***
- სტას სად ხარ ჩემთავს გაფიცებ?
- გიასთან ვარ
- ვინ გია ?
- სურამელაშვილი
- ო მართლა სად ხარ?
- სალონში ვარ სად ვიქნები
- აუ მალე მოდი რა
- რატო?- ეშმაკურად გაუპო ღიმილმა ბაგე
- ვნერვიულობ
- რატო ნერვიულობ კიარ ვთხოვდები რა გჭირს
- უარესი მე ვთხოვდები
- კაი ჩემო სიცოცხლე არ ინერვიულო რესტორანში იმდენი დავლიოთ არაფერი რო არ გახსოვდეს და ყველაფერი იქნება ცხრიანში
- ო ეგრე რათ მინდა თან მახსოვს ხოლმე
- ო ეხლა ნუ მი*რაკებ ,რა მოვალ რა პანიკებში ხარ
***

პატარძალი რაღაც საოცნებო იყო საოცრად ლამაზი-დახვეწილი სადა კაბა ეცვა ულამაზესი იყო ახლა რამდენი ზედსართავიც არ უნდა გამოვიყენო ვერაფრით აღგიწერთ იმ შთაბეჭდილებას რომელსაც რიტა ტოვებდა ... ხოო ამ ზღაპრულ პრინცესას,ზღაპრული პრინცი უმშვენებდა გვერდს იცით რა სიმპატიური იყო?!სიტყვაზე მენდეთ ეს ორივე ცალ-ცალკე ხო შოკი იყო, მაგრამ ერთად პიკი,ავსებდნენ ერთმანეთს ორივე ისე ანათებდა ერთმანეთისგვერდით ისე ივსებოდნენ ბედნიერებით...არშეიძლებოდა არ ყოფილიყო გადამდები მათი სიყვარულით აღსავსე გულები..

გოგონაც მაგიდის ბოლოში რომელიც ძალიან ელეგანტურად და ლამაზად გამოიყურებოდა ამ კრემისფერ ტანზე მოდგმულ კაბაში,ზემოთ აქაჩული თმით საოცრება იყო...
მის მწვანე თვალებში ბედნიერების ცრემლები ბჭყვინავდა სასმელსაც ემოქმედა და ზედმეტად გულჩვილობას ამჟღავნებდა
-აუ შენი არ ვიცი მარა მე უნდა დავთვრე... ერთხელ ვათხოვებ დაქალს და როგორ არ დავლიო გაფრთიანებამდე
საღამოკარგად მიდიოდა ანასტასია კარგად გრძნობდა თავს ალკოჰოლი უკვე საკმარისად ქონდა სხეულში გამჯდარი და ყველაფერს ზედმეტად ლამაზად აღივავდა პრინციპში რა სასმლის ბრალი იყო ყველაფერი თუ ძალიან კარგად იყო... ხალხში გარეული მამა-პაპურ სიმღერებზე წაქცევამდე ცეკვავდა ანასტასია, დაჩი გაჩნდა საიდანღაც აჭარულში ჩაუხტა
ანასტასიას სული უხურდა და სისხლი უდუღდა ასეთ სიმღერებზე ფეხს ყოველთვის აქამქარებდა თუ წცეკვას ვერ მოახერხებდა,მაგრამ ახლა მთელი გულით ცეკვავდა არც დაჩი იყო ცუდი მოცეკვავე გარშემო ხალხი როგორ მიმოიფანტა და როგორ დარჩა ეს ორი ცეტრში ვერც იგრძნეს მუსიკა დამთავრდა თუ არა ხალხის მხიარულმა შეძახილებმა მოიცვა დარბაზი, დაჩიმ ყოჩაღო ჩაშჩურჩულა და ლოყაზე აკოცა, ტასომ გაიღიმა და იქვე მდგარ გაღიმებულ დაქალს როგორც შეეძლო მიეხუტა..
- ჰეი ბიჭუნა შამპანიური მოგვიტანე რაც შეიძლება დიდი ჭიქით
- ჩემი რიტუსის სადღეგრძელო უნდა დავლიო
- შენ ჩემი ძმა ხოარ წახვიდოდი სახლში უკვე საკაიფოდ ხარ და
- მაგდებ შე ჩემა?- გვერდებში მოუღიტინა დაქალ-ძმაკაცურად
- ვიცი მე შენი სიმთვრალეები და არც ისე სახარბიელოდ ასრულებ ხოლმე.წადი სახეზე შეისხი წყალი და დაჩის თუ ნახავ გამოუშვი რა
საპირფარეშოს სარკეში მაკიაჟს ისწორებდა კაბა შეისწორა და უკანალის ქნევით დატოვა ქალების საპირფარეშო ყვირილი მოესმა და დაჩის ხმა ამოიცნო ზედმეტად ნასვამი იყო არც უფიქრია ისე აღმოჩნდა კაცების ტვალეტში
- უი ბიჭებო- ღიმილი მოედოებოდა სახეზე , ვიკომ თვალები დაქაჩა და წარბი შეკრა
-დაჩი რიტა გეძებდა საქმე აქვს- ვიკომ რაღაცნაირი მანერით ანიშნა წადიო, დაჩიმ კარები გააღო და მეც ვაპირებდი გასვლას ვიკომ კარი ,რომ ხვირწინ მიმიხურა ცოტა ტემპერატურა ამეწია და მგონი კაბაც არ იყო მთლად ადგილზე
- გამატარე
- სადმე მიდიხარ?- ხმა რატომღაც ვერ ამოვიღე სახე ახლოს მოქონდა ნელ-ნელა. თვალებში ძალიან ახლოდან რომ შამხედა და მერე თვალები ქუთუთოებით რომ დაიფარა თავი მივატრიალე
...
- რას აკეთებ
- დაჩის აქვს უფლება და მე არა ?
- და შენ ვინ ხარ დაჩიზე უკეთესი რით ხარ?- სიმწრით ჩაეცინა
- დედა ვატირე
- გაიწიე
- ტასო შენ სიცოცხლეს ვფიცვარ ძაან მიტეხავ ვიღაც სი*ს რო უშვებ ახლოს
- არავის არ ვუშვებ რა ნუ ქმნი პანიკას ის რომ ვიცეკვე არ ნიშვას არაფერს
-ნუ მიწვევ,ნუ მაგიჟებ ანასტასია კარგად არ დამთავრდება შენთვის...-ცოტახანს მკაცრად უყურებდა შეკრთალ გოგონას მერე კარები მოიჯახუნა და ანასტასიამ ღრად ჩაისუნთქა...


