-დავაი აბუ მოიხოდე და გაარკვიე სადაა ნინი.-თქვა ლევანმა და თან ათვალიერებდა კინოს მიმდებარე ტერიტორიას.
-კაი.-თქვა აბუმ და შევიდა კინოში.
-აქ რას ველოდებით შიგნით იქნება უეჭველი.(გიო)
-ჰო შევიდეთ.(გუგა)
-შედით თქვენ და მეც შემოვალ.(ლევანი)
-კაი რა გჭირს ტოო,წამო რა.(გუგა)
-ხო მოვდივარ.-თქვა ლევანმა და ფრთხილად შევიდა კინოში.
-გავარკვიე ბიჭო.(აბუ)
-რა გაარკვიე,კინოში რო ხარ?(გიო)
-კაროჩე ნინი და ლაშა ავუღწერე ამ გოგოს ხოდა კი ნამდვილად აქ არიანო.მეორე დარბაზში.(აბუ)
-წავედით ხოდა.(ლევანი)
-დავაიი.(გუგა)
დაახლოებით 2 წუთში ბიჭებმა შემოიხედეს დარბაზში.ლევანის წყლიანი თვალები,გაკვირვებული სახე,არ ვიცი რა დრო უნდა გავიდეს რო დამავიწყდეს.ვერ იჯერებდა იმას რომ მე აღარ მერქვა მისი.ან არ უნდოდა ამის დაჯერება,მაგრამ რას ვიზამთ რეალობა ასეთია,მართალია ძალიან მწარე მაგრამ საინტერესო.
-ამათ უყურე რაა.-თქვა ლევანმა და თვალს არ გვაშორებდა.
-ლევან დასტოინად!არ გვაწყობს ამასთან ომი(გიო)
-აუ შემეშვით რაა.-თქვა ლევანმა და ჩვენსკენ დაიძრა.
-მოიცადე...-ხელი დაუჭირა აბუმ მაგრამ ლევანის შეჩერება მაინც ვერ შეძლო.
-ლევან?-თვალები გამიფართოვდა მე.
-ხელს ხო არ გიშლით?-იკითხა ლევანმა.
-კი გვიშლი.-ცივად უპასუხა ლაშამ.
-ეს ვისთანაა ვაფშე?-დამცინავად თქვა ლევანმა.
-გამოდი გვერდზე.-მკაცრად თქვა ლაშამ.
-ბაზარი არაა.(ლევანი)
-სად მიდიხარ შეჩ**ა?-ლევანს დაეწივნენ ბიჭებიც.
-ვიცი რასაც ვაკეთებ!-ამაყად თქვა ლევანმა
-არა თან დიდ გულზე როა.-თქვა აბუმ და თითები დაიტკაცუნა.
-ვინ ჩემი *ლეა ვაფშე ეგ?(გუგა)
-ბიჭებო რაღაც ქენით ტორე თავს მოვიკლავ!-გამოვედი მე.
-კაი რა ნინი,მანამდე სად იყავი?ხო იცოდი რო ასე დასრულდებოდა ყველაფერი.(გიო)
-მე არაფერი არ ვიცოდი.-ცივად ვთქვი მე და თან გული დამწყდა.
-რა არ იცოდი?ლევანი შენ რო თავს არ დაგანებებდა არ იცოდი?ეხლა ან ლევანი დარჩება ცოცხალი ან ლაშა.ჩვენმა კლანებმაც სულ უნდა იომონ და გადაემტერონ ერთმანეთს.სად გქონდა ტვინი ამ გამოსი*ებულს რო ხვდებოდი?(აბუ)
-კაი რა ნიკა!მე და ლაშა მეგობრები ვიყავით ვართ და ვიქნებით!(მე)
-დაჟე ნიკათი მომმართავ.ასე გავვუცხოოვდი შენთვის?(აბუ)
-ეგ რა შუაშია.-ვთქვი მე და ლევანს თვალი გავაყოლე.
-დავაი ეხა ვაკონტროლეთ სიტუაცია.-თქვა გიომ და გაბრაზებული თვალებით მიყურებდა.
