როგორც კი ნატალიმ კარების კაკუნი გაიგონა,იმწამსვე შემოტრიალდა.
კარის გაღებაც არ დაჭირდა,ისე შემოვიდა ვიღაც...
-ყოველთვის ცუდ სიტუაციაში როგორ უნდა ეჩხირებოდე-თქვა შერლოკმა
-ძამიკო ამას ნამდვილად ვერ გამოვაკლდებოდი
ეს შერლოკის უფროსი ძმა მაიკროფტი იყო,რომელიც ინგლისში ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი პირი იყო პოლიტიკაში.
-გამარჯობა-შემოტრიალდა ნატალი უხერხულად
-გამარჯობა...ნატალი-გაეღიმა მაიკროფტს-შეიძლება ჩამოვჯდე
-რა საინტერესოა,მაგ კითხვას რატო სვამ-უთხრა შერლოკმა უკვე დამჯდარ მაიკროფტს
-შერლოკ აქ უკვე ორი საქმისთვის მოვედი-გაეღიმა მაიკროფტს-პირველი ვიღაც ძალიან საშიში ჯაშუში გამოჩნდა მაგრამ ამაზე საინტერესო კიდევ ის არის-ჩაეღიმა ისევ მაიკროფტს-განა ლორდმა იცის თქვენს შესახებ?
-ნუთუ თქვენც ამ თამაშში ხართ?-კითხა ნატალი
-არამგონია რატომღაც ამ ამბავმა გაახაროს მამაშენი
-თქვენ მას არიცნობთ-გაეღიმა ნატალის
-უკაცრავად ზედმეტად ხომ არ შეყევით ლაპარაკს?-ჩადგა მათ შორის შერლოკი
-ნუგეშინია ძამიკო არ მოგტაცებ-გაეცინა მაიკროფტს და ფეხზე წამოდგა-რამოდენიმე დღეში ყველა ინგლისის დიდებული ბუკინგემის სასახლეში შეიკრიბება მათ შორის მამაშენიც,ხოასევე შენც ვალდებული იქნები წამოხვიდე-უთხრა ნატალის-ასევე შენც-ახლა კი შერლოკისკენ მიტრიალდა და კარებიც გაიხურა თან
-ნამდვილად გავხართ ერთმანეთს-აღნიშნა ნატალიმ
-შეიძლება-გაუღიმა შერლოკმა ნატალის და ხელი წელზე შემოხვია
-შერლოკ-ჩამოჯდა ნატალი-მინდა რაღაცაზე ვილაპარაკოთ
შერლოკიც ჩამოუჯდა გვერძე
-ვიცი რომ შენთვის ეს ამდაგვარი ურთიერთობა არ არის სასიამოვნო და ისიც ვიცი რომ არ გიყვარს რამის გამოხატვა...
-მეც მინდა რაღაც გითხრა-ჩაისუნთქა შერლოკმა-მინდა ამიერიდან რაღაც შევცვალო
-მისტერ ჰოლმს?ეს თქვენ ხართ?-უთხრა ნატალიმ
-შემიძლია შენი სახით ერთი გამონაკლისი დავუშვა-ჩაეღიმა შერლოკს
-ერთადერთი თუ ვიქნები თანახმა ვარ
-თავიდანვე ვიცოდი რომ თავხედი იყავი-ჩაეცინა შერლოკს
-ეს ჩემდამი ფრაზები მაინც არ შეგიცვლია როგორც ჩანს-უთხრა ღიმილით ნატალიმ
-ნამდვილად,წარმოგიდგენია შენი საყვედურები მომენატრა
-ესეიგი გრძნობების გამოხატვაზე უარს ამბობ
-რას გულისხმობ
-შენ მხოლოდ ჩემი საყვედურები გენატრება და არა...მე-ჩაეცინა ნატალის
-იქნებ ვცადო და ეგ სითავხედე სხვა რამით შევცვალო
-იქნებ უბრალოდ კოცნით-გაიღიმა მართლა ძალიან თავხედურად ნატალიმ და უცებ წამოდგა ფეხზე,მაგრამ მას მაინც უჭირდა სიარული და იქვე მდგარ მაგიდაზე ჩამოჯდა
-ასე ძალიან ნატრობ?-კითხა ალმაცერად შერლოკმა რომელიც ასევე ადგა,იმ მაგიდასთან მივიდა,ნატალის კისერზე მოკიდა ხელი და თავი ააწევინა
-იმედია დახრჩობას არ მიპირებ
-უფრო უარესს-ჩაისისინა შერლოკმა,ყელს კიდე უფრო მაგრად მოკიდა ხელი,ძალიან ნელა მიუახლოვდა და ვნებიანად აკოცა
ნატალიმ კი ამდროს თმაში ჩაჭიდა ხელი,თავი ააწევინა და:
-მე კი უარესს მოველოდი-და თავისი დამსკდარი და ძალიან სქელი ტუჩებით შერლოკს მიუახლოვდა
-ჩემს გამოცდას ცდილობ?
