ჩემს ოთახში ყვავილების თაიგულით ხელში თედო იდგა ჩემს დანახვაზე ჩაიმუხლა და ბეჭედი გამომიწოდა
-მზად ხარ სამუდამოდ იყო ჩემი ცოლი?
-არა შენ ჩემთვის რაღაცის თქმა დაგავიწყდა.
-ჩემო ძვირფასო და უსაყვარლესო მეუღლევ ქალბატონო ალექსანდრა გიორგობიანო ჟორჟოლიანისა მე თქვენ მიყვარხართ,ეხლა იქნებით ჩემი ცოლი მანამ სანამ სიკვდილი არ დაგვაშორებს ერთმანეთს.
-არა მე სიკვდილის შემდეგაც შენი ცოლი ვიქნები არ მოგცემ უფლებას ჩემგან განთავისუფლდე.
-მეც ეგ მინდა,რომ არასდროს ვიყო უშენოდ,არ მაკოცებ?
-უარს როგორ ვიტყვი შენს კოცნაზე.
თედომ ხელში ამიტაცა კოცნა და მოფერება დამიწყო.ელენეს და ლუკას ხმა გავიგონეთ.
-აუუ საშუალებას არ მოგცემენ რომ ცოლის მოფერებით დატკბე.
-ადექი მოწესრიგდი მაგას მოვასწრებთ.
-წარბებს ნუ მითამაშებ თორემ ბაბუაჩემიც რომ გაცოცხლდეს და მოგვაკითხოს ამ ოთახიდან არსად გაგიშვებ.
-თუ დამიჭერ კი.
კარებთან მისული დამიჭირა.
-ხომ ხედავ ვერსად გამექცევი.
-არც ვაპირებ გაქცევას.ახლა წავედით ელენე და ლუკა გველოდებიან მალე დედაც მოვა.
-ვააა ჩემი ქვისლიც აქ ყოფილა,თედო მაპატიე არ ვიცოდი თუ ჩამოხვედი თორემ მარტო დაგტოვებდით ცოლთან ერთად.
-არაუშავს ლუკა წინ მთელი ღამეა.
-ვიხუმრეთ ლუკა ხომ,გამეცინა თან მაგრად.აუუ თედო ზარია კარი გააღე რა.
-ჩემი ბიჭი ჩამოსულა როგორ მომენატრე შვილო.
-მეც მომენატრეთ სიდედრო.
-მე უკვე დაგავიწყდით ხომ.
-არა ლუკა ეს პარკები დაალაგე და შენც მოდი ჩემთან.
ვუყურებდი რა ბედნიერი იყო დედა თედოს და ლუკასთან ერთად ეს უფრო მეტად მაბედნიერებდა მაგრამ გულს მიღრღნიდა ის ფაქტი რომ თედოს მამამისზე არაფერი უკითხავს.
-სანდრა მგონი მოვეწონე შენს დიშვილს.
-ძაან საყვარელია ხომ.
-სხვისი ბავშვები რომ მოგწონთ დროა თქვენიც გყავდეთ არა?
-მაგაზე მეც ვფიქრობ ლუკა.
-ეჰ ქვისლო კიარ უნდა იფიქრო უნდა იმოქმედო.
-კარგი ვიმოქმედებ შენ მაინც გამოცდილი კაცი ხარ და უნდა დაგიჯერო.სიდედრო თქვენთან ყოფნა კარგია მაგრამ მამა არ მინახავს დიდი ხანია თქვენის ნებართვით ჩემს ცოლს წავიყვან და წავალთ ჩვენს სახლში.
-რათქმაუნდა შვილო მამაშენის სანახავად უნდა წახვიდეთ,მაგრამ გევახშმათ მაინც.
-არა წავალთ მამასთან ვივახშმებთ,მითხრეს რომ ნორმალურად არ იკვებება და ძალიან გამხდარა.
-კარგით შვილებო წადით.
მე და თედო სახლში ისე მივედით არაფერი გვბითქვამს ერთმანეთისთვის ახლა უკვე აღარ მქონდა მიზეზი რომ ბედნიერი არ ვყოფილიყავი,თედო მამამისს დაელაპარაკებოდა და ყველა უთანხმოებას მოაგვარებდა.
