალებისგან შორს. მიხვდა რომ არ შეეძლო მარიას გარეშე, მისი ნათელი წერტილის გარეშე. ის იყო ერთადერთი ქალი, რომელმაც შეძლო მისი გულის გალღობა. ჩუმად ისხდნენ მანქანაში და ერთმანეთის გულისცემას ითვლიდნენ. დოლოძე ენდო საყვარელ მამაკაცს და ქვეყნის დასალიერშიც უსიტყვოდ გაყვებოდა ამწამს, მაგრამ ოხ ეს ცნობისმოყვარეობა ესე, რომ ღრღნის შიგნიდან. ბოლოს მაინც ვერ მოითმინა, ფრთხილად გააპარა თვალები ფილფანისკენ, თითქოს დანაშაულ ჩადიოდეს (გადამრევს მე ეს გოგო), მაგრამ ბოლოს მაინც გაჩუმება არჩია. მოუსვენრობისაგან ბოლოს ცქმუტუნი და წრიალი დაიწყო. მალულად აყოლებდა მის ყოველ მოქმედებას ფილფანი და ბედნიერებისაგან გულში ეღიმებოდა.

-რაიმეს თქმა გინდოდა საყვარელო? -ეშმაკურად გადმოხედა და მარცხენა ხელკ ნაზად შეახო გოგონას წვრილ თითებს.
-არაა.. საიდან მოიტანე? -დაბნეულმა წამოიძახა და ჩაფიქრდა რაიმე ხმამაღლა ხომარ წამომცდაო.
-ხოო ვხედავ რაღაც გაწუხებს..
-არაფერია მოგეჩვენა ალბათ. -უმალ იცრუა.
-მარია!
-უბრალოდ თათია არ გამიფრთხილებია, ისე წამოვედით.
-მე მივწერე იოანეს, ასერომ დამშვიდდი, იცის შენმა დაქალმა, რომ საიმედო ხელში ხარ. -უთხრა და ეხლა თავისი ხელი გოგონას შიშველ ფეხებთან ჩაასრიალა და მოუჭირა.
-ხოო.. -თქვა ხმაწართმეულმა და როდესაც მიხვდა, რომ მამაკაცი არ 'მოეშვებოდა' მის წვალებას, სასაცილოდ ააფახუნა წარბები და ამოიკნავლა -სან.. გზას უყურე არ დავეჯახოთ რაიმეს!.
-და შენ ეგ განაღვლებს ეხლა? -არ წყვეტდა მამაკაცი მის ნერვებზე თამაშს.
-მალე მივალთ? -უცებ გადაიტანა საუბარი სხვა თემაზე, უფროსწორად რაც აინტერესებდა იმაზე.

მოულოდნელად დაამუხრუჭა ფილფანმა, გოგონასკენ გადაიწია და მთელი ვნებით დააკვდა მის ბაგეებს. -რას მიშვრები ანამარია დოლიძე! გადამრიე ამხელა კაცი.. ნუ ბუტბუტებ თორე უფრო აღმაგზნებ, არ მინდა პირველი სექსი უკანა 'სიდენიაზე' გქონდეს! -ღიმილით ჩაჩურჩულა და ყურის ბილილოზე უკბინა.
-გარყვნილი ხარ ფილფანო! შემეშვი. -უმალ აენთო დოლიძის ქალი და ხელი კრა გულმკერდზე. ფილფანმა არ დაანება ისევ აიკრა მთელი სხეულით გოგონა.
-ვერ ვიტან როცა მატყუებ! ჯერ ვერ ჩავალთ დანიშნულებისნადგილას, ეს სიურპრიზად დარჩება და ცნობისმოყვარეობა ცოტახნით დაიოკე.
-კი მაგ..
-ჩუ.. და ნურც ეხლა ტყუი სიგიჟემდე გინდა შენც, რომ შეგეხო ასერომ მაკოცე და უკან გადაძვერი, დაიძინე ცოტახნით დაიღლები! -მარია უმალ წაეტანა მკს ბაგეებს, პარალელურად კბენდა ხოლმე ქვედა ტუჩს და სიამოვმებისგან კრუსუნებდა. -საკმარისია ბოს, მეტი არ დაგიმსახურებიათ. -ვნებიანად ჩაჩურჩულა და უკან გადაფოფხდა ნელნელა. ფილფანმა უკმაყოფილოდ გააქნია თავი და გოგონას უკანალს ხელი მისცხო.
-მაინტერესებს რომ ჩავალთ სად გამექცევი!

***

თვალები, რომ გაახილა ისევ ბნელოდა, ერთი განსხვავებით რომ ეხლა ზეწარში იყო ნახევრადშიშველი გახვეული, ხოლო მამაკაცი უკნიდან ეკვროდა და მშვიდად ფშვინავდა. ნეტა სად იყვნენ? არ ასვენებდა ეს კითხვა. სხვა ვერაფერს ხედავდა, ალბათ ორ თითსაც ვერ მკიტანდა თვალთან წესიერად. გამთენიისას წრიალში ისევ ჩაეძინა. ამჯერად მამაკაცის მხურვალე კოცნებმა გააღვიძეს.

