დილით რომ გავიღვიძე, ოთახში წელს ზემოდ ბექა დადიოდა წინ და უკან და ტელეფონზე გაბრაზებული ლაპარაკობდა...
-რას ნიშნავს უარი თქვა? ყველა საბუთი მოწესრიგებული იყო, მხოლოდ მისი ხელმოწერა აკლდა... - ...... - არ მაინტერესებს გარკვიე რატომ თქვა უარი.. ერთდერთი შანსი იყო საზღვარგარეთისთვის.. - ..... - კარგი გამაგებიე პასუხი...
გაბრაზებულმა გათიშა ტელეფონი და სააბაზანოში შევიდა... ლოგინზე ნელა წამოვჯექი და ოთახი მოვათვალიერე... კარებთან რამდენიმე ჩემოდანი იდო, გარდერობიდან კი ყველა ტანსსაცმელი გადმოყრილი იყო....
-ბექა რა ხდება? რატოა ჩემოდნები გადმორებული და კარადებიდან ტანსაცმელი გადმოყრილი?
მთქნარებით ვკითხე და ლოგინი უკეთესად მოვკალათდი..
-მივდივართ...
-ბატონო?
გაოგნებულმა თავი მაშინვე წამოვყავი ბალიშიდან და ბექას მივაშტერდი..
-ხო მივდივართ
-სად?
-სახლში
-კიდე კაი მითხარი მე მეგონა ქუჩაში მივდიოდით. სერიოზულად გეკითხები სად მივდივართ?
-სახლში თქო სერიოზულად გპაუხობ.. რემონტი დამთავრდა და გადავდივართ ჩემ სახლში.. დავირალე უკვე ამდენი თამაშით... - მომაბეზრებლად ჩაილაპარაკა და პერანგის ღლების შეკვრა დაიწყო... - ეხლა სამსახურში წავალ და საღამოს რომ მოვალ მზად დამხვდი და წავიდეთ..
იქვე მივგდებული მოკლე ხალათი შემოვიცვი და სააბაზზანოში შევლასლასდი
-გახსოვდეს ახალ სახლში რომ,გადავალთ, ეგეთი მოკლე ხალათები არ ჩაიცვა თორემ ცემ ტავზე პასუხს არ ვაგებ გპირდები... - თვალი ჩამიკრა და ამჯერად გალსტუკის შეკვრა დაიწყო - ამის დედაც... ხო ვერ ვისწაველე რა ამის შეკვრა...
-მოდი შეგიკრა...
სიტუაციით გახალისებუილმა გემრიელად გავიცინე და მისი უაზრო რეპლიკა დავაიგნორე
-შენ რა იცი ამ რაღაცის შეკვრა?
გაკვირვებულმა გამომხედა და გრძელი ნაჭერი მაღლა დაიჭირა.. თავი ღიმილით დავუქნიე და მისკენ წავედი ხელიდან გამვგლიჯე და ზუსტად ორ წამში მზად იყო..
-ვაუ... არ მეგონა თუ....
-ჯერ კიდე არ მიცნობ
თვალი ჩავუკარი და სააბაზანოში შევედი... ჩემ ქმედებაზე გამეცინა და სარკეში ჩავიხედე...ინსტიქტურად დავფქირდი ახალ ცხოვრეაზე უკვე მეოთხე დღეა ბექას ცოლი ვარ და ისეთ გამწარებას როგორიც გეგმაში მაქვს ვერ ვახერხებ... ამის გაფიქრებ იყო და თავში საკმაოდ გპნივრულმა და ცოტა უხამსმა გეგმამ გამიელვა... მაშინვე ტელეფონს დავწვდი და გოგოებს გადავურეკე
-ეთოოო
ყურმილში როგორც მჩვევია ისე ჩავძახე და გაბრაზებული ეთოს ხმას დაველოდე
-უკაცრავად?
ყურმილის უკან ვიღაც ბიჭის ხმამ გაიელმა და დენდარტყმულივით მოვიშორე ყურმილი და ნომერს დავაკვრდი.. აშკარად დიდი ასოებით აწერია ეთო
-უ...უკაცრავად ეთოს სთხოვეთ
დაბნეულმა ამოვილაპარაკე და თითების მტვრევა დავიწყე, იმის იმედით რომ მეტყოდა ნომერი შეგეშალათო ან მსგავს რამეს..
-ეხლავე ერთი წუთით.. ეთოო ტელეფონთან..
