***გიგა***
დილით ადრე გავედით გარეთ, ჩემთვის ჩამოვჯექი ეზოში და ველოდებოდი მარიამის გაღვიზებას, უცბად უკნიდან ჩახუტება ვიგრძენი და შევტრიალდი, მარიამი იყო...
-შენი ესემესი დილით ვნახე, ძალიან მიყვარხარ.- ყელში მაკოცა და კალთაში ჩამისკუპდა
-მეგონა წუხელვე ნახავდი
-არ მინახავს ხმა კი გავიგე ისე
-სულელო, გოგოებმა გაიღვიძეს?
-არა მარტო მე, გამოვიპარე და შენთან მოვიპარე, გულიკოსაც სძინავს ჯერ შვიდი საათია
-გავიაროთ სანამ გამოვლენ
-კი, ცოტა ცივა ხო.-ხელები მხრებზე ჩამოისვა მივხვდი რომ ჩახუტება უნდოდა
-მოდი ჩაგეხუტო.- ისიც ხტუნაობით მოვიდა და ჩემ ხელებში ჩაიმალა
-ბედნიერი ვარ რომ გაგიცანი
-მეც ძალიან ბედნიერი ვარ...



***5 წლის შემდეგ***
- ანუკი ანუკი ჩქარა თაიგული მომითანე და გავდივართ, გვაგვიანდება.- თეთრ კაბაში გამოწყობილი აქეთ-იქით დავდიოდი მოუსვენრად
- გიგა შემოვიდა ეზოში მანქანით.- ნუკა თან ფოტოს მიღებდა და თან ფანჯარას გასცქეროდა, მეც მხრებში გავსწორდი და დაველოდე როდის შემოაღებდნენ კარს.
ჰო ალბათ მიხვდით მარის და გიგას ცხოვრება ბოლოს ასე დაგვირგვინდა, ქორწილი, მერე 3 შვილი, ცხოვრობდნენ ბედნიერად ერთად სანამ სიკვდილმა არ დაააშორა მაგრამ, მას ვერავინ შეეწინააღმდეგება, ჯერ მარიამი წავიდა ღმერთთან რაც გიგამ ვერ გადაიტანა და სულ რაღაც 5 თვის მერე უკან გაჰყვა, გაჰყვა და ახლა ისევ ბედნიერები არიან, იქ ზემოთ სადაც არც შურია არც ბოროტება, მხოლოდ სიყვარული და სიკეთე...
დიდი ბედბიერება როდესაც ორი ადამიანის სიყვარული სამუდამოთ ერთად ყოფნით გვირგვინდება მინდა თითოეულ ჩვენთაგანს ასე დაუგვირგვინდეს ცხოვრებ, სიყვარული ყველაზე მწარე წამალია რომელიც ბოლოს ყველაფერს კარგად ამთავრებს, მთავარია შესძლო და ბოლომდე გაუძლო მის სიმწარეს.

აი ესა ამ ისტორიის დასასრული შეიძლება ვინმე ამაზე მეტს ელოდა, ან ზოგს სულაც აღიზიანებდა ეს ისტორია, მაგრამ ყველას დიდი მადლობა ვინც კითხულობდა, დიდიხანი მე ვერაფერს ვეღარ დავწერ და მინდა ამ ახალწელს ყველაფერი საუკეთესო გისუვოთ <3