-სამწუხაროდ ხელი შეგვიშალეს ბოლოს-უთხრა თუარა ეს შერლოკმა მაგრად მოკიდა წელზე ხელი
-შეგვიძლია დავასრულოთ რაც დავიწყეთ-ჩაიცინა ეშმაკურად შერლოკმა და ნატალის ტუჩებს ეცა
ნატალისთვის ეს კოცნა ყველაზე სასიამოვნო მოგონებად დარჩა მის მოგონებაში...შერლოკისთვის კი საუკეთესოდ.
ეს ორი ადამიანი მართლაცდა როგორ განსხვავდებოდა და ამავდროულად როგორ გავდნენ ერთმანეთს.ორივე ზედმეტად თავისებური და უცნაური იყო.ორივეს ყველა აკრიტიკებდა და რაც მთავარია ორივეს ერთმანეთი უყვარდა.მაგრამ შერლოკი ჯერ კიდევ თავის გრძნობებში ბოლომდე მაინც ვერ გარკვეულიყო,რაიყო ამის მიზეზი?!წარსული
ნატალის კი თავდავიწყებით შეეყვარებია შერლოკის პიროვნება,ხოლმე იმასაც კიარ აქცევდა ყურადღებას თუ რაოდენ მომხიბლავი იყო ეს კაცი სინამდვილეში.
-ნატალი-უთხრა უეცრად შერლოკმა-ზეგ სასამართლოა
-სასამართლო?-კითხა გაკვირვებულმა ნატალიმ
-მორიარტის,შენ კი მოწმედ ხარ გამოძახებული
-რა გაეწყობა წავალ
-რაა?-კითხა გაკვირვებულმა შერლოკმა-სულ მთლად შეიშალე?ნუთუ ვერ ხვდები რომ მორიარტის შეუძლია საკნიდანაც კი მოგწვდეს
-ეგ შეუძლებელია
-შენ მას არიცნობ,ამიტომაც უმჯობესი იქნება საერთოდ არმიხვიდე
-კიმაგრამ
-არავითარი მაგრამ-უთხრა შერლოკმა სერიოზული სახით
-ნუთუ ასე ნაღვლობ ჩემზე?-ჩასჩურჩულა ნატალიმ შერლოკს ყურში
-უფრო მომავალზე-გაეღიმა შერლოკს
-ოდესმე ხომ შეგიძლია რაღაც ტკბილად მითხრა?-გაეცინა ნატალის
-რათქმაუნდა არაა-თქვა უეცრად ოთახში შემოსულმა ჯონმა-ნატალი დამიჯერე შერლოკისგან ესეც ძალიან უნდა გიკვირდეს
ნატალი ამდროს მაგიდიდან ჩამოხტა.
-გშიათ?-შეეკითხა ნატალი შერლოკს და ჯონს
-ნატალი,კიდევ ერთი ადამიანისთვის ვერ გააკეთებ საჭმელს?-კითხა ჯონმა
-ჯონ ამჯერად ვინ მოიყვანე?-კითხა შერლოკმა
-ნუუუ-დაიწყო ჯონმა უხერხულად-მგონი ჩემი მომავალი-და გაეცინა
-არარსებობს-გაეცინა ნატალის-დაინიშნეე?
