-შეუძლებელია, ამას ვერ ჩაიდენთ... როგორ შეგიძლიათ ერთადერთი ქალიშვილი ესე უბრალოდ გაათხოვთო... შეუძლებელია.... ეს რომ ზუკას ვუთხრა წარმოდგენაც არ მინდა რა მოხდება...
ბოლო ხმაზე ვყვიროდი და ხელებს უმისამართოდ ვიქნევდი.. უბრალოდ ვერ წარმოვიდგენ როგორ შეუზლია მშობელს, მისი შვილი ფულზე გაცვალოს... მსოფლიოში ყველაზე ბინძურ ნივთზე, თუმცა როგორც ჩანს ჩემებს შეუძლიათ...
შუძლიათ მათი შვილის ბედნიერება ესე ერთი ხელის მოსმით დაანგრიონ.. ჯერ ხომ მხოლოდ 18 წლის ვარ... ცხოვრება ახალი დაწყებული მაქვს და ორ წამში აღმოჩნდება, რომ საეღტოდ ახალი ცხოვრება უნდა დავიწყო... უნდა მყავდეს ოჯახი..
ოჯახი..
-ვერაფერს ვერ გაააწყობს ზუკა - უარესად დაამიყვირა მამაჩემმა - სხვა გზა არარის მარიამ! უნდა შეეგუო... ბიზნესის გადასარჩენად მჭირდება... ჩავიძირებით მარიამ და აღარაფერი გვეშველება..
-ეს თქვენ დაგწყდებათ გული,, ფულის მონებს.. მე არაფერი დამაკლდება...
ამის თქმა იყო და მარცხენა ლოყა საშინლად ამეწვა... ცხოვრებაში პირველად მამამ ჩემზე ხელი აწია..
-არასდროს არ გაბედო და შეურაცხყოფა არ მომაყენო.. ეხლა კი მოწესრიგდი და ოთახიდან გამოსული არ დაგინახო.. ზეგ ქორწილია, დილით კაბის საყიდლათ წახვალ და ნელ ნელა ყველაფერი დალაგდება...
ბოლოსი თითქოს ხმა დაუთბა, მაგრამ ოთახი მაინც მკაცრი სახით დატოვა... მაშინვე ლოგინზე დავემხე და ბოლო ხმაზე ავტირდი..
არასროს არ მესმოდა მშობლების რომელებიც ესე ერთი ხელის მოსმით ათხოვებდნენ ან აქორწინებდნენ თავიანთ შვილებს.. ყოველთვის მეგონა, რომ არასდროს ყვარებიათ მათი შვლები და თავიდან მოშორება უნდოდათ, ეხლა კი დარწმუნებული ვარ რომ, ჩემ მშობლებს არასდროს ვყავრებივვარ და ჩემი „მომავალი“ დაბადებიდანვე გადაწყვეტილი ქონდათ...
მომავალი ქმარი დაუნახავად მძულდა უკვე, ისიც გარეულია ჩემ უბედურებაში... ცოტა სული რომ მოვითქვი ტელეფონი ავიღე და ეთოს და ნატას გადავურეკე
-გეხვეწებით ჩემთან რაც შეიძლება მალე მოდით..
ვეცადე გაბზარული ხმა არ შემემჩნია, თუმცა რის ეთო და ნატა იქნებოდნენ ესეც რომ არ შეემჩნიათ.. ზუსტად ათ წუთში ორივე ჩემ ოთახში იჯდნენ და გაოცებულები მისმენდნენ...
-შანსი არაა... შეუძლებელია... ლანა დეიდა ესე ვერ მოიქცევა.. გაუწიოს წინააღმეგობა, ხომ შეუძლია არა?! მარიამ ამოიღე ხმა ნუ გამაგიჟე...
სათქმელს თავს ვერ უყრიდა ეთო და ხელებს უმისამართოდ იქნევდა აქეთ იქით, არანაკლებ გაგიჟებული იყო ნატაც და პირდაღებული გვიყურებდაა ორივეს..
-მარიამ მიჩქმიტე და მითხარი რომ, სიზამრია და გავიღვიძებ მალე...
-კარგი რა ნატა.... ხვალ კაბაზე უნდა გამყვეთ...
-ნებდები?
ოთახში თავი შემოყო ზუკამ და დამნაავეს თვალებით შემომხედა...
-სხვა გზა მაქვს?
კითხვაზე კითხვით ვუპასუხე და სიმწრით ჩამეცინა...
-მაპატიე რა მარუს, უფრო დიდი წინააღმდეგობა რომ გამეწია ამას არ იზამდნენ... ხომ იცი არა ესეთებს როგორ ვერ ვიტან, უბრალოდ, უბრალოდ
-გამბედაობა არ გეყო
გამოექომაგა ნატა და მხრები აიჩეჩა...
-არა შენ წარმოიდგინე არა, უბრალოდ აზრი არ ქონდა მაინც თავის გაიტანდნენ, ყოველი შეწინააღმდგებისას ქორწილს უფრო და უფრო წინ წევდნენ...