-სანდროო.. გაა..ჩერ.დ.ი..ძვლივს ამოილუღლუღა სიამოვნებისგან.
-ცოტას მოგეფერები პატარა! შემდეგ აქაურობა დავათვალიეროთ. -ნიშისმოგებით ჩაუკრა თვალი და ქალის ამობურცულ მკერდს წაეტანა.
-აჰჰ.. სად.. ვა..რთ? -ამოიკვნესა, ხელები მამაკაცის თმებში ახლართა და ფეხები უფრო მაგრად შემოხვია წელზე.
-სვანეთში! -ამაყად ჩაილაპარაკა და წინ წამოწეული გოგონა ისევ ლოგინზე დააგდო. -ჯერ არ დამიმთავრებია.
-რაააა? -უმალ წამოიყვირა გაოცებულმა და აჟიტირებულმა დოლიძემ. -აუუ დავათვალიეროთ რა.. სან.. გთხოვ.. მერე განვაგრძოთ.. -ეშმაკურად გაუღიმა და კისერში უკბინა.
-ოხხ მარია სწრაფად მოწესრიგდი! -მაგრად აკოცა და გაუშვა ხელი.

მარიაც აჟიტირებული უმალ შევარდა სააბაზანოში თავის მოსაწესრიგებლად საცვლების ამარა. ხოლო ფილფანი კი დატოვა ლოგინზე გაწოლილი ჰორმონებ ათუხთუხებული და გაგიჟებული. რა ქნას ბავშვობიდან ოცნებობდა სვანეთის ნახვაზე. გატაცებული იყო ამ მახარის ბუნებით, სულ აჟიტირებული ათვალიერებდა სვანეთის ფოტოებს. ნახევარ საათში მოიწესრიგა თავი. პირსახოცით გაიმშრალა სხეული და თავზე დაიმაგრა. საცვლები ამოიცვა და ფრთხილად გაყო თავი გარეთ. არ დახვდა ფილფანი ოთახში, ასერომ თავისუფლად გამოვიდა და იქვე დადებული ჩემოდნისაკენ აიღო გეზი. თეთრი სარაფანი ამოიღო და გატაწყვიტა ამავე ფერის საცვლები მოერგო, რომ არ დაელანდა.

ფრთხილად შეიხსნა ლიფი და ასაღებად დაიხარა, როდესაც მამაკაცის ხელები შემოეხვივნენ წელზე. -მინდიხრ ანამარია! -როგორც ჩანს ამდენი ხანი მამაკაცი აივანზე იყო და ქალის თითოეულ მოძრაობას აკვირდებოდა. ბოლოს ვერ გაუძლო მისმა ისედაც ჯერ არ დაწყნარებულმა ჰორმონებმა და უმალ მიეჭრა გოგონას. მარია კი ადგილიდან ვერ იძროდა, ვერც ხმა ამოიღო, კისერი გადააგდო უკან და მამაკაცს საშუალება მისცა ადვილად ეთარეშა მის ნაზ კანზე. მხოლოდ ქვედა საცვლის ამარა იდგა ფილფანის წინ და მისდაუნებურად მაინც ღელავდა იმაზე თუ რა შეიძლება მომხდარიყო ცოტახანში. ფილფანი კი წელს ზევით შიშველი იდგა, საყვარელ ქალს ეკვროდა უკნიდან, ცალი ხელით მკერდზე ეფერებოდა, ცალს კი ქალის საცვალზე დაატარებდა. თავისკენ შემოაბრუნა და მისკენ წაიწია, ქალმა კი ინსტინქტურად რამოდენიმე ნაბიჯი უკან გადადგა და ასე გრძელდებოდა მანამ სანამ წასასველელი არ დაელია. -ეხლა სად გამექცევი?! -ვნებიანად უჩურჩულა სვანმა და გოგონას ბაგეები იპოვა. ხელები უკანალზე ჩაუსრიალა და მოუჭირა.

-ააჰ სნდ..რო... გაჩერდი.. -ამოილუღლუღა და ხელები მამაკაცის თმებში ახლართა. ფილფანს მის ქმედებაზე ჩაეცინა და წელზე შემოისვა დოლიძე.
-მაგიჟებ პატარა ქალო! ეხლა ჩემი, რომ არ გახდე მოვკვდები! -ხრინწიანი ხმით უჩურჩულა და უფრო ძლიერ ააკრა კედელს. არ წყვეტდა კოცნას და თეძოების მოძრაობას გოგონას სხეულზე. რაც მარიას გონს აკარგვინებდა და აზროვნებას უქვეითებდა.
-შენ ხომ.. დამ..პირდი.. ააა.. სვანეთი..
-ფერია ეხლა შენში, რომ არ შემოვიდე ყველაზე დიდ ცოდვას ჩავიდენ ალბათ! გპირდები როცა მოვრჩემით მერე ვნახავთ ყველაფერს! ნუ გეშინია, შევეცდები არ გატკინო არაფერი.

