ჩემი კაბინეტიან გამოვდივარ და ლანა მანტოს მაწვდივს. ავტოსადგომზე ჩასულს ჩემ მანქანაზე აყუდებულ ,,ბატონ" დათას ვხედავ. მანქანას ვაღებ და დათასკენ მივდივარ:
-დაცვა არ ამიყვანია!-მკაცრად ვუთხარი და თვალებით ვანიშნე, რომ მანქანიდან გაწეულიყო.
-აუ, მობილური დამრჩა და ლანამ არ შემომიშვა.-წვერზე ხელი ჩამოისვა-ისე, ტო ამ ლანას რა ძალა აქვს.-გაიცინა და მანქანას მაინც არ ეცლება.
-მობილური ჩემს კაბინეტში დარჩება ხვალამდე! ახლა კი გაიწიე და უნიჭო ცირკს მორჩი!-გაბრაზებული ვუთხარი და მანქანაში ჩავჯექი.
მანქანის კარი გაიღო და დათამ თავი შემოყო:
-აუ, ჩემი მანქანა გაფუჭებულია და წამიყვანე რა.
-უკაცრავად?!-მომესმა თუ რა იყო ეს?! უზრდელი!
-ხო რა... ანუ წამოყვანე თქო!- ჩემს პასუხს აღარ დალოდებია და მანქანაში ჩაჯდა.
უზრდელი! თავხედი! ამ სიტყვებიტ ვამკობდი, ის კი ურხვად იჯდა და სიგარეტს ეწეოდა.
-აქ სიგარეტის მოწევა არ შეიძლება!-ვუთხარი და უსიამოვნო სუნმა ცხვირში შემიღიტინა.
-აუ შენ სახლში როგორ გიძლებენ?-გაიცინა და კვლავ განაგრძო მოწევა.
-მარტო ვცხოვრობ!-მკაცრად ვუპასუხე და ჩემს წინ მიმავალ მაქნქანას მივუსიგნალე.
-პიჟამას ჩამცმა შეიძლება?-გაიცინა და კვლავ განაგრძობდა ჩემს დაცინვას. სიგარეტი გამოვგლიჯე ხელიდან და გარეთ გადავაგდე. რამდენიმე წამში რაციის ხმა მესმის:მერსედესი, ნომერ 007 გააჩერე მანქანა.
-ჯანდაბა დამაჯარიმეს! სულ შენი ბრალია, სიგარეტის გამო. იცი მაინც, რომ არცერთი ჯარიმა არ მაქვს და ახლა შენს გამო პირველად დამაჯარიმეს!-ცემთვის, ადვოკატისთვის ჯარიმის გადახდა
არაფერია, მაგრამ უწესრიგობას ვერ ვიტან! მანქანიდან გდავედი და პოლიციის თანამშრომელი თავს მაცნობს.
-თქვენი საბუთები!
საფულიდან ჩემს საბუთებს ვიღებ და ვაწვდი.
-ადვოკატი ყოფილხართ! თქვენ წესების დაცვა უნდა შეგეძლოთ!-მაფრთხილებს და თან ჯარიმას მიწერს.
დაუმშვიდოებებლად ჩავჯექი მანქანაში და დათა არველაძე დამცინის! მე დამცინის?! აქეთ უნდა დავცინო! ხომ არის ღირსი, ახლა შევაჩეჩო ეს ჯარიმის ფურცელი? მაგრამ ამას არ ვიზამ! მისავით უნამუსო კი არ ვარ!
-გადადი მანქანიდან!-მკაცრად ვუთხარი და გაბრაზებისგან დარწმუნებული ვარ სახეზე გავწითლდი.
-აუ, ტო შენ რა ბრაზიანი ყოფილხარ!
-ისიც არ გკმარა, რომ ძალით ჩამიჯექი მანქანაში!-გაბრაზებულმა განვაგრძე მე-ახლა კი გადადი ჩემი მანქანიდან!
-რა ბრაზიანები ხართ ეს ადვოკატები რა! მაგრამ მსმენია, რომ სიბარზე მალევე გივლით. ახლა კი ხელმარჯვნივ.
