სახლში მივედი, ძაალიან დაღლილი ვიყავი..ჩემები ემზადებოდნენ,
-სად ხარ აქამდე დავაგვიანებთ...
-კარგი დედა რაა, უცებ მოვემზადები.
-კარგი საყვარელო მიდი..
ოთახში შევედი წყალი გადავივლე, ცოტახანი დავისვენე ყავის დალევაც მოვასწარი, კლასიკური შარვალი საროჩკა და მაღალ ქუსლიანი ფეხსაცმელი ჩავიცვი თმები ავიწიე..ოთახიდან გამოვედი.
-დე მზად ვარ.
-მზად ხარ? მე ჯერ თმები არ დამისწორებია ესეთი სწარფი როგორ ხარ?
-სერიზოულად? მე მეუბნეოდი ვაგვიანებთო, შეენ კიდევ ჯერ მზად არ ხარ.
-ვიცი ვიცი. ეს ძაალიან მნიშვნელოვანი შეხვედრაა მინდა ლამაზად გამოვყურებოდე.. იმ აქრიტექტორის ცოლი იცი რა ლამაზია? არ მინდა მის გვერდით უჟასი ვიყო.
-ჰაჰაჰაჰაჰა ეხლა გასაგებია, შენ ისედაც ლამაზი ხარ..
-კარგი რა თეკლე ნუ დამცინი
-არ დაგცინე დე.....მივედი და ჩავეხეტე..ჩემთვის ყველაზე ლამაზი ხარ.
-კარგი გამიშვი უნდა მოვემზადო..
თვალი ჩამიკრა და თმის დასწორება განაგრძო.
-ეხლა მე რა ვაკეთო უკვე მზად ვარ.... ტელეფონმა დარეკა.
-გისმენ მაა?
-5წუთში მზად იყავით მანქანა გამომყავს უკვე..
-5წუთი რა ვიცი რა ვიცი, ხო იცი დედას ამბავი..
-კარგი მინიმუმ 15წუთი მეტი არაა..
-კარგი...დედა 15წუთი მოიპოვე ჩემი წაყალობით..
-ყოჩაღ მიყვარხარ...
ამასობაში, კიდევ ერთი ფინჯანი ყავა გავიკეთე, ნაუშნიკები ავიღე და ფიქრებში წავედი... დალევა და ცეკვა მომინდა... ნეტავ ეხლა მე და თეო ბარში მივდიოდეთ, და არა ბიზნეს შეხვედრაზე სადაც ერთ ჭიკა ღვინოს 1საათი წრუპავენ, ეს ჩემი სტილი არ იყო...ჩემი სამყარო სამედიცინოა...მანქანის ხმააა..
-დედა მამა მოვიდა.
-კარგი მზად ვარ....ჩანთა ავიღე კურტკა მოვიცვი წავედით..კიბებზე ჩავედით სადარბაზოსთან მამა დაგხვდა.
-ვააუუ ვისი არიაან ეს ლამაზი ქალბატონები..
-შენი შენიიი.. მალე წავიდეთ თორე უკვე მზად ვარ მოსაწყენი საღამოსთვის.
-შე უჟმურო, სულაც არ იქნება მოსაწყენი..
-ვნახოთ ვნახოთ...
რესტორანში მივედით, დანარჩნები უკვე მისულები იყვნენ...
-გამარჯობათ, ეს ორი ქალბატონი ჩემი ცოლი და ქალიშვილია.. სიამაყით აცნობდა მამა ჩვენს თავს...
-სასიამვნოა დაბძანდით..სუფრას მივუჯექით, როგორც ვიწინასწარმეტყველე ნადმვილად მოსაწყენი იყო. დედაჩემი იმ არქიტექტორის ცოლის დაჩრდილვას ცდილობდა, მამაჩემი ლაპარაკში იყო გართული. მე ვიჯექი და ვუყურებდი ამ ყველაფერს...
-მოიწყინე ხო შენც?
-კი თან ძაან...
-ჩემნაირად არ გიყვარს ეს საქმიანი შეხვედრები?
-არა ეხლა პირველად წამოვყევი მამას..
-მე კი ხშირად დავყვართ მე და დედაჩემი მამაჩემს..