-მომილოცაავ?-კითხა ჯონმა
-რათქმაუნდა-მივარდა ნატალი და ჩაეხუტა
-ჯონ ეს სიმართლეა?-კითხა შერლოკმა-ნუთუ ცოლი მოგყავს?
-ბოლოსდაბოლოს მეც უნდა შევქმნა ოჯახი
-და რამნიშვნელობა აქვს დაქორწინებას?-დაიწყო შერლოკმა თავისებურად-მაინც ისევ ისე იცხოვრებთ
-შერლოკ სულ ასეთი პესიმისტი როგორ ხარ-უთხრა უეცრად შემოსულმა მერიმ კარებში
-ნატალი გაიცანი-უთხრა ჯონმა უეცრად-ეს მერია,ჩემი საცოლე
-გამარჯობა-უთხრა ნატალიმ
მერიც მიესალმა ნატალის და შერლოკს.
-მერი ნატალი აქ ცხოვრობს ასევე-ჩაეღიმა ჯონს-და კიდევ...-დამთავრება ვეღარ მოასწრო
-ჯონ ერთ საქმეზე მოვლენხვალ-შეაწყვეტია შერლოკმა
-აჰა გასაგებია-გაეცინა მერის-არვიცოდი ოდესმე შერლოკს ვინმე თუ გაუგებდა
-არვიცოდი ასე მალე თუ დაიწყებდით მუშაობას-გაეცინა შერლოკს
-რას გულისხმობ?-ჩაეკითხა ნატალი
შერლოკმა მერის მუცელზე მიუთითა.
-რააა?-გაუკვირდა ჯონს-ღმერთო ჩემოო,ეს როგორ გამომრჩა
-და საკვირველი ის არის რომ არცმე არვიცოდი-გაეცინა მერის
-შერლოკ საიდან შეამჩნიე?
-მომატებული მადა,ზედმეტი მგრძნობელობა,ელემენტარულია-უთხრა შერლოკმა
-გილოცაავთ-უთხრა ნატალიმ
-იმედია შერლოკს დაარქმევთ-თქვა შერლოკმა და მისაღებში გავიდა,სადაც ჯონიც მიყვა უკან
სამზარეულოში კი ნატალი და მერი დარჩნენ,რომელიც შეუსვენებლად ლაპარაკობდნენ
-მაინც ვერ ვხვდები ქალებს რა აქვთ ამდენი სალაპარაკო-აღნიშნა შერლოკმა
-ალბათ მერი ჩვენს ამბებს უყვება-გაეცინა ჯონს
-თქვენ ამბებში ბავშვის გაჩენის მეტი რამე შედის?-გაეცინა შერლოკსაც
-შერლოკ დადგება ეგ დღე როცა შენც ჩემს დღეში აღმოჩნდები
-ტყუილად ნუ ელი
-განა არგინდა?
-არა
-კარგი რა
-არათქო
-მგონი შენ არც აპირებ რომ დაქორწინდე?-გაეცინა ჯონს
-არამგონია
-ნატალი?
-რა ნატალი?
-შენ და ნატალი ღმერთო ჩემო!
-ხო მერე-თქვა შერლოკმა რომელიც ნერვებს აწიწკნიდა ჯონს
-შენ და ნატალი არ დაქორწინდებით ოდესმე?
-ჯონ თავი მომაბეზრე
-ნუთუ არგინდა შვილი გყავდეს
-თავს მაბეზრებ-აიღო შერლოკმა გაზეთი
-წარმოიდგინე შენნაირი უცნაური ბავშვი რომ იქნება კიდევ ამ ქვეყნად-გაეცინა ჯონს
შერლოკმა ამის გაგონებაზე გაზეთი დადო.
-საიდან მოგივიდა ეგ აზრად?
