გაბრაზებულზე ყველაზე მოკლე შორტი ჩავიცი და ზეემოდან ტოპი გადავიცვი... საშინლად მოუხდა მოკლე თეთრი შორტი ჩემ გრძელ და დაზაგრულ ფეხებს... ქვემოთ ჩასულს ბექას საძმაკაცო, ნიკა და ანამარია დამხვდა..
-ვააა რძალს გაუმარჯოს
ღიმილით მომესალმა ერთ ერთი ძმაკაცი, რომელიც ბექას მეჯვარე იყო
-გამარჯობა
ღიმილით მივუგე და ჩემკენ მომავალ ბექას გავხედე
-გაიცანი მარიამ ესენი ჩემი ძმაკაცები არიან : გიორგი, დათო, მიშო და აკო
-სასიამოვნოა ბიჭებო... ვინმე არის სახლში კიდე?
ვიკითხე და იქვე სავარძელში ჩავჯექი... ბექა წინ დამიჯდა და გაბრაზებული მიყურებდა.. გულში კი უკვე ვხარხარებდი.. როგორც ჩანს შევძლი ბექას გაბრაზება და უფრო გამომწვევად თამაში დავიწყე..
-არა არავინ არაა და შეგიძლია არ ითამაშო ცოლის როლი..
გაბრაზებულმა მითხრა და საზურგეს მიეყრდნო
-ძალიან კაი ისედაც მეზარებოდა... წავალ მე შევჭამ რამე ხომ არ გინდათ ბიჭებო? - სათითაოდ გადავხედდე ყველას უარყოფითი პასუხის გგებისას ანამარიას მივუბრუნდი... - ანამარია შეგიძლია გამომყვე ორი წუთით?
უხმოდ გამომყვა უკან და სამზარეულოს სკამზე უსულოდ ჩამოჯდა..
-დამინახე ხომ?
დუმილი ანამარიამ დაარღვია და ქვემოდან ამომხედა
-რაზე მეუბნები?
კითხვაზე კითხვით ვუპასუხე და ყავის მოდუღება გავაგრძელე..
-თავს ნუ ისულელებ.. ვიცი რატომაც დამიძახე...
-კარგი მაშინ მმომიყევი თავიდან ბოლომდე ყველაფერი..
-ყველაფერი?
-კი ყველაფერი... ოღონდ მანამდე დამეხმარები შოკოლადის ტორტის გამოცხობაში მოსულა?
გავუღიმე და ხელი ჩამორთევის მიზნით გავუწოოდე...
-მოსულა
ღიმილით მითხრა და ფეხზე წამოდგა ყველა საჭირო ნივთი გამოვიღეთ და მომზადება დავიწყეთ..
-აკო და ბექა ბავშვობიდან მეგობრობენ... ბაღი, სკოლა,უნივერსიტეტი და ეხლა სამსახური ... როგორც ძმას ყოველთვის ისე ვუყურებდი ... რვა წლითაა ჩემზე დიდი და თითქმის შვიდი წელია როგორც ძმას ვეღარ ვუყურებ... ყოველი მისი შეხება ტანში სასამოვნოდ მივლის და რაღაც არაამქვეყნიური შეგრძნება მიჩნდება.. მუცელში საოცარი რაღაცეები ხდება გონებაში კი ვაფშე სასწაული... ამას არც და-ძმური სიყვარული ქვია და არც სხვანაირი სიყვარული... არ ვცი საერთოდ არის თუ არა სიყვარული, უბრალოდ რაღაც არაამქვეყნიური მემართება მისი დანახვისას, ვშტერდებუ და თვალსაც ვეღარ ვაშორებ...
მეც არ ვიცი რატომ გიყვები ეხლა ამას.. უბრალოდ ვგრძნობ რომ უნდა გენდო.. მაპატიე იმდღევანდელი ჩემი საქციელი, უბრალოდ ძალიან ეგოისტი ვარ ყველაფერში რაც ბექას შეეხება.. ძან განებივრებული ვყავარ და შესაბამისად ვიქქცევი.. ყველა გოგო ცინც კი უბრალო ნაშად ყავდა იმათზეც კი ვეჭიანობდი, ეხლა კი რომ გავიგე ცოლი მოიყვანაო ასმაგად ვიეჭვიანე...
ბოლო სიტყვებზე გამეცინა და ფქვილიანი ხელი ცხვირზე წავუსვი და ბოლოხმაზზე ავხარხარდი... არც მან დამაკლო და მთლიანად ფქვილში ამომმავლო...
-ააა მარიამ გეყოფა ვსიო...
სიცილით სულს ვერ ითქვამდა და ხელებს აქეთ-იქით იქნევდა... სიცილზე ბექაც შემოვდა და გულიანად ახარხარდა... ანამარიამ დოინჯი შემოირტყა და წარბაწეული უყუებდა მომცინარ ძმას..
-რა გაცინებს გამაგებიე?
ცოტახნიანი დუმილის შემდეგ ხმა ამოიღო ანამარიამ და უკვე ძირს გაწოლილ ბექას და ახლად შემოსულ ბიჭებს გახედა..
