რომ მივედით ჯერ დასარჩენი ადგილი ვნახეთ, რათქმაუნდა გულიკომ გაგვანაწილა გოგოები ცალკე ბიჭები ცალკე მაგრამ ვის ანაღვლებდა, მაშინვე "თოხლაობა" წავიდა გოგოებს დალევის უფლება არ მოგვცეს მაგრამ მე გიგასთან მივცუცქდი და ცოტა დამალევინა, მიხვდა მასწავლებელი და სიცილით დამიქნია ხელი, მეორე დღეს გერგეტი უნდა გვენახა, მანამდე გვქონდა დროს სრულიად დავღლილიყავით, ჯერ წრეშიბურთიო მერე ბამბიქტონი ფეხბურთი და ბოლოს დაღლილებზე სელფები, მარტო ელენიკო იჯდა მოწყენილი ილიასთან ერთად, მივედი და გვერდით მივუჯექი
-ელენე რატო არ თამაშობ?
-მეტყობა რამე რო თამაში მინდა?- ისეთი ტონით მითხრა რამის ის ბალახი ვაჭამე რაზეც იჯდა
-კაი ბოდიში თუ შეგაწუხე.-საჯდომის ბერტყვით წამოვდექი და ზედ მივაყარე, აი ასე მე ვცდილობ დაველაპარაკო ეს კიდე მესწერვება, გიგასთან მივედი და ჩამოვუჯექი ხელები გადავაჯვარედინე და მაგიდას ზურგით მივეყრდენი
-გაგაბრაზა?
-გვიყურებდი?
-ჰო
-ჰო იდიოტია თავი რა ჰგონია, მე კიდე დალაპარაკებას ვცდილობდი, მუდო.
-კაი რა მაგის გამო რატო ბრაზობ. წამო გავისეირნოთ?- ფეხზე წამოდგა და ხელი გამომიწოდა რო ავმდგარიყავი
-იციი გზები?
-ნუ გეშინია არ დავიკარგებით.- ხალხისგან მოშორებით წავედით, სდაღაც მოსახვევში ავიდა და იქიდან გადმომახედა სასწაული იყო, გაგიჟებული ვიყავი, ყაზბეგი საქართველოს ნომერ პირველი ადგილია და არამარტო საქართველოში, მაინც რა არის არაა მივედი წიკლაური ჩემებში...
-ძალიან ლამაზია გიგა, ხარ აქ ნამყოფი?
-კი ადრე.- უკნიდან მომხვია ხელები და თავი მხარზე ჩამომადო
-შოკში ვარ, ძალიან ლამაზია
-ჩემზეც?
-შენ სიმპატიური ხარ სულელო.- მისკენ მივატრიალე თავი და ლოყაზე ვაკოცე
-მიყვარხარ.- მისკენ მიმატრიალა და ნელა შემეხო ტუჩებზე გეგონება პირველად აკეთებდა ამას და ეშინოდა, ხელები თმაში შემიცურა და ახლა უფრო ძლიერად დამიწყო კოცნა კინაღამ გავიგუდე, მერე ყელთან ჩაიპარა ნელ-ნელა, ისე რო ვერც გავიგე როდის მოსწყდა ჩემს ტუჩებს, მთელი ტვინი გათიშული მქონდა მხოლოდ მას ვგრძნობდი, ბოლოს მოვშორდი და ცოტა წინ წავედი, ვიცოდი რამე "მარცხი" მოგვივიდოდა ახლა რო არ გამეჩერებინა
-რატო გარბიხარ
-იმიტო, წამო ბავშვებთან...
-არ მინდა რა შენთან მინდა, ძლივს მთები და შენ მყავხარ მარტო
-ფეისბუქზე ბევრ სტატუსებს კითხულობ?- გაკრეჭილმა გავხედე
-არა, მათლა მინდოდა ასე.- ჩემკენ გამოიქცა და მეც გავიქეცი, მივრბოდი მომდევდა, ბოლოს ბრაგვანი გავადინე და ძირს დავეცი, ჩემთან მოირბინა და სიცილით რო გული იჯერა მერე ამაყენა ფეხზე, მე კიდე მუხლი მქონდა ნატკენი და ცრემლებით ამევსო თვალები, არ მწყენია მისი სიცილი უბრალოდ მეტკინა, მერე სისხლი რო დავინახე ისტერიკაში ჩავვარდი
-კარგი რა გატირებს გოგო, პატარა ხარ.- ჩაიმუხლა და მიმიხუტა
-მტკივა იდიოტო, წამიყვანე რა.-ფეხზე წამოვდექი და ხელზე დავეკიდე, გულიკომ რო დამინახა ასე მივდიოდი, ვაიმე შვილოო ერთი შეჰკივლა და ყველა ჩვენკენ გამოქანდა
-გიგა რა გაცინებს რა დაემართა
-წაიქცა
-მერე სასაცილოა?
-ძაან, ნახე რატო ტირის, უბრალოდ გაეკაწრა ჩემ ლამაზუკას ფეხი
-ლამაზუკას ძროხას ეძახიან.- გაბრაზებულმა შევბღვირე, ამ დროს გვერდითა მხრიდან ელენეს კისკისის ხმა მომესმა, და უფრო გავმწარდი, ყველას მოვშორდი და გოგონებისთვის განკუთვნილ ოთახში შევედი, არც აქ დავაკლე ტირილი, კარზე კაკუნი იყო რათქმაუნდა არ ვუპასუხე, კარი გიგამ გააღო და შემოვიდა უკან ანუკი შემოყვა
-ბოდიში რა
-შენზე არ ვარ გიგა ნაწყენი
-ვიცი რატოც ხარ.- გამომეპასუხა ანუკი
-რატოა?
-ელენემ დასცინა.- უცბად წამოაყრანტალა
-და არ გკიდია? ვინ ჩემი ფეხებია ელენე, წამო ეხლავე და ბოდიშს მოვახდევინებ
-გიგა დამშვიდდი რა არავის ბოდიში არ ჭირდება, თუ რამე გონია თავი ეგონოს, მე აქ მინდა ყოფნა, და ანუკი არ იყო მაგის თქმა საჭირო
-მე მეგონა
-ვიცი რაც გეგონა.- წამოვხტი და საპირფარეშოში გავიქეცი, სისხლი მოვიბანე და უკან დავბრუნდი... გიგა ჩემ საწოლზე იწვა და მელოდებდა, არაფერი ვუთხარი ისე ჩამოვჯექი და ფეხის გადახვევა დავიწყე
-გტკივა?
-აღარ!
-მოდი ჩემთან...
-არ მცალია ხო ხედავ.- ამის თქმაზე თვითონ მოიწია და...

- ჰოთ ჰოთ ჰოთ თავი...
- მიყვარხართ ყველა რო შემოვდივარ და თქვენს კომენტარებს ვხედავ სიხარულით ვცეკვავ
- დიდი დიდი მადლობაა <3