-აუ ჩემი სიმღერა რიტაა ჩემი რაა ძველია იცი? როგორ მიყვარა ძალიან მიყვარს გესმის წამო რა მეცეკვე ჩემთავსგაფიცებ
- ჰეი ბრაძიაგა დაეშვი აბა
- წამო მე მეცეკვე - ვიკომ ხელი ნაზად შეუცურა და გულზე აიკრა
- მოგწონს?- კითხა სიმღერაზე და ლამაზ თვალებში ჩახედა, თითქოს ბოდიშშს უხდიდა..
ტასო ნაწყენი იყო წეღანდელი ინციდენტის გამო და მხოლოდ თავი დაუქნია...
-ცუდად გამომივიდა ბოდიში-დააკონკრეტა ვიკომ მზერის შინაარსი...
-არაუშავს...-ოდნავ გაუღიმა...
- იცი როგორ მიყვარხარ-ანასტასია არ ელოდა ისე შეკრთა ამ სიტყვებზე და გამხიარულდა... ამდენი წლის შემდეგ, ამ ბარიტონით ეს სიტყვები,რომ მოისმნა უჩვეულოდ ესიამოვნა და როგორც მაშინ ბავშური კითქვა დაუსვა...
- აბა როგორ
-ფეხის ფრჩხილიდან თმის ბოლოებამდე
- ცოლას გამომყვები? - აუ ამასაც კარგად ქონია გრადუსი ,რეებს ბურტყუნებს, აუჰ აი აქ უკვე კუპიდონის ბრალია და მე ნურაფერს დამაბრალებთ
- ახლავე ?
- ვინმეს ელოდები?
-რომელი საათია- „ტასო გამოფხილდი ეხლა არ გამაგიჟო“-ტუილად ცდიობდა გონება რაიმეს თქმას ახლა ეს ორი გულის თქმას ენდობოდნენ და გონება ჯანდაბაში მოესროლათ...
- 10 აკლია ორი წუთი
- აუ
- რა არ მითხრა კვახად გადავიქცევიო
- ბეჭედი რო არ გვაქ თან ეხლა ჯვარს ვინ დაგვწერს ან ხელს სად მოვაწერთ თან ცოტა მთვრალი ვარ- „ხო ხო სულ ცოტა“
- ტასო ჩვენ უნდა გავიპაროთ რა, აღარ შემიძლია დავიღალე და ვიკო მიხედე რა, სახლში მიიყვანე- „ეე ესე არა ესე არ მაწყობს ქოწილი მინდოდა მე დიდი და ლამაზი ჩემი ვიკოს და ანასტასიას კუპიდონ მაცალე რა „
- კიბატონო ჩემი იმედი გქონდეთ- კაი კუპიდონ ჩემთავს გაფიცებ ამ მთვრალების სიყვარულს რა მუღამს უჭერ ( კუპიდონს კი გავუ*რაკე მარა მემგონი ვაფშე არ ლაპარაკობს ჩემ ენაზე)



ჰოდა ასე,ეს ახალი თავი მაგრამ წინა თავი წაიშალა და ხემეორედ დაიდო, ამიტომ კომენტარების ყველას ნახვა ვერ მოვახერხე... ასე რომ ორი თავის აზრი მაინტერესებს მოგწონთ?