გარეგნულად არ ეტყობოდა თუმცა შინაგანად მარიას მღელვარება პიკს აღწევდა. მაგრამ არ აპირებდა დანებებას და განზრახული ჰქონდა ფილფანისთვის სამაგიერო გადაეხადა. მითუმეტეს სიტუაცია მის სასარგებლოდ იყო, ძმაკაცების თანდასწრებით ფილფანი ვერაფერს უზამდა. თითქოს რაღაც მხრივ მოწონდა ეს თამაში, მაგრამ ხვდებოდა რომ სასიკეთოს არაფერს მოუტანდა. თუმცა დოლიძისთვის ეხლა ეს მეორეხარისხოვანი იყო, ადრენალინის გრძნობას მოეცვა და მხოლოდ ფილფანისათვის სამაგიეროს გადახდაზე ფიქრობდა. უსიამოვნო ფიქრების გასაფანტად თავი გააქნია და ყავის მომზადებას შეუდგა. ხუთ წუთში უკვე სინით ხელში სასტუმრო ოთახიკენ მიაბიჯებდა, სხეულის ნარნარი რხევით.

-აუუ ტო სადაა ეგ კიდე ამდენხანს?! -მოესმა დათოს ხმა, რომელსაც უკმაყოფილება შერეოდა.
-რაო რო დაურეკე? -ეხლა ფილფანის ბოხი და ამავდროულად სასიამოვნო ბარიტონი გაისმა.
-კლუბში შეგხვდებითო საღამოს და ჩემს გოგოსაც გაგაცნობთო. -ილიამ ჩაიფრუტუნა და ვისკი მოსვა.
-ეგ მართლა შეყვარებულია მგონი. -სიცილით გადახედა მეგობრებს დათომ.
-ხოდა ძაან კაი, აბა ჩვენ კიდავბერდით ეს სიმპაწიური ბიჭები და გულისსწორი ჯერაც ვერ ვიპოვეთ. -ვითომ ცხოვრებით უკმაყოფილომ ჩაილაპარაკა ილიამ და სანდროს გადახედა.
-რაიცი რა ხდება ილიკო. -ნიშნისმოგებით გადახედა ძმაკაცს ფილფანმა და ოთახში შემოსული ანამარია თვალებით გააშიშვლა.

მარიამ ფრთხილად შეიტანა სინი ოთახში, მაგიდაზე დადო, ტკბილეულობა იქვე დატოვა და ბიჭებს ყავა მიაწოდა. როდესაც ფილფანისკენ დაიძრა, ისე იყვნენ ერთმანეთის თვალიერებაში გართულნი, რომ მარიამ მდუღარე ყავა პერანგზე შემთხვევით გადაასხა მამაკაცს. ფილფანი ტკივილისაგან ფეხზე წამოვარდა და ერთი შეიკურთხა.

-თვალებში ვერ იხედები გოგო?! მგონი დამწვი კიდეც და პერანგიც გამიფუჭე! ხო ვთქვი არაფერში ვარგიხარ რა! -უღრიალა მარიას და ოთახიდან გავარდა.

მარია კი მომხდარისგან ჯერ კიდევ აგონიაში მყოფი ერთ ადგილას გახევებული იდგა. გულზე ეკალივით ესობოდა ფილფანის წარმოთქმული თითოეული ხმამაღალი სიტყვა. თვალზე მომდგარი ცრემლი მალულად მოიწმინდა, ბიჭების გაოცებული მზერა დააიგნორა და უკან მიყვა ფილფანს. მართალია ეწყინა სანდროს საქციელი, მაგრამ თავს თავადაც დამნაშავედ თვლიდა მომხდარის გამო და ვერ დატოვებდა მამკაცს უყურადღებოდ.

სწრაფად აირბინა მეორე სართულზე, მალამოს ხელი დაავლო და დაუკაკუნებლად შეაჭრა მამაკაცის ოთახში. სანდრო პერანგს იხდიდა, როდესაც მარია ოთახში შეუვარდა და დროდადრო დამწვარ ადგილას სულს იბერავდა. მართალია გაუკვირდა სანდროს გოგონას გამოჩენა, მაგრამ არ მიუქცევია მისთვის ყურადღება ან სად ეცალა, ერთი დაღვრემილი მზერა სტყორცნა და ტკივილის გასაქარვებლად ისევ განაგრძო სულის ბერვა გაწითლებულ ადგილას. მარია სწრაფად მიუახლოვდა, ქილას თავი ახადა და ფილფანს მიუბრუნდა.

