ვერ ვიტყვი,რომ ეს სიახლე მეწყინა ან არასასიამოვნო მოულოდნელობა იყო ჩემთვის,პირიქით დიდი ძალისხმევა დამჭირდა იმისათვის,რომ თავი მომეთოკა და ბედნიერებისაგან არ გამღიმებოდა.
ყველაზე მეტად კი იმან გამახარა,რომ თათოს დიდად არ გაუპროტესტებია ჩემი კომპანიონობა,ანუ მენდობა...ანუ მაფასებს….ანუ….. არა ,არა ეს ჯერ ადრეა….
დილით ადრიანად ჩავალაგეთ ბარგი მანქანაში.ხანგრძლივი გამომშვიდობების შემდეგ დავადექით გზას დასავლეთისაკენ,საკმაოდ დამღლელი მოგზაურობა გველოდა დღის ბოლომდე.თათო და საბა უკანა სავარძელზე მოთავსდა,ბავშვს მალე ჩაეძინა დედის მკლავებში,იქვე მიაწვინა და თხელი პკედი მიაფარა,თავად კი ისე დაჯდა,რომ პატარას აეფარა.ქალაქიდან მალე გავედით.გონებაში ათასჯერ მაინც ჩამოვაყალიბე გეგმა თუ როგორ წამოვიწყებდი საუბარს,მაგრამ პირის გაღებისთანავე ხმა მიწყდებოდა.თინეიჯერი ბიჭივით ვიბნეოდი.
_ იცი მე პირველად მივდივარ ბახმაროში_ მაჯობა,ინიციატივა საკუთარ თავზე აიღო.თან მესიამოვნა მისი გაბედულება,თან ჩემს თავზე გავბრაზდი.სარკეში თვალი შევავლე მის მომღიმარ სახეს და ისეთი საოცარი სითბო ჩამეღვარა სულში,რომ გამაკანკალა.
_ ჰოო?_ სარკეშივე გავუღიმე_ მე ბევრჯერ ვყოფილვარ მაგრამ არა ასეთ ვითარებაში.
_ მოსაწყენში_ ხმადაბლა ჩაილაპარაკა და უცებ შეეცვალა ხმის ტონი.მივხვდი,რომ ცუდად გამომივიდა.
_ არა ეგ არ მიგულისხმია,პირიქით,ასეთ საინტერესო და კარგ ვითარებას ვგულისხმობ,მაპატიე ცუდად გამომივიდა_ ხელები განზე გავშალე და თან ვცდილობდი თათოსთვის შემეხედა.
_ ასე თუ აპირებ მთელი გზა ჩემთან ლაპარაკს არამგონია სასიამოვნო ვითარებაში აღმოვჩნდეთ_ მითხრა და ღიმილით თითი გზისკენ გაიშვირა.
_ ჰო მართალი ხარ _ მივიღე შენიშვნა და მხრებში გავსწორდი.
მცხეთაში გემრიელი ჩებურეკები და ხაჭაპურები წვენითურთ ავიღე და ისევ გზას გავუყევით.მთელი 6 საათი მქონდა წინ,ამ დროის უქმად ფლანგვა ჩემი მხრიდან ყველაზე დიდი უგუნურება იქნებოდა.საბას ისევ ღრმად ეძინა.
_თათო….. ხომ შეიძლება ასე მოგმართო?
_ კი,კი_ წინ გადმოიწია და ჩემს გვერდითა სავარძელს მოეყრდნო.
_ კეთილი,თათო წინ დიდი გზა გვაქს ,ხომ არ აჯობებს ერთმანეთი უკეთ გაგვეცნო?
_ ალბათ გინდა მითხრა,რომ უკეთ გამეცნო,იმიტომ ,რომ ჩემს შესახებ შენ უფრო მეტი იცი ვიდრე მე_ თქვა და გადაიკისკისა,თუმცა იყო ამ სიცილში,რაღაც სევდიანი და ტკივილიანი.
_ მაშინ ასე გეტყვი_ არ გინდა უკეთ გაგაცნო ჩემი და შენი თავი?_ ვთქვი და წარბები მაღლა ავზიდე,თან მისი სახე შევათვალიერე სარკეში,რომლის თვალები შემომციცინებდნენ.
_ სიამოვნებით_ რაღაც რევერანსის მსგავსი ჟესტი მოხაზა ხელით ჰაერში და თავი მსუბუქად დამიქნია.
_ მომწონს შენი იუმორის გრძნობა_ ახლა საშინლად მომინდა საჭესთან კი არა,სადმე ვმსხდარიყავით ვარკსკვლავებიან ღამეს მოგიზგიზე კოცონთან და მეყურებინა თუ როგორ ცეკვავს ცეცხლის ალი მის ლამაზ ზღვისფერ თვალებში_ თათო მთა უფრო გიყვარს თუ ზღვა?
