ეს ისტორია ძველი დაწერილი მაქვს, 2012 წელს დავწერე ამიტომ ძალიანაც ნუ გამკიცხავთ :დ :დ
---------
ლოგინზე ვიჯექი და ჩუმად ვტიროდი, თან გაბერილ მუცელზე ხელს ნაზად დავატარებდი. არმინდოდა შაკა გამეღვიძებინა. ვერც ფეხზე ვდგებოდი, ბოლოსდაბოლოს პირველად ვიყავი ამ სახლში და ისიც ვარაუდად ვიცოდი აბაზანა სად იყო, ნელა დავწექი ისევ და თავი ბალიშში ჩავრგე, მუცელზე საბანი გადავუფარე და დაძინებას შევეცადე, თუმცა კუჭი საშინლად მტკიოდა და ვერ ვჩერდებოდი. სწრაფად დავწვდი იქვე ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს და ყურსასმენებს და შევეცადე ყურადღება სიმღერებზე გადამეტანა თუმცა არაფერი გამომივიდა. ვტიროდი და არვიცოდი რა გამეკეთებინა.
-გაიღვიძე?-დაბოხებული ხმით მკითხა ქმარმა რომელიც ცოტა შეფხიზლებულიყო და ცალი ყურსასმენი ყურიდან გამომაძრო
-ხო-ჩახლეჩილი ხმით ვუთხარი და თვალებიდან ცრემლი სწრაფად მოვიშირე
- რაგატირებს შოკოლადო?-თბილად მკითხა და თავზე მაკოცა.
-არ ვტირი-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე
-გშია ხო?-გაიცინა და ეხლა მან გადამისვა მუცელზე ხელი.
-კუჭი მეტკინა-აღარ დავუმალე და კვლავ ავსრუტუნდი.
-ჩემი ლამაზი, ჩემი ცხოვრება, ჩემი სიცოცხლე-თბილად მეჩურჩულებოდა და ხან ტუჩებზე მკოცნიდა ხან ლოყაზე და ხან შუბლზე. მე კი სიამოვნებისგან გატრუნული ვიწექი და ხელები მუცელზე მეწყო
-მიდი ადექი, კაბა გადაიცვი და გავიდეთ სამზარეულოში-გაიცინა და ფეხზე წამოდგა, მეც ფრთხილად წამოვდექი და სარაფანი გადავიცვი, ეს ერთადერთი იყო რაც ჩემი ძველი ტანსაცმლიდან მერგებოდა.
-ჩემი გაბერილი-ყელში მაკოცა
-შაკა, 70 კილო ვარ უკვე-კვლავ ამიცრემლიანდა თვალები
-8 თვის ორსული ხარ ბოთე და აბა რაიქნები? თან ნახე ლოყები რასაყვარლად შეგიპუტკუნდა, ისე ესეთი უფრო მომწონხარ-გაიცინა და სამზარეულოსკენ გამიძღვა
-სირცხვილია, სტუმრები ვართ და ღამე სამზარეულოში შემოვიპარებით და შევჭამ-ნერვიულად გავაქნიე თავი და უკან გაბრუნება ვცადე მე
-ეს შენ ხარ აქ პირველად და სრუმრად გრძნობ თავს თორე მე არა, მიეჩვევი თანდათან, თან არაფერს გვეტყვიან ორსულად ხარ და გეპატიება, თან სულელო, რო იჯექი და ტიროდი გაგეღვიძებინე? ქმარი მარტო იმისთვის კიარავარ მე შენი რომ შენთან სექსი მქონდეს სახლი დამილაგო და საჭმელი მომიმზადო?
-კარგი რა, გაჩუმდი-აწითლებულმა ვუთხარი და მაცივრიდან ქათმის დალათი გამოვიღე, თეფში მოვძებნე და გენრიელად დავიწყე ჭამა
-ნაბახუსევზე არხარ?-ეხლა გამახსენდა რომ დაწოლის წინ უგუნოდ მთვრალი იყო,
-არა, ძილში გამოვიფძიზლე-გაიცინა მანაც
-ხვალ კიდევ უნდა დათვრე?-ვკითხე შეწუხებულმა
-ხვალ ბიძაჩემი ჩამოდის ვიკა თორე ხოიცი ეს დალეცა დიდად არც მხიბლავს-უკმაყოფილოდ გააქნია თავი და თეფშს რომელსაც ვრეცხავდი ხელი გამაშვებინა.