-არაფერი, უბრალოდ ეხლა ვაკვირდები რომ ჩემი დის ნაირი ბავშვი მომიყვანია ცოლად..
სიცილით ამოილაპარაკა და უარესად გაიცინა.. ამ ფაქტით გაბრაზებულმა მიქსერი იქვე მივაგდე და კარებისკენ წავედი...
-მართლაი ხარ თვრამეტი წელი გათხოვებისთვის პატარა
ძლივს სეკვებული ცრემლებით ვუთხარი და კიბეებზე ავირბინე.. გზაში გაღიზიანებამ და დამცირებამ თავისი ქნა და ცრემლებმა თავისი გზა იპოვეს... ლოგინზე წამოვწექი და თვალები დავხუჭე... კიდევ ერთხელ შემახსენა თავი ჩემმა უბედობამ და უარესად ავტირდი... ასმაგად გავბრაზდი მშობლებზე და ჩემ თავზე ამაზე რომ დავთანხმდი..
-მარიამ კარგად ხარ?
ოთახში ანამარია შემოვიდა და საწოლთან ჩამოჯდა... მხოლოდ თავი დავუქნიე და გვერდი ვიცვალე..
-არ უნდოდა ბექას ესე გამოსვლოდა.. უბრალოდ უბრალოდ
-უბრალოდ უზრდელია ანამარია... იცის როგორ მტკენს როდესაც ჩემ ასაკს უსვამს ხაზსს.. - ბრაზი ვეღარ შევიკავე და ბოლოხმაზე ვიყვირე.. ლოგინზე წამოვჯექი და ხელების უმისამართოდ ქნევა დავიწყე - ექვსი თვე ანამარია... მხოლოდ ექვსი თვე უნდა გავუძლო მის მწარე გამოხტომებს, მაგრამ გახსოვდეს ანამარა, მე მას მწარედ ვაზღვევინებ ამ ქორწინებას და ყოველ ჩემ დამცირებას ვაზღვევინებ.. გპირდები...
უკვე ხმაც ვეღარ დავმორჩილე და ყვირილზე გადავედი...
-დაწყნარდი მარიამ, დაწყნარდი გამომართვი ეს დალიე.. მარიამ!
ანამარიამ ძლივს გამაკავა და წყალი დამალევინა...
-არ დავინდობ ანამარია, გეფიცები ყოველ დამცირებას ვაზღვევინებ...
-დამშვიდდი მარიამ, დაიძინე და ყველაფერი კარგად იქნება...
ანამარიას ბუტბუტში ჩამეძინა.... რომ გავიღვიძე კარგად დანელებული იყო ბექა კი ოთახში არ იყო...
დილანდელმა მალევე შემახსენა თავი და გაბრაზებული სააბაზანოში შევედი... ისევ დავიწყე გეგმების შედგნა ბექას გამწარებათან დაკავშირებით და ერთმა სასიამოვნო აზრმა გამიელვა თავში... წყლის გადალება მალევე დავასრულე და გეგმის განხორციელება დავწყე...
კარადაში ყველაზე სექსუალური პენუარი ვიპოვე და ტანზე გადავიცვი და ისევ სააბაზანოში შევდი მეტი ეფექტისთვის..
დიდხანს ლოდინი არც დამჭირვებია დაახლოებით ათ წუთში კარების ხმა იყო და წამებში კი ლოგინზე "დახეთქების" ხმა..
-არ ინერვიულო მარიამ, ყველაფეი კარგად იქნება... მხოლოდ ხუთი წუთი მოგიწიოს თამაში... დაწყნარი დაითვალე ოცამდე და გადი...
ჩემი თავი სარკეში გავამხნევე და სააბაზანო კარები გავაღე...
ბექა ლოგინში იწვა და ტელეფონში რაღაცეებს ათვალიერებდა....
გამომწვევად გავიარე გზა სააბაზანოდან ლოგინამდე და იქვე დადებული ტანის კრემი ავიღე..
ნელი მოძრაბით გადავინაწილე კრემი ჯერ ერრთ ფეხზე და მაშინვე ვიგრძენ დაჟინებული მზერა... გულში გამეცინა და უფრო მეტი სინაზით დავიწყე კრემის წასმა...
მალევე ვიგრძენი დაძარღვული წელზე და ლოგინზე უკეთესად მოვთავსდი...
-რას აკეთებ მარიამ?
-ამმმ კრემს ვისმევ რას უნდა ვაკეთებდე
მხრების აჩეჩვით ვუპასუხე და წასმა განვაგრძე...
მხარზე ცხელი ტუჩების შეხებამ მომიყვანა გონს და შემახსენა თავი ჩემმა გონივრულმა გეგმამ....
ნელა შევტრიალდი ბექასკენ და გადაპარსულ თმაზე ხელი გადავუსვი და მის ზემოდან მოვექეცი....
ჩემი საქციელით გახელებულმა მომთხოვნად დამიწყო კოცნა.... როცა მივხვდუ რომ გაჩერება უკვე აღარ შეეძლო ნელა მოვშორდი ტუჩებს და მისგან "ჩამოვედი"....
-ერთით ნოლი ბექა...
გავუღიმე და ჩემ მხარეს გადავწექი....