-მგონი კარგად ვერ გაიგე!-შევუბღვირე მე.
-აი ამ კინკლაობაში მოვედით კიდეც! ხვალამდე ჩემო ადვოკატო!
-კარებს აღებს და მანქანიდან გადადის.
ამას თავი ვინ გონია?! მე ვარ ადვოკატი თუ ის?! ამ საქმეს თავი დავანებო? არა, მაკატერინე ხომ არ დაგავიწყდა, რომ შენთვის მიუღწეველი ამ საქმეში არაფერია? რათქმაუნდა არა!
დილით მაღვიზარის ხმაური მაღვიძებს და მეც საბნიდან ვძვრები და სააბაზანოში უჩინარდები.
სამსახურში მისლულს, ლანას ახალმოსულ ბიჭთან ერთად ვხედავ.
-ლანა, საბუთები!-მათ არ ვაცლი ერთმენით ტკბობას.
-ხო, რა?-ლანამ დაბნეულმა ამომხედა.
-საბუთები ლანა, საბუთები!-მივდივარ და ლანაც უკან მომყვება, ყავის ფინჯნით.
მაგიდასთან ვჯდები და თვალში დათა არველაძის მობილური მხვდება.
-ლანა, დათა არველაძე თუ მოვიდა შემოუშვი!-თვალით ვანიშნებ, რომ მარტო დამტოვოს.
ხელში დათას მობილურს ვიღებ და ვატრიალებ. შეტყობინება მოუვიდა. არა, მაკატერინე ეს არ შეიძლება! არ უდნა ნახო! თუმცა ჩემი კეთილშობილება სადღაც ქრება და არველაძის მობილურში შეტყობინებას ვხნი:
,,დათუჩა, სასამართლოს მე მოვიგებ და ამიტომ ჯობს, რომ შეწყვიტო დაბალი დონის ადვოკატებტან სიარული."
დაბალი დონის? ეს მე მიწოდა? არცერთი სასამართლო არ მაქვს წაგებული და ახლა მითუმეტეს არ წავაგებ! ნეტავ აქამდე, როგორ გაჩერდა დათა თავის უჭკუო ცოლთან?
-რამდენიმე წუთში, ჩემი კაბინეტის კარები გაიღო და ,,ბატონი" დათა არველაძა შემოვიდა.
-გამარჯობა, მაკუშ!-ხელი ამიწია და სკამზე დაუპატიჟებლად ჯდება.
-ადექი!-ვუთხარი მე,
-რა?-ვერ მიხვდა, რას ვეუბნებოდი.
-ადექი-თქო!-გავუმეორე კდიევ ერთხელ.
დათა ადგა და დაბნეული შემომჩერებოდა.
-ახლა იკითხე, ქალბატონო მაკატერინე, შეიძლება თუ არა, რომ დავჯდე? მხოლოდ ჩემი თანხმობის შემდეგ შეიგიძლია დაჯდომა. ეს ჩემი წესები კი არ არის, ამას ზრდილობა მოითხოვს! -დავასრულე ზრდილობის სწვალება და თავით ვანიშნე, რომ დამჯდარიყო.
-გმადლობ!-ისევ არ იშორებდა სახიდან ღიმილს.-აუ, ჩემი მობილური.-ხელს თავისი მობილურისკენ იშვერს.
შეტყობინება გაქვს და თუ პასუხის გაცემას აპირებ, უთხარი, რომ შენი ადვოკატი არ დაინდობს!-მიზან დასახული ვეუბნები და კმაყოფილი შევყურებ დათა არველაძის ჩამტრევ თვალებს.
---------------------------------------------------------------
ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისთვის და ალბათ შეცდომებიცაა! მადლობთ, რომ კითხულობთ და მაფასებთ, რაც ძალიან მიხარია! მსიამოვნებს იმის დანახვა, რომ არ გეზარებათ ჩემი შეფასება. ეს კრიტიკა იქნება თუ თბილი სიტყვები! გმადლობთ!