საშინელმა სუნმა აუწვა ცხვირი, ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა, ბოლოს ნიკას სახლში იყო, მერე არ ახსოვს, გადასხმის შლანგს მზერა ააყოლა და ელენეს მკვლელ სახესაც გადაწყდა სისტემის გვერდით, მერე მარცხნივ გაიხედა და გეგას ნანერვიულებელგამოუძინებელგანადგურბულ სახეს მოჰკრა თვალი, ნინი და გიოც ისხდენ იქვე.
- როგორ ხარ ?- დაიჩურჩულა გეგამ და ოდნავ შეახო ტუჩები კატოს ხელს.
- რა მოხდა ?- ძლივს იკითხა და ისევ მოათვალიერა პალატა, არა აქ არაა, ან რატომ იფიქრა რომ იქნებოდა ..
- ალკოჰოლური ინტოქსიკაცია- წარბი აწია ელენემ.
- მაპატიე რა, ჩემი რალა- ამოხედა გეგამ, კატოს გაეღიმა.
- შენ რა შუაში ხარ, მე ავიტეხე დავლიოთ თქო...
- ბარო ლოთო!- გაღიმებული შემოვიდა ირაკლი.- როგორაა საქმე?- ელენეს აკოცა და ისევ მე გადმომხედა.
- აუ რა აიტანს ამას- თვალები ავატრიალე და გიოს და ნინის შევხედე.
- არ გძინებიათ ?
- იცი, კი, ცოტა გვეძინა- დაბნეული ჩანდა ნინი.
- ბიჭებო ყავა ამოგვიტანეთ რა - ვთზხოე მათ.
- აუფ არაყიც ხომ არ მოაყოლონ ?- გადმომხედა ლეენემ.-მინერალური წამოუღეთ ამას..
- კაი..- გაეცინა გეგას თავზე მაკოცა და
- გეგა- მის ტუჩს შევხედე და ხელი ოდნავ შევახე..
- არაფერია- ისევ გამიღიმა..- მალე მოვალ.
როგორც კი ბიჭები წავიდნენ წამოჯექი და ნინის ვკითხე:
- რა მოხდა ჩვენი წასვლის მერე?
- შენი აზრით? გეგა გაგიჟებული იყო, უკან უნდა გამოგყოლოდათ მაგრამ გიომ გააცერა, დღეს ნახავენ მგონი- თითქმის ამოიტირა ნინიმ და ირაკლის შეხედა რომელსაც კმაყოფილი ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე.
- ირაკლი..- მიშველე სახით ავხედე.
- კატო ორივე ვიცნობთ ნიკას, მე არაფერი შემიძლია, თუ ისინი მივლენ მინიმუმ ტრავმატოლოგიური გარანტირებული აქვთ, მაქსიმუმს მიხვდები..- ისე მშვიდად მითხრა..
- სადაა ჩემი მობილური- ელენეს ტელეფონი გამოვართვი და ისევ მათ შევხედე- შეგიძლიათ წახვიდეტ და დაისვენოთ, მე კარგად ვარ და ავდგები მალე..
- სად ადგები გოგო? იცი რა საშიშია?
- ელენე ..
- აი შენი მინელარური და თვქნი ყავა- ოთახში მხოლოდ გიო შემოვიდა- ჩვენ გავალთ, გამოვიცვლით და დავბრუნდებით..
- გიორგი გთხოვ ..- წამოდგა ნინი..
- ბევრს ნუ ლაპარაკობ, მალე მოვალთ..- გამოაცხადა და გავიდა.- კაცობს- ჩაბჟირდა ირაკლი იმიტომ რომ ზუსტად იცოდა ვინ იყო ნიკა და რა ელოდათ ამ ორს.
- ელენე წადით კარგი ?- ავხედე მათ
- არაა- თავი გააქნია ელენემ.
- ბავშვი ცოდოა მარტთლა კარგად ვარ ..
- შემპირდი რომ არ ადგები.
- გპირდები..
ელენე როგორც კი წავიდა ნიკას ნომერი ავკრიფე რათქმაუნდა არ მიპასუხა ნინის შევხედე მიხვდა რააც ვაპირებდი მაგრამ არ გავუჩერებივარ, მხოლოდ ის მითხრა რომ შემთხვევით გაიგო სადაც უნდა ენახათ ნიკა, სწრაფად ავდექი და ისე თავბრუ დამეხვა ეს საზიზრარი სისტემა როგორ მიშლიდა ნერვებს ძლივს გამოვიძრე ვენიდან არ დავუშვებდი ჩემს საყვარელ კაცს ჩემი მეგობრები დაეხოცა, ნიკა მე მანადგურებდა მაგრამ მათ ? მათ ხელს ვერ ახლებდა, თანაც გუშინდელის მერე გაბრაზებული უმართავი იქნებოდა ..
