-როგორ ხარ ცხოვრებაა?-მაშინვე მოიკითხა ბექა როგორც კი უპასუხა.
-მე კარგად ცხოვრება შენ როგორ ხარ?-ეტყობოდა გასვიანი რომ არ იყო ისეთ სახიათზე როგორიც ანუკის წარმოედგინა.
-მოწყენილი ხარ?-სევდა შეეპარა ბექაურს ხმაში.ვერ იტანდა როცა ბექას მწყენილს ხედავდა.
-არა ცხოვრება საიდან მოიტნე?-თყუილის დასაფარად გაღიმება სცადა თითქოს ანუკი დაინახავდა,მაგრამ ყველაზე ცუდად ტყუილის თქმა გამოსდიოდა და ეს ბექაურმა კარგად იცოდა.
-რატომ მატყუებ?მოხდა რამე?-არ წამოეგო ანკესს ქალბტონი ანა და მაშინვე კითხვები დააყარა.
-შენ ხომ კაცი ვერაფერს გამოგაპარებს,ჩემი ჯადოქარი ხარ რა,ოღონდ კეთილი ჯადოქარი.-გაიხუმრა ბექამ და მართლაც გულით გაიცინა.
-ხო და როცა იცი რომ შენს ჯადოქარს ვერაფერს გამოაპარებ რატომ მატყუებ?-მაშინვე ჰკითხა ანუკიმ რადგან მისი მოწყენილი ხმა ძალიან არ მოსწონდა.
-რა ვიცი აბა ვცადე მაინც.-ხუმრობას არ წყვეტდა ბექა და ცდილობდა თემა სხვა რამეზე გადაეტანა.
-ნუ ცდილობ თემის შეცვლას ბექა და მითხარი რა გჭირს.-ეშმაკობას მიუხვდა ბექაური და ისევ ჩააცივდა.
-არაფერი ისეთი უბრალოდ დღეს მთელი დღეა ირაკლიზე ვფიქრობ და ვერ მოვისვენე.არ მეგონა თუ ასე განვიცდიდი,უბრალოდ ვერ ეარმომედგინა ყველაფერი მისი სიკვდილით თუ დასრულდებოდა.-როგორც იქნა თქვა თავისი გულის ტკივილი გასვიანმა და ცოტა ამოისუნთქა.დღეს მთელი დღე გული ვერავის გადაუშალა და უკვე ნერვების ფასად უჯდებოდა ეს ყველაფერი.ბოლომდე არ უნდოდა ეღიარებინა რომ მისი სიკვდილის არ სჯეროდა,არ ენდობოდა რადგან იცნობდა მისნაირ ტიპებს რომელებიც ცხოვრებაში ეგრე ადვილად არ მარცხდებოდნენ და უფრო ცუდის მოლოდინში გული ეკუმშებოდა.მოსვენება ჰქონდა დღეს მთელი დღე დაკარგული და არ იცოდა ბოლომდე რა მოხდებოდა მომავალში.
-ხოო მეც ეგრე ვარ მთელი დღე.მაგრამ ეგ უკვე წარსულია და ჯობია მომავალზე ვიფიქროთ.რაც მოხდა მოხდა,ყველაფერი უფლის ნება იყო და ჩვენც უნდა დავემორჩილოთ მას.-ანუკი უკვე პოზიტიურად იყო განწყობილი იმის მერე რაც დღიურს გადაუშალა გული და ეხლა ისეთი ლარი და თავისუფალი იყო რომ უნდოდა ბექაც გამოეყვანა მდგომარეობიდან.
-ხოო მართალი ხარ ცხოვრება გრძელდება.-ბექც აიყოლია და ეხლა უკვე ორივე კარგი განწყობით ერთმანეთის გამხიარულებას ცდილობდნენ.
-დღეს სამსახურის მერე რას აკეთებ?დიდი ხანია ერთად არსად წავსულვართ ყველანი.იქნებ ცოტა გაგვესეირნა?-ახალი გასართობი მოიფიქრა ანიმ და ბექას შესთავაზა.
-არაფერს,მალე განვტავისუფლდები შენ გოგოებს შეეხმიანე და მე კიდევ ბიჭებს გავაგებინებ.საღამოს გამოგივლით და სადმე დავსხდეთ,მეც მომენატრა ყველას ერთად შეკრება ცხოვრება.
