წვიმდა,ოღონდ არაისე რომ ცა ძირს ჩამოსულიყო.უბრალოდ ღრუბლები ალაგ-ალაგ ისროდნენ წვეთებს.ზაფხული იყო და არც არავის უკვირდა.
სიცხისაგან გადაღლილი ორი სხეული მინარნარებდა ტროტუარზე და წვიმის წვეთებს ბედნიერი საახეებით შეჰყურებდნენ.დროდა დრო ერთმანეთს რაღაცას გადაუჩურჩულებდნენ და სასიამოვნოდ აბრუებდნენ კისკისით გამვლელ-გამოვლელებს.
და აი საიდანღაც bmw - ს მარკის ავტომმობილი უსწრაფესად გამოჩნდა და უსწრაფესად მოწყდა ადგილს მას შემდგებ რაც გოგონები „მოტეხეს“.
მოიცა ანუ რა?
მოიტაცეს?
ღადაობთ ?! ... რომელი საუკუნეა?
არა დავფიქრდეთ ყველა ... მართლა მოიტაცეს? ... სერიოზულად?
...
ჩაბნელებულ ოთახში ორი აკანკალებული სხეული ერთმანეთს შეშინებული თვალებით უმზერდა.კარის „ჭუჭრუტანიდან“ ოდნავ ბჟუტავდა სინათლის ნაწილაკები.
-თე ... თეკლე - ხმაც ძლიერ აკანკალებოდა.
-ჰო ...
-არ ინერვიულო,ყველაფერი კარგად იქნება - საერთოდ ეს გოგო სულ ძლიერი ხასიათით გამოირჩეოდა ... ახლაც!
-ლიკა,როგორ შეგიძლია ასე ...
-შემიძლია და მორჩა - მეგობრის სხეულს სიბნელეში ძლივს ხედავდა მაგრამ მაინც გაიღიმა.
რამოდენიმე წუთის გასვლის შემდეგ ოთახის კარი გაიღო,სინათლემ ორივეს თვალები მოსჭრა,მაგრამ სინათლის ზეგავლენა არაფერი იყო იმასთან,როცა ღია კარში თეკლეს შეყვარებული დაინახეს.
ააზრზე ხართ რა მოხდა?
...
დადაააამ! დავბრუნდი ... ნუ პატარა თავია მაგრამ ... ჯერ მაინც დასაწყისისთვის ...