-ამას მიხედავენ, წამოდი ეხლა გაიძინე თორე თვალები სულ დაწითლებული გაქ ჩემო სულელო-გაიცინა და თეფში ნიჟარაში ჩადო, შემდეგ კი საძინებლისკენ დავიძარით, ტკბილად დამეძინა, აღარც კუჭის ტკივილი მაწუხებდა და აღარც ჩემს გგოგონას აწუხებდა შიმშილი 3 კვირაში რომ დაიბადებოდა. დილით გავიგე როგორ წამოდგა ფეხზე შაკა და მეც სასწრაფოდ ვჭყიტე თვალები
-აუ უჩემოდ არ გახვიდე რა-შევევედრე ნამძინარევი ხმით და ლოგინზე წამოვჯექი.
-კარგი-თავი დამიქნია და ლოგინზე ტანსაცმლიანად გაწვა. ნელა წამოვდექი ფეხზე და ჩანთიდან გრძელი კოჭამდე სარაფანი ამოვიღე, გადავიცვი და ფეხზე ბალეტკები ჩავიცვი. თმა კოსად ავიკარი.
-მზად ვარ-ვუთხარი შაკას როდესაც სარკეში ჩავიხედე და ჩემს მუცელს ღიმილით მოვეფერე
-ჩემი ლამაზი ცოლი-სწრაფად მაკოცა ტუჩებზე და ხელი წელზე მომხვია.
-ჩემი გოგო მალე დაიბადებაა-წაიმღერა შაკამ კარიდან გასვლისას და სიცილი დაიწყო, მეც ავყევი. მისაღებში გასულს თითქმის ყველა იქ დაგვხვდა
-მამაჩვენი მოვა 1 საათში, დედა აეროპორტში დახვდა და უკვე აქ მოდიან-ამცნო ახალი ინფორმაცია ლულუმ შაკას დეიდაშვილმა ვიკას
-მართლა? კარგია-უხერხულად თქვა და ხელები მუცელზე დაიწყო, თან თვალებით შაკა მოძებნა რომელიც მაცივარში იყო შემძვრალი და რაღაცას ეძებდა, და ეხლა გაახსენდა რომ შიოდა, თანაც ძალიან. თუმცა შეეცადა ყურადღება სხვა რამეზე დაგაეტანა და დების საუბარს დაუგდო ყური ( შაკას 3 დეიდაშვილი ყავდა ) თან ტელეფონს ათამაშებდა ხელში
-რას არქმევ ბავშვს?-ჰკითხა უეცრად უფროსმა დამ იანამ
-მინდოდა ელენე დამერქმია მაგრამ შაკას არ მოსწონს-მოღუშულმა თქვა და შაკას გახედა რომელიც სამზარეულოში ფუსფუსებდა.
-მაგას ვიკ ეკითხება?-წარბი აწია ლულუმ და დედაშვილს მკვლელი თვალებით გახედა
-თვითონ რაუნდა?-ეხლა შუათანა და ჩაერთო საუბარში ნინო
-ვალენტინა, მართალია ეს სახელი მეც მომწონს მაგრამ ელენე უფრო მომწონს-ვუთხარი სიცილით გოგონებს
-ალექსანდრა დაარქვი-შემომთავაზა ლულუმ
-ან იანა-გაიცინა იანამ
-ვიფიქრებ-თვალი ჩავუკარი იანას
-აბა ჩემი გოგონები რაზე ჭორაობენ?-სიცილით მოგვიახლოვდა შაკა გოგონებს და სინი პირდაპირ ჩემს წინ დადო, სინზე ცხელიმწვანე ჩაი და 3 ნაჭერი კარაქიანი პური იდო
-თქვენთან ბოდიში მაგრამ ჩემს შვილს შია და მე თქვენთვის საჭმელს ვერ გავაკეთებ-ენა გამოუყო დეიდაშვილებს ხუციშვილმა და ჩაის სული შეუბერა რომ გაციებულიყო
-სანამ გაცივდება ჩვენც მოვიტანთ საჭმელს და ვჭამოთ ყველამ-სწრაფად წამოიშალნენ გოგონები ფეხზე და ორ წუთში უკვე ჩვენ წინ უზარმაზარი მაგიდა საჭმელს დაეფარა, სიცილ-კისკისით ვჭამდით კარი რომ გაიღო და ოთახში ნენე ბიცოლა და ვიღაც კაცი რომ შემოვიდნენ, არ ვიცნობდი თუმცა ვიცოდი რომ ეს შაკას ბიძა იყო, ის ხომ ჩვენს ქორწილში ვერ ჩამოვიდა რადგან შვეიცარიაში იყო მივლინებით
