დილით სიევ ბელამ გამაღვიძა, ვისაუზმეთ, მშობლებს ნომრებში დარჩენა უნდოდათ, ბელას კი საცურაო აუზზე გასვლა, მარტო ვერ გავუშვებდი ის ხომ 12 წლის იყო , კარადიდან ჩემი ყველაზე კარგი საცურაო კოსტუმი გამოვიღე და წყალ გამძლე ტუში წავისვი. ზემოდან მაიკა გადავიცვი, პირსახოცი ავიღე და ბელას გავყვევი. აუზთან ხალხი არ იყო. მაიკა გავიხადე და შეზლონგზე დავწექი თან ჩემ საყვარელ წიგნს "ჰარი პოტერი და აზკაბანის ტყვე"-ს ვკითხულობდი, მიუხედავად იმისა რომ ატჯერ მაინც მაქვს წაკითხული. ბელა ეგრევე წყალში ჩახტა და ცურვა დაიწყო. ვიღაც ისე მომიახლოვდა რომ ვერც კი გავიგე, მხარზე ხელი მომკიდა, ისე შემეშინდა რომ შევხტი, რომ გავიხედე ნოე იდგა.
-გამარჯობა უსახელო გოგონა
- გამარჯობა ნოე
-აქ რას აკეთებ?
-რავი აქ კონფერენციას ვატარებ იმის შესახებ თუ რას უნდა აკეთებდეს ადამიანი საცურაო აუზთან.
- ძალიან სასაცილოა, მითხრა ნოემ.
-არც ეხლა მეტყვი შენს სახელს?
-ბელა ამოდი უნდა წავიდეთ.დავუძახე ჩემს დას
- ოო კარგი რაა,ახლახან არ მოვედით, მოიცა 15 წუთში წავიდეთ, მითხრა ბელამ
- კარგი ჩქარა.ვუპასუხე მეც
- მოკლედ 15 წუთი ზედმეტად საკმარისია შენი სახელი მაინც რომ მითხრა.
- ასეთი აუცილებელია ჩემი სახელის ცოდნა?
- შენ ჩემი იცი
-შენთვითონ მითხარი, ისე რომ არც მიკითხავს.
ნოეს გაეცინა, და წიგნს დახედა.
- ჰარი პოტერი? ანუ პოტერჰედი ხარ. კიდევ ერთი საერთო გამოვნახეთ.
- და სხვა საერთოჩ გვაქ?
-რათქმაუნდა, უბრალოდ ჯერ შენ არ იცი.
-ძალიან სასაცილოა. კარგი ეხლა უნდა წავიდეთ.
ბელა ამოვიდა პირსახოცი შემოიხვია, მეც მაიკა გადავიცვი წასვლას ვაპირედი ხელი რომ დამიჭირა ნოემ.
-ნახვამდის ლილი.
გაკვირვებული სახით შევხედე, შემდეგ ხელი გავაშვებინე და ნომრისკენ წავედი.
ბელა აბაზანაში შევიდა, მე კი ტაის დავურეკე skype-ით.
- ჰაი ლილია, მითხრა ტაიმ. - ნახე ვინ არიან აქ.
-პრივეტ, ჰაააიიიი
-მიმი, მირა, როგორ მომენატრეტ ბავშვებო თქვენ ხომ არი იცით,
-ჩვეეეეენც,
-აბა რა ხდება ახალი? მკითხა მირამ
მეც ყველაფერი მოვუყევი რაც დღეს მოხდა. ტაის სიცილი აუტყდა.
- უეჭველი ჯაშუშია. თქვა მირამ
- იქნებ A- ია . ივარაუდა მიმიმ
- კარგით რა, რეებს ბოდავთ, გააჩუმა ორივე ტაიმ.
-ჩვენი გოგო შეყვარებულია.
-რა? მე? მე და შეყვარებული? მას ხომ არც ვიცნობ, კარგით რა, სახელის გარდა არაფერი ვიცი მის შესახებ. თავს ვიმართლებდი ადამიანების წინაშე რომლებიც ხუთი თითივით მიცნობენ.
- კარგი კარგი დამშვიდდი, მითხრა მიმიმ. -ვნახოთ რა მოხდება.
- მოვლენები მოვლენები აყვირდა მირა.
-კარგით კარგით, უნდა წავიდე ეხა. გკოცნით ძალიან მიყვარხართ და ჭკვიანად.

