ჩემი და ბექას თანაცხოვრებიდან უკვე ორ თვეზე მეტი იყო გასული და სიმართლე რომ ვთქვა, საერთოდ არ მინდა მისგან წამოსვლა ... არ ვიცი შევეჩვიე თუ....
უბრალოდ ის ვიცი, რომ ბექასთან კამათის, ჩახუტების ან გამწაერების გარეშე ჩავლილი დღე ჩემთვის უხასიათობის ტოლფასი იყო... ისევ სხვადახვა ოთახებში გვეძინა, ისევ ვამწარებსით ერთმანეთს და ისევ ძალიან მიყვარდა...
ხო არ მოგესმათ მე ბექა გველესიანი მიყვარდა...
მიყვარს
და მეყვარება მუდამ...
ყოველი მისი თბილი სიტყვა გულზე რაღაცნაირად მხვდება... ვითიშები... დედამიწიდან შორს მივდივარ...
ყოველი შეხება თავგზასმიბნევს... კოცნა ლოყაზე იქნება თუ კისერში ცუდად მხდის..
სრულიად შესაზლებელ ყფილა ადაამიანის ორ თვეში შეყვარება...
დღეს დილითაც ბექას ბოხმა ხმამ გავაღვიძა
-აუუუ მარუუუს მიდი რა ყავა გამიკეთე მაგვიანდება სასმახურში და ვერ ვასწრებ..
პერანგის შეკვრით იყო დაკავებული და თავისი ოთახიდან გაკოდა.. მეც მეტი რა მინდოდა, მალევე წამოვდექი და მოკლე ხალათი შემოვიცვი ტანზე... საათს რომ დავხედე დილის ათის ნახევარი იყო.. ხასიათოდ გავქნიე თავი და სამზარეულოში შევედი...
ჩაიდანი გაზზე შემოვდგი და იქვე ბართან ჩამოვჯექი, თავი მაგიდაზე დავდე და თვალები დავხუჭე.. ვგრძნობდი ნელ ნელა როგორ გადავდიოდი სხვა სამყაროში, მაგრამ თვალების გახელის თავი არ მქონდა...
გონზე მხოლოდ ბექას ცივმა ხელებმა და შეშინებულმა ხმამ მომიყვანა..
-მარიამ სულ ცხელი ხარ რა გჭირს?
შეშინებული თვალებით გადმომხედა და შუბლზე ცხელი ტუჩები მომადო.... საშინლად ამეწვა შეხების წერტილი და თვალები ნელა დავხუჭე...
-კარგად ვარ ბექა...
ძლივს ამოვილაპარაკე და თავი ისევ ცივ მაგიდაზე დავდე...
-მარიამ ძალიან ცხელი ხარ.... სიცხე გაიზმე მოდი...
თავზე თერმომეტრით დამადგა ჩემ „წამოდგომას“ ელოდა..
-კარგი რა ... შუა ივლისია რადროს სიცხეა...
თავი სიცილით გავაქნიე და სკამიდან წამოვდექი.. რომ არა ძლიერი ხელები ალბათ იქვე გავადენდი ზღართანს... ხელში ამიყვანა და ტახტე წამომაწვინა...
-მარიამ სიცხეს ვიზომავთ !
მკაცრი ხმით გამაფრთხილა და ხალათიდან ცალი ხელი ნელა გამომაყოფინა... გულზე მიმიხუტა და ჩემთან ერთად მიაშტერდა გამორთულ ტელევიზორს...
-39.8 მარიამ მეღადავები? და ამბბობ რა სიცხეო? დროზე ჩაწექი ლოგინში და ცხელ ჩაის მოგიტან ლიმნით მალე..
მზრუნველი ქმარივით აიკოტავა პერანგის მკლავები და სამზარეულოსკენ წავიდა...
-გაგაცილებ სამსახურში და ჩავწვები...
წამოდგომა ვცადე თუმცა ისევ ეს თავბრუსხვევა და ისევ ჩემ ადგილას დავბრუნდი... ბექას რო გადავხედე მამის მკველი თვალებით მიყურებდა ამიტომ გაჩუმება ვარჩიე..
-სანამ არ გამოჯანმრთელდები არსად არ წავალ... ორმოცი გაქ მარიამ სიცხე ორმოცი... სად ჯანდაბაშია ეს პარაცეტამოლი კიდე გავგიჟდი რა...
გიჟივით აღებდა სმზარეულოს უჯრებს..
-მარცხენა მხაარეს პირველივე უჯრაში...