-უბრალოდ წარმოვიდგინე რომ შენ და ნატალის ნამდვილი გენია შვილი გეყოლებოდათ-ჩაეცინა ჯონს-შენც ძალიან უცნაური ხარ და ნატალიც,ორივე რაღაც წამებში ხვდებით ყველაფერს
ამაზე კი შერლოკს გაეცინა
-პირველი შემთხვევაა რომ მართალი ხარ-და ნატალის შეხედა რომელიც მერის უსმენდა
-ანუ დაქორწინდებით?-გაეხარდა ჯონს
-არა-მოუჭრა შერლოკმა-ჩემთვის არც ქორწილს და არც შვილს არანაირი მნიშვნელობა არაქვს,აი მად კი გრძნობები არ გამაჩნია
-ისევ ფსიქოპატიხარ-აღნიშნა ჯონმა
-არა,ძალზედ აქტიური სოციოპატი-გამოეხმაურა სამზარეულოდან ნატალი
-ამწამს შენ მისი მეორე ნიჭი აღმოაჩინე ჯონ-გაეცინა შერლოკს-სამწუხაროდ არაჩვეულებრივი სმენა აქვს
-სამწუხაროდ?
-ანუ რაც აქ ვილაპარაკეთ გაიგონა-გაეცინა შერლოკს-ნატალიი!-დაუძახა უეცრად-იქნებ ცოტა ხნით სმენა დაიხშო?
-ვერ შეგპირდები-გამოსძახა სამზარეულოდან
ამაზე კი ჯონმა სიცილი ატეხა,სწორედ ამდროს ნატალიც შემოვიდა
-ნატალი ყველაფერი მოისმინე?-კითხა წარბაწეულმაჯონმა
-რაც საჭირო იყო-და ამაზე შერლოკს გახედა
-მერე რატომ ხარ გაღიმებული?
-ამ ამბავს დიდად არ დავუმწუხრებივარ-გაიღიმა ნატალიმ და იქვე ჩამოჯდა
ჯონმა კი საათზე დაიხედა.
-როგორც ვხედავ დიდი დრო გასულა,მერი უნდა წავიდეთ-გასძახა სამზარეულოდან მომავალ მერის
-კარგი,აბა ნახვამდის-გაუღიმა მერიმ ორივეს-ნატალი ძალიან კარგი რჩევები მომეცი მადლობა-დაემშვიდობა და ორივე გავიდნენ
-რჩევა?-კითხა შერლოკმა
-ის ხომ ორსულადაა
-ამის შესახებ რჩევა რატომ მიეცი?
-ზედმეტად განათლებული ვარ -გაეცინა ნატალის
-არამგონია უკანონო შვილი გყავდეს-გაეცინა შერლოკს
-უბრალოდ ის რჩევები მივეცი,რასაც ხოლმე დედაჩემი მიყვებოდა როცა ფეხმძიმედ იყო
-მაგ საკითხში მაინც არაა საჭირო განათლება-თქვა შერლოკმა,ადგა და ოთახისკენ წავიდა-ძილინებისა
-რა თბილიხარ-თქვა ირონიულად ნატალიმ -როგორ შევცვალო ეს კაცი-გაიფიქრა უეცრად
-ვცდილობ-გამოეხმაურა იქიდან შერლოკი
-ჯობია ის ეცადო,რომ მეხსიერება მოიკრიბო კარგად-უთხრა ნატალიმ ,რომელიც უკვე ტახტზე დასაწოლად ემზადებოდა და ზედას იხდიდა
-რას გულისხმობ?-კითხა შერლოკმა რომელიც უეცრად გამოვიდა ოთახიდან
-ისეეევ-თქვა შერლოკმა და სხვაგან გაიხედა
ამაზე კი ნატალიმ სიცილი ატეხა
-ღმერთო ჩემო-გაეცინა ნატალის-ისიც კი არ გახსოვს რომ ჩემი ოთახის გასაღები დავკარგე
-ჯონის ოთახი
-შერლოკ ხედაავ?-გაეცინა ნატალის-ისტორია მეორდება
-ჩაკეტილია,რათქმაუნდა-და ნატალის შეხედა შერლოკმა რომელსაც მხოლოდ ბიუსჰალტერი ეცვა ზემოთ
-აი ნამდვილი თავხედი მზერა ვის აქვს-და შერლოკისკენ თითი გაიშვირა ნატალიმ
ამაზე კი შერლოკმა ის თითი დაიჭირა,შემდეგ კი მთელ ხელზე მოკიდა ხელი
-ესეიგი აქ იძინებ?-კითხა შერლოკმა რომელიც უფრო დაუფრო უახლოვდებოდა ნატალის
-სხვა გზა?