-მამა..
-ბატონო თედო მამათქვენი კაბინეტშია.
-კარგი ვნახავ.
-თედო გთხოვ ჯერ მე შევალ და შენ მერე შემოდი,სიურპრიზი გავუკეთოთ.
-როგორც თქვენ მიბრძანებთ ქალბატონო.
-ბატონო ლევან თქვენთან სტუმარია.
-ასეთ დროს ვინ არის?
-მე ვარ.
-მოდი ჩემო ლამაზო გოგო შენ არ იცი როგორ გამახარე შენი სტუმრობით.
-უფრო გაგახარებთ თუ ჩემთან ერთად ჩამოხვალ ქვევით.
-კარგი წავიდეთ.
ქვევით ჩამოვედით თედო იქ გველოდებოდა,დიდხანს ილაპარაკეს თედომ ბოლომდე მოუსმინა მამას თუ რა ქონდა სათქმელი,ერთად ვივახშმეთ თედოს ბავშვობის ფოტოები ვნახეთ და ისიც გავიგე რომ საკმაოდ უცნაური ბავშვი ყოფილა.
-კარგით შვილებო წავედით დავიძინოთ.
-სანდრა შენ წადი და მეც ამოვალ საძინებელში.
-სად მიდიხარ?
-მიდი და მალე მოვალ.
თედოს ველოდებოდი საკმაოდ შეაგვიანდა პიჟამოები ჩავიცვი და საწოლში ჩავძვერი.
-თედო სად იყავი ამდენხანს?
-რა ხდება ჩემს გარეშე ვერ ძლებ მოგენატრე?
-სულაც არა ჩაიცვი პიჟამოები და დავიძინოთ.
-არააა არ ჩავიცვამ თვალები ფართოდ გაახილე და შემომხედე.
-რატომ?
-რატომ? იმიტომ რომ ვიხდი და ჩემგან ეგ საბანი ვერ დაგიცავს ცხვირემდე რომ ჩამძვრალხარ შიგნით,შენ დღეს ჩემში მიძინებული ლომი გააღვიძე.
-და ვინ გითხრა რომ მინდა ვინმემ შენგან დამიცვას,ერთი სული მაქვს როდის აღმოვჩნდები შენს ძლიერ მკლავებში.
თედო წამში მოექცა ჩემს ზემოდან ხელები ნელა შემიცურა მაისურის ქვეშ და ბიუსჰალტერი შემიხსნა.
-ისე რა უცნაური წყვილი ვართ ცხრა თვეა ცოლ-ქმარი ვართ და პირველი ღამე დღეს გვაქვს,რატომ თრთი ხომ არ გეშინია თუ გეშინია გავჩერდები არაფერს გაიძულებ.
-არა მინდა რომ შენი ვიყო სულითაც და ხორცითაც.ხელები თმებში შევუცურე ჩემსკენ მოვიზიდე და ვაკოცე.
……………………
დილით თედოს ნაზმა კოცნამ გამაღვიძა.
-პრინცესა ადექი გაიღვიძე.
-აუუ დამაძინე რაა.
-შენ რაღაც ძაან ძილისგუდა გახდი ამ ბოლო დროს.
-ჯერ მხოლოდ ერთი წელია რაც შენი ცოლი ვარ და უკვე წუწუნებ.
-მე არ ვწუწუნებ საუზმე მოგიტანე მინდოდა ჩვენი ქორწინების წლისთავი მომელოცა შენთვის.
საწოლიდან წამოვდექი უცებ თავბრუსხვევა ვიგრძენი და სწრაფად დავჯექი.
-სანდრა კარგად ხარ?
-კი თედო უბრალოდ სწრაფად ავდექი და მაგიტომ დამეხვა თავბრუ.
-კარგი მე წავედი.
