ნიკალაი კალერინი.ქალაქში ყველაზე ცუდი ბიჭი.ყველაზე ცუდი,ცუდ ბიჭებს შორის.მისი სახელის გაგონებაზე ხალხი უბრალოდ,თავიანთ ვინაობას და სახეებს მალავდა.ეშინოდათ ძლიერ ეშინოდაათ.ნიკალაი ხორცშესხმული ეშმაკი იყო მანამ,სანამ გზად მიმავალს,მაღაზიიდან გამოსული წიგნით ხელში კასი გოგონა არ დაეჯახა.
-უკაცრავად..უთხრა კასიმ და ადგილზე გაშეშდა.
-შენს ტუჩებთან ერთი ნაბიჯი,მაშორებს ზუსტად ერთი ნაბიჯი.არ გეშინია ?
-რისი უნდა მეშინოდეს?
-იმის,რომ გაკოცებ.
-მაკოცებ და მერე ნახე რა მოგივა.
-ჰაჰ.. ძალიან საინტერესოა.რა უნდა მომივიდეს.როცა ამ საუბარში საერთოდ არ გატკოებულხართ.არც ნაბიჯით გვერძე ან უკან.
-მერეე? რადგან პოზიციია არ შემიცვლია მაგით რისი თქმა გინდათ
-იმის,რომ კოცნა გინდა.
-რაღაც გეშლებათ,მე ხომ პირველად გხედავთ.
ამის თქმა იყო და ნიკალაი ერთი ნაბიჯის მოშორებით ისე ეცა თითქოს,სამი კვარტალი მოურბენია და ძლივს იპოვაო.სახეზე ორივე ხელი მოკიდა მისი თბილი ხელებით,კასის ღრმა აღელვებული სუნთქვა დაეწყო.
სახეზე ხელი მოკიდა და უთხრა
-ახლა კი ნახევარი მილიმეტრიი მაშორებს შენს ტუჩებს,იდევ არ გეშინია?.
კასიმ მიუგო.
-უბრალოდ ამ მილიმეტრებს უმადლობდე ახლა,რომ ცოცხალი ხარ ნუთუ სანამ ს არ გადაწვყეტთ.
პოეტურად ნიკალაიმ უთხრა.
- დაე ამის გამო მოვკვდე.
აკოცა,აკოცა და ეს კოცნა ისეთი მშვენიერი საყურებელი იყო,რომ ხალხი კარის რიგიდან ხმას არ იღებდაა.მაგრამ მაინც,რა ხმას ამოიღებდა კაცი.მათ წინ ნიკალაი კალერინო იდგა.კოცნა რომელიც წუთებზე მეტს გაგრძელდა წარმოგიდგენიათ? მათ ვერც კი შეამჩნიეს.
ნიკალაიმ თქვა.
-აი სიკვდილი ვინატრე და უკვდავება..."სად დააცადეს პოეტური გამონათქვამები"
-უკვდავება კი არააა.
ლაწანი გაადინა და გზა განაგრძოო.
ნიკალაი ასეთი ამაყი მაგრამ აასევე ასეთი მიწასთან გასწორებული თავის თავი არასდროს ენახა.
-ნეტავ ვინ იყო.
უკან არც გაყოლია,დაიწყო ფიქრი რა უნდა ექნა როგორ მოეძებნა ნანობდა რატომ არ გაყვა უკან რატომ არ კითხა უფრო და უფრო მეტი.ან სულ მცირე რამ რაც მასთან კონტაკტში წაადგებოდა.ბევრი ინანა იმაზე მეტი ინანა ვიდრე ერთი კაცის სიცოცხლე ღირდა.
-რა ვქნა ჯოი რა გავაკეთო.
-დიიდი ხანია სითბო არ გიგრძვნია და გგონია,რომ უკვე შეგიყვარდა,დროებითია გადაგივლის.
-რაა.. ? რას ამბობ
ამოიღო რევულვერი და თვალსა და თვალს შუა ნელ ნელა მიუტანა
-შენ მე მეუბნები,რომ მიყვარს? ვინ ხარ პიტერ კიუსერი? თუ მჭერ მჭერმეტყველი აინშტრახ გარნადი,რომ დაასკვენი აქ და უკვე მიყვარს.მეე....მეე.ნიკალაი კალერინი დავიბადე ალმოდებულ ტყეში სადაც მხოლოდ ხეები იწვოდნენ.იქქ სიყვარული არ ყოფილა.იქ გრძნობები არ ყოფილა გესმის ? მე უგრძნობი ადამიანი ვარ რადგან ჩემი დაბადება არც არავის გახარებია უბრალოდ ეშმაკმა ცეცხლი ამარიდაა და ასე მოვედი აქამდე.
-ცდები ნიკალაი,ეს ეშმაკს არ უქნია ეს ღმერთმა ქნა.
