-რამდენი წლის გახდი მარიამ?(აკო)
-20 ის (მე)
-აუუ ბაავშვი ხარ ჯერ (სანდრო)-
-სულ რაღაც 4წელი (მმე)
-დაცხეთ აბა (ბექა)
-ხვალ ტარებას გასწავლი (სანდრო/)-
-ერთი დღე არ მეყოფა (მე)
-ვიციი (სანდრო-
-ეს აგლეწავს ბიჭო (დემემ დამცინა)
-არ ვაპირებ(მე)
-ნერვებსკი ვუშლი მაგრამ, გულით კაი გოგოა (გადმომხედა სანდრომ)
გვიან ღამით წავიდნენ ბავშვები, მეც მივალაგე და დასაწოლად გავემზადე. ბევრი არ მიმწვალია მალე ჩამეძინა. დილით სანდრომ გამაღვიძა
-მარიამ გაიღვიძე(საწოლზე იჯდა და მეძახდა)
-მმმ........ რა გინდა?(თავი მეორე მხარეს გადავატრიალე)
-წამოდი წავიდეთ, მერე საქმეები მაქვს (სანდრო)
-აუ სანდრო დამაძინე........სხვა დროს (მე)
-ადექი.......... მოიცადე (მითხრა და ჩემს გადასაფარებელს დაეჯეჯგუნა)
-სანდრო (დავიყვირე როცაგადამხადა და საცვლების ამარა დავრჩი
-კარგი გავალ .... ჩაიცვი შენ და გელოდებიი (დაბნეულმა ამოილაპარაკა და გავიდა)
სწრაფად ავდექი და გამოვიცვალე. რა უნდოდა ეხლა რომ გადამხადა? არა და მეზარება დღეს წასვლა. გუშინ ისედაც გვიან დავწექი, თან მეშინია რატომღაც, სულ 4წლის წინ მომხდარი ინციდენტი მახსენდება და შიში მიპყრობს ხოლმე, მაგრამ ეს რომ სანდროს ვუთხრა, დამცინებს და მაინც მასწავლის.
-წავიდეთ?(ტახტზე ჩამომჯდარ სანდროს ვკითხე)
-მზად ხარ? კარგი წავიდეთ(კარები გააღო და წინ გამატარა)
მანქანა გამოიყვანა და საჭესთან თვითონ დაჯდა. გზაში ხმა არც ერთს ამოგვიღია. დანიშნულების ადგილზეც მალე მივედით და სანდრო მანქნიდან გადავიდა, გვერდით მოუარა და ჩემი კარები გააღო
-გადაჯექი (სანდრო)
-კარგი (გადმოვედი და ჩემი ადგილი დავიჭირე)
-ბოდიში დილით ის არ..... არ უნდამექნა, მაგრამ მე რავიცოდ თუ შენ ისე.......(სანდრო)
-არაუშავს (მე()
-მოდი დროზე გასწავლი რაც მთავარია, მერე ნელნელა დაამუღამებ, თან კომპანიაში ვარ მისასვლელიმეჩქარება (სანდრო)
-გელოდები)(მე)
რაღაცეების სწავლება დამიწყო, მეც ასე თუ ისე ვცდილობდი გამომსვლოდა. ბოლო დამუხრუჭება იყო, როცა ძლიერად მომივიდა და სანდრომ თავი საშინლად მიარტყა. გულ ამოვარდნიილმა გადავხედე
-კარგად ხარ?(მე)
-დაწყნარდი ააფერია (სანდრო)
-სისხლი მოგდის (მე)
-არაფერია, გააგრძელე(სანდრო)
-აღარ მინდა (მე)
-მარიამ კარგად ვარ, გააგრძელე ტარება (სანდრო)
-არ მინდა, სახლში წავიდეთ (მე)
