კასი დუმდა ნიკალაი კი იღიმოდა
-კი მაგრამ,რა გინდათ ჩემგან.რას ითხოვთ მითხარით,თავს რით ან როგორ დამანებებთ.
-თავს არ დაგანებებთ.მაგრამ რასაც ვითხოვ ეს შემიძლია გითხრათ.
-ოჰოჰჰ,ყველაზე ცუდი ბიჭის ამაყად ნათქვამი სიტყვები"თავს არ დაგანებებ"ვინ გგონია შენი თავი.
-ქალბატონოო.
-დიახ,ბატონო.
-რა გგქვიათ,არც კი ვიცი და ცხოვრების,მეგობარი გოგონასავით მელაპარაკებით.თითქოს თქვენგან,რამე მმართებდეს და არ გიბრუნებდეთ.
-მე,მე კასი ვარ.დიახაც,რომ გგმართებთ.
-კასი, ყველაზე ლამაზი სახელი რაც კი შეიძლებოდა,რომ გამეგო."გაიფიქრა ნიკალაიმ ,მაგრამ ხმამაღლა არ უთვამს"
-მე ნიკალაი....
-ვიცი,ვიცი ვინც ხართ არ გინდათ ამდენი საუბარი.
-ოხხ... რა უხეშად მექცევით.მადლობა თქვით ახლა თქვენ თავში ჩემი ხუთ კალიბრიანი ტყვია,რომ არ ზის."რათქმა უნდა სიცილით მიუგო"
კასი,არც შეშინებულა.
-აი ჩემი თავიც."ისე ახლოს მიუახლოვდა,რომ ნიკალაი შეკრთა"
-ნუთუ... ნუთუ კიდევ არ გეშინიათ.. ?
-ააა... თქვენ ხომ არაკონტროლირებადი,ადამიანი ხართ და სრულიად შემთხვევით იქნებ,კიდევ მაკოცოთ.კიდეც ვერ გადამირჩებით.
-დაე ერთხელ გადავრჩი,სიკვდილზე წასულს"იცინოდა იგი"
-და კიდევ გადავრჩები.
-მოკლედ,მორჩით სისულელეებს და მითხარით რა გნებავთ.
-ერთი ვახშამი,თქვენთან ერთად.
-და თავს დამანებებთ...?
-რა თქმა უნდა"მაგრამ,მან კი არ იცოდა,რომ თავს დაანებებდა,მაგრამ არ შეეშვებოდა"
-კარგით,აი ჩემი სავიზიტო ბარათი..."კასი გაკვირვებული იყურებოდა ჩანთაში"
-აი თქვენი სავიზიტო ბარათი,მაინც ჩემთვის უნდა მოგეცათ და დავიტოვებ.ხოლო აი თქვენი პირადობა.
-ქურდოო"ყურში ჩაჩურჩულა ლამაზი ხმით"
-ნუთუ ფიქრობთ,რომ ამდენი ხნის ლოდინის შემდეგ შეგხვდით და ასე არაფრის ფასად გაგიშვებდით?
-ამდენი ხნის ? ეგ როგორ ? მელოდებოდით ?"კასი სიცილით კვდებოდა თან ისე ეკითხებოდა ეგ როგორ? მელოდებოდით ?"
-დიახ,დიახ სასაცილოა "ნიკალაიც აყვა სიცილში"
ერთად იცინოდნენ კიდეც საუბრობდნენ და ისე მოხდა,რომ სახლამდე მიაცილა ამ საუბარ საუბარში
-რა მალე მოვედით"გაკვირვებულმა იკითხა"
-აბა მე მკითხეთ... ვერც კი შევამჩნიე განვლილი მანძილი.
ორივენი დუმდნენ.თვალებში უყურებდნენ ერთმანეთს და დუმდნენ.მანამ სანამ,ეს დუმული კასის "ხაზეიკმა" არ დაარღვია.
-ეეიი,კასიი ამდენ ხანს უნდა გელოდო? თვის ბოლოა ხომ იცი თუ კიდევ დააგვიანებ ამ სახლიდან გააგაგდებ.
კასიმ რაღაცნაირი განწირული და ხმადაბალი ხმით აყვირა
-არაა,არა აი დღესვე გაძლევთ.
-კარგია,დროზე ამომიტანე საქმეები მაქვს.
ნიკალაი კი ამ ყველაფერს დიდი და ფართო თვალებით უყურებდა.ყურებზე ნუარაფერს ნუღარ ვიტყვით.
-ეს ვინ არის ?"იკითხა თითქოს და გაცოფებულმა ნიკალაიმ აშკარა იყო,რომ არ ესიამოვნა"
-მაგრამ,ვინც არ უნდა იყოს.თქვენი ახლო ნათესავი არ იქნება.ხო და ნახოს მოცდა როგორ შეუძლია.არ იცის ? მე ვანახებ"ჩვეულებრივი ხმადაბალი ტონით ეუბნებოდა კასის"
კასი მიხვდა,რომ რაღაც ისე ვერ წავიდოდა.შეევედრა,გთხოვთ ნიკალაი არ გინდათ.