-კაი ბექუშ დაგელოდები მაშინ.მიყვარხარ და გაკოცე ბევრიი ჩემო მონატრებავ.
-მეც მიყვარხარ ჩემო ლამაზო გოგო.-დაემშვიდობა გასვიანიც და ტელეფონი გათიშა.ანა საწოლზე მიწვა და ცოტა ხანს დასვენება გადაწყვიტა სანამ ბექა გამოუვლიდა და სადმე დასხდებოდნენ.იქამდე გოგოებს შეტყობინებები გაუგზავნა საღამოსთვის ყველა მზად იყავითო და მშვიდად დადო ბალიშზე თავი.
ბექა...
ბექამ თავის გოგოსთან საუბარი რომ დაასრულა გადაღლილი სახით გადახედა მაგიდაზე დაყრილ უამრავ საბუთს და ერთი ღრმა ამოსუნთქვის შემდეგ შეუდგა ყველაფრის დახარისხებას და მოწესრიგებას.რადგან საღამოს დრო აღრ ექნებოდ და ჯობდა ეხლავე დაესრულებინა სამუშაო.თან დღეს ლექსო აღარ მოვიდოდა, თეკოსთან ერთად მარტო იყო და ტკბებოდა ამ სიამოვნებით.ლევანმა მხიარულად შემოაღო კაბინეტის კარი და სავარძელში ჩაეშვა.გასვიანი გაოცებული უყურებდა და აინტერესებდა მისი ასეთი მხიარულების მიზეზე.
-რა ხდება ლევან?რა გახარებული ხარ?-ბოლოს მაინც ვერ მოითმინა და ჰკითხა ძმაკაცს.
-უბრალოდ ბედნიერი ვარ ბექა,იმდენად ბედნიერი რომ ხანდახან მეშინია ამ ბედნიერების ბოლოს არ დასრულდეს.-ისეთი გახარებული საუბრობდა ზედგენიძე რომ მისი შემხედვარე ბექასაც ბედნიერების ტალღები უვლიდა მთელს სხეულში.
-მერე მაგას რა ჯობია ძმა.ნერაფრის ნუ გეშინია ღმერთმა ბედნიერება გაჩუქა და შენც დატკბი ამით.-ძმაკაცს მიუახლოვდა და ვისკის ნახევრად სავსე ჭიქა გაუწდა.-მოდი დავლიოთ და შენი ბედნიერება ავღნიშნოთ.ლევანმა ჭიქა გამოართვა და რთი მოყუდებით დაცალა.მთლი მისი სახეც კი ანათებდა ამ ბედნიერებას და თვალები უბრწყინავდა.
-არ მჯერა ძმაო რომ მალე ნია ჩემი ცოი გახდება,სულ სულ ჩემი იქნება და ეს ბედნიერება მთელი ცხოვრება გამყვება.-ჯერ კიდევ არ სჯეროდა ბედის ასეთი საჩუქარი ლევანს და აჟიტირებული ესაუბრებოდა გასვიანს.
-დაიჯერე ძმაო დაიჯერე,ეს ყველაფერი ცხადია და შენ ამას იმსახურებ.-მხიარულად ესაუბრებოდა ბექა და თვითონაც ხვდეოდა რომ მდგომარეობიდან გამოდიოდა.იმდენად აღარ სტკიოდა ირაკლის დაღუპვა და თავს არწმუნებდა რომ დრო იყო მასაც ეცხოვრა ბედნიერად ანუკისთან ერთად,რომელიც ქვეყანას ერჩივნა და მის გარეშე სიცოცხლეს ვერ შეძლებდა.დღეიდან ლევანის შემხედვარემ დაიფიცა რომ ანუკის გააბედნიერებდა და მის ცხოვრებაში ყოველი წუტი,ყოველი წამი სიყვარულით და ბედნიერებით აღსავსე იქნებოდა,ამისთვის ძალას არ დაიშურებდა და ყველაფერს გააკეთებდა რომ ბექაური მასთან უბედნიერესი ქალი ყოფილიყო.