-ღმერთმა ? სად არის ღმერთი .ხოო ვიცი მილიარდობით წელია ის არ გამოჩენილინა და ჩემს ნათქვამზე,არც გამოყოფს თავს.მაგრამ მაინც,რატომ მახსოვს ახალ დაბადებულს ის დამწვარი ტყე როგორ იწვოდნენ როგორ ტიროდა ბუნება მე ამას ვგრძნობდი და დღემდე ვგრძობ გესმის ? ერთი დღის ჩვილ ბავვშვს რატომ მანახა ჯოჯოხეთი.
-მაგრამ ნიკალაი...
-მორჩა აღარ მითხრა ვინმეს სიყვარული.თორემ სხვა დროისთვის ამ რევოლვერს ასე ახლოდან ვეღარ ნახავ.
აღელვებულმა იფიქრა და მიხვდა,რომ წიგნების მაღაზიასთან ლოდინით იქნებ კვლავ ერთხელ ენახა კასი.
ორმოცდაცამეტი დღე,მის ლოდინში გაატარა.იმ ფიქრებით,რომ მის სახელს გაიგებდა და ასეთი უხეში საქციელისთვის პატიებას სთხოვდა.
ჯოი კი ფიქრობდა,როგორ მივიდე და არ ვუთხრა,რომ უყვარს.არა არ მინდა თვითონ აღიარებს,მე სიკვდილი არ მომნატრებია. იცოდა მისი ამბავი .პატივისცემა, პატივისცემაა,მისთვის მაგრამ,სიტყვა სიტყვაა.
ორმოცდაცამეტი დღე მის ლოდინში.თითქოს უშედეგოდ მაგრამ ბოლოს შედეგიანად დასრულდა.მშვენიერ დილას,მზე ანათებს გვირილის სურნელი მთელს ქალაქში იფანტება.საუცხოოდ ხარობდნენ პარკში ხეები თითქოს,ეს დღე განსაკუთრებულად უხაროდათ.ჩიტებით ისე მომრავლდნენ,რომ მონადირე ერთი სამი საუკუნის საკვებს დააგროვებდა მათზე ნადირობით.სულ უბრალოდ,რომ ესროლა ჰაერში ტყვია,მინიმუმ სამ ოთხ ჩიტს,უეჭველი დააგდებდა,და წამოირდგინეთ მიზნით რას იზავდა,იდიალური დღე ნიკალაისთვის მაგრამ,არც თუ ისე კარგი ნაწყენი კასისთვის.უკვე დაღონებულს სკამზე ჩამომჯდარს გაზეთი უნდა ეყიდა,იქვე კაცი ყიდდა ფეხით მოსიარულე.ეგ იყო და ეგ გზის მეორე მხარეს გოგონა შენიშნა,რომელიც მას ძალიან მიამსგავსა და თავქუდმოგლეჯილი წამოხტა სკამიდან გადაირბინა მეორე მხარეს და შეეჯახა.საწყალი კასი
-თქვენნ... ისევ თქვენნ,რატომ არ მანებებთ თავს ?
გაბრაზებულმა უყვირა.
-იცით მე გეძებდით.მთელი ამ ხნის განმავლობაში,თქვენ ზუსტადაც თქვენ გეძებდით.
თავმდაბალი მოსაუბრე წარმოგიდგენიათ? როცა მას ხალხი ეშმაკად ცნობს
-ვიცი თქვენ ვინც ხართ.რა გნებავთ? ფული? აჰა წაიღეთ
და საფულე მიუგდო.
ნიკალაიმ ისე ოსტატურად გახსნა საფულე და ისე ოსტატურად ამოიღო მისი სავიზიტო ბარათი პასპორტთან ერთად,რომ კასი ვერც კი მიხვდა.
-არა,მე თქვენიი არანაირი მატერიალი არ მჭირდება
-აბა,რა გნებავთ... ჯერ იყო და არანორმალური ადამიანივით,წინ დამიდექით და კოცნა დამიწყეთ.შემდეგ არის და გზაზე მორბიხართ და მეჯახებით.ვიცი ვინც ხართ და რისი გაკეთებაც შეგიძლიათ,მაგრამ მე გთხოვთ,თავი დამანებეთ.
ნიკალაი დუმდააა.კასიც ხმას არ იღებდა ამხელა წინადადების წარმოთქმის შემდეგ. უცბად თითქოს,წინა კოცნაზე იჯავრაო კასიმ და... კვლავ ყვირილით მიუგო შუა ქუჩაში
-თქვენ გგონიათ,რადგან ასეთი,საშიში კაცის სახელი ატარებთ შეგიძლიათ,ნებისმიერ გამვლელ ადამიანს წინ დაუდგეთ და უნებართვოდ აკოცოთ ?აკოცოთ შემდეგ ასე სდიოთ და რა ? თქვენ გგონიათ ყველაფერი თქვენია და თქვენ გეკუთვნით? არა გენაცვალე მე ასე,ნუ შემომხედავთ.მე თავისუფალი ადამიანი ვარ და სულ არ მინდა თქვენი შიშით დავდიოდე ქუჩა,ქუჩა.