-მე ლევანთან წავალ.-თქვა გუგამ და უყურებდა შორი ახლოს მდგარ ლევანს და ლაშას.
-არა ლევანთან მივალ მე შენ ახლოს დადგები ჩვენთან და თურამედა ხოიცი.(გიო)
-აბუ წავიდეს,ლევანი ყველაზე მეტად აბუს უჯერებს.(გუგა)
-საიდან მოიტანე ეხა ეგ?-გაეცინა აბუს.
-ყველაზე ძველები თქვენ ხართ და მაქედან.(გუგა)
-ჰო ისე ეგ მართალია.(გიო)
-რეებს ბაზრობთ თქვენ შ*გ ხო არ გაქთ?მაგის დროა ეხლა?თქვენ როგორც გინდათ ისე გადანაწილდით მე ნინისთან დავრჩები.(აბუ)
-კაი როგორც შენ გინდა.-თქვა გუგამ და გიოს თვალებით ანიშნა წავედითო.
-აუ აბუუ,ხოიცი რაა სანამ ლევანთან ურთიერთობას ავაწყობდი შენთან ყველაზე მეტად ვძმაკაცობდი და საერთოდ თქვენი საძმო ხოიცი როგორ მიყვარს.-ვუთხარი მე აბუს და ცრემლები წამომივიდა.
-კაი არ გინდა ეხლა შორიდან მოვლა,ერთი კითხვა მაქვს ან კი მიპასუხე ან არა.-მითხრა აბუმ და თვალებში შემომხედა.
-ისევ გიყვარს ლევანი?(აბუ)
-აუ ნიკა იციი...-დავიბენი მე.
-არა არაფერი არ ვიცი,მიპასუხე ან კი ან არა.(აბუ)
-კი!(მე)
-ლაშაზე მეტად?(აბუ)
-ეს უკვე ორი კითხვა გამოვიდა.-ვუთხარი მე აბუს და გამეღიმა.
-მითვლი?-სრული სერიოზულობით მკითხა აბუმ.
-არა რა სისულელეა.(მე)
-კითხვაზე პასუხი არ გაგიცია.(აბუ)
-რა კითხვაზე?(მე)
-ლევანი ლაშაზე მეტად გიყვარს?(აბუ)
გრმად ამოვისუნთქე და გადავწყვიტე პასუხი გამეცა ნიკასთვის.
-კი რათქმაუნდა.(მე)
-მაშინ რაგინდა?რატო უქმნი შარებს და რატო იქმნი შენთვისაც?ხოიცი ლევანი ამას ვერასდროს გაპატიებს.შეიძლება ერთად იყოთ მარა ეს არასდროს დაავიწყდება.და საერთოდ ეხლა ამ ორიდან შეიძლება ერთ-ერთი დარჩეს მხოლოდ ცოცხალი და ეს გინდა?მიპასუხე გინდა?-ძალიან ანერვიულდა აბუ,ტირილამდე ძალიან ცოტა აკლდა.
ცოტახანი ჩუმად ვიჯექი,თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი.რათქმაუნდა ყველაფერი ჩემი ბრალი იყო,მარა არ მინდოდა ამ ყველაფრის დაჯერება,არც მჯეროდა.მეგონა რომ ეს ყველაფერი აბუს ილუზიები იყო,ჩემთვის წამოუდგენელი იყო როგორ გაწირავდნენ ერთმანეთს ერთი უტვინო გოგოს გამო.მაგრამ ძალიან მალე მომიწია ამის დაჯერება,როდესაც გასროლის ხმა გავიგე.მივხვდი რომ ყველაფერი დამთავრდა.ხმაზე ყველა გარეთ გავცვივდით,სიბნელე იყო არაფერი არ ჩანდა მაგრამ თუ ბიჭების მოქმედებას დავუკვირდებოდით ადვილი მისახვედრი ყო ვინ გაისროლა თოფი.როდესაც მიწაზე დაგდებული ლევანი დავინახე ჩავიკეცე და დავიწყე ბოლო ხმაზე ტირილი.