-არაუშავს ზუკა, ექვს თვეში გავშორდები, როგორც დედამ მითხრა და ეგაა.. მანამდე კი როგორმე ავიტან „ქმრიანის“ სტატუსს..
სახეზე ისეევ სიმწრის სიცილმა გადამირბინა და მთელი ძალით მოვეხვიე ჩემ ძმას... გოგოები კიდე გვიანობამდე დარჩნენ და ათას სიულელეზე ვილაპარაკეთ...
დილით გოგოების ღრიალი მაღვიძებს...
-მაარიამ, ხო არ გავიწყდება დღეს კაბაზე რომ მივდივართ?
ყურთან ახლოს ეთოს ხმა გავიგონე და ტუჩის კუთხეში სასიამვნო ღიმილმა გამირბინა...
-ჰმმ
-ჰმმ კი არა ადე რა ისედაც ათასი საქმე გვაქვს კიდე..
ამჯერად ეთოს ხმა ნატას გაბრაზზებუმა ხმამ ცაანაცვლა და იძულებული გავხდი თვალები გამეხილა..
-კარგი ხო კარგი ვდგები უკვე, ისედაც ბოლო დღე მაქვს სახლში და ძილი არ უნდა მაცადოთ?!
მოჩვენებითი სიბრაზით ჩავილაპარაკე და აბაზანაში შევედი... ნახევარ საათში კი უკვე მაღაზიისკენ მიმავალ გზაზე ვიყავით.. ი
-იცი როგორი კაბა გონდა?
საჭესთან მჯომმა ეთომ გადმომხედა და თავისი ღიმილით გამიღიმა
-ჩემ ქორწილში იცი როგორი კაბაც მინდოდა ეხლა კი არ ვიცი.... ეს ხომ ჩემი ქორწილი არაა...
-მარიამ! ეს შენი ქორწილია ყველაფრის მიუხედავად... უნდა იყიდო ისეთი კაბა, რომლიც ყოველთვის გინდოდა, ქალს მხოლოდ ერთხელ აქვს შესაძლებლობა ჩაიცვას თეთრი კაბა და იყოს როგორც დედოფალი, არც შენ ხარ გამონაკლისი, ამიტომ როგორც კი მივალთ ვეძებთ შენი ოცნების კაბას...
დამაჯერებლად ჩამოაყალიბა ნატამ და ყველას ღიმილიც გამოიწვია... გოგოებს დაჟინეული მოთხოვნით ზუსტად ისეთ კაბა ვიყიდე როგორიც ყოველთვის მინდოდა...
უკვე კარგად მოსაღამოვებული იყო სახლში რომ მივედი ... კარებში ეგრევე დედაჩემი შემომეგება და ხელში ორი ნაჭერი ეჭირა
-მარიამ დედი რომელი ჯობია ხელსახოცისთვის?
-არ ვიცი ლანა, შენ გადაწყვიტე ყვეაფერი ხომ თქვენი გადაწყვეტილია და ამ მცირე დეტალს რაღატო მეკითხები?
წყნარად ამოვილაპარაკე და ჩემ ოთახში შევედი... კაბა ამვიღე შეფუთვიდან და კარადაზე ჩამოვკიდე... შევათვალიერე და სახეზე ობოლმა ცრემლმაც იპოვა გზა...
ყოველთვის ვოცნებობდი მქონოდა სიყვარულით შემნიი ოჯახი და არა ფულზე დამოიდებულები, მაგრამ........

დილით დედაჩემის კივილმა გამაღვიძა
-მარიამ დროზე მოემზადე, მალე სალონიდან მოვლენ თმა გასაკეთებელი გაქვს, მაკიაჟი ფრჩხილები და კიდე რავიცი მე რამდენი რამ...
დედაჩემის წიკვინა ხმა კი ზუკას თბილმა ხმაამ ჩაანაცვლა
-მარიამ მაპატიე რა გთხოვ..
-კარგი რა ზუკა მერამდენედ უნდა გითხრა რომ, შენ არაფერ შუაში ხარ, მაინც ვერაფერს შეცვლიდი... მოსახდენი უკვე მოხდა, მაგრამ ერთი რამ დააიმმახსოვრე შენზე მეტად არასდროს არავინ არ შემიყვარდება..
-ჩემი თბილი გოგო...
-გოგო შენ კიდე არ ხარ მზად ნუ გამაგიჟე ადექი ისედაც ათასი საქმე გვაქვს...
მყუდროება დედაჩემის ყვირილმა დაარღვია და იძულებულ გავხდი ავმდგარიყავი.....
ერთ საათში სახლი გადაჭედილი იყო ხალხით.. ზოგი სუფრას აწყობდა, ზოგი ჩემზე მუშაობდა და ზოგიც დედაჩემზე.....
-მარიამ დედი ეს კაბა ჯობია თუ ეს?