ნიკალაი კვლავ ხმას არ იღებდა.უბრალოდ მის მობუშულ სახეს უყურებდა და გაბრაზებულს ისე სასიამოვნოდ უსმენდაა,რომ სიხარულისგან მხოლოდ მისი ორი ტუჩის ზედა და ქვედა ტუჩის ერთმანეთთან შეხებას ხედავდა.ხმაა ხმაა კი ამ მშვენიერ დილას სამოთხის კარის ზარივით ჩაესმოდა.ნიკალაი ტკბებოდა მშვენიერებით.მაგრამ თვით მშვენიერება,ჯავრს იყრიდა,ქალაქში ყველაზე საშიში კაცის წინაშე.
-თქვენ ამავდროულად.მუნჯიც ყოფილხართ
ადგა კასი და შინისკენ გზა განაგრძო.
ოცდამესამე ავენიუს.მესამე ქუჩაზე პირველივე კორპუსში შევიდა. კასიმ იცოდა,რომ მას ის უკან მიყვებოდა.მაგრამ ნიკალაი ასეთი გამოცდილი,ნაომარი და რავი კიდევ ურყევი კაცი ასეთი სულელიც არ იყო,თავის კორპუსსში მცხოვრები ეს მშვენირება,ერთხელაც რომ არ ენახა და ის გატარებული დღეები მაღაზიასთან ფუჭად დაეხარჯა. კორპუსს ორი შესასვლელი და გასასვლელი ქონდა.ერთიდან შევიდან კასი მეორედან კი ქუჩა გადაჭრა იფიქრა თავიდან მოვიშორეო.მაგრამ ქუჩის ბოლოს ნიკალაი ელოდა და თან სიგარას აბოლებდა.
-ოოუპს..ღმერთოო ჩემო..... თქვენ რა ? მოჩვენებაც ხართ ?.
-დაამთავრეთ ?
-რა რა? რა დავამთავრე.თქვენ თუ დაამთავრებს ოდესმე,ჩემს დევნას.
-ჩემი შეურაცჰყოფა და დამცირება.იყარეთ ჯავრი ჩემზე,თქვით ბევრის სათქმელი თქვენ ერთმა? კი ბატონო,ნებას გაძლევთ სანაცვლოდ,მეც მაქვს პრინციპები.
-რას ითხოვთ,რა გინდათ ფული ხომ... აა გგონიათ იაფ ფასიანი მეძავი ვარ.მოგეწონეთ და ახლა ჩემი დათრევა გინდათ.
-ნუთუ,ასეთი წარმოდგენა გაქვთ ჩემზე.ძალიან მაინტერესებს საიდან,რატომ და როგორ.რატომ შეგექმნათ ასეთი ღრმა და ბინძური ილუზია ჩემზე.გგონიათ თქვენ მარტოხელა ქალს,რომელიც თვიურად პატიოსანი შრომით,ნაშოვნ 800$-ს გამოვართმევ ?
-აპ აპ აპ... აქ გაჩერდით.ვინ თქვა,რომ მარტოხელა ვარ.
-მე გეუბნებით.
-თქვენ ჩემზე,არაფერი არ იცით.ასე,რომ ილუზიებს თქვენთვითონ ქმნით.
-ჯერ ერთი,ხელზე ბეჭედი არ გიკეთიათ...."არ აცადა კასიმ და "
-ბეჭედი,თითს მტკენს.სხვა დროს გავიკეთებ,რომ ასეთი ეჭვები არ გაგიჩნდეთ.ან საერთოდაც რატომ გიხსნით,სახლში ქმარი მელოდება.
ნიკალაიმ სიგარა ძირს დააგდო.ფეხი დააბიჯა და მკაცრი ტონალობით უთხრა.
-მე არ დამიმთავრებია.თუ დაუკვირდით მე თქვენნ თითოეული აზრის ბოლომდე მიყვანის საშუალებს გაძლევთ.
კასიმ გაიცინა.გამატარეთ,გამატარეთ სახლში მელოდებიან.
-როგორც ვთქვი,არ დამიმთავრებია.ხელზე ბეჭედი არ გიკეთიათ,რაც იმას ამტკიცებს,რომ თქვენი ქმარი სახლში არ გელოდებათ.კიდევ ის,რომ ნუთუ ფიქრობთ,თქვენ ასე მალე გამიცანით,ხალხისგან და მე თქვენზე არაფერი მსმენია? ჩემს ქალაქში ასეთ მშვენირებაზე არავის არაფერი არ უთქვამს ?ასე ფიქრობთ?.
კასი დუმდა ნიკალაი კი იღიმოდა
-კი მაგრამ,რა გინდათ ჩემგან.რას ითხოვთ მითხარით,თავს რით ან როგორ დამანებებთ.
-თავს არ დაგანებებთ.მაგრამ რასაც ვითხოვ ეს შემიძლია გითხრათ.

თუ მოგეწონათ.მითხარით და გავაგრძელებ თორე ისე რა გავიგო ღირს თუ არა გაგრძელება