-გამარჯობათ ბავშვებო-მოგვესალმა ნენე ბიცოლა
-ჩემი რძალით აქ ყოფილაა-გაიცინა კაცმა და ჩვენსკენ წამოვიდა, სუყველა ფეხზე წამოვდექით. ჯერ შაკას გადაეხვია შემდეგ კი მე ძია მიშკა,
-ეს როდისღა მოასწარი ბიჭო?-თავში ხელი წაარტა შაკას და ჩემს გამობერილ მუცელზე ანიშნა
-8 თვეა ჩემი ცოლია და არ უნდა მომესწრო ?-გაიცინა შაკამ
-ხუციშვილების სიამაყე ხარ-გაუცინა ძია მიშკამ და მაგიდაზე დაჯდა
-ნენე სარდაფიდან ღვინო ამოიტანე-გასძახა ცოლს მიშკამ და გამიღიმა
-დიდი ხანია ერთმანეთი გიყვართ ბავშვებო?-გვკითხა კაცმა და ორივეს გადმოგვხედა
-კი, თუმცა დიდი ხანი ვაწამეთ ერთმანეთი, იცი ქორწილის წინა დღეს გადაიფიქრა და ცოლად აღარ მომყვებოდა-სიცილით იგუდებოდა შაკა, მე კი სირცხვილისგან გავწითლდი.
-შვილო, აბა თვალები სად გქონდა ამას რომ მოყვებოდი?-ეხლა მიშკა ძიამ გაიცინა და შაკას გვარიანი მუჯლუგუნიც დაიმსახურა
#ქორწილის წინა დღე
-წამოდი რა ლაშა და ნინუცაც წამოვლენ, დავჯდეთ სახინკლეში და გავერთოთ-ტელეფონზე დამირეკა შაკამ
-ხვალ 6 საათზე ვარ ასადგომი-დავიწუწუნე მე
-მიდი რა შენ მომავალ ქმარს ბოლო სურვილი შეუსრულე რაა-ამოიწუწუწნა ხუციშვილმა
-კარგი, ბოლოა რადგან ხვალ უკვე ჩემი ქმარი იქნები-გავიცინე და ტელეფონი გავთიშე, იანვარი იყო, ქორწილი 7 იანვარს გვქონდა, შობას, ძალიან მიხაროდა, ბაკურიანში მივდიოდით დღის პირველ ნახევარში საღამოს 8 საათისთვის კი დარბაზში უნდა ვყოფილიყავით და სტუმრებთან ერთად უნდა გაგვეგრძელებინა მხიარულება, თბილად ჩავიცვი და როგორც კი შაკას ზარი დავაფიქსირე ტელეფონზე ძირს ჩავედი, შაკას მანქანაში ჩავუხტი და ლოყაზე ვაკოცე.
-ნინუცა და ლაშა იქ დაგვხვდებიან-მითხრა და თავის საყვარელი რესტორნისკენ დაიძრა. საღამო მხიარულად მიდიოდა იმას თუარ შავთვლით რომ ლაშა და შაკა გამვლელ გოგონებს ცუდად აყოლებდნენ მზერებს
-რაიყო ბიჭო, ხვალამდე ვეღარ მოგითმენია?-აღადავდა ლაშა
-შენ შენ *რაკს მიხედე, ხვალ ქორწილისთვის ჩოხა უნდა იშოვო-თვალი ჩაუკრა შაკამ ლაშას
-ბიჭო მე კი ვიშოვი მარა შენი ჩოხა მეცვა წინა კონცერტზე ხო გახსოვს?(ლაშა და შაკა ორივე მოცეკვავეა და ქორეოგრაფი, საკუთარი სტუდია აქვთ)-ჰკითხა ლაშამ
-ხო იმიტომ რომ ცეკვის დაწყებამდე მოგინდა მოწევა და ჩოხა დაწვი-თვალები გადაატრიალა შაკამ
-იგივე დაემართა შენ ჩოხასაც-ამოილაპარაკა სერიოზულად ლაშამ
-რა? ღადაობ??-გავიოცე მე
-შენ ნუ გეშინია ჩემო პატარა, მე მაინც მოვალ ქორწილში, არ მიგატოვებ, აჭარულის ფორმით მოვალ-ჩაიფხუკუნა ხუციშვილმა
-ღადაობთ თუ მართლა?-გადავხედე ძმაკაცებს
-მართლა, თუ გინდა მანქანაში მაქვს გაჩვენებ-მითხრა ლაშამ.