ტაქსს მისამართი ვუკარნახე და ნინისთა ერთად ჩავჯექი.. როგორც კი შეგროვილ რბოს მოვკარი თვალი იქეთ წავფედი, დავაგვიანე, გიორგი უკვე გათიშული ეგდო, ნიკა კი, ღმერთო რა ცხოველია, გეგას ზემოდან იყო მოქცეული და მთელი ძალით ურტყავდა, არავინ აშველებდა, ყველა გვერდით იდგა
- ხომ გაგაფრთხილე ?- წამოწია თითქმის უსულო გეგა- შენ აღარასდრო გამეჩხირები თვალში - დამრიგებლური ტონით გაიეორა ნიკამ, ოდნავ ღიმილით- და ისევ დაარტყა, ისევ წამოაყენა და მომთხოვნათ თქვა - მითხარი რომ გაიგე..- გეგას ხმა არ ამოუღია, ისევ დაარტყა- თქვი რომ გაიგე- ამჯერად იღრიალა..
-ნიკაა!- მთელი ძალით ვიყვირე და სკამს დავეყრდენი, ისევ მეხვეოდა თავბრო, ნინი უკვე გიოსთან იყო ჩამუხლული და ტირილითცდილობდა მის მოსულიერებას..
ნიკამ ღიმილით გადმომხედა, გეგა იმ ორ ტიპს წამოაყენებინა, თვითონ კი ჩემსკენ დაიძრა, მკლავში მომკიდა ხელი და გეგასთან მიმიყვანა.წელზე მომკიდა ხელი და ტუჩები ყურთან მომიტანა თუმცა ხმამაღლა თქვა:
- აი ასე მოუვა ყველას, ვინც შეგეხება, ვინც შენთან იქნება და ვინც წინ გადამიდგება, ახლა კი შენ გადაწყვიტე გინდა თუ არა კიდევ წინააღმდეგობის გაწევა და მათთან მეგობრობა - ისევ გაიღიმა ნიკამ და თავზე მაკოცა.
- გაუშვი გეხვეწები - ტირლით ამოვილაპარაკე- ნინი წაიყვანს, გაუშვი გთხო და მე რაც გინდა ის გამიკეთე, ნიკა გეხვეწები- უფრო ხმამაღლა ავტირდი.
- ნუ ტირი თორემ მოვკლავ- გამოსცრა კბილებში ნიკამ .
ყველანაირად ვცადე ტირილის შეკავება მაგრამ არ გამომივიდა კანკალი ამივარდა და უფრო ცუდად გავხდი, გულზე მიმიუტ ნიკამ, როგორ მძულდა იმ წამს, გიორგი და გეგა რომ გენახათ თქვენც შეგძილდებოდათ, იმიტომ რომ ამას ადამიანი ვერ გააკეთებს..
- გაუშვი გთხოვ..- უკვე შოკი მქონდა, ვერ ხარშავდა ჩემი გონება ამ ყველაფერს, გულმა კი ტკივილის დატევბაზე გაოაცხადა უარი- გაუშვი ნიკა, მე დავრჩები, გაუშვი გთხოვ, იმას გავაკეთებ რასაც მეტყვი, გაუშვი..
- მანქანაში ჩასხით და საავადმყოფოში წიყვანეთ- გასცა ბრძანება და მე უფრო მიმიხუტა.
თვალი გავაყოლე მათ, დავრწმუნდი რომ კარგად იყვნენ და მერე ნიკას ავხედე, ცივი მზერა ჰქონდა, არაფერს ნანობდა, ხელი ავწიე და მთელი ძალით დავარტყი..
- მეზიზღები ნიკა, არაკაცი ხარ, თუ გინდა მომკალი მაგრამ მაინც გეტყვი რომ ამაზრზენი ხარ - ვუყვირე და ისევ დავარტყი, არ განძრეულა არაფერი გაუკეთებია..
- მე გაგაფრთხილე რომ ჩემტან აწეული ტონი და მითუმეტეს შენი გარტყმული ხელი, ძალიან ძალიან ცუდად დამთავრდებოდა - მშვიდად ჩაილაპარაკა მან.- ახლა კი ჩემს მანქანაში ჩაჯდები და ჩემს სახლში წამოხვალ, დღეიდან იქ იცხოვრებ შეასრულებ ყველა ჩემს სიტყვას შეპასუხების გარეშე..
- მირჩევნია მომკლა..
- მე კიდევ იმ ორის მოკვლა მირჩევნია, მანქნააში, დროზე..
ერაფრით ვიერებდი რომ ნიკა შეიძლებოდა ასეთი ყოფილიყო, მას არ შეეძლო სიყვარული, არ შეეძლო და ვერც ვერასდროს შეძლებდა, ტანსაცმელი ჩავალაგე, მშვიდად იჯდა და მიყურებდა როგორ დავდიოდი და ვალაგებდი, თავბრო ისევ მეხვეოდა, რამდნჯერმე მეგონა წავიქცეოდი მაგრამ არ წავიქეცი... არ მადარდებდა და არ მეშინოდა მასთან ცხოვრება ვერაფერს დამიშავებდა ისეთს რაც ამაზე მეტად მატკენდა..
- ზეგ ხელს მოვაწერთ- გამოაცხადა მან.