-რათქმაუნდა არის გზა-გაეცინა შერლოკს-მაგრამ სამწუხაროდ ის საბანი რომელიც შუაში გვედო მისის ბეიკერსმა სადღაც წაიღო
-ძალიან მეწყინა-უთხრა ღიმილით ნატალიმ
უეცრად შერლოკმა ხელი გაუშვა
-შეგიძლია დაიძინო მად არაა პრობლემა
-კარგი-უთხრა ნატალიმ ნაწყენი სახით
-ვხუმრობ რა გჭირს-გაეცინა შერლოკს-ნეტავ ახლა შენი სახე დაგენახა
ამაზე კი ნატალი შერლოკის ოთახისკენ სწრაფი ნაბიჯებით წავიდა.
-ისევ უნდა გთხოვო ის ზედა-უთხრა უცნაურად ნატალიმ
-ზედმეტად დიდი გაქვს-და თვალი შეავლო შერლოკმა ჯერ ამზედას და შემდეგ ნატალის-მაგრამ მასე ყოფნას ისევ ეს ჯობია
-შეგიძლია დაიძინო და შუქიც ჩააქრო-უთხრა ნატალიმ
-იქითაც შეგიძლია გაიხადო-გაეცინა შერლოკს
-დიდი სიამოვნებით-ოღონდ ერთი პრობლემააა-ჩაილაპარაკა ნატალიმ-სიბნელე
-გეშინია?
-რაც დედაჩემი ჩემს თვალწინ დაიწვა უკუნით ღამეში კი-უთხრა ნატალიმ
ამის გაგონებაზე შერლოკმა უცებ ჩააქრო შუქი,მაგრამ არ დაწოლილა
-შეგიძლია აანთო-უთხრა უკვე გამოცვლილმა ნატალიმ
-ესეიგი გეშინია?-უთხრა უეცრად მის უკან მდგარმა შერლოკმა მაგრამ კი ვერ იფიქრებდა თუ ნატალის რეაქცია ეს იქნებოდა
ნატალიმ ამ უეცარ ნათქვამზე,შიშისგან ფეხი უკან გადადგა,მაგრამ არ დაუნახია რომ ქვემოთ მისი დანა ეგდო და სწორედ იმაზე დააბიჯა ძალიან მწარედ რაზეც უეცრად კივილი მორთო
-რაგჭირს?-კითხა შერლოკმა რომელმაც უცებ სინათლე აანთო
-ოო როგორ მტკივა -და ფეხზე დაიხედა
-მაჩვენეე-უთხრა შერლოკმა-იმაზე საზიზღრობა მაინც არ არის რასაც ყოველ დღე მორგში ვნახულობ
-ზედმეტად გამიჭრია-და თავი ვეღარ შეიკავა
შერლოკმა ნატალიხელში აიყვანა და ლოგინზე დასვა.სახვევები მოიტანა და უცებ მოვიდა რათა ნატალისთვის ფეხი შეეხვია
-კარგი დავიწყოთ-სპირტი ამოიღო და საქმეს შეუდგა-ისეთი წვრილი კოჭი გაქ ვერ ვკრავ ბინტს-გაეცინა შერლოკს
-დაიცა მე შევიკრავ
-არა მაცალე-უთხრა შერლოკმა მაგრამ ნატალის უკვე თავისი ტანი ზემოთ აეწია
ნატალიმ მაინც არ აცალა და წამომჯდარმა გაიკეტა ბინტი ფეხზე,შერლოკი რას შვებოდა ამდროს?