ტელეფონი გაოგნებულმა მოვიშორე და ინსტიქტურად გავთიშე... ლოგინზე დებილივით ჩამოვჯექი და კედელს მივაშტერდი.. ყველაფრის გააზზრება ხელახლა დავიწყე... ანუ დავრეკე ეთოს ნომერზე, მიპასუხა ვირაც ბიჭმა მძინარე ხმით და იმის იმედით რომ ნომერი შემეშალა, ყველაფერი პირიქით აღმმოჩნდა
ერთი სიტყვით სრული შოკი მივიღე... ფიქრებიან ტელეფონის გაბმულმა ზარმა გამოიყვანა.. ეკრანისტვის არც დამიხედავს ისე ვუპასუხე
-ბატონო
-მარიამ, ეს ის არ იყო რაც შენ იფიქრე
ტელეფონს იქით ეთოს ანევიულებული ხმა გაისმა და ზუსტად წარმვიდგინე ეხლა რა სახითაც იდგებოდა
-მორჩი მაგ ტუჩების კვნეტას და ერთ საათში ჩვენ კაფეში მოდის და ხო ნატასაც გადაურეკე და უთხარი არ დააგვიანო მერე აგარ მცალია...
-ოჰ გავთხოვდით და საქმეები გვაქვსო
-ეთო
-ჰო კარგი კარგი ჩუმად ვარ.. ერთ საათში მანდ ვართ..
უცებ გამოვიცვალე და ქვემოთ ჩავედი...
-ვაა რძალს გაუმარჯოს - ხელის აწევიტ მმომეალმა ნიკა და მის გვერდზე ადგილი გამინთავისუფლა - რამ აგაყენა ამ დილა უთენიაა?
-შენი ძმის ყვირილმა და ხრიგინმა
სიცილით ჩავილაპარაკე და ყავის დასხმა დავიწყე
-სენ გასმევენ ყავას?
ზურგს უკან ბექას ირონიული ხმა გავიგონე და დილანდელი შთაბეწდილება წამებში შემეცვალა...
-მგონი შენ ყაისთვის საკმაოდ ასკოვანი ხარ და არ სეიძლება შეიძლება გულზე რობლემბეი სეგექმანს და სამუდამოდ ჩემი მოსავლელი გახდე და ნამდვილად არ მინდა ტვრამეტი წლის ასაკში მოხუცს მოვარო სხვა გეგმები მაქვს....
თვალი ჩავუკარი და ჩემი ადგილისკენ წავედი... ნიკა გაოგნებული მიყურებდა და ხმას ვერ ირებდა
-საღოლ რძალო
ყურში ჩუმად მიჩურჩულა და მხარზე ხელი დამკრა
-მეტკინა ველურო
სიცილლით ვუპასუხე და გაბრაზებულ ბექას გადავხედე
-წავედი მე სამსახურში და მალე გაემზადე საღამოს შვიდზე გამოგივლი და წავიდეთ...
თანხმობის ნისნად თავი დავუკარი და დარცენილი ყავაც მოვსვი
-მიდიხართ უკვე?
ოტახში ახალგაღვიძებული ანამარია შემოვიდა და გაფართოოებული თვალებით გადმომხედა
-ხო შენმა ძმამ ესე გადაწყვიტა
თვალებით ბექასკენ მივანისნე და ოდნავ გავუღიმე.. გასაგებიას ნიშნად თავი ოდნავ დახარა და სასაუზმოდ ჩვენთან ერთად დაჯდა.. მალე მთელი სამზარეულო გასვიანებით და ერთი მეტრეველით იყო სავსე.. ვუყურებდი ოჯახს და ვხვდებოდი რომ ერთმანეთი ყველაფერს ერჩივნათ... გამიკვირდა ბატონი გიორგის ესეთი გადაწყვეტილება, მაგრამ მის შემხედვარე ვხვდები, რომ სულ სხვა აზრები აქვს ჩემთნ და ბექასთან დაკავშირებეით.. არამგონია მხოლოდ ფულის და ბიზნესის გამო გადაედგა ეს ნაბიჯი... ამ ფიქრებში ვიავი გართული ბექას ხმამ რო დამაბრუნა ქვეყანაზე
-რა ჰა რამე მკითხე?
-კი სადმე გასვლა ხომ არ გინდა თქო.
რადგან ყველა სამზარეულოში იყო შერბილებული ტონით მკითხა, ჩემთან ახლოს დადგა და ხელი წელზე მომხვია..
-ამმმმ კი გოგოების ნახვა მინდა და ცოტახანში გავალ..
ღიმილით ვუთხარ და ცარიელი ჭიქა ნიჟარაში ჩავდე...
-მიდი გაემზადე და გაგიყვან..
ხელი ოდნავ შემიშვა და კარებსკენ მიბიძგა... ათ წუთში უკვე მანქნაში ვისხედით და დანიშნულების ადგილსკენ მივდიოდით...
-ვინები იქნებით?