-ნუ სულელობ დრო კიდევ საკმაოდ გვაქვს (სანდრო)
-არ მინდა, წავიდეთ (დავიყვირე და მანქნიდან გადმოვედი)
სანდროც გადმოვიდა და ხელებიი მხრებში მომკიდა
-რა დაგემართა? წამოდი (სანდრო)
-რამე რომ მოგსვლოდა... არ მინდა (ცრემლი ჩამომივარდა)
-მარიამ, ეგეთი სახის მძიმე ავარიები სისტემატიურად არ ხდება. ნუ გეშინია არაფერია, ხომ ხედავ კარგად ვარ. წამოდი გავაგრძელოთ(სანდრო)
-სახლში წამიყვანე (მე)
-კარგი წამოდი (დამთანხმდა და მალე სახლის სადარბაზოსთან ვიყავით
-მე წავედი, შენ კიდევ დაწყნარდი (სანდრო)
-ავალ სახლში (ეს ვუთხარი და ბინაში ავედი, ნინას დავურეკე რომ გამოსულიყო და მალევე მოვიდა არ დააგვიანა
-რას შვები? იყავით დღეს.... (ნინა)
-კიი (მე)
-რა გჭირს?9ნინა)
-არაფერი. ყავას დალევ (მე)
-არა, ყავას ვეღარ ვსვამ (ნინა)
-რატომ ვითომ? მოიცა........ არ მითხრა რომ.......... მართლა?(გახარებულმა გავხედე)
-ორსულად ვარ (ნნინა)
ცოტახანი ველაპარაკე ნინას და მალე წავიდა. თან მითხრა რომ საღამოს მასთან მივსულიყავით მე და სანდრო, სხვებიც იქ იქნებოდნენ. სანდრო გვიან დაბრუნდა
-მარიამ არ წამოხვალ?(სანდრო)
-გავემზადები და მოვალ (მე
მაღლა ავედი და შავი მუხლს აცდენილი, ტანზე მომდგარი კაბა ჩავიცვი, თმები მაღლა ავიწიე და გარეთ გავედი
-დიდი ხანია გელოდები. კარგად გამოიყურები (სანდრო)
-მადლობა (მე)
ნინასთან დიდი ხანი არ გავჩერებულვართ. დემემ და ნინამ გვახარეს რომ ბავშვს ელოდებოდნენ. ბიჭებმა ბევრიც დალიეს და წამოვედით. დაღლილი ჩემს ოთახში შევედი და საწოლზე ჩამოვჯექი. რამდენიმე წუთში ოთახში სანდრო შემოვიდა
-დღეს ძალიან ლამაზი იყავი (სანდრო)
-ნასვამი ხარ (გავუღიმე
-მაგრამ ვაზროვნებ (მითხრა და ტუჩებზე დამეწაფა, გახელებული მიკოცნიდა ტყჩებს და შემდეგ ყელისთან ჩაინაცვლა. სიამოვნებისგან წინააღმდეგობასაც ვერ ვუწევდი და მეც ავყევი,, შემდეგ საწოლზე გადამაწვინა და კაბა ერთი ხელის მოსმით გადამაძრო. დაჰიპნოზებული ვაცოცებდი მის სხეულზე ხელებს და მის ყოველ მოძრაობას ვყვებოდი. ბოლოს ხელები ბიუსჰალტერის გასახსნელად წაიღო და მმეც გამოვფხიზლდი
-სანდრო .. არრ ........ არ გინდა (ძლივს ამოვილუღლუღე და სანდროც გვერდით გადაწვა, მე კიდევ საწოლზე წამოვჯექი
-ესე არ შეიძლება (მე)
-ვითომ რატომ? (სანდრომ გამომხედა)
-სანდრო შენ თუ შენი ჰორმონები გაწუხებს წადი სხვასთან არავინ გეტყვის უარს.....
