თითქმის ყოველ დღე ვხვდებოდით ერთმანეთს მაგრამ მასთან ლაპარაკი ძალიან მიჭირდა , მრცხვენოდა ჩემი საქციელია და ნერვები მეშლებოდა ჩემს თაავზე , რატომ გავუშვი ?? რატომ ვთქვი უარი სიყვარულზზე ? თუნდაც ბავშურზე ? ხომ გავიზრდებოდი ?
ერთ დილით კუს ტბაზე ვვარჯიშობდი , როცა ერთამენთს შერვხვდით, სიმღერებს ვუსმენდი და თან მასზე ვფიქრობდი , როცა გვერდით დამიდგა , მაგრამ არაფერი გამიგია , მხოლოდ მაშინ მივაქციე ყურადღება , როცა ყურიდან ყურსასმენი მომხსნა, შიშით შევხტი და უცებ გავჩერდი !
- ნორმალური ხარ ? გული გამისკდა!
- მაპატიე არ მინდოდა, მაგრამ ყურადღებით უნდა იყო
- რჩევისთვის მადლობა, მაგრამ იდილიას დილის ვარჯიშის დროს არავინ მირღვევს !
- რატო მელაპარაკები ესე ცუდად ნია ? შენთან რამე შეცდომა დავუშვი? რამე დავაშავე ? მიყვარდი , სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდი და შენ რა ქენი ?
- არმინდა მაგაზე ლაპარაკი, რა მნიშვნელობა აქვს რომ გიყვარდი ?? 1 წელში უკვე ახალი გოგო გყავდა , მარტივად მოახერხე დაგევიწყებინე .
- და რაიცი ვინ მყავდა ?რაიცი რო მიყვარდა ? ან რომც მყოლოდა რა? შენზე მელოცა? დამიბრუნდესთქო? ისეთი უარი მითხარი , გული მომიკალი . არც ვიფიქქრებდი თუ კიდე გამიჩნდებპდა შენთან ლაპარაკის სურვილი.მაგრამ !
- მაგრამ რა ??? ! რაიცი იქნებ მიყვარდი ?? მიყვარდი მაგრამ ვერ ვბედავდი . რატომ წახვედი ? მეორე დღესვე წახვედი და ერთხელაც არ დამირეკე ,. არც მოგიკითხია როგორ ვიყავი, სად ვიყავი !
- იქნებ?? ვიცოდი რომ გიყვარდი , ვიცოდი როოგორ და სად იყავი , მაგრამ ის რომ შენ პირადად გცოდნოდა ეს არ მინდოდა , არ მინდოდა გცოდნოდა რომ ამდენი წელი კიდე ვფიქრობდი შენზე და მაინტერესებდა შენი ცხოვრება . შენ არ იყავი ამის ღირსი !
- ეხლა ? რატო მეუბნები ამ ყველაფერს? რააზრი აქვს?რამე შეიცვლება?
-არც არასდროს არაფერი შეცვლილა ..
-კიმაგრამ როგორ ?? ვერაფერი გავიგე !
- აი ესე !
და ვიგრძენი მისი ხელი ყელზე , თმაზე და მისი ტუჩები ჩემს სახეზე, ტუჩებზე ,ყელზე ! ეს იყო ისეთი ტკბილი, გულისცემა ისე ამიჩქარდა რომ თითონაც იგრძნო და მისი გასაგიჟებელი ღიმილით კიდევ ერთხეკ გამიღიმა და შუბლზე მაკოცა , მისი კოცნა , ჩვენი პირველი კოცნა , ყველაზე ტკბილი და სიყვარულით სავსე . მიყვარდა და მინდოდა მსოფლიოს გაეგო რომ მე მიყვარდა ნიკუშა ყიფიანი. მისი ხელები წელზე ვიგრძეენი და ისე მიმიკრო მის ხეულზე რომ დამცხა არვიცი რატომ მაგრამ კანკალმა ამიტაანა , მინდოდა რაღაც გამეკეთებინა , მაგრამ არვიცი რააა , ბოლოს თავი ჩემი მხრიდავ ავაღებინე თვალებში ჩავხედე და კიდევ ერთხელ უკვე ჩემი სურვილით ვიგრძენი მისი ტუჩების სიტკბო!