ეჩურჩულებოდა და ნელნელა საწოლოსკენ მიყავდა. ფრთხილად გადააწვინა ვნებისაგან თვალებ მიბნედილი სასურველი სხეული. ქამარი შეიხსნა და შარვლისგან გათავისუფლდა. უმალ მოექცა ქალის ფეხებშუა და უფრო ფართედ გააშლევინა. ნელა ჩაასრიალა ხელები ბარძაყებამდე და მაგრად მოუჭირა. მარიამ ხელები მოხვია კისერზე და სველი ქოცნები დაუტოვა მამაკაცს სხეულზე. მთელი სხეული დაუკოცნა მამაკაცმა, ბოლოს ქალის სუსტ წერტილსაც მიადგა და ვერც მარიამ დაიოკა ამჯერად სიამოვნების ამოძახილი. -რატო.. მაწვალ..ებ?! სიამოვნებისაგან ბრაზმორეულმა ამოიკრუსუნა და ფრჩხილები დაასო ფილფანის ზურგს. -ჩემს ვნებიან ქალბატონს ეხლავე ავუსრულებ წადილს! -ტუჩზე უკბინა და საცვლებისაგან გათავისუფლდა. ფრთხილად მოაცილა ქალს ბოლო ნაჭერი და თვალებში ჩახედა. -რო რამე მითხარი.. როგორც არუნდა მინდოდეს გავჩერდები კარგი?! -თბილად უთხრა და ნაზად აკოცა. -კარგი -ჩუმად ამოილაპარკა და ბოლომდე მიენდო მამაკაცს. და აი ისიც პირველი ბიძგი მარიას სხეულში და ტკივილისაგან დამანჭული სახე. უმალ ჩაჭიდა ხელები ზეწარს და ამოიკვნესა. ნელნელა თავდაპირველი ტკივილი განელდა და ეხლა სიამოვნებისაგან კრუსუნებდა ბოლო ხმაზე. სანდროს მეამბოხე სულმა მაინც იჩინა თავი და როდესაც კმაყოფილება ამოიკითხა ქალკს თვალებში, მოქმედებები გააძლიერა და უფრო მომთხოვნი გახდა. გოგონას ხელები თავისასში მოიქცია და ზევით გაუკავა. პარალელურად მარიას ზედა ნაწილს ტუჩებით აგემოვნებდა. საოცარი შეგრძნება იყო, ამდენი ემოცია ერთბაშად პირველად მოყრილიყო დოლოძის სხეულში და სიამოვნებისაგან დაფრინავდა. უფრო მაგრად მოხვია ფეხები მამაკაცს და გაახელა მისი მოქმედებები.

-როგორ ძაან ტკბილი ხარ პატარა!
-სან.. აა.მმ.. ეხლა..
-ვიცი პატარა.. მეც ვათავებ..

გაორმაგდა მათი ოხვრა და კვნესა. ბოლო ბიძგები, ერთმანეთზე აკრული ორი სხეული.. ოო ეს სიამოვნების პიკი იყო! ბოლო ხმაზე ამოიკვნესა მამაკაცის სახელი და ბოლოჯერ შევიდა მასში ფილფანიც. სანდრო თავის მხარეს გადაწვა და გოგონაც თან გაიყოლა. სხეულზე ყავდა დაწოლილი ეს სათუთი არსება, რომელსაც თავი მის კისერში ჩაერგო, ფილფანს ხელები მის საჯდომზე მოეკალათებინა და მასთან ერთად სუნთქვის დარეგულორებას ცდილობდა. ერთიმეორეს გულისცემას უსმენდნენ და მთელი ძალით ეხუტებოდნენ ერთმანეთს.

-მიყვარხარ ანამარია! მხოლოდ მე მეკუთვნი, მხოლოდ მე! ჩემი პატარა ტკბილი ქალი ხარ!
-მეც მიყვარხარ ფილფანო! გონისდაკარგვამდე მიყვარხარ! მხოლოდ შენი ვარ, შენ კიდე ჩემი! -გამაფრთხილებლად დაუქნია თითი და ფილფანის კმაყოფილ ბაგეებს თავისი მიაწება.

---------------

მომიტევეთ დაგვიანება, სიცხეები მქონდა და ფიზიკურად არ შემეძლო წერა. იმედია ისიამოვნებთ და არ დამედება თქვენი გარყვნა ბრალად.. ხოო ვისაც არ მოგწონთ კიდე ნუ წაიკითხავთ გაატარეთ.. არ გადამიხედავს, გადაკითხვის თავი არ მაქვს თუ პატარპატარა შეცდომებს იპოვით მაპატიეთ.. ძაან მიყვარხართ და ველოდები შეფასებებს თქვენი ანი ❤❤❤