-რატოო,ღმერთო რატოო.მე ხო ის საკუთარ თავზე მეტად მიყვარდა.არა ეს შეუძლებელია ეს არ მოხდებოდა.-ვტიროდი მე და მამშვიდებდა გიო.
-ნინი დამშვიდდი,ვიცი უდიდესი ტრამვაა მაგრამ ეხლა ჩვენ გვჭირდება სერიოზული ექიმები.-მითხრა გიომ და ხელი გადამხვია.
-მაგათი არასწორი დედა შევ*ცი მე.რა გვიქნეს ეს.-იგინებოდა აბუ,თან ცალი თვალით მე მიყურებდა.
-აბა ბიჭო ნაბიჭ*რები.მოიცა ყველაფერმა კარგად ჩაიაროს და მაგ კურტანას ჩემი ხელით მოვკლავ მაგის დედა მოვტ*ან.-არც გუგა აკლებდა გინებას.
-სასწრაფო მოვიდა,ჩქარა დაქოქეთ მანქანები და გავყევით.-თქვა გუგამ.
-ლევანის მანქანაზე ვინ დაჯდება?(გიო)
-ნინი ამერიკაში ხო აიღე შენ პრავა?(აბუ)
-კი ავიღე.(მე)
-ხოდა მიდი ლევანის მანქანაზე დაჯექი და ჩქარა გამოგვყევი,ძაანაც ნუ იჩქარებ,დაკვირვებულად ბაბუ.-მითხრა აბუმ და ორივეს თვალები აგვიცრემლიანდა რადგანაც ყველამ კარგად ვიცოდით რომ ლევანი მეტყოდა ზუსტად ამას და იმიტომ მითხრა აბუმ.
10 წუთში საავადმყოფოში ვიყავით.მანქანა როგორ ვატარე არ ვიცი.ლევანი ძალიან ცუდათ იყო მისი გადარჩენის შანსი ძალიან პატარა იყო,ტვია გულის არეში იყო მოხვდედრილი.ექიმები ამბობდნენ რომ მისი ორგანიზმი ამ ყველაფერს ვერ აიტანდა.
-ექიმო მითხარით რომ ყველაფერი კარგად იქნება.(მე)
-სამწუხაროდ ვერ გეტყვით,რადგან მისი გადარჩენის პროცენტულობა თითქმის 10 პროცენტს უდრის.
-არა მას არ შეუძლია ჩემი დატოვება,ის ვერ დამტოვებს შეუძლებელია.თავიდანვე ხომ თავისთვის მზრდიდა ცივ ჰაერს არ მაკარებდა მე კიდევ ვერ დავაფასე,სამწუხაროდ ვერ დავაფასე,უკვე ჩემს ცხოვრებას აზრი აღარ აქვს.მე ჩემი გულის ნახევარს კიარ ვკარგავ,მე მთლიანად ჩემს გულს ვკარგავ!რადგან ლევანი ჩემთვის ყოველთვის ყველაფერი იყო,არის და იქნება!
-ნინი ძალიან გთხოვ დამშვიდდი,ნუ ქმნი ტრაგედიას.-მითხრა აბუმ და მომეხვია.
-როგორ დავმშვიდდე მითხარი?ლევანი მტოვებს.არა შეუძლებელია მას არ აქვს ამის უფლება.ლევანი თუ მაპატიებს მე ვერ ვაპატიებ ჩემს თავს.ტრაგედიას ვქმნი?რა ტრაგედია არ არის?(მე)
-კარგი რა,დაწყნარდი.ნუ გამოუტანე დიაგნოზი,ჯერ ოპერაცია წინ არის.(აბუ)
-კი ოპერაცია წინ არის მაგრამ გადარჩენის შანსი ძალიან დაბალი.რა აზრი აქვს ასეთ ოპერაციას?(მე)
-ნინი დაწყნარდი ძალიან გთხოვ,ძალიან მაგრად უნდა იდგე.ლევანი ეხლა შენ ასეთს რომ გხედავდეს მოეწონებოდა?აქვე გაუსკდებოდა გული.იზრუნე მასზეც და შენ თავზეც 15 წლის ხარ მთელი ცხოვრება წინ გაქვს.