- აღარ ხუმრობ პატარა ქალბატონო
- აი ესე მიყვარხარ ჩემო ღიმილის ბიჭო !
ის და შემდეგი 5 დღე სულ ერთად ვიყავით, ბედნიერები ჩვენი სიყვარულით , გასტროლის დღე ახლოვდებოდი ისე არ მინოდა წასვლა ისე როარ ვიცი , არმინდოდა მისი დატოვება , მაგრამ ჩემს გარეშე ანსამბლი ? წარმოუდენელი იყო..
მე დათი და ანსამბლის 20 წევრი აეროპორტში გაგვაცილეს . 20 დღე იმდენი დრო იყო , იმისთვის რომ ნიკუშა არ მენახა რომ საუკუნეს უდრიდა . კიდევ ერთი მხურვალე კოცნით ერთმანეთს დავემშვიდობეთ და ჩვენი თვითმგრივანიჩ აფრინდა , მოვიარეთ ყველა ქალაქი ვატყობდი რომ ჩემი 18 დაბადების დღე სადღაც გემზე მომიწევდა , მინდოდა ეს დღე ნიკასთნ ერთად , მაგრამ რომ ველაპარაკე ერთად ავღნიშნოდ რომ ჩამოხვალო .. მიყვარს ჩემი ღიმილის ბიჭი, ძალიან მიყვარს..
ბოლო გაჩერება საფრანგეთი , პარიზი , არვიცი რატომ მაგრამ არ მიყვარს მე ეს ქალაქი , ვფიქრობ ხოლმე ომ ნიკუშა წამართვა, მაგრამქალაქი რა შუაშია , მერო არა და ჩემი უაზრო ქცევა კიარ წავიიდოდა.. ხშირად ვიქრობ რატომ დავკარგე ამდენი წელი ტყუილად ? სიყვარულის გარეშე ? ! მაგრამ მეხო თავი დავაჯერე რომ მას არ ვუყვარდი !
პარიზში 3 ცეკვა უნდა შევესრულებინა , სამაია , აფხაზური და ქართული, ქართულით ვხურავდი , რომელშიც სოლოს მე და დათი ვცეკვავდით ,ეს ცეკვა ყველაზე მეტად მიყვარდა და როცა ამ ცეკვით მაურებლის წინაშე გამოვდიოდი , ტანში რაღაცებს ვგრძნობდი , სხვა დროს ეს არ იყო არცერთი ცეკვის დროს ,ყველაზე მეტად მიყვარდა ჩემი თეთრი კაბა ქართულის ფორმით და ყოველთვის მინდოდა რომ ჩემი საქორწილო კაბაც ყოფილიყო მსგავსი .
მოკლედ აამ დღეს მოუწეია ჩემი 18 დაბადების დღე , ბავშვებმა ღამით ტორტი მომართვეს , ძალიან გამახარსეს , ნიკუშამ თბილი სიტყვებით მომილოცა და გული გამითბო .. გბვიან დავიძინეთ, მაგრამ დილით 10ზე მაინც ჩიტივით ფეხზე იდგა მთელი ანსამბლი , რეპეტიციები გავიარეთ , სცენაზე გასვლამზე ნიკუშას სმს მივიგე როგორვ ყოველთვს
- გახსოვდეს საუკეთესო ხარ . მიყვარხარ პატარავ !
ცეკვა ერთი, ორი , და ქართული .ჩემი და დათის სოლოო , ულამაზესი პარა ვიყავით, ისე ვიცეკვე დღეს როგორც არასდროს , და ჩემი მეწყვილეც შეუდარებელი იყო , საუკეთესო ცეკვა შედგა მთელი ანსამბლის ისტორიაში , ჟიური ფეხზე იდგა, მთელი დარბაზი , დავინახე ქორეოგრაფის უბედნიერესი სახე კულისებში და შვებით ამოვისუნთქე , და მაინც როგორ ვღელავ ყოველთვის მა დროს . !ტაში რამოდენიმე წუთი არ შემწყდარი , თავი რამდენჯერმე დავუკარით მაყურებელს და ბოლო მიახლოებისას და თავის აწევის დროს
იქ ზევით რიგში ვხედავ ანკას და რეზის .
- დათი მეჩვენაბა ხო ??