-არამგონია მეორედ წამოვყვე...
-მეც სულ მასე ვიძახი მაგრამ როცა მამაჩემი საწყალ სახეს მიიღებს წამოდიო, იძულებული ვარ წამოვიდე...
-ხო რას იზააავ..
-ხო ვერაფერს..დაცხა არაა?
პიჯაკი გაიხადა არადა საერთოდ არ ცხელოდა.. ეს გოგო იმ ვაჟბატონი არქიტექტორის შვილი იყო...
-მაკა ვატყობ ჩვენმა შვილებმა გაუგეს ერთმანეთს..
-ხო ძაალიან კარგიაა.. გვესტუმრეთ ხოლმე და დამეგობრდებიან...
-აუცილებლად..თეკლე დაკავაბეულია გოგოა არა?
-კი სწავლობს.. ხშირად არა ხოლმე სახლში მაგრამ ისეთ დღეს დავამთხვიოთ რომ თეკლეც სახლში იყოს.. არა თეკლე?
დედაჩემს გადავხედე, თვალებში მიყურებდა, რამე სისულელე არ თქვაო...იცოდა რომ არ გავაცდენდი იმის გამო რომ.. ამ გოგოს დავმეგობრებოდი..
-რა თქმაუნდა, ნებისმიერ დროს მობრძანდით..გავიღიმე და დედაჩემს გავხედე, იმანაც გამიღიმა და ლაპრაკი განაგრძო, ძაალიან სასაცილო იყო.
-არა აშკარად ძაან ცხელა..
-არა არ ცხელა.. მაგრამ თუ გინდა გარეთ გამოგყვები სუბთა ჰაერზე.. მიზეზი მჭირდებოდა რომ გარეთ გავსულიყავი..
-კარგი გავიდეთ..
-კარგად ხარ? ხმამაღლა სუნთქავ... დედამის გახედა, ის კი ლაპარაკში იყო გართული და ვერ დაინახა რომ შვილმა რაღაც ანიშნა თვალებით....
-მისმინე ეხლა საპირფარესოში გავალ და რომ მოვალ გარეთ გავიდეთ კარგი? თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია... ავდექი და როგორც კი მაგიდას მოვშორდი, ყვრილის ხმა გავიგონე. მაშინვე უკან წამოვედი... ხალხი შემოხვეულია ჩვენს მაგიდას და წივილი ისმის.. გამატარეთ რა ხდება? როგორც კი ხალხი გავწიე რას ვხედავ ძირს გდია გოგო და ზემოდან დედამისი ტირის... სასწრაფო გამოიძახეთ.. მიმიშვით...დედამისი ძლივს აიყვანეს...
-ასთმა ხომ არ ჭირს? დედამის გავხედე..
-კი მაგრამ ადვილ ფარგლებში.. შეტევა ჯერ არ ქონია..
-ინჰალტორი თან არ აქვს??
-არააააა ესეთი შემთხვევა ჯერ არ ქონია...ხმა უკანკალებდა ძლივს ლაპრაკობდა..
-იგუდება, ჰაერი ჭირდება...საროჩკა შევუხსენი.. სასწრაფო მოვიდაა.. უნდა გადავიყვანოთ.. სასწარაფოში ავიყვანეთ, უკვე იგუდებოდა.. ფერი დაკრგული ქონდა...ჟანგბადი ჭირდება... იქვე ადგილობრივ სავადმყოფოში გადავიყვანეთ...მე გავყევი სასწრაფოს.. უკან მანქანით მოგვყვებოდნენ... მიმღებში გადაიყვანეს, , გზაში ვფიქრობდი, ნეტა სადაც მე ვმუშაობ იქ გადაიყვანონ თქო მე მივხედავდი..მე არ შემიშვეს.. და ფოიშე დავჯექი... მშობლები მოვდინენ დედამისი კანკალებდა.. ძლივს მოდიოდა...
-როგორაა? გიჟივით მომვარდა.
-დამშვიდდით კარგადა...მიხედავენ, მგონი თქვენ ხართ ეხლა ცუდად წყალი მოუტანეთ....
ცოტახნის შემდეგ ექიმი გამოვიდა, და ყველაფერი აუხსნა... ასთმა მძიმე ფორმებში მიმდინარეობს და ინჰალატორი უნდა ატაროს თან ყოველი შემთხვევისთვის...