-გასაგებია შენთვის ხომ ეს წმინდა თემაა (ირონიულად გადმომხედა) და ჩაიცვი ეს მაიკა თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ (მითხრა და მაისური მიომაწოდა, მეც გადავიცვი)
-არ აპირებ გასვლას?(გავხედე)
-გავდივარ , გავდივარ (მითხრა და კარები მიიხურა)
ამ დღის შემდეგ რამდენიმე თვე გავიდა. სანდრო და მე თითქმის არ ველაპარაკებოდით ერთმანეთს. ერთ დღეს ნინამ დამირეკა
-გისმენ ნინაა(მე)
-რაღაც უნდა გითხრა(ნინა)
-რა მოხდა?(მე)
-მია სამშობიაროში წაიყვანეს(ნინაა)
-ჯერ ხომ ადრეა>(მე)
-არ ვიცი, დემემ დამირეკა
-საავადმყოფოში მოვალ (მე)
სახლიდან გამოვედი და მალე საავადმყოფოში ვიყავი. ყველა იქ იყო. ლელა და ნიკოლოზიც. აკო საშინლად გამოიყურებოდა, სახეზე ფერი არ ედო. კუთხეში სანდროს მოვკარი თვალი და მისკენ წავედი
-როგორ არის?(ჩუმად ვკითხე (
-არ ვიცი (სანდრო)
ბევრი დრო გავიდა, მაგრამ არავინ არაფერს ამბობდა. აკო განადგურებული იყო. ლელა და ნიკოლოზიც, სანდრო ხმას არ იღებდა, ეს სიტუაცია არ მომწონდა. საოპერაციოდან მალე ექიმი გამოვიდა
-როგორ არის?(აკო მივარდა)
-გილოცავთ თქვენ გოგო შეგეძინეთ 9მხიარული შეძახილები გაისმა)
-შეიძლება მია ვნახოთ?(სანდრო)
-სამწუხაროდ ქალბატონი მიას მდგომარეობა ამ ეტაპზე არ არის დამაკმაყოფილებელი, რეანიმაციურ განყოფილებაში გადავიყვანეთ, კომაშია. 48 საათში თუ არ გამოფხიზლდა, აპარატზე შევაერთებთ და მერე...........
-ეს როგორ?(აკომ დაიყვირა)
-ნაადრევი მშობიარობა იყო. 8თვის ორსულების და მითუმეტეს ნაყოფის გადარჩენა არც თუ ისე მარტივია. ბატონო ნიკოლოზ ჩვენ ყველაფერს ვაკეთებთ თქვენი ქალიშვილის გადასარჩენად (თქვა და წავიდა()
ჩემს უკან მდგარ სანდროს გავხედე, რომელსაც ცრემლი ჩამოუგორდა სახეზე. ვაღიარებ ესეთ სანდროს პირველად ვხედავდი და ამან ძალიან იმოქმედა ჩემზე
-ნუ გეშინია კარგად იქნება (ვუთხარიდა ხელები მოვხვია, სანდრომაც წელზე შემმომიცურა და მომეხვია)
-მას რატომ დაემართა მარიამ? ესე როგორ შეიძლება (სანდრო)
-დაწყნარდი სანდრო, ეხლა ლელას და ნიკოლოზს ჭირდები (მე)
-მართალი ხარ (სანდრო)
-წამოდი ჰაერზე გავიდეთ ცოტა ხანი მმოფხიზლდები და შემოხვალ (მე)
-მარტო გავალ (მითხრა და ხელები გამიშვა , მეც აკოსკენ წავედი, იქვე კუთხეში იჯდა)
-აკო ეხლა შენს პატარას ჭირდები (მე)
-მარიამ მია.......... (აკო)
-იმედი არ დაკარგო, მია მაგარი გოგოა გაუძლებს, აიიი ნახავ 2დღეში კარგად გახდება(მე) წამოდი შენი გოგო ვნახოთ (ხელი გავუწოდე და ისიც წამოდგა)
მეორე სართულზე ჩავედით და ექთანს ვთხოვეთ რომ ბავშვი ეჩვენებინა ჩვენთვის
-მიას გავს (აკო)
-რალამაზი გოგო გყავთ (მე)
-აქ ხართ>?(სანდრო მოვიდა) ესს არისსს ბავშვი?(სანდრო)
-დაიჭერ?(ბავშვი მე მეჭირა, აკომ მეშინიაო)
-არა მეშინია (სანდრო)
-ხომ ლამაზია (აკომ გახედა)
-მიას გავს(სანდრო)
ბავშვი ექთანმა გამოოგვართვა და ჩვენც მიას პალაპასთან დავდექით. ერთი დღე ისე გავიდა, რომ არაფერს გვეუბნებოდნენ. მეორე დღეს დილით ადრე მივედით. აკოსშესვლის უფლება მისცეს. ექიმები იმედს გვაძლევდნენ. საღამოს კი გავიგეთ რომ მია გონზე მოვიდა, თუმცა მის სანახავად არავინ გვიშვებდა. ყველას სახეზე ღიმილი მოეფინა,. ლელამ და ნიკოლოზმა იმ დღეს პირველად ნახეს მიას გოგონა, რომელსაც ჯერ სახელიც კი არ ქონდა. მიასთან ლელა შევიდა და ბედნიერი სახით უკან გამიობრუნდა. პატარას ელე დააარქვეს. რამდენიმე კვირაში მიაც გამოწერეს და სახლში გაუშვეს.