ნატალის აკვირდებოდა,აკვირდებოდა თუ როგორ სასაცილოდ იყო მის ზედაში მაგრამ მის სახეს თითქოს ყველაფერი შეეფერებოდა.
-ძლივს-ამოღერღა ნატალიმ და შერლოკს გახედა რომელიც ჯერ კიდევ მას მიშტერებოდა
-რა გჭირს?-შეეკითხა ნატალი
-დაკვირვების 2წუთი
-დასკვნა გამაგებიე-და შეტრიალებას აპირებდა რომ შერლოკმა წელზე მოკიდა ხელი და მის წინ გააჩერა ისევ
-ტუჩები სულ ასეთი წითელი რატომ გაქვს-კითხა უეცრად შერლოკმა
-მაშინ უფრო მიწითლდება როცა ვინმე მკოცნის-უთხრა სიცილით ნატალიმ
-და აქამდე საერთოდ რომ არ შემინიშნავს ასეთი წითელი ტუჩები
-ვერც შენიშნავდი-თქვა ნატალიმ
-და რატომ
-რადგან ეს დასკვნა მხოლოდ ახლა გამოვიტანე-და ალმური მოედო სახეზე ნატალის
-ნუთუ?-კითხა გამომწვევად შერლოკმა და ცოტა ხანი ჩაფიქრდა-არმითხრა რომ...
-კი-გაუღიმა ნატალიმ
-ეს შენი პირველი კოცნა იყო-და გაეცინა შერლოკს
-შეგეძლო არ დაგესრულებინა ეგ წინადადება
-რატომ?ასე არგინდა გამოაშკარავდე?-უთხრა შერლოკმა რომელიც უკვე მის საკოცნელად მიდიოდა
-რა სამწუხაროა რომ შენი ტუჩები მუნჯები არიან-და ეს სიტყვა დამთავრებულიარ ქონდა რომ შერლოკმა ძლიერად აკოცა
შერლოკი ამ საქმეში ძალიან ჯელტმენი იყო,მაგრამ კი აი ნატალის ტუჩებს ვერ უძლებდა.ისინი ზედმეტად ლამაზი იყო ამ ყველაფრისთვის.შერლოკი რომ მიხვდა ნატალის ტუჩებს ცეცხლი მოედო უკვე,კისრისკენ გადაინაცვლა აი აქ კი ნატალიმ უკვე ხელები მოხვია და კიდევ უფრო მაგრად მიიკრა.
ნატალიმ შერლოკის პერანგის ღილების გახსნა დაიწყო
-ნატალი-თქვა უეცრად ჩუმად შერლოკმა-არმინდა დაგაძალო-და მისი კისრის სურნელის შესუნთქვა და კოცნა გააგრძელა
-საიდან მოიტანე რომ მაძალებ?-შეხედა ნატალიმ თავხედურად
-ეს შენი სითავხედე კიდევ უფრო ცუდ ბიჭად მხდის-გაეცინა შერლოკს და ნატალის ზედის აწევა დაიწყო რომ...
კარზე ზარია
-სულ ეს დაუპატიჟებელი სტუმრები-თქვა შერლოკმა მობეზრებული სახით
-ვინ შეიძლება ასეთ დროს იყოს?დაიცა გავაღებ-თქვა ეს ნატალიმ და შერლოკის ხელებიდან თავი დაიძვრინა
შერლოკი კი რომელსაც დავიწყებოდა პერანგის ჩაცმა ნატალის უკან გაყვა,მაგრამ არცერთ მათგანს არ დაჭირვებია კარის გაღება
სტუმარი თვითონ შემოვიდა
-გველები კარებს თავისით როდის მერე აღებენ?-კითხა ნატალიმ და სერიოზული სახით შეხედა მის დედინაცვალს...