-ჰეი ჯორდან, კაფეში მივდივარ და სახლში რო ამოვალ რამე წამოვიღო?
-რა იყო, შენმა ბიჭმა დროზე სამსახურშიო?
-ეგ ჩემი ბიჭი ეგეთი ტონით ვერ მელაპარაკება-თვალი ჩავუკარი, ლოყაზე ვაკოცე, ფეხზე ბათინკები ამოვიცვი და კარი გავაღე. მოულოდნელობისგან კინაღამ გული გამისკდა, როცა ჩენ წინ ასვეტილი სამი ბიჭი დავინახე. ოხ! ამათ ხო არ ეშეველებათ!
-თქვენ რა ექსტრასენსობის მოლოდინში აპირებდით, დალოდებოდით როდის გაგიღებდით კარს?
-ოუ, აქ არ გელოდით. და ხო! მგობი გაჭრა-გაიკრიჭა ედი.
-მე სამსახურში მივდივარ! სახლი არეული არ დამახვედროთ თორემ ოთხივეს ერთად დაგალაგებინებთ ყველაფერს და ხო კიდევ, რომ მოვალ რამე დამახვედრეთ დაღლილი ვიქნები.
-ოუ, ვიცით რომ მაგის გამკეთებელი ხარ-დანებების ნიშნად ხელები ზემოთ აწია ქალუმმა. ყველა გადავკოცნე, ყურსასმენები გავიკეთე და გზას გავუყევი. მოკლედ ჩვენ ხუთნი, ანუ მე, ჩემი ძმა ჯორდანი და სამი ძმაკაცი:ქალუმი, ეშტონი და ედი, როგორც ამბობენ ყველაზე მაგარი სასტავი ვართ მთელს ქალაქში. ხო, გოგო მარტო მე ვარ. პატარაობიდან ერთად ვიზრდები და გამოდის რო ხუთი ძმა ვართ. ეგენი რომ არ იყვნენ ალბათ აქამდე სამჯერ მაინც მოვკვდებოდი. ერთად როცა ვართ, ყველაზე მხიარულები არიან, ხოლო ცალ-ცალკე ძაან სერიოზულები.
კაფის კარები შევხსენი და ჩემ კუთვნილ ადგილას მოვთავსდი.
-ოუ უკვე მოხვედი?
-კი ჯორჯ-ხელები მომხვია და მის დიდ ტორებში მომიქცია.-ვმუშაობ.-დავეჭყანე და ხელში ბლოკნოტი ავიღე. კუთხეში მდგარ მაგიდასთან მივედი, სადაც ოთხი ბიჭი ისხდნენ. ჩავახველე რო ყურადღება მოექციათ.
-რას ინებებთ
-ოთხი ლუდი და მიწის თხილი
-გახადეს აქ საფეხბურთო კლუბი-ჩემთვის ჩავილაპარაკე.
-რამე გვითხარი?-გაკვირვებულმა გამომხედა ერთ-ერთმა.
-თქვენი შეკვეთა მალე იქნება-თქო-სწერვულად გავუღიმე და ოთხი მოვათვალიერე, მზერა ერთ-ერთზე გამეყინა და მის ცისფერ თვალებში ჩავიძირე. ისიც მომშტერებოდა და მთელ სხეულზე მაკვირდებოდა, თითქოს თითოეულ უჯრედს შეისწავლიდა. ადგილს მოვწყდი და ბართან მივედი. მათი შეკვეთა გავამზადე და ისევ მათ მაგიდასთან მივედი ხმა არ ამომიღია, ისე გამოვბრუნდი. მათ კი ჩემზე ღადაობა დაიწყეს, ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და მათ მაგიდასთან მივედი
-ვიკეტებით.
-ჯერ ოთხი საათია, ლამაზო.
-არაუშავს, გაუზრდელებზე დროს არ ვკარგავთ.
-ოჰო, ფისომ ბრჭყალები გამოაჩინა?
-კაი დაანებე შე*ემა თავი-ხმა ამოიღო ცისფერთვალებამ
-მომისმინეთ ბიჭებო. მე აქ ვმუშაობ და ნაღდად არ ვაპირებ თქვენი წიკვინის ატანას, ასე რომ თუ შეიძლება თქვენი საჯდომები აწიეთ და აქედან გაათრიეთ. ყველა თქვენნაირი მამიკოს გათამამებული ბიჭი ვერ იქნება-ესღა ვთქვი და ჯორჯის კაბინეტში შევედი.
-რა მოხდა პატარავ.
-შენთვის ორი მშვენიერი ამბავი მაქვს.
-ოუ, ჩემთან ხო არ ავსულიყავით?
-ნუ დებილობ ჯორჯ! მოკლედ პირველი შენი კლიენტები გავაქციე და მეორე სამსახურიდან მივდივარ.
-რა?!! რა ქენი?
-მოიცა შენ რა მარტო ეგ გაიგე?
-მაინტერესებს რატომ გააქციე კლიენტები!
-წადი შენი...-ესღა ვთქვი და ნერვებ აშლილი გამოვარდი. სახლში შესვლისთანავე სიცილი მომესმა და ალკოჰოლის სუნმა ყელი ჩამწვა.
-ოჰ ბიჭებო ერთობით?-ყველამ შემომხედეს და შემდეგ დასერიოზულდნენ.-ზედმეტი ვარ?
-რას ამბობ გოგო, უბრალოდ გუშინდელზე მოგვიყვა ჯორდანმა და...
-აღარ ვაპირებ მასზე ლაპარაკს!! ისედაც არ ვარ ხასიათზე და ნუღა მახსენებთ რა!!! დავხურეთ ეს თემა, ის არაკაცი სამუდამოდ ამოვშალე ჩემი ცხოვრებიდან, ასე რომ ვერთობით.-ყველამ გამიღიმა და ისევ დაიწყეს ლაპარაკი. ქალუმს მივუჯექი და მივეხუტე, მე და მას განსაკუთრებული ურთიერთობა გვაქვს.
-აბა პატარავ, რაო შენმა ბიჭმა?
-აუ ნუღა მახსენებთ რა! მოვრჩი მაგასთან ყველაფერს და სამსახურიდანაც წამოვედი.-ღრმად ამოვისუნთქე, ყველაფერი მოვუყევი და ბოთლიდან მოვსვი ვისკი.
-ოჰოო, უნდა ვცემოთ ის იდიოტი?
-საცემი კი არის მაგრამ მაინც არ მემეტება. ერთხელაც არ დაურეკავს.
-აუ წავალთ რა ჩვენ.
-არაფერიც. ჯერ მიალაგებთ! მე ოთახში შევდივარ. და ხო, თუ გინდათ დარჩით.
-რა ბოროტი ხარ..-თავზე მაკოცა ქალუმმა.

რას ფიქრობთ ამ მოთხრობაზე ღირს გაგრძელება?