ვერც წარმოიდგენთ ნიუ-იორკი ღამით რა ლამაზია, ლამაზი ცოტა რბილი ნათქვამია.
ჩემებს რომ ველაპარაკე უკვე ღამის პირველი საათი იყო,საწოლში ჩავწექი, მაგრამ ვერ დავიძინე.
ამიტომ ბელას წერილი დავუწერე და გარეთ გავედი.
ერთ-ერთ ბარში დავჯექი და ყავა შევუკვეთე. უკნიდან ხმა მომესმა :
- პოტერჰედი გოგონა აქ რას აკეთებს?
"ოო ღმერთო ოღონდ ეს არა" გავიფიქრე
- ხმაც დაკარგე?
-რა გინდა ?
-რა უნდა მინდოდეს ლილი?
- ჩემი სახელი საიდან იცი?
მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა :
- მე რასაც მოვისურვებ ყველაფერს ვისრულებ
-ეგ რას ნიშნავს?
-არაფერს უბრალოდ გითხარი.
- კარგი ახლა კი მარტო დამტოვე შენი თავი არ მაქ.
-რატო რა ხდება?
-არაფერი ისეთი
- კარგით დედოფალო
-დედოფალს რატომ მეძახი?
-შენს თავს შეხედე, წელამდე ქერა თმა, ლამაზი გრძელი ფეხები, სახის ულამაზესი ნაკვთები, წითელი ტუჩები, წაბლისფერი თვალები. ალბათ სახლში გვირგვინიც გაქვს.
სიმართლე ვთქვა ნამდვილად არ მომეწონა მისი ეს სიტყვები,ჩანთიდან საფულე ამოვიხე ფული დავტოვე და წამოსვლა დავაპირე რომ ხელით დამიჭირა შემდეგ წელზე ხელი შემომხვია და თავისკენ მიმიზიდა.
-რას შვები, გამიშვი ხელი დროზე, ჩქარა, ველურო,გამიშვი.
-რატო წიკვინებ? ცუდს ხომ არაფერს ვაკეთებ. ნება მომეცი სასტუმრომდე წაგიყვანო და ხელს გაგიშვებ.
-არა, გამიშვი ხელი დროზე.
-არ გაგიშვებ
-გამიშვი
- არა!!!!!!
-მიშველეეეეეთ, ვყირი ბოლო ხმაზე.
პირზე ხელი ამაფარა და გამაჩუმა. უნებურად თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა.
ჩემი ცრემლები დაინახა თუარა ხელი გამიშვა, ცრემლები მომწმინდა და შუბლზე მაკოცა.
-თავი დამანებე ცხოველო. ვიკივლე და წამოვედი.
ბარიდან რომ გამოვედი თავბრუ დამეხვა, კედელს მივეყუდე და ღრმად ჩავისუნთქე, ღმერთო ოღონდ ახლა არა, ნოეც გამოვიდა ბარიდან. რომ დამინახა მოვარდა ჩემთან და ხელში ამიყვანა.
- შენი ამპარტავნობის და მბრძანებლობის თავი არ მაქ.
მანქანამდე ხელში აყვანილი მივყავდი, მანქანაში ჩამსვა და მანქანაც მოწყდა ადგილს.
თვალებს ვახელ, რაღაც მილები მაქ შეერთებული, კედლები თეთრია.
" ოო არა" ისევ გავიფიქრე.
ნოეს ჩემს გვერდით სავარძელში ეძინა.
შიშმა ამიტანა, "ოღონდ მან არ გაიგოს,ოღონდ მშობლები არ მოვიდნენ"ვფიქრობ
- ჩემმა დედოფალმა გაიღვიძა
- დედოფალი არ ვარ მე, მითუმეტეს შენი. ეს რომ ვთქვი ყელი ძალიან ამეწვა,და ვეღარაფერს ვამბობ.
- ჩუ ჩუ, არ ილაპარაკო, ექიმმა არ შიეძლება ლაპარაკიო. ჩემს ლოგინთან მოვიდა და ჩამომიჯდა. - შეიძლება დღეს არ ხარ, მაგრამ მომავალში რა იცი იქნებ იყო.
- შენი და-ძმა მალე მოვა, არ ინერვიულო, მითხრა ნოემ.
"დედა და მამა?" ვკითხე ჩემს თავს.
- ახლა დამაძინებელი გაგიკეთეს და დაიძინებ, არ ინერვიულო არაფერზე მე შენთან ვარ. მითხრა ნოემ და ხელი ხელზე მომკიდა.
-----------------------------------------------------------------------------
- როგორ ვუთხრათ მშობლებზე? იკითხა ბელამ
-ჯერ არფერს ვეტყვით, უპასუხა ალექსმა
- კი მაგრამ ის უფრო ეწყინება არაფერი რომ არ ვუთხარით.
-ამ მდგომარეობაში ვერ ვეტყვით ვერაფერს. უთხრა ნოემ.
- ძმაო დიდი მადლობა რომ ჩემი დაიკო გაადაარჩინე მაგრამ ახლა წადი.
-მადლობა საჭირო არარის , მაგრამ მე არსად არ წავალ.
- მოიცა შენ აუზის ბიჭი არ ხარ? იკითხა ბელამ
- კი კი მე ვარ, უპასუხა ნოემ.
ეს ყველაფერი მესმის, გონზე მოსული ვარ მარა, ისე არიან ლაპარაკში გართულნი რომ ვერ შეამჩნიეს,

- მადლობთ რო მკითხეთ, კარგად ვარ, ცოცხალი და საღსალამთი ვარ. გამოვაცხადე ხმამაღლა.
- ლილი. ჩემო ლამაზო. მოვიდა ალექსი, ნუ ნერვიულობ აქ ვართ.
- დედა და მამა სად არიან?
- გასულები არიან საყვარელო ნუ ინერვიულებ.
-მატყუებთ
-არა, არ გატყუებთ, მითხრა ნერვიული ხმით ბელამ.
ნოეს შევხედე, თავი დახრილი ქონდა და ძირს იყურებოდა.
- ალექს, ერთმანეთს არაფერს ვატყუებთ, რა ხდება, სად არიან?
-აში
- ღმერთო არა, ტირილი ამიტყდა და პანიკური შეტევა დამეწყო.
-არა არა, დამშვიდდი პატარავ,არ იტირო, ნოე მოვიდა ჩამომიჯდა ლოგინზე და გულში ჩამიკრა. - არ ინერვიულო შენ არაფერზე, ვერც გააცნობიერებ ისე მალე ჩამოვლენ. მითხრა ნოემ და თან თავზე მეფერებოდა.



როგორ მოგეწონათ ჩემო ტკბილებო??? ხვალ ახალ თავს დავდებ, მოგწონს ნოეს და ლილის წყვილი? მართალია ჯერ-ჯერობით წყვიილი არც არიან.
ახლა უნდა წავიდე ვიმეცადინნო.
ნახვამდის ჩემო საყვარლებო და ტკბილ ძილს გისურვებთ.

სიყვარულით FanGirl