_აბა რა გითხრა არ ვიცი,არცერთი მახსოვს,ანუ შეგრძნება,განცდა…...შეიძლება ბათუმში,რომ ჩავიდეთ?
_ არა,არ შეიძლება_ მისმა თხოვნამ თავზარი დამცა,საჭეს მთელი ძალით ჩავაფრინდი_ ამ ჯერზე არ შეიძლება თათო,რომ გამოჯამრთელდები მერე…...მერე აუცილებლად წაგიყვან_ მაქსიმალურად ვეცადე არ დამტყობოდა აღელვება.
_ დედაც უარს მეუბნება….._ ნაღვლიანად ჩახარა თავი_ დიდი ხანია,რაც გიცნობთ?
_ ორ წელზე მეტია.
_ ანუ ,სანამ დაქორწინდებოდი_ თვალები უცნაურად აუბრწყინდა.
_ ჰო_ დამნაშავესავით ჩავიდუდღუნე.
_ ძალიან გიყვარდა საბას დედა?_ თავი წინა სავარძლის საზურგეს მიადო და სახით ჩემსკენ შემობრუნდა,თვალები რაღაც მოლოდინით სავსე იყო,სევდიანი და ნამიანი.
_ საბას დედა?_წამით ჩამაფიქრა ამ სიტყვებმა,როგორ მიყვარს ან კიდევ მიყვარს თუ არა საბას დედა? მიყვარს,უზომოდ,უსაზღვროდ,უკიდევანოდ,მაგრამ მას ეს როგორ ავუხსნა?_ მიყვარდა? იცი თათო ამას ასე ვერც ავხსნი და ვერც გადმოვცემ,შენ ჯერ კიდევ არ იცი,რა იყო და როგორ იყო,როცა ამ ყველაფერს გაიგებ მერე გეტყვი…...მერე აუცილებლად გეტყვი,რას ვგრძნობდი ან ვგრძნობ ახლა საბას დედის მიმართ.
ხმა აღარ ამოუღია,საერთოდ არაფერი უთქვამს,თითქოს სამყაროს გამოეთიშა,მთელი გზა თითქმის დუმდა,ბავშვმაც გაიღვიაძა,მთელი ყურადღება მასზე გადაიტანა.გზაში რამოდენიმეჯერ გავჩერდით საჭმლისათვის და პატარას აუცილებლობისათვის.
ვგრძნობდი თათოს მოწყენის მიზეზი მე ვიყავი მაგრამ ახლა არაფრის ახსნა არ შემეძლო,ან რა უნდა ამეხსნა,ან როგორ?
საღამოს პირზე უკვე ბახმაროში ვიყავით.სახლი ერთ სართულიანი იყო,პატარა და კოხტა.ტყის პირას,შორიახლოს სხვა სახლებიც იდგა.სახლს ორი საძინებელი,მისაღები და სამზარეულო ჰქონდა.დამსვენებლებისათვის ზედგამოჭრილი იყო ასეთი პირობები.გვიანობამდე ამოლაგებას და დაბინავებას მოვუნდით,მერე კი თათომ დაღლილი ვარო და დაიძინა.მგონი ჩემივე იმედები დღესვე დავამსხვიე.ხვალიდან აუცილებლად ,რამე ინდა ვიღონო თორემ ამ შესაძლევლობას ,რაც ამ ორი კვირის მანძილზე მომეცემა უაზროდ გავფლანგავ.გულდამძიმებული შევედი ჩემა საძინებელში,ფეხსეცმელები იქვე მივყარე და საწოლზე პირქვე დავემხვე გაუხდელად.
…………
მხოლოდ ვიწექი.ბევრი მიზეზი მქონდა იმისათვის,რომ ძილი არ მომკარებოდა.
პირველი_ უცხო გარემოში ვიყავი.
მეორე_ პატარა ხშირად წუხდა,ალბათ მასაც უჭირდა აქაურობასთან შეგუება.
და მთავარი_ თემო……..ის მცირედი იმედი,რაც გულში მიკიაფობდა დღეს სავოლოოდ დაიმარხა.სულ ტყუილად მქონდა იმედი,რომ თემოს მოვწონდი ან შევძლებდი ჩემით დამეინტერესებინა,სულ ტყუილად…...მას ისევ მისო ცოლი უყვარს.
რა გაძლებს ეს ორი კვირა მასთან ერთად?როგორ მოვერიო თავს? ამ ფიქრების კორიანტელში დამათენდა კიდეც,ახლა უკვე მეძინებოდა მაგრამ,სამწუხაროდ პატარამაც გაიღვიაზა,ამიტომ ჩემი ძილი უვადოდ გადაიდო.
მოვწესრიგდით ორივენი და კარების გაღებისთანავე გეზი სამზარეულოსაკენ ავიღე,საიდანაც სასიამოვნო სურნელება მოდიოდა.როგორც სჩანს თემომ მოგვასწრო ადგომა.ვეცადე გუშინდელი ტკივილი დამევიწყებინა და მაქსიმალურად თავისუფალი და უბრალო ვყოფილიყავი.