-საღამოს კლუბში მივდივართ (ნინამ დამირეკა)
-მერე?(მე)
-სანდრო მოდის და გამოყევი (ნიან)
-ხო არ ვიცი ვნახოთ (მე)
-მარიამ რამდენიმე კვირაც დაა გაეყრები, მანამდეე დრო გააატარე ჩვენთან ერთადდ (ნინა)
-რამდენიმე კვირაც დაა მორჩა......... (მე)
-კაი ეხლა არ მოიწყინო (მითხრა ნინამ)
-კაი ნია მგონი მოვიდა სანდრო (ვუთხარი და ტელეფონი გამოვურთე
-წამოხვალ კლუბში? ბექას დაბადების დღეა(სანდრო)
-რავიცი კიი (მხრები ავიჩეჩე)
-ჩაიცვი და გავიდეთ (სანდრო)
მალე ჩავიცვი და კლუბში წავედით. ცხოვრებაში სასმელი , რომ არ დამილევია ახლა დავლიე რამდენიმე ჭიქა. ვგიჟდებოდი როცა ვფიქრობდი, რომ მალე ყველაფერი დასრულდებოდა,...... მაგრამ რა ტველაფერი? რაც არ ყოფილა? მე დავრჩებოდი სანდროზე შეყვარებული მარიამი და სიცოცხლის ბოლომდე მას დავიტირებდიი ..... ღამის 2 სააათი იყო იქედან რომ წამოვედით. უფრო სწორად მე და სანდრო წამოგვიყვანა დემემ და სახლაში აგვაცილა. ჩემს ოთახში ავედი და შხაპი მივიღე, ცოტა აზრზე მინდოდა მოვსულიყავი. პირსახოცი მოვიხვიე და ოთახში შევდი, როცა კარები სანდრომ შემოაღო და კედელზე ამაკრა. ტუჩებზე დამეწაფა და გახელებული მიკოცნიდა, მეც მონოტორულად ავყევი მას და ორივე ფეხი მის წელზე ავაცოცე, ერთი ხელი კი თმაში შევუცურე და ჩემსკენ დავქაჩე, გახელებულმა სანდრომ საწოლზე გადამაწვინა და პირსახოცი შემომაცალა. ჯერ კისერს მიგემოვნებდა, შემდეგ კი მკერდზე გადავიდა. ვიცოდიი რომ შორს შევტოპავდით.......
-სანდროო.......... გაჩერდიი (მე)
-არრ შემიძლია მარიამ (მითხრა და ისევ ტუჩებზე გადმოინაცვლა0)
-სანდ.......სანდროო (მრ)
-ჩუუ (მითხრა და მეც აღრ შევწინააღმდეგებივარ, მივეცი უფლება, ჩემთვის საყვარელ მამაკაცს , რომ ჩემით დამტკპარიყო, მაგრამ ეს არ იყო სწორი საქციელი, მასს ხომმმ მხოლოდ ვნება აკავშირებდა ჩემთან..... რამდენიმე კვირაც და.. ვიცოდი რომ გათენდებოდა ვინანებდი, მაგრამ მივეცი ჩემს თავს უფლება, რომ ამ წუთებით დამტკბარიყო. ყველაფერს რომ მოვრჩით სანდრომ საკუთარ სხეულზე გადამაწვინა და სუნთქვის დარეგულირებაში ორივეს ჩაგვეძინა

ისევვ დავაგვიანე, ბოდიშს გიხდით. იმედია მოგეწონებათ