კარგი წავიდეთ..ძაალიან დავიღალე.
-ხო წადით.. შემდეგში შევხდეთ ერთმანეთს და მერე ვისაუბროთ საქმეზე..
-ხო რა პრობლემა... კარგი წავედით..
მანქანაში ჩავჯექით...
-თეკლე ყოჩახ დე..
-ხო მართლა ყოჩახ..
ცოტახანი დუმილის შემდეგ მამამ სარკეში გამომხედა..
-ჰაა მოსაწყენი იყო? და გამიღიმა
მაკამ დაბღვერილმა შეხედა..
-აბა სახალისო იყო? რამის გაიგუდა ბავშვი
-კარგი რა იყო ვცდილობ, ხალისი შემოვიტანო..თორემ ვიცი რომ სახალისო არ იყო ეხლაც მიკანკალებს ფეხები.
-მთავარია ყველაფერი კარგად დასრულდა..
-ეხლა ძილის გარდა არაფერი მინდა...ჩავიბუტბუტე
-ცოტახანში დავრეკავ გავიგებ როგორა ბავშვი..
-ხო დარეკე..
სახლში მივედი დავწექი და იმ წამსვე მიმეძინა..დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა..როგორ არ მიყვარს ეს მომენტი როცა მეძინება და ეს დამპალი მაღვიძარა რეკავს...ავდექი როგორც იქნა, ხალათი მოვიცვი, და სამზარეულოში გავედიი.. ჩემებიც იქ იყვნენ...
-დილამშვიდობის
-დილამშვიდობისა საყვარელო...
-აი შენიი ყავაა.. როგორც ყოველთვის...
-მადლობა დეე... მივედი და შუბლზე ვაკოცე...
-მააა როგორაა? გამოწერეს სავადმყოფოდან?
-კარგადაა საბედნიეროდ, მკურნალობა დაუნიშნეს.
-კარგიაა...
-რო ჩაივლის ყველაფერი.. ჩვენთან რომ დავპატიჟოთ? რაღაცეებს მოვამზადებ. და მოვდინენ...
-კარგია იდეაა.. აი გამოწერონ ცოტა დაისვნენონ და მერე..
-კარგიი..
-კაი შევედი მე ყავას ოთახში დავლევ თან მოვწესრიგდები..აუ ერთ კვირაში გამოცდები მეწყება.
-ნუ ნერვიულობ ჩააბარებ..
-თუ უმაღლეს ქულებს აიღებ და რათქმაუნდა მჯერა რომ ამას შეძლებ გპირდები რეზიდენტურას ამერიკაში გაივლი...
-მართლაა მამა?
-კიი
-მიყვარხააართ...
მივედი და ორივეს ჩავეხუტეეე...აღფრთოვანებული ვიყავი..აღარ ვუშვებდი..
-ჩვენც გვიყვარხარ..
კარგი მე წავედი.. ყავას ხელი მოვკიდე და ოთახში შევედი..უცებ მოვემზადე...ჩანთა ავიღე და სახლიდან გავედი...თეო უნდა მენახა და ერთად უნდა მივსულიყავით ჩვენს მეორე სახლში სავადმყოფოში... გაჩერებაზე იდგა ატუზული სივიცისგან...უკანა მივეპარეე...
-აბა როგორა ჩემი გოგო?
-კარგად შეენ? შემაშინე...
-ხოდა მეც ეგ მინდოდა რომ შეგშინებოდა.
-დამპალიხარ... როგორ ჩაირა გუშინდელმა შეხვედრამ?
-ნუ მკითხავ მერე მოგიყვები.. წამო შევიდეთ თორემ გავიყინე...
-ამათ შეხედე?
-ვის?
-გვერძე გაიხედე, ქრისტინე და ირაკლი ისევ ერთად...
ერთად მოდიოდნენ, ისე კარგად იყვნენ უკვე ერთმანეთში, რომ ხმამალა იცინოდნენ..
-ისეთ კარგ ხასითეზე ვარ რომ ესეც ვერ მომიშლის ნერვებს.. კარგი წამო ავიდეთ ოპერაცია მაქვს...