გეგა აღაქრ მინახავს, სავაადმყოფოში იყო ალბათ, რა აზრი ჰქონდა ერტთოი რამ ზუსტად ვიცოდი, ნიკა ვეღარ მეყვარებოდა მაგრამ ვერც სხვას შევუიყვარებდი, დიდად არ მადარდებდა არაფერი, ჩემი გატXოვება ჩემე4ბმა საშინლად მიიღეს და ამიტომ ისინი დავკარგე, არც ამაზე მიდარდია, ჯობდა შორს ყოფილიყვნენ. ნიკამ დილითვე გამაფრთხილა რომ ჩემს მოვალეობებს შევასრულებდი ბოლომდე და მხოლოდ საღამოსიმეშინოდა ისიც ოდნავც, რაცარუნფდა ყოფილიყო თუ ჩემს ცხოვრებაში ვინმე შემეხებოდა ეს ისევ ნიკა იქებოდა ის ან არავინ..
ნიკას მაგიდაზე მდგარი სასმელი დავლიე და კარისკენ დავიზარი, ნიკა ოტახში იყო, წელზევით შიშველი და სიგარეტს ეწეოდა გაიღიმა, სიმწრისგან და ტკივილისგან, მერ სიგარეტი ჩააქო და მომიახლოვდა, სახეზე ჩამომისვა ხელი, ყელს და მკერდს ჩამოაყოა და მღვრეული თვალებით შემომხედა:
- შეიზლებოდა ბედნიერები ვყოფილიყავით, მე გამოსწორდებოდი და მეყვარებოდი, ამიხსენი ეს რატომ გააკეთე კატო, ასე გიდოდა ჩემი განადგურება?
- რა გავაკეთე ?- გაოცებულმა შევხედე, მის თვალებში უფრო დიდი ბრაზი ჩადგა.
- კარგი მსახობი ხარ - გამოსცრა და ისევ ისე უხეშად მწვდა ტუჩებზე..
საწოლზე გადამაგდო და კაბა შემომახია, ეს ყველაფერი, იმდენად უხესად მკოცნიდა ყველაფერი მტკიოდა, ხელებს მტელი ძალით მიჭერდა და ასე ცხოველივით იკმაყოფილებდა ჟინს, ტრუსიც შემომახია, ტკივილი ვიგრძენი, საშინელი და.. ნიკა გაჩერდა, შეშფოთებული და ანერვიულებული თვალებით დამაცქერდა, ვერ გავიგე რა მოხდა, თავი ჩემს ყელში ჩარგო და ყრუდ ამოილაპარაკა:
- ქალიშვი9ლი იყავი კატო..
- რა ?- ვერ გავიგე ე რატომ თქვა ხომ იცოდა რომ მე არავინ, ან იქნებ არ იცოდა ..
- ფუ ამის დედა შ@@@ცი.. შ *** მოვკლავ- სწრააფდ წამოხტა და ჩაცმა დაიწყო..
საბანი შემოვიხვიე და წამოვჯექი..
- ნიკა რა ხდება?- შეშინერბულმა შევხედე უკვე ცაცმულს- ნიკა!
- რა ხდება და იმ შენმა ნაბი@ვარმა ძანაკაცმა მითხრა რომ ერთად იწექით - მტელი ხმით იღრიალა და კედელს მუშტი დაარტყა.
გავშრი, ვერ წარმომედგინა რომ გეგა ამას იზავდა, ეს ყველაფერს ხსნიდა, ეს ნიკას ბოლოდროინდელ საქილსაც ხსნიდა, აი რატომ მექცეოდეა ბ@@ივით, ეგონა რომ , ეგონა ..
- ნიკა - ამოვიჩურჩულე და საწოლზე ჩამომჯდარს შევხედე.. მომუშტული ხელები თავზე ჰქონდა მოჭერეილი და იატაკს დაჰყურებდა .
- მოვკლავ - თიტქოს გადაწყვეტილება მიიღოო ისე თქვა და ადგა ..
- ნიკა გეხვეწები- ფეხზე ავდექი და წინ გადავუდექი- არა ნიკა გთხოვ..
- მას იცავ ?
- დღეს არსად წახვიდე გთხოვ, ხვალ გადავწყვიტოთ, ნიკა გეხვეწები დღეს არ წახვიდე, აქ დარჩი გთხოვ- ისევ ტირილი ამივარდა, ხელი წელზე მომვა და ჩამეხუტა, ვრძნობდი რომ მშვიდდებოდა ..
- ძაან გეტკინა ?- ჩემს ყელში ამილაპარაკა დაწოლი შემდეგ და თუჩები კანზე გამიხახუნა..
- არა - ამოვილაპარაკე აბნეულმა და თვალბი დავხუჭე..
- მაპატიე..
- ეს როგორ დაიჯერე..
- სულ მასთან იყავი, იცავდი, ჩემი კი გეშინოდა.
- მართალი ხარ - ტირილით ამოვილაპარაკე როცა გავიხსენე რამდენს ნიშნავდა გეგა.
- ჩუმად თორემ ახლავე წავალ და მოვკლავ..
- ჩამეხუტე..- ქვემოთ ჩავცოცდი და ნიკას კივეკარი მკერდზე..