ჩვენც ეგრევე შევყევით. რიჟა იდგა აკანკალებული, შეშინებული. მე, სალი და ლინა მივვარდით და დავუწყეთ:
-გოგო რა ხდება?! რა არის?! (ლინა)
-რიჟჟ, რამ შეგაშინა?! რატო ხარ შეშინებული? (მე)
-თქვი რიჟჟ, რა მოხდა?! (სალი)
-იქ... იქ... ოთხი... მკვდარი... მკკ... მკვდარი ადამმმ... ადამიანი იყო.... (რიჟა)
-რაა?! რას ლაპარაკობ?! რა ოთხი მკვდარი ადამიანი?! (სალი)
-და წწ...წერიილი... (რიჟა)
-რააა?! რა წერილი?! წერილში რა ეწერა? (მე)
-რაა... დაა.. .... ...
-თქვიი!! (ლინა)
-დაწყნარდი გოგო და მშვიდად გვითხარი. (სალი)
-... მოკლედ წერილში ეწერა რო ფული უნდა მიგვეტანა სასწრაფოდ, თორე ამ საქმეს ყოველდღე ამდენი ადამიანი შეეწირება! (რიჟა)
-რაააა?!!!!!! მაგათ პროსტაა!!... (ლინა)
-წავიდეთ აქედან!! (მე)
კლუბიდან გამოვარდით, რიჟამ სწორედ იმ ადგილას წაგვიყვანა მაგრამ... იქ არავინ არ იყო! უკვე ნერვები მოგვეშალა, გვეღადავებოდნენ! ოთხი ადამიანი მოკლეს და...
-აუ თქვენი!... (ლინა)
ამ დროს გამოვიდნენ ისინიც! გარს შემოგვერტყნენ. სალი არ შეშინდა, ერთ ბიჭს ფეხი ჰკრა და დააგდო, ლინამ მეორეს. მე იძულებული ვიყავი რიჟასთან ვყოფილიყავი, რადგან ის შეშინებული იყო... აბა რა ოთხი მკვდარი, ყელამოჭრილი ადამიანი ნახა... ძალიან ცუდად იყო. ერთმა ბიჭმა ლინას დაარტყა, რაც ლინამ საშინლად ვერ აიტანა და ჯავრი სხვა ბიჭებზეც იყარა: ისე სცემდა თითქოს მათი მოკვლა უნდოდა... იმდენი ურტყეს სალიმ და ლინამ სულ დაალურჯეს... მე და რიჟას გვითხრეს რო მანქანასთან დავლოდებოდით და მართლაც სამ წუთში მოვიდნენ, ჩავსხედით მანქანაში და ჩემთან წავედით. რიჟა დავაწყნარეთ, ძალიან ცუდად იყო.
-რიჟ როგორ ხარ? (მე)
-რავი უკეთესად (რიჟა)
რიჟა ჩემთან დარჩა, უკვე ჩაეძინა. მე, სალი და ლინა ამ თემაზე ვბჭობდით. მალე ისინიც წავიდნენ. მე შხაპის მისაღებად შევედი სააბაზანოში.
დღემ ისე უაზროდ ჩაიარა, მოწყენილი ჩავწექი ლოგინში და სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.
ამოვიდა მზე თუ არა ეგრევე გამეღვიძა, რიჟას ეძინა, თბილად ჩავიცვი, ცხელი შოკოლადი გავიკეთე და კომპიტერს მივუხექი. სოციალურ ქსელზე მეგობრობის თხოვნა გამომიგზავნა ლუკამ (იმ იდიოტმა). დავამატე, აბა რა მექნა? მისგან მესიჯი მომივიდა:
რას შვები? ^^ როგორ ხარ?
რავი
ეგრე რატო?
როგორ ეგრე?!
კაი დაიკიდე...
დავსინე და გამოვედი სოციალური ქსელიდან. გავმწარდი მასზე! იმდენი საფიქრალი მქონდა! არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა... რიჟამაც გაიღვიძა, თავს მშვენივრად გრძნობდა, სალის და ლინას დავურეკე და 3 წუთში ჩემთან იყვნენ. დავიწყეთ კამათი... რა გაგვეკეთებინა? ყოველდღე ვიღაც დამპალი ადამიანის გამო, რომელმაც ფული იმ ლაწირაკებს არ გადასცა, ოთხი ადამიანი შეეწირებოდა ამ საქმეს.(( ბოლოს გადავწყვიტეთ, რომ რამდენიმე დღე არ გამოვჩენილიყავით, მოვმზადებულიყავით და სერიოზულად დაგვესვა ამ საქმისთვის წერტილი! დავიწყეთ ძალიან მძიმე ვარჯიში, უფრო აგრესიულები და ბიჭურები გავხდით. მე ეს მაინცდამაინც არ მომწონდა მაგრამ იძულებულები ვიყავით.
გავიდა ორი დღე...
გავამზადეთ იარაღები, ჩავიცვით და მოვემზადეთ. სულ რაღაც ნახევარსაათში უნდა წავსულიყავით სეირის საჩვენებლად! ძალზე თავდაჯერებულნი ვიყავით!
გავიდა ნახევარი საათიც გავიდა. ჩავსხედით მანქანაში და დავიძარით... როდესაც მივედით მანქანიდანვე შევამჩნიეთ რომ ისინი როგორც ყოველთვის „აბირჟავებდნენ“. მანქანიდან მხოლოდ მე და სალი გადმოვედით. ძალიან მშვიდად მივედით, ცინიკურად გავუღიმეთ და იარაღები დავუშინეთ.
ერთერთი წამოდგა და...
შემიფასეთ. დიდ ბოდიშს გიხდით იმისთვის რომ პირველი 2 თავი პატარებია. ვეცდები გავზარდო და გავზრდი კიდეც^^ თუ ეს თავი მოგეწონათ და გინდათ რომ გავაგრძელო, შემდეგს ხვალ საღამოს დავდებ. იმედია მოგეწონებათ^^