რაც ცხოვრებამ ტკივილი არგუნა უკვე საკმარისი იყო დრო დადგა ბედნიერების და სიყვარულის,რომელიც მის კარებთან უკვე დიდი ხნის წინ ჩამოდგა მაგრამ ხელის გაწდენა არ შეეძლო,ყოველთვის რაღაც უშლიდა ხელს ამ ყველაფრის მიღებისთვის,მაგრამ ეხლა ყველაფერი ცუდი წარსულში დარჩა და წინ მომავალი ელოდა.მეგობრებთან რომლებიც საყვარელ ქალებთან ერთად უკვე ტკბებოდნენ ბედნიერებით.უნდოდა ანუკი მშობლებისთვის აეცნო.რადგან ის იყო მისი ცხოვრების აზრი და ყოველი მისი ამოსუნთქვა მხოლოდ მას უკავშირდებოდა.ანას გახსენებაზე სხეულში უჩვეულო სითბო ეღვრებოდა და გრძნობდა რომ ეს გოგო გონებას უკარგავდა,აზროვნების უნარს ართმევდა და მოსწონდა ეს სიტუაცია.ლევანს ბექას ფიქრიანისახის დანახვისას მიხვდა რომ ხელი არ უნდა შეეშალა,რადგან ხვდებოსა მისი ფიქრების ობიექტი ანუკის მეტი ვერავინ იქნებოდა და უხაროდა მათი სიყვარულის ამბავი.საქმეში ჩაფლულებს ისე მალე მოადგათ კარს სამუშაოს დასრულების დრო რომ ვერცერთმა ვერ გაიგო. ორივემ ერთად დაასრულეს სამუშაო და ერთად გაემართნენ გოგოებისკენ.
...
ლექსო თავისტვის ფუსფუსებდა ისევ სამზარეულოში,ისე იყო ამ ყველაფრით გართული რომ ვერაფერი ვერ გაიგო.თეკოს შეტყობინება მოუვიდა ტელეფონზე და გამოეღვიძა.ანუკი იყო.საჩქაროდ წაიკითხა და ყელგამშრალი სამზარეულოსკენ გაემართა.ისეთი სიჩუმე სუფევდა მთელს სახლში ვერც მიხვდებოდი თუ სამზარეულოში ვინმე ტრიალებდა.ორსულობის დროს იმდენად მსუნაგი გახდა რომ სუნს კილომეტრებშიც კი გრძნობდა.თავი შეჰყო და დანახა მზარეულის ამპლუაში ლექსო,მაშინვე მისი პირველი დღე გაახსენდა როდესაც შამანაური პიცას უკეთებდა და სასიამოვო ჟრუანტელმა დაუარა ტანში.უკნიდან მიეპარა ჩმად და ყელში აკოცა.ლექსოს ელექტრონებმა დაუარა ტანში და ზედ აიკრა გაყუსული გოგო,რომელიც მისი ყურებით ტკბებოდა.მაშინვე დაუკოცნა ის ლამაზი ბაგეები და იმხელა სიამოვნება იგრძნო რომ მოშორება არ უნდოდა.მაგრად ჩაიკრა გოგო გულსი და ყელში მიაკრო ცხელი ბაგეები,თეკო დადნა მის მკლავებში და რომ არ ჩაკეცილიყო უფრო მაგრად მიეკრა სხეულზე.
-ჩემმა ლამაზმა გოგომ გაიღვიძა?-ისეთი სიყვარულით უყურებდა ლექსო გოგოს რომ მის თვალებში უდიდესი გრძნობა იხატებოდა.
-მომწყურდა და გამოვედი,არ მეგონა თუ სახლში ვინმე იყო,იმდენად ჩუმად აკეთებდი აქ ყველაფერს ვერც წარმოვიდგენდი რომ სახლში შენ იყავი.
-წვენს დალევ და წყალს ჩემო ლამაზო?-მასინვე ჰკითხა ლექსომ და ორივე წინ დაუდო.მისმა ასეთმა საქციელმა თეკოს ღიმილი მოჰგვარა სახეზე და მაშინვე წვენის ჭიქას დასწვდა,ისე საყარლად სვამდა მოწყურებული რომ ლექსო სიამოვნებით უყურებდა.
