–კარგი.. (თქვა გაოცებულმა ალექსანდრემ და სამზარეულოკენ გაემართა.. მეორე დღეს კი როცა მარი ადგა ისე მხიარულად კარგად გრძნობდა ტავს, ამ სახლიდან წასვლა არ უნდოდა მაგრამ იძულებული იყო, უფრო სწორედ არ უნდოდა ამ ბავშვის მიტოვება ასე რომ ალექსანდრეს თხოვა წასვლისწინ ბავშვი ენახებინა, ალექსანდრემ კი მას ბავშვი გაატანა ცოტა ხანი გაერთობითო... მარიმ რათქუმაუნდა წაიყვანა მირო და ორი სამი საათით დაიტოვა მერე კი ალექსანდრემ ის წაიყვანა... ასე გადიოდა დღეები მარიამის ცხოვრებიდან ალექსანდრსთან და მიროსთან ერტად, მაგრამ ეს მხოლოდ დღეები იყო, დღეები რომლებიც შემდგომ შეცვალა კვირეებმა, კვირეები თვეებმა, თვეები კი წლებმა, ასე იზრდებოდა მირო და ბერდებოდა მარიამი მიროს აღზრდაში, როცა მირო 14 წლის გახდა მარიამმა აღარ ჩათვალა საჭიროდ მისი აღზრდის გაგრზელება და ბიჭი ისევ ალექსანდრეს მიაბარა რომელთანაც მხოლოდ მეგობრული ურთიერთობა ჰქონდა და უკვე სანდროსაც კი უძახდა, მარიამისა და მიროს განშორებამ ის განაპირობა რომ მარიამი და მირო თვესი 1თელ ძლივსღა ხვდებოდნენ.. აპრილის ბოლოს როცა მირო 15 ის ხვდებოდა მის დაბადისდღეზე მარიამი შესანიშნავი საჩუქრით მიემართებოდა მხიარულად და გახარებულად იმ ბილიკზე რომელზეც ადრე ასე მოწყენილი და ცრემლებით სავსე თვალებით მიემართებოდა, ბილიკზე რომელმაც მარის ცხოვრება შეცვალა, მარის უფერული ცხოვრება ფერადი გახადა.. და მარის ისევ დუბრუნა რწმენა..მოკლედ მიემართება და მას უცებ ვიღაც ეჯახება საცოდავს ბიჭისათვის ნაყიდი საცუქარი დაუვარდება და გაუტყდება.. იგი იმ დონეზე მივა რომ ცრემლებიც კი მოადგება და იმ კაცს მთელი ძალით გააწნის სილას, (თანაც უნდა ითქვას რომ მას მწარე ხელი ჰქონდა) ასეთი გამწარებული არასდროს ყოფილა ის ეხლა კი ნეტავ რა დაემართა მას, უბრალო საჩუქარის გამო რა ამბავი ატეხა, ის ვაჟბატონი რომლის წყალობითაც მოხდა ეს ყველაფერი მარის ეცნო და გამოიცანით ვინ არის ის.. მოდი ეს ისევ საიდუმლოდ დავტოვოთ, გაოცებული სახით მიშტერებული კაცი მხოლოდ ბოდიშს იხდის და გზას განაგრძობს, მაგრამ მარი მას თვალს ვერ აშორებს და ხმადაბლა ამბობს საბა?....