წინ ორი კაბით დამიდგა, რომელიც ცემთვის სრულიად იდენტური იყო.. შავი გულ ამოღებული, გრძელი და მარცხენა ფეხე შუა ბარძაყიდან იწყებოდა „პრარეზი“. ხოლო მეორე ზუსტად ამდაგვარი, უბრალოდ „პრარეზი“ მარჯვენა ფეხზე ქონდა
-ორივე ერთნაირია და რომელიც შენ გონდა დედა...
-როგორა ორივე ერთნაირი ერთს მარჯვნივ აქვს ჩახსნილი მეორეს მარცხნივს..
-კარგი მარჯვენა ჩაიცვი
-მე მარცხენა უფრო მომწონს, ამიტომ მარცხენას ჩავიცვამ...
მხრები დანებების ნიშნად ავწიე და ღრმად ამოვისუნთქე...
-დროა კაბა ჩაიცვა..
ოთახში გამოწყობილი ეთო შემოვიდა და თვალები ააფაფხუნა...
-არ მინდა ეთო, გამიგე რა.. არ მინდა გატხოვება უთხარი რაე რა გთხოვ...
მთელი დღის ძლივს შეკავებულმა ცრემლებმა თავისი გზზა იპოვა და ლოყებზე ჩამოვდა...
-ჩუ ჩემო პრინცესა არ იტირო რა, ყველაფერი კარგად იქნება, არ ინერვიულო გთხოვ.. ექვსი თვე, როგორც შენ თვი, მხოლოდ ექვსი თვე და ისევ ჩემი თავისუფალი გოგო იქნები ეხლა კი მოდი ჩაიცვი...
-ულამაზესი ხარ...
სარკის წინ დავტრიალდი და გაოცების ნოტები ვერ დამალა ნატამ...
თეთრი, ტანზე მომდგარი, ზურგზე ამოღებული და წინ დნავი დეკოლტეთი, მკერდზე სხვადასვხაგვარი თვლებით იყო მორთული და უფრო მდიდრულ იერს ძენდა....
-მზადხართ?
ოთახში თავი შემოყო ზუკამ და გაოცებული მომაშტერდა...
-ჩემი სილამაზე... მომენატრები.... - მთელი ძალით ჩამეხუტა - კარგი წამოდი მოვიდა შენი ქმარი...
ღიმილით მომიჭირა ცხვიზე ორი თითი და გარეთ გავიდა... სიმართლე რომ ვთქვა ძალიან ვნერვულობდი.. ვთხოვდები ადამიანზე რომელსაც არ ვიცნობ... თუმცა რეალობამ ყველაფერს გადაუჯოკრა
ქმარი მყავს შოკი... მაღალი ოდნავ გადაპარსული თმით, მუქი ყავისფერი თვალებით და დაკუნთული სხეულით, რომელიც აშკარად ჩანდა მის შარვალ-კოსტუმში...
გვერდზე მორცხვად დავუდექი და თავი ჩავღუნე... დაიწყო ჩვეულებრივი სადღეგრძელოები და ტრადიციული ქორწილი.... ჯვარი სვეტცხოველში დავწერეთ და სირცხვილისგან მამაოს თვალებში ვერ ვუყურებდი... უნდა ვაღიარო რომ, ჩემი ქმარი ზლაიან სიმპატიურია მაგრამ..........
ქეიფი უკვე რესტორანში გაგრძელდა ჩემთის ბევრი უცნობი ადამიანი იყო თავმოყრილი და მიოცავდნენ, მაგრამ მხოლოდ მე ვიცი ეს მილოცვა ჩემთვის რა ჯდებოდა... შუა ქეიფი იყო გაჩაღებული ეთომ ყველასგან შეუმჩნევლად რომ გამკრა ბეჭი
-მოემზადე ნეფე-დედოფლის ცეკვა უნდა იყოს ეხლა
-შეუძლებელია შანსი არააა მე...
სიტყვა არ მქონდა დამთავრებული მიკროფონში ვიღაცამ მთელი ძალით რომ , ჩასძახა
-ნეფე დედოფლის ცეკვა თუ შეიძლება
ჩემმა აწ უკვე ქმარმაც ჯელტმენურად გამომიწოდ ხელი და სცენის შუაგულისკენ წამიყვანა... ხელი მოშიშვებულ ზურგზე მომადო და მის სხეულზე ამაწება...
-მგონი ტეხავს არა ცოლის სახელი რომ არ ვიცი?!
ხმაც როგორი ბოხი ქონდა
-მარიამი
-სასიამოვნოა, მე ბექა
მხოლოდ გავუცინე და აწითლებული ლოყების დასამალად თავი ჩავღუნე..
დარბაზში „ კოცნა, კოცნა“ იძაოხდნენ, გაარებაც ვერ მოვასწარი ისე მომპარაჩემმა ქმარმა პირველი კოცნა...


დავბრუნდიიი!! <3 იმედია მოგეწონებათ <3 დააკომენტარეთ <3