-მიყვარხარ იცი როგორ ჩემო სიხარულო?ისე როგორც არასოდეს არავის ეყვარები,ისე როგორც ცხოვრებაში პირველად უყვართ,ისეთი ცმინდა და ალალი გულით როგორიც პატარა ბავშვს აქვს.ყოველგვარი ღალატის და შურის გარეშე,მასზე წმინდა ამ ქვეყნად არაფერი არ არსებობს.მიყვარხარ მთელი სული, გულით და არსებით. მთელი ჩემი სხეული მხოლოდ შენს შეხებაზე თრთის და გული გამალებით იწყებს ძგერას,შენჩემი უსაზღვრო და დაუსრულებელი ბედნიერება ხარ და მუდამ ასე იქნები.მიყვარხარ ლექსო ქვეყანაზე ყველაზე უფრო და ძლიერ.-თეკომ ამ სიტყვების წარმოთქმის შემდეგ ვეღარ მოითმინა და მის ბაგეებს დამშეულივით დააცხრა,ლექსო მოსმენილისგან იმდენად იყო გაბრუებული რომ მაშინვე ხელები შემოხვია და ზედ აიკრა.იცოდა რომ თეკოს ძლიერ უყვარდა მაგრამ ესეთ პატარა გოგოს გულში თუ ამხელა სიყვარული ჰქონდა არ ეგონა.ვერც კი წამოიდგენდა ღმერთს მისთვის თუ ამხელა სიყვარულის გამეტება შეეძლო.ასე ვნება აშლილები და ერთმანეთს მოწყურებულები უკვე ვეღარაფერს ამჩნევდნენ და ნელ ნელა ვნების მორევში ეშვებოდნენ.ამაღამ სანდრო სახლში მომსვლელი არ იყო და შეეძლოთ ერთმანეთის სიყვარულით დამტკბარიყვნენ.ოთახის კარი ნელა შეაღო შამანაურმა და ნელა დააწვინა თეკო საწოლზე.ვნებით ავსებული თვალებით უყურებდა მის შესანიშნავ სხეულს რომელსა მუცელი მალე დაამსვენებდა და ბედნიერებით ევსებოდა გული. ნელა გახადა პერანგი და მის სავსე მკერდს სიყვარულით სავსე თვალებით დააცქერდა,ნელა დაუყვა ყელიდან მკერდამდე და იგრძნო როგორ მოესვა თეკო ბოლომდე და სასიამოვნო ხმები გამოსცა,ვნებიგანთველბ დაბინდული უყურებდა მის საყვარელ მამაკაცს რომელიც მთელი გრძნობით და სითბოთი ეფერებოდა.აქ უკვე სიტყვები ზედმეტი იყო რადგან სიყვარული,ქცევა და ალერსი ყველაფერს ამბობდა.ნელა გადაუსვა ოდნავ ამობურცულ მუცელზე ხელის გული და თეკოს სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა მთელს სხეულში.
-აქ ჩვეი ლამაზი სიყვარულის ნაყოფი ზის,რომელმაც იმდენად გამაბედნიერა რომ ამდენი წლის ცხოვრება ღირდა იმ დღედ რდესაც შენ გაგიცანი და შემიყვარდი, როდესაც ჩემი გახდი და ეს ბედნიერება მე მაჩუქე.იმდენად გამაბედნიერე რომ ჩემი სიტყვებიც კი საკმარისი არაა იმის გამოსახატავად რასაც ეხლა მე ვგრძნობ და განვიცდი.მიყვარხარ და მთელი ცხოვრება მეყვარები ჩემო ლამაზო გოგო. მაბედნიერებ და ეს ბედნიერება ყველანაირ საზღვრებს სცდება.-სიტყვებთან ერთად ლექსო გოგოს ალერს არ წყვეტდა და სიამოვნების მორევსი ნელ ნელა ბოლომდე ითრვდა.მათი გულები დიდიხნის შერწყმული იყო და სხეულებიც ახლიდან ერწყმეოდნენ ერთმანეთს რომელიც ერთ მთლიანობას ქმნიდა.ერთმანეთზე დაღლილები და სიყვარულით ავსილები იწვნენ საწოლზე და კიდევ ვერ ანებებდნენ ალერს თავს.ლექსო ვერ წყდებოდა გოგოს ბაგეებს,მაგრამ მაინც მოუწია რადგან გაბმულმა ზარმა ამის გაგრძელების საშუალება აღარ მისცა.
-ხო ბექუშ,გისმენ.-მაშინვე უპასუხა მოზუზუნე ტელეფონს.
-სად ხარ ძმა?
-თეკოსთან რა ხდება?