თედო წავიდა ოთახში რომ შევბრუნდი საშინელი გულისრევა ვიგრძენი საპირფარეშოში შევედი ცოტა მოვწესრიგდი და აფთიაქში წავედი ტესტის ვიყიდე და უკან დავბრუნდი.ტესტის პასუხის ნახვის შემდეგ ცრემლებს ვერ ვაჩრებდი ეს ცრემლები ბედნიერების იყო ჩემს სხეულში ახალი სიცოცხლე იზრდებოდა ჩემი და თედოს არაამქვეყნიური სიყვარულის ნაყოფი რომელიც უკვე სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა,პატარა მეყოლებოდა რომელიც მალე დედას დამიძახებდა.მზადება დავიწყე თუ როგორ ვეტყოდი თედოს ამ ამბავს.
-მოვედი!
-შემოდი მალე.
-ვაუ დღეს რაღაც ძაან ლამაზი ხარ,ცოტა მოსუქდი ხომ იცი თან ძალიან გიხდება.
-ხოო არაფერი აღარ მეტევა.
-მოდი დაჯექი ვივახშმოთ.
-მოიცა საჩუქარი უნდა გადმოგცე.
თედომ ულამაზესი ყელსაბამი მაჩუქა ახლა ჩემი საჩუქრის ჯერი დადგა პატარა ყუთი მივაწოდე თედომ გახსნა ყუთი რომელშიც პატარა ბავშვის ფეხსაცმელები და მაისური იდო.
-სანდრა ჩემო პრინცესა მე...შეენ......შენ ჰაა?
-ხო თედო მალე პატარა გვეყოლება.
-ჩემო ლამაზო შენ არ იცი როგორ გამახარე და გამაბედნიერე,არ მჯერა მალე მამა გავხდები.
-თედო დამსვი მალე,ცუდად გავხდები.
-უიი მაპატიე პრინცესა.
………………………
-თედო გაიღვიძე,თედო მტკივა მალე რა.
-რა?რა გტჯივა?
-თედო წამიყვანე საავადმყოფოში?
-ახლავე ჩემო ლამაზო.
-თედო გთხოვ დამშვიდდი ჩემზე მეტად ნერვიულობ.
მანქანაში ჩამს ისე ჩქარა ატარებდა 15 წუთში საავადმყოფოში ვიყავით,თედოც დაესწრო მშობიარობას,მამხნევებდა მაგრამ ვხვდებოდი რომ ჩემზე მეტად ნერვიულობდა,სახეზე ფერი საერთოდ არ ედო.
-გილოცავთ უსაყვარლესი ბიჭი გყავთ.
ექიმმა ბავშვი მოგვიყვანა მართალია მხოლოდ ორო წამით გამრამ მისი შეხებისას რაღაც უცნაური სითბო ვიგრძენი.
…………………………
-დედა სანდლოს უთქალი წელილი მეჩ დამიჭეროს.
-სანდროო შემოდი ჩემთან.
-გისმენ დედა.
-სანდრო დედიკო შენ უკვე დიდი ბიჭი ხარ ნინიკო კი პატარაა ამიტომ უნდა დაუთმო და მასაც დაუწერო თოვლის ბაბუასთვის წერილი,ის შენი დაიკოა და უნდა გაუფრთხილდე.
-კარგი დედა დავუწერ,ნინიკო წამოდი დავწეროთ წერილი თოვლის ბაბუასთვის.
დღეს ვხვდები თუ რა არის ნამდვილი ბედნიერება,ნამდვილი ბედნიერებაა გყავდეს მოსიყვარულე ქმარი და შვილები.
-ჩემი ღიპუცა ცოლი როგორაა.
-მე კარგად მაგრამ ეს არ ისვენებს ეტყობა მამას გავს.
-მე მგონია რომ დედას უფრო გავს.
-სანდრო ნინიკო წამოდით ბაბუა თოვლის პაპა გავაკეთოთ.
-როგორ უყვარს მამას ბავშვებთან ერთად ყოფნა.
-მე კი შენთან ერთად ყოფნა და კიდევ ბევრი შვილი მინდა.
-კარგი რა თედო ჩვენ უკვე გვყავს ორი და მესამეს ველოდებით.
-მიყვარხარ ჩემო დედოფალო.
-მეც მიყვარხარ ჩემო მეფევ.
-ჩვენც გვიყვარხართ დედიკო და მამიკოოოო.
………………………
ესეც ბოლო თავი