***

ყველაფერი არ იწყება ისე როგორც ზღაპრებში, მაგრამ გაგრძელება არც ისე ახლოა რეალობასთან.
მიჭირს თარიღების დამახსოვრება,მაგრამ არა ამ დღის ,რომელიც მორიგი ზაფხულის დაუგეგმავი დღე იყო.
2 აგვისტო
განსაკუთრებულად ლამაზია დღეს ბათუმი, განსაკუთრებულად ლამაზი ჩემთვის,ალბათ იმიტომ, რომ დღეს პირველად მზის ამოსვლამდე გავიღვიძე. ყავა, პირველი ფიქრი... ზღვა მეორე... გაგრძელების საშუალება აღარ მეძლევა ისე იღვიძებს ევა და იწყება ჩვეული აურზაური.
სახლიდან ზღვაზე და პირიქით.

***
შუადღეს დარეკა ზუკამ, გოგოებო, მოემზადეთ საღამოს კაი ადგილას მიმყავხართო და ეგრევე გათიშა. არასდროს უყვარდა დაკონკრეტება,არც გვჭირდებოდა, არასდროს შეშლია მსგავსი რამ.

დილიდან ვგრძნობდი რაგაც განსაკუთრებულობას ამ დღეში.

შოპაგოლიკების გარდერობში ჩვეულზე მეტი არეულობა იყო. მაღალწელიანი შორტი, მოშვებული მაიკა , გრძელი თხელი მოსაცმელი და კეტები შევარჩიე, ტუჩსაცხი წავისვი,სარკეში ჩავიხედე და ევასთან ჩავედი ,იქამდე სანამ ევა მომზადებას მორჩა ზუკამაც დარეკა.სადარბაზოს კიბეები მალევე ჩავირბინეთ და ზუკას ჩავუსკუპდით მანქანაში.მანქანაშო ვცანცარებდით ინტერესისგან. სამოთხეში მიმყავხარო ზუკა მეუბნებოდა. დაახლოებით 20 წუთში განათებები გამოჩნდა და მუსიკის ხმაც გავიგე,აი სამოთხის კარიც გამოჩნდა. როგორც გეუბნებოდით ზუკას არეშლება ასეთი რაგაცეები , "კარგ პონტში გაგვჩითა"

ჩვენ შევედით მათ სივრცეში და მათიანები გავხდით.

ყოველ დეტალს სათითაოდ ვაკვირდებოდი,მომწონდა ეს შინაურული ატმოსFერო რომელსაც აყირავებული სავარძლები , მათზე კომფორტულა დმოკალათებული ხალხი,მუსიკა და სხვა დეკორაციები ქმნიდა.როგორ ფიქრობთ რამე შეიძლება იყოს იმ ადგილზე უკეთესი რომელიც ასე ახლოსაა რეალობასთან და ამვდროულად სხვა განზომილებაში გაგნძნობინებს თავს. წინ ზუკა მიდიოდა ჩვენც მივყვებოდით. ბარის უკან ფარდულში შევედით. პატარა მოხატული ილუსტრაციები,კომფორტული პუფები.ოთახში ხალხი ირეოდა,ირეოდა მათი ბედნიერებაც ერთმანეთში.გვერდით მდგომმა შემომხედა და შეკეთებული ბოთლი მომაწოდა. ღრმა ნაფაზი ამოვარტყი ისე რომ მისთვის თვალი არ მომიშორებია.
მეორე კრუგი.
მესამე კრუგი განსხვავებული იყო , ბოთლის მოწოდებისას მიღიმოდა რაც მის უკვე "კარგად ყოპნას" მივაწერე. პუფში ჩავეშვი , ილუსტრაციებს ვათვალიერებდი. სწორედ მაშინ მოფრინდა პეპელა და ფეხის თითებიდან დამიწყო ბედნიერების ჟრუანტელის მოპკურება.

მე , ბედნიერება, მეგობრები, ღიმილის ბიჭი, Maelstrom-ი და პეპელა.

***
ოდნავ გამოსულმა ნიასთან ერთად დავამატე და მთავარი სცენისკენ წავედი. აპარატურასთან ღიმილის ბიჭი დამხვდა. ნაზი რხევებით ვყვებოდი მელოდიას.

მუსიკა მიყავდა თავის გალატიკაში, მე კი მის მუსიკას მივყავდი.

***

შუაღამით გამომეღვიძა. ზუსტად ისე კომფორტულად ვიყავი მოკალათებული სავარძელზე , როგორ ის ხალხი შემოსვლისას რომ სე მიიქციეს ჩემი ყურადღება. williams-ი უკრავდა . თვალებით ევა ვიპოვე ზუკასთან ერთად სვამდა .ბართან მივედი წყალს შევექციე "სუშნიაკის" გასაქრობად. გვერდით დაჟინებული მზერა ვიგრძენი, ღიმილის ბიჭი იყო:
-ერთი ჩაყრა მაქვს.
გავუღიმე და ვუპასუხე:
-წამო.


ვცდილობ რეალურ ახალგაზრდობაზე ვწერო რამე.მსგავსი შინაარსი თუ მოგწონთ დააფიქსირეთ აზრი და გავაგრძელებ