-მოემზადეთ და ცოტა ხანში ჩვენს ბარში შევხვდეთ ყველა.გოგებს მე და ლევანი წამოვიყვანტ და სანდროსაც უთხაერი რა ძმურად,ვურეკავ და არ მპასუხობს.- მაშინვე ყველაფერი ჩამოუყალიბა ბექამ ლექსოს.
-კაი ძმა.მაგრამ სანდრო სახლში არა და თუ დავუკავშირდი ვეტყვი.-უთხრა და მაშინვე გაუთიშა ტელეფონი ბიჭს.თეკოს მოწყვეტით აკოცა ტუჩებზე მაშინვე წამოხტა საწოლიდან.
-ადექი ჩემო სიცოცხლე ბექამ ცოტა ხანში ბარში შევიკრიბოთო და გავემზადოთ ჩვენც.-თეკო ზლაზვნით წამოდგა ზეწარი მიიფარა ნახევრად სხეულზე და ისე გაცუნცულდა სააბაზანოში.შამანაურმა თვალი ვერ მოსწყვიტა მის უზადო სხეულს და უკან გაჰყვა სააბაზანოში.როცა გული იჯერა გოგოს ალერსით მხოლოდ მაშინ მისცა ჩაცმის და მოწესრიგების საშუალება.ცოტა ხანში ორივე უკვე მზად იყო და ბარში მიდიოდნენ.მხიარულად ჩაიარეს კიბეები და მანქანაში ჩაჯდნენ.
...
ბექამ ანუკის და მირანდას გაუარა რომლებიც მომაჯადოვებლად გამოიყურებოდნენ და ეხლა ასმაგად უნდა გაემახვილებინა ყურადღება რომ ასეთი ლამაზი გოგობისთვის ვინმეს სხვანაირად არ შეეხედა.ამაზე ბევრს ხუმრობდა კიდეც და გოგოებს აწვალებდა,რაც მირანდას ლოყების აწითლებას იწვევდა.ამაზე უფრო მეტად მხიარულობდნენ ბექა და ანუკი.ცოტა ხანსი ისინიც მიადგნენბარს და სამივე ერთად შევიდნენ აგუგუნებულ და სასმლის სუნით გაჟღენთილ შენობაში.ლევანმა და ნიამ ცოტა დაიგვიანეს რადგან ერთმანეთს ვერ სწყდებოდნენ და მანქანში ჰქონდათ ერთი ალერსი გამართული.თავს ბოლომდე იკავებდნენ და ამით უფრო მეტად უმძაფრდებოდათ ის დიდი სიყვარული და ვნება რომელიც ერთმანეთთან აკავშირებდათ.სანდრო ბართან იჯდა და ტეკილას შეუსვენებლივ სვამდა.მირანდას მზერას ვერ ივიწყებდა,ხვდებოდა რომ ან ნაზი და სიფრიფანა გოგოს უკან სულ სხვა ქალი იმალებოდა და ამის გაგება ყველაზე მეტად უნდოდა.გულს უღრღნიდა ის ფაქტი რომ შეიძლებოდა სულ სხვანაირი მირანდა აღმოეჩინა და ვერ მიეღო.ბოლომდე მაინც ვერ ფიქრობდა რა ცხოვრებით ცხოვრობდა ეს გოგო.მაგრამ გარკვევის რაღაც შიშიც კი ჰქონდა.ბექამ შესვლისთანავე მოჰკრა თვალი ბართან მჯდარ სანდროს რომელსაც ტეკილას ბოთლი მოეყუდებია და პირდაპირ სვამდა.ყველანი მისკენ წავიდნენ.მირანდას დანახვაზე სახე შეეცვალა და უნდოდა რომ იქ ამ მდგომარეობაში არ დაენახა. ქვეცნობიერად რცხვენოდა ასეთ განადგურებულს და მთვრალს რომ უყურებდა ის ქალი რომელიც უკვე უყვარდა.არავინ არ მოელოდა სანდროს ამ მდგომარეობაში ნახვას,მაგრამ ლექსო ამის მიზეზს ხვდებოდა და იცოდა მისი ნერვიულობის ამბავი.გვერდით დაუჯდ და ტეკილას ბოთლი ხელიდან გააშვებინა.მხარზე ხელი გადახვია და ჰაერზე გაიყვანა.მირანდა გახევებული იდგა,ხედავდა განადგურებულ და წაშლილ სანდროს,რის მიზეზსაც ვერ ხვდებოდა და ეს გულს ძალიან სტკენდა.