ჩუმად ამოვილაპარაკე და აქეთ იქით მორბენალ ბექას გავხედე...
-ვიპოვე... მოდი დავლიოთ და შენ ოთახში გადაბარგდი ქალბატონო, მე კიდე სამსახურში დავრეკავ და მოვალ მალე...
შუბლზე ცხელი ტუჩები მომადო და ოთახიდან გავიდა... ნელა წამოვდექი და ოთახში გავედი.. ცივი მატერიის მფრთხილებელი ნისები გაუშვეს ტვინში, მაგრამ უკვე გვიანი იყო...
მალევე გავიგე ნაბიჯებსი ხმა, რომელიც ნელ ნელა უკვე ახლოვდებოდა... ყურთან რაღაცეები ჩაილაპარაკა, თუმცა ვერაფერი გავიგე და ამაზე ფიქრს თავი დავანებე.... გვერდი ვიცვალე და ცხვირით პირდაპირ ბექას გულმკერდს ავეკარი...
სასიამოვნო სურნელმა ცხვირი საშინლად ამწვა, მაგრამ მომცა იმის ბედნიერება საყვარელი სურნელი კიდევ ერთხელ შმესუნთქა... ამის გაფიქრებისთანავე ელექტრონება ტვინში გამაფრთხილებელი ნიშნები გაუშვეს მაგრამ უკვე გვიანი იყო...
მე ის მიყვარდა....
მიყვარდა თავდავიწყებით.....
მასზე ფიქრებში გართლს ვერც გავიგე როდის ჩამეძინა.. მხოლოდ მაშინ გავიღვიძე, როც ტელევიზორის ხმამ საშინლად გამაღიზიანა.. თვალები რომ გავაახილე ჩემ ოთახშ ვიწქი, გვერდზე კი გაღიმებული ბექა მეწვა...
-როგორ ხარ? თავი კიდე გტკივა? გული ხო არ გერევა? სიცხე კიდე გაქ?
კითხვები მომაყარა და ტელევიზორი გათშია... გამეღიმა მის მზრრუნველობაზე ოდნავ წამოვიწიე..
-კარგად ვარ.. უბრალოდ
მეტის თქმა ვერაფრის ერარ მოვასწარი... გონზე რომ მოვედი და ტვალები გავახილე, ირველ რიგში თეთრი კედლები მომხვა თვალში ცუდად, მერე კი წამლების საშინელი სუნი... თავი ოდნავ მივატრიალე და სავარზლეში მჯომი ბექა დამხვდა..
-ბექა
ჩუმად ამოვილაპარაკე და ლოგინში უკეთესად მოვთავსდი მისთის რომ შემეხედა...
წამებში ცქვიტა ყურები და გონზე მოსული როგორცი დამიანახააშინვე ჩემთან წამოვიდა...
-მარიამ , როგორ ხარ? იცი როგორ შემაშინე?? თავი ხომ არ გტივა ან რამე?
-რა მოხდა?
მის კითხვებს თავი ავარიდე და თვალებში ჩავხედე...
-რომ გაიღვიძე კითხვები დაგისვი და მელაპარაკებოდი, მერე უცებ გაითიშე და სავადმყოფოში წამოგიყვანე... წყალი გასხი, გიყვირე მარამ გონზე ვერაფრით ვერ მოგიყვანე..
-ექიმმა რა თქვა?
თვალები წერს გავუსწორე და ობლად ჩამოგოებული ცრემლი ჩუმად მოვიწმინდე...
-სიციხისგან გაითშაო... რაღაც სიციხსი დამწვები გამოგვიწერა და გაგვიშვებს სახლში დღესვე, ოღონდ არანაირი წყალი გაოფლიანება და ასე შემდეგ.. - გამაფრთხილებლაად დამიქნი თითი და თვალებზე მაკოცა.. - გავალ ე ექიმს დავიძახებ და წავიდეთ...
ათ წუთში უკვე მანქანაში ვისხეით და სახლისკენ მივდიოდით...
-მაპატიე რა ბექა არ მინდოდა ამ ზაფხულში სახლში ყოფილიყავი..
თავჩაღუნულმა ამოვილაპარაკე და სირცხვილისგან თვი უფრო ჩავხარე...
-კარგი რა მარიამ, ჯერ მაინც შენ უნივერსიტეტი გაქვს, რომ მორჩეი მერე წავიდეთ ყველა ერთად სვანაეთში...
-ყველანი სვანეთში?
-კი ყველანი...