-როგორ არ მინდა.არავის მივცემ უფლებას,თქვენ ასეთ მშვენირებას,თქვენ კასი ქალბატონო ზუსტად თქვენ,თუნდაც ამ ჩემ ტონზე ხმამაღალი ხმით ვინმემ რამე ისე გითხრათ."აჭარბებდა ისე ძალიან აჭარბებდა,რომ კასის ეს გადაჭარბება მოსწონდა კიდეც"
-აირბინა,მიუვარდა ამ ხაზეიკს"ხაზეიკი კი ამის ასე ვთქვათ ხელქვეითი იყო.რაღაცის გადატანა გადმოტანა,რომ ხდებოდა.თავდებით მას უშვებდა ასეთ საქმეებზე"
-ოჰ,ბატონო ნიკალაი.აქ საიდან,როგორ მოხვდით "მანამდე მრავალჯერ მოიკითხა როგორ ბრძანდებით როგორ ხართ რამე ხომ არ გჭირდებათ ჩემგან და ასე თითქოს ის ღმერთს ესაუბრებაო.კასი კი გაკვირვებული უყურებდა მისი მკაცრი ხაზეიკის ასეთ საქციელს.ბოლომდე მკაცრი ეგონა,თურმე არა"
-ახლა კარგად მომისმენ.
-დიახ,დიახ ჩაის დალევთ? იქნებ სიგარა...
-კარგად მომისმენ მეთქი და შენ კი ჩაის მთავაზობ.
-გთხოვთ მომიტევოთ.
-იცნობ მას? "ჰკითხა კასიზე"
-დიახ.
-იცით ჩემი ვინ არის ?
-არა,ბატონო ნამდვილად არ ვიცი.
გამწარებულმა ნიკალაიმ.
-თქვენნ, არ იცით ჩემი ვინ არის და მაინც ბედავთ მეშვიდე სართულიდან მის მიმართ ასე ხმამაღლა ყვირილს თან ასეთ უხეშ საუბარს ?
-კი,მაგრამ ვინ არის ბატონო.გთხოვთ მაპატიოთ მას არაფერი არ უთქვამს თქვენზე.
-არც გეტყოდათ.არც გეტყოდათ.ჩემო რეი,მაგრამ თქვენ როგორ,როგორ ბედავთ"ამ დროს,იარაღისკენ ხელი წაიღო"
ეს იყო და ეს ჩვენი მკაცრი ხაზეიკი რეი,ფეხებს მივარდა.არ გინდათ,გთხოვთ...სხვა დროისთვის მეცოდინება,თან ცრემლები სდის ამხელა დევივით კაცს.გთხოვთ მაპატიოთ,გთხოვთ გევედრებით.საერთოდ აღარ დაველაპარაკები.
-რატომ ? უსულო საგანი,ხომ არ არის "სიცილით უთხრა ნიკალაიმ"
-თქვენი,ნება სურვილი იყოს,როგორც მეტყვით ისე მოვიქცევი.
კასი კი ამ სცენას ისე უყურებდა გაოცებული გაკვირვებული ერთი პოპკორნი ეკლდა სრული აღფრთოვანებისთვის
-მოკლედ რეი,აღარაფერს გეტყვი ჩემი სათქმელი თავადაც უკვე კარგად იცი.ჩემი ნათვამის იქით გადამსვლელს ჩემი მოქმედებაც კარგად იცი.ასე,რომ კარგად მეგობარო.
-ბატონო,ნიკალაი ეს ჩემი ცოლისგან პირდაპირ ბრიტანეთიდან,არის გამოგზავნილი.ეს ნივთი,ბატონო ნიკალაი მილიარდებად არის შეფასებული.გთხოვთ გამომართვათ.თქვენ სახელზეა ნაკეთი."დიდი მორიდებით სთხოვდა რეი"
ეს საჩუქარიი,დიდი ყელსაბამი იყო.ბრილიანტბებით მორთული.შუაში კი ლალის ლამაზი თვალი იმდენად ლამაზი იყო,რომ ასეთ სილამაზეს მეორეს ვერ ნახავდით.
გამოართვა ჩვენმა ნიკალაიმ რეის საჩუქარი.
-ახლა ხომ ჩემია ?"იკითხა სიცილით ნიკალაიმ"
-დიახ,ბატონო ნიკალაი.თქვენია მხოლოდ თქვენი.
მიუბრუნდა კასის,მიუახლობდა და..
-თმები თუ შეიძლება"უღუმოდა"
კასიმ ძალა უნებურად თმები აიწია.ნიკალაიმ კი ეს ასეთი საოცრად ძვირადღირებული და ლამაზი საჩუქარი პირდაპირ მას მკერდზე დაკიდა.
-ნიკალაი...კი მაგრამმ"გაოცებული და შეღონებული ხმით დაიძახა კასიმ მისი სახელი"
-თქვენია.ახლა კი თქვენია...როგორც გინდათ ისე მოეპყარით.ოღონდ ნუ გაღიდით ასე,ჩათვალეთ მე მყიდით.
-გაოცებული,შოკირებული რეი ისე გაქვავებული იდგა არ ამოუსუნთქავს ერთ ხუთი წუთი ლამის გაიგუდა "
-კასიი.."ნიკალაი"
-ნიკალაიი.."კასი"
-დროებით,ხვალამდე.ხვალ სახლში დამხვდით ზუსტად ამ დროს,გამოგივლით და როგორც შევთანხმდით.ლამაზად ჩაიცვით,ეს ყელსაბამი კი არ დაგავიწყდეთ თან წამოიღეთ.

განვაგრძოო? არ განვაგრძნოო ? ტყუილად,რომ ვწერ ისტორიებს ნერვები მეშლება და მუღამიც მეკარგება.ხო და მითხარით რამე.