-არა მე არ მინდა ცხოვრება ლევანის გარეშე!(მე)
-ეს რამოდენიმე კვირა როგორ ცხოვრობდი ლევანის გარეშე?(აბუ)
-ლევანი ჩემთან ერთად არ იყო მაგრამ მეიმედებოდა,ვიცოდი თუ რამე გამიჭირდებოდა ლევანი მაშინვე ჩემს გვერდით გაჩნდებოდა.(მე)
-ეხლაც შენს გვერდით იქნება ყოველთვის დამიჯერე.(აბუ)
-იცით პაციენტი გონზე მოვიდა.მართალია ძალიან მძიმედ არის მაგრამ ითხოვს ნინის შეშვებას,ასე რომ ჩვენ ვერ ვაწყენინებთ.თან შეიძლება ბოლო ნახვაც იყოს ჩვენ ვერაფრის გარანტიას ვერ მოგცემთ.-გვითხრა ექთანმა.
-ნინი წადი.(გუგა)
-ხო წავალ.-ვთქვი მე და უსიტყვოდ გავყევი ექთანს.
პალატაში რომ შევედი ძალიან ცუდათ გავხდი.სიკვდილი ვინატრე.ლევანის ასეთ მდგომარეობაში დანახვას ყველაფერი მერჩივნა.შევედი და ლევანს ჩუმად ჩამოვუჯექი საწოლზე.არაფერი არ მითქვამს,იმიტომ კი არა რომ სათქმელი არაფერი მქონდა უბრალოდ იმიტომ რომ ძალიან მრცხვენოდა ჩემი საქციელის.
-ნინი...-ძლივს თქვა ლევანმა.
-ხო ლევან.-ვუთხარი მე ლევანს და ცრემლები წამომივიდა.
-იცოდე რომ ყველაზე მეტად მიყვარდი.-ხმაში ცრემლები გააპარა ლევანმა.
-ლევან...გიყვარდი არა ყოველთვის გეყვარები ჩვენ სულ ერთად ვიქნებით.
-მართალი ხარ.სადაც არ უნდა იყო იცოდე რომ ყველგან შენს გვერდით ვარ და მარტო არასდროს არ დაგტოვებ.მივემგზავრები დედამიწიდან ძალიან შორს და შენთან ძალიან ახლოს.
-ლევან!-ვთქვი მე და ლევანს ჩავეხუტე ძალიან ძალიან მაგრად სანამ ექიმი არ შემოვიდა და ძალით არ გამიყვანა.ლევანის გარეშე მე სიცოცხლეს არ ვაპირებდი,თუ ლევანი აქაურობას დატოვებდა მეც თვალის დაუხამხამებლად ვაპირებდი გაყოლას.ლევანის გადარჩენის შანსი სულ უფრო მცირდებოდა.ძალიან მცირდებოდა.ყველანი განადგურებულები ვიყავით.
-სტაბილურობას ვერ ვინარჩუნებთ.(ექიმი)
-ყველაფერი გააკეთეთ ძალიან გთხოვთ.(მე)
-შეიძლება ეს ღამე ვერ გადაიტანოს და სამწუხაროდ...ჩვენ რაც შეგვიძლია ყველაფერს ვაკეთებთ.მაგრამ ყველაფრისთვის მზად უნდა იყოთ.(ექთანი)
-მე რატოოო,მაინც და მაინც მე რატოო?რა დავაშავე ასეთი?მე ხომ ის უბრალოდ ძალიან მიყვარდა.-ამას ვიმეორებდი მთელი ღამე.
აბა როგორია?ვიცი ზედმეტად ვაგვიანებ ახალი თავების დადებას,მარა
მაპატიეთ შემდეგში აუცილებლად გამოვასწორებ.მოკლედ ეხლა ისე მაინტერესებს თქვენი აზრი როგორც არასდროს.გავაგრძელო თუ აღარავინ აღარ კითხულობთ და აზრი არ აქვს? მადლობა ყველას <3