_ დილამშიდობისა,რა სასიამოვნო სურნელება ტრიალებს მთელ სახლში,შენი დამსახურებაა ეს?_ მხიარულად შევაბიჯე,მაშინვე ჩვენსკენ შემობრუნდა,საპასუხოდ მანაც გაგვიღიმა და აჟღურტულებულ საბას,რომწლსაც მისი დანახვა საოცრად გაუხარსა სწვდა და ხელში შეათამაშა,ლოყები ხმაურით დაუკოცნა და მკერდზე აიკრა.რამდენჯერ შევსწრებივარ ამ სცენას მაგრამ ყოველჯერზე ისევ ისე მიფართხალებდა გული და მეკვროდა სუნთქვა,როგორც პირველი შეხედვისას.საოცარი იყო მისი ღიმილი და საოცრად თბილი თვალები,რომელიც ასეთი სიყვარულით შესციცონებდნენ საბას.რამდენჯერ მინატრია,რომ ამ თვალებმა ასეთი გრძნობით სავსემ მეც მიყუროს.
_ გაგიკვირდა ხო? სხვათაშორის არ ვარ ცუდი მზარეული,მაგრამ წინასწარ გაფრთხილებ_ თქვა და სასაცულოდ დამიქნია საჩვენებელი თითი_ძალიან ნუ მიეჩვევი,მეც მინდა შენი ნახელავის გასინჯვა_ საბა საბავშვო სკამზე მოათავსა და ისევ მე მომიბრუნდა_ დღეს მე გემსახურებით,დაბრძანდით_ თქვა და მაგიდასთან მდგომი სკამი გამოწია,ხელით კი მანიშნა დავმჯდარიყავი,მეც შევიფერე მომაახურეობა,მხიარულად დავუკარი თავი და მინიაშნებულ ადგილზე მოვთავასდი.
სუფრაზე მალე არომატული ბლინები მოიტანა მარწყვის მურაბით და ცხელი კაკაო.საოცრება იყო.
_ თათო მოდი ასე მოვიქცეთ_ თავადაც მოუჯდა მაგიდას და მხრებში გამართული ჩემსკენ შემობრუნდა_ ეს სულ სხვა ახალი ეტაპი იყოს ჩვენს ცხოვრებაში,დავივიწყოთ წარსული…._ წამით შეჩერდა და სიცილით გააქნია თავი_ ჰო…. პრინციპში შენ უკვე დავიწყებული გაქვს…..
_ ეგ შავი იუმორია_ ვითომ გაბრაზებულმა მოვბუსხე ტუჩები და წარბებსქვემოდან ავაცქერდი.
_ ჰო ნუ შავი...ლურჯი….ყვითელი დაივიწყე,.....ჰო უკვე დავიწყებულია…..,ნუ ამირიე სათქმელი_ მის დაბნეულობაზე ისე გულიანად ავკისკისდი,რომ თემომ ვეღარ მოუყარა სათქმელს თავი და ისიც ჩემთან ერთად ხარხარებდა.
როგორც იქნა დავმშვიდით და შეშინებული საბაც დავაწყნარეთ,რომელიც ჩვენმა ღრიანცელმა შეაშინა.
_ კარგი ასე იყოს_ პირველი მე დავიწყე.
_ ანუ მიმიხვდი.?
_ რათქმაუნდა…… და საიდან დავიწყოთ?
_ ტყეში წასვლით,მანამდე კი აირჩიე,ან მე ვაცმევ საბას და შენ ალაგებ სამზარეულოს,ან ასუფთავებ სამზარეულოს და მე ვუვლი საბას_
_ ეგ ხომ ერთიდაიგივეა,რას მაშაყირევ?_ მისი მხიარულება და იუმორი მაბნევდა,განა იმიტომ,რომ არ მომწონდა? არა,პირიქით,მე მხიარული თემო,რომელსაც უზღვავი იუმორის გრძნობა ჰქონდა არასოდეს მენახა.ღმერთო მიშველე ეს კაცი დღითიდღე უფრო მეტად და მეტად მიყვარდება.
_ ანუ ?_ ისე ახლოს მოვიდა ჩემთან,რომ ლამის გული გამიჩერა მისმა სურნელმა და სხეულის სითბომ.
_ ჰო კარგი მე ვალაგებ შენ აცმევ_ დავნებდი.არ მინდოდა ჩემი თავი ასე სასტიკად გამეცა და მაშინვე გავეცალე.
შინაგანად აჟიტირებული და დაბნეული ვიყავი,ჩემი გული და გონება ერთამენთს ებრძნოდა.აი ვინ გაიმარჯვებს ამას ორი კვირის ბოლოს გავიგებ…...ალბათ...





P.s.
მიყვარხართ ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