-არა ! ნმითხრა და ბედნიერი სახით გამომხედა
უცებ დარბაზში შუქი ჩაქვრა რასაც ხალხის ემოცია მოყვა , განათება ერთი ადამიანის თავე დაეცა, და უამრავ ადამიანს შორის გამოჩნდა ნიკუშა , ვარდებით ხელში , რომელიც სცენისკენ მოდის .. ვერაფერი გავიგე , ვერ გავიიგე რა ხდებოდა გარშემო , მაგრამ აინც ვგრნობდი ბედნიერებას , ეს ხომ ნიკა იყო , მიიონი კილომეტრი ჩემთვის გამოიარა . ესეც მყოფიდა ბედნიერებისთვის .. ჩემი ღიმილის ბიჭი
- მინდა რაღაც ვთვა, რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი . რაც შეცვლის დღეს ორი ადამიანის ცხოვრებას , .. დღეს ჩემი საყავრელი ქალის დაბადების დღეა , რა იქნნებოდა მისთვის იმაზე უფრო კარგი საჩუქარი ვიდრე ის რომ მე აქვარ ?? მე ვხედავ ცრემლებს მის თვალებზე და ვიცი რომ ეს ბედნიერების ცრემლებია . ეხლა მე მის გვერდით ვდგავარ მისი ხელი მიჭირავს და მინდა ამდენი ხალხის წინაშე მას ვთხოვო რომ გახსეს ჩემი ცოლი სამუდამოდ !!
ეს იყო სრული შოკი , შოკი სიხარულისა და ბედნიერების .. !
- ნია , გამომყვები ცოლად ?? და ჩემს წინ ულამაზეს ყუთში თვალის მომჭრელი ბრინიანტის ბეჭედი გაჩნდა!
- თანახმა ვარ ...ვუთხარი დაუფუქრებლად და კიდევ ერთხელ ამდენი ხალხის წინაშე მას ძალიან ძალია ტკბილად ვაკოცე , უკვე ჩემს მომავალ ქმარს .. მარს ქმარს ქმარს .. რას ნიშნავდა ეს სიტყვა ? ქმარი ? ვერ ვხვდებოდი , მაგრამ მთავარია იყო კაცი , ჩემი საყვარელი , ღიმილის ბიჭი ჩემს გვერდით. უდიდესი აპლოდისმენტები და დიდი მოლოცვები , როგორცკი დავბრუნდით მზადება დავაიყო ქორწილისთვის , 1 თვეში 28 ივნისს ჩვენი პირველი საუბრის დღეს ერთმანეთს ცოლ ქმრობის ფიცი დაავუდეთ , მე მას ძალიან ლამაზი შვილები ვაჩუქე 3 ბიჭი და ერთი გოგო .
დიახ ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარდა 62 წელი .. 62 წელი ვღნიშვანდით ამ დღეს შვილებთან ,მათ მეორე ნახევრებთან და შვილიშვილებთან ერთად ! ჩვენ გვქომნდა , დიდი და ლამაზი სიყვარული , სიყვარული რომელიც მარადიული ჩვენ თვითონ გავხადეთ .....
- მამა საით ?
- სად წავალ შვილო ამ დილაადრიანად? როგორ ყოველთვის საფლავზე .- ლურჯი ვარდები მაგიდაზეა
- მადლობა ჩემო გოგო .
რა თქმა უნდა უკვე 8 წელია ლურჯი ვარდები დამაქვს მის საფლავზე და მისი სურათი დამაქვს გულის ჯიიბით , არ მინდოდა რომ წასულიყო , და დავეტოვებინე მარტო ამ დამპალ სამყაროში , მაგრამ ვერშევაჩერე , ღმერთს მასთან ანგელოზები უნდა ..შენ კი ამ დროს უძლური ხარ !
ჩემს შეხვედრას მის საფლავთან ყოველთვის ვამთავრებდი ერთი წინადადებით
- მალე შევხვდებით ჩემო პატარავ , ცოტაც გაუძელი , მე კვლად ისე მიყვარხარ როგორც 11 წლის ასაკში !
ძალიანძალიან დაგვიანებით დავდე ეს თვი , იმედია მოგეწონებათ ,დიდხანს ვიმუშავე ასე გამოვიდა , შემიფასეთ მეგობრებო