-აუ შაკაა-ამოვიწუწუნე მე
-ხომ გითხარი ნუ გეშინიათქო? აი გახსოვს ზაფხულისთვის რომ შორტები ვიყიდე? იმით წამოვალ ჩემო სიცოცხლე-მეღადავებოდა შაკა
-მეღადავებით-დარწმუნებულმა და გაბრაზებულმა გავხედე ბიჭებს რომლებმაც სიცილი დაიწყეს
-უი მიხვდი?-გაიცინა ლაშა
-მივხვდი შენნაირ დებილს ცოლად რომ არ უნდა გავყვე-ენა გამოვუყავი შაკას და სწრაფად დავტოვე რესტორანი გაბრაზებულმა, არ მიყვარს როდესაც დამცინიან, ან ვის უყვარს? გაგეცინებათ რაზე გაბრაზდაო მაგრამ შაკასგან ყველაფერი მწყინს რავქნა? მეორე დილამდე ზარებს არ ვპასუხობდი, განა მართლა ეგრე ვიყავი გაბრაზებული, თუმცა ხომ უნდა გამეწვალებინა? მეორე დილით დავურეკე.
-სადაა მძღოლი?-ვკითხე ცივად
-ვინ მძღოლი?-გაიკვირვა მან
-სალონში ვინ წამიყვანს?-ვკითხე იგივე ტონით
-აბა არ მოგყვები ცოლადო?-გაიცინა მან
-ვერ მოგართვი-ჩავიცინე და ტელეფონი გავუთიშე.
#ახლანდელო
-რაო გაგახსენდა რა გამიკეთე?-შემომიბღვირა შაკამ
-კი და ღირსიც იყავი-ენა გამოვუყავი მე
-რა საყვარლები ხართ-გაიცინა ნინომ
-და შენ წარმოიდგინე ჩემი ვალენტინა რა საყვარელი იქნება-ხელი მუცელზე მომისვა ხუცისვილმა
-როდის ელოდებით?-გვკითხა გაღიმებულმა მიშკამ
-3 კვირაში-გავუღიმე მეც და შაკას ხელს რომელიც ჩემს მუცელზე იყო მოთავსებული მეც დავადე.
-სად გაიცანით ერთმანეთი?-დაინტერესდა იანა და ინტერესიანი თვალებით გადმოგვხედა
-სკოლაში, მაშინ 11 კლასში იყო შაკა, დიდი ბომბა ეკავა ხელსი საახალწლო და ფეხებში ამიფეთქა-წარბაწეულმა გავხედე შაკას
-მერე ხო მოგიხადე ბოდიში, თან მე ამის კლასელი მომწონდა და მინდოდა იმას შეშინებოდა სანამ ბომბა აფეთქდა ის გოგო წავიდა-სიცილისგან მუცელი ტკიოდა ხუციშვილს
-მერე ჩემი კლასის ფანჯრის ქვეშ იდგა და ჩვარი ვესროლე თავში-ეხლა მე გავიცინე და ენა გამოვუყავი
-მაგის გამო მერე ხომ ჩაგკეტე საპირფარეშოში?? თან ბიჭებისაში?-თანდათან ვიხსენებდით წარსულს და ვიცინოდით, სხვებიც ჩვენი შემხედვარე იცინოდნენ
-კარგი აღარ გვინდა-შევჩერდი მე
-სახალისო იყო, გაგეგრძელებინათ-იცინოდა იანა
-იმედია ბავშვი ვიკას დაემსგავება-თქვა მიშკა ძიამ
-რატომ ვითომ?-გააპროტესტა ხუციშვილმა
-იმიტომ-გაიცინა ძია მიშკამ
-ამას მალე გავიგებთ, ალბათ-ვთქვი და მუცელზე ხელი დავისვი როდესაც ტკივილი ვიგრძენი, რათქმაუნდა ჩვენი გოგონა არ ისვენებდა. თითქმის 1 კვირა გავაკარეთ ესე მხიარულებაში, ყველა უკეთ გავიცანი და დავუახლოვდი, ბოლოს კი იქედან წამოსვლის მიზეზი სალენტინა გახდა, ჩვენი გოგონა დაიბადა, ჯანმრთელი და საღსალამათი. რაც მთავარია მამიკოს გავდა.
მეორე შვილი კი ბიჭი იყო, ალექსანდრე ხუციშვილი.