-ანუ მე შენ, გიო, აკო, ანამარია, ნიკა, მიშო, ნატა, ეთო, მიშო და კიდე რავი ვინმე ხო არ გამორჩა? ანუ ჩვეენ?
-ხო მარიამ ჩვენ და ვინც ჩამოთვალე ისინიც რამდეენხანსაც გვინდა იმდენხანს წავიდეთ... გამიღიმა და მანქანა სადარბაზოსთან გააჩერა...
-ვაიმე რა მაგარიააააა... სულ მინდოდა სვანეთში წავსულიყავი...
აღტაცებულმა ვუთხარი და მანქაიდან გადავედი, ისიც მალევე გადმომყვა და გვერდზე ამომიდგა...
-ვა მართლა? და რატომ ?
ინტერესიანი თვალებით გადმომხედა და გამიღიმა...
-ვიგიჟდები სვანეთზე და სვან ბიჭებზე.. - დაუფიქრებლად წამოვიძახე და მერე მივხვდი რაც ვთქვი - ანუ იმის თქმა მინდა რო... ანუ... ანუ.... ანუ სვანებზე ვგიჟდები თვითონთ...
უცწბ გამოვასწორე შეცდომა და ოთახშში შევვარდი... ტანზე გავიზრე და მაშინვე ლოგინში შევწექი...
ცოტახანი გოგოებს ველაპარაკე და დღეანდელი ამბებიც მოუყევი.... ორივე დაწყვილებულია და ჩემთვის აღარ ცა;ლიათ...
-აუუუ ნატაა გამოდით რა შენ და ეთო ცემტან ხვალ რა... ბექა სამსახურში იქნება მე კიდე პატრონი დამჭირდენბაა...
კისეზე ხელი მოვიწე=ირე გეგონება დაინახავდეს და ჩემ სულელურ საქცელზე გამეცინა...
-ვიმე მარიამ შეეშვი მაგ კისერს და გამოვალთ ხო....
-ეეე საიდან მიხვდი რო კისერს ვიწვალებდი?
გაოცებულმა წამოვიძახე და ამჯერად ტუჩის მოკვნეტა დავიწყე...
-ვაიმე მარიამ ეხლა მაგ შეეშვი მაგ ტუჩებს...
-აუუუ ნატა საიდან მიხვდი...
უკვე ტირილზე ვიყავი გადასული იმდნად გამაოცა ნატამ
-მოხარშულს გიცნობთ შენ და შენ ძმას მარიამ და ორივეს ერთნაირი ჩვევები გაქვთ...
-ისე ჩემი ძმის ხელში მიკვირს მთელი საგვარეულოს სახელები რო არ იცი..
გავიცინე და ოთახში შემოსუბიელ ბექას გადავხედე...
-ისე მაგან მეც დამაინტერესა და რომ ვკითხე აღარ მიზიდავს ეგ სფეროო და გაჩუმდა...
უცებ ჩამომიყალიბა ნატამ და თავის საფირმო სიცილით დამაჯილდოვა...
-კაი ნატ წავედი და გამაგებიე ხვალ რს იზამ...
ტელეფონი უცებ გავთიშე და ბექას გადავხედე, რომელიც უკვე ჩემ გვერდზე მოკალათდა და ტელევიზორის ჩამრთველს დაწვდა...
-აჰა ლიმნიანი ჩაი დალიე და დაიძინე დასვენება გჭირდება...
მკაცრი ტონით მითხრა და შუბლზე მაკოცა...
-აუუუ ბექა ნიკას და ანამრიას დაურეკე რა გმოვიდნენ ჩვენთან..
ბუს თვალებით გავხედე და ცხელი ჩაი მოვსვი..
-ცოტა რომ გამოჯანმრთელდები მერე დავურეკავ, ეხლა ცოდოები არიან არ გადაედოთ რამე...
თანხმოის ნიშნად თავი დავუქნიე და ტელევიზორს გადავხედე...
გათიშულმა აზრი ვერ გამოვიტანე ფილმიდან და ამიტომ ისევ დაძინება გადავწყვიტე...
-ჩემთან დაიძინე..
ბექას უეცარ შემოთავაზებაზე თვალები ვჭყიტე და გაშლილ მკლავებს გავხედე... მეც მხრები რა გაეწყობას ნიშნად ავიჩეჩე და მის მკლავებში გავიყუსე......

ვიცი პატარაა მაგრამ სულ არ დადებას ვამჯობინე. იმედია მოგეწონებათ. დიდი მადლობა თითოეულ თქვენგანს.