დუმილი ბექამ დაარღვია და ცოტა არ იყოს გამიკვირდა კიდეც მსიგეან ესეთი შეკითხვა
-ბატონო?
-ვინები იქნება მეთქი ანუ ვის უნდა შეხვდე?
-გოგოებს
მოკლედ მოვუჭერი და წინ გავიხედე
-ვსიო?
-რა იყო კიდე უნდა იყოს ვინმე?
-გეკითხები მარიამ, მაინტერესებს ვისთან მიდის ჩემი ცოლი.. რა იყო არ შეიძლება?
-როცა მარტო ვართ არა.. ჩვენი პირობაა ცოლ-ქმარი ვიყოთ იმათთან ვინც არ იცის ჩვენი ურთიერთობის ნამდვილი მიზეზი... და აქ მხოლოდ ჩვენ ორნი ვართ და არანაირი სურვილი არ მაქვს ვითამაშო ცოლის როლი .... და ხო მერე ჩემებტან ავალ და იქ მომაკითხე.. ტანსაცმელი ჩალაგბულია ორივესი გაიარე და ჩააწყვე მანქნააში და მერე ჩემთან მდი ან რავი როგორც გინდა...
უცებ ჩამოვუყალიბე ჩემი სათქმელი და ამღერებულ ტელეფონს დავხედე
-ხო ნატა -..... - ორ წუთში მანდ ვარ
სწრაფადგავუთშ ტელეფონი და მოშტერებულ ბექას გადავხედე
-წინ იყურე თორემ დავიმტვრევით
სიცილით ვუთხარი და თვალი მოვაშორე
-მომწონს ეგრე რომ იბნევი ჩემი შეხედვისას..
ირონიული ტონით მითხრა და გამიღიმა... აამაზე ხომ საეღთოდ ამომასხა..... გაბრაზებულმა თვალი მოვაშორე და ჯიუტად ვაიგორებდი მის უაზრო რეპლიკებს... ხუთ წუთში უკვე კაფეში ვიყავი და გოგოებს ველაპარაკებოდი.. ათასი კითხვა მომაყარეს, როგორიაიყო გათოვილიო, როგორი ქმარიაო, როგორი ოჯახიაო და ასე სემდეგ.. სიცილით ვპასუხობდი თითოეულ მათ კითხვას და სიხარუით ვივსებდი ესეთი კარგი მეგობრები რომ მყავდნენ.. კიდე ბევრი ვილაპარაკეთ და ბოლოს ადგა ჯერი ეთოსთვის დილანდელი გამომეკითხა..
-აბა ქალბატონო ეთო მოყვებით თუ ჩავრიო ეხლა მთელი პოლიცია და ამბები ამ საქმეში..
ღიმილით გადავხედე და სკამზე უეთსად მოვთავსდი
-არაფერი არაა მოსაყლი მაგრამ მაინც მოვყვები..... სამი თვის წინ რო ჩემი მამიდაშვილის დაბადებისდღეზე ვიყავი იქ გავიცანი და იმის შემდეგ სულ ვკონტაქტბთ.. ძაან კარგი ბიჭია... გუშინ მთვრლი იყო და ჩემთან მოვიდა... არაფერი არ მომხდარა გეფიცებით.. ჩემ ოთახაში ეძინა მაგრამ არაფერი ყოფილა ჩვენ შორისს.....
-რა ქვია
მოყოლა ნატამ შეაწყვეტინა და აწითლებულ ეთოს გადახედა
-დათო
-როდის გაგვაცნობ?
ლაპარაკში მე ჩავერთე და ხელები გულზე გადავიჯვარედინე..
-ხვალ უნიერსიტეტის მერე გაწყობთ?
ღიმილით გადმოგვხედა ორივეს და ვაშლის წვენი მოსვა...
-ძალიან კარგი, მეც წამოვალ ხვალ უნივერსიტეტში
-ვაა ქმარი გამოგიშვებს?
მთელი სერიოზულობით იკითხა ნატამ და ჩეემ მარჯვენა ხელის არათითზე მოთავსებულ ოქროს ბეჭედს გადახედა..
-არ გამოუშვებს და მისი აჯობებს სამიერთძე ვიქნებით..
ღიმილით თქვა ჩემი სათქმელი ეთომ და კაფე დავტოვეთ...
-მე ჩემებთან უნდა ავიდე ამოხვალთ?
სათითაოდ გდავხედე და უარყოფითი პასუხის მიღებისას დავემშვიდობე და ჩემ გზას გავუყევი......


ძალიან დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს ასეთი თბილი კომენტარებისთვის და შეფასებისთვის <3 ყველანაირად ვცდილობ დიდი თავები დავწერო და გავამართლო თქვენი იმედები <3 მიყვარხართ ძალიან და იმედია მოგეწონებათ <3