-მაჩვენე.. მალამოს დაგადებ უარესად არ გაგიღიზიანდეს.

უთხრა და დაბნეულმა თვალები საწყლად დაახამხამა.
რაღადაგიმალოთდა სანდროს ძალიან ესიამოვნა გოგოს ყურადღება. მისი აწითლებული თვალებიც შეამჩნია და მიხვდა, რომ წეღან ზედმეტი მოუვიდა. ცხოვრებაში პირველად გაუჩნდა სურვილი გოგოს თვალები დაეკოცნა, დიახ მარიას მწვანე თვალები, რომელსაც დაბნეული საყვრლად აფახუნებდა და ფილფანს მომლოდინე შესცქეროდა. არ უნდოდა გოგოს შეემჩნია, რომ ესიამოვნა მისი ამგვარი ჟესტი, ამიტომ ისევ სიმკაცრე გარეული ტონით მიმართა.

-ძალიან, რომ არ მტკიოდეს ჩემით ვიზამდი. იმედია შენი მოუხერხებლობით, ისევ რაიმეს არ დამმართებ!
-არა.. უკაცრავად, მაპათიეთ არ მინდოდა წეღან.. ფრთხილად ვიზამ.

მოკრებილი სითამამით ძვლივს წარმოთქვა ეს სიტყვები და აკანკალებული ხელი ფილფანის სხეულისკენ წაიღო. გოგონას დაეტყო, რომ კვლავ ეწყინა ფილფანის სიტყვები და თვალებიც აუბრჭყვიალა უფერულმა სითხემ. ამჯერად ფილფანი საკუთარ თავს გაუწყრა ისევ მისი დამსახურებით, რომ აკიაფდნენ დოლიძის ლამაზ თვალებზე ცრემლები.

ანამარიამ ფრთხილად ამოიღო ორი თითით მალამო და ნაზად გადაუსვა დამწვარ ადგილას. ფილფანს გაორმაგებულად გაუხურდა ის ადგილი სადაც გოგონა თავის ნატიფ თითებს დაატარებდა. თუმცა ეს სიმხურვალე ტკივილის ნაცვლად სიამოვნებას გვრიდა და სულ აღარ ახსოვდა აუტანელი წვა მის სხეულზე. ერთმანეთის სუნთქვა ეფრქვეოდათ სახეზე და ორივე რაღაც იდუმალ, ჯერ კიდევ ამოუცნობ ემოციებს გვრიდნენ ერთმანეთს. ფილფანს ძარღვები დაბერვოდა და თავს ძვლივს იკავებდა, რომ არ მოხვეოდა მის პირისპირ მდგარ ფერიას და მთელი ძალით არ ჩაეკრა გულში. ამის სანაცვლოთ თავი გოგოს თმებში ჩარგო, მისი სურნელი ღრმად შეისუნთქა და ცხვირი გაუხახუნა. არც მარია იყო კარგ დღეში. თითებს დაატარებდა სასურველი მამაკაცის პრესზე და სურდა ქონოდა მეტის უფლება, რომ ფილფანის მთლიანი სხეული შემოეხაზა და შეესწავლა. როგორც იქნა მორჩა და მოწყვიტა თითები სანდროს დაკუნთულ სხეულს. მალამოს თავი დაახურა და ფილფანს მიიბრუნდა.

-კიდევ ერთხელ ბოდიში, თუ რაიმე დაგჭირდეთ დამიძახეთ, დაგტოვებთ.. -ნაღვლიანად გაუღიმა და გასასვლელად შებრუნდა. ფილფანმა სწრაფად მოიქცია მისი პატარა თითები ხელში და დაუძახა.
-მარია..
-გისმენთ -მარიამ დაბნეულმა მოაბრუნა თავი და მომლოდინე მზერა მიაპყრო მამაკაცს.
-წეღან ზედმეტი მომივიდა.. ვიცი შემთხვევით მოგიხდა, მოკლედ ბოდიში რა, თავი ვერ გავაკონტროლე ტკივილისგან. -ამჯერად ყოველგვარი ირონიის გარეშე გაუღიმა და მის ნაზ თითებს ტუჩებით შეეხო.
-არაუშავს.. მესმის. მითუმეტეს ჩემი ბრ..
-ჩშ.. მორჩი თავის დადანაშაულებას, არავის ბრალი ყოფილა! და თუ ესე გინდა შენი ბოდიში მივიღო, ერთი სურვილი უნდა შემისრულო.
-თუ რაიმეთი შევძლებ დაგეხმაროთ კარგით მითხარით.?
-ეხლა არა მოგვიანებით გეტყვი, აბაზანაში შევალ ეხლა მე, შენ კი ბიჭებს გახედე რაიმე ხოარ ჭირდებათ.
-როგორც მეტყვით.
ფილფანი გოგონასკენ დაიხარა, კისრის არეში მხურვალე კოცნა დაუტოვა, ყურში -მადლობაო -ჩასჩურჩულა და აბაზანაში გაუჩინარდა.

მარიამ ბედნიერმა დატოვა ოთახი. მართალია ააღელვა იმ ფაქტმა, რომ ჯერ კიდევ არ იცოდა რას მოსთხოვდა მამაკაცი, თუმცა ამაზე ბევრი აღარ უფიქრია. იმდენად იყო გაოცებული და გახარებული იმ ფაქტით, რომ ფილფანმა ბოდიშიც მოუხადა და მადლობაც გადაუხადა ლამისაა ხტუნვა დაეწყო. ინსტიქტუეად გადაისვა ხელი იმ ადგილას სადაც მამაკაცმა თავისი ტუჩების კვალი დაუტოვა და სიამოვნებისაგან გააკანკალა.

***

ქვევით ჩასულს რათაცაზე გულიანად მოცინარი ბიჭები დახვდა. უმალ მიიპყრო მათი ყურადღება მარიამ და კითხვებმაც არ დააყოვნეს.

-როგორაა ჩვენი ტარიელი??
-ეხლა არ მითხრა, რომ ყავამ იმსხვერპლა ჩემი ლეოპარდი? გრრ.. -ქალივით დაიწვრილა, ხმა ილიკომ და არარსებული ცრემლი მოიწმინდა. სამივენი ერთ ხმაში ახარხარდნენ.
-ვაიიმე.. ცოცხალია ილია რა მოკლავდა! -სიცილით გააქნია მარიამ თავი და წყლის ჭიქას დასწვდა.
-აფსუს რა ქელეხი გავმაზეთ.. -ეხლა დათომ ჩაილაპარაკა დანანებით და ისევ ახარხარდნენ სამივენი სინქრონში.
-დადიანი! არველაძე! სანამ შემომაკვდებით ენა ჩაიგდეთ! -დაიგვირგვინა ფილფანის მკაცრმა ბარიტონმა და ბალიშები უთავაზა მეგობრებს თავში.
-ოხხ მოვიდა ჩვენი ურჩხულიც! -ჩაიქირქილა დათომ
-როგორ ხარ ფისოო?? მეგონა შენს გარეშე მომიწევდა ამ ღამის გატარება. -ისევ დაიწვრილა ხმა ილიამ, ფეხი ფეხზე გადაიდო და თვალები სასაცილოდ აუფახუნა.
-წადი მომშორდი შე *იდარასტო.. არ გადამდო რაიმე. -სიცილ გარეული ხმით შეუბღვირა ფილფანმა ძმაკაცს და ვისკი მოსვა.
-კარგი წავედით ჩვენ ისედაც დაგვიანდნა, თან საიმედო ხელში გტოვებთ. -მარიას გადახედა, ფეხზე წამოდგა დათო და ილიაც წამოაგდო.
-ხო, ხო წავედით. მალე გნახავ საყვარელო. აბა თქვენ იცით გვრიტებო. -თვალი ჩაუკრა წყვილს, ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა ფილფანს და ადგილს მოსწყდა, როდესაც მისკენ დაძრული განრისხებული სანდრო შენიშნა.

სანდრომ უკმაყოფილოდ გააქნია თავი, უკან მიყვა მეგობრებს და კარი გადაკეტა. მარია კი აწითლებული დატოვა ილიკოს ნათქვამმა 'გვრიტებომ'. ფილფანი ნელა მიუახლოვდა გოგოს, წელზე ხელი მოხვია და ყურთან ჩასჩურჩულა.

-ხოლო რაც შეეხება სურვილს ლამაზო, დღეს ჩემთან რჩები! - მარიას რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ არ დააცადა ბაგეებზე თითი მიადო და განაგრძო, -დღეს სახლში მარტო ვარ ასე, რომ რაიმე თუ დამჭირდა არავინ მეყოლება, შენ კი პირობა მომეცი, რომ შეასრულებდი, უარი არ მიიღება!

ჩახშული ხმით უჩურჩულა, კისერთან გოგონას ნაზი კანი მოწოვა, რის შედეგადაც მარიას ბაგეებს კვნესა აღმოხდა და ოთახი დატოვა.



--------------------
იმედია ისიამოვნებთ